UD 2e helft oktober 2020

@Principessa: wat een heerlijk verhaal haha ik heb gewoon heel standaard een Nederlandse man aan de haak geslagen ik mijn studententijd

Ik vind het sowieso wel leuk om wat van jullie te weten dames? Waar wonen jullie en wat doen jullie in het dagelijks leven?

Wij wonen in onze prachtige hoofdstad (nouja nét buiten de stadsgrenzen om precies te zijn) en ik ben aan het afstuderen, over enkele weken ben ik arts dan maar even kijken wie mij nog wil hebben als zwangere maar daar komen we wel uit denk ik anders maar beginnen na mijn verlof.
Man en ik zijn 10 jaar samen en 5 jaar getrouwd. Mijn grootste droom is om straks (nu doordat ik geen inkomen heb te duur) met de kinderen in etappes de wereld rond te gaan reizen backpack deluxe style, dus mijn eerste salarissen gaan straks direct in de spaarpot voor een verre reis met zoon hebben we de afgelopen jaren wel veel mooie plekken in Europa bezocht.
Ons zoontje is 2 jaar en 10 maanden en wil graag een zusje, houdt van treinen en brandweerauto’s en noemt mij ‘mamaatje’.

@Kwalen: hier gaat het op en af. Bij zoon was ik kotsmisselijk, nu zijn het meer vlagen. Ben wel extreem moe en heb vaak hoofdpijn, dat had ik bij zoon dan weer helemaal niet. Verder idd gevoelige borsten en heb nú al bandenpijn, snap niet hoe dat kan, die baby is nog maar een rijstkorrel. Ik had zelfs het gevoel van een harde buik na een orgasme, maar bij zoon had ik dat pas met 15 weken ofzo dus dat kán helemaal niet volgens mij.

@nieuwen: welkom!

@Vertellen: hier is iedereen heel blij gelukkig, maar ze weten ook wat voor traject wij over moeten hebben voor kinderen dus als het is gelukt is het ook gewoon best een overwinning

Wij wonen in het noorden van Friesland. Ik heb mijn man ontmoet op een festival, dat was eigenlijk liefde op het eerste gezicht en ben toen met hem naar huis gegaan.
We hebben een zoon van net 3 jaar. Hij kwam dwars door de anticonceptie en daar hebben we het best zwaar mee gehad. Maar wat zijn we blij met onze Snurkinees.
Mijn man werkt is veel van huis voor zijn werk en ik ben een thuisblijfmoeder.
Zoon hoopt dat ik een dino in mijn buik heb...

Maar nu wel heel bewust zwanger geworden en vond dat best spannend om mee te maken, elke maand weer die hoop. Maar ben blij dat het vrij snel gelukt is, we waren in november begonnen.

Begrijpelijk leo, dino’s zijn ook veel cooler dan baby’s.

Mijn zoontje is er verder niet zoveel mee bezig hoor. Ik lig nog in bed (moe, hoofdpijn), maar ik hoor hem stoomtreintje spelen beneden (tjuu tjuuuuu!! Instappen papa, jij bent de pasizjier, ik ben de conditeur. Nee ik ben de machinist! Je moet inchecken! We gaan naar Amsterdam!).

En nu hoor ik BOEM. Stilte. ‘AU! Papa ik ben uit de stoomtrein gevallen!’



Ik loop ook heel vaak met een stoomtreintje aan de hand door de supermarkt. Helaas speelt hij liever stoptrein dan intercity

Wat onwijs schattig lux. Zoon speelt ook graag met zijn treintjes. Hij heeft een treinbaan mét dino's van Thomas de stoomlocomotief gekregen van mijn beste vriendin. En dat ding is een mega hit. Want wat is er nu beter dan treintjes en dino's?

Ik heb het vandaag op emotioneel vlak zwaar. Ik moet zoveel huilen, en niet omdat ik verdrietig ben. Ik voel zoveel emoties. Vind er nu al geen hol meer aan.

Haha geweldig die kids! Ons meisje is net 9 maanden dus die krijgt er weinig van mee. Is op het moment een sticker. Vandaag heel erg. Wil niks alleen aan mama plakken. Nou ja heb toch ook geen zak zin om iets te doen. Dus ligt nu weer te slapen bij me.

Mijn vriend hoopt echt een jongen want hij krijgt nu al stress over dat ze straks wat ouder is. Ja ze is dan ook hier wel erg opvallend met haar blauwe ogen en blond haar.

Mijn buik lijkt nu al mega groot. Maar dat is veel lucht. Heb nu al kledingstress. Heb de zwangerschapsbroeken alweer te voorschijn getoverd. Hoop snel op lekker weer dan kunnen de jurkjes aan.

We hebben het net mijn schoonouders verteld die had al wat vermoedens. Maar blij natuurlijk

Ja die emoties kunnen ook weer zo verdwenen zijn leolux!

Pittig 2 kleintjes zo kort op elkaar, Principessa!

@Leolux: lastig zo emotioneel. Zwanger zijn is nooit mijn hobby geweest dus ik ben er ook al wel weer klaar mee

@Hier: voel me zo schuldig tegenover zoon. Na een week werken zit er nauwelijks nog meer in dan ellendig op de bank hangen voor me. Ik kan het allemaal echt niet opbrengen, ik ben gewoon echt helemaal kapot. Normaal gaan we altijd wel veel op stap in het weekend maar alleen al het idee trek ik nauwelijks. We zijn vandaag wel even eruit geweest maar ik heb toen we eenmaal weer thuis waren alleen maar op de bank gelegen. Hoe doen jullie dat?

Ik zou graag hier mee willen schrijven, als jullie dat goed vinden (medio oktober uitgerekend). Voel me in deze groep iets meer op mijn gemak ivm ervaringen in miskramen (jammer genoeg).

@lux: herkenbaar. Dochter wil graag veel bij mij zijn. Mist me ook. Alleen voel ik me helemaal kapot en soms ook niet lekker. Trek niet alles nu meer. Maar aangegeven dat ik haar ook mis en jammer vind. Dat het aan mij ligt en dat ik het fijn vind om bij haar te zijn. Werd toen wel iets rustiger.
Vind het ook wel lastig dat man nu meer moet doen, terwijl hij het al zo druk heeft.

Ah herkenbaar zeg! Hier heeft dochter ook erg aan mij geplakt de afgelopen week, maar dat kwam ook wel omdat ze oorontsteking had.

Wij zijn momenteel op vakantie met mijn ouders, dus hulptroepen genoeg en sowieso een ander ritme.
Ben wel onwijs moe al, maar misschien komt dat ook nog wel van de jetlag, don’t know.

Ik ben in de vorige zwangerschap direct onwijs veel aangekomen (al 5 kilo met 12 weken), maar at ook echt voor 3. Had telkens zo’n misselijke honger waar alleen eten tegen hielp.
Nu is dat heel anders, heb helemaal geen honger en ben ook niet misselijk.

Bij dochter had ik steeds onwijze zin in zoet, man ging zo vaak ‘s avonds Sundays van de Mac voor me halen bijvoorbeeld, en nu haat ik zoet. Kan niet anders dan dat ik nu een jongen krijg

Ik woon overigens in het noorden van Nederland en ben net als Lux arts. Heb een tijd in de gynaecologie gewerkt, wat me in m’n vorige zwangerschap een hoop stress bezorgde. Wist te goed wat er allemaal mis kon gaan zeg maar.
Hoop dat dat nu ook beter gaat, maar denk het wel, want m’n angst zat hem vooral in een eerste zwangerschap en ik weet nu al dat het goed kan gaan.
Voel me momenteel helemaal chill, dus das fijn.

Tuurlijk Bloem, welkom!
Ik kijk veel filmpjes met zoon en dan komt hij bij me knuffelen maar echt mee spelen of samen naar buiten een uurtje kost me zoveel energie...

En hij maar zeggen ‘mama is een beetje moe‘, ‘mama heb je hoofdpijn?’ ‘Mama ben je ziek?’

Arm kind. Oma bood al aan dat ie lekker daar komt logeren, dat lijkt me wel een plan hoe oud is je dochter?

Leuk om wat meer over jullie te weten! Man en ik zijn 10 jaar samen, al sinds de middelbare school. Tijdens onze studies allebei in een andere stad gewoond maar toch altijd samen gebleven. Ik werk in het onderwijs.

Gisteren met vriendinnen uit eten geweest, toen ik als enige geen wijnarrangement nam wist iedereen volgens mij wel genoeg. Heb toch nog niets gezegd, ik wil echt eerst meer zekerheid hebben dat het goed zit.

Wat rot dat je je al zo naar voelt, Lux. Doe toch maar lekker rustig aan, de momenten dat je weer leuke dingen kunt ondernemen met je zoontje komen heus wel weer.

Welkom Bloempje, tuurlijk kan je hier meeschrijven.

Lux, wat naar dat je je zo schuldig voelt. Ik snap het, maar is niet nodig. Over een paar weken voel je je waarschijnlijk er een stuk beter. Wat fijn dat je bijna klaar bent met studeren!

Moe: valt nu weer mee, vorige week heel erg. Verder zijn klachten echt heel wisselend. Sowieso niet veel, vandaag eigenlijk helemaal niks. Vind het erg spannend, alhoewel ik weet dat het niks zegt of je wel/ geen klachten hebt. Als alles goed zit knijp ik in mn handjes en hoop ik net zo'n probleemloze zwangerschap te hebben als met dochter.

Ik kom uit het westen van het land, won in de buurt van de zee Vriend en ik zijn nu ruim zes jaar samen, hebben elkaar ontmoet op internet.
Ik ben orthopedagoog, dus zou moeten weten hoe je een kind opvoed, haha Ik moet zeggen dat ik mijn eigen adviezen nog wel eens vergeet thuis

Leuk om meer te lezen over jullie levens. Man en ik zijn bijna 8 jr samen, waarvan 2,5jr getrouwd. Wonen in het midden van land. We hebben een zoontje, hij is met bijna 21 wkn zwangerschap geboren, een heel gaaf, mooi kindje, helaas allemaal te vroeg (eind 2018). Mogelijke verklaring kan zijn cervix tekort/insufficiëntie, dit gaan ze bekijken in nieuwe (huidige) zwangerschap vanaf 12 weken. Echter bij m’n missed abortion in okt 2019 zag allemaal keurig uit zelfs na 1 ronde opwekmiddelen (cytotec), ze verwachten het daarom eigenlijk niet.
Ik werk 32 uur pw bij mensen met verstandelijke beperking.

Bloempje Nu je zegt zijn inderdaad wat vrouwen hier met meerdere miskramen. Ik stel voor om nu dan maar voor om in oktober allemaal levende baby’s in onze armen te hebben

Ha Dames,

Het lijkt mij leuk om ook mee te schrijven:) Gisteren ontdekt dat ik zwanger ben en volgens mijn app ben ik 25 oktober uitgerekend. Ik ben dus al 6 weken zwanger! Heel spannend want het is de eerste.

Kan iemand mij toevoegen in de tabel?

Wat leuk allemaal om te lezen dit, om wat meer een beeld van elkaar te krijgen . En ook ik duim voor allemaal blakende baby's in oktober .

Ergens vind ik het ook mooi dat, ondanks dat het zo'n kwetsbare, spannende en verdrietige weg kan zijn (met moeite om zwanger te raken, miskramen en vroeggeboortes), blijkbaar het verlangen en de liefde ook weer groter zijn dan dat en dat we allemaal (weer) hoop en vertrouwen kunnen hebben!

LasVegas, ik kan me voorstellen dat bij gynaecologie werken wat stress geeft! Je ziet dan natuurlijk ook veel meer de mensen bij wie het mis gaat. Na onze onderzoeken, kreeg ik zelf ook een beetje het idee dat het 'moeilijk' is om zwanger te blijven en dat er zoveel mis kan gaan. Terwijl het grote wonder natuurlijk is dat het heel vaak goed gaat!

lux en anderen, ook bij mij is de moeheid flink toegeslagen. Lig elke dag om 21.00 uur in bed. Vrijdag had ik een borrel met oud-collega's, maar na een half uur implodeerde ik zowat van moeheid. Echt zo'n rillerig gevoel van binnen ook. Ik probeer me nu te herinneren of ik dat eerder ook zo had, stiekem toch aan het vergelijken met eerdere zwangerschappen natuurlijk . Kan het me niet (zo sterk) herinneren. Maar denk dat je moeheid ook snel vergeet.

Donderdag al echo! Ik tel de dagen af. Tegelijkertijd zo moeilijk voor te stellen dat het ook goed kan zijn! Maar dat kan natuurlijk ook gewoon .

Iets meer over mijzelf . Ben 34. Mijn vriend en ik zijn iets meer dan 3 jaar samen. Vóór hem was ik 5 jaar single, en kon ik mezelf helemaal niet als moeder voorstellen. Altijd veel aan het reizen, in het buitenland wonen, en heel erg op mijn vrijheid gesteld. Vond mezelf altijd meer tante-materiaal .
Totdat ik hem op mijn 31e verjaardag tegen kwam - ik was net vanuit Amsterdam naar Haarlem verhuisd - en heel cliché al vrij snel voelde: met jou wil ik het wel, allemaal. Nu wonen we samen in Haarlem - dus ook dicht bij de zee! En hebben we gisteren besproken om heel romantisch geregistreerd partners te worden .
Qua werk ben ik manager bij een coaching/trainingbureau, daar zet ik oa een nieuw label op en ben ik verantwoordelijk voor de e-learnings. Heel tof en heel blij mee, na ook een zoektocht op het gebied van werk. In december heb ik zelf mijn coachingopleiding afgerond en daarvoor ook hypnotherapieopleiding. Ik ben nu 3 dagen p/w in vaste dienst en ga daarnaast mijn eigen coachingpraktijk opzetten.
Tenminste, dat is het plan, maar deze week komt er dus weinig uit mijn handen . Mijn vriend heeft net een nieuwe baan waarvoor hij veel moet reizen. Echt zijn droombaan en hij wil er vol voor gaan. Gelukkig is hij ook veel thuis en kan dan ook thuiswerken. Dus we moeten even kijken hoe we dat gaan regelen. Mijn beeld van 'allebei 4 dagen en 1 dag met het kind' zal dus wel iets veranderen, maar we hebben wel veel flexibiliteit zo. Gelukkig hebben we nog even.

Welkom Bloempje en Kumu! Wij gaan even lekker over het strand wandelen.

mindsey schreef: ↑

01-03-2020 09:47

Nu wonen we samen in Haarlem - dus ook dicht bij de zee!

Ah, een stadsgenoot!

Dankjewel. Dochter is 3,5jr.
Ik ben 38jr. Man en ik zijn nu bijna 9jr samen en bijna 5jr getrouwd. We wonen richting de DL grens. Zelf werk ik als adviseur en reis dus veel naar klanten in NL. Soms zijn dit erg lange dagen. Tijd geleden erachter gekomen dat dit werk niet goed past bij mij. Momenteel dus ook veel netwerkgesprekken aan het voeren. Combinatie hiervan vind ik al pittig, laat staan nu met de zwangerschap erbij.

Paar weken geleden flink geveld met zware verkoudheid, dat nu weer de kop op steekt ivm vermoeidheid door zwanger, slechte nachten en drukke dagen.

Morgen de echo en intake. Ben erg benieuwd. Mijn gevoel is eigenlijk nu beter dan de vorige zwangerschap, alleen weet ik dus dat het fout kan gaan en durf ik nog niet op mijn gevoel af te gaan. Vorige keer had ik hele tijd een slecht gevoel erover.

Welkom nieuwe meisjes en gefeliciteerd!

Wat leuk om allemaal wat meer van jullie te weten! Het lijkt me idd lastig als je een medische achtergrond hebt.

Mijn vriend is trouwens 6 jaar jonger en we zijn bijna 3 jaar samen. Voor hem wilde ik ook absoluut geen kinderen. Maar dat was meer omdat ik een lange relatie zat met iemand die mij niet respecteerde.
De droom van mijn vriend en mij is de boerderij ombouwen naar een huis met vakantie appartementen. Het is hier werkelijk prachtig boven op de berg. Bij helder weer kun je zelfs Capri zien liggen

Hé bloempje wat leuk we zijn even oud. Fijn dat je nu een beter gevoel hebt. Ik hoop op een mooie echo morgen voor jullie

wat een leuk groepje hebben we zo! Echt heel leuk om alles steeds te lezen van iedereen

Ook nog even wat meer over mijzelf Ik ben 32 jaar, nu 6 jaar samen met mijn vriend en we wonen in de kop van noord holland. Hij komt uit brabant en we hebben elkaar via online daten ontmoet. Ik was toen al lang single en had als een nieuwjaars goed voornemen mezelf aangemeld op een datingsite (toen bestond tinder nog niet) en daar ben ik hem tegen gekomen. We zijn vrij snel gaan samenwonen en hebben 3 jaar geleden een huis gekocht waar we heerlijk wonen. Kinderen stonden lang niet op de agenda, want ik heb eerst nog een masteropleiding tot sportfysiotherapeut gedaan (3 jaar lang naast je werk studeren, was wel pittig) en mijn vriend heeft mij zo moeten verzorgen in die tijd dat hij nadat ik afgestudeerd was echt nog even niet aan een kleine moest denken. Gelukkig is dat wel omgeslagen en is hij nu ook heel enthousiast. In zijn vriendengroep zijn er nog heel weinig kinderen, hij is 1 jaar jonger dan ik, dus hij heeft er nog weinig idee bij hoe het allemaal gaat lopen.

Spannend wel al die echo's die er aankomen! ik ben echt aan het aftellen tot die van mij, het duurt me veel te lang!

Ik had vandaag een high tea babyshower van mijn nichtje, die is nu 36 weken zwanger. Van tevoren maakte ik me een beetje zorgen om wat voor hapjes er op tafel zouden komen, en hoe ik dan heel subtiel alleen de juiste dingen kon gaan eten. Ook op een ander forum over gehad, en bedacht het loopt wel los...
Nou dat viel wel een beetje tegen Echt het eerste waar ze mee aan kwamen waren sandwiches met carpaccio en met zalm, en gelukkig zat er ook nog sandwich met kipsalade bij. De zwangere dame voor wie we het hadden georganiseerd keek ook een beetje beteuterd, ik vond het zelf ook een beetje jammer van het restaurant dat ze dat niet wat beter hadden aangepakt. Ze hadden gelukkig wel een apart bordje met haar met wat andere sandwiches, maar het had leuker geweest (en makkelijker voor mij) als we allemaal hetzelfde hadden. Dus ik snel de kip sandwich genomen, en daarna heel onopvallend aan het zoete deel begonnen en de sandwiches die nog voor ons stonden uitgedeeld aan het andere eind van de tafel... Hoop dat het niet al te veel opviel, maar heb geen gekke blikken gehad dus ik denk dat ze niks vermoeden. Komende weken heb ik echt toevallig allemaal etentjes gepland staan met vriendinnen Dus dat wordt even kijken hoe ik dat op ga lossen. Niet drinken is gelukkig makkelijk te fixen als ik gewoon met de auto kom. Ik wil namelijk echt nog even wachten met vertellen, liefst pas als ik 12 weken ben, maar in ieder geval na de eerste echo met 8 weken als we weten dat die goed is, en dat is pas 18 maart

En nog een vraagje voor degenen die al een kindje hebben, hoe lang pasten jullie bij de eerste nog in je normale kleding? Hoe snel zag je dat je een buikje begon te krijgen? Want bij mijn zusje (die is nu 11,5 wk zwanger) zag ik al echt een aardig buikje, maar voor haar is het ook de tweede en dan schijn je het sneller te zien ofzo.

@kwaaltjes, ik voel me nog steeds best okee, alleen echt zere borsten (en die zijn ook al een cup groter geworden, dat vind mijn vriend vooral erg leuk ) en ik slaap iets langer uit in het weekend, maar verder zou ik zo kunnen vergeten dat ik zwanger ben Hebben jullie al gekke cravings?

@zuid: misschien tijdelijk overschakelen naar vis of vegetarisch? Dat is redelijk veilig. Bij opmerkingen erover kun je vast iets roepen als proberen vlees te minderen, lijnen, gezonder eten, andere smaken proberen. Ooit ben ik naar 'toilet gegaan' om eigenlijk te vragen of een bepaald nagerecht wel kon. En met werk geroepen dat ik vlees alleen doorbakken lust.

@cravings: vooral zin in zoet. En naast chocolade dat altijd wel goed is, nu eigenlijk zin in snoep (winegums etc). Dat eet ik anders nooit. Had ik bij dochter ook. Verder last van brandend maagzuur. Dus houd ook rekening met kruidig en vettig eten.

@kleding: bij de 1e ergens na de 12 weken en dan mn bh en spijkerbroek. Nu gaat dus met 7,5wk de knoop thuis al los en heb ik mijn zwangerschapkleding voor de dag gehaald om uit te zoeken en te wassen. Verschilt erg per persoon.

Aanvullend, bij mij zie je het echt al wel. Zeker na het avondeten. Met een weekendje weg met vrienden voor de boeg, denk ik niet dat we het langer verborgen kunnen houden.

Hier gaat de knoop ook los na het avondeten

Maar bij mijn vorige zwangerschap liep ik met 5 weken al in zwangerschapsbroeken omdat ik niets op m’n buik kon verdragen omdat ik zo beroerd was. Toen groeide ik ergens tussen 16-18 weken wel uit m’n kleren. Nu ben ik niet zo misselijk als toen, alleen vlagen, dus met spijkerbroeken geen probleem, maar na het avondeten zit ‘ie strak zullen wel darmen zijn though.

Ik heb ook een winegumcraving Bloem, grappig. En ik hou niet eens van winegums normaal. Verder eet ik nog gewoon zoals normaal. Vanavond spinazie, zalm, rijst en avocado met teriyakisaus en wasabi, hmmmm.. nou toen ik zwanger was van zoon ging er net een soepje in

@Zuid: fijn dat de babyshower ondanks de vele niet zwangerenproof-hapjes toch goed is gegaan

@Iedereen: leuk om jullie verhalen te lezen!

@Hier: zoon sliep uit tot 9 uur vanochtend dus ik heb 10.5 uur geslapen vannacht en voelde me vandaag wel redelijk dit dus we hebben boodschappen gedaan en een wandeling gemaakt en in de speeltuin gespeeld. En man heeft ‘s ochtends wentelteefjes voor me gemaakt

@bloempje Thanks voor de suggesties! Die van minder vlees eten/vegetariër is wel een goeie, die van afvallen gaat m niet worden, tijdens mijn studie ben ik heel veel afgevallen door de stress en dat heb ik er nu net weer een beetje aan gegeten dus dat kan ik echt niet verkopen. Scheelt wel dat iedereen blij is als ik wat extra aankom dus dat ze niet snel vermoeden dat de cup extra door de zwangerschap komt

@lux, wat fijn dat je zo lekker lang hebt kunnen slapen. En lief van jouw man.

Hmm, zou de winegum cravings een teken zijn voor een meisje? Er wordt wel gezegd dat trek in hartig je een jongen krojgt en bij trek in zoet een meisje. Geloof dit soort dingen nooit. Alleen ben ik nu wel nieuwsgierig.

Bloem, ik had trek in alles vorige zwangerschap, en het werd een meisje. En volgens alle andere bakerpraatjes had ik een jongen moeten krijgen. Geloof er dus niet echt in.

Zuid, ik heb binnenkort ook een aantal etentjes staan, maar dat moet wel goed komen. Ben met de auto, dus alcohol valt dan makkelijk af. Nieuwe collega's weten mijn eetgewoontes nog niet, dus dat is ook makkelijk. Ik moet alleen nog iets bedenken voor het sushi eten. Alleen sushi met komkommer is ook weer zo wat

Lux, heerlijk dat je een beetje bij hebt kunnen slapen en een leuke dag had met zoon!

Vorige zwangerschap had ik rond 10 weken de eerste broeken die niet meer pasten. Dat waren vooral mijn darmen die aan het einde van de dag wat opgezet waren. Ik heb toen eerst nog even een maat grotere broeken gedragen (ik was net daarvoor wat afgevallen). Dat kan ik nu helaas niet, ben net weer een aantal kilo aangekomen en heb die grotere broeken dus al aan
Mijn positiebroeken zijn nu ook niet beschikbaar trouwens, mijn schoonzusje heeft ze nog aan. Zij is bevallen begin januari. Ik vind het nu nog wat te vroeg om ze terug te vragen, eerst even de eerste echo's afwachten.

Ik heb altijd meer zin in hartig, ben niet zo’n zoetekauw. Maar bij zoon at ik juist graag zoete dingen, chocolademuffins enzo. Normaal taal ik daar niet naar, maar had daar toen heeeel veel trek in. Dus bij mij ging het niet op

En ja man neemt echt veel van me over momenteel. Heel fijn. Maar volgens mij is hij ook gewoon megablij dat ik zwanger ben, want ik zag vreselijk op tegen een nieuwe ICSI, omdat ik de vorige keer super beroerd was van de hormonen, en heb heel serieus voorgesteld om het bij 1 te laten. Hij wilde toch wel erg graag, dus ik heb gezegd, oké nog 1x dan (incl. cryo’s), maar ik wil niet dat dit nog eindeloos duurt. En toen viel het hele hormonen spuiten en de eicelpunctie me dit keer enorm mee, haha, zul je net zien.

Maar goed, hij heeeel blij dus dat we er toch voor zijn gegaan. En ik ook hoor. Vind het heel leuk om weer zwanger te zijn, merk ik. Niet omdat ik zwanger zijn nou zo tof vind (lig alweer in bed ), maar ben zo blij dat we toch nog een kindje mogen krijgen. Blijft voor mij toch een wonder dat wij nu een tweede krijgen terwijl we zeg 60 jaar geleden voor altijd kinderloos waren gebleven.

Nou meiden, ik taai af, bedtijd