Zwanger worden met IVF of ICSI (deel 8)

Zizo schreef: ↑

23-04-2020 12:25

Hier: zoals ik hierboven ook al schreef, ik heb moeite met het wachten. Ook vanwege de onzekerheid over mijn rare menstruatie. Ik wil graag weer duidelijkheid (En ik wil graag een kind!!!). De angst om met lege handen over de blijven overheerst nog steeds en bij dat idee kan ik mij onmogelijk neerleggen. Het geeft mij een beklemmend gevoel. Juist in deze corona-tijd word ik er extra mee geconfronteerd dat we ongewenst kinderloos zijn. Collega’s hebben moeite met thuiswerken ivm de kinderen, om mij heen zijn tig mensen zwanger of net bevallen van de tweede of derde, en als ik uit het raam van mijn kantoortje thuis kijk lopen er vooral mensen met kinderwagens en kleine kinderen voorbij en wordt er veel gespeeld op straat. Dat laatste vind ik hartstikke mooi en ik gun het iedereen, mar ooohh wat voel ik die pijn nu extra. Waarschijnlijk heb ik door het vele thuiszijn te weinig afleiding en te veel tijd om deze confrontatie zo te voelen.

Voorlopig in de wachtstand. Zet ‘em op met wachten dames!

Woord voor woord herkenbaar, herkenbaar, herkenbaar. Het thuis zitten en overal om je heen gezinnen zien wandelen en horen spelen in de tuin, zelf in de wachtstand zitten voor onbepaalde tijd en geen tot weinig afleiding en dus veel tijd om na te denken. Het maakt het extra moeilijk. Dikke knuffel Overigens heb ik gisteren contact gehad met Gent (niet over een behandeling hoor, maar ik moest wat dingen regelen voor de verzekering) en de vrouw aan de telefoon gaf aan dat ze tot 3 mei (dan krijgen ze weer nieuwe richtlijnen vanuit de overheid) geen nieuws hebben voor buitenlandse patiënten. Afwachten maar weer. Wat zijn ze trouwens allemaal lief in Gent. Ze nemen ontzettend de tijd voor je en leven erg mee. Is dat ook jouw ervaring?

Wat trouwens wel ontzettend lief en bijzonder is wat ik over heb gehouden aan het viva forum... Ik vertelde hier van de week al over het 'zwanger worden vanaf januari 2015 topic' waarin een tijd in mee heb geschreven. Uiteindelijk is dit een facebookgroep geworden met ongeveer 20 meiden, hebben we wel eens afgesproken met de hele groep en heb ik daar vier hele lieve vriendinnen aan overhouden bij wie zwanger worden ook heel moeilijk ging. Ik ben een jaar of twee geleden uit de groep gegaan, omdat ik als enige nog niet zwanger was en het nu meer een zwanger zijn/kinderen groepje was geworden. Heel logisch, maar daardoor voelde ik me er niet meer helemaal thuis.

Anyway, krijg ik gisteren dit opgestuurd:
https://imgur.com/a/sBICXS5

En een paar uur later ontving ik ook nog een prachtige bos bloemen van de bovenstaande vier vriendinnen. Echt zo ontzettend lief. Doet een mens goed.

Wat lief van die viva-dames! Hartverwarmend!

Ik vind het contact met Gent ook fijn verlopen. Ze nemen alle tijd en zijn altijd vriendelijk. Nu maar hopen dat het nog een kindje gaat opleveren.

Hoi meiden, een beetje dubbel dit, want ik weet dat dit niet altijd leuk is om te lezen, maar ook dat het soms ook juist wel fijn is om deze update te krijgen. Ik heb super veel steun aan jullie gehad in ons IVF traject en wil jullie dan ook laten weten dat onze zoon B gisteren geboren is. Hij weegt 2780 gram en is 47 cm, super goed dus voor de termijn van 36w2dg. Hij ligt nog op de afdeling neonatologie en wordt goed in de gaten gehouden, maar hij doet het heel goed. Hopelijk mogen we snel naar huis.

Ik hoop voor jullie dat jullie snel weer verder kunnen met het traject en hoop vooral op veel goed nieuws vanuit dit topic.

Daiz, wat een onwijze lieve meiden.
Zo lief dat er aan je wordt gedacht op deze manier.

Hier ook veel steun aan miskramen groepje gehad en via het wachtbankje super fijn contact aan overgehouden.
Je verdient het meis.

Hb, wat een prachtig bericht. Gefeliciteerd met jullie zoon, wel even een gekke tijd zonder visite de komende tijd. Geniet van je gezin

Even inbreken, nog nooit meegeschreven.
Ik heb afgelopen week een afspraak gemaakt in Gent voor begin juni. Er werd niks verteld over eventuele beperkingen, of afspraak onder voorbehoud ofzo. Ik kom uit NL.

Weet iemand van jullie hoe lang het duurt voordat je na het eerste gesprek met IVF kunt beginnen. We weten de oorzaak van onvruchtbaarheid (dichte eileiders en gezien mijn leeftijd (41) geeft IVF de meest kans op succes. Het enige dat getest moet zijn mijn hormoonspiegels, en mijn man zijn zaad controleren.

Heeft iemand dit toevallig al vooraf via de huisarts laten doen om de vaart erin te houden?

HD gefeliciteerd met jullie zoon! Ik hoop dat alles goed gaat!


La Gamine, Gent had geen wachttijden. Je kon dus tot voor kort direct beginnen, maar ik kan me zo voorstellen dat er nu door corona wel vertraging is ontstaan en dat ze in veiligheidsmaatregelen misschien minder mensen tegelijk kunnen zien. Overigens denk ik dat Gent zelf onderzoeken wil doen. Afhankelijk van de uitkomsten daarvan zullen ze voor ivf, icsi een andere behandeling kiezen.

HD wat een mooi nieuws, van harte gefeliciteerd!

Lief van je Moos. Fijn dat jij ook veel steun hebt. Hoe is het nu met jou?

La-Gamine ik weet niet in hoeverre de Corona drukte invloed gaat hebben, maar ik ben zelf in Maart voor een eerste gesprek geweest. Ze wilden toen allerlei bloedtesten doen en ik kon ongeveer een maand later terugkomen (uiteindelijk dus niet vanwege Corona). En zou dan dus ook ongeveer mogen beginnen. Je zegt dat alleen jouw hormoonspiegels en het zaad van je man getest moeten worden. Is dat wat Gent zegt? Bij je huisarts laten doen heeft denk ik niet zoveel zin, want Gent test (in ieder geval bij mij) véél uitgebreider dan in Nederland. Ze testen daar allerlei dingen die bij mij in Nederland na ruim 4 jaar medisch traject nog nooit waren getest.

HD van harte! Hij had er zin in blijkbaar
Hoop dat alles goed gaat met jullie en jullie snel allemaal naar huis kunnen.

Geen nieuws hier, ook niet m.b.t. pleegzorg. Moeder is wisselvallig (dat weten we) en werkt momenteel alles tegen waar ze een week geleden nog heel meewerkend was. Wij laten het nu maar even aan de instanties en wachten het allemaal rustig af. Zodra moeder weer wil, zullen we haar wel ontmoeten. Jongetje zit voorlopig gelukkig goed, dus er is ook geen bloedspoed.

Verder wel veel herkenning overigens. Hoewel wij ons er inmiddels echt wel bij hebben neergelegd dat we kinderloos blijven en dat ook wel geaccepteerd hebben, blijft het soms steken. Zeker nu de hele dag de buurkinderen door de straat rennen. Het blijft dubbel, ik vind het heel gezellig al die kindergeluiden en de gesprekjes die ik met ze op straat heb. Maar het blijft dubbel.

HD gefeliciteerd, wat fijn voor jullie.
Daisylizz wat fijn en lief.
Hier de eerste x weer ongesteld zonder traject en wist dat het zou komen, maar toch opeens zo verdrietig. Ik had het ons zo gegund, we zijn zo leuk en lief samen. Wat een k leven en voel zo veel zinloosheid in het leven, weet niet zo goed waarom we leven.
Zal vast met de hormonen te maken hebben, die haat ik nu even ook. Vanaf 14 jaar elke maand ongesteld, heel veel migraine en nu vraag ik mij af waarom.

Wat lief dat ze aan je denken, Daisy! En fijn dat je zulke fijne vriendinnen aan het forumgroepje hebt overgehouden. Ik duim voor je dat ze 3 mei gunstige nieuwe richtlijnen krijgen. Deze periode van afwachten geeft veel te veel tijd om te piekeren.

Gefeliciteerd, HD! Ik hoop dat jullie op een prachtige roze wolk leven en snel naar huis mogen.

Sterkte met afwachten, Duufje. Dat kan niet makkelijk zijn. Je schrijft met zo'n bewonderenswaardige rust.

En een grote voor Jokke. Die hormonen zetten het confronterende dan ook nog even extra aan. Sterkte .

Oh joke, lieverd, wat een intense pijn zul je voelen. Hier zijn ook geen juiste woorden voor, alleen maar dat het gewoon onzettend verdrietig en pijnlijk is. Wil je veel knuffels geven.

Zizo; echt zo herkenbaar je vriendin.
De hele straat is zwanger, vriendinnen beginnen al aan de volgende of die is er al. De hele wereld lijkt het makkelijk af te gaan.

La-gamine, als je veel druk voelt qua leeftijd en je ook naar Duitsland zou kunnen zou je ook naar de kliniek van Cuypers & Cuypers kunnen gaan.
Intakes lopen daar gewoon door momenteel.


Al mogen we het een keer mee maken meiden, dat zou toch het grootste geschenk ooit zijn?
Ik voel mij vaak gezegend met bonuskindje, maar het geeft nog meer het gevoel dat ik het zelf, samen ook zo graag zou willen.

Hoe gaat het met de rest?

HD gefeliciteerd met jullie zoon! Mooi nieuws, dat alles voorspoedig mag blijven gaan en geniet ervan!

Jokke en Duufje het is gewoon zo klote als je al na alle jaren met lege handen staat, maar het ondertussen wel zo gewenst is. Dubbel, maar ook gewoon erg moeilijk. Sterkte voor jullie!

Moos Je slaat voor mij de spijker op zijn kop. Ongeacht of je al een bonuskindje hebt, hoop je in elk geval het wonder van een nieuw kindje samen meemaken. Ik zou mijn liefde voor mijn partner het allerliefste bezegeld zien met een kindje van ons samen en het liefste dat het dan op hem lijkt

Zizo jouw post kwam hard binnen bij mij en ik vond het zo herkenbaar. Ook hier veel kinderen, kinderwagens, thuiswerkende collega's en "leuk nieuws". Ik vind het oprecht voor iedereen heel leuk, maar ik wil dat ook en door met het ziekenhuis om ook zwanger te raken van een kindje. Laten we hopen dat we weer snel verder kunnen.

hier heb ik lastige dagen. Ongetwijfeld omdat ik op het wachtbankje zit (5-6 DPO) en toch ergens hoop against all odds. Daarnaast komt er een soort realiteitsbesef binnen het nog geheel onduidelijk is wanneer te starten, lastig. Het feit dat mijn schoonzusje zwanger is van een tweede en schoonouders daar helemaal in opgaan steekt ook, ondanks dat ze het van ons weten en ik ook snap dat het voor hen erg lastig is. Ook mijn eigen moeder die zegt: we zijn in juli niet weg, want dan wordt je neefje 1. Met mijn verjaardag zijn ze altijd weg.....(al ben ik ook niet zo handig jarig ) Ik voel me ergens aan de zijlijn staan en ratio/gevoel zijn het niet met elkaar eens. ik vind alles even stom momenteel,, lekker hormonaal. Wellicht ook te weinig afleiding, ik weet het niet. Ik zei gisteren tegen vriend dat ik op dit moment al zo blij zou zijn met een positieve zwangerschapstest, een teken van vooruitgang. Ook al weet ik verstandsmatig dat de artsen zeggen dat we spontaan zo goed als 0% kans hebben, heeft ruim 1,5 jaar naar negatieve testen kijken z'n sporen achtergelaten.
Gelukkig is vriend wel heel lief en verraste me vanmorgen met een ontbijtje op bed....dat doet weer goed. Vandaag dus maar een netflixdagje.....

Marstro, wat een lieve mannen hebben wij. Hier toevallig ook een heerlijk ontbijt op bed, en schakelen we Netflix maar aan. En dromen we even weg van een kindje wat hopelijk op onze mooie mannen mag lijken.

Wat confronterend wat er om je heen gebeurd meis, wat is dat soms toch even slikken en weer alle moed verzamelen om door te gaan.
Houd vol, er komen nieuwe kansen aan voor ons.

HD: Ook vanuit hier nogmaals een felicitatie met de geboorte van jullie zoontje B.! Een turbo bevalling en voor de andere dames in dit topic hoop ik dat het hoop geeft dat dit proces kan werken en soms echt kan leiden tot een zwangerschap en een baby.

Maestro: Wat confronterend dat je schoonzusje zwanger is en dat jouw ouders daar zo in op gaan. Weten ze van jullie traject trouwens? Ik herken je frustratie trouwens wel hoor. In 2016 was de dochter van mijn man zwanger (mijn man en ik schelen aanzienlijk in leeftijd en hij heeft volwassen kinderen uit een vorig huwelijk) en verwekte mijn broer bij zijn toenmalige vriendin ook een kind. Familie bijeenkomsten waarin uitvoerig bij de komst van die kinderen werd stil gestaan vond ik afschuwelijk en vaak dacht ik: ''maar wat hebben die dames nou gepresteerd: ze hebben gewoon seks gehad en werden beiden binnen 2 maanden daarvan zwanger - so what...". Natuurlijk kwam dit gewoon voort uit mijn frustratie over het uitblijven van een zwangerschap, maar de speciale aandacht voor de zwangere vrouwen deed dan gewoon extra pijn, juist omdat het bij ons niet wilde lukken en het zo pijnlijk was. Mijn ouders hebben ons wel geprobeerd te steunen overigens hoor - en ook gezegd dat ze financieel wilde helpen als het niet zou lukken (wij gingen naar een privé kliniek destijds). Maar het bleef lastig soms en de confrontatie met de alsmaar groter wordende buiken van die twee dames ben ik in die periode ook wel een beetje uit de weg gegaan. Nou moet ik er ook bij zeggen dat zowel mijn ex schoonzusje als de dochter van mijn man niet echt openstonden voor mijn verhaal. Mijn beste vriendin L. die dat wel deed en ook zwanger was kon ik wel gewoon om mij heen verdragen en ook bij een van de dames van dit topic die bevallen was kon ik zonder nare gevoelens op kraamvisite komen toen ik in NL was. Dus ik kan mij alles voorstellen bij de pijn die jij ervaart wanneer je ouders helemaal opgaan in de komst van hun tweede kleinkind.
En heel eerlijk: zelfs nu ik aan de andere kant sta van het traject vind ik het heel incidenteel nog steeds wel eens lastig wanneer mensen met zucht en een scheet zwanger worden. Hangt een beetje af van hoe dicht ik sta bij de vrouw in kwestie, maar ik merk dat ik het soms nog steeds wel eens lastig vind, terwijl ik het andere dames die gelukkig voor hen niet door de MMM hoeven gaan heus wel kan gunnen. Het is af en toe gewoon nog steeds een gevoelig iets (en ik dacht altijd dat die pijn compleet weg zou zijn als je eenmaal hebt waar je van droomde, maar dat is niet, althans niet helemaal, zo).

Jokke: Jeez - je wist dat het zou komen, maar wat is die confrontatie met een menstruatie hard he?! En dat je vooral denkt: lekker zinloos om een cyclus te hebben, want uiteindelijk word ik niet zwanger. Enorm verdrietig dit en ook omdat je er echt alles aan gedaan hebt om de uitkomst anders te laten zijn. K**zooi (no pun intended).
Heb je nog nagedacht over jullie huwelijk en een datum voor bijvoorbeeld 2021?

Duuf: Dat het af en toe steekt is toch niet meer dan logisch - en in jullie geval helemaal omdat jullie wel degelijk ouders zijn. En je kan je bij de situatie bij neerleggen, maar dat betekent natuurlijk niet dat er nooit meer een pijnpunt of verdriet zit natuurlijk. Niet alleen om wat er had kunnen en moeten zijn, maar ook omdat de komst van nog een kindje helaas uitgebleven is
Lastig schipperen met de biologische moeder zeg... Ik hoop dat er snel wat duidelijkheid komt, maar het is fijn dat het jongetje in kwestie op dit moment goed wordt opgevangen en er niet meteen urgentie is.

Zizo: Ik herken dit soort gevoelens van destijds. Ik was er ook van overtuigd nooit gelukkig te kunnen zijn/worden zonder kinderen. En de angst was gewoon verschrikkelijk zwaar en hield mij ook heel veel bezig. En dan ook de vraag: hoe ver gaan we als het niet lukt met eigen materiaal..? In ons geval hadden we dan DS gebruikt, maar dat is niet voor iedereen een optie en ik weet inmiddels dat jouw partner er ook een beetje anders in staat. Ik kan alleen maar hopen dat Gent straks het verschil gaat maken (je bent immers eens zwanger geweest en dat is -ondanks alles- toch hoopgevend) en ik hoop enorm dat je straks wel moeder mag worden, lieve Zizo.

Lauwie: Hoe is het met jou? Ben je druk op het werk nu met alle opnames in het ziekenhuis? Heb je insta trouwens? Er zijn diverse accounts van dames die via ECD zwanger zijn of inmiddels een kind hebben en daar heel open over zijn en ook over de emoties die dit met zich meebracht. Geldt ook voor jou, Kasteel. Bij interesse stuur ik jullie een PB met de namen van deze accounts.

Moos: Ook voor jou een dikke knuffel. Jij kan idd wel zwanger worden, maar zwanger blijven blijkt gewoon lastig... En ik hoop dat de artsen met alternatieven komen om jullie verder te helpen. Toen ik in 2016/17 in een miskramen topic schreef, hadden we ook dames met 4+ MK's. En de moed zakt je dan toch in de schoenen. Uiteindelijk is iedereen in dat topic moeder geworden trouwens. En hoewel dat niets zegt over jouw toekomstige uitkomst straks, vind ik het wel hoopgevend.

Daisy: Ook voor jou een 'hang in there' vanuit hier. Een hartverwarmend gebaar van die dames zeg. Het forum kan idd veel steun geven en ook in mijn geval zijn daar vriendschappen uit ontstaan.

Hier veel gewerkt de afgelopen week en even de 'schade' ingehaald van 3 weken niets doen. Verder nog frequent op de cross trainer en met de gewichten in de weer. Ik ben benieuwd wanneer de UK sommige restricties op het gebied van fertiliteit weer oppakt. De dame die Kees graag wil hebben heeft inmiddels contact met Homerton dus als iedereen meewerkt moet het lukken (en als zij daarna zwanger wordt, geeft mij dat ook een enorm goed gevoel uiteraard). De cruise is thans nog steeds onzeker overigens, maar dat is vrij logisch.

HD: van harte gefeliciteerd! Wat een mooi nieuws!

Hier weer met neus op de feiten gedrukt en weer een lange cyclus.... inmiddels alweer richting dag 38.
Hoop toch dat we ooit weer verder kunnen met behandeling, want anders wordt het sowieso nooit wat.
Binnenkort maar eens contact zoeken met de arts, desnoods weer een tijdje clomid proberen weer.

Dankjulliewel voor de reacties, lief! Ik wacht het gewoon nog even af, kan over 6wkn al terecht in Gent dus dat is al best wel snel.

Ik gebruik nu ook nog anti-conceptie, ik kan niet zwanger worden, maar gebruik het voor migraine en het gemak van minder menstrueren. Weten jullie toevallig of je dan wel bloed kan prikken, of beinvloedt dit teveel de uitkomsten?

Ik vind de verhalen hier erg indrukwekkend, heb ook veel youtube filmpjes gekeken, zoveel verdriet als het niet lukt, zoveel geluk als het wel lukt. Ik word daarom denk ik geen vaste meeschrijver, maar misschien kom ik af en toe binnen.

Iedereen heel heel veel geluk gewenst op jullie pad

Zizo, jouw gevoelens zijn ook hier ontzettend herkenbaar, helaas. Hier is ook door de Corona-tijd meer confrontatie met het kinderloos zijn. Ik heb ook veel meer tijd om er bij stil te staan, maar soms neem ik ook wel bewust die tijd om er over na te denken. Ik ben heel erg bezig met het plekje proberen te geven, maar dat is zo makkelijk nog niet. Ik hoop dat het een beetje ok met je gaat en je hebt kunnen genieten van de zonnestralen.

Daisy: ze zijn inderdaad lief in Gent he? Ik vond het zo'n warm bad na mn vreselijke Nederlandse ervaringen. Hopelijk komt er 3 mei meer nieuws voor buitenlandse patiënten, dan weet je tenminste waar je aan toe bent. Trouwens ontzettend lief van die meiden dat ze zo aan je denken. Wat kan dat een mens goed doen he? Ik heb ook een lief groepje overgehouden aan het forum, zijn met zn 7-en die allemaal moeilijk zwanger worden/werden. Helaas ben ik de laatste die nog met lege handen sta, maar ze steunen me zo ontzettend. Ben echt enorm dankbaar voor ze, ook al hebben we elkaar nog nooit ontmoet, het zijn echte vriendinnen geworden.

La-Gamine, welkom hier. Net als de meiden al hebben geadviseerd, ik zou het ook door Gent laten doen. Zij denken heel erg met je mee en snappen ook de 'haast'. Sommige dingen kunnen niet tijdens de pil worden getest denk ik, maar ook daar zullen ze je goed in adviseren. Evt zou je kunnen bellen van te voren om daar al een mening over te horen?

Duufje, dat lijkt me zo lastig aan pleegzorg. Dat je altijd afhankelijk bent van de biologische ouders. Hoe gaat het met jullie? Kunnen jullie dat samen goed handelen? Hou je het thuiswerken nog een beetje vol?

Lieve Jokke, ik zou je zo graag een dikke knuffel willen geven. Ik hoop zo dat je de dagen een beetje doorkomt en dat de zon straks ook voor jullie weer een beetje gaat schijnen. <3

Maestro, je mag ook alles stom vinden. Alles is soms ook gewoon stom. In het traject voel je je vaak aan de zijlijn staan, alsof jouw leven stilstaat terwijl iedereen maar door gaat. En dat is oneerlijk en super stom. Fijn dat jouw vriend zo goed voor je zorgt. Soms zit het geluk in dat soort dingen. Gelukkig lijken alle maatregelen om ons heen ook steeds een stukje soepeler te worden, laten we hoop houden dat alle behandelingen weer vlot opgestart mogen worden.

Baggal, lief van je! Ik heb inderdaad insta, volg daar een helemaal DE IVF moeders, super fijn. Kasteel, er is binnenkort ook een toffe online meeting van definingmum, mocht je interesse hebben. Ook de podcast van BFN helpt mij momenteel echt. Fijn dat je weer hebt kunnen werken. Hoe is het met SA?

Vienna, wat vervelend lieverd. Goed dat je actie onderneemt als het toch zo blijft kriebelen. Hoe is het met jullie pleegkindje?

Hier gaat het ok. Ik geniet van de zon. En van de rust. Ik ben veel aan het nadenken. Over alle mogelijke scenario's die zich kunnen ontvouwen in de komende maanden. Ik heb een afspraak gemaakt bij een fertiliteits psycholoog, niet omdat het zo slecht gaat, maar om alles op een rij te krijgen en alles een plekje proberen te geven. Het is met vlagen zo traumatisch geweest, dat het wel handig is om hier wat hulp bij te krijgen denk ik. Morgen start ik voor de derde maand met de pil deze corona-crisis, in de hoop dat we ergens toch een stapje vooruit kunnen gaan maken. Met alle zwangere vriendinnen en buren zou ik het toch wel heel prettig vinden (understatement...) om dit ook eindelijk te mogen gaan ervaren.

Lauwie, fijn dat je zo genoten hebt van de zon. Zo fijn was dat, en ook wel hard dat die nu ook weer verdwenen is.
Toch gek om voor de derde maand met pil te starten, hoe gaat het verder met je?goed van je afspraak, wanneer is deze?

Baggal, wat hoopvol dat iedereen in jouw topic destijds moeder is geworden.
Wij zijn in 2018 met een mk groepje gestart, helaas is iets minder dan de helft nog geen moeder of weer mks meegemaakt.

Een knuffel voor jullie allemaal

Zizo: het is inderdaad heel gek zo, maar ik kijk er wel naar uit. Het 'ergste' is denk ik wat nog moet komen; wij moeten dus van het ziekenhuis groen licht krijgen om te mogen starten met IVF. Omdat ik een syndroom heb waarbij ze per stel gaan bepalen of ze PGD mogen/kunnen toepassen.

HD: Aah, gefeliciteerd met jullie zoontje B. Heel veel geluk toegewenst, hopelijk mag hij snel naar huis!

Maestro: Laat je je lekker verwennen. Wanneer je ongesteld bent, zijn je gevoelens vaak veel moeilijker te negeren.

Vienna: Hier heb ik ook een lange cyclus van ongeveer 35 dagen gemiddeld.

Baggal; wat je schrijft over familie met kinderen herken ik. Mijn zus is vorig jaar bevallen en we krijgen regelmatig spam. SUUUPERLEUK! Maar soms steekt het. Ik wil ook. Hopelijk weten we over een niet al te lange tijd meer.

Vienna mijn cyclus is ook lang variërend van 35 tot 50 dagen.

Hier net in de wachtstand zoals de rest. Iemand al zicht op weer starten?

Duufje wat klink je rustig rondom de pleegzorg. Lijkt me heel lastig dat de moeder zo wisselvallig is en het nu weer onzeker is. Hoe is het er nu mee?

Jokke lieverd, het is niet eerlijk

Maestro herkenbaar allemaal hoor. Fijn dat je zo'n lieve vriend hebt!

Baggal hoe is het nu met jou? Nog steeds hard aan het werk?

Vienna, bah ook zo herkenbaar. Ik haat de PCOS zo. Konden we er maar iets aan veranderen. Hier vandaag cyclusdag 27 en nog geen positieve ovulatietest. ZO frustrerend. Het ging vorige maand zo goed (positieve ovu op dag 21), maar nu zit er geen schot in. Heb jij enig idee waar je nu zit in je cyclus?

Lauwie goed dat je met een fertiliteitspsycholoog gaat praten. Het is niet niks allemaal. Ik merk het ook aan mezelf, ik ben echt veranderd als mens. Hou vol meis

Hier: weinig te melden. Al anderhalve week aan de ovulatietesten (dag 27 nu), maar de streepjes blijven middelmatig. Super frustrerend.

Hou vol lieve dames!

Weinig nieuws, maar op verzoek van onze kliniek in Spanje moeten we over 2 weken al contact opnemen om te bespreken of we alweer op kunnen starten. Vanaf dat punt zouden we pas zo'n 4 weken later in Spanje moeten zijn. Ik verwacht dat we nog nét een maand te vroeg zijn met alle maatregelen, maar ik hoop het zo!

Lauwie, ik duim met je mee. Er wordt inmiddels het een en ander versoepeld in Spanje met bijvoorbeeld ook restaurants die gefaseerd en in lage bezetting open gaan, dus ik hoop VH ook.

Lief! Ik denk dat het grootste probleem gaat worden hoe ik daar moet komen. Zolang de grenzen dicht zijn kunnen we geen kant op. Ik denk dat de kans klein is dat het vliegverkeer weer snel gaat opstarten, dus dan zou ik met de auto moeten. Wat mij betreft geen probleem, maar wel een hele onderneming. En die autoreis trekt m'n moeder niet, want zij had aangeboden om mee te gaan als m'n man niet mee kan. Nouja, je snapt hoe het in m'n hoofd is op het moment . En het enige wat we kunnen doen is wachten!