Zwanger
alle pijlers
Vriendin is zwanger maar wil geen kind
vrijdag 24 november 2017 om 14:12
Een vriendin van mij is er kort geleden achter gekomen dat ze zwanger is terwijl ze een implanon had.
Ze merkte het te laat dus abortus is niet meer mogelijk.
Ze weet niet wat ze moet doen, ze wil absoluut geen kind, haar vriend ook niet.
Ze wil het kind afstaan ter adoptie maar het schijnt dat dat in Nederland nogal lastig gaat.
Wat kan ze doen? Het kind houden is geen optie.
Ze merkte het te laat dus abortus is niet meer mogelijk.
Ze weet niet wat ze moet doen, ze wil absoluut geen kind, haar vriend ook niet.
Ze wil het kind afstaan ter adoptie maar het schijnt dat dat in Nederland nogal lastig gaat.
Wat kan ze doen? Het kind houden is geen optie.
dinsdag 19 december 2017 om 16:24
Onbegrijpelijk. Ik vind het een plicht om in ieder geval te zorgen dat kind veilig terecht komt voor je je handen eraf trekt.
dinsdag 19 december 2017 om 16:25
dinsdag 19 december 2017 om 16:35
Dat is de taak van de kinderbescherming.
Onze kinderen hebben na de geboorte hun moeders ook niet meer gezien. Dat is hun keuze.
Mocht moeder later nog kontakt willen, kan dat altijd via het Fiom.
Onze oudste heeft inmiddels weer kontakt met zn biologische moeder. Maar hij zegt wel, jullie zijn mijn ouders.
dinsdag 19 december 2017 om 16:42
dinsdag 19 december 2017 om 16:45
Moedsr kan evt. wel eisen stellen aan de plaatsing. De moeder van onze oudste wilde dat hij bij een jong kinderloos echtpaar kwam (wij waren 30), we moesten een bepaald geloof hebben, en ik moest stoppen met werken.
Dat heb ik gedaan, is ook beter voor de hechting. Later ben ik wel weer gaan werken hoor.
Dat heb ik gedaan, is ook beter voor de hechting. Later ben ik wel weer gaan werken hoor.
dinsdag 19 december 2017 om 16:50
Ik vind het ook zo'n ontzettend verdrietig idee dat dat kleine meisje nu zo alleen in een couveuse ligt en zonder vader of moeder die regelmatig met haar komt buidelen 
. Het zou fantastisch zijn als het verpleegkundig personeel dit inderdaad gaat doen.
En verder hoop ik op een prachtig stel ouders voor haar, en ook dat je vriendin zich snel weer beter voelt.
. Het zou fantastisch zijn als het verpleegkundig personeel dit inderdaad gaat doen.En verder hoop ik op een prachtig stel ouders voor haar, en ook dat je vriendin zich snel weer beter voelt.
dinsdag 19 december 2017 om 16:59
Jeetje wat ongelooflijk triest. Ik kan best respect hebben voor een moeder die ervoor kiest om haar kindje af te staan omdat ze denkt het kindje niet alles te kunnen bieden, maar je hulpeloze kindje alleen in de couveuse laten liggen. Ik vind dat gewoon harteloos. Ik zou een vreemd kindje nog niet eens alleen in de couveuse laten liggen mocht dat kindje op mijn pad komen. 
Dat het meisje maar terecht mag komen bij super lieve pleegouders.
Dat het meisje maar terecht mag komen bij super lieve pleegouders.
dinsdag 19 december 2017 om 17:07
Inderdaad, ik hoop ook dat moeder bij haar standpunt blijft en niet over een jaar aan komt zetten dat ze haar kindje toch zo erg mist en ze uit een warm pleeggezin gerukt wordt.Westworld schreef: ↑19-12-2017 16:59Jeetje wat ongelooflijk triest. Ik kan best respect hebben voor een moeder die ervoor kiest om haar kindje af te staan omdat ze denkt het kindje niet alles te kunnen bieden, maar je hulpeloze kindje alleen in de couveuse laten liggen. Ik vind dat gewoon harteloos. Ik zou een vreemd kindje nog niet eens alleen in de couveuse laten liggen mocht dat kindje op mijn pad komen.
Dat het meisje maar terecht mag komen bij super lieve pleegouders.
dinsdag 19 december 2017 om 17:10
Ik vind het niet zo vreemd, ze ziet dat meisje niet als haar kind, ze heeft ook niets met baby's. Ze is met kinderen in haar familie die al wat ouder zijn wel heel lief.Westworld schreef: ↑19-12-2017 16:59Jeetje wat ongelooflijk triest. Ik kan best respect hebben voor een moeder die ervoor kiest om haar kindje af te staan omdat ze denkt het kindje niet alles te kunnen bieden, maar je hulpeloze kindje alleen in de couveuse laten liggen. Ik vind dat gewoon harteloos. Ik zou een vreemd kindje nog niet eens alleen in de couveuse laten liggen mocht dat kindje op mijn pad komen.
Dat het meisje maar terecht mag komen bij super lieve pleegouders.
dinsdag 19 december 2017 om 17:13
In Nederland geldt een jaar, niet 3 maanden.
dinsdag 19 december 2017 om 17:34
Klopt inderdaad, dat had mijn vriendin een aantal weken geleden ook uitgezocht.
Ook dat je mag kiezen naar wat voor soort gezin het gaat. Op zich maakt het haar niet uit waar het kind terecht komt, al ziet ze liever niet dat het naar een gelovig gezin gaat. Maar geen idee of ze dat kan eisen.
dinsdag 19 december 2017 om 17:42
En hoe weet je dat jouw informatie inmiddels niet al gedateerd is?
anoniem_64afeac72af4d wijzigde dit bericht op 19-12-2017 17:56
0.00% gewijzigd
dinsdag 19 december 2017 om 17:54
Is nog steeds zo, na 3 maanden definitief afstand doen. Na 1 jaar kunnen de adoptieouders de adoptie aanvragen waardoor het wettelijk hun kind wordt.
https://fiom.nl/ongewenst-zwanger/afsta ... stand-doen
dinsdag 19 december 2017 om 17:57
Oke, ik ben weer bij. Maar dat maakt verder voor de boodschap niet uit, ik hoop dat ze bij haar standpunt blijft. Ze doet haar kind al genoeg aan.Nadiaah79 schreef: ↑19-12-2017 17:54Is nog steeds zo, na 3 maanden definitief afstand doen. Na 1 jaar kunnen de adoptieouders de adoptie aanvragen waardoor het wettelijk hun kind wordt.
https://fiom.nl/ongewenst-zwanger/afsta ... stand-doen
dinsdag 19 december 2017 om 18:07
Je zou zeggen dat die drie maanden bedenktijd ingaan vanaf de geboorte.
Meer dan de helft van die drie maanden zal kind in het ziekenhuis doorbrengen. Ik hoop dat de adoptie-organisatie of jeugdzorg er voor zorgt dat het kind in het ziekenhuis al goede zorg krijgt? (buidelen, donormoedermelk)
En ik snap werkelijk niet waarom niet al eerder de uiteindelijke adoptie-ouders er bij betrokken worden. Dat zou toch veel beter zijn voor het kind?
Baby heeft al in het ziekenhuis te maken met vele verzorgers. Het is dan zaak om dit dan verder de komende tijd zoveel mogelijk te beperken, en niet nog eens extra pleegouders in te voegen...
Meer dan de helft van die drie maanden zal kind in het ziekenhuis doorbrengen. Ik hoop dat de adoptie-organisatie of jeugdzorg er voor zorgt dat het kind in het ziekenhuis al goede zorg krijgt? (buidelen, donormoedermelk)
En ik snap werkelijk niet waarom niet al eerder de uiteindelijke adoptie-ouders er bij betrokken worden. Dat zou toch veel beter zijn voor het kind?
Baby heeft al in het ziekenhuis te maken met vele verzorgers. Het is dan zaak om dit dan verder de komende tijd zoveel mogelijk te beperken, en niet nog eens extra pleegouders in te voegen...
dinsdag 19 december 2017 om 18:20
Hmm, maar gaat het niet om wat het beste is voor het kind?
Overigens leef je als biologische wensouders van een ernstig prematuur kind ook met een hoop onderzekerheden de eerste tijd: of het kind zal overleven, wat voor problemen/afwijkingen er op doemen, etc. Dagelijks krijg je bericht over iets dat misschien niet goed is of dat een potentieel gevaar kan inhouden.
Het grootste deel van die drie maanden, en met pech de volle drie maanden of meer, verblijft baby in het ziekenhuis.
Dat betekent dat alle zorg daar al is geregeld, behalve buidelen en moedermelk. Ik vind dat adoptie-organisatie, toekomstige adoptie-ouders, ziekenhuis, jeugdzorg of biologische moeder daar iets voor moeten regelen, bijv. met verpleging of vrijwilliger. Het gaat om een uurtje buidelen per dag. Het gaat hier om het kind, en daar mogen adoptie-ouders, biologische moeder of derden best in beperkte mate voor een beperkte tijd moeite voor doen!
Ook als biologische "wensouders" ben je niet zo heel veel betrokken bij de zorg in het ziekenhuis, helaas.
En dan na het ziekenhuis, kind meteen naar adoptie-ouders.
Een kind is geen cadeautje of hobby, maar een zorg, een verantwoordelijkheid, voor degenen waarbij het kind op het pad komt.
dinsdag 19 december 2017 om 18:46
Tja, dus jij vind het o.k. dat de hechting van een adoptiekind bemoeilijkt wordt, omdat het kind een "cadeautje" zou zijn en geen zorg/verantwoordelijkheid?
Biologische ouders leven met een hoop onzekerheden, tijdens en na de zwangerschap: of het kind gezond geboren zal worden en gezond zal blijken te zijn na de geboorte. En ook de onzekerheid of de moeder wel goed door de zwangerschap komt (zwangerschap, zelfs in de westerse wereld, heeft nog altijd een hoog risico voor de gezondheid, vergeleken met allerlei andere ziekten). Als je alles wat er kan gebeuren met een kind bij elkaar optelt (miskramen, doodgeboren, handicaps, afwijkingen, ernstige ziekte bij zuigelingen, etc.), dan is de kans dat er wat mis gaat aanzienlijk, veel groter dan we lijken te beseffen. Het is 1 procent risico op dit, 1-2 procent risico op dat, etc. etc., en bij elkaar is dat een aanzienlijke kans. Daar wordt nooit over gesproken, alleen over afzonderlijke risico's (bijv. kans op kind met Down). Maar bij alle ouders, van alle leeftijden, zijn er aanzienlijke kansen dat het niet goed gaat met hun toekomstige kind.
Tot de essentie van ouderschap, en van leven in het algemeen, behoort dat het niet alleen maar leuk is, maar dat er dingen op je pad komen waar je mee moet dealen, of dat nou gewenst is of niet.
Nou zullen er vast voor adoptie-ouders ook een hoop onzekerheden en mogelijke tegenslagen zijn. Ik ken er een paar, die zelfs met heel zware zaken te maken hebben, waar ze moedwillig het risico voor op zich hebben genomen. Dus ik kan me niet voorstellen dat adoptie-ouders zich niet bekommeren om wat het beste voor het kind is...
Biologische ouders leven met een hoop onzekerheden, tijdens en na de zwangerschap: of het kind gezond geboren zal worden en gezond zal blijken te zijn na de geboorte. En ook de onzekerheid of de moeder wel goed door de zwangerschap komt (zwangerschap, zelfs in de westerse wereld, heeft nog altijd een hoog risico voor de gezondheid, vergeleken met allerlei andere ziekten). Als je alles wat er kan gebeuren met een kind bij elkaar optelt (miskramen, doodgeboren, handicaps, afwijkingen, ernstige ziekte bij zuigelingen, etc.), dan is de kans dat er wat mis gaat aanzienlijk, veel groter dan we lijken te beseffen. Het is 1 procent risico op dit, 1-2 procent risico op dat, etc. etc., en bij elkaar is dat een aanzienlijke kans. Daar wordt nooit over gesproken, alleen over afzonderlijke risico's (bijv. kans op kind met Down). Maar bij alle ouders, van alle leeftijden, zijn er aanzienlijke kansen dat het niet goed gaat met hun toekomstige kind.
Tot de essentie van ouderschap, en van leven in het algemeen, behoort dat het niet alleen maar leuk is, maar dat er dingen op je pad komen waar je mee moet dealen, of dat nou gewenst is of niet.
Nou zullen er vast voor adoptie-ouders ook een hoop onzekerheden en mogelijke tegenslagen zijn. Ik ken er een paar, die zelfs met heel zware zaken te maken hebben, waar ze moedwillig het risico voor op zich hebben genomen. Dus ik kan me niet voorstellen dat adoptie-ouders zich niet bekommeren om wat het beste voor het kind is...
dinsdag 19 december 2017 om 19:25
Ik vraag me steeds af hoe het nu zo met dat kindje gaat, helemaal alleen in dat ziekenhuis zonder moeder/vader liefde 
Wordt zo'n baby dan wel door de verpleegkundigen enzo geknuffeld in het ziekenhuis? Ik kan er echt wel begrip voor hebben dat ze het kindje afstaat omdat ze absoluut geen kinderen wil maar het voelt voor mij echt zo harteloos..
Ik vraag me ook af hoe ik me tegenover zo iemand zou voelen als die diegene een naaste ofzo van me zou zijn..
Hoe staat haar omgeving hierin TO?
Wordt zo'n baby dan wel door de verpleegkundigen enzo geknuffeld in het ziekenhuis? Ik kan er echt wel begrip voor hebben dat ze het kindje afstaat omdat ze absoluut geen kinderen wil maar het voelt voor mij echt zo harteloos..
Ik vraag me ook af hoe ik me tegenover zo iemand zou voelen als die diegene een naaste ofzo van me zou zijn..
Hoe staat haar omgeving hierin TO?
dinsdag 19 december 2017 om 21:22
Poeh echt hè. Ik krijg tranen in mijn ogen bij de gedachte. Al zijn dat deels vast nog hormonen (zoon van 10 maanden slaapt naast me as we speak)peaches100 schreef: ↑19-12-2017 19:25Ik vraag me steeds af hoe het nu zo met dat kindje gaat, helemaal alleen in dat ziekenhuis zonder moeder/vader liefde
Wordt zo'n baby dan wel door de verpleegkundigen enzo geknuffeld in het ziekenhuis? Ik kan er echt wel begrip voor hebben dat ze het kindje afstaat omdat ze absoluut geen kinderen wil maar het voelt voor mij echt zo harteloos..
Ik vraag me ook af hoe ik me tegenover zo iemand zou voelen als die diegene een naaste ofzo van me zou zijn..
Hoe staat haar omgeving hierin TO?
