Zwanger
alle pijlers
Zijn we tegenwoordig banger?
dinsdag 10 oktober 2017 12:20
Ik was net even bij de verloskundige voor controle en op het laatst vertelde ik haar dat ik de laatste tijd naar de serie "call the midwife" aan het kijken ben.
Toen antwoordde ze dat zij dat zelf een geweldige serie vindt en dat ze hem helemaal gekeken heeft.
Ze vertelde dat, toen zij 30 jaar geleden begon als vroedvrouw, het best wel veel leek op zoals het in die serie gaat, al ging ze toen niet met de fiets op huisbezoek.
Ze vertelde over de toch veelal slechtere omstandigheden vroeger, in vergelijking met nu en eindigde met:
"vroeger was alles minder goed en veilig dan nu, maar tegenwoordig lijken we veel banger met z'n allen."
Het zette me aan het denken: zou het zo zijn dat de mensen vroeger minder bang waren dan nu?
Zijn wij een beetje een soort van "kasplantjes" tegenwoordig, overal veel sneller bang voor?
Toen antwoordde ze dat zij dat zelf een geweldige serie vindt en dat ze hem helemaal gekeken heeft.
Ze vertelde dat, toen zij 30 jaar geleden begon als vroedvrouw, het best wel veel leek op zoals het in die serie gaat, al ging ze toen niet met de fiets op huisbezoek.
Ze vertelde over de toch veelal slechtere omstandigheden vroeger, in vergelijking met nu en eindigde met:
"vroeger was alles minder goed en veilig dan nu, maar tegenwoordig lijken we veel banger met z'n allen."
Het zette me aan het denken: zou het zo zijn dat de mensen vroeger minder bang waren dan nu?
Zijn wij een beetje een soort van "kasplantjes" tegenwoordig, overal veel sneller bang voor?
dinsdag 10 oktober 2017 14:41
En toch gaat het ook wel eens mis. Over het algemeen is de zorg goed geregeld, maar waar mensen werken worden fouten gemaakt en soms worden er geen fouten gemaakt en gaat het toch mis. En het feit dat het maar zelden voorkomt maakt niet dat het jou dus niet zal overkomen. In dat licht bezien snap ik best dat je je daar tijdens een zwangerschap druk over kunt maken.Koffiekop schreef: ↑10-10-2017 14:10
Ik denk dat vrouwen nu veel minder bang zijn. Stuitligging? Keizersnede. Pijn? Ruggeprik. Bevalling lukt niet? Keizersnede. Kind huilt niet gelijk? Team van kinderartsen. Alles staat voor je klaar.
Welke vrouw heeft nu, in Nederland nou nog echt de angst dat zij of haar kind dood kunnen gaan tijdens de bevalling?
Overigens is men vrij terughoudend met keizersnedes hoor, ze worden niet als snoepjes uitgedeeld. Hoewel ik met mijn stuitligger in feite zelf de keus had om vaginaal te bevallen of met een keizersnee, was de gynaecoloog echt enorm pissig dat ik niet vaginaal wilde bevallen. Het was dat ze mijn vierde kind was en ik inmiddels wat mondiger en standvastiger durfde te zijn, maar als het aan hem had gelegen was ik vaginaal bevallen en was mijn dochter er niet geweest.
dinsdag 10 oktober 2017 14:50
Nee joh je mag niet tillen, geen biefstuk eten, niet in de zon, geen rauwmelkse kazen (niemand die weet dat die haast niet verkocht worden hier) dus eten ze geen brie of camenberd meer... En oja dat éne glas wijn daar krijg je misvormde baby's van.
Het is echt erg tegenwoordig als je een zwangere tegenkomt. Na de bridezilla is er nu de zwangerzilla.
dinsdag 10 oktober 2017 14:55
Ook ik ben blij met de extra echo's want bij mijn 1e werd rond de 30 weken een groeiachterstand ontdekt. Daardoor werden we goed in de gaten gehouden en is de kleine met 37 weken gehaald vanwege een placenta die niet goed meer fuctioneerde. Stuitligging en dus keizersnede, want een stuitbevalling was ook geen goed plan met een relatief klein kindje. Geen idee wat er gebeurd was als deze zwangerschap 30 jaar of nog langer geleden was geweest. Ik wil het in elk geval niet weten 
En nu bij de 2e word ik weer extra in de gaten gehouden en vind ik het toch weer spannend inderdaad...
En nu bij de 2e word ik weer extra in de gaten gehouden en vind ik het toch weer spannend inderdaad...
dinsdag 10 oktober 2017 14:55
Je schrijft: "Stuitligging? Keizersnede. Bevalling lukt niet? Keizersnede". Zo werkt het dus niet helemaal. Een keizersnede is een zware buikoperatie en men zal dat zoveel mogelijk proberen te voorkomen.Koffiekop schreef: ↑10-10-2017 14:51Een gynaecoloog die pissig wordt? Heb je een klacht ingediend? Dat kan toch niet!
Ik snap je reactie op mijn post verder niet zo goed. Ik zeg niks over keizersnedes die uitgedeeld worden, ik zeg alleen dat ik denk dat vrouwen nu minder bang zijn dan vroeger toen alle medische kennis en hulp niet voorhanden was. Ik zeg ook niet dat ze zich nooit meer druk maken, ik ga alleen in tegen de openingspost waarin gesteld wordt dat vrouwen nu angstiger zouden zijn dan vroeger. Dat geloof ik niet.
dinsdag 10 oktober 2017 15:00
Ik denk zeker dat we tegenwoordig een zwangerschap anders ervaren dan onze oma's en zelfs moeders.
Of dat te definiëren is als 'banger', weet ik niet. Ik denk dat vrouwen vroeger net zo bezorgd waren om hun ongeboren kindjes. En net zo graag een goed voldragen zwangerschap wensten en net zo lief een bevalling zonder complicaties. Zelfs liever, omdat vroeger de kans op overleven van moeder en kind kleiner was...
Wat volgens mij het grote verschil is met vroeger is dat wij, dankzij de voortschrijdende medische wetenschap, veel en veel meer mogelijkheden hebben om voor de bevalling te weten of er iets mis is, of dat er een kans is op complicaties én wij ook meer mogelijkheden hebben om daarop in te grijpen.
Onze maakbaarheid is dus groter (hoewel nog steeds beperkt natuurlijk). Dit maakt denk ik dat wij ons minder makkelijk kunnen overgeven aan de wendingen van het leven én deze vaak (niet altijd) minder goed kunnen accepteren. Want we kunnen zoveel, waarom moest het met mijn leven/kind dan toch zo lopen? We komen veel sneller in een verwijt-sfeer terecht en de vraag of er iemand (wijzelf incluis) schuldig is speelt sneller/sterker, met alle complexe gevoelens van dien. Terwijl vroeger het lot of God had bepaald. De optie om je er als mens bij neer te leggen lag denk ik meer binnen handbereik omdát je ook weinig had kunnen doen...
Dat is volgens mij het grote verschil met vroeger. Het verdriet (trauma's zelfs), de angst, maar ook de blijdschap, het geluk en en opluchting zelf (dus de emoties) die we rondom zwangerschappen kunnen voelen zijn denk ik door de tijden heen min of meer gelijk.
Of dat te definiëren is als 'banger', weet ik niet. Ik denk dat vrouwen vroeger net zo bezorgd waren om hun ongeboren kindjes. En net zo graag een goed voldragen zwangerschap wensten en net zo lief een bevalling zonder complicaties. Zelfs liever, omdat vroeger de kans op overleven van moeder en kind kleiner was...
Wat volgens mij het grote verschil is met vroeger is dat wij, dankzij de voortschrijdende medische wetenschap, veel en veel meer mogelijkheden hebben om voor de bevalling te weten of er iets mis is, of dat er een kans is op complicaties én wij ook meer mogelijkheden hebben om daarop in te grijpen.
Onze maakbaarheid is dus groter (hoewel nog steeds beperkt natuurlijk). Dit maakt denk ik dat wij ons minder makkelijk kunnen overgeven aan de wendingen van het leven én deze vaak (niet altijd) minder goed kunnen accepteren. Want we kunnen zoveel, waarom moest het met mijn leven/kind dan toch zo lopen? We komen veel sneller in een verwijt-sfeer terecht en de vraag of er iemand (wijzelf incluis) schuldig is speelt sneller/sterker, met alle complexe gevoelens van dien. Terwijl vroeger het lot of God had bepaald. De optie om je er als mens bij neer te leggen lag denk ik meer binnen handbereik omdát je ook weinig had kunnen doen...
Dat is volgens mij het grote verschil met vroeger. Het verdriet (trauma's zelfs), de angst, maar ook de blijdschap, het geluk en en opluchting zelf (dus de emoties) die we rondom zwangerschappen kunnen voelen zijn denk ik door de tijden heen min of meer gelijk.
dinsdag 10 oktober 2017 16:25
Dit vind ik een erg mooie post.Marilynne schreef: ↑10-10-2017 15:00Ik denk zeker dat we tegenwoordig een zwangerschap anders ervaren dan onze oma's en zelfs moeders.
Of dat te definiëren is als 'banger', weet ik niet. Ik denk dat vrouwen vroeger net zo bezorgd waren om hun ongeboren kindjes. En net zo graag een goed voldragen zwangerschap wensten en net zo lief een bevalling zonder complicaties. Zelfs liever, omdat vroeger de kans op overleven van moeder en kind kleiner was...
Wat volgens mij het grote verschil is met vroeger is dat wij, dankzij de voortschrijdende medische wetenschap, veel en veel meer mogelijkheden hebben om voor de bevalling te weten of er iets mis is, of dat er een kans is op complicaties én wij ook meer mogelijkheden hebben om daarop in te grijpen.
Onze maakbaarheid is dus groter (hoewel nog steeds beperkt natuurlijk). Dit maakt denk ik dat wij ons minder makkelijk kunnen overgeven aan de wendingen van het leven én deze vaak (niet altijd) minder goed kunnen accepteren. Want we kunnen zoveel, waarom moest het met mijn leven/kind dan toch zo lopen? We komen veel sneller in een verwijt-sfeer terecht en de vraag of er iemand (wijzelf incluis) schuldig is speelt sneller/sterker, met alle complexe gevoelens van dien. Terwijl vroeger het lot of God had bepaald. De optie om je er als mens bij neer te leggen lag denk ik meer binnen handbereik omdát je ook weinig had kunnen doen...
Dat is volgens mij het grote verschil met vroeger. Het verdriet (trauma's zelfs), de angst, maar ook de blijdschap, het geluk en en opluchting zelf (dus de emoties) die we rondom zwangerschappen kunnen voelen zijn denk ik door de tijden heen min of meer gelijk.
Ik denk dat het wel ongeveer klopt op deze manier.
Verder denk ik dat voortplanting 1 van de moeilijkste dingen is voor de wetenschap.
Ik heb tijdens mijn zwangerschap ook gemerkt dat ze tot 24 weken eigenlijk nauwelijks iets kunnen doen als er dan iets mis dreigt te gaan.
Ik weet niet hoe bang de vrouwen toen waren, maar het lijkt inderdaad wel alsof iedereen alles een beetje meer nam zoals het kwam, omdat er nu eenmaal niets anders opzat.
Tegenwoordig ga je er vanuit dat het allemaal wel goed zal gaan totdat het ineens niet goed gaat en dan schrik je je kapot.
Maar misschien speelt ook de leeftijd mee.
Ik was erg bezorgd, misschien omdat ik al 40 was toen ik voor het eerst zwanger werd.
Rond je 40e sta je overal minder onbevangen in, dus ook n de zwangerschap wat minder onbevangen.
Ik kreeg een complicatie, een maand lang bloedingen en vond niets meer vanzelfsprekend.
Eigenlijk dacht ik na de eerste grote bloeding dat ik het kindje al kwijt was, maar gelukkig was dat niet zo en nu zit het er nog steeds gelukkig.
En ze kunnen achteraf niet zeggen waarom ik die bloedingen toen had.
Zo mysterieus is het blijkbaar toch nog steeds.
Ik ben wel een beetje bang ja, maar omdat ik het kleintje nu elke dag voel bewegen begin ik er iets meer op te vertrouwen.
Maar ik heb ook gelezen dat er in Nederland een vrij hoge babysterfte was.
De grootste reden, zo las ik, was inderdaad door slechte samenwerking en omdat de kindjes langer mogen blijven zitten, na de 37 weken.
In sommige andere landen worden ze eerder gehaald en vaker via keizersnede, terwijl hier de kindjes juist op het laatst nogal eens onverwacht sterven in de baarmoeder, omdat vaak juist op het laatst de placenta niet meer voldoet aan de grotere behoefte van het steeds grotere kindje.
Dat ik dit gelezen heb, maakt mij extra bang.
Achteraf wilde ik dat ik het niet had gelezen, want wat moet ik met die informatie?
Wat heb ik eraan?
Dus op die manier zou het ook wel kunnen zijn dat sommigen banger worden door het internet en de beschikbaarheid van allerlei informatie die niet eens hoeft te kloppen.
dinsdag 10 oktober 2017 16:36
Wie heeft er last van dat ik geen alcohol drink, niet rook en geen rauw vlees eet? Of dat Ik een foliumpilletje slik?nina1966 schreef: ↑10-10-2017 14:50Nee joh je mag niet tillen, geen biefstuk eten, niet in de zon, geen rauwmelkse kazen (niemand die weet dat die haast niet verkocht worden hier) dus eten ze geen brie of camenberd meer... En oja dat éne glas wijn daar krijg je misvormde baby's van.
Het is echt erg tegenwoordig als je een zwangere tegenkomt. Na de bridezilla is er nu de zwangerzilla.
Ik doe nergens moeilijk over, vermijd alleen wat dingen die (bewezen) schadelijk kunnen zijn. Een zwangerzilla? Nou nee. Niemand heeft er last van.
dinsdag 10 oktober 2017 16:48
Ik denk dat je met dit laatste stukje de spijker op zijn kop slaat. Het besef dat je niet overal invloed op kan hebben, maakt dat je een slag om de arm houdt. Ik denk niet dat je dertig jaar geleden veel mensen had die na een paar weken zwangerschap al riepen dat ze een baby kregen. Je voelde die baby nog helemaal niet, dus je moest maar afwachten. Je beschermde jezelf door niet al te vroeg te juichen. Pas als je regelmatig leven voelde, durfde je steeds zekerder te worden. Durfde je je te gaan verheugen.Westworld schreef: ↑10-10-2017 13:54Ik denk dat ik 30 jaar geleden een stuk banger was geweest, en ook hoogstwaarschijnlijk ongewenst kinderloos had geëindigd. Dankzij medicijnen en goede monitoring heb ik straks (hopelijk) twee levende kinderen.
Ik ben dus groot voorstander van bewustzijn. Dan zijn we maar banger. Er worden daardoor wel minder zieke kinderen geboren omdat moeders nu weten dat bepaalde voedingsmiddelen risico vol zijn. En ook worden er erg veel kindjes gered, omdat de echo's al vast konden stellen dat behandeling meteen na de bevalling noodzakelijk was.
Ik kijk ook call the midwife en krijg helemaal niet het idee dat ze daar onbezorgder zijn in hun zwangerschappen trouwens. Ze zijn alleen wat machtelozer en het is vooral afwachten of alles goed gaat komen. Terwijl wij meer het idee hebben controle te hebben over hoe een zwangerschap verloopt/eindigt.
Hoe anders is dat nu je 'je kind' al ziet als het nog maar net lijkt op een pelpinda met een kloppend hartje? Het bewijs van je zwangerschap krijg je al in een stadium dat er nog ontzettend veel mis kan gaan. Doodeng. En ontzettend moeilijk om dan ter zelfbescherming te denken dat je het nog maar moet zien.
dinsdag 10 oktober 2017 17:50
Ik denk wel dat je door internet veel meer kint lezen en het is een feit dat mensen die iets akeligs hebben meegemaakt, veel meer behoefte voelen om daar over te schrijven dan mensen waar alles wel prima is gegaan.
Daarnaast zijn er nu wel veel meer vrouwen die op een latere leeftijd aan kindefen beginnen, die zijn misschien daardoor ook minder onbevangen dan de jongere vrouwen. En als je echt laat begint worden de risico's natuurlijk ook echt groter. Plus dat het dan misschien wel je enige kans is en dat maakt je ook niet geruster natuurlijk.
Daarnaast zijn er nu wel veel meer vrouwen die op een latere leeftijd aan kindefen beginnen, die zijn misschien daardoor ook minder onbevangen dan de jongere vrouwen. En als je echt laat begint worden de risico's natuurlijk ook echt groter. Plus dat het dan misschien wel je enige kans is en dat maakt je ook niet geruster natuurlijk.
dinsdag 10 oktober 2017 19:49
Dat telt voor mij wel mee ja.slekire schreef: ↑10-10-2017 17:50Ik denk wel dat je door internet veel meer kint lezen en het is een feit dat mensen die iets akeligs hebben meegemaakt, veel meer behoefte voelen om daar over te schrijven dan mensen waar alles wel prima is gegaan.
Daarnaast zijn er nu wel veel meer vrouwen die op een latere leeftijd aan kindefen beginnen, die zijn misschien daardoor ook minder onbevangen dan de jongere vrouwen. En als je echt laat begint worden de risico's natuurlijk ook echt groter. Plus dat het dan misschien wel je enige kans is en dat maakt je ook niet geruster natuurlijk.
dinsdag 10 oktober 2017 19:55
Nou, je hebt ze wel hoor. Een vriendin van mij was toen ze ongeveer 3 maanden zwanger was al doodsbang voor mijn baby, omdat hij haar misschien zou besmetten met iets, en fietsen deed ze ook niet meer. En zo nog 100 dingen meer, maar dat zijn gewoon aandachttrekkers die altijd wel wat hebben.SweetChili schreef: ↑10-10-2017 16:36Wie heeft er last van dat ik geen alcohol drink, niet rook en geen rauw vlees eet? Of dat Ik een foliumpilletje slik?
Ik doe nergens moeilijk over, vermijd alleen wat dingen die (bewezen) schadelijk kunnen zijn. Een zwangerzilla? Nou nee. Niemand heeft er last van.
Volgens mij komt er nog een seizoen (of meerdere), maar je kunt er even mee vooruit. Best vermakelijk! 
dinsdag 10 oktober 2017 20:26
Als iemand weet wanneer het volgende seizoen van CTM op netflix komt hoor ik het graag 
Verder moet ik door dit topic denken aan een gesprek dat mijn moeder en ik hadden toen ik ongeveer 3 maanden zwanger was. Ik vertelde haar wat over de nipt, mijn angst dat het niet goed ging met de zwangerschap (ik had na 9 weken opeens een paar klachten niet meer) etc. En zij verbaasde zich dus over mijn zorgen, want zij had dat tijdens haar zwangerschap (eind jaren 80) helemaal niet gehad en kon zich ook niet herinneren dat andere zwangeren zich daar zorgen om maakten. Ze wist wel dat er dingen mis konden gaan maar verder was ze er niet vaak mee bezig zolang ze geen echte reden had om zich zorgen te maken.
Misschien komt het ook wel door het internet? Dat je veel meer "in aanraking" komt met nare verhalen dan vroeger?
Verder moet ik door dit topic denken aan een gesprek dat mijn moeder en ik hadden toen ik ongeveer 3 maanden zwanger was. Ik vertelde haar wat over de nipt, mijn angst dat het niet goed ging met de zwangerschap (ik had na 9 weken opeens een paar klachten niet meer) etc. En zij verbaasde zich dus over mijn zorgen, want zij had dat tijdens haar zwangerschap (eind jaren 80) helemaal niet gehad en kon zich ook niet herinneren dat andere zwangeren zich daar zorgen om maakten. Ze wist wel dat er dingen mis konden gaan maar verder was ze er niet vaak mee bezig zolang ze geen echte reden had om zich zorgen te maken.
Misschien komt het ook wel door het internet? Dat je veel meer "in aanraking" komt met nare verhalen dan vroeger?
dinsdag 10 oktober 2017 21:39
@Kashri: het is voor je moeder ook lang geleden he... Mogelijk herinnert ze ze zich het gewoon niet precies meer maar maakte ze zich toen ook af&toe zorgen.
Voor mijn gevoel is dat wel vaker zo als je met moeders/oma's/tantes praat. Soms krijg ik ook reacties als 'oja, dat had ik ook, helemaal vergeten'. En ik kan me ook voorstellen dat je veel dingen niet meer precies weet.
Herinneringen zijn gren betrouwbare graadmeter over hoe de dingen destijds echt waren...
Voor mijn gevoel is dat wel vaker zo als je met moeders/oma's/tantes praat. Soms krijg ik ook reacties als 'oja, dat had ik ook, helemaal vergeten'. En ik kan me ook voorstellen dat je veel dingen niet meer precies weet.
Herinneringen zijn gren betrouwbare graadmeter over hoe de dingen destijds echt waren...
dinsdag 10 oktober 2017 22:34
Je vergeet inderdaad heel veel. Ik was drie jaar geleden zwanger en nu weer, maar zelfs in die korte tijd was alles al ver weggezakt. Ik wist nog vaag dat ik misselijk en moe was de eerste weken, maar pas nu ik weer zwanger ben herinner ik hoe heftig het was.
Dat is met die zorgen ook zo. En ook met hoe het is met een pasgeboren baby. Ik heb daar alleen nog heel warme herinneringen aan terwijl ik echt nog wel vaag weet dat het ook zwaar was.
Dat is met die zorgen ook zo. En ook met hoe het is met een pasgeboren baby. Ik heb daar alleen nog heel warme herinneringen aan terwijl ik echt nog wel vaag weet dat het ook zwaar was.
dinsdag 10 oktober 2017 22:37
Neuh denk dat er wel wat in zit. Mijn moeder kende oprecht niemand waarvan ze wist dat die een miskraam had gehad of een kind met aangeboren afwijking. Of horrorbevalling met slechte afloop. Terwijl je als je bijvoorbeeld op zo'n forum zit de nare ervaringen je om de oren vliegen. En dus veel dichter bij komen.
dinsdag 10 oktober 2017 22:41
Ik denk dat ook meespeelt dat steeds meer vrouwen steeds langer wachten met kinderen krijgen en vaak tot een leeftijd waarop vruchtbaarheid al behoorlijk aan het afnemen is en de kans op complicaties of afwijkingen behoorlijk toegenomen is. En natuurlijk weten die vrouwen dat best, en zitten dan constant in hun piepzak, want zou het allemaal wel naar wens ontwikkelen en normaal zijn, en welke complicaties kunnen er zijn, enz. Dingen waarover vrouwen van 25 zich destijds gewoon geen zorgen maakten, maar tja, als je zo nodig op je 40e nog een kind wil, dan liggen de kaarten gewoon anders, de natuur laat zich nou eenmaal niet plooien naar jouw carrièreplanning of naar het feit dat de ware Jacob pas langskomt als je eind 30 bent en dan heb je dus te maken met die factoren.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
dinsdag 10 oktober 2017 22:44
Daarin was je moeder dan wel bijzonder, want van mijn moeder weet ik dat toen ook al dat soort verhalen de ronde gingen. Alleen dan sprak je erover met vriendinnen, in de kerk of hoorde je het op het schoolplein ipv ook nog op internet.
Miskramen kwamen toen evengoed heel veel voor. Net als kinderen geboren met aandoeningen, syndromen etc. Dat was echt aan de orde van de dag. En nog weer twee generatie eerder overleden veel kinderen nog op jonge leeftijd.
Dus nee, denk dat die angst om je kind op de een of andere manier te verliezen van alle tijden is. Een soort oergevoel dat je je kind wil beschermen en behoeden voor alle narigheid.
Miskramen kwamen toen evengoed heel veel voor. Net als kinderen geboren met aandoeningen, syndromen etc. Dat was echt aan de orde van de dag. En nog weer twee generatie eerder overleden veel kinderen nog op jonge leeftijd.
Dus nee, denk dat die angst om je kind op de een of andere manier te verliezen van alle tijden is. Een soort oergevoel dat je je kind wil beschermen en behoeden voor alle narigheid.
dinsdag 10 oktober 2017 22:49
Bij mij zou het ook opgaan. Irl weet ik maar van 1 persoon die een miskraam heeft gehad. Ik heb me ook wel eens gek laten maken door het internet. Nieteens door het internet zelf maar wel dat er vaak wordt ingezoomd op kansen dat er iets mis gaat terwijl de kans veel groter is dat het wél goed gaat.SweetChili schreef: ↑10-10-2017 22:44Daarin was je moeder dan wel bijzonder, want van mijn moeder weet ik dat toen ook al dat soort verhalen de ronde gingen. Alleen dan sprak je erover met vriendinnen, in de kerk of hoorde je het op het schoolplein ipv ook nog op internet.
Miskramen kwamen toen evengoed heel veel voor. Net als kinderen geboren met aandoeningen, syndromen etc. Dat was echt aan de orde van de dag. En nog weer twee generatie eerder overleden veel kinderen nog op jonge leeftijd.
Dus nee, denk dat die angst om je kind op de een of andere manier te verliezen van alle tijden is. Een soort oergevoel dat je je kind wil beschermen en behoeden voor alle narigheid.
dinsdag 10 oktober 2017 23:02
.Bloemetjesolifant schreef: ↑10-10-2017 13:29De cijfers (met bronnen in de tekst): https://www.knov.nl/actueel-overzicht/n ... ezorg/1884
Sterfte onder baby's is niet anders dan in andere landen; we doen het goed t.o.v. de rest van Europa. Er is één studie waarbij geconcludeerd werd dat thuisbevallingen onveiliger zouden zijn, en dat dat zou leiden tot hogere babysterfte, maar toen dat onderzoek beter werd bekeken en opnieuw werd gedaan is duidelijk geworden dat die studie nooit gepubliceerd had moeten worden, omdat de onderzoeksmethode niet klopte. De reden dat dit in het 'collectief geheugen' zo is blijven hangen, is omdat dit sinds die tijd continu aangehaald wordt als het gaat om verloskundige zorg vs. gyneacologische zorg rondom de zwangerschap.
Ja, dat is wel een verbetering sinds 2008/2010 inderdaad. En ik lees dat onze zorg en de samenwerking van zorgverleners rondom zwangerschap en geboorte verbeterd is wat heeft bijgedragen aan de daling van de babysterfte. Het is niet alleen een rekenverschil dat is rechtgetrokken.
woensdag 11 oktober 2017 01:05
In mijn jeugd veel geconfronteerd geweest met miskramen hoor, ook met flink late.
Ik ben erg blij met de medische wetenschap. Vroeger had ik een miskraam gehad bij dertig weken, of zelfs de zwangerschap uitgedragen waarna het kindje direct overleden was. Nu wist ik al met tien weken dat het niet goed zat. Dat was evengoed erg, maar toch minder erg dan later lijkt me.
Ik ben erg blij met de medische wetenschap. Vroeger had ik een miskraam gehad bij dertig weken, of zelfs de zwangerschap uitgedragen waarna het kindje direct overleden was. Nu wist ik al met tien weken dat het niet goed zat. Dat was evengoed erg, maar toch minder erg dan later lijkt me.
woensdag 11 oktober 2017 14:56
Wat mij opvalt aan een aantal reacties in dit topic is dat mensen er een waardeoordeel aan hangen.
Bij de vraag of dat we tegenwoordig banger zijn dan vroeger gaan mensen zich de vraag stellen of die angst wel of niet terecht is en voelen zij zich zelfs lijkt wel een beetje beledigd dat ik die vraag stel...alsof ik niet dankbaar genoeg zou zijn voor de medische wetenschap van nu, of zoiets, puur omdat ik mij afvraag of ondanks de betere zorg de angst niet juist groter is tegenwoordig.
(En eigenlijk ook alleen maar omdat een verloskundige met veel ervaring dat gisteren zo zei.)
Naar mijn idee staan die twee los van elkaar en is angst sowieso nooit logisch te beredeneren.
Natuurlijk staat het iedereen vrij om eraan vast te koppelen wat hij wil, maar mijn vraag was puur de vraag of wij tegenwoordig banger zijn dan vroeger, zonder waardeoordeel dus.
De bedoeling was dus ook niet om een nare toon te zetten en diegenen die dat gevoel er toch uit halen zou ik willen zeggen: dat dat niet aan mij ligt.
Mijn vraag was juist neutraal, ik vind de psychologie van de angst gewoon een interessant onderwerp en het was allerminst mijn bedoeling om er wie dan ook mee voor het hoofd te stoten.
Bij de vraag of dat we tegenwoordig banger zijn dan vroeger gaan mensen zich de vraag stellen of die angst wel of niet terecht is en voelen zij zich zelfs lijkt wel een beetje beledigd dat ik die vraag stel...alsof ik niet dankbaar genoeg zou zijn voor de medische wetenschap van nu, of zoiets, puur omdat ik mij afvraag of ondanks de betere zorg de angst niet juist groter is tegenwoordig.
(En eigenlijk ook alleen maar omdat een verloskundige met veel ervaring dat gisteren zo zei.)
Naar mijn idee staan die twee los van elkaar en is angst sowieso nooit logisch te beredeneren.
Natuurlijk staat het iedereen vrij om eraan vast te koppelen wat hij wil, maar mijn vraag was puur de vraag of wij tegenwoordig banger zijn dan vroeger, zonder waardeoordeel dus.
De bedoeling was dus ook niet om een nare toon te zetten en diegenen die dat gevoel er toch uit halen zou ik willen zeggen: dat dat niet aan mij ligt.
Mijn vraag was juist neutraal, ik vind de psychologie van de angst gewoon een interessant onderwerp en het was allerminst mijn bedoeling om er wie dan ook mee voor het hoofd te stoten.
