zwanger geworden na IVF/ICSI- het vervolgtopic DEEL 2

Duufje wat goed om te lezen dat jullie genoten hebben. En natuurlijk is het verschrikkelijk moeilijk om te accepteren. Dat jullie er samen wel komen twijfel ik niet aan, had het alleen graag zo anders gezien.
Ben je al met de spullen op zolder bezig geweest of laat je het even?

Ik hoop dat jullie verder kunnen met pleegzorg. Er is iig een hoop liefde bij jullie om te geven.

Sterkte ermee verder

Twin - hoe is het bij jou? is er al iets van verbetering in je situatie?

Pippel: Hoe gaat het met jouw 2 set tweelingen?

Zot: af en toe klagen snap ik. Je hebt het enorm voor je kiezen gehad en nog steeds. Onbezorgd zwanger zijn is er gewoon niet (meer), naast alles fysieke ongemakken en suikerwaardes.

Rucio: Hoe is het met jou?

Miekje: Hoe gaat het met jou kleine meisje? Wat lijkt ze trouwen op jou (zag op FB wat voorbij komen).

Duuf: Ik vind het bewonderingswaardig hoe betrokken jij hier blijft bij iedereen. Wat fijn dat het reisje je goed bevallen is. Enorm verdiend - al had ik je zoveel meer gegund. Ik kom je op 9/4 nog wel even een digitale knuffel brengen...

Hier is alles goed. SA wordt een echte dreumes en extreem meisjes achtig. Ze is gek op schoenen en komt die geregeld brengen om aan te geven dat ze die aan wil. Nou ja, mama heeft een grote collectie dus als ze straks maat 38,5 heeft, vrees ik dat ze los gaat

We hadden gister moederdag in de UK en ik schiet dan altijd vol. Even los van de commercie die erom heen is. SA had op de nursery een kaart gemaakt: haar handafdruk in de verf. Zo lief. En tevens vind ik moederdag ook een lastige dag omdat mijn gevoelens uitgaan naar de mensen voor wie moederdag geen leuke dag / vanzelfsprekendheid is.

Tvp

Lieve Duuf, fijn dat jullie er even lekker uit zijn geweest samen. Wat spannend dat jullie de brief voor pleegzorg hebben gepost. Ik hoop dat het, naar de zware omstandigheden, een beetje gaat met jou en je man. Het lijkt me zo intens moeilijk om jullie babyspullen van de zo gewenste baby op te moeten ruimen. Heel veel succes en sterkte daarmee. Dikke knuffel voor jou!

Oh Baggal dan smelt je toch met zo’n lieve kaart! wat fijn dat alles goed met jullie gaat. Hoe is het nu met je vader?

zot ik las in het andere topic dat de GUO goed was, super zeg! Word je bij 37 weken ingeleid als de bevalling dan nog niet vanzelf op gang is gekomen of wat is het protocol? Trek je het allemaal nog een beetje? Wanneer ga je met verlof?

Ik ben ook benieuwd hoe het met jouw tweelingen gaat pippeltje!

En biekkie hoe is het met jou? Heb je inmiddels vertrouwen in je zwangerschap?

Hier gaat alles goed! De ‘kleine’ man is nu bijna 5 maanden oud en weegt al bijna 9 kilo en is 69 centimeter. De kleertjes in 62 passen echt niet meer, ik moet nodig voor hem shoppen want over een paar weken gaan we lekker een weekje naar de zon. Ik ben benieuwd hoe het vliegen zal gaan! Hij is verder erg lief en vrolijk. We genieten intens van hem. Sinds een paar weken ben ik flink aan het sporten want de kilo’s zijn helaas nog lang niet weg. Dit komt vermoedelijk omdat ik zo lang stil heb gelegen door de bekkeninstabiliteit. Dit was trouwens helaas weer teruggekomen toen ik 4 weken geleden begon met werken maar het lijkt weer steeds beter te gaan, ik vermoed ook door het sporten. Nu op naar een gezond gewicht en een, hopelijk, pijnloos lijf. Maar, heel cliché, het was het allemaal waard.

Rucio, 5 maanden alweer! En heerlijk om er even uit te gaan. Ik heb indertijd met 11 weken gevlogen en met 5 maanden een autorit naar Spanje en dat ging prima. En wat rot dat de bekkeninstabiliteit weer terug kwam . Hopelijk snel pijnvrij!

GUO inderdaad helemaal goed, heel fijn! Voor de zekerheid gaan ze met 30 weken nog een GUO doen om naar de nieren te kijken, maar ze verwachten geen bijzonderheden. Het streven is zelfs 38 weken. Ik kan me er nog niks bij voorstellen, maar we gaan het zien.
Qua werk, ik zit al even thuis. Na de geboorte van F* nooit meer naar fulltime gegaan en half/eind februari moeten beslissen helemaal te stoppen. Mijn jaarcontract wordt (in overleg) niet verlengd, dus eind april ben ik Toos Werkloos. Morgen ga ik mijn spullen inleveren. Vreemd idee. Mijn verlof gaat 10 weken van te voren in (eind mei) en ik ben nu bezig met mijn ‘carriereswitch’ voor te bereiden.
Het is wel echt pittig met de suiker en 1-2 volle middagen per week ziekenhuis. Verder is mijn buik nu bij 23 weken redelijk vergelijkbaar met 33 weken van mijn eerste, dus best een flink verschil. En dat merk ik fysiek, het zit wel wat in de weg. Ze zijn allebei ook enorm druk, slapen is wat lastig. Ik voel er eigenlijk altijd wel een tekeer gaan. Ben heel benieuwd hoe dat is als ze eruit zijn
Zoon is dit weekend naar de zolderkamer verhuisd om ruimte te maken. Zowel zijn kamer als de babykamer hopen we met een week of 2 af te hebben. Dat geeft mij wel rust.

Rucio: Wat ontzettend fijn om van jou te horen meis! Wat is jouw zoon trouwens al groot. Ter vergelijking: SA is net 78 cm geloof ik en past ook nog in kleding van 12-18 maanden. Wat heerlijk dat jullie een vakantie met jullie zoontje hebben geboekt. En ja dat gewicht... Ik blijf houden dat mijn buik gewoon wat losser zit. Is nooit helemaal weggegaan, hoewel ik de meeste kleding van voor de zwangerschap wel weer pas. Dat gezegd hebbende: ik zou het niet erg vinden om 10 KG kwijt te zijn... Tijd vrij maken voor sporten vind ik op dit moment lastig. Ik ben al meer dan 50 uur per week van huis weg en de kostbare tijd die ik heb wil ik graag met onze dochter doorbrengen.

Ben heel benieuwd hoe de carriere switch je gaat bevallen Zot! En ik snap ook heelk goed dat je niet meer fulltime wil werken. En straks als de mooie tweeling er eenmaal is dat helemaal niet meer wil doen met je drukke gezin. Ga je de tweeling in eerste instantie bij elkaar op de kamer leggen of apart? Begrijp dat de zwangerschap heel pittig is... Inmiddels 24 weken aangetikt en hopelijk blijven de kleintjes daar tot 38 weken zitten.

Twin: Hoe is het met jou inmiddels? Voel je je iets beter? Hoe is het contact met je familie? En natuurlijk...hoe is het met jullie dochter?

En ja; die kaart van SA was helemaal schattig. Ze zit de laatste weken in een heerlijke fase. Ze leert ook heel veel nieuwe woordjes en heeft zo'n Duplo kinderboerderij en weet al best wat diertjes bij de naam te noemen. In het Engels overigens. Ze is echt het beste dat ons ooit is 'overkomen' - zo zelfs dat ik weer rammelende eierstokken kreeg. Toch maar niet aan toegeven, helemaal verantwoord is het niet, maar toch...

Lang lange tijd niks laten horen, gedeeltelijk bijgelezen. Over het algemeen gaat het met iedereen oke toch?

En wat superlief van jullie attentie aan Duufje begreep ik uit de context. Wat nou onpersoonlijk internet etc. Superlief

Korte update: het gaat redelijk. Heb eindelijk kunnen accepteren dat herstel langzaam gaat en ik de tijd moet nemen. Zit dus voorlopig nog in de ziektewet. Helaas geen kinderopvangtoeslag als je in de ziektewet zit maar mijn dochter gaat toch 2 dagen naar de opvang. Wij betalen dat nu dus helemaal zelf maar dat is een investering in mijn herstel. Van het bedrag werd ik ook wel even zuur maarja

Op dins en donderdag heb ik de handen vrij en ga ik naar mensendieck en inmiddels ook naar een psycholoog. Ik merk toch dat de icsi en de klote zwangerschap veel met me gedaan hebben. Ik zit nu in een verkort traject om daar aan te werken. Mocht EMDR nodig zijn kunnen we dat ook inzetten.

Slapen van dochter E gaat iets beter maar nog niet echt om over naar huis te schrijven. De eerste 3 maanden liep het als een trein en de 3 maanden daarna waren een sterk contrast. Alsof ze wist dat wij echt even moesten bijkomen.

Contact met familie is in zoverre oke dat er weer contact is. Er is verder nog niets besproken maar misschien hoeft dit ook niet. Wat wel lastig is is dat mijn zus nu bijna de 2de krijgt (de eerste via iui en nu per ongeluk zwanger geraakt op de natuurlijk weg) Ik ben heel blij dat ze geen ziekenhuistraject hoef maar ik lag mijn hele zwangerschap dooziek in bed of in het ziekenhuis en zij is nu moe van haar verhuizing, klaagt steen en been en dan moet ik soms even slikken.

Vraagje: mijn moeder past 1 dag bij mijn zus op (afstand limburg utrecht, reist met het ov) en wil/kan dat bij mij niet doen want ik zit in Amsterdam en deur tot deur vindt ze te ver. Nu heb ik er ook nooit op gerekend (ik vind, mijn kind mijn verantwoordelijkheid) maar merk dat het af en toe toch een beetje steekt. Hoe zouden jullie hiermee omgaan. Gevoel van oneerlijkheid steekt toch soms de kop bij me op en gezien onze geschiedenis is dat allemaal al erg gevoelig.

Ze past nu tijdens het verlof van mijn zus ook nog op haar dochter zodat mijn zus kan bijkomen terwijl ik, zeker gezien mijn herstel en slaapgebrek, ook wel wat ondersteuning kan gebruiken. Vind dit allemaal maar lastig.

genoeg gezeurd: in het algemeen gaat het goed, op het nachtelijke slapen na al zit ook daar een kleine verbetering in. Dochter E is nu bijna 7 maanden dus hoop dat het een gevalletje uitzitten is en het snel beter gaat worden. Ze staat heel graag en kan al bijna zelfstandig zitten. In andere dingen is ze een beetje sloom maar ik vind het allemaal best. Ik geniet volop van haar en ben nog steeds zo dankbaar en blij. Had me geen liever kind kunnen wensen en we zijn zo intens gelukkig met zn drietjes. Ook de angst voor postnatale depressie is weg. Ik voel me, op mijn gammele lijf en beetje last van alles wat er gebeurd is, echt best wel oke en dat is na het lange ziek zijn echt een verademing.,

Het is alsof mijn dochter aanvoelt wat maandenlang in bed liggen met me gedaan heeft want zodra we naar buiten gaan en ze voelt de wind vrolijkt ze helemaal op. Krijgt een dikke glimlach en slaakt een zucht van verlichting. Zo leuk om te zien!

Hoe gaat het verder met de zwangeren in de groep?

Hee twin fijn om wat van je te lezen! Goed dat je zo aan de slag bent met jezelf, het is allemaal niet niks wat je hebt meegemaakt. Ik snap je gevoel mbt je moeder maar ik zou proberen om het los te laten, als je geen verwachtingen (meer) richting haar hebt dan is dat wat makkelijker te accepteren dan telkens weer dat rotgevoel te incasseren. Ik weet niet wat er exact is voorgevallen maar zou je je überhaupt op je gemak voelen als zij op je dochter zou passen? Nu kan je het in elk geval allemaal op je eigen manier doen en anders zouden er toch misschien wat dingen gaan wringen?

baggal ja het is echt een babyreusje! Bekken gaat inmiddels weer beter en de kilo’s gaan er nu ook af, heel fijn.

zot wat een pittige zwangerschap! En jammer dat je contract niet is verlengd maar ik hoop dat je baby’s het nog even volhouden (38 weken is zeker lang!) en je daarna fijn kunt genieten van je gezin. Nog heel veel succes en sterkte, het lijkt me heftig om zoveel in het ziekenhuis te moeten zijn.

labgeek gefeliciteerd lieverd met je positieve test! Ik las het in het andere topic, ik hoop zo dat je nu eindelijk succesvol deze zwangerschap mag voldragen.

Twin, wat fijn om van je te lezen. Maakte me een beetje zorgen om je.
Goed om te lezen dat je in jezelf investeert, voor jezelf zorgt en geniet van jullie meisje.
M.b.t. je moeder; ik vind dat ook niet eerlijk klinken. Maar daar heb je niet zoveel aan. Het lijkt me verstandiger in dat opzicht geen verwachtingen van haar te hebben en tevreden te zijn met het contact dat er weer is. Maar dat is heel makkelijk gezegd, wat ik zou dat ook heel moeilijk vinden. Hoop dat jullie je weg daarin vinden.

Twin: fijn om weer van je te horen. Zoals jij de situatie schetst klinkt het niet helemaal fideel van je moeder. En ja, ik kan me ook voorstellen dat gelet op het fragile contact, je het wellicht moeilijk vindt om dit ter sprake te brengen. Ik zou voor nu, als ik in jouw schoenen zou staan, het maar even laten. Ik herken het trouwens wel een beetje: mijn ouders zijn ook al meer dan een jaar niet in London geweest. Ons grote(re) huis hebben we destijds ook aangeschaft met het idee dat zij makkelijk zouden kunnen komen logeren. Natuurlijk is mijn vader ziek en afhankelijk van sonde voeding, maar het zou toch leuk zijn als ze proberen een lang weekend te komen... Ik zeg er weinig van, want mijn moeder heeft meer dan genoeg op haar bord met de zorg van mijn vader en de ziekenhuis bezoeken, maar soms steekt het wel dat ze elk weekend een nacht bij mijn broer logeren wanneer zijn dochter bij hem is.
Lastig ook - dat geklaag van je zusje. Wat iemand als lastig ervaart is vaak ook gebaseerd op een referentiekader, he?! Een moeder op de nursery van mijn dochter (de meisjes spelen soms samen) had onlanks een vroege miskraam maar missed abortion en zag dat als de grootste horror ever en pleitte voor eerdere echo's bij 7 weken (bij de NHS krijg je de eerste echo pas bij 12 weken en eerdere echo's worden alleen private gedaan). Tja - ik snap wel hoe ze erin zit hoor, maar merk wel dat ik best gehard ben en stiekem denk: je kan gewoon zonder medische interventie opnieuw zwanger worden, je hebt een keus daarin en je kan voor £50 een vroege echo laten maken, dus zeur niet zo. En dat komt weer door mijn eigen ervaring en de ervaringen van de dames in het andere IVF-topic.
En verder... heel goed dat je het KDV ziet als investering in jouw gezondheid. Hier in Engeland komen wij niet in aanmerking voor teruggave of compensatie mbt kinderopvang en dat is gewoon duur: voor 3 dagen per week betaal ik ongeveer £800 per maand. Maar... ik vind het enorm goed voor haar ontwikkeling en zou haar ook naar de nursery gebracht hebben als ik thuis was geweest. Juist omdat ze leert delen/interactie leert hebben met anderen en ze opgroeit als enig kind.

Rucio: Wat fijn dat het allemaal goed gaat en de kilo's er weer afgaan. Ik zou best nog wel wat kwijt willen overigens. Tijdens de verhuizing vorig jaar viel me op dat ik best nog wat kleding heb die toch net een tandje te strak zit

Hoi Dames,

Ik kom me weer aanmelden hier. Heb het gevoel dat het een beetje stilletjes is hier dus wat nieuwe input is wel welkom lijkt me. Ik ben vandaag 5 weken (en 1 dag?) dus het is allemaal erg pril en wat mij betreft het ideale moment om even te klagen over alles...
Dit is mijn derde zwangerschap in het traject en na 2 miskramen bij 9 en 7 weken (na bij beide eerst een eerste echo met kloppend hartje gehad te hebben) zit de angst behoorlijk diep bij ons. Zo diep dat we eigenlijk er van uitgaan dat dit weer misloopt. Merk dat ik er zelfs depressief van wordt nu terwijl het eigenlijk tegenovergesteld zou moeten zijn..
Begin ook steeds meer kwaaltjes te krijgen die me aan de ene kant steeds weer doen denken aan mijn toestand (terwijl ik mijn best doe om het te negeren) en aan de andere kant ik me weer zorgen maak op momenten dat ik me weer goed voel...
Als ik denk aan de komende maanden kan ik me ook gewoon nog niet voorstellen dat ik me ooit ga ontspannen en vertrouwen ga hebben in de goede afloop.
@Baggal jij schreef ooit dat je je arts smeekte om je in te leiden omdat je op het einde van je zwangerschap zo bang was dat het alsnog mis zou lopen...als ik daar nu ga komen ga ik hetzelfde pad op denk ik.
Ik ben nu ook aan de bloedverdunners (clexane en aspirine) tegen trombose en vind het idee dat ik daarmee zou moeten stoppen bij 36 weken (omdat je anders bij je bevalling misschien teveel bloed) gewoon doodeng...
Maar goed daar zijn we nog niet, dus even voor labgeek en smurf (waarvan ik hoop dat jullie hier ook mee komen schrijven) mijn kwaaltjes:
1) Soort van misselijk/weeeig gevoel bij lege maag...volle maag prima niks aan de hand paar uur later begint het weer.
2) Kortademig...
3) S' avonds opgezette buik (darmen dus)
4) Mijn schildklier is van het padje daardoor ook moe denk ik (normaal te langzaam nu nog minder schildklierhormoon aanwezig ben wel omhoog gezet in medicatie maar dat heeft tijd nodig)
5) Vannacht voor het eerst wakker gelegen tussen 4.00-5.00 ongeveer, had ik ook bij mijn vorige zwangerschappen. Heerlijk moment voor piekeren...
6) Continue koud, met rood hoofd. Krijg soort van opvliegers..

Welkom MamaMaria! Fijn dat je je hier kunt aansluiten, ik hoop heel hard dat je hier de komende 8 maanden blijft.

Wbt je angsten, die herken ik heel goed. Hier ook 2x een miskraam gehad voordat het goed ging. Beide keren een MA bij 7 en 10 weken. Dus ik weet hoe spannend die eerste weken zijn.
Allereerst wil ik je laten weten dat het voor de zwangerschap niet uit maakt hoe je je voelt. Dus dat je het heel spannend vindt heeft geen invloed of je wel of geen miskraam krijgt. Ik werd altijd een beetje kriegel van die mensen die zeiden dat stress slecht is voor de baby. Als je stress hebt dan heb je dat en het enige wat je kunt doen is zo goed mogelijk voor jezelf zorgen, en dus ook een beetje ontspanning zoeken af en toe.

Wat mij heel erg hielp was mezelf elke dag vertellen dat we die dag geen echo hadden en dus niet te weten kwamen of het goed zat of niet en dat het dus ook geen zin had om me er die dag druk over te maken. Maar ik accepteerde ook dat ik het super spannend vond en was extra lief voor mezelf.
Na de 20 weken echo vond ik het makkelijker worden. We hadden te horen gekregen dat ze er gezond uit zag en ik voelde haar dagelijks. Meer info krijg je ook niet tot aan de geboorte. Echt onbezorgd ben ik nooit geweest en ik moest soms ook wel m'n best doen om niet te veel te doemdenken.

Ik hoop dat je er wat aan hebt en dat je hier wat over je angsten kunt praten. Het is heel logisch dat je je zo voelt

Eigenlijk vind ik het best eng om hier weer mee te schrijven. Zeker niet om jullie dames want jullie zijn echt top maar omdat ik gewoon bang ben voor de toekomst. Al heb ik er op dit moment een positief gevoel bij.

@mamamaria Ik denk op dit moment iedere dag weer, yes dit is weer een dag gewonnen! Dat helpt me echt. Maar dat komt omdat mijn vorige twee miskramen met bloed begon. Ik snap jou situatie van bang zijn helemaal aangezien je de eerste keren ook een kloppend hartje hebt gezien. Maar ik hoop voor ons dat UZGent the key to succes is!

Ik heb bijna geen last van kwaaltjes en dat baart me af en toe zorgen. Heel veel mensen zouden zeggen wees blij maar ik wil af en toe bevestiging. Ik ben alleen moe en slaap ’s nachts niet mega goed, that’s it. Maar was ook te vroeg om van alles te voelen denk ik.

Vind het leuk om zo nu en dan ook een berichtje van jou en Smurf hier te lezen! En hopelijk heel snel heel veel andere dames want ik gun het ze zo!!

@Labgeek en @mamamaria: Gefeliciteerd. Ik heb geen miskramen etc. gehad maar wil jullieven een hart onder de riem steken! Ik duim voor jullie.

@ alle anderen: bedankt voor jullie reactie en dat jullie nog steeds aan mij denken.
@duufje: jij omschrijft denk ik hoe het voor mij voelt mbt het niet oppassen van mijn moeder. Ik kan het rationeel allemaal goed beredeneren en analyseren maar bij mijn gevoel gaat het mis.
Alle andere bedankt voor de feedback. Daar heb ik zeker wat aan.

Hier eindelijk weer eens goede nachten gehad (met maar 1 of 2 keer piepen per nacht en dan meteen doorslapen met speen). Je voelt je gelijk een ander mens,

Heb eindelijk hulp gevraagd. Aan een tante die dichtbij me staan en dichtbij woont. Ze wil graag af en toe oppassen om ons te ontlasten en bij te laten slapen. Ben nu dus als een haas een campingbedje aan het regelen

Jullie hebben me echt geholpen hoor. Dank daarvoor! Ik durfde eerst geen hulp te vragen want vond: mijn baby mijn keuze en vond dat ik het allemaal maar zelf op moest knappen.

MamaMaria81 schreef: ↑

11-05-2019 21:39

@Baggal jij schreef ooit dat je je arts smeekte om je in te leiden omdat je op het einde van je zwangerschap zo bang was dat het alsnog mis zou lopen...als ik daar nu ga komen ga ik hetzelfde pad op denk ik.

Mamamaria: welkom hier. Ik had een geplande keizersnede met 39 weken en nog een controle met 36 weken en ik leefde gewoon compleet naar die bevalling toe. Als ze bewoog had ik zoiets van: ze is oke nu, maar misschien later niet meer. Ik had mij reeds verdiept in placenta previa, een navelstreng die zich om het nekje zou kunnen wikkelen, etc - etc. Ik was ervan overtuigd dat het op het laatste moment toch nog mis zou gaan... Maar ik moest desondanks gewoon afwachten tot 39 weken en dat is maar goed ook. Mijn angst zou niet de leidraad moeten zijn, maar op het laatst hield ik het gewoon niet meer. Ik weet nog dat ik, toen ze geboren werd, alleen maar verbaasd was dat er dus een echte baby in zat . Slaat nergens op natuurlijk, maar hey ho. Ik kan daar nog steeds wel eens verdrietig van worden: omdat ik niet durfde te genieten, terwijl ik rationeel wel wist dat genieten of niet genieten geen invloed zou hebben op de afloop van de zwangerschap.

Labgeek: Welkom hier! Kwaaltjes had ik pas in een later stadium hoor en ik zag die kwaaltjes ook als een aangename bevestiging (was zo blij kotsend boven de plee te hangen na 8 weken ).

Twin: Fijn zo'n goede nacht en wat lief dat je tante wil komen oppassen! Hoe is het verder met jou zelf?

Baggal schreef: ↑

13-05-2019 14:07

Mamamaria: welkom hier. Ik had een geplande keizersnede met 39 weken en nog een controle met 36 weken en ik leefde gewoon compleet naar die bevalling toe. Als ze bewoog had ik zoiets van: ze is oke nu, maar misschien later niet meer. Ik had mij reeds verdiept in placenta previa, een navelstreng die zich om het nekje zou kunnen wikkelen, etc - etc. Ik was ervan overtuigd dat het op het laatste moment toch nog mis zou gaan... Maar ik moest desondanks gewoon afwachten tot 39 weken en dat is maar goed ook. Mijn angst zou niet de leidraad moeten zijn, maar op het laatst hield ik het gewoon niet meer. Ik weet nog dat ik, toen ze geboren werd, alleen maar verbaasd was dat er dus een echte baby in zat . Slaat nergens op natuurlijk, maar hey ho. Ik kan daar nog steeds wel eens verdrietig van worden: omdat ik niet durfde te genieten, terwijl ik rationeel wel wist dat genieten of niet genieten geen invloed zou hebben op de afloop van de zwangerschap.

Labgeek: Welkom hier! Kwaaltjes had ik pas in een later stadium hoor en ik zag die kwaaltjes ook als een aangename bevestiging (was zo blij kotsend boven de plee te hangen na 8 weken ).

Twin: Fijn zo'n goede nacht en wat lief dat je tante wil komen oppassen! Hoe is het verder met jou zelf?

Hier hetzelfde Baggak. Ik dacht ook echt van nou er gebeurd vast nog wat
Was ook echt verbaasd dat er echt een gezond babytje uit mijn buik kwam en echt van mij was.

Heel fijn dat er weer wat nieuwe schrijfsters bij zijn. Ik had veel aan alle lieve dames!

labgeek en mamamaria

Ik zat in de verkeerde groep! Hahaha. Als enige. Had gisterenavond een berichtje gepost. Kennelijk zijn er 2

Leuk dat jullie hier nu ook aantoe zijn! Ik meld me ook heeeeeeel voorzichtig. Nog iets meer dan een week in onzekerheid, pffff. Na die echo zou ik toch wat meer vertrouwen hebben!

Maar zie ook iedere dag als een cadeautje. Nu alweer bijna 6 weken. De testjes zijn inmiddels donkerder dan de controle strepen, yes!!! En verder heb ik af en toe klachten, maar soms ook niets! Meestal hetzelfde als wat jullie ook al zeggen: krampjes, moe, heel erg vroeg wakker, soms richting misselijk (vlagen), en zere boobies maar dat kan ook van de duphaston komen. Al met al valt het me echt heel erg mee, prima te doen tot nu toe. Maar dat stemt me dus af en toe ook best onzeker.

Hebben jullie het al gedeeld met mensen? Wij minimaal. Ik wil echt heel graag de echo afwachten....

smurf112 schreef: ↑

13-05-2019 14:25

labgeek en mamamaria

Ik zat in de verkeerde groep! Hahaha. Als enige. Had gisterenavond een berichtje gepost. Kennelijk zijn er 2

Dat is op zich wel de goede groep hoor smurf... Maar die is nu nog een beetje stil, hopelijk volgen er snel nog meer. Er is onlangs een nieuwe gestart en jullie zijn inderdaad de eersten nu daar.

Wat niet betekent dat jullie hier niet mogen meeschrijven natuurlijk.

piene1987 schreef: ↑

13-05-2019 14:12

Hier hetzelfde Baggak. Ik dacht ook echt van nou er gebeurd vast nog wat
Was ook echt verbaasd dat er echt een gezond babytje uit mijn buik kwam en echt van mij was.

Heel fijn dat er weer wat nieuwe schrijfsters bij zijn. Ik had veel aan alle lieve dames!

Herkenbaar.
Toen ze uit mijn buik was gehaald en omhoog werd gehouden zei ik alleen maar, ik zie haar niet.
Toen ze begon te huilen zei ik opgelucht; ze doet het...
Pas toen de anesthesist had doorgekregen dat alles goed was met d'r kwam het besef en begon ik verschrikkelijk te huilen.

Ik ben echt de hele zwangerschap bang geweest dat mijn dochter er "zomaar" uit zou vallen....

Uiteindelijk bleef ze zitten tot voorbij 41 weken. En toen het eindelijk zover was kwam ze er nog steeds niet erg vlot uit trouwens...

Hoi,

Dank voor het warme welkom hier, en fijn deze herkenbare verhalen. Geen 'verplicht genieten' hier
Ik moet zeggen dat ik na de geboorte van mijn zoontje (toen nog zonder MMM) ook behoorlijk nuchter was, eerste vraag wat was de apgar? tweede vraag hoort hij zo blauw? en heb nog steeds momenten dat ik ga kijken of hij nog wel ademt in zijn slaap...(nu bijna 5).
Heb ondertussen een soort mantra ontwikkeld op basis van alles wat hier werd geschreven iets in de trant van 'elke dag gewonnen is een cadeau, vandaag komt geen echo dus het heeft geen zin om me zorgen te maken en wat ik doe heeft geen invloed'
Die laatste vind ik lastig hoor...gisteren lange werkdag gehad erg moe thuisgekomen en kreeg echt krampen ook, voelde wel alsof ik teveel gedaan had. Vandaag nog steeds last van, pijn in mijn benen alsof ik ongesteld ga worden en kramp af en toe. Heb echt het idee dat ik gisteren even teveel gedaan heb.
Morgen moet ik me maar even wat rustiger houden...
Wij hebben het alleen gedeeld met mijn zus en zwager, zij zijn ook op de hoogte van de miskramen (onze ouders niet) en kunnen dit nieuws nu op waarde schatten...het liefst zou ik het verder met niemand delen tot een week of 14 maar dat gaat vast niet lukken.

@Labgeek en Smurf, fijn dat wij met z'n drieen zo gelijk lopen nu. Ik lees ook graag hoe het met jullie gaat

@Smurf Nog maar een kleine week voor jou! Ik heb het aan mijn ouders en schoonouders vermeld en mijn broer en vriendin aangezien die heel erg betrokken zijn bij ons traject.

@Mamamaria Je lichaam geeft wss aan dat die dag misschien iets te veel van het goede is geweest. Bij mij voelt het ook als iedere dag is er weer 1 extra 'overleefd'.

Hier nog niet zoveel gaande en aan het aftellen voor de eerste echo. Vind de verlengde wachtweken toch best lastig.
Ik ben vooral heel erg moe, ik val iedere avond op de bank in slaap. 's Nachts slaap ik dan weer niet goed maar ben ik wel echt moe (veel dromen ook).
Voor de rest geen steken, buikpijn of iets. Kan ik niet doorspoelen naar 27 Mei.
Ik ben iedere dag wel dankbaar omdat de laatste twee miskramen op 5.2 en 5.3 weken waren en ik nu op bijna 6 weken zit. Zegt natuurlijk total niks maar het voelt al een stuk fijner om geen bloed te zien op deze momenten!

Heb eerste week van Juni ook heerlijk een weekje weg met man en hond. Wel in Nederland maar gewoon om er even tussenuit te zijn. Zouden eerst niet gaan omdat we de keuken verbouwd hebben maar willen er toch even tussen uit.


Hoe is het met jullie dames?

Hello!!

Yes! Hier vandaag de 6 weken! Zo blij. Maar had me gisterenavond toch even een slechte avond. Wat is het toch met die wachtweken, naar het einde toe wordt het altijd zó slopend.

Ik voel me dus op momenten echt wel zwanger. Maar soms ineens weer echt 0.0. Ik was er gister ineens mega bang voor dat we bij de echo slecht nieuws zouden kunnen krijgen. Er zeg maar bijna van overtuigd dat dit vast wel zou komen want ja, “hoe kunnen wij nou zoveel geluk hebben?”

Het onbezorgde is er echt helemaal niet..

Maargoed: het gaat bij heel veel vrouwen gewoon goed! De kans dat het goed zit is al heel groot. En de kans dat wij daarbij zitten wordt met de dag beter.

Nog een klein weekje geduld!! Ugh, kon ik de tijd maar doorspoelen. labgeek goort gelijk heb je hoor! Even genieten en dan hopelijk met heel goed nieuws. Ben ook zo blij dat ik na de echo op vakantie ga! Even helemaal niets. En als we dan terug zijn ben ik hopelijk zo ver dat we het eindelijk met wat meer mensen kunnen delen. Nu weten alleen onze ouders het en 2 goede vriendinnen.

smurf112 schreef: ↑

15-05-2019 16:01

Er zeg maar bijna van overtuigd dat dit vast wel zou komen want ja, “hoe kunnen wij nou zoveel geluk hebben?”

Het onbezorgde is er echt helemaal niet..

Ik kan dit alleen maar onderschrijven hoor. Ik kon mezelf ook nooit echt zwanger 'zien' oid. En soms verdwijnen kwaaltjes ook weer even en hoewel jij daar onrustig van wordt, hoeft dit echt niets te betekenen. Labgeek: die dromen in het begin had ik ook trouwens en...ik wilde op een gegeven moment zo graag iets voelen, bewijs zien dat ik toch echt zwanger was, dat ik het fantastisch vond toen ik voor het eerst misselijk was met 8 weken ! Zo debiel ha-ha.

Ik tel met jullie af dames. Op naar mooie echo's!

Dames, ik voel sinds gisteren ineens een bobbel in mijn hals (grote van knikker) en ik maak me er zo’n zorgen over.
Ik denk een opgezette klier maar dit kan dus duiden op toxoplasmose......

Ik ga morgen de huisarts bellen, ik ben echt zo bang ineens!