Zwanger
alle pijlers
Ongepland zwanger en nu twijfel
vrijdag 14 december 2018 om 16:48
Dag lieve leden,
Even wat voorgeschiedenis. Mijn vriend en ik zijn nu 5 jaar samen (hij is 29 en ik 27), we wonen nu twee jaar in een koophuis en hebben allebei een prima baan. Hij heeft behoorlijk last van bindingsangst. Elke grote stap (start van onze relatie, samenwonen, toen nog een keer samenwonen, het idee van trouwen en kinderen) is iets wat hij eng vindt. Ik heb eigenlijk altijd door deze angst heen kunnen prikken. Hij is een fantastisch lieve kerel met wie ik mezelf oud zie worden. Voor onze relatie begon leek het heel erg alsof we op een lijn zaten wat betreft trouwen en kinderen, maar 1,5 jaar geleden bleek dat dus niet zo makkelijk te zijn. We kwamen terecht bij een relatietherapeut omdat hij worstelt met het idee van trouwen en kinderen omdat hij het idee van zich 'vastleggen' benauwend vindt. Zoals jullie misschien wel begrijpen kwam dat voor mij als een grote shock, aangezien juist mijn voorwaarde voor een relatie was dat hij daar hetzelfde in zou staan (en dus niet dat ik er pas jaren later achter zou komen). Sinds afgelopen september begon het eindelijk weer beter te gaan tussen ons en merkte hij dat hij wel langzaam aan het idee begon te wennen.
Op 5 december ontdekte ik vervolgens dat ik zwanger was, ongepland. Al vrij snel besloten we om in ieder geval een afspraak te maken bij een kliniek, dat mocht ik dus echt een abortus willen plegen, ik in ieder geval niet wekenlang zwanger rond hoef te lopen. Maar nu ontstaan dus de twijfels. Ik (let op, persoonlijke mening) heb abortus altijd gezien als een goede optie voor vrouwen die zwanger raken na een verkrachting, als tiener zwanger worden of bijv. ontdekken dat ze zwanger zijn van een vreemdgaande ex. Wij zijn al vrij lang samen, hebben onze ups and downs gehad maar zijn hier sterker uitgekomen, en we hebben allebei financieel en qua baan gezien een stabiele basis. Hij zegt in eerste instantie mij te steunen, maar ik merk hoeveel angst er schuilt achter zijn woorden en zeker nu komt die bindingsangst ontzettend in beeld. Ik vind het belangrijk dat er geen kindje ter wereld komt dat ongewenst is door een van de ouders, en zie mezelf ook niet als single vrouw een kind opvoeden, maar abortus is voor mij iets dat niet bij onze situatie past.
Ik ben benieuwd of er lezers zijn met goed advies, misschien eenzelfde ervaring (angst bij de man) of gewoon een hart onder de riem, alles is eigenlijk welkom.
Veel liefs,
NENN
Even wat voorgeschiedenis. Mijn vriend en ik zijn nu 5 jaar samen (hij is 29 en ik 27), we wonen nu twee jaar in een koophuis en hebben allebei een prima baan. Hij heeft behoorlijk last van bindingsangst. Elke grote stap (start van onze relatie, samenwonen, toen nog een keer samenwonen, het idee van trouwen en kinderen) is iets wat hij eng vindt. Ik heb eigenlijk altijd door deze angst heen kunnen prikken. Hij is een fantastisch lieve kerel met wie ik mezelf oud zie worden. Voor onze relatie begon leek het heel erg alsof we op een lijn zaten wat betreft trouwen en kinderen, maar 1,5 jaar geleden bleek dat dus niet zo makkelijk te zijn. We kwamen terecht bij een relatietherapeut omdat hij worstelt met het idee van trouwen en kinderen omdat hij het idee van zich 'vastleggen' benauwend vindt. Zoals jullie misschien wel begrijpen kwam dat voor mij als een grote shock, aangezien juist mijn voorwaarde voor een relatie was dat hij daar hetzelfde in zou staan (en dus niet dat ik er pas jaren later achter zou komen). Sinds afgelopen september begon het eindelijk weer beter te gaan tussen ons en merkte hij dat hij wel langzaam aan het idee begon te wennen.
Op 5 december ontdekte ik vervolgens dat ik zwanger was, ongepland. Al vrij snel besloten we om in ieder geval een afspraak te maken bij een kliniek, dat mocht ik dus echt een abortus willen plegen, ik in ieder geval niet wekenlang zwanger rond hoef te lopen. Maar nu ontstaan dus de twijfels. Ik (let op, persoonlijke mening) heb abortus altijd gezien als een goede optie voor vrouwen die zwanger raken na een verkrachting, als tiener zwanger worden of bijv. ontdekken dat ze zwanger zijn van een vreemdgaande ex. Wij zijn al vrij lang samen, hebben onze ups and downs gehad maar zijn hier sterker uitgekomen, en we hebben allebei financieel en qua baan gezien een stabiele basis. Hij zegt in eerste instantie mij te steunen, maar ik merk hoeveel angst er schuilt achter zijn woorden en zeker nu komt die bindingsangst ontzettend in beeld. Ik vind het belangrijk dat er geen kindje ter wereld komt dat ongewenst is door een van de ouders, en zie mezelf ook niet als single vrouw een kind opvoeden, maar abortus is voor mij iets dat niet bij onze situatie past.
Ik ben benieuwd of er lezers zijn met goed advies, misschien eenzelfde ervaring (angst bij de man) of gewoon een hart onder de riem, alles is eigenlijk welkom.
Veel liefs,
NENN
vrijdag 14 december 2018 om 17:34
Dit!
Wees blij dat je daar op jonge leeftijd al achter bent en dat je nog maar 27 bent ipv 37.
vrijdag 14 december 2018 om 17:49
Mijn vriend kwam na 5 jaar een relatie ook in één keer dat hij niet zeker weet of hij wel een kindje wou. Kwam als een bom op me af want inderdaad enige wens wat ik heb is moeder worden. Dus dat is altijd een voorwaarde geweest.
Maar hij had ook het idee dat hij zoveel moest opgeven en dat hij niet meer weg kon enz enz.
Ik heb hem ruim een jaar gegeven om na te denken en dat ik een keuze wil horen want anders ben ik weg.
Daarbij ben ik elke week gaan oppassen op mijn neefje en mijn vriend is helemaal gek op mijn neefje.
En nu zei die uit het niets dat hij graag een kindje wil en gaan we stoppen met de pil in januari.
Misschien moet je hem laten wennen aan het idee en veel met kinderen om laten gaan en laten zien dat het leven niet stopt.
Ik hoop dat je de juiste keuze kunt maken.
Maar hij had ook het idee dat hij zoveel moest opgeven en dat hij niet meer weg kon enz enz.
Ik heb hem ruim een jaar gegeven om na te denken en dat ik een keuze wil horen want anders ben ik weg.
Daarbij ben ik elke week gaan oppassen op mijn neefje en mijn vriend is helemaal gek op mijn neefje.
En nu zei die uit het niets dat hij graag een kindje wil en gaan we stoppen met de pil in januari.
Misschien moet je hem laten wennen aan het idee en veel met kinderen om laten gaan en laten zien dat het leven niet stopt.
Ik hoop dat je de juiste keuze kunt maken.
vrijdag 14 december 2018 om 17:53
Dit lijkt toch totaal niet op de situatie van TO?Yongpeople schreef: ↑14-12-2018 17:49Mijn vriend kwam na 5 jaar een relatie ook in één keer dat hij niet zeker weet of hij wel een kindje wou. Kwam als een bom op me af want inderdaad enige wens wat ik heb is moeder worden. Dus dat is altijd een voorwaarde geweest.
Maar hij had ook het idee dat hij zoveel moest opgeven en dat hij niet meer weg kon enz enz.
Ik heb hem ruim een jaar gegeven om na te denken en dat ik een keuze wil horen want anders ben ik weg.
Daarbij ben ik elke week gaan oppassen op mijn neefje en mijn vriend is helemaal gek op mijn neefje.
En nu zei die uit het niets dat hij graag een kindje wil en gaan we stoppen met de pil in januari.
Misschien moet je hem laten wennen aan het idee en veel met kinderen om laten gaan en laten zien dat het leven niet stopt.
Ik hoop dat je de juiste keuze kunt maken.
Die man wordt opgescheept met een al bestaande zwangerschap.
Jouw vriend heeft er, na enige aarzeling, samen met jou voor gekozen.
vrijdag 14 december 2018 om 17:54
Bij mensen die kinderen/kindergedrag niet leuk vinden, werkt zoiets juist averechts.Yongpeople schreef: ↑14-12-2018 17:49Mijn vriend kwam na 5 jaar een relatie ook in één keer dat hij niet zeker weet of hij wel een kindje wou. Kwam als een bom op me af want inderdaad enige wens wat ik heb is moeder worden. Dus dat is altijd een voorwaarde geweest.
Maar hij had ook het idee dat hij zoveel moest opgeven en dat hij niet meer weg kon enz enz.
Ik heb hem ruim een jaar gegeven om na te denken en dat ik een keuze wil horen want anders ben ik weg.
Daarbij ben ik elke week gaan oppassen op mijn neefje en mijn vriend is helemaal gek op mijn neefje.
En nu zei die uit het niets dat hij graag een kindje wil en gaan we stoppen met de pil in januari.
Misschien moet je hem laten wennen aan het idee en veel met kinderen om laten gaan en laten zien dat het leven niet stopt.
Ik hoop dat je de juiste keuze kunt maken.
Een bewust kindvrije vriendin van mij liet de peuter van haar broer komen logeren toen haar vriend dacht dat 'n kind wel 'n leuk idee zou zijn. Het werkte voor haar perfect, want vriend zag daardoor in wat voor energie en opoffering dat kost.
vrijdag 14 december 2018 om 18:07
Misschien door seks?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 14 december 2018 om 18:21
Dit. Is zijn bindingsangst niet een excuus? Het kan ook zijn dat hij zich goed voelt samen omdat het 'comfortabel' is met jou maar dat je dus niet de ware voor hem bent.Attawo schreef: ↑14-12-2018 17:05Uiteindelijk blijkt dan meestal dat hij gewoon niet het gevoel heeft dat zij de ware is, maar dat wil hij niet toegeven want tja gewenning en misschien kom ik wel geen meid tegen die leuker is dan dit en ach ze is toch ook leuk misschien moet ik er gewoon voor gaan en is het normaal dat ik die negatieve gevoelens heb…
En dan komt er ineens een kind wat het definitief maakt en dan vliegt hij tegen het plafond, want shit nu is het echt en kan ie niet meer terug.
Als ik naar mijn omgeving kijk is de kans het grootst dat hij het maar gewoon gaat proberen, en dan na een jaar of 2/3 “wakker” word en dan gaat voor het vrijgezellen leven en/of zijn echte grote liefde tegen het lijf loopt (met wie hij dan ineens helemaal geen last van bindingsangst heeft en meteen gaat samenwonen en met alle enthousiaste aan een tweede leg begint).
vrijdag 14 december 2018 om 18:21
Ik ben zelf net gescheiden en heb 2 jonge kindjes. We gingen er allebei voor en toch zijn we nu uit elkaar en wil hiermee zeggen dat je nooit de garanties hebt in het leven. Het enige wat je zeker wel in de hand hebt is of JIJ een goede moeder voor je kindje wordt.
Het feit dat jij niet diep van binnen voelt dat je het zelf wil weghalen zegt mij wel genoeg. Het is mijn vriend voor en na maar vergeet jezelf (en je kindje) niet!
Het feit dat jij niet diep van binnen voelt dat je het zelf wil weghalen zegt mij wel genoeg. Het is mijn vriend voor en na maar vergeet jezelf (en je kindje) niet!
anoniem_6749babf2d113 wijzigde dit bericht op 14-12-2018 18:23
1.75% gewijzigd
vrijdag 14 december 2018 om 18:23
Ze kan beter een kind nemen met 'n andere man over 'n aantal jaar dan er nu eentje op de wereld te zetten dat hoogstwaarschijnlijk geen vader krijgt om op terug te vallen.moonlight schreef: ↑14-12-2018 18:21Ik ben zelf net gescheiden en heb 2 jonge kindjes. We wouden het allebei en toch zijn we nu uit elkaar en wil hiermee zeggen dat je nooit de garanties hebt in het leven. Het enige wat je zeker wel in de hand hebt is of JIJ een goede moeder voor je kindje wordt.
Het feit dat jij niet diep van binnen voelt dat je het zelf wil weghalen zegt mij wel genoeg. Het is mijn vriend voor en na maar vergeet jezelf (en je kindje) niet!
vrijdag 14 december 2018 om 18:27
Maar dan heeft ze wellicht wel 'n man die graag vader wil zijn en daar niet voor wegloopt.
Vind dat hele therapieverhaal weird. Net alsof je 'n homo met therapie kunt omvormen naar 'n hetero. Soms is iets iemands aard en past die niet in de mainstream.
vrijdag 14 december 2018 om 18:29
Wanneer die man geen kinderen wil dat moet hij hem er ook niet zonder bescherming inhangen. Anders ben je net zo verantwoordelijk voor de gevolgen en kun je ook geen abortus eisen of zeuren dat je het allemaal niet aan kunt. Hij is volwassen. Het is niet alleen haar kind.
Ik vind het zo een zwak argument: dat hij is opgezadeld met een zwangerschap. Hij heeft er toch aan meegedaan: seks en een kind maken met een vrouw die graag kinderen wil en die dat al vanaf het begin van de relatie als voorwaarde stelt.
Ik vind het zo een zwak argument: dat hij is opgezadeld met een zwangerschap. Hij heeft er toch aan meegedaan: seks en een kind maken met een vrouw die graag kinderen wil en die dat al vanaf het begin van de relatie als voorwaarde stelt.
viva-amber wijzigde dit bericht op 14-12-2018 18:32
30.52% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 14 december 2018 om 18:32
Wie zegt, dat hij dat niet gedaan heeft?viva-amber schreef: ↑14-12-2018 18:29Wanneer die man geen kinderen wil dat moet hij hem er ook niet zonder bescherming inhangen.
vrijdag 14 december 2018 om 18:38
Ik zie onze relatie als iets heel sterks, ontzettend veel meegemaakt samen, hele hoge pieken en diepe dalen, en we zijn er nog steeds en de liefde is sindsdien alleen maar gegroeid. Veel meer dan een keuze maken op basis van wat nu goed voelt kan ik niet. Tuurlijk denk je na over je toekomst, maar zoals moonlight ook aangeeft zijn er genoeg stellen die na een periode van een roze wolk om iets simpels besluiten de relatie te beëindigen. Die fase zijn wij allang door. Ik heb moeite met het idee hem en het kindje even aan de kant te zetten en opzoek te gaan naar een andere 'baby-daddy', dat is niet zoals ik van nature omga met obstakels.
Ik heb een kinderwens, hij vindt het vooral eng maar zou het in de toekomst wel willen, het is nu alleen super plotseling dat die knoop doorgehakt moet worden en dan speelt die angst op. Als jullie in diezelfde situatie zouden zitten, zouden jullie dan ook niet proberen door die angst heen te werken? Zeker als voorheen is gebleken dat het altijd goed is gekomen en er niet een duidelijke NEE is wat betreft een kinderwens?
Begrijp me niet verkeerd, ik ben dankbaar voor jullie berichten, maar uiteraard probeer ik ook te bedenken hoe het wel goed zou kunnen lopen.
Ik heb een kinderwens, hij vindt het vooral eng maar zou het in de toekomst wel willen, het is nu alleen super plotseling dat die knoop doorgehakt moet worden en dan speelt die angst op. Als jullie in diezelfde situatie zouden zitten, zouden jullie dan ook niet proberen door die angst heen te werken? Zeker als voorheen is gebleken dat het altijd goed is gekomen en er niet een duidelijke NEE is wat betreft een kinderwens?
Begrijp me niet verkeerd, ik ben dankbaar voor jullie berichten, maar uiteraard probeer ik ook te bedenken hoe het wel goed zou kunnen lopen.
vrijdag 14 december 2018 om 18:42
Ik heb er weinig inhoudelijk over verteld, dus ik snap dat je het op die manier interpreteert. Tuurlijk hebben we daar niet gezeten om hem te 'bekeren' naar een kinderwens. Wat tijdens die therapie naar boven is gekomen is dat hij waarschijnlijk door zijn eigen jeugd (verlatingsangst --> bindingsangst) bepaalde ideeën heeft ontwikkeld over hoe relaties in elkaar steken. Als hij had gezegd 'yo ik houd gewoon niet van kinderen' dan hadden we natuurlijk niet in therapie gezeten. Hij merkte zelf ook dat hij beperkt wordt in zijn doen en laten door een angst die (ziet hij ook) grotendeels ongegrond is. Dus, dat is de reden dat we therapie probeerden, niet omdat ik een of andere zieke wens had om hem te overtuigen.redbulletje schreef: ↑14-12-2018 18:27Maar dan heeft ze wellicht wel 'n man die graag vader wil zijn en daar niet voor wegloopt.
Vind dat hele therapieverhaal weird. Net alsof je 'n homo met therapie kunt omvormen naar 'n hetero. Soms is iets iemands aard en past die niet in de mainstream.
vrijdag 14 december 2018 om 18:42
Ik geloof ook niet dat iemand in dit topic dat zo simplistisch neerzet of bedoelt, vind het een beetje flauw om dat zo te verwoorden.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 14 december 2018 om 18:44
NENN schreef: ↑14-12-2018 18:38
Ik heb een kinderwens, hij vindt het vooral eng maar zou het in de toekomst wel willen, het is nu alleen super plotseling dat die knoop doorgehakt moet worden en dan speelt die angst op. Als jullie in diezelfde situatie zouden zitten, zouden jullie dan ook niet proberen door die angst heen te werken? Zeker als voorheen is gebleken dat het altijd goed is gekomen en er niet een duidelijke NEE is wat betreft een kinderwens?
Nee.
vrijdag 14 december 2018 om 18:47
En ja, je kunt proberen "door die angst heen te werken" zoals je zelf zegt. Ik zou er alleen geen wonderen van verwachten. Ten eerste zit er natuurlijk wel heel veel druk op omdat jullie al voor een voldongen feit staan en het niet is dat je probeert over zijn cold feet heen te komen zodat je er daarna voor kunt gaan en ten tweede kun je niet terug als het toch niet blijkt te werken, want dan heb je een kind. Dus als je absoluut geen alleenstaand moeder wil worden dan zou ik het risico niet nemen, want ik denk dat de kans in jouw relatie groter dan gemiddeld is dat hij het toch niet trekt of dat het in elk geval een heel moeizame weg wordt en er veel op jouw schouders komt. Ik denk, als ik het zo lees, dat je ook het risico loopt dat het na de geboorte scheef groeit omdat jij hem heel erg gaat ontzien en op eieren gaat lopen als hij veel vrijheid wil behouden, uit angst hem weg te jagen als je van hem vraagt zijn aandeel te leveren.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 14 december 2018 om 18:48
Hij is volwassen en heeft een bepaald karakter, dat ga je niet eruit krijgen. Hij wil jou waarschijnlijk niet kwijt, vandaar dat hij je tot nu toe steeds tegemoet komt maar de ware aard komt uiteindelijk toch altijd boven. Zeker in zo'n stressvolle situatie als 'n klein kind in huis hebben.NENN schreef: ↑14-12-2018 18:38
Ik heb een kinderwens, hij vindt het vooral eng maar zou het in de toekomst wel willen, het is nu alleen super plotseling dat die knoop doorgehakt moet worden en dan speelt die angst op. Als jullie in diezelfde situatie zouden zitten, zouden jullie dan ook niet proberen door die angst heen te werken? Zeker als voorheen is gebleken dat het altijd goed is gekomen en er niet een duidelijke NEE is wat betreft een kinderwens?
vrijdag 14 december 2018 om 18:54
Het kind is er pas over 9 maanden, in die tussentijd veranderd er ook heel veel en ben je er gek genoeg wel klaar voor als het kindje komt. Tuurlijk zijn er altijd en overal uitzonderingen maar die kan ik ook noemen. Ik ken een vrouw die heel lang bij haar grote liefde bleef omdat hij ooit wel klaar zou zijn voor een kindje. Uiteindelijk is ze met 40 weggegaan omdat na 15 jaar relatie hij er nog steeds niet klaar voor was. Ze is op haar 42ste moeder geworden van een andere man die ze dan ook vrij snel nadat de relatie uitging tegenkwam. Ze baalt nog steeds dat ze zo lang bij hem gebleven is omdat ze altijd een groot gezin wilde en dat er nu niet meer inzit.
vrijdag 14 december 2018 om 18:57
Na 3.5 jaar op je 24ste al bij de relatietherapeut zitten omdat je vriendje "bindingsangst" heeft. Dat kan je toch al op je klompen aanvoelen dat deze relatie sowieso gedoemd is om te mislukken?
Als je bij hem wilt blijven dan vermoed ik dat abortus de enige optie is, want deze labiele man neemt echt wel een keer de benen. Persoonlijk zou ik er liever voor kiezen om alleenstaande moeder te worden.
Als je bij hem wilt blijven dan vermoed ik dat abortus de enige optie is, want deze labiele man neemt echt wel een keer de benen. Persoonlijk zou ik er liever voor kiezen om alleenstaande moeder te worden.
vrijdag 14 december 2018 om 18:58
Dan wordt hij nog steeds tegen zijn zin vader.Cafetière schreef: ↑14-12-2018 18:57Na 3.5 jaar op je 24ste al bij de relatietherapeut zitten omdat je vriendje "bindingsangst" heeft. Dat kan je toch al op je klompen aanvoelen dat deze relatie sowieso gedoemd is om te mislukken?
Als je bij hem wilt blijven dan vermoed ik dat abortus de enige optie is, want deze labiele man neemt echt wel een keer de benen. Persoonlijk zou ik er liever voor kiezen om alleenstaande moeder te worden.
