Wat heb jij gedaan onder invloed van hormonen?

Wat een heerlijk topic, echt hardop aan het lachen hier

Tijdens m'n zwangerschap negen maanden lang geroepen 'ik deel geen beschuit met muisjes uit'. Wilde het zo origineel en anders doen, flink uitpakken voor de visite. Tijdens kraamtijd harstikke dure cupcakes laten maken met z'n naam erop, bakken met geld aan uitgegeven. nu 3 maanden later denk ik... Wat was er eigenlijk mis met gewoon een traditioneel beschuitje?

Oow heerlijk om te lezen! En wat een geruststelling. ..



ik geef de laatste dagen iedereen een veeg uit de pan als het me niet zint.



Een collega liet mij niet uitpraten en ik probeerde er tussen te komen. Waarop zo tegen me zei : hou je mond eens en laat mij uitpraten. Ik ben toen helemaal los gegaan. ..!

Iedereen krijgt mijn mening. Eindelijk durf ik alles te zeggen. Het valt alleen niet altijd goed. Hihi oeps!

Ik dacht dat het wel meeviel met mijn hormonale acties en volgens man is dat ook zo, maar hij herinnerde me nog wel fijntjes aan het 'muziekdoosje-incident'. Oh ja.



Ik was 35 weken zwanger toen we een muziekmobiel voor boven de box kochten, hartstikke leuk. Maar toen we 'm thuis uitpakten en aanzetten, bleek het muziekdoosje heel vals te zijn. Tenminste, dat vond ik. Mooi niet dat we dat valse ding boven de box gingen hangen. Dus man meegetroond, terug naar de winkel (hij moest rijden, want ik was zo moehoe...).

In de winkel heb ik man het woord laten doen. Dat we de mobiel zelf heel leuk vonden, maar dat "mijn vrouw het muziekdoosje zo vals vindt klinken". Toen de verkoper vervolgens het muziekdoosje aanzette en zei dat hij eigenlijk niets raars hoorde, beet ik hem toe "dat het dan wel duidelijk was dat hij echt niet muzikaal was".

Je zag aan het gezicht van de verkoper dat hij niet begreep waar al die commotie nou voor nodig was, maar hij kwam ons tegemoet: we mochten het muziekdoosje omruilen voor een zuiver exemplaar. Maar het muziekdoosje dat hij ons vervolgens aanbood, was nog veel valser. Vond ik. Dan moesten we maar een nieuwe mobiel uitzoeken, zei mijn man. Maar dat wilde ik ook niet, want '"die figuurtjes zijn zo leuheuk". Ik stond inmiddels midden in de winkel te huilen. Terwijl mijn man met de verkoper meeliep naar de kassa (dan maar geld terug), heb ik alle verpakkingen van de betreffende mobiel open gemaakt en alle muziekdoosjes uitgeprobeerd. Om vervolgens met één doosje naar de kassa te lopen: "Deze is ook vals, maar wel het minst vergeleken met de rest, laten we die dan maar doen."



Onderweg naar huis bleef ik maar huilend roepen dat "het toch niet te geloven was dat die verkoper het niet eens hoorde, hoe vals al die doosjes waren, dat kon je toch zo niet verkopen?". En toen we thuis de mobiel, mét muziekdoosje, boven de box hingen, besloot ik dat we het muziekdoosje gewoon niet aan zouden zetten als de baby er eenmaal was. "Die figuurtjes zijn toch zo ook leuk om naar te kijken? Ik ga echt dat ding niet aanzetten, dat kunnen we de oren van baby niet aandoen."

Mijn man vond het wel grappig en ook wel meevallen, dus elke keer als hij er langs liep, zette hij dat ding weer aan (de pestkop). En ik dan maar steeds roepen dat hij dat niet moest doen, want hoe vaker je dat muziekje aanzette, hoe valser het zou worden.



Inmiddels is de mobiel het lievelingsspeeltje van zoon als hij in de box ligt. Mét muziekje.

Hoogzwanger en jarig. We vierden mijn verjaardag voor mijn familie al een dag eerder dus toen gaf mijn man m'n "eerste" cadeau toen we net wakker werden. Ik kreeg, heel lief, een ketting. Maar ik was zo teleurgesteld omdat ik geen kaart kreeg met een lieve tekst dat ik een paar uur m'n tranen heb kunnen inhouden maar vlak voordat de familie kwam ik een half uur heb gehuild omdat ik geen kaart had gekregen (haha). Die had die voor m'n verjaardag bewaard met zwangerschapsmassage erbij, de lieverd!!

quote:pinkpantert schreef op 17 november 2015 @ 23:36:

Tranen met tuiten gehuild bij de clip van earth song van Michael Jackson.



Nog net de medewerker van de mac niet over de balie heen getrokken omdat ik geen beker met ijsklontjes kreeg (was ernstig verslaafd).



Tegen beter weten in proberen een dekentje te haken. Kansloos want geen fijne motoriek.ooh ijsklontjes! Daar was ik ook dol op! En niet alleen op zuigen, nee kauwen! Heeeeerlijk vond ik dat! Ik heb kilo's ijsklontjes weggegeten

tvp

Tránen met tuiten bij de HERHALING van All you need is love. Ik had hem dus al eens eerder gezien, voordat ik zwanger was.

Bij de tweede keer vond ik het allemaal zo emotioneel: Boe-hoe-hoe, wat fijn dat ze elkaar weer terug ziehien.



Ik vond olijven verschrikkelijk. Tijdens de zwangerschap van jongste kreeg ik ineens een enorme drang naar olijven. Zwarte olijven, doe maar op de pizza graag. Extra portie. En sommeerde man om dit onmiddellijk te gaan halen!

Sindsdien eet ik olijven....

Inderdaad de ijsklontjes! ik was er ook helemaal verslaafd aan. Bij beide zwangerschappen.



38 weken zwanger van de 2e en flinke bekkeninstabiliteit en ik moest en zou de muur in de woonkamer verven. De kleur die erop zat stond me opeens niet meer aan. Alleen de muur was gestuct (hoe je het ook mag schrijven) en dat ging dus heel langzaam. Heb tranen met tuiten gehuild. Uiteindelijk mijn moeder gebeld, want wist dat ze vrij was en dat ze een bruiloft had en haar huilend gevraagd of ze wilde komen helpen. Ze is komen helpen. Zo ontzettend lief.



En 1 waar ik me dood voor schaam. Ik had tijdens mijn 1e geen lontje ipv een kort lontje en man en ik gingen naar de cursus "samen bevallen" toe en zat een auto achter me gigantisch te bumperkleven. Daar heb ik normaal al een hekel aan. Maar hij sneed me op een gegeven moment af en toen werd ik zo woest, want stel je voor dat het fout was gegaan en we een ongeluk hadden gehad en wat was er dan met de baby gebeurd, dat ik het gas intrapte naast hem ben gaan rijden een gebaar maakte als of je iemands keel doorsnijdt en dan wijzend naar hem.. Hoe gestoord kan je zijn?! Zou zoiets normaal nooit doen.

Mijn man zat ook met grote ogen naar mij te kijken of ik wel helemaal spoorde...



Volgens mijn man was ik bij beide zwangerschappen wel een soort duiveltje. Was ontzettend onredelijk. En owee als iemand iets in mijn ogen onaardigs tegen mijn man zei. Dan kreeg je de wind van voren, want hoe haalde iemand het in zijn hoofd om onaardig tegen mijn man te doen. Dacht mocht alleen ik uiteraard

quote:BlackOpium schreef op 17 november 2015 @ 17:53:

Hele zwangerschap gevoelig voor het woord 'Boe' .. Als iemand dat zei (niet eens laten schrikken) moest ik altijd huilen.





Ik moest hier zo hard om lachen!



Ik ben nog nooit zwanger geweest, maar ik heb nu al medelijden met mijn vriend. Vrijwel elke maand één of twee dagen voor ik ongesteld moet worden, moet ik opeens overal om huilen. Laatst vertelde mijn moeder dat haar contract niet verlengd wordt. Ze vind het wel jammer dat ze nu weer moet gaan solliciteren, maar ze vond de baan eigenlijk niet zo leuk, dus het is geen ramp. Daarna nog een heel vrolijk gesprek met haar gehad over Sinterklaas cadeaus.

Maar toen ik ophing was ik opeens zó verdrietig dat ik snikkend en hikkend mijn vriend heb verteld dat het zóóó erg is...