Zwanger
alle pijlers
Ongepland zwanger, wat nu?
zondag 5 januari 2020 om 18:56
Vandaag ben ik erachter gekomen dat ik heel pril zwanger ben. Mijn man en ik zijn al bijna 11 jaar samen en gelukkig getrouwd, hebben een zoontje van bijna 2 en een leuke woning en goede banen. Allemaal prima omstandigheden om nog een kindje te verwelkomen. Maar toch voelen wij ons alles behalve blij met deze zwangerschap en twijfelen we of we dit al zo snel weer willen.
Er zijn een aantal redenen waarom we een abortus aan het overwegen zijn. Zo vindt mijn man het ouderschap zwaarder dan hij van te voren had gedacht en, hoewel hij dit uiteraard met liefde doet, moet hij er meer voor opgeven dan hij van te voren had verwacht. Onze relatie heeft daar ook best een beetje onder geleden (het zijn niet voor niets de tropenjaren) en we beginnen net weer een beetje een balans te vinden in het ouderschap en onze relatie als man en vrouw. Mijn man voelt zich niet klaar om voor een tweede kindje te kunnen zorgen en ook ik heb daar mijn twijfels over bij mezelf. Ons zoontje heeft mij nog erg veel nodig. Hij slaapt nog elke nacht bij ons in bed, ik draag hem nog elke dag in de draagzak en hij heeft een enorm sterke voorkeur voor mij, waardoor hij bijna geen seconde van mijn zijde wijkt. Ik zou niet goed weten hoe ik die aandacht moet gaan verdelen als ons zoontje ons nog zo veel nodig heeft.
Daarnaast is er op mijn werk geen begrip. Bij mijn vorige zwangerschap werd er geen rekening gehouden met mijn zwangerschap in mijn werkzaamheden, is mijn zwangerschap door mijn baas een last genoemd tegenover mijn collega's en is er gedreigd met een contractbeëindiging toen ik niet wilde stoppen met kolven. Ik heb hier erg veel last van gehad en nog steeds is er nul begrip als mijn zoontje ziek is en ik bijvoorbeeld onverhoopt weg zou moeten. Dit is absoluut geen reden voor abortus als mijn werk het enige obstakel zou zijn, maar aangezien er meerdere dingen meespelen in deze beslissing, weet ik niet of ik nog een keer door deze strijd met mijn baas heen wil gaan.
Wij hebben altijd het idee gehad om voor een tweede kindje te gaan als ons zoontje rond de 4 jaar oud is. Dan heeft ons zoontje alle persoonlijke aandacht gehad in de eerste jaren die hij verdient, is hij veel zelfstandiger en krijgt hij de zwangerschap bewuster mee en begint hij met school zodat er meer ruimte is om het tweede kindje ook persoonlijke aandacht te kunnen geven en hebben wij de tijd gehad om ook aan onze relatie te kunnen werken. Het lijkt ons erg lastig om een tweede kindje te krijgen als ons zoontje 2,5 jaar is en midden in de peuterpuberteit zit en alles veel minder goed snapt. We voelen ons er gewoon niet klaar voor.
Het gaat natuurlijk wel om een kindje en het blijft een keuze die ons erg verdrietig maakt en die we niet hadden verwacht te moeten maken. Maar ons gevoel zegt dat we deze zwangerschap niet moeten uitdragen. Zijn er hier mensen die een soortgelijke ervaring hebben gehad of tips/adviezen/hart onder de riem voor ons hebben?
Er zijn een aantal redenen waarom we een abortus aan het overwegen zijn. Zo vindt mijn man het ouderschap zwaarder dan hij van te voren had gedacht en, hoewel hij dit uiteraard met liefde doet, moet hij er meer voor opgeven dan hij van te voren had verwacht. Onze relatie heeft daar ook best een beetje onder geleden (het zijn niet voor niets de tropenjaren) en we beginnen net weer een beetje een balans te vinden in het ouderschap en onze relatie als man en vrouw. Mijn man voelt zich niet klaar om voor een tweede kindje te kunnen zorgen en ook ik heb daar mijn twijfels over bij mezelf. Ons zoontje heeft mij nog erg veel nodig. Hij slaapt nog elke nacht bij ons in bed, ik draag hem nog elke dag in de draagzak en hij heeft een enorm sterke voorkeur voor mij, waardoor hij bijna geen seconde van mijn zijde wijkt. Ik zou niet goed weten hoe ik die aandacht moet gaan verdelen als ons zoontje ons nog zo veel nodig heeft.
Daarnaast is er op mijn werk geen begrip. Bij mijn vorige zwangerschap werd er geen rekening gehouden met mijn zwangerschap in mijn werkzaamheden, is mijn zwangerschap door mijn baas een last genoemd tegenover mijn collega's en is er gedreigd met een contractbeëindiging toen ik niet wilde stoppen met kolven. Ik heb hier erg veel last van gehad en nog steeds is er nul begrip als mijn zoontje ziek is en ik bijvoorbeeld onverhoopt weg zou moeten. Dit is absoluut geen reden voor abortus als mijn werk het enige obstakel zou zijn, maar aangezien er meerdere dingen meespelen in deze beslissing, weet ik niet of ik nog een keer door deze strijd met mijn baas heen wil gaan.
Wij hebben altijd het idee gehad om voor een tweede kindje te gaan als ons zoontje rond de 4 jaar oud is. Dan heeft ons zoontje alle persoonlijke aandacht gehad in de eerste jaren die hij verdient, is hij veel zelfstandiger en krijgt hij de zwangerschap bewuster mee en begint hij met school zodat er meer ruimte is om het tweede kindje ook persoonlijke aandacht te kunnen geven en hebben wij de tijd gehad om ook aan onze relatie te kunnen werken. Het lijkt ons erg lastig om een tweede kindje te krijgen als ons zoontje 2,5 jaar is en midden in de peuterpuberteit zit en alles veel minder goed snapt. We voelen ons er gewoon niet klaar voor.
Het gaat natuurlijk wel om een kindje en het blijft een keuze die ons erg verdrietig maakt en die we niet hadden verwacht te moeten maken. Maar ons gevoel zegt dat we deze zwangerschap niet moeten uitdragen. Zijn er hier mensen die een soortgelijke ervaring hebben gehad of tips/adviezen/hart onder de riem voor ons hebben?
zondag 5 januari 2020 om 18:59
Nou, afbouwen met dat bij jullie slapen en in een draagzak dragen.
Kind kan zelf toch lopen?!
Verder geen tips of advies. Hoe komt het eigenlijk dat je toch zwanger bent geraakt?
Ikzelf zou het niet weghalen en al helemaal niet om de redenen die jullie noemen. Dan is kind nummer 2 er gewoon wat eerder dan jullie wensen.
Maar goed. Leven en zwangerschap is erg maakbaar volgens jullie?!
Sterkte ermee.
Kind kan zelf toch lopen?!
Verder geen tips of advies. Hoe komt het eigenlijk dat je toch zwanger bent geraakt?
Ikzelf zou het niet weghalen en al helemaal niet om de redenen die jullie noemen. Dan is kind nummer 2 er gewoon wat eerder dan jullie wensen.
Maar goed. Leven en zwangerschap is erg maakbaar volgens jullie?!
Sterkte ermee.
justagirly wijzigde dit bericht op 05-01-2020 19:00
16.88% gewijzigd
zondag 5 januari 2020 om 18:59
Indien je het echt bij 1 kind zou willen houden dan zou ik begrijpen maar om het nu weg te halen om het over 1,5 = 2 jaar te proberen vind ik wel behoorlijk vreemd. De ideale omstandigheden bestaan niet.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 5 januari 2020 om 19:02
Ditjustagirly schreef: ↑05-01-2020 18:59Nou, afbouwen met dat bij jullie slapen en in een draagzak dragen.
Kind kan zelf toch lopen?!
Verder geen tips of advies. Hoe komt het eigenlijk dat je toch zwanger bent geraakt?
Ikzelf zou het niet weghalen en al helemaal niet om de redenen die jullie noemen. Dan is kind nummer 2 er gewoon wat eerder dan jullie wensen.
Maar goed. Leven en zwangerschap is erg maakbaar volgens jullie?!
Sterkte ermee.
zondag 5 januari 2020 om 19:02
Mijn 2e was niet gepland, ik was 6 mnd na de geboorte van de 1e weer zwanger. Kwam niet echt lekker uit.
Wat wel vast stond was dat we meerdere kinderen wilden. Wij vonden het niet kunnen om te zeggen het komt nu niet uit dus deze laten we weghalen en proberen het later nogmaals. Het leven is niet maakbaar. Dus ik heb nu 2 kids met 14 mnd verschil er tussen en een lekker ventje dat het is geworden joh.
Mijn advies: denk in mogelijkheden, niet in problemen.
Wat wel vast stond was dat we meerdere kinderen wilden. Wij vonden het niet kunnen om te zeggen het komt nu niet uit dus deze laten we weghalen en proberen het later nogmaals. Het leven is niet maakbaar. Dus ik heb nu 2 kids met 14 mnd verschil er tussen en een lekker ventje dat het is geworden joh.
Mijn advies: denk in mogelijkheden, niet in problemen.
zondag 5 januari 2020 om 19:06
Dat leven is intussen aangepast en daar is ie aan gewend, dus zoveel extra aanpassingen zal man niet hoeven doen bij nummer 2.
Eerder dat ie des te sneller straks dingen weer kan gaan opnemen omdat kind 2 er eerder is dan gepland.
In plaats van over pakweg 3 jaar nog eens opnieuw aan 4 tropenjaren te beginnen.
En je kan tijdens je zwangerschapsverlof uitkijken naar een andere job, moet je tenminste niet meer terug naar die eikel van een baas.
Ik zou zeggen dat als je nu voor abortus gaat je ook gewoon bij 1 kind blijft.
Want over 2 à 3 jaar opnieuw beginnen stort je je terug in de tropenjaren terwijl je dan net gewend bent dat het terug iets makkelijker ging. Kan je relatie ook terug om zeep gaan.
En niks garandeert bovendien dat je nog een keer zwanger raakt.
Miljoenen kinderen krijgen bovendien een broer of zus als ze 2 à 2.5 zijn en het is nog bij weinig misgelopen. Hoogstens aanpassen, maar dat hebben ze ook als ze 4 zijn.
Eerder dat ie des te sneller straks dingen weer kan gaan opnemen omdat kind 2 er eerder is dan gepland.
In plaats van over pakweg 3 jaar nog eens opnieuw aan 4 tropenjaren te beginnen.
En je kan tijdens je zwangerschapsverlof uitkijken naar een andere job, moet je tenminste niet meer terug naar die eikel van een baas.
Ik zou zeggen dat als je nu voor abortus gaat je ook gewoon bij 1 kind blijft.
Want over 2 à 3 jaar opnieuw beginnen stort je je terug in de tropenjaren terwijl je dan net gewend bent dat het terug iets makkelijker ging. Kan je relatie ook terug om zeep gaan.
En niks garandeert bovendien dat je nog een keer zwanger raakt.
Miljoenen kinderen krijgen bovendien een broer of zus als ze 2 à 2.5 zijn en het is nog bij weinig misgelopen. Hoogstens aanpassen, maar dat hebben ze ook als ze 4 zijn.
zondag 5 januari 2020 om 19:10
viva-amber schreef: ↑05-01-2020 18:59Indien je het echt bij 1 kind zou willen houden dan zou ik begrijpen maar om het nu weg te halen om het over 1,5 = 2 jaar te proberen vind ik wel behoorlijk vreemd. De ideale omstandigheden bestaan niet.
Ik vind een kind krijgen in een onstabiele relatie (of een relatie die nog maar net stabiel is) ook niet zo'n goed idee.
zondag 5 januari 2020 om 19:11
Je hebt niets aan de ervaringen van anderen.
Ik denk dat je weinig begrip zal vinden voor je keuze voor een abortus.
Maar de mensen die nu vinden dat je geen abortus moet doen maar de baby geboren moet laten worden staan straks niet voor je klaarals het toch te zwaar blijkt te zijn voor jou en je man.
Liever nu abortus en over een paar jar wel een kind dan dat 2 kinderen eindigen als kind van gescheiden ouders of kinderen die altijd op hun hoede zijn omdat jullie korte lontjes hebben vanwege overbelasting.
Maar ik zou geen abortus doen omdat jullie eigenlijk een andere planning hadden.
Ik denk dat je weinig begrip zal vinden voor je keuze voor een abortus.
Maar de mensen die nu vinden dat je geen abortus moet doen maar de baby geboren moet laten worden staan straks niet voor je klaarals het toch te zwaar blijkt te zijn voor jou en je man.
Liever nu abortus en over een paar jar wel een kind dan dat 2 kinderen eindigen als kind van gescheiden ouders of kinderen die altijd op hun hoede zijn omdat jullie korte lontjes hebben vanwege overbelasting.
Maar ik zou geen abortus doen omdat jullie eigenlijk een andere planning hadden.
zondag 5 januari 2020 om 19:13
ik ben echt voor het maken van eigen keus en vind ook zeker dat een vrouw voor een abortus mag gaan. Maar in jou verhaal vind ik het toch een beetje raar, omdat het nu niet goed uitkomt het weg laten halen en dan over jaartje of 1 -2 opnieuw zwanger willen worden. Sorry hoor maar vind dit echt raar. Ook moet het je dan wel gegeven zijn dat je dan ook weer zwanger wordt.
zondag 5 januari 2020 om 19:13
Ik kan me niet voorstellen dat als de wens voor een tweede er is je dan deze laat weghalen omdat de timing niet was zoals je bedacht had en je werk zo weinig begripvol is
Ik zou zeggen, dikke shit aan je baar, net goed voor hem omdat hij vorige keer zo vervelend deed en genieten van dit nieuwe leven
En timing, met kinderen is er zo weinig te timen
Stel je haalt deze weg, wordt over vier jaar zwanger en krijgt bv een gehandicapt kindje,
Kan jij leven met die ‘wat als’?
Ik zou zeggen, dikke shit aan je baar, net goed voor hem omdat hij vorige keer zo vervelend deed en genieten van dit nieuwe leven
En timing, met kinderen is er zo weinig te timen
Stel je haalt deze weg, wordt over vier jaar zwanger en krijgt bv een gehandicapt kindje,
Kan jij leven met die ‘wat als’?
zondag 5 januari 2020 om 19:14
Nou, eens met bovenstaande inderdaad. Dit soort dingen zijn nou eenmaal niet zo maakbaar. Ik wilde ook eerst rustig beginnen met 1 kindje, maar ik kreeg een tweeling. Tja, zo gaat het dan eenmaal. Het komt dan ook echt allemaal wel op z'n pootjes terecht weer hoor. Je zoon went er ook wel aan. Mooie tijd om ietsje zelfstandiger te worden. Mijn zoontjes zijn iets jonger en die zitten ook niet altijd aan me vastgeplakt (kan ook niet als je er 2 hebt) en dat gaat prima.
En wat betreft je man, als je over een paar jaar pas een tweede krijgt, krijg je die hele 'tropenjaren' weer terug. Het is juist slimmer om ze dicht op elkaar te krijgen, ben je er sneller doorheen;).
Kijk je overwegingen snap ik wel, maar dan meer als je helemaal geen tweede meer wil. Nu het afbreken en dan over een jaar opnieuw beginnen vind ik ook nogal apart (al moet je 't lekker zelf weten natuurlijk), omdat al die dingen die je opnoemt er dan nog steeds zijn.
En wat betreft je man, als je over een paar jaar pas een tweede krijgt, krijg je die hele 'tropenjaren' weer terug. Het is juist slimmer om ze dicht op elkaar te krijgen, ben je er sneller doorheen;).
Kijk je overwegingen snap ik wel, maar dan meer als je helemaal geen tweede meer wil. Nu het afbreken en dan over een jaar opnieuw beginnen vind ik ook nogal apart (al moet je 't lekker zelf weten natuurlijk), omdat al die dingen die je opnoemt er dan nog steeds zijn.
zondag 5 januari 2020 om 19:19
Dit.justagirly schreef: ↑05-01-2020 18:59Nou, afbouwen met dat bij jullie slapen en in een draagzak dragen.
Kind kan zelf toch lopen?!
Verder geen tips of advies. Hoe komt het eigenlijk dat je toch zwanger bent geraakt?
Ikzelf zou het niet weghalen en al helemaal niet om de redenen die jullie noemen. Dan is kind nummer 2 er gewoon wat eerder dan jullie wensen.
Maar goed. Leven en zwangerschap is erg maakbaar volgens jullie?!
Sterkte ermee.
Er 2 jaar tussen is makkelijker dan 4 jaar. Plus je zit al in een kinder ritme, je hebt het al eens gedaan, niks nieuws.
En je baas is een gigantische lul.
zondag 5 januari 2020 om 19:19
Precies wat ik dacht na het lezen van de post van TS.cilly2 schreef: ↑05-01-2020 19:13ik ben echt voor het maken van eigen keus en vind ook zeker dat een vrouw voor een abortus mag gaan. Maar in jou verhaal vind ik het toch een beetje raar, omdat het nu niet goed uitkomt het weg laten halen en dan over jaartje of 1 -2 opnieuw zwanger willen worden. Sorry hoor maar vind dit echt raar. Ook moet het je dan wel gegeven zijn dat je dan ook weer zwanger wordt.
In de thuissituatie zou het wel gewoon moeten passen alleen is het nu wat eerder? Vind het wel naar voor TS dat de vorige zwangerschap zo negatief werd opgenomen door haar baas. Zo mag het echt niet zijn, al gebeurt het helaas toch regelmatig nog. Je hebt gewoon rechten als zwangere.
zondag 5 januari 2020 om 19:28
MienMandolien schreef: ↑05-01-2020 19:19Precies wat ik dacht na het lezen van de post van TS.
In de thuissituatie zou het wel gewoon moeten passen alleen is het nu wat eerder? Vind het wel naar voor TS dat de vorige zwangerschap zo negatief werd opgenomen door haar baas. Zo mag het echt niet zijn, al gebeurt het helaas toch regelmatig nog. Je hebt gewoon rechten als zwangere.
Vind je dat echt?
"Zo vindt mijn man het ouderschap zwaarder dan hij van te voren had gedacht en, hoewel hij dit uiteraard met liefde doet, moet hij er meer voor opgeven dan hij van te voren had verwacht. Onze relatie heeft daar ook best een beetje onder geleden (het zijn niet voor niets de tropenjaren) en we beginnen net weer een beetje een balans te vinden in het ouderschap en onze relatie als man en vrouw. Mijn man voelt zich niet klaar om voor een tweede kindje te kunnen zorgen en ook ik heb daar mijn twijfels over bij mezelf."
zondag 5 januari 2020 om 19:33
de meeste abortussen worden ondergaan door vrouwen die al een gezin hebben.
Waar jij tegenaan loopt, komt veel voor.
Mijn 3e zwangerschap was ongepland en ongewenst en heb ik niet doorgezet. Dat was een moeilijk, maar heel wijs besluit. Ik ging huilend de kliniek in, omdat ik het zo'n rot situatie vond. Maar wat een opluchting was het. Je mag me PB-en als je iets wil weten over de procedure (een overtijdbehandeling in mijn geval).
Waar jij tegenaan loopt, komt veel voor.
Mijn 3e zwangerschap was ongepland en ongewenst en heb ik niet doorgezet. Dat was een moeilijk, maar heel wijs besluit. Ik ging huilend de kliniek in, omdat ik het zo'n rot situatie vond. Maar wat een opluchting was het. Je mag me PB-en als je iets wil weten over de procedure (een overtijdbehandeling in mijn geval).
zondag 5 januari 2020 om 19:34
want?
je wil haar even kunnen vertellen hoe DOM ze was??
en het o,o,o, haar eigen schuld was?
zondag 5 januari 2020 om 19:37
[quote=Marnamai post_id=30816068 time=1578247585 user_id
Miljoenen kinderen krijgen bovendien een broer of zus als ze 2 à 2.5 zijn en het is nog bij weinig misgelopen. Hoogstens aanpassen, maar dat hebben ze ook als ze 4 zijn.
[/quote]
1 op de 10 kinderen loopt bij jeugdzorg en dat aantal stijgt elk jaar.
Er zijn dus veel gezinnen waar alles niet zo probleemloos verloopt.
Miljoenen kinderen krijgen bovendien een broer of zus als ze 2 à 2.5 zijn en het is nog bij weinig misgelopen. Hoogstens aanpassen, maar dat hebben ze ook als ze 4 zijn.
[/quote]
1 op de 10 kinderen loopt bij jeugdzorg en dat aantal stijgt elk jaar.
Er zijn dus veel gezinnen waar alles niet zo probleemloos verloopt.
zondag 5 januari 2020 om 19:40
.
