Zwanger
alle pijlers
Zwanger en te betrokken schoonmoeder
woensdag 2 oktober 2019 21:11
Ik hoop dat iemand mij advies kan geven.
Ik nader inmiddels het einde van mijn eerste zwangerschap. Vanaf de mededeling dat ik zwanger ben heeft mijn schoonmoeder zich enthousiast opgeworpen als oma-to-be en wil ze van alles voor mij/ons doen. Op zich is dat lief aangeboden, maar soms gaat het wat te ver.
Een voorbeeld hiervan is dat ze per se met mij wilde gaan babyshoppen (iets waar mijn eigen moeder fysiek niet toe in staat was op dat moment) en erop stond om een deel van de inboedel te betalen. Ook geeft ze allerlei spullen cadeau, inclusief van alles om kunstvoeding te geven terwijl ik van begin af aan heb aangegeven dat ik borstvoeding wil geven, maar dat vindt ze maar "vies".
Een ander voorbeeld is dat ze recent onverwacht op de stoep stond terwijl ik had aangegeven dat ik met mijn moeder de kledingkast van de baby in wilde richten en de babykamer een sopje wilde geven; ze gaf aan dat ze wel wist dat ik dat samen met mijn moeder wilde doen maar dat ze met mijn schoonvader nog een spiegel voor ons op wilde hangen en dit ze het handigste moment leek. Vervolgens is ze de hele tijd in de babykamer blijven hangen waardoor mijn moeder en ik geen privacy hadden, onder het mom dat mijn moeder moest rusten (is recent ernstig ziek geweest).
Een aantal maanden geleden heeft ze op eigen houtje besloten de tuin op te knappen en heeft ze allerlei struiken gesnoeid, terwijl ik haar uitdrukkelijk had gevraagd om dit niet te doen (ik was niet thuis en zag het pas toen ik thuis kwam). Mijn man wist er overigens ook niets van.
Het lastige is dat als ik aangeef dat ik niet wil dat bepaalde dingen gebeuren, dat ze dan aangeeft dat ik ondankbaar ben aangezien ze zoveel voor mij/ons doet.
Nu is het volgende "probleem" dat zich aandient de bevalling. Zij zou het liefst bij de bevalling aanwezig zijn, en is ook bij de bevalling aanwezig geweest van haar dochter en een aantal nichten. Nu wil ik absoluut niet dat ze op de kamer aanwezig is terwijl ik beval. Mijn man zal bij de bevalling aanwezig zijn maar er is een mogelijkheid dat hij onwel wordt (hij kan niet goed tegen bloed en ook niet tegen als ik pijn heb), dus dat ik dan niet genoeg steun aan hem heb. Ik zou dan graag wel mijn eigen moeder erbij willen hebben, maar niet mijn schoonmoeder.
Mijn man vindt dit erg lastig te begrijpen, want zijn moeder wordt ook oma en hij vindt dat zij evenveel recht heeft om erbij te zijn als mijn moeder, dus helaas heb ik daar weinig aan.
Hetzelfde geldt overigens voor de kraamtijd, waarbij hij niet inziet dat ik me minder comfortabel voel bij mijn schoonmoeder dan bij mijn eigen moeder en hij het oneerlijk vindt en niet vindt kunnen als mijn eigen moeder er op bepaalde momenten wel bij mag zijn en ik mijn schoonmoeder er dan niet bij wil hebben.
Heeft iemand een idee hoe ik dit het beste aan kan pakken? Ik heb al wel geprobeerd bij mijn schoonmoeder aan te geven dat ik niet wil dat ze blijft slapen (geldt overigens ook voor mijn eigen moeder), maar dan zegt ze dat ik eigenwijs ben en dat ik na de bevalling nog wel zal zien hoe zwaar het is. Bij haar eigen dochter is ze gedurende 3 weken ingetrokken en heeft ze de kraamzorg weggejaagd. Ik heb al wel aangegeven bij de kraamzorg dat ik wat overheersende familieleden heb en dat ik graag wil dat de kraamzorg me daarbij helpt, maar ze zal zich niet zomaar laten wegsturen ben ik bang.
Dank alvast voor jullie input.
Edit: sorry voor de lange OP, hoop dat jullie de moeite willen nemen om het te lezen.
Ik nader inmiddels het einde van mijn eerste zwangerschap. Vanaf de mededeling dat ik zwanger ben heeft mijn schoonmoeder zich enthousiast opgeworpen als oma-to-be en wil ze van alles voor mij/ons doen. Op zich is dat lief aangeboden, maar soms gaat het wat te ver.
Een voorbeeld hiervan is dat ze per se met mij wilde gaan babyshoppen (iets waar mijn eigen moeder fysiek niet toe in staat was op dat moment) en erop stond om een deel van de inboedel te betalen. Ook geeft ze allerlei spullen cadeau, inclusief van alles om kunstvoeding te geven terwijl ik van begin af aan heb aangegeven dat ik borstvoeding wil geven, maar dat vindt ze maar "vies".
Een ander voorbeeld is dat ze recent onverwacht op de stoep stond terwijl ik had aangegeven dat ik met mijn moeder de kledingkast van de baby in wilde richten en de babykamer een sopje wilde geven; ze gaf aan dat ze wel wist dat ik dat samen met mijn moeder wilde doen maar dat ze met mijn schoonvader nog een spiegel voor ons op wilde hangen en dit ze het handigste moment leek. Vervolgens is ze de hele tijd in de babykamer blijven hangen waardoor mijn moeder en ik geen privacy hadden, onder het mom dat mijn moeder moest rusten (is recent ernstig ziek geweest).
Een aantal maanden geleden heeft ze op eigen houtje besloten de tuin op te knappen en heeft ze allerlei struiken gesnoeid, terwijl ik haar uitdrukkelijk had gevraagd om dit niet te doen (ik was niet thuis en zag het pas toen ik thuis kwam). Mijn man wist er overigens ook niets van.
Het lastige is dat als ik aangeef dat ik niet wil dat bepaalde dingen gebeuren, dat ze dan aangeeft dat ik ondankbaar ben aangezien ze zoveel voor mij/ons doet.
Nu is het volgende "probleem" dat zich aandient de bevalling. Zij zou het liefst bij de bevalling aanwezig zijn, en is ook bij de bevalling aanwezig geweest van haar dochter en een aantal nichten. Nu wil ik absoluut niet dat ze op de kamer aanwezig is terwijl ik beval. Mijn man zal bij de bevalling aanwezig zijn maar er is een mogelijkheid dat hij onwel wordt (hij kan niet goed tegen bloed en ook niet tegen als ik pijn heb), dus dat ik dan niet genoeg steun aan hem heb. Ik zou dan graag wel mijn eigen moeder erbij willen hebben, maar niet mijn schoonmoeder.
Mijn man vindt dit erg lastig te begrijpen, want zijn moeder wordt ook oma en hij vindt dat zij evenveel recht heeft om erbij te zijn als mijn moeder, dus helaas heb ik daar weinig aan.
Hetzelfde geldt overigens voor de kraamtijd, waarbij hij niet inziet dat ik me minder comfortabel voel bij mijn schoonmoeder dan bij mijn eigen moeder en hij het oneerlijk vindt en niet vindt kunnen als mijn eigen moeder er op bepaalde momenten wel bij mag zijn en ik mijn schoonmoeder er dan niet bij wil hebben.
Heeft iemand een idee hoe ik dit het beste aan kan pakken? Ik heb al wel geprobeerd bij mijn schoonmoeder aan te geven dat ik niet wil dat ze blijft slapen (geldt overigens ook voor mijn eigen moeder), maar dan zegt ze dat ik eigenwijs ben en dat ik na de bevalling nog wel zal zien hoe zwaar het is. Bij haar eigen dochter is ze gedurende 3 weken ingetrokken en heeft ze de kraamzorg weggejaagd. Ik heb al wel aangegeven bij de kraamzorg dat ik wat overheersende familieleden heb en dat ik graag wil dat de kraamzorg me daarbij helpt, maar ze zal zich niet zomaar laten wegsturen ben ik bang.
Dank alvast voor jullie input.
Edit: sorry voor de lange OP, hoop dat jullie de moeite willen nemen om het te lezen.
donderdag 10 oktober 2019 11:25
Ja, hoe ze later bijtrekken is al helemaal anders, maar ook die mythe van pasgeboren baby’s die op hun vader lijken is vaak niet van toepassing. Maar men roept het wel vaak.
donderdag 10 oktober 2019 11:59
Oehhh dat zou mijn schoonmoeder niet getrokken hebben, haha!
Ik vond ze op niemand lijken, ja, op alle andere baby's. Zij vond ze, na 35+ jaar, precíés haar zoon.
Als ik nu een babyfoto van mijn kinderen zie moet ik eerst goed nadenken welke van de twee het ook alweer was, laat staan dat ik dit na 35 jaar nog precies in mijn hoofd heb. Maar zo'n schoonmoeder moet ook maar vertrouwen op ons woord dat het echt het kind van haar zoon is, dus die moet via een ingebeelde gelijkenis een connectie claimen.
donderdag 10 oktober 2019 12:04
Zelf heb ik geen kinderen, maar mijn zusjes wilden het eerste uur alleen met hun man en baby zijn. Eerst samen even met zijn drietjes zijn. Niet gelijk de schoonmoeders/moeders/familie erbij. Nee het was HUN gezinnetje het eerste uur. Dat zou je ook moeten doen TO. Je hebt net een megaprestatie geleverd, mag je dan alstjeblieft gewoon het eerste uur even lekker alleen met je baby en je man zijn.
Daarna komt schoonmoe en moe maar eventueel.
Daarna komt schoonmoe en moe maar eventueel.
zondag 27 oktober 2019 10:29
Ik ben ook bijna 50 en no way dat ik zo met mijn dochter om zou gaan, zo over haar grenzen heen zou gaan. Ik wil niet eens bij de bevalling zijn.. Dit is iets tussen haar en haar partner. Als zij wil dat ik in het ziekenhuis ben, prima, dan kom ik en ga ik in de wachtkamer zitten.. Als zij graag wil dat ik haar de eerste dagen kom helpen, prima, dan kom ik, maar ik zou het zeker niet zelf aankondigen. Dat is zo intiem die eerste dagen.. daar hoef je je moeder niet bij te hebben.
Dus.. alleen op verzoek kom ik graag maar anders. lekker samen kneuteren.
En ja. tuurlijk hoop je als kersverse oma dat je je kleinkind snel mag zien en vasthouden, maar het moment is toch echt pas als de ouders dit aangeven.. Het idee dat ik zomaar voor de deur zou staan.
Ik heb nog paar jaar te gaan voordat mijn dochter zover is, maar ik verwacht niet dat bovenstaande dan anders zal gaan worden.
zondag 27 oktober 2019 10:29
Top ! Niet bellen, appen of wat dan ook. Je man ook instructies geven om vooral geen berichtje te sturen.
Beval ze
Spannend! 
zondag 27 oktober 2019 10:36
Zet hem op!
Best grappig dat wij hier door je berichtje nu wel op de (online) gang zitten te wachten
en 
voor in de virtuele wachtkamer 
go go go! You can do this!
zondag 27 oktober 2019 12:18
Ik word nu ingeleid. Heb inderdaad al pijnstilling besproken, moet toch 24-48 uur na de bevalling hier blijven ter observatie dus een epiduraal is geen reden om hier nog langer te blijven.
Infuus zit inmiddels, oxytocine is gestart.
zondag 27 oktober 2019 13:10
Heel fijn. En ze lekker pas bellen nádat je bevallen, opgeknapt en wel bent. Dit zijn zulke bijzondere momenten met z'n drieën straks, die krijg je niet meer terug. Zet hem op dame!
