Net een relatie en ongewenst zwanger

19-11-2017 17:51 156 berichten
Alle reacties Link kopieren
Goedenavond,

Mijn vriend (30) en ik (23) zijn samen vanaf augustus. Allebei niet snel verliefd, maar nu enorm, waardoor we er heel zeker van zijn dat we bij elkaar horen. Maar we hebben nu al een flinke klap gekregen in onze toch prille relatie. Een week geleden ben ik er namelijk achtergekomen dat ik zwanger ben (nu 6 weken), ondanks normaal pilgebruik. Dit was allesbehalve de bedoeling en we zijn er dan ook behoorlijk van ontdaan.

Onze eerste reactie was dat abortus de beste keuze is. Echter, voor hem bleef die beslissing vaststaan, maar bij mij is er afgelopen week twijfel ontstaan. Ik heb goed kunnen praten met mijn ouders en vrienden, en die staan -hoe het ook loopt- achter mijn beslissing. Toch ben ik me er ook van bewust dat het niet uitsluitend mijn beslissing is en ik neem graag de mening van mijn vriend zo veel mogelijk mee. Dit leidt er helaas toe dat ik geen knoop kan doorhakken.

Een situatieschets: vriend en ik hebben allebei een goede baan. We wonen allebei met vrienden, op 5 minuten afstand van elkaar. Als we besluiten het te houden, zouden we samen een nieuwe woning moeten vinden. Mijn baan wordt onzeker, want net voor eventuele zwangerschapsverlof verloopt mijn contract en het is dan twijfelachtig of deze wordt verlengd. Financieel zijn er geen bezwaren om het kind te houden, want hij verdient in zijn eentje genoeg. Andere grote praktische bezwaren vallen ook in het niet, mits we er samen voor gaan.

Dit maakt de beslissing voor mij niet makkelijker. Vriend geeft aan het kindje niet te willen. Hij wil eerst een paar jaar genieten van ons tweeën ipv ons drieën. Hij wil graag eerst een koopwoning, stabiliteit en bewust de keuze maken voor een kindje. Natuurlijk is dat ook hoe ik mijn pad had uitgestippeld, maar zo is het nu helaas niet gelopen. Ik ben heel makkelijk in het bijstellen van mijn plannen, terwijl hij graag alles precies volgens plan doet. Mijn gevoel (inclusief hormonen) heeft de beslissing al gemaakt, maar ik kan me goed vinden in zijn bezwaren, waardoor het lastig is om de knoop door te hakken.

Ook al denk ik dat mijn vriend wel bijdraait na verloop van tijd, ik moet er ook rekening mee houden dat ik er alleen voor kom te staan. Ik geloof dat ik ook in mijn eentje een manier kan vinden om dit kindje goed op te voeden. Ouders hebben reeds aangegeven dat ik thuis weer welkom ben als noodoplossing. Ik heb genoeg te bieden en zorg er wel voor dat het lukt. Maar ook al zou ik het in m'n eentje doen, mijn vriend wordt toch vader. En ik voel me gewoon niet op mijn gemak bij zo'n grote beslissing over zijn leven.

Lang verhaal kort: Vriend wil het kindje nu niet en ik kan me goed vinden in zijn bezwaren, waar ik het ook mee eens ben. Ik droom ook van ons tweeën, spontaniteit en écht en bewust voor elkaar kiezen de komende jaren. Toch kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om het kindje weg te laten halen. Aan de andere kant, ik ben dolverliefd en hij is het gewoon voor mij. Dat wil ik ook niet opgeven met de keuze voor het kindje houden.

Ik weet dat jullie me nu niet kunnen vertellen wat ik moet doen. Maar misschien heeft iemand in een soortgelijke situatie gestaan? Of hoe zou jij in zo'n situatie handelen? Ik hoor het graag.

Liefs
Het lijkt mij duidelijk, als jij een alleenstaande moeder wil worden, moet je het kindje houden.
Ik werd op mijn 16e zwanger, een onmogelijke situatie. Abortus was de logische keuze maar ik kon me er echt niet toe zetten, en ik heb besloten mijn zwangerschap niet af te breken. Gelukkig maar. Ik vind dat deze keuze alleen door jou gemaakt kan worden, wat jij wil. Want spijt van abortus lijkt me iets vreselijks. Wat je vriend wil vind ik dus minder belangrijk, het is jouw lichaam.
Alle reacties Link kopieren
Ga eens praten bij het Fiom.nl.

Ik denk eerlijk gezegd dat wanneer je de baby houdt dat je relatie het niet overleefd. Je vriend wil niet. Ik denk ook niet dat je met een abortus je relatie in stand houdt. Hij is niet verplicht om bij je te blijven wanneer jullie toch niet bij elkaar blijken te passen. De kans is aanwezig dat je dit hem blijft verwijten.

Ik zou de keuze voor jezelf maken en ik zou daarbij professionele hulp inschakelen zoals via het Fiom. Het is belangrijk dat het echt jouw keuze is want jij moet er uiteindelijk mee kunnen leven.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Ja. Ik heb het kindje gehouden. En ik zou precies hetzelfde weer doen als ik weer voor een dergelijke keuze zou staan.
Team vriend.
Sereia schreef:
19-11-2017 17:57
Ik werd op mijn 16e zwanger, een onmogelijke situatie. Abortus was de logische keuze maar ik kon me er echt niet toe zetten, en ik heb besloten mijn zwangerschap niet af te breken. Gelukkig maar. Ik vind dat deze keuze alleen door jou gemaakt kan worden, wat jij wil. Want spijt van abortus lijkt me iets vreselijks. Wat je vriend wil vind ik dus minder belangrijk, het is jouw lichaam.
Pardon? Het is ook zijn kind en hij heeft net zoveel recht om daarover mee te beslissen.
Als ik je verhaal zo lees denk ik dat je enorme spijt krijgt als je het weg laat halen. Zeker als je dat zou doen om je relatie te redden.

Bovendien, deze zwangerschap is nog zo pril. Ik kan me voorstellen dat je vriend enorm aan het idee moet wennen en gewoon tijd nodig heeft. Neem hem mee naar de verloskundige, zeker als er een echo gemaakt wordt. Best kans dat hij dan bijdraait.
Star² schreef:
19-11-2017 18:01
Team vriend.
+1
SilverShadow schreef:
19-11-2017 18:01
Pardon? Het is ook zijn kind en hij heeft net zoveel recht om daarover mee te beslissen.
Niet qua afbreken van een zwangerschap. Ik vind dat een man dat niet mag eisen van een vrouw.
Alle reacties Link kopieren
Lastig to. Toch denk ik dat jij goed moet bedenken wat jij wilt. Misschien samen met je vriend naar het Fiom?
Sereia schreef:
19-11-2017 18:03
Niet qua afbreken van een zwangerschap. Ik vind dat een man dat niet mag eisen van een vrouw.
Eisen is wat anders maar hij heeft net zoveel zeggenschap over zijn toekomst. En die toekomst gaat flink veranderen als het kind gaat komen. Ik snap die vriend wel, zo kort bij elkaar, ik zou ook eerst nog een paar jaar samen willen genieten.
TO is nu al helemaal onder invloed van haar hormonen.
Het gaat er nu om wat jij wilt. Je vriend wil het absoluut niet (dat snap ik volkomen) en de kans dat de relatie dan sneuvelt is wel enorm groot.
Je kent elkaar nauwelijks en weet niet eens hoe het is om samen te wonen.
Dit is geen situatie om een kind op de wereld te zetten.
Bedenk of je het ziet zitten om alleenstaande moeder te worden. Het zal je verdere toekomst enorm bepalen.
Op ieder gebied. Werk, vriendschappen, relaties, alles, maar dan ook alles zal veranderen. Ik ben bang dat je meer spijt krijgt van het kind houden dan van het weg laten halen.
Konijntje999 schreef:
19-11-2017 18:03
+1
+2

Ik vrees dat jullie relatie dit niet gaat overleven. Dan ben je op je 23e, met je hele leven nog voor je, alleenstaande moeder.
Iets wat ook je toekomstige relaties heel er zal beïnvloeden.
Alle reacties Link kopieren
Sereia schreef:
19-11-2017 18:03
Niet qua afbreken van een zwangerschap. Ik vind dat een man dat niet mag eisen van een vrouw.
Nee en een vrouw mag ook geen alimentatie eisen?
SilverShadow schreef:
19-11-2017 18:06
Eisen is wat anders maar hij heeft net zoveel zeggenschap over zijn toekomst. En die toekomst gaat flink veranderen als het kind gaat komen. Ik snap die vriend wel, zo kort bij elkaar, ik zou ook eerst nog een paar jaar samen willen genieten.
TO is nu al helemaal onder invloed van haar hormonen.
Ik snap het ook wel hoor. Maar toch blijf ik het een keuze vinden die ze voor zichzelf moet maken. En de gevolgen overzien van die keuze. Spijt van abortus, dat lijkt me iets vreselijks, die keuze moet je zelf maken.
Alle reacties Link kopieren
LadyLola schreef:
19-11-2017 18:10
Nee en een vrouw mag ook geen alimentatie eisen?
Wel voor het kind. Condooms, onthouding, sterilisatie. Allemaal manieren om te voorkomen dat een vrouw bevrucht raakt.

If you can't stand the heat stay out of the kitchen.
Je zegt dat er geen doorslaggevende redenen zijn de zwangerschap niet voort te zetten “mits we er samen voor gaan.” Hij is toch al erg duidelijk geweest dat hij dat laatste niet wil?
anoniem_278747 wijzigde dit bericht op 19-11-2017 18:17
3.62% gewijzigd
LadyLola schreef:
19-11-2017 18:10
Nee en een vrouw mag ook geen alimentatie eisen?
Als je seks hebt is er altijd een kans op zwangerschap, hoe klein ook. Wil je dat risico niet lopen? Geen seks.
LadyLola schreef:
19-11-2017 18:10
Nee en een vrouw mag ook geen alimentatie eisen?

Ik zou me kapot schamen als ik dat na twee maanden 'relatie' zou doen.
Sereia schreef:
19-11-2017 18:11
Ik snap het ook wel hoor. Maar toch blijf ik het een keuze vinden die ze voor zichzelf moet maken. En de gevolgen overzien van die keuze. Spijt van abortus, dat lijkt me iets vreselijks, die keuze moet je zelf maken.

Spijt van een kind is erger.
Jimbob schreef:
19-11-2017 18:13
Wel voor het kind. Condooms, onthouding, sterilisatie. Allemaal manieren om te voorkomen dat een vrouw bevrucht raakt.

If you can't stand the heat stay out of the kitchen.
De pil is in theorie betrouwbaarder dan een condoom.Maar ja, hier op Viva gaat het altijd mis met die pil.
anoniem_353209 wijzigde dit bericht op 19-11-2017 18:18
1.58% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Thanks voor de snelle reacties. Ik ben ook Team Vriend en dat maakt het zo lastig. Ben namelijk doodsbang dat ik spijt krijg en weet dat ook dan de relatie in een lastig parket komt. Dus voor de relatie maak ik geen keuze, maar wel voor hem en mij als individuen.

Samen met vriend naar Fiom is een goed idee. Dat stel ik vanavond voor.
We hebben al een afspraak gemaakt bij de abortuskliniek komende vrijdag. Ik ga er ook sowieso heen en als dan ook maar iets in me zegt dat die abortus mijn keuze is en dat ik erachter sta, heb ik daar vrede mee als ik er eventueel later spijt van krijg.

Aan de andere kant acht ik de kans groot dat ik er vrijdag vanaf zie. Ook dan kunnen we in een later stadium alsnog kiezen voor abortus, maar ik wil ook gewoon de keuze maken. Het is enorm vermoeiend voor ons allebei. Gelukkig vinden we veel steun bij elkaar. Pff... We hebben allebei zoiets van: "als het een jaar later was gebeurd, was het anders geweest". Daardoor krijg ik weer het gevoel van: "wat is nu een jaar en bij iedere relatie en zwangerschap heb je onzekerheden of het allemaal stand houdt".

Alle emotionele en rationele argumenten staan allemaal op een rij en ik weet het ook allemaal wel, maar de knoop doorhakken is zo lastig.
En nog weer erger: een kind baren dat zich ongewenst weet door de vader / verwekker.
Alle reacties Link kopieren
Ik hoop dat we er samen voor kunnen gaan. Als dat niet zo is, zal ik niets van 'm eisen. Dan gun ik hem het recht van een 'abortus'. Ook al is dat dan uitsluitend op papier.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven