Ziek van zwangerschap

19-03-2020 15:06 83 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik ben nu 7 weken zwanger en inmiddels al een paar dagen echt aan bed gekluisterd. Ik kan amper bewegen of ik word verschrikkelijk misselijk. Overgeven lukt vooralsnog niet, maar van de geur en aanblik van eten moet ik zo ontzettend kokhalzen dat ik amper eten binnen krijg. Ik voel me daardoor ook ontzettend slap. Daarbij heb ik continue het gevoel alsof ik een marathon heb gerend na al een week niet geslapen te hebben: compleet uitgeput, ik zou wel dag en nacht kunnen slapen (en doe dat dus ook bijzonder veel).

Iedereen om me heen zegt: je moet er wat voor over hebben, denk aan het einddoel over een aantal maanden. Maar dat maakt het voor nu niet beter. Buiten dat dit gewoon ontzettend vervelend is, leidt het ook tot andere problemen:

Een week geleden heb ik me ziek gemeld omdat het me echt niet meer lukte om de deur uit te komen. Ook vanuit huis werken lukt amper: ik voel me zo zwak/moe/misselijk dat ik amper voor mezelf kan zorgen, laat staan productief aan het werk kan gaan. Als ik gewoon in loondienst was geweest had ik me minder zorgen gemaakt hier om, dan ga je gewoon de ziektewet in. Maar ik ben niet in loondienst. Ik ben momenteel bezig met afstuderen en loop fulltime stage waarbij ik ook onderzoek doe en mijn scriptie schrijf. Elke week niet werken betekent een week later afstuderen. Daarbij heeft mijn stagebegeleider al gezegd dat ik op deze manier beter kan stoppen en het volgend jaar opnieuw kan proberen. Ik maak me hier dus best wel zorgen om.
Ook is het huis inmiddels een grote bende. Het lukt me echt niet om schoon te maken en door zijn fysieke beperking kan mijn vriend ook maar tot op zekere hoogte helpen. Door die hele corona toestand kunnen vrienden en familie ons ook niet helpen en ook de thuiszorg van de gemeente ligt op zijn gat.

Ik weet ook niet zo goed wat ik wil met dit topic. Ik zou willen vragen of dit er nou echt bij hoort, of dit 'normaal' is, maar daar weet ik het antwoord ook al op. Maar wat zou ik hier aan kunnen doen? Vriend en ik zijn 2,5 jaar bezig geweest en hebben een intensief ziekenhuistraject achter de rug voor onze kinderwens, dus de zwangerschap afbreken is geen optie. Op internet lees ik overal de medicijnen tegen misselijkheid e.d. toch niet werken en dat je er 'gewoon doorheen moet'. Hulp kan ik momenteel nergens krijgen, maar met zijn tweeën redden vriend en ik het ook amper.

Heeft iemand misschien tips, wijsheid, of ervaring hiermee en kan je me beloven dat het goed gaat komen?
Hoeveel ik ontzettend blij ben met de zwangerschap, wil het genieten ervan op deze manier niet echt lukken...
Alle reacties Link kopieren
Bel je verloskundige
of bel je huisarts

en maak je vooral geen zorgen om je huishouden
Alle reacties Link kopieren
Is je vriend nog gewoon aan het werk of ook thuis?
Alle reacties Link kopieren
Stap in elk geval van het idee af dat je moet gaan genieten. Ik (ook traject) weet uit ervaring dat dat niet zo werkt. En dat maakt je geen slechte moeder ofzo. Als je zo ziek bent, is dat gewoon kut. En dat mag je ook vinden.

Neem wel contact op met je verloskundige en de huisarts i.v.m. uitdrogen en hoe je moet handelen. Zeker in dit Corona tijdperk ga je denk ik liever niet naar het ziekenhuis voor een infuus.
Alle reacties Link kopieren
Helaas hoort het er voor sommige vrouwen bij, maar dat wil niet zeggen dat je het dan maar sereen moet gaan zitten ondergaan hoor. Het is gewoon klote, en inderdaad in de huidige situatie helemaal.
Dat medicijnen toch niet werken is onzin, het verschilt alleen per persoon. Bij de een werkt het heel goed, bij de ander veel minder. En dan verschilt het ook nog per middel. Maar laat je niet afschrikken door die spookverhalen.

Ik was ook zo ziek tijdens mijn zwangerschap, echt vanaf week 4. En ik kon iedereen die zei: je weet waar je het voor doet / het is voor een goed doel/ ach ja, hoort er bij etc wel neermeppen. Dat hielp helemaal niks, en voelde alleen maar alsof het enorm gebagetaliseerd werd, terwijl ik me zó beroerd voelde. Ik heb echt zitten janken van pure opluchting toen mijn verloskundige verbaasd zei: huh, genieten? Hoezo, dit is toch gewoon hartstikke kut?? Ik was zó blij dat iemand dat gewoon erkende, zelfs als het niet direct een oplossing was.

Geef het dus vooral aan bij je verloskundige en evt huisarts. Zeker als je niet veel binnenkrijgt/houdt is dat momenteel wel reden tot goed opletten, want ze zullen je nu nog meer dan anders graag uit het ziekenhuis willen houden.
Als je ziek bent, ben je ziek! Bel de dokter om te kijken of deze iets heeft tegen misselijkheid. Jezelf helemaal gek gaan lopen maken, helpt ook niet. Doe wat gedaan kan worden. De rest komt vanzelf wel.
Alle reacties Link kopieren
Het is ook gewoon een rot situatie. Genieten moet niet, dat komt wanner het komt.

Bel inderdaad naar de huisarts/verloskundige om de situatie uit te leggen. Ze kunnen je vast verder helpen. Medicijnen kan je proberen bij sommige helpt het wel. Ook seabands helpen bij sommige mensen.

Zelf ben ik ook zwanger en voel mij ook zo beroerd. Het is echt geen pretje en dir had ik mijn vorige zwangerschap ook. Prioriteiten stellen is nu belangrijk. Zelf ben ik vooral bezig met kleine beetjes eten en drinken en op bed rusten. Naast mijn bed heb ik koekjes, brood, water en kots emmer staan zodat ik niet mijn bed uit hoef De rest is nu niet belangrijk. Ik herken nu ook wel dat met corona alles lastiger is. Ik had graag opvang en zelfs nog extra opvang voor dochter gehad en een schoonmaker in huis gehad, maar dat gaat niet.
Veel sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Pergamon schreef:
19-03-2020 15:19

Neem wel contact op met je verloskundige en de huisarts i.v.m. uitdrogen en hoe je moet handelen. Zeker in dit Corona tijdperk ga je denk ik liever niet naar het ziekenhuis voor een infuus.
Ik drink gelukkig wel heel erg veel! En omdat ik amper overgeef, komt dat er ook niet gelijk weer uit. Ben dus niet zo bezorgd om uitdroging.

Ik vind het lastig om de verloskundige te bellen, omdat ik daar tot nu toe amper contact mee heb gehad. Ivm corona zal de intake daar pas over ruim een maand plaatsvinden, dus ik weet nog helemaal niet zo goed wat 'normaal' is, en wanneer je wel mag/moet bellen.
Alle reacties Link kopieren
Chamaedorea schreef:
19-03-2020 15:34
Ik drink gelukkig wel heel erg veel! En omdat ik amper overgeef, komt dat er ook niet gelijk weer uit. Ben dus niet zo bezorgd om uitdroging.

Ik vind het lastig om de verloskundige te bellen, omdat ik daar tot nu toe amper contact mee heb gehad. Ivm corona zal de intake daar pas over ruim een maand plaatsvinden, dus ik weet nog helemaal niet zo goed wat 'normaal' is, en wanneer je wel mag/moet bellen.


Hier is een verloskundige voor. Nu bellen dus!
Ik had dit bij mijn 1e zwangerschap ook precies hoe jij het beschrijft. Vond het ook vreselijk. Mensen denken dan het hoort erbij, nou dit gaat echt wel een stapje verder helaas. Ik kreeg emasefee van de dokter. Het hielp iets.
2e Zwwangerschap wel misselijk en dezelfde bizarre geur wat ik rook. Maar werd er minder misselijk van en moest niet spugen. Dat ging weg bij 13 weken ofzo. Echt heel anders dan bij de eerste.
Heel veel sterkte!
anoniem_280565 wijzigde dit bericht op 19-03-2020 15:43
28.86% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Chamaedorea schreef:
19-03-2020 15:34

Ik vind het lastig om de verloskundige te bellen, omdat ik daar tot nu toe amper contact mee heb gehad. Ivm corona zal de intake daar pas over ruim een maand plaatsvinden, dus ik weet nog helemaal niet zo goed wat 'normaal' is, en wanneer je wel mag/moet bellen.
dan bel je haar om dat even te vragen :)

anders bel je je huisarts, echt hoor.
Alle reacties Link kopieren
Herkenbaar! Ik ben ook 7 weken zwanger en erg misselijk. Nog nooit heeft een glas water me zo tegen gestaan...

Eergisteren contact opgenomen met de huisarts (op advies van de verloskundige) en medicatie gekregen. Ik voel me nog niet top, maar kan in ieder geval weer iets eten en drinken:)

Contact met je huisarts lijkt me dus een goed idee!
Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Ik zou even afwachten met je studie verplaatsen..... ik was in de negende week van de een op de andere dag weer topfit en je hoort wel vaker dat de klachten afnemen na het eerste semester.

Sterkte hoor! Het is kut en je hoeft zwanger zijn ook niet leuk te vinden. Natuurlijk ik ben superblij mét de zwangerschap maar het zijn an sich.... niet m’n hobby;)

Hopelijk kom je nog vanaf! Probeer een paar producten uit, droge crackertjes en beschuit deden het hier beter dan brood bv
Alle reacties Link kopieren
Chamaedorea schreef:
19-03-2020 15:34
Ik drink gelukkig wel heel erg veel! En omdat ik amper overgeef, komt dat er ook niet gelijk weer uit. Ben dus niet zo bezorgd om uitdroging.

Ik vind het lastig om de verloskundige te bellen, omdat ik daar tot nu toe amper contact mee heb gehad. Ivm corona zal de intake daar pas over ruim een maand plaatsvinden, dus ik weet nog helemaal niet zo goed wat 'normaal' is, en wanneer je wel mag/moet bellen.
Bel maar even!
Al is het maar dat ze je gerust kunnen stellen. Daar zijn ze voor, zeker in deze rare tijden.
Alle reacties Link kopieren
nausicaa schreef:
19-03-2020 15:23

Ik was ook zo ziek tijdens mijn zwangerschap, echt vanaf week 4. En ik kon iedereen die zei: je weet waar je het voor doet / het is voor een goed doel/ ach ja, hoort er bij etc wel neermeppen. Dat hielp helemaal niks, en voelde alleen maar alsof het enorm gebagetaliseerd werd, terwijl ik me zó beroerd voelde.
Nou, dit inderdaad!!! Ik voel me gewoon echt zó'n ontzettende aansteller door al die opmerkingen! Terwijl ik echt geen aansteller ben. Ik meld me normaal ook echt niet ziek, dus dat ik nu al een week op bed ligt zegt al genoeg. En mijn vriend weet dat ook wel, maar toch maakt ook hij de hele tijd dat soort opmerkingen. Om me op te vrolijken zegt 'ie dan. Het is goed bedoeld, maar ik voel me er alleen maar onzekerder door.
.
anoniem_639a9136a72af wijzigde dit bericht op 19-03-2020 15:41
Reden: Excuses. Verkeerd gelezen.
0.00% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Chamaedorea schreef:
19-03-2020 15:37
Nou, dit inderdaad!!! Ik voel me gewoon echt zó'n ontzettende aansteller door al die opmerkingen! Terwijl ik echt geen aansteller ben. Ik meld me normaal ook echt niet ziek, dus dat ik nu al een week op bed ligt zegt al genoeg. En mijn vriend weet dat ook wel, maar toch maakt ook hij de hele tijd dat soort opmerkingen. Om me op te vrolijken zegt 'ie dan. Het is goed bedoeld, maar ik voel me er alleen maar onzekerder door.

Ik ben tot zeker 20 weken doodongelukkig geweest. Inmiddels is onze zoon er en ben ik knetterverliefd. Ook niet meteen vanaf geboorte, dat is bij mij langzaam gegroeid, maar ik ben het nu wel. Ik ben er geen slechte moeder van geworden. Ik vond die eerste helft van de zwangerschap gewoon zwaar kut. Dat kan ook, alleen vertelt niemand je dat.
Pergamon schreef:
19-03-2020 15:42
Ik ben tot zeker 20 weken doodongelukkig geweest. Inmiddels is onze zoon er en ben ik knetterverliefd. Ook niet meteen vanaf geboorte, dat is bij mij langzaam gegroeid, maar ik ben het nu wel. Ik ben er geen slechte moeder van geworden. Ik vond die eerste helft van de zwangerschap gewoon zwaar kut. Dat kan ook, alleen vertelt niemand je dat.

Idd doodongelukkig , wat heb ik afgejankt zeg. Vond het ook zo vreselijk!
Alle reacties Link kopieren
Ik vond minstens 2/3 van de zwangerschap heel kut. Gelukkig heb ik ook wel mensen om me heen die er ook echt niks lolligs aan vonden, dus wel wat begrip.
Een vriendin zei: je hoeft niet blij te zijn met de zwangerschap, als je maar blij met dat er een baby komt ben je al een heel eind.

(Oh, en laat je niet bang maken door mensen zoals ik waar het zo lang duurde hoor, ik ken ook genoeg vrouwen waar het met 10-12 weken weer helemaal over was en die zich verder top voelden. Dat kan ook gewoon)
Alle reacties Link kopieren
Net de huisarts gebeld: zolang ik niet overgeef krijg ik niks tegen de misselijkheid. :-|
Alle reacties Link kopieren
Zonder het te willen bagatelliseren: gember thee, helpt je dat misschien wat? Van verse gember?
Ik was bij 14 weken weer fit. Daarvoor alleen maar op bed gelegen. Niets kunnen doen. Ik hoop voor je dat je uiteindelijk weer opknapt. Zwanger kan gewoon heel zwaar zijn. Heel veel succes nog
Alle reacties Link kopieren
Al mijn vriendinnen, tantes, nichten, schoonmoeder en oma hadden ook allemaal voorbeeldige zwangerschappen waarbij ze nergens last van hadden en 9 maanden op een roze wolk zaten. Ik voel me daardoor ook erg onbegrepen merk ik.

Een vriendin vertelde dat ze 'precies wist wat ik doormaakte': zij moest 's ochtends ook echt eerst een cracker eten omdat ze anders misselijk werd. Na die cracker had ze nergens meer last van en kon ze gewoon verder met haar dag zoals ze ook voor haar zwangerschap deed. :facepalm:

Ik ben inmiddels ook maar gestopt met het vertellen aan mensen, want er komt toch geen begripvolle reactie op. Alleen maar "het hoort er nu eenmaal bij". Of van die goedbedoelde adviezen zoals "lekker gaan sporten", terwijl ik al misselijk word van omdraaien in bed. Of "gewoon 's ochtends direct na het wakker worden een cracker eten", alsof ik dat nog niet geprobeerd heb...
Alle reacties Link kopieren
Pergamon schreef:
19-03-2020 15:51
Zonder het te willen bagatelliseren: gember thee, helpt je dat misschien wat? Van verse gember?
Dat zei de assistente van de huisarts ook. Ik heb het 2 weken geleden wel al heel kort geprobeerd, zonder succes. Ik ga het inderdaad wel nog een kans geven. Iets meer dan de vorige keer keer haha.
Chamaedorea schreef:
19-03-2020 15:56


Een vriendin vertelde dat ze 'precies wist wat ik doormaakte': zij moest 's ochtends ook echt eerst een cracker eten omdat ze anders misselijk werd. Na die cracker had ze nergens meer last van en kon ze gewoon verder met haar dag zoals ze ook voor haar zwangerschap deed. :facepalm:

..
:hamer:

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven