Zwanger
alle pijlers
Ongepland zwanger, ik weet het niet...
zondag 23 februari 2020 17:23
Mijn man vroeg me gisteren of ik misschien zwanger kon zijn. Volgens hem reageerde ik de afgelopen week al een paar keer op de geur van koffie, op dezelfde manier als tijdens mijn zwangerschappen.
Lijkt me niet, ik voel me niet anders dan anders, alleen verkouden. En ik heb een koperspiraal.
Vanochtend zei hij het dus weer, toen ik aan de koffie stond te snuffelen.
Gewacht tot er een winkel open was, test gehaald en thuis meteen getest.
Positief. Geen twijfel mogelijk.
En nu ben ik lichtelijk in paniek. Man ziet het al helemaal zitten, maar ik totaal niet.
Ik heb net een poosje fijn werk, en gezien de vorige zwangerschappen gaat nóg een zwangerschap wederom een aanslag op mijn lichaam zijn. Ik vind het naar om te zeggen, maar ik heb eigenlijk geen zin in weer al die fysieke ellende, en na 2 ppd's ook geen zin in de tijd na de bevalling...
Maar wat dan? Abortus? Ik weet nu al dat ik dat ook niet kan. Bovendien zou dat mijn man ook ontzettend pijn doen.
Morgen bellen met de verloskundige om te checken van hoe en wat. Ook gezien mijn spiraal...
Enig advies of opbeurende woorden?
Lijkt me niet, ik voel me niet anders dan anders, alleen verkouden. En ik heb een koperspiraal.
Vanochtend zei hij het dus weer, toen ik aan de koffie stond te snuffelen.
Gewacht tot er een winkel open was, test gehaald en thuis meteen getest.
Positief. Geen twijfel mogelijk.
En nu ben ik lichtelijk in paniek. Man ziet het al helemaal zitten, maar ik totaal niet.
Ik heb net een poosje fijn werk, en gezien de vorige zwangerschappen gaat nóg een zwangerschap wederom een aanslag op mijn lichaam zijn. Ik vind het naar om te zeggen, maar ik heb eigenlijk geen zin in weer al die fysieke ellende, en na 2 ppd's ook geen zin in de tijd na de bevalling...
Maar wat dan? Abortus? Ik weet nu al dat ik dat ook niet kan. Bovendien zou dat mijn man ook ontzettend pijn doen.
Morgen bellen met de verloskundige om te checken van hoe en wat. Ook gezien mijn spiraal...
Enig advies of opbeurende woorden?
zondag 23 februari 2020 20:17
Hier wordt, anoniem, meer geuit. In het dagelijks leven zal dat niet snel gebeuren.Ammiedammie schreef: ↑23-02-2020 19:42Ik vind het trouwens wel opmerkelijk dat ik in het dagelijks leven nog nooit iemand heb ontmoet die per ongeluk zwanger is geworden, maar dat hier op het forum ineens alle vrouwen door de pil heen en door de spiraal heen zwanger raken. Ik geloof het niet zo dat je dan voorzichtig bent.
Dan wil je volgens mij best zwanger raken en dan snap ik die heisa niet over het wel of niet houden.
zondag 23 februari 2020 20:50
Ik ben 1x door de pil heen zwanger geworden (pil nooit vergeten, niet ziek geweest, elke dag op dezelfde tijd ingenomen, geen antibiotica oid gebruikt) en 1x met een mirena zwanger geworden. Die middelen zijn gewoon niet 100% veilig. Ben wel benieuwd hoe ik precies voorzichtiger had kunnen zijn volgens jou..Ammiedammie schreef: ↑23-02-2020 19:42Ik vind het trouwens wel opmerkelijk dat ik in het dagelijks leven nog nooit iemand heb ontmoet die per ongeluk zwanger is geworden, maar dat hier op het forum ineens alle vrouwen door de pil heen en door de spiraal heen zwanger raken. Ik geloof het niet zo dat je dan voorzichtig bent.
Dan wil je volgens mij best zwanger raken en dan snap ik die heisa niet over het wel of niet houden.
zondag 23 februari 2020 21:36
Opmerkelijk hè? Hier juist weer 3 vriendinnen met een ongeplande zwangerschap.. (eentje zelfs 2...). En nu?Ammiedammie schreef: ↑23-02-2020 19:42Ik vind het trouwens wel opmerkelijk dat ik in het dagelijks leven nog nooit iemand heb ontmoet die per ongeluk zwanger is geworden, maar dat hier op het forum ineens alle vrouwen door de pil heen en door de spiraal heen zwanger raken. Ik geloof het niet zo dat je dan voorzichtig bent.
Dan wil je volgens mij best zwanger raken en dan snap ik die heisa niet over het wel of niet houden.
TO je had het zelf vast al bedacht maar laat zo snel mogelijk een echo maken.. je zal de spiraal wel verloren zijn maar het is toch wel belangrijk om te weten en ook je termijn..
zondag 23 februari 2020 21:41
Klopt, echt niemand in onze omgeving weet dat zoon een 'ongelukje' is. Want zo zien we hem niet.WillowWhite schreef: ↑23-02-2020 20:17Hier wordt, anoniem, meer geuit. In het dagelijks leven zal dat niet snel gebeuren.
En het gaat niemand wat aan. Maar hier op het forum durf ik het in mijn anonimiteit wel te zeggen.
zondag 23 februari 2020 21:43
Ammiedammie schreef: ↑23-02-2020 19:42Ik vind het trouwens wel opmerkelijk dat ik in het dagelijks leven nog nooit iemand heb ontmoet die per ongeluk zwanger is geworden, maar dat hier op het forum ineens alle vrouwen door de pil heen en door de spiraal heen zwanger raken. Ik geloof het niet zo dat je dan voorzichtig bent.
Dan wil je volgens mij best zwanger raken en dan snap ik die heisa niet over het wel of niet houden.
Dat jij toevallig niemand kent die dit heeft meegemaakt (alsof je hiermee ook te koop loopt), wil toch niet zeggen dat het nooit gebeurt? Nogal kortzichtige opmerking. Het spiraaltje is een van de veiligste voorbehoedsmiddelen, maar biedt geen 100% garantie dat je niet zwanger wordt. Net als de pil. De pil kun je nog vergeten, maar hoe kun je nou onvoorzichtig omgaan met een spiraaltje?
zondag 23 februari 2020 22:12
Over anoniem: pas toen ik open was over een afgebroken zwangerschap bleek hoeveel collega's kort zwanger zijn geweest, en ze kwamen het allemaal vertellen.
Mooi maar ook zwaar, omdat veel mensen er duidelijk nog erg mee zitten en er niet vaak over kunnen praten in hun omgeving. Ik gun het niemand, maar het was wel fijn dat ik niet de enige was.
Mooi maar ook zwaar, omdat veel mensen er duidelijk nog erg mee zitten en er niet vaak over kunnen praten in hun omgeving. Ik gun het niemand, maar het was wel fijn dat ik niet de enige was.
zondag 23 februari 2020 22:48
Wat een lastige situatie TO. Denk dat er inhoudelijk al goed (en minder goed.... 
) is gereageerd hier, wil zelf wel toevoegen dat een abortus ook op psychisch vlak niet iets is wat je moet onderschatten. Ga idd naar de verloskundige, praat met je man, weeg de voor en tegens tegen elkaar af.. Maar denk dat je in deze altijd je gevoel moet volgen.
Al is het al met al heeeel erg persoonlijk. Wens jullie veel wijsheid toe.
) is gereageerd hier, wil zelf wel toevoegen dat een abortus ook op psychisch vlak niet iets is wat je moet onderschatten. Ga idd naar de verloskundige, praat met je man, weeg de voor en tegens tegen elkaar af.. Maar denk dat je in deze altijd je gevoel moet volgen.Al is het al met al heeeel erg persoonlijk. Wens jullie veel wijsheid toe.
zondag 23 februari 2020 22:51
Ammiedammie schreef: ↑23-02-2020 19:42Ik vind het trouwens wel opmerkelijk dat ik in het dagelijks leven nog nooit iemand heb ontmoet die per ongeluk zwanger is geworden, maar dat hier op het forum ineens alle vrouwen door de pil heen en door de spiraal heen zwanger raken. Ik geloof het niet zo dat je dan voorzichtig bent.
Dan wil je volgens mij best zwanger raken en dan snap ik die heisa niet over het wel of niet houden.
Gut wat een toeval idd. Want jij klinkt echt als het typ waar menig mens zijn/haar sores mee wil delen. Zo meelevend en begripvol. Lekker snugger ook met je fantastische kennis over voorbehoedsmiddelen. Zucht.
TO sterkte, ik denk dat als je er voor gaat, zo'n plan als wat Gatinjesok (ofzo lol) beschreef een hele goede kan zijn.
Maar besluiten dat het te veel is mag ook hè. Je hoeft het niet morgen al te weten. Even op adem komen is heel begrijpelijk, en verstandig denk ik.
"It does not do to dwell on dreams, and forget to live."
maandag 24 februari 2020 06:12
Lieve TO,
Het topic is een beetje uit de bocht aan het vliegen, maar hoop dat je er nog bent. Hier is een topic over een vergelijkbare situatie.
TO koos voor abortus, dat hoef jij natuurlijk niet te doen, maar in dit topic was iedereen zo lief en en steunend dat het me is bijgebleven.
zwanger/ongewenst-zwanger-het-jaar-in/l ... s/455138/2
Het topic is een beetje uit de bocht aan het vliegen, maar hoop dat je er nog bent. Hier is een topic over een vergelijkbare situatie.
TO koos voor abortus, dat hoef jij natuurlijk niet te doen, maar in dit topic was iedereen zo lief en en steunend dat het me is bijgebleven.
zwanger/ongewenst-zwanger-het-jaar-in/l ... s/455138/2
maandag 24 februari 2020 07:07
Ik ken mezelf, 2 vriendinnen en 2 partners van vrienden van mij (allen abortus, en dan zijn er n of kinderen op het plein die als 'verrassing worden bestempeld door pa of.ma)Ammiedammie schreef: ↑23-02-2020 19:42Ik vind het trouwens wel opmerkelijk dat ik in het dagelijks leven nog nooit iemand heb ontmoet die per ongeluk zwanger is geworden, maar dat hier op het forum ineens alle vrouwen door de pil heen en door de spiraal heen zwanger raken. Ik geloof het niet zo dat je dan voorzichtig bent.
Dan wil je volgens mij best zwanger raken en dan snap ik die heisa niet over het wel of niet houden.
Het is een taboe, je schaamt je, dat het je overkomt
Ik ging huilend de kliniek in.
35.000 vrouwen in NL ondergaan e3rn abortus, elk jaar weer 35.000. Je kent er.dus geheid minstens 1,.Maar ze durft het jou niet te vertellen
maandag 24 februari 2020 14:53
Nou, update hier. Ik kon vlak na de middag terecht bij de verloskundige. In mn eentje, want man kon geen vrij krijgen op zo'n korte termijn. Ik werd enthousiast ontvangen door de vk die ook de bevalling van mijn jongste heeft begeleid, maar na 1 blik zag ze al wel dat het niet direct 'jippie' was.
Gesprek gehad, en direct maar een echo gemaakt om de termijn te bepalen en te kijken hoe het zat met de spiraal.
Nou.
Ik ben dus al ruim 10 weken op weg.
Spiraal zit er nog in, op een rotplek en is waarschijnlijk verzakt. Ik moet, als we de keuze maken om door te gaan, sowieso door richting gynaecoloog om te bepalen of hij eruit moet worden gehaald.
Jeetje jongens. Ruim 10 weken en ik heb gewoon niks gemerkt! Sinds ik het weet, voel ik ineens wel mijn borsten, een zeurend 'pijntje' in mijn onderbuik en nu valt het me inderdaad op dat ik weer koffie loop te snuiven en walg van luchtverfrissers.
Ik heb bij de vk eerlijk mijn zorgen op tafel gegooid en haar advies was ook: laat het even bezinken. Denk er over na, praat er samen over, zowel over de angsten als de positieve kant. Maar ze heeft me ook in zoverre gerustgesteld dat, als dit kindje er mag komen, ik direct word doorverwezen naar de POP-poli en we een plan van aanpak kunnen maken, gezien de geschiedenis van mijn ppd's.
Ik zie zo op tegen alle ellende, ongemakken enz...
Maar verdorie, er zit een kloppend hartje met armen en benen in mijn buik!
Nog een kindje in huis erbij, nog een keer bv en luiers enz, dat vind ik niet erg.
Maar die zwangerschap...
Vanavond weer een goed gesprek met man. En proberen verstand en gevoel helder te krijgen, en op een rijtje, als dat zou kunnen.
Gesprek gehad, en direct maar een echo gemaakt om de termijn te bepalen en te kijken hoe het zat met de spiraal.
Nou.
Ik ben dus al ruim 10 weken op weg.
Spiraal zit er nog in, op een rotplek en is waarschijnlijk verzakt. Ik moet, als we de keuze maken om door te gaan, sowieso door richting gynaecoloog om te bepalen of hij eruit moet worden gehaald.
Jeetje jongens. Ruim 10 weken en ik heb gewoon niks gemerkt! Sinds ik het weet, voel ik ineens wel mijn borsten, een zeurend 'pijntje' in mijn onderbuik en nu valt het me inderdaad op dat ik weer koffie loop te snuiven en walg van luchtverfrissers.
Ik heb bij de vk eerlijk mijn zorgen op tafel gegooid en haar advies was ook: laat het even bezinken. Denk er over na, praat er samen over, zowel over de angsten als de positieve kant. Maar ze heeft me ook in zoverre gerustgesteld dat, als dit kindje er mag komen, ik direct word doorverwezen naar de POP-poli en we een plan van aanpak kunnen maken, gezien de geschiedenis van mijn ppd's.
Ik zie zo op tegen alle ellende, ongemakken enz...
Maar verdorie, er zit een kloppend hartje met armen en benen in mijn buik!
Nog een kindje in huis erbij, nog een keer bv en luiers enz, dat vind ik niet erg.
Maar die zwangerschap...
Vanavond weer een goed gesprek met man. En proberen verstand en gevoel helder te krijgen, en op een rijtje, als dat zou kunnen.
maandag 24 februari 2020 16:11
Ach jeeKyndra schreef: ↑24-02-2020 14:53Nou, update hier. Ik kon vlak na de middag terecht bij de verloskundige. In mn eentje, want man kon geen vrij krijgen op zo'n korte termijn. Ik werd enthousiast ontvangen door de vk die ook de bevalling van mijn jongste heeft begeleid, maar na 1 blik zag ze al wel dat het niet direct 'jippie' was.
Gesprek gehad, en direct maar een echo gemaakt om de termijn te bepalen en te kijken hoe het zat met de spiraal.
Nou.
Ik ben dus al ruim 10 weken op weg.
Spiraal zit er nog in, op een rotplek en is waarschijnlijk verzakt. Ik moet, als we de keuze maken om door te gaan, sowieso door richting gynaecoloog om te bepalen of hij eruit moet worden gehaald.
Jeetje jongens. Ruim 10 weken en ik heb gewoon niks gemerkt! Sinds ik het weet, voel ik ineens wel mijn borsten, een zeurend 'pijntje' in mijn onderbuik en nu valt het me inderdaad op dat ik weer koffie loop te snuiven en walg van luchtverfrissers.
Ik heb bij de vk eerlijk mijn zorgen op tafel gegooid en haar advies was ook: laat het even bezinken. Denk er over na, praat er samen over, zowel over de angsten als de positieve kant. Maar ze heeft me ook in zoverre gerustgesteld dat, als dit kindje er mag komen, ik direct word doorverwezen naar de POP-poli en we een plan van aanpak kunnen maken, gezien de geschiedenis van mijn ppd's.
Ik zie zo op tegen alle ellende, ongemakken enz...
Maar verdorie, er zit een kloppend hartje met armen en benen in mijn buik!
Nog een kindje in huis erbij, nog een keer bv en luiers enz, dat vind ik niet erg.
Maar die zwangerschap...
Vanavond weer een goed gesprek met man. En proberen verstand en gevoel helder te krijgen, en op een rijtje, als dat zou kunnen.
Sterkte en veel wijsheid!
maandag 24 februari 2020 16:29
Ik werk met moeders (en vaders) met jonge kinderen, en ik hoor het best regelmatig. Variërend van 'we wilden wel een tweede / derde, maar dit is wel erg snel' tot 'ik was net zo blij dat ik uit de baby's was' tot 'dit was echt niet de bedoeling en we hebben behoorlijk aan het idee moeten wennen'. Bij mijn doelgroep is de baby er dus wél gekomen, en aangezien er natuurlijk ook vrouwen zijn die ervoor kiezen de zwangerschap niet voort te zetten, moeten het er in totaal nog veel meer zijn. Het komt best regelmatig voor. Maar, zoals gezegd, bijna niemand zegt tegen de kraamvisite of de andere ouders op het schoolplein dat de nieuwbakken baby eigenlijk een ongelukje was.Ammiedammie schreef: ↑23-02-2020 19:42Ik vind het trouwens wel opmerkelijk dat ik in het dagelijks leven nog nooit iemand heb ontmoet die per ongeluk zwanger is geworden, maar dat hier op het forum ineens alle vrouwen door de pil heen en door de spiraal heen zwanger raken. Ik geloof het niet zo dat je dan voorzichtig bent.
Dan wil je volgens mij best zwanger raken en dan snap ik die heisa niet over het wel of niet houden.
Edit: O ja, en: 'voor de eerste hebben we 6 jaar MMM achter de rug dus ik heb er geen seconde rekening mee gehouden dat ik ook spontaan zwanger kon worden, en toen bleek ik ineens 16 weken zwanger.'
lariba wijzigde dit bericht op 24-02-2020 16:51
8.09% gewijzigd
maandag 24 februari 2020 16:34
Wat moeilijk, TO. Bij mij was het 5 weken, kan me voorstellen dat jouw termijn me ook meer aan het twijfelen had gebracht.
Een andere termijn maakt echter niet dat de beren op de weg ineens verdwijnen. Probeer dus zo objectief mogelijk de plussen en minnen naast elkaar te zetten zodat je wat helderheid in de situatie krijgt zoals hij voor je ligt.
Dan kun je
1) voor jezelf je besluit verantwoorden als je voor een abortus kiest (mijn ervaring is dat dat veel helpt in de verwerking). Met nadruk op voor jezelf want je bent niemand verantwoording schuldig.
2) een praktisch plan maken over hoe de beren op de weg effectief te tackelen wanneer je de zwangerschap door zet.
Het is natuurlijk belangrijk om je man te horen en zijn wensen te respecteren, maar respecteren is niet per definitie uitvoeren. Jij loopt de fysieke en psychische risico's, dus jij hebt de final vote!
Het is een moeilijke beslissing, welke koers je ook vaart en ik wens je veel wijsheid toe.
Een andere termijn maakt echter niet dat de beren op de weg ineens verdwijnen. Probeer dus zo objectief mogelijk de plussen en minnen naast elkaar te zetten zodat je wat helderheid in de situatie krijgt zoals hij voor je ligt.
Dan kun je
1) voor jezelf je besluit verantwoorden als je voor een abortus kiest (mijn ervaring is dat dat veel helpt in de verwerking). Met nadruk op voor jezelf want je bent niemand verantwoording schuldig.
2) een praktisch plan maken over hoe de beren op de weg effectief te tackelen wanneer je de zwangerschap door zet.
Het is natuurlijk belangrijk om je man te horen en zijn wensen te respecteren, maar respecteren is niet per definitie uitvoeren. Jij loopt de fysieke en psychische risico's, dus jij hebt de final vote!
Het is een moeilijke beslissing, welke koers je ook vaart en ik wens je veel wijsheid toe.
anoniem_383378 wijzigde dit bericht op 24-02-2020 17:00
0.26% gewijzigd
maandag 24 februari 2020 20:09
maandag 24 februari 2020 21:57
Oh jeetje dat is al best ver inderdaad. Opzich niet zo gek dat je niks gemerkt hebt aangezien je nog borstvoeding geeft en sowieso omdat het, vanwege je spiraaltje, überhaupt niet bij je op kwam dat je zwanger zou kunnen zijn.Kyndra schreef: ↑24-02-2020 14:53Nou, update hier. Ik kon vlak na de middag terecht bij de verloskundige. In mn eentje, want man kon geen vrij krijgen op zo'n korte termijn. Ik werd enthousiast ontvangen door de vk die ook de bevalling van mijn jongste heeft begeleid, maar na 1 blik zag ze al wel dat het niet direct 'jippie' was.
Gesprek gehad, en direct maar een echo gemaakt om de termijn te bepalen en te kijken hoe het zat met de spiraal.
Nou.
Ik ben dus al ruim 10 weken op weg.
Spiraal zit er nog in, op een rotplek en is waarschijnlijk verzakt. Ik moet, als we de keuze maken om door te gaan, sowieso door richting gynaecoloog om te bepalen of hij eruit moet worden gehaald.
Jeetje jongens. Ruim 10 weken en ik heb gewoon niks gemerkt! Sinds ik het weet, voel ik ineens wel mijn borsten, een zeurend 'pijntje' in mijn onderbuik en nu valt het me inderdaad op dat ik weer koffie loop te snuiven en walg van luchtverfrissers.
Ik heb bij de vk eerlijk mijn zorgen op tafel gegooid en haar advies was ook: laat het even bezinken. Denk er over na, praat er samen over, zowel over de angsten als de positieve kant. Maar ze heeft me ook in zoverre gerustgesteld dat, als dit kindje er mag komen, ik direct word doorverwezen naar de POP-poli en we een plan van aanpak kunnen maken, gezien de geschiedenis van mijn ppd's.
Ik zie zo op tegen alle ellende, ongemakken enz...
Maar verdorie, er zit een kloppend hartje met armen en benen in mijn buik!
Nog een kindje in huis erbij, nog een keer bv en luiers enz, dat vind ik niet erg.
Maar die zwangerschap...
Vanavond weer een goed gesprek met man. En proberen verstand en gevoel helder te krijgen, en op een rijtje, als dat zou kunnen.
Elke zwangerschap is natuurlijk ook anders hè, dat je 2 hele zware zwangerschappen hebt gehad hoeft absoluut niet te betekenen dat het dit keer weer zo zwaar wordt.
