Zwanger
alle pijlers
Twijfels relatie en zwanger
maandag 22 april 2024 11:34
Hallo allemaal,
Ik ben een vrouw begin 30 en heb eerder een lange relatie gehad waarbij kinderen krijgen niet lukte. Het ziekenhuis bevestigde dat de kans erg klein zal zijn om zwanger te worden. Uiteindelijk bleek ook mijn ex-man zijn zaad niet goed te zijn. De relatie is uit gegaan en al snel kreeg ik contact met een oude bekende.
Hij wist van mijn kinderwens en samen erover gesproken mocht het gebeuren, dan gebeurt het. Omdat de kans al heel klein was en ik sowieso niet lang meer te tijd zal hebben. Meteen na ronde 1 was het al raak. We waren/zijn ontzettend blij met een positieve zwangerschapstest! Alleen gaat alles veel te snel in mijn hoofd, wat ik natuurlijk ook zelf veroorzaakt heb.
Mijn nieuwe vriend is erg trots en praat telkens over de zwangerschap. Alleen zijn het maar woorden… Hij heeft geen werk en doet weinig in zijn huishouden, gamed veel. Hij leeft dus van een gemeente uitkering. Zelf werk ik in de zorg. Regelmatig praat ik erover dat hij hier wat mee moet doen als hij samen een gezin wil zijn. Ik kan niet met mijn parttime job voor een gezin zorgen en dat wil ik ook helemaal niet. Voor mij voelt dit als een enorme afknapper en krijg mijn twijfels als er niks veranderd.
Daarnaast ben ik heel erg misselijk en spelen mijn hormonen ook een grote rol waardoor ik erg moe en chagrijnig ben. Ik begin zelfs te twijfelen over mijn zwangerschap, en vind dit erg gemeen dat ik zo kan denken? (Sorry voor de dames die heel graag een kind willen, wil jullie niet kwetsen, het is mijn gevoel!). Altijd wilde ik moeder worden en nu twijfel ik door de hele situatie. Ik ben bang dat ik er alleen voor kom te staan en hoe kan ik werk in de zorg/onregelmatigheid combineren met een baby? Ik voel me zo onzeker… zijn er dames die dit hebben mee gemaakt of hebben jullie tips? Ik wil graag gewoon ook even van me afschrijven omdat ik mij zo ellendig voel.
Ik ben een vrouw begin 30 en heb eerder een lange relatie gehad waarbij kinderen krijgen niet lukte. Het ziekenhuis bevestigde dat de kans erg klein zal zijn om zwanger te worden. Uiteindelijk bleek ook mijn ex-man zijn zaad niet goed te zijn. De relatie is uit gegaan en al snel kreeg ik contact met een oude bekende.
Hij wist van mijn kinderwens en samen erover gesproken mocht het gebeuren, dan gebeurt het. Omdat de kans al heel klein was en ik sowieso niet lang meer te tijd zal hebben. Meteen na ronde 1 was het al raak. We waren/zijn ontzettend blij met een positieve zwangerschapstest! Alleen gaat alles veel te snel in mijn hoofd, wat ik natuurlijk ook zelf veroorzaakt heb.
Mijn nieuwe vriend is erg trots en praat telkens over de zwangerschap. Alleen zijn het maar woorden… Hij heeft geen werk en doet weinig in zijn huishouden, gamed veel. Hij leeft dus van een gemeente uitkering. Zelf werk ik in de zorg. Regelmatig praat ik erover dat hij hier wat mee moet doen als hij samen een gezin wil zijn. Ik kan niet met mijn parttime job voor een gezin zorgen en dat wil ik ook helemaal niet. Voor mij voelt dit als een enorme afknapper en krijg mijn twijfels als er niks veranderd.
Daarnaast ben ik heel erg misselijk en spelen mijn hormonen ook een grote rol waardoor ik erg moe en chagrijnig ben. Ik begin zelfs te twijfelen over mijn zwangerschap, en vind dit erg gemeen dat ik zo kan denken? (Sorry voor de dames die heel graag een kind willen, wil jullie niet kwetsen, het is mijn gevoel!). Altijd wilde ik moeder worden en nu twijfel ik door de hele situatie. Ik ben bang dat ik er alleen voor kom te staan en hoe kan ik werk in de zorg/onregelmatigheid combineren met een baby? Ik voel me zo onzeker… zijn er dames die dit hebben mee gemaakt of hebben jullie tips? Ik wil graag gewoon ook even van me afschrijven omdat ik mij zo ellendig voel.
maandag 22 april 2024 13:02
Dus je hebt nog maar kort een relatie maar bent toch ‘gewenst’ zwanger geraakt. En je vriend, de vader van je kind, doet niks anders dan gamen. Hij doet ook niks in de huishouden. Nou dan heb je een aardige voorspeller van hoe de rest van je leven en dat van jullie kind zal verlopen. Jij moet alles doen. Hij draagt niet bij.
maandag 22 april 2024 13:18
Pfoe pittig.
Ik denk wel dat je te snel hebt gehandeld en de situatie niet goed hebt doordacht. Een relatie dient toch wel een aantal jaren stabiel te zijn voor je aan kinderen begint: emotioneel stabiel, financieel, relationeel. Weten wat je aan elkaar hebt en dat je op elkaar kunt bouwen.
Wat je vriend betreft: de kans dat hij zijn leven verandert/omgooit is klein…
Ja, toch wel een klein puinhoopje zo. Geen idee wat handig zou zijn in jouw situatie, maar ik zou me er niet in willen bevinden.
Ik denk wel dat je te snel hebt gehandeld en de situatie niet goed hebt doordacht. Een relatie dient toch wel een aantal jaren stabiel te zijn voor je aan kinderen begint: emotioneel stabiel, financieel, relationeel. Weten wat je aan elkaar hebt en dat je op elkaar kunt bouwen.
Wat je vriend betreft: de kans dat hij zijn leven verandert/omgooit is klein…
Ja, toch wel een klein puinhoopje zo. Geen idee wat handig zou zijn in jouw situatie, maar ik zou me er niet in willen bevinden.
maandag 22 april 2024 13:21
Dit. Je hebt straks niet 1, maar 2 kinderen.Lila-Linda schreef: ↑22-04-2024 13:16Ik denk dat je leven zonder hem rustiger zal zijn, denk dat nu de relatie verbreken een goeie optie is
maandag 22 april 2024 13:23
Aan 'dit heb je niet handig aangepakt' heb je niet zoveel, dus met oog op in de toekomst de meest verstandige en volwassen besluiten maken voor jou en je kind: het klinkt alsof je er verstandig aan doet de relatie te verbreken. Deze man klinkt niet als relatiemateriaal, en niet als een volwassene die klaar is voor een kind. Welke keuzes jij daarna maakt om jullie (jij + kind) toekomst zo stabiel mogelijk te maken (werk, huisvesting, etc) kun je nu ook nog over nadenken in stappen in zetten gelukkig.
maandag 22 april 2024 13:30
Oei…
Meestal denk je over dit soort dingen na vóór je aan kinderen begint, niet daarna.
Ik snap dat je twijfelt over de zwangerschap, dit kindje gaat waarschijnlijk of opgroeien in een gezin waarbij de vader niks bijdraagt (wat zorgt voor veel ruzie) of in een gebroken gezin. Dat vind ik best kwalijk om eerlijk te zijn…
Dat je er alleen voor komt te staan zou ik als ik jou was van uit gaan. Want of je nou in de relatie blijft of je kiest voor jezelf, je gaat het in beide gevallen (grotendeels) alleen moeten doen. Want ik geloof niet dat die man ineens gaat veranderen.
Hoe je dat gaat doen? Als je het kindje houdt en laat komen, heb je geen keuze dus zal je moeten. En dat wordt zwaar, maar komt echt goed. Er zijn genoeg moeders die het alleen doen.
Heb je hulp van familie, vrienden, buren?
Meestal denk je over dit soort dingen na vóór je aan kinderen begint, niet daarna.
Ik snap dat je twijfelt over de zwangerschap, dit kindje gaat waarschijnlijk of opgroeien in een gezin waarbij de vader niks bijdraagt (wat zorgt voor veel ruzie) of in een gebroken gezin. Dat vind ik best kwalijk om eerlijk te zijn…
Dat je er alleen voor komt te staan zou ik als ik jou was van uit gaan. Want of je nou in de relatie blijft of je kiest voor jezelf, je gaat het in beide gevallen (grotendeels) alleen moeten doen. Want ik geloof niet dat die man ineens gaat veranderen.
Hoe je dat gaat doen? Als je het kindje houdt en laat komen, heb je geen keuze dus zal je moeten. En dat wordt zwaar, maar komt echt goed. Er zijn genoeg moeders die het alleen doen.
Heb je hulp van familie, vrienden, buren?
maandag 22 april 2024 13:38
Wat is het echte probleem? Ik neem aan dat het karakter van de vader van je kind niet opeens anders is en eerder besloot je toch anticonceptie loos met hem verder te gaan. Het klinkt alsof je in paniek besloten hebt gewoon zwanger te worden en van wie niet per se uitmaakt.
Voor de toekomst. Is het niet mogelijk dat jij dan fulltime gaat werken en jullie afspraken maken voor de verzorging van de baby en het huishouden?
Voor de toekomst. Is het niet mogelijk dat jij dan fulltime gaat werken en jullie afspraken maken voor de verzorging van de baby en het huishouden?
maandag 22 april 2024 13:46
Ik zou nog een keer een goed gesprek aangaan en anders, zoals eerder gezegd, het kindje alleen opvoeden en de relatie verbreken.. hier krijg je alleen maar ergernis en scheve gezichten van...
Ik zou zelf niet snel een relatie aangaan met een werkloze man..(als in, ik wil niet, geen zin)...ik trek dat niet.. ik zoek iemand met ambities en toekomstdromen, Iemand waarmee ik op reis kan gaan..
Ik zou zelf niet snel een relatie aangaan met een werkloze man..(als in, ik wil niet, geen zin)...ik trek dat niet.. ik zoek iemand met ambities en toekomstdromen, Iemand waarmee ik op reis kan gaan..
maandag 22 april 2024 13:50
Samen om tafel dus.
Dit is wie hij is. Dit is de positie waarin jij met hem een kind hebt gemaakt.
Dus nu is de vraag: wat wil jij van hem? En kan hij je dat wel geven?
Jullie wonen niet samen. Was dat wel je plan?
Zo ja, dan zou ik eerst kijken wat maakt dat hij een 'afstand tot de arbeidsmarkt' heeft. Wat maakt dat hij een uitkering heeft? Hoe is hij in deze situatie gekomen? En... is hij van plan om daar nog uit te komen? Kán hij daar wel uitkomen? Of heeft hij beperkingen die maken dat hij nooit aan het reguliere werk zal kunnen gaan? Wat maakt dat hij dan niet in een beschermde werkvoorziening zit?
Ook als jullie niet gaan samenwonen, zal de gemeente na de geboorte van de baby wel alert zijn op jullie. Hij mag maar zoveel nachten per week bij je zijn, anders denkt de gemeente dat jij hem onderhoudt. En dan trekken ze zijn uitkering in.
Bedenk nu dus heel goed wat je wil.
Dit is wie hij is. Dit is de positie waarin jij met hem een kind hebt gemaakt.
Dus nu is de vraag: wat wil jij van hem? En kan hij je dat wel geven?
Jullie wonen niet samen. Was dat wel je plan?
Zo ja, dan zou ik eerst kijken wat maakt dat hij een 'afstand tot de arbeidsmarkt' heeft. Wat maakt dat hij een uitkering heeft? Hoe is hij in deze situatie gekomen? En... is hij van plan om daar nog uit te komen? Kán hij daar wel uitkomen? Of heeft hij beperkingen die maken dat hij nooit aan het reguliere werk zal kunnen gaan? Wat maakt dat hij dan niet in een beschermde werkvoorziening zit?
Ook als jullie niet gaan samenwonen, zal de gemeente na de geboorte van de baby wel alert zijn op jullie. Hij mag maar zoveel nachten per week bij je zijn, anders denkt de gemeente dat jij hem onderhoudt. En dan trekken ze zijn uitkering in.
Bedenk nu dus heel goed wat je wil.
doreia* wijzigde dit bericht op 22-04-2024 13:52
11.35% gewijzigd
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 22 april 2024 14:24
Ik neem aan dat je deze man voordat je zwanger van hem werd wel als vader-matetial zag? Waarom is dat nu opeens anders? En hebben jullie een relatie of is het een soort fwb-iets? Als je wil dat hij bijdraagt aan jullie kind dan zal je om tafel moeten. En anders her zelf doen en dan dus meer gaan werken. Ik vind het echt apart dat je hier niet van te voren over na hebt gedacht.
maandag 22 april 2024 14:26
Volgens mij is TO's kinderwens vele malen groter, dan de liefde voor deze manBbubbels schreef: ↑22-04-2024 14:24Ik neem aan dat je deze man voordat je zwanger van hem werd wel als vader-matetial zag? Waarom is dat nu opeens anders? En hebben jullie een relatie of is het een soort fwb-iets? Als je wil dat hij bijdraagt aan jullie kind dan zal je om tafel moeten. En anders her zelf doen en dan dus meer gaan werken. Ik vind het echt apart dat je hier niet van te voren over na hebt gedacht.
maandag 22 april 2024 14:34
Leek me ook. Maar “own” dat dan. Doe het alleen. Maar TO lijkt ook daar niet op voorbereid te zijn met een part time baan enzo….Lila-Linda schreef: ↑22-04-2024 14:26Volgens mij is TO's kinderwens vele malen groter, dan de liefde voor deze man
maandag 22 april 2024 14:35
Ik weet hoe stom ik ben geweest om hier niet goed over na te denken, misschien was mijn kinderwens dan toch te groot en was ik te impulsief en verwachtte ik het niet? Aangezien de kans nog maar klein was om kinderen te krijgen. Ik kan de situatie niet meer terug draaien en wil vooruit kijken.. wat er wel mogelijk is? Ik wil hem niet constant pushen want dat werkt toch averechts. Ik heb wel duidelijk gezegd veranderd het niet, dan kan dit niet zo verder gaan. Het plan was samen te gaan wonen bij hem. Huis opknappen en hij werk zoeken.. Maar het gaat in mini stapjes, waar ik me aan erger want ik ben wel een aanpakker.
Toch moet ik denk ik maar stilstaan bij het feit dat ik er waarsch alleen voor kom te staan. Maar hoe? Ik heb wel vriendinnen en ouders maar die werken ook allemaal. Ik vind mijn werk erg leuk maar die onregelmatigheid is erg lastig met een baby.
Toch moet ik denk ik maar stilstaan bij het feit dat ik er waarsch alleen voor kom te staan. Maar hoe? Ik heb wel vriendinnen en ouders maar die werken ook allemaal. Ik vind mijn werk erg leuk maar die onregelmatigheid is erg lastig met een baby.
maandag 22 april 2024 14:39
Jij bent een aanpakker? Nou dan is dit het moment om die kwaliteit om te zetten in acties.
Hoeveel tijd heb je nog om hem de kans te geven om te draaien?
Als dat niet veel is, dan zou ik nu de knoop doorhakken dat je het alleen gaat doen. Wat heb je daarvoor nodig?
--> een baan met meer regelmaat: prima! Wat zijn de opties met jouw diploma's? welke werkgevers zijn er in jouw sector? Heb je daar contacten?
--> welke opvang kun je gebruik van maken --> uitzoeken, kennis gaan maken, op de wachtlijst zetten, gastouders zoeken etc.
--> wat is er in jouw huis nodig om plaats te maken voor een baby-tje --> wat kun je al verzamelen aan spulletjes
Niet om hem buiten spel te zetten, maar breng maar eens in kaart wat er allemaal nodig is. Als hij dan in beweging komt en mee gaat denken en in acties laat zien dat hij mee doet, dan is dat mooi meegenomen. Zo niet, dan heb jij in ieder geval overzicht.
Hoeveel tijd heb je nog om hem de kans te geven om te draaien?
Als dat niet veel is, dan zou ik nu de knoop doorhakken dat je het alleen gaat doen. Wat heb je daarvoor nodig?
--> een baan met meer regelmaat: prima! Wat zijn de opties met jouw diploma's? welke werkgevers zijn er in jouw sector? Heb je daar contacten?
--> welke opvang kun je gebruik van maken --> uitzoeken, kennis gaan maken, op de wachtlijst zetten, gastouders zoeken etc.
--> wat is er in jouw huis nodig om plaats te maken voor een baby-tje --> wat kun je al verzamelen aan spulletjes
Niet om hem buiten spel te zetten, maar breng maar eens in kaart wat er allemaal nodig is. Als hij dan in beweging komt en mee gaat denken en in acties laat zien dat hij mee doet, dan is dat mooi meegenomen. Zo niet, dan heb jij in ieder geval overzicht.
maandag 22 april 2024 14:41
je hebt nog steeds een keus he?Snoezellampje schreef: ↑22-04-2024 14:35Ik weet hoe stom ik ben geweest om hier niet goed over na te denken, misschien was mijn kinderwens dan toch te groot en was ik te impulsief en verwachtte ik het niet? Aangezien de kans nog maar klein was om kinderen te krijgen. Ik kan de situatie niet meer terug draaien en wil vooruit kijken.. wat er wel mogelijk is? Ik wil hem niet constant pushen want dat werkt toch averechts. Ik heb wel duidelijk gezegd veranderd het niet, dan kan dit niet zo verder gaan. Het plan was samen te gaan wonen bij hem. Huis opknappen en hij werk zoeken.. Maar het gaat in mini stapjes, waar ik me aan erger want ik ben wel een aanpakker.
Toch moet ik denk ik maar stilstaan bij het feit dat ik er waarsch alleen voor kom te staan. Maar hoe? Ik heb wel vriendinnen en ouders maar die werken ook allemaal. Ik vind mijn werk erg leuk maar die onregelmatigheid is erg lastig met een baby.
In Nederland hoeft een ongewenste/ongeplande zwangerschap niet tot een baby te leiden
En hij blijft ook voor altijd de vader van je kind, vind jij dat oke? Vind je het oke, dat deze man heel belangrijk zal blijven in jouw leven en dat van je kind?
Is hij vader-genoeg?
maandag 22 april 2024 14:42
Het domste wat je nu kunt doen is je eigen huis opgeven en bij hem intrekken. Dan sta je binnen een jaar met een baby op straat.Snoezellampje schreef: ↑22-04-2024 14:35Ik weet hoe stom ik ben geweest om hier niet goed over na te denken, misschien was mijn kinderwens dan toch te groot en was ik te impulsief en verwachtte ik het niet? Aangezien de kans nog maar klein was om kinderen te krijgen. Ik kan de situatie niet meer terug draaien en wil vooruit kijken.. wat er wel mogelijk is? Ik wil hem niet constant pushen want dat werkt toch averechts. Ik heb wel duidelijk gezegd veranderd het niet, dan kan dit niet zo verder gaan. Het plan was samen te gaan wonen bij hem. Huis opknappen en hij werk zoeken.. Maar het gaat in mini stapjes, waar ik me aan erger want ik ben wel een aanpakker.
Toch moet ik denk ik maar stilstaan bij het feit dat ik er waarsch alleen voor kom te staan. Maar hoe? Ik heb wel vriendinnen en ouders maar die werken ook allemaal. Ik vind mijn werk erg leuk maar die onregelmatigheid is erg lastig met een baby.
Dus als je slim bent, houdt je je eigen huis zodat je altijd een back up hebt mocht het mis gaan tussen jullie.
Ik begrijp dat je dus niet bij hem weg wilt?
Dan moet hij nu per direct (en niet als het huis is opgeknapt of whatever voor vaag excuus) actief opzoek gaan naar een baan. Solliciteren dus, vandaag nog!
Inschrijven bij uitzendbureaus.
Misschien moet jij iets meer op je strepen gaan staan, en hem duidelijk maken dat de baby er binnen 9 maanden is en hij dus niet veel tijd heeft.
maandag 22 april 2024 14:48
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
