Zwanger
alle pijlers
Zwanger maar twijfel
maandag 25 maart 2019 om 15:41
Hallo,
Ik ben altijd van het meelezen geweest maar nu heb ik zelf een groot dilemma waar ik hoop dat jullie me mee kunnen helpen..
ik ben zwanger, vandaag 6 weken en mijn man wil het niet.. of ik het wil? Twijfels
Twijfels twijfels hier onder eerst mijn verhaal:
een van ons is midden 20
De ander eind 20, ik probeer het maar even zo vaag mogelijk te houden ivm bang voor herkenning. We hebben beide geen vaste baan, sterker nog ik moet weg met een kans op terugkeer of toch mogelijk nog een vast contract ( we zitten in een overname) en mijn man moet het nog horen. we hebben wel een eigen huis en 10 jaar een relatie waarvan er ook al een aantal getrouwd.
Zoals boven vermeld wil mijn man het echt niet hij heeft nooit een sterke kinderwens gehad en ik ook niet, tot ik ouder werd ( 3 a 4 jaar geleden kwam dat besef ) en besefte het ooit op een dag wel te willen ( in de leeftijd 30/35 leek het mij mooi) dus we hebben een goed gesprek gehad en hij begreep mij wel, en was het er ook mee eens. Maar goed we zijn beide nog niet op de leeftijd die in de planning stond en er zit toch echt al iets in mijn buik.
Mijn man wil het dus absoluut niet en loopt nu al een week ( zolang weten we het) dood ongelukkig rond, hij heeft zelfs al geroepen aan zelfmoord te denken.. hij ziet het allemaal echt niet meer zitten een van zijn grote redenen is ook onze leeftijd en geen vast contract te hebben, ik heb zelf vrij jonge ouders en hij juist oudere ouders ( al met pensioen) waardoor ik mij juist heel erg ben gaan beseffen dat ik geen “oude” moeder wil zijn. Met hem is dus ook echt geen gesprek mogelijk terwijl ik zelf juist ook heel erg twijfel, ben ik er wel klaar voor? Wil ik mijn leventje wel opgeven? Mijn moeder gaf aan dat ik best egoïstisch leef en of ik wel klaar ben dat op te geven? Ben ik dat wel? Maar abortus nee.. er op tegen ben ik niet maar voor mezelf ben ik er wel op tegen, en over een aantal jaar zou ik toch wel een kindje willen dus waarom zou het dan nu weg moeten? Alleen omdat het nu niet het juiste moment is? Is dat een reden? En wat als het over een x aantal jaar dan niet lukt? Op momenten ben ik blij en het volgende moment gaan er weer zoveel gedachtes door me heen over hoe dit niet kan op dit moment. Ik weet het op sommige momenten echt niet meer..
Ik weet hoe ontzettend egoïstisch ik klink en hoeveel mensen dit zo graag zouden willen en ik zit hier te twijfelen? Ja ik schaam me diep..
Iemand advies?
Ik ben altijd van het meelezen geweest maar nu heb ik zelf een groot dilemma waar ik hoop dat jullie me mee kunnen helpen..
ik ben zwanger, vandaag 6 weken en mijn man wil het niet.. of ik het wil? Twijfels
Twijfels twijfels hier onder eerst mijn verhaal:
een van ons is midden 20
De ander eind 20, ik probeer het maar even zo vaag mogelijk te houden ivm bang voor herkenning. We hebben beide geen vaste baan, sterker nog ik moet weg met een kans op terugkeer of toch mogelijk nog een vast contract ( we zitten in een overname) en mijn man moet het nog horen. we hebben wel een eigen huis en 10 jaar een relatie waarvan er ook al een aantal getrouwd.
Zoals boven vermeld wil mijn man het echt niet hij heeft nooit een sterke kinderwens gehad en ik ook niet, tot ik ouder werd ( 3 a 4 jaar geleden kwam dat besef ) en besefte het ooit op een dag wel te willen ( in de leeftijd 30/35 leek het mij mooi) dus we hebben een goed gesprek gehad en hij begreep mij wel, en was het er ook mee eens. Maar goed we zijn beide nog niet op de leeftijd die in de planning stond en er zit toch echt al iets in mijn buik.
Mijn man wil het dus absoluut niet en loopt nu al een week ( zolang weten we het) dood ongelukkig rond, hij heeft zelfs al geroepen aan zelfmoord te denken.. hij ziet het allemaal echt niet meer zitten een van zijn grote redenen is ook onze leeftijd en geen vast contract te hebben, ik heb zelf vrij jonge ouders en hij juist oudere ouders ( al met pensioen) waardoor ik mij juist heel erg ben gaan beseffen dat ik geen “oude” moeder wil zijn. Met hem is dus ook echt geen gesprek mogelijk terwijl ik zelf juist ook heel erg twijfel, ben ik er wel klaar voor? Wil ik mijn leventje wel opgeven? Mijn moeder gaf aan dat ik best egoïstisch leef en of ik wel klaar ben dat op te geven? Ben ik dat wel? Maar abortus nee.. er op tegen ben ik niet maar voor mezelf ben ik er wel op tegen, en over een aantal jaar zou ik toch wel een kindje willen dus waarom zou het dan nu weg moeten? Alleen omdat het nu niet het juiste moment is? Is dat een reden? En wat als het over een x aantal jaar dan niet lukt? Op momenten ben ik blij en het volgende moment gaan er weer zoveel gedachtes door me heen over hoe dit niet kan op dit moment. Ik weet het op sommige momenten echt niet meer..
Ik weet hoe ontzettend egoïstisch ik klink en hoeveel mensen dit zo graag zouden willen en ik zit hier te twijfelen? Ja ik schaam me diep..
Iemand advies?
