Zwanger worden met IVF of ICSI (deel 8)

Windmolen wat fantastisch

Windmolen, wat lijkt mij dat fantastisch om zon mooie echo te hebben. Geniet ervan meis.

Lief baggel, schat ben je!
Gent geweest, gaan er toch wat vaart achter zetten. Want deel van man was heel goed en deel niet. We gaan starten met iui. In Jan nog geen resultaat? Dan adviseert Gent isci voor ons.

Ben gister helemaal ingestort. In Utrecht wil het ziekenhuis niet meewerken aan echos terwijl ik daar alle onderzoeken, curretages etc heb gedaan. Ik val niet onder fertiliteit geven ze aan.

Hebben jullie ervaring net echos in nl en behandeling Gent of DD?
Doordat ik zo vreselijk hard huilde en erop stond dat ze gingen overleggen werd ik teruggebeld en mogen we in gesprek met een arts.

Windmolen, wat goed nieuws, op naar een gezonde zwangerschap!

Stipje, gelukkig wil jullie donor nog een ronde. Ik zou vragen om een schema met antagonist om de decapeptyl te vermijden. Deca legt de cyclus plat en dat is veel ingrijpender dan een antagonist die de eisprong tegenhoudt en veel minder prikken. Volgens mij maakt het niet uit dat ze een spiraaltje heeft maar goed ik ben geen arts.

Lauwie, nog even volhouden ik hoop een mooie tp.

Hier begonnen alles lag er weer keurig bij dus afwachten want het heeft nog niet bijgedragen aan een positief resultaat. Het is wel een fijne uitgangssituatie natuurlijk.

Moos, mijn ziekenhuis in NL wilde destijds wel meewerken aan echo's (behandeling in DD). Maar ik vond het zelf fijner om gewoon alles in DD te doen, dus heb daarvoor gekozen. Het leek mij juist extra gedoe en stress geven om steeds zelf de uitslagen en bevindingen te moeten doorgeven aan het behandelend ziekenhuis. En ik wilde ook gewoon dat de behandelend arts in DD het met eigen ogen kon zien . Ik vond het ook prima te overzien hoe vaak ik ernaartoe moest. Het kostte me wel wat vrije dagen uiteraard door de reistijd, maar dat accepteerde ik maar.

Moos: Dat lijkt wel een beetje een paarse krokodil verhaal zeg... dat ze geen echo's willen doen. Ik snap ergens wel dat je niet onder fertiliteit valt, omdat dit in Gent ligt, maar meedenken met wat voor de patient handig is, is ook goud waard. Te meer nu ze jouw dossier daar wel kennen mbt de voorgeschiedenis. Dit betekent dat je steeds op en neer naar Gent mag kachelen..? Fijn is dat -not-....

Kasteel: Fijn dat het er goed uitzag en je weer van start kan!

Stipje: Ik hoop dat de boosheid een beetje gezakt is mbt je vriendin. En het feit dat zij zo makkelijk zwanger wordt en onhandige uitspraken doet maakt het er niet beter op. Al is het ook nog gewoon heel vers en hakt het er echt in om dit soort teleurstellingen te krijgen. Hoop ook dat je wat dat betreft iets met mijn berichtje kon (ben mezelf er ook van bewust dat ik wat tegengeluid gaf - maar wil je zeker niet kwetsen oid).

Jokke: Hoe is het bij jou? En vooral de situatie in jouw hoofd na de teleurstelling(en) en slechte communicatie in DD?

Yara: Hoe gaat het met jou?

Windmolen: Ik ben enorm blij voor je! Enorm gegund na alle tegenslagen en in het bijzonder de verdrietige BBZ.

Hier was het babyloss awareness week, dus even stilgestaan en een kaarsje gebrand voor alle kinderen die hier niet zijn, maar wel hadden moeten zijn als het anders gelopen was of de omstandigheden anders waren, zoals het zoontje van Daisy, zoontje van Flip, dochter van Duuf, dochter van Zot, dochter van Piene, kindje van Weija. en tweeling van LaFemme.

Baggal wat ben je toch altijd attent en lief. Het wordt gewaardeerd

Heb het mijn man vanmorgen verteld en heb 'm niet vaak zo sullig zien kijken… kreeg als reactie 'he wat is er met wat voor wiek?' Ter verdediging; hij was net wakker . En toen hij het wel snapte werd het ook door hem enorm gewaardeerd.

Duufje schreef: ↑

16-10-2019 12:09

Baggal wat ben je toch altijd attent en lief. Het wordt gewaardeerd

Heb het mijn man vanmorgen verteld en heb 'm niet vaak zo sullig zien kijken… kreeg als reactie 'he wat is er met wat voor wiek?' Ter verdediging; hij was net wakker . En toen hij het wel snapte werd het ook door hem enorm gewaardeerd.

Ik moest wel even glimlachen van je man's opmerking . maar zonder gekheid: jullie zijn geregeld in mijn gedachten...

Vienna wat fijn zondag al de tp! Spannennnd! Hoe laat heb je ‘m?
Snap dat het lastig verkroppen is dat het niet lukt, terwijl zelfs de artsen vinden dat het lang duurt. Ik duim mee meis.. Weet je al of je 1 of 2 cryo’s doet?

Neoflux ik heb je in de tabel gezet. Ja het zaad was alsnog goed genoeg voor IVF, viel binnen de normen. Maar ja pas na (bijna geen) bevruchting kom je er dan achter dat bij deze combi zaad/eicel ICSI meer vruchten afwerpt (haha).

Daisy wat fijn dat het er op zit. Hoe gaat het nu met je? Is zo’n behandeling erg pijnlijk? Hoe lang moeten jullie nu wachten? Heftig allemaal zeg… Hoe voelde je je er onder?

Baggal bedankt voor je uitgebreide verhaal over jullie pogingen. Fijn om zo wéér andere ervaringen te horen. Maar mijn god wat moet dat vreselijk zijn geweest toen je man niet kon ‘leveren’ op dé ochtend. Zowel voor hem als voor jou. Kan hij eindelijk iets bijdragen in het geheel (verder moet vooral de vrouw de behandeling ondergaan), en dan lukt het niet. Vreselijk gewoon. Maar god zij dank is het alsnog gelukt!! Geeft een mens echt hoop

En je kwetste me niet hoor! Super fijn juist dat je zo de tijd nam om op alles wat ik zei te reageren. Wat je zegt klopte precies; mensen willen gewoon graag iets positiefs zeggen. Maar het voelt een beetje als, wanneer bijv. een dierbare overlijdt, diegene dan zegt; ach schat wat rot, maar weetje, gelukkig heb je nog wel dit-of-dat, dus misschien moet je daarop focussen. Ehhh..
Ik denk dat veel mensen gewoon géén idee hebben dat het een soort rouwproces is wat je telkens weer even door moet. En dat is wat er de afgelopen 48 uur gebeurde. Een rollercoaster van emoties. Nu gaat het alweer veel beter en wat jij zegt klopt ook precies. Ik denk dat als ik pas vandaag contact met haar had gehad, haar berichtjes al heel anders overgekomen waren en ik het had beaamt. Ik denk dat het een goede les is voor mij om niet continu zo’n open boek te zijn en m’n hart te laten zien als mensen me iets vragen. Het waren gewoon zoveel emoties, veel zullen jullie er waarschijnlijk herkennen:
- Je denkt 2 weken lang dat er iets in je buik groeit, dus je past alles aan (geen rood vlees, geen kattenbak legen, goed slapen, gezond eten, lichaam goed warm houden, etc) en komt er dan achter dat er helemaal niks zat, voelde me gefopt.
- De hele behandeling die zoveel energie kosten, al die hormonen voor zowel donor als mijzelf, gezamenlijke bezoekjes en spanning, voor niks.
- vanaf april (moment van diagnose) tot nu in een mega hysterische oorverdovende rollercoaster van continu het proces een stapje verder helpen komen naar nu ineens een oorverdovende stilte. Ineens voel ik me doelloos, omdat het zo’n groot deel van m’n leven/gedachten in beslag nam.
- Iets waarop we stiekem hoopten dat het fantastisch zou aflopen, is ineens alleen nog maar mega kut.
- Voelt als een open wond in m’n lijf, voel me ineens weer opnieuw onvruchtbaar nu ik een paar maanden ‘niks’ kan doen
- De angst dat ik misschien een nieuwe donor moet zoeken als de volgende poging niet lukt. Brrr wat een ellende (en gaat dat lukken..?) Onze huidige donor voelt zo goed…
- €4.000 *poef* weg
Maar nu zijn we 3 dagen verder en besef ik; het heeft gewoon even tijd nodig en in die ergste rouw/schok kun je beter even niet al te veel contact hebben met iedereen, want dan deel je allemaal dingen die heel pijnlijk zijn, maar die met een paar dagen al wat wegzakken. Dus voor de volgende keer geeft me dat wel vertrouwen. Geef het even een week en dan zijn de ergste gevoelens wel weer over. Dus ik geef mezelf nu gewoon nog wat dagen om me weer even normaal te gaan voelen.

Windmolen wat een lieve woorden. Ik ben heel blij om te lezen dat alles goed was bij de echo. Wat zal het tot nu toe ook nog ongelofelijk spannend zijn geweest, en nu eindelijk bevestiging dat het goed gaat. Hopelijk krijg je gauw alle vertrouwen en gaat je zwangerschap zonder al te veel zorgen. Liefs!!

Moos ach meis wat stom dat het ziekenhuis zo tegenwerkt! Wat patient-onvriendelijk allemaal zeg. Ineens heel bureaucratisch doen. Wanneer mogen jullie in gesprek met een arts?

Kasteel bedankt voor die tip, dat ga ik zeker even uitzoeken. Heb jij daar zelf ook ervaring mee? Merkte jij verschil? En meer mensen die ervaring hadden met depri worden van de deca? Als ik het traject voor de donor makkelijker kan maken dan doe ik dat graag!

Stipje: Daar zit 'em nou juist het pijnpunt: je doet (of laat) er nou juist zo ontzettend veel voor. In investeert je tijd, emoties, geld, etc. en dan sta je onder de streep met lege handen na alles wat je gedaan hebt... Mensen die gewoon zwanger kunnen worden hebben dat niet en willen iets zeggen om je op te vrolijken (als raakt dat soms kant noch wal).

Overigens: heb ik bij de eerste wachtweken alles gedaan om de poging maar te laten slagen en had ik op een gegeven moment na meer teleurstellingen ook steeds meer een 'fuc* it' houding en weigerde ik mijn voedingspatroon aan te passen. Ik geloof er echt niet in dat gezond eten gedurende de wachtweken echt verschil uitmaakt. Hetzelfde geldt voor de vraag of je er veel mee bezig bent... Alsof je dat knopje even kunt uitzetten en er dan niet mee bezig bent en je als gevolg daarvan wel zwanger wordt. Je wordt zwanger of niet, dit is een doorgaande zwangerschap of niet... en je invloed daarop is mijns inziens echt zeer beperkt.

Stipje wat een ware woorden schrijf je daar, zo herkenbaar al die verschillende emoties. Dikke knuffel.
Baggel, als het goed is moet ik nu ergens ongesteld worden en dan in 1 van de eerste 3 dagen van mijn menstruatie naar Duitsland om bloed te prikken. Ook leveren we daar dan ons dossier aan en wordt er dan gekeken welke behandeling ze aanraden. Deze arts werkt nog steeds samen met de 2 artsen die uit Düsseldorf vertrokken zijn, naar Gent dacht ik, dus daar moeten we waarschijnlijk dan ook een x of meerdere keren heen. Pffff al die reizen. Bovenin Nederland wonen is fantastisch, maar soms wel echt onpraktisch

Jokke het helpt in jouw geval maar een paar km denk ik, maar de NL'se artsen die uit DD zijn vertrokken zijn hun eigen kliniek begonnen elders in Duitsland. Vlakbij Roermond, net over de grens.
Maar een gedoe blijft het inderdaad. Hoop heel erg dat je een goede en vooral succesvolle ervaring zult hebben in Duitsland.

Zo eindelijk achter de computer, een een paar bladzijden terug zodat kan ik op iedereen reageren!

@Ssandra: Hoe is het afgelopen met de keuze voor IUI of IVF, nog bespreekbaar kunnen maken in het ziekenhuis?

@Lauwie: is je cyclus begonnen? Misschien heb je het al een keer ver

@kasteel: ben je inmiddels ongesteld geworden? Spannend om weer te beginnen. Begin je met het lange protocool?

@neo: Jij begint over een paar dagen al met spuiten, kijk je er tegen op of juist naar uit?
Bij mij hebben ze inderdaad, de dosis na een week verhoogd, toen ze zagen dat er amper groei was.

@Baggal en @mimi: Bedankt voor jullie reacties!
Vandaag weer een echo gehad, er komt vrijdag geen punctie. Ik ga nog door met spuiten en dat kijken we/ze vrijdag of er maandag een punctie plaats kan vinden. Twee zijn dan te groot en zullen niet mee doen, maar de hoop is dat alles wat er nu tussen zit dan nog gaat groeien en mee kan doen. Zo dat er rond de 8 mee doen ipv 6 of minder. Volgens de arts is het met mijn 'voorraad' mogelijk om veel betere resultaten te krijgen.

@stipje: Ik reageer nog even op een eerder bericht van jouw. Wat een prachtige woorden van je vriend.
Jeetje je beschrijft het goed de situaties. Ik hoop dat je de aankomende periode goed door komt. Knap dat je jezelf in een korte periode herpakt en zo terug kan kijken. Goed dat je jezelf de kans geeft om te rouwen.

@vienna: spannend vrijdag! Is het normaal dat op dag 3 embryo's ingevroren worden? Ik dacht alleen 5 of 6 dagen.
Hoop dat je wat beter voelt. Die factor geluk is maar moeilijk te begrijpen, maar dat zegt niets over jouw als persoon! Ik duim voor je vrijdag!

@daisy: hoe voel je je na de kijkoperatie? Fijn dat alles er goed uitzag. Wat betekend dit voor het vervolg?

@windmolen: Wat fijn!

@moos: Wat vervelend dat er in het ziekenhuis zo gereageerd werd, hopelijk is het gesprek met de arts beter. Succes met IUI, ik hoop dat ICSI uiteindelijk niet nodig is!

@jokke: Wat een gereis dan zeg. Hopelijk valt dat straks allemaal te doen.

Hier dus nog twee dagen door met de hormonen en vrijdag als het goed is definitief uitslag of er maandag een punctie komt.
Ergens wil ik graag de punctie, want we willen het zo graag en het voelt zo stom om voor niets dit gedaan te hebben. Andere kant wil ik ook niet een poging 'verspillen'. Vind het ook lastig, dat de keuze straks grotendeels bij ons ligt. We zijn leken en nog zo onervaren in dit alles.. Het zal uiteindelijk wel goed komen, de arts heeft nog advies gegeven.

Weet iemand hoeveel % er verloren gaat bij icsi bevruchtingen of andere stappen? In mijn ziekenhuis zeggen ze dus dat je bij icsi meer eitjes moet hebben, omdat er meer sneuvelen..

elis tegen mij werd gezegd dat bij elke stap 70% af (kan) vallen..

Duufje, je hebt gelijk, dichtbij Roermond was het. Ook dik 3,5 uur rijden. Maarja, uiteindelijk willen wij er alles aan gedaan hebben. Dit wordt dan onze laatste poging, maar eigenlijk heb ik nu al het idee dat we er alles aangedaan hebben.
Ben zo blij met jullie allemaal

Ha Elisboomje wat lief dat je ernaar vraagt. Ik heb wel met jullie meegelezen maar had het even moeilijk vd week omdat vriend het ivf traject niet ziet zitten. We moeten het er nog even uitgebreider over hebben. Missch af en toe bewust gesprek inplannen om van elkaar te blijven weten wat er speelt. Wisselt een btje en doen we niet genoeg. Vlgnde gesprek met gyn uitgesteld naar half december en dan hoop ik toch de knoop door te kunnen hakken met zn tweeen. Het werd ff te confronterend voor vriend. Daar baalde ik welvan want ik had net besloten dat ik het wel een poging wil wagen...

@Moos, ik heb je net een privebericht gestuurd. Ook regio Utrecht hier en wel een samenwerkend ziekenhuis...

@Elis, wij hadden bij de laatste poging in Gent ICSI, 24 eitjes, 12 bevruchtingen, op dag 3 leken er nog 6 in de running maar uiteindelijk 1 teruggeplaatst en 2 ingevroren. Dus 50%, 50%, 50%. Ik vond dat nogal weinig maar in Gent vonden ze dit heel normaal.

@Zot: Naar aanleiding van jouw tip heb ik voor vrijdag een afspraak bij de huisarts gepland. Ik hoop dat onze huisarts wil meewerken aan de medicatie, maar ik zie het positief in. Ben echt heel erg blij met haar namelijk. Lief dat je nog even reageert voor me. We zijn jou zo enorm dankbaar voor de tip van deze kliniek. <3 Hoe gaat het met je/jullie?

@Stipje: Jeetje meid, wat ontzettend balen dat de poging mislukt is. En dan ook nog geen cryo’s. Helaas heb ik dat tot 2x aan toe bij mezelf meegemaakt, maar het is natuurlijk echt anders als je afhankelijk bent van een donor. Ben je al ongesteld geworden? Ik hoop dat je het een beetje een plekje kan geven de komende maanden.

@Vienna: Och lieverd, vruchtbaarheid heeft niks met lukken of mislukken te maken. Het is dikke pech hebben. Hoe is het nu met je? Zoals ik het lees hebben jullie besloten om een enkele tp te doen?

@Jokke: Fijn dat er een begin van een plan ligt met Duitsland.

@Moos: Wat ontzettend lullig van ze zeg. Soms snap je er toch helemaal niks van? Ik heb mijn echo’s in **** (zie PB) gehad, voor de behandeling in Gent. Maar ik had daar wel een persoonlijke binnenkomer, dus weet niet of dat algemeen beleid is, of dat ze een uitzondering hebben gemaakt.

@Elisboompje: Hoe was jouw afspraak vandaag? Hoeveel follikels zagen ze vandaag? In principe kan je er vanuit gaan dat er van de bevruchte eicellen (en dat zijn dus niet alle eicellen die ze bij de punctie vinden) ongeveer 1/3e overblijft als blastocyt, als alles perfect verloopt. Zo hadden wij bij de laatste poging 7 rijpe eicellen, 6 bevrucht, 2 blastocyten.

@Neoflux: Nog even over de punctie. Ik vond hem 4x echt goed te doen, laatste keer met een roesje, maar de andere keren met wat goodies via het infuus. Natuurlijk is het niet prettig, maar het is met een minuut of 10 weer voorbij. Ik probeerde altijd maar goed op m’n ademhaling te concentreren. Ze halen inderdaad de eitjes aan beide kanten weg, de naald door de wand heen zou ik me niet teveel zorgen om maken. Alles voelt gewoon raar, maar, en ik heb een hele lage pijngrens, bij mij was echt wel te doen.

@Duufje: Heb je al een reactie binnen van de organisatie?

@Kasteelbewoner: Fijn dat jullie weer onderweg zijn. Ik snap wel dat je erg terughoudend bent in jouw hoop. Ik vier gewoon de kleine overwinningen voor je. Dus yay! Wat fijn dat het er nu keurig bij lag en dat jullie weer begonnen zijn!

@Daisy: Hoe is het met je? Fijn dat alles weer achter de rug is zeg. Ik hoop dat je snel hersteld bent.

@Ssandra: Wat vervelend dat jullie er nog niet hetzelfde over denken. Goed beslissing dat jullie nog wat extra tijd nemen om na te denken.

Hier gaat het zeer wisselend. Heb de afgelopen dagen in een hele (mentaal) donkere plek gezeten. Veel gehuild, me heel erg somber gevoeld. Gister wederom een vriendinnetje die appte dat ze zwanger is. Het voelt alsof die ellendige wachtweken zijn verlengd tot 3 maanden, tot aan de tp. Zoveel onzekerheid en er niks aan kunnen doen om dingen te versnellen. Nu op CD26, dus hoop wel over de helft van m'n cyclus te zijn. Vorige keren had ik na een poging een cyclus van 46-44-47 dagen, dus daar reken ik maar op. Vandaag gaat het wat beter, probeer maar wat liever voor mezelf te worden, en dat helpt wel. Babystapjes, dus eerst ergens eind van de maand / begin volgende maand ongesteld worden. Dan zien we wel weer verder..

Knuffel voor jou Lauwie

Reageer even via mobiel, vanavond tijd om weer wat uitgebreidere reactie te schrijven. Maar wilde iig alvast zeggen dat ik alle reacties heel erg waardeer! En heel fijn te weten dat er toch mensen zijn die het echt begrijpen.

Windmolen: wat super een hartje . Ik hoop van harte dat het allemaal goed mag gaan. Ben heel blij voor je!

Elisboompje: in ziekenhuis waar wij lopen, doen ze (als er genoeg embryo’s) zijn deel op dag 3 en rest laten ze doorgroeien. Waarom ze dat zo doen weet ik eigenlijk niet.

We gaan nu idd toch voor 1. Keuze is voor een dag 3, mocht het weer niet lukken, hebben we die van dag 5 (die geeft gemiddeld genomen een betere kans) nog achter de hand voor na de extra onderzoeken.

Elis: Dank voor je update. Ik ben benieuwd of ze de hele poging afblazen of alsnog een punctie op za of ma inplannen. Als ze verwachten dat ze betere resultaten kunnen boeken bij een volgende ronde is dat inderdaad wel iets om over na te denken.

Ssandra: Wat vervelend dat jij en jouw vriend niet op een lijn zitten voor wat betreft het traject. Wat zijn de bezwaren van zijn kant? Ik kan mij ook voorstellen dat mensen die trajecten niet in willen gaan overigens dus van mijn kant geen oordeel. Is alleen wel lastig als jij het wel wil en de kans niet zo groot lijkt dat het spontaan lukt.

Jokke: Moedig voorwaarts dappere vrouw! Fijn dat er in ieder geval weer een plan ligt en je daarmee uit de voeten kunt!

Lauwie: Lastig he - dat in limbo-land leven en dan heen en weer zwangerschapsaankondigingen krijgen. Aan de ene kant wel fijn dat ze het via de app deed, omdat je dan niet meteen direct hoeft te reageren en er een leuk gezicht bij hoeft te trekken. Ik weet nog heel goed dat, toen wij in 2016 tijdens een etentje de aankondiging kregen van mijn man's dochter, ik heel hard probeerde om een vrolijk gezicht op te zetten en ze te feliciteren onder het mom: het is een leuk moment voor hen. Ik was tot voor kort in de veronderstelling dat ik het netjes gedaan had. Maar een paar maanden terug vertelde zijn dochter dat mijn gezicht destijds boekdelen sprak ondanks de felicitatie die ook uit mijn koker kwam. Wat dat betreft omzijl je dat probleem volledig met een appje. En hoewel jouw vriendin's nieuws los staat van jou, steken dit soort dingen natuurlijk wel enorm en dat is logisch. En ondertussen is mijn hoop echt gevestigd op de eskimo's in Spanje en hoop ik dat je een welwillende HA hebt vwb de medicatie.

Vienna: Er staat weer een TP op stapel en ik ga keihard duimen voor je.

Elisboompje Het voelt een beetje dubbel, aan de ene kant hebben we er natuurlijk zin in om ervoor te gaan en dat er schot in komt (bij PGD moet er namelijk een test ontwikkeld worden waarvoor diverse familieleden bloed moeten laten prikken, dus het was daar een beetje achteraan hobbelen en dan nog een half jaar op de ontwikkeling van de test wachten). Aan de andere kant een beetje onzeker omdat we niet weten wat we moeten gaan verwachten, hoe reageer ik op de hormonen? Hoe gaan we om met teleurstelling?
Jullie beslissing lijkt me ook wel lastig, ik kan me voorstellen dat met de uitspraak van de arts dat er betere resultaten te behalen zijn je wat terughoudend bent omdat je een poging niet wilt 'verspillen'. Ik heb eigenlijk geen idee wat er gebeurt als jullie ervoor zouden kiezen om geen punctie te doen, moet je dan doorgaan met deca tot de volgende cyclus?

Lauwie dankjewel voor het delen van je ervaring. Ik snap van mezelf niet waarom ik er zo tegenop zie, want eigenlijk heb ik helemaal geen lage pijngrens. Ben ook nooit bang geweest voor naalden, piercings, operaties e.d. Maar als het gaat om dingen down under ben ik echt huiverig D
Niet leuk dat je je zo rot voelt Hopelijk lukt het om wat afleiding te vinden en mag het snel december worden.

@ baggal, ja het was even een emotioneel moment. Hebben met de arts afgesproken dat nieuw gesprek half december plaatsvindt. Heb met vriend afgesproken om over een maand ff samen te praten over hoe we er dan in staan en hopelijk wat verder kunnen komen. Hij vindt zichzelf te oud (bijna 46) om vader te worden en staat er meer in als wat komt, dat komt. Hij heeft wel in de gaten dat ik het echt heel graag wil en zei gisteren nog tegen me, het komt vast goed. Dus ik hoop dat hij toch wat bij zal draaien en wie weet hoe het leven dan is. We denken over het kopem van een huis, dus dat is wel een prettige afleiding

Tja lastig Ssandra. Ik heb meer de indruk dat hij er onverschillig instaat (en dat mag natuurlijk ook). Ik proef hier uit dat hij denkt: ik vind mijzelf te oud, maar als het komt is het ook welkom.
Even wat info voor jou: De vruchtbaarheid van de man begint rond de 45 wat terug te lopen (mannen van 55 zijn maar in 25% van de gevallen in staat op een zwangerschap tot stand te brengen) en jij bent, als ik mij niet vergis, 39. Dus als je echt wat wil, moet je ook wel snel(ler) schakelen dan iemand van eind 20 begin 30.

Mijn man stond in eerste instantie ook niet te trappelen en die was zelfs wat ouder dan jouw vriend. Uiteindelijk wilde hij het wel en was hij ook enorm betrokken. Maar goed, je moet er natuurlijk wel samen achter staan en het samen echt willen...

Ja ik heb geen zin om zo'n zwaar traject in te gaan met een man die tegenzin heeft. Lijkt me niks! Ik heb haast, vriend totaal niet. Maar om dan een ander plan te trekken, andere opties kan ik me eerlijk gezegd niet bedenken.
De gyn zei, je moet de eerste keer zien als een soort proef: kijken hoe je reageert op de hormonen, mentaal én lichamelijk.
Ik wil wel een knoop hebben doorgehakt voor het gesprek in december. De arts zei dat er in ieder geval geen wachtlijst is, dus dat is positief.