Zwanger
alle pijlers
Zwanger worden met IVF of ICSI (deel 8)
vrijdag 13 september 2019 om 20:48
Dit is een topic voor vrouwen bij wie het zwanger worden helaas niet vanzelf gaat, en die bezig zijn met een IVF of ICSI traject. Iedereen in zo'n traject is van harte welkom om hier mee te komen schrijven.
De stand van zaken
Leuke en handige links:
- Uitgerekende datum na IUI/IVF/ICSI berekenen: Zwangerschapsduur en uitgerekende datum
- Website Freya: www.freya.nl
- Info over SCRATCH-studie: https://www.freya.nl/scratch-studie-end ... cratching/
- Groepsblog: "IVF & ICSI weblog" → je bent van harte welkom om hier zelf ook mee te schrijven over je IVF/ICSI traject! Meeschrijven? Stuur een berichtje.
- Individuele blogs: "Wensmama" van flipje2, "Eerste kind wens" van Lampje1
- Patiënteninformatie VUmc: IVF behandeling, punctie, cryocyclus
Bezig met behandelingen
ZWANGER! 
- De zwangeren schrijven hier gezellig verder!
(Zwanger groepje 2016-2019)
.
Het verlengde wachtbankje (tussen test en eerste echo)
*
Hartje gezien!
*flipje2, 29 jan 2021, zwanger met ICSI+PGS (poging 1, tp3).
*Stipjepipje (30/36), 27 okt 2020, lage AMH (0,30)/hoge FSH(17), zwanger in ICSI2+ECD
*RoosjeT (39/47), okt 2020, sterk verminderde ovariele activiteit (begin overgang), zwanger in escape IUI (IVF1)
Bevallen
■ 2020
sofie87 (IVF2), Redcurls (IVF1), Depster (IVF1), Puk32 (ICSI3), windmolen (ICSI4), HD84 (ICSI1), Yaradreamz (ICSI3), Smurf112 (ICSI3)
■ 2019
Labgeek1990 (ICSI2+PGS), Biekkie (IVF2), Zot-83 (tweeling, ICSI+ECD), miekje-5 (icsi4)
■ 2018
syrah80 (IVF1), Flipje2 (ICSI2), Taart (IVF1), Rucio (IVF2), Leonie2006 (ICSI1), Twin84 (ICSI1), Tinkerbell (IVF/ICSI1), boulu (ICSI4), mssfiddler (IVF1), Lilly1980 (ICSI1), Dreamer02 (ICSI1), Selin26 (IVF1), Sef80 (IVF1), Chevrolet (spontaan), sofie87 (IVF1), angel (IVF1), freexx (IVF3), deni308 (ICSI2)
■ 2017
piene1987 (ICSI1), lampje1 (ICSI1),zima (ICSI2), anne-1985. (IVF1), baggal (ICSI2), rosings (IVF2), tasje (IVF2), Alto (ICSI1), Soof83 (ICSI1), Lux. (IVF1), Women78 (IVF2), Luina (IVF1), Sophiever (IVF1), VeeBee (tweeling, IVF2), someone86 (ICSI4), fightster (IVF2), wollentrui (ICSI2).
Voor het aanpassen van de tabel, vraag de ouwe rotten.
(Wachtwoord kan helaas niet openbaar worden gedeeld i.v.m. misbruik van het account!)
Link naar het vorige deel van dit topic: Deel 7
De stand van zaken
| Wachten op start | Sense, Mia_3 |
| Prikken & slikken | Blauwe_Kat, Neoflux, Nerdella, Maestro |
| Wachten op cryo-tp | Elisboompje, piene1987, DaisyLiz |
| In de wachtweken (testdatum) |
Leuke en handige links:
- Uitgerekende datum na IUI/IVF/ICSI berekenen: Zwangerschapsduur en uitgerekende datum
- Website Freya: www.freya.nl
- Info over SCRATCH-studie: https://www.freya.nl/scratch-studie-end ... cratching/
- Groepsblog: "IVF & ICSI weblog" → je bent van harte welkom om hier zelf ook mee te schrijven over je IVF/ICSI traject! Meeschrijven? Stuur een berichtje.
- Individuele blogs: "Wensmama" van flipje2, "Eerste kind wens" van Lampje1
- Patiënteninformatie VUmc: IVF behandeling, punctie, cryocyclus
Bezig met behandelingen
| Naam (leeftijd(v/m) |
Wens sinds | MMM sinds | Oorzaak | Behan-deling | Status #cryo's |
Locatie |
| -Sense- (36/41) |
2015 | halve baarmoeder, 1 werkende eileider, IVF1+2+3 mislukt, geen cryo's | ICSI4 | wacht op start | UZ Gent, OLVG/UMC | |
| Vienna25 (33/32) |
eind 2014 | begin 2016 | Combi van factoren, vooral niet goed doorgankelijke eileiders, icsi2.1 mislukt | ICSI 2 | wachten op cryo-tp #nog 2cryo's | Belgie |
| MamaMaria81 (38/41) |
dichte eileider, PCOS, meerdere miskramen | ICSI 3 | 2 cryo's | |||
| Jokke (37/37) |
2016 | 2017 | geen oorzaak gevonden, 6x iui; 3x IVF mislukt | IVF4 | wachten op start Düsseldorf cryo | |
| Lauwie101 (29/30) |
2015 | 2017 | zeer slecht zaad, onr cyclus, icsi1 en icsi2 mislukt (2x tp) ICSI3 Gent geen tp | ICSI4 | wachten op start icsi4 | Spanje |
| DaisyLiz (30/31) |
dec 2014 | jan 2016 | PCOS, 2015 mk 7 wk, 2017 N* 19 weken. Via OI en IUI nu IVF. IVF 1 mislukt (6 cryo's, 5x tp, 1x biochemisch). Bezig met IVF 2 (2x biochemisch) | IVF 2 | 11 cryo's (nog 7 over) | UZ Gent, OLVG/UMC |
| Kasteelbewoner (?/?) |
2015 | ? | slechte zaadkwaliteit (spatader); icsi1 en 2 (geen cryo's) mislukt | ICSI 3 | - | |
| bolletje81 (38/38) |
2016 | 2017 | dichte eileiders, lichte endometriose, ICSI1 (1xtp) mislukt | ICSI 3 | wachten op start ICSI3 | |
| Neoflux (33/32) |
2019 | 2019 | erfelijk gen bij partner (50% kans op doorgeven) ,dus ICSI & PGD | PGD-ICSI 2 | wachten op start ICSI2 | |
| Elisboompje (30/33) |
2018 | 2019 | ICSI 1: verse tp mislukt; 5 cryo's | ICSI 1 | Wachten op cryo tp (dec 2019/jan 2020) | |
| piene1987 | 2016 | 2019 | slechte zaadkwaliteit. ICSI1 dochter L* na 22w zwangerschap en een gezonde dochter nog 3 cryo's | ICSI1 | wachten op cryo tp nog 3 | |
| Maan1987 | 2012 | 2017 | PCOS + erfelijk gen (50% kans op doorgeven) | ICSI + +PGD |
wachten op start | UMC utrecht, maastricht |
| Maestro | 2018 | 2019 | PCOS, ziekte van Addison + slechte kwaliteit zaad | ICSI / IVF | ||
| Celenne | 2017 | 2018 | Extreem slechte zaadkwaliteit, 1x mk en 2x biochemisch uit ICSI 1. | ICSI 3 | wachten op start ICSI3 | |
| Nerdella | 2009 | 2010 | Meerdere miskramen/bbz, Factor V Leiden, verhoogde uNK-cellen. 4x IUI+1IVF | IVF 1 | Start met stimuleren | C&C Heinsberg (DL) |
| nieuwe schrijvers zijn altijd welkom |
- De zwangeren schrijven hier gezellig verder!(Zwanger groepje 2016-2019)
.
Het verlengde wachtbankje (tussen test en eerste echo) *
Hartje gezien! *flipje2, 29 jan 2021, zwanger met ICSI+PGS (poging 1, tp3).
*Stipjepipje (30/36), 27 okt 2020, lage AMH (0,30)/hoge FSH(17), zwanger in ICSI2+ECD
*RoosjeT (39/47), okt 2020, sterk verminderde ovariele activiteit (begin overgang), zwanger in escape IUI (IVF1)
Bevallen■ 2020
sofie87 (IVF2), Redcurls (IVF1), Depster (IVF1), Puk32 (ICSI3), windmolen (ICSI4), HD84 (ICSI1), Yaradreamz (ICSI3), Smurf112 (ICSI3)
■ 2019
Labgeek1990 (ICSI2+PGS), Biekkie (IVF2), Zot-83 (tweeling, ICSI+ECD), miekje-5 (icsi4)
■ 2018
syrah80 (IVF1), Flipje2 (ICSI2), Taart (IVF1), Rucio (IVF2), Leonie2006 (ICSI1), Twin84 (ICSI1), Tinkerbell (IVF/ICSI1), boulu (ICSI4), mssfiddler (IVF1), Lilly1980 (ICSI1), Dreamer02 (ICSI1), Selin26 (IVF1), Sef80 (IVF1), Chevrolet (spontaan), sofie87 (IVF1), angel (IVF1), freexx (IVF3), deni308 (ICSI2)
■ 2017
piene1987 (ICSI1), lampje1 (ICSI1),zima (ICSI2), anne-1985. (IVF1), baggal (ICSI2), rosings (IVF2), tasje (IVF2), Alto (ICSI1), Soof83 (ICSI1), Lux. (IVF1), Women78 (IVF2), Luina (IVF1), Sophiever (IVF1), VeeBee (tweeling, IVF2), someone86 (ICSI4), fightster (IVF2), wollentrui (ICSI2).
Voor het aanpassen van de tabel, vraag de ouwe rotten.
(Wachtwoord kan helaas niet openbaar worden gedeeld i.v.m. misbruik van het account!)
Link naar het vorige deel van dit topic: Deel 7
anoniem_253319 wijzigde dit bericht op 18-11-2020 14:32
22.47% gewijzigd
zondag 5 juli 2020 om 11:45
Tuurlijk Vienna - ik snap echt dat zo’n opmerking steekt. Je bent al 5 jaar bezig en dan iemand die zoiets zegt... Doet gewoon afbreuk aan jullie situatie. En daar zit vast geen boos opzet bij. Meer iemand die wat naïef is...
Mijn moeder is bijvoorbeeld destijds zwanger geworden via Clomid (binnen 3 maanden of zo) en die heeft dus kort in de medische molen gezeten. Die kon daar soms ook haar situatie net doen alsof ze destijds in eind-station ICSI zat. Ook daar kon ik niet zo goed tegen... Ik denk echt dat bijna alleen mensen die direct in aanraking zijn gekomen met de trajecten: hetzij als professional, hetzij als patiënt, echt weten hoe ongelofelijk k## de hoop en wanhoop kan zijn, de jaloezie naar zwangere buiken en het zelf zo graag willen ervaren, de alles overheersende angst dat je nooit moeder wordt en hoe je daar vervolgens mee omgaat, de onrust, het verdriet, etc. Vienna: ik hoor je, begrijp je en je bent niet alleen!!
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 5 juli 2020 om 15:56
Daisy, hoe is het met je?
Zizo, fijn dat de hysteroscopie goed is gegaan. Vervelend dat het zo pijnlijk nog was na afloop. Is dat al een beetje over ondertussen? Jammer dat het genetisch onderzoek zoveel tijd kost, hopelijk kunnen jullie daarna snel een plan maken.
Jokke, ik vind het vooral heel stoer als je kan zeggen, tot hier en niet verder. Die grens verschuift heel gemakkelijk in dit traject, en langzamerhand ga je soms ook steeds verder van jezelf af staan. Dus ik vind het heel knap dat jullie die keuze hebben gemaakt. Ik hoop dat die rust jullie goed doet en dat het verdriet met de jaren ook wat slijt.
Maestro, shit meid, wat een rot nieuws. Wij hebben een aantal jaar geleden dat nieuws gekregen over mijn schoonmoeder, dus ik weet hoe je je voelt. Het is een afgrijselijk gat waar je zo even met z’n allen in stort. Praat, huil, schreeuw, wees boos, en soms ook alles tegelijk. We zagen dat vooral de mensen die er niet over konden praten etc het nóg moeilijker hadden. Als je even van je af wilt kletsen mag je me altijd een berichtje sturen hoor! Heel veel sterkte.
Kasteel, gefeliciteerd met jullie nieuwe woning! Aankomende week al het gesprek met de maatschappelijk werker? Ben benieuwd of jullie daarna vlot door zullen kunnen.
Vienna, fijn dat je eindelijk weer ongesteld bent geworden. Knuffel voor jou! Zwangerschapsnieuws is gewoon super confronterend en kan compleet naast vreugde voor hun bestaan. Lastig om een goede keuze te maken over wanneer je verder wilt. Zeker als je je ergens op had ingesteld en jouw partner dan ineens een ander gevoel heeft. Hoe is het dat voor je?
Duufje, ik vind het super leuk/spannend/etc voor jullie dat het pleegkindje nu bij jullie is. Heel dubbel natuurlijk, want super verdrietig dat het bij zijn moeder dus niet lukt. Ik denk veel aan jullie! Hoop dat alles soepel gaat de komende tijd!
Piene, succes vrijdag!
Het gaat ok hier. Afgelopen dagen ook veel gehuild en ben erg moe. Maar vandaag weer ok. Ik heb heel erg 'afkick'verschijnselen gehad van het stoppen met de medicijnen, enorme zweetaanvallen, opvliegers, etc. Ben ook veel langer ongesteld geweest dan normaal. Dus ben blij dat m'n lijf weer wat meer van mij begint te worden.
We gaan inderdaad wisselen van kliniek. We hebben nu een voorlopige eindstreep getrokken voor onszelf. Of die eindstreep dan nog steeds zo voelt, dat zien we dan wel weer. Maar voor die tijd, eerst nog een eindsprint.
Zizo, fijn dat de hysteroscopie goed is gegaan. Vervelend dat het zo pijnlijk nog was na afloop. Is dat al een beetje over ondertussen? Jammer dat het genetisch onderzoek zoveel tijd kost, hopelijk kunnen jullie daarna snel een plan maken.
Jokke, ik vind het vooral heel stoer als je kan zeggen, tot hier en niet verder. Die grens verschuift heel gemakkelijk in dit traject, en langzamerhand ga je soms ook steeds verder van jezelf af staan. Dus ik vind het heel knap dat jullie die keuze hebben gemaakt. Ik hoop dat die rust jullie goed doet en dat het verdriet met de jaren ook wat slijt.
Maestro, shit meid, wat een rot nieuws. Wij hebben een aantal jaar geleden dat nieuws gekregen over mijn schoonmoeder, dus ik weet hoe je je voelt. Het is een afgrijselijk gat waar je zo even met z’n allen in stort. Praat, huil, schreeuw, wees boos, en soms ook alles tegelijk. We zagen dat vooral de mensen die er niet over konden praten etc het nóg moeilijker hadden. Als je even van je af wilt kletsen mag je me altijd een berichtje sturen hoor! Heel veel sterkte.
Kasteel, gefeliciteerd met jullie nieuwe woning! Aankomende week al het gesprek met de maatschappelijk werker? Ben benieuwd of jullie daarna vlot door zullen kunnen.
Vienna, fijn dat je eindelijk weer ongesteld bent geworden. Knuffel voor jou! Zwangerschapsnieuws is gewoon super confronterend en kan compleet naast vreugde voor hun bestaan. Lastig om een goede keuze te maken over wanneer je verder wilt. Zeker als je je ergens op had ingesteld en jouw partner dan ineens een ander gevoel heeft. Hoe is het dat voor je?
Duufje, ik vind het super leuk/spannend/etc voor jullie dat het pleegkindje nu bij jullie is. Heel dubbel natuurlijk, want super verdrietig dat het bij zijn moeder dus niet lukt. Ik denk veel aan jullie! Hoop dat alles soepel gaat de komende tijd!
Piene, succes vrijdag!
Het gaat ok hier. Afgelopen dagen ook veel gehuild en ben erg moe. Maar vandaag weer ok. Ik heb heel erg 'afkick'verschijnselen gehad van het stoppen met de medicijnen, enorme zweetaanvallen, opvliegers, etc. Ben ook veel langer ongesteld geweest dan normaal. Dus ben blij dat m'n lijf weer wat meer van mij begint te worden.
We gaan inderdaad wisselen van kliniek. We hebben nu een voorlopige eindstreep getrokken voor onszelf. Of die eindstreep dan nog steeds zo voelt, dat zien we dan wel weer. Maar voor die tijd, eerst nog een eindsprint.
zondag 5 juli 2020 om 16:01
Baggel wat lief dat je naar mij vraagt. Hier gaat het. Ik blijf intens verdrietig over het kinderloos zijn en blijven. Soms boos, verdrietig en blijf het o zo oneerlijk vinden. Maar het niet meer in traject zijn, geeft ook echt wat rust. De hoop, wanhoop, angst en alle gevoelens die ik toen had, zijn er niet meer. Er is nu alleen nog maar intens verdriet. Maar gelukkig is dat soms een beetje op de achtergrond en kan ik redelijk functioneren zonder dat het verdriet op de voorgrond komt. Ook ben ik begonnen met rouwverwerking, dit doe ik zonder jokkeman, echt een moment voor mezelf en mijn pijn. Dat voelt goed.
Vienna, anderen mensen gaan het niet begrijpen. Ik word zelfs verdrietig als ik jou berichtje lees. Fijn dat hier Baggel zit en de juiste woorden hiervoor kan vinden.
Piene ik ga voor je duimen dat het vrijdag doorgaat. Er is hier zeker weer tijd voor goed nieuws.
Vienna, anderen mensen gaan het niet begrijpen. Ik word zelfs verdrietig als ik jou berichtje lees. Fijn dat hier Baggel zit en de juiste woorden hiervoor kan vinden.
Piene ik ga voor je duimen dat het vrijdag doorgaat. Er is hier zeker weer tijd voor goed nieuws.
donderdag 9 juli 2020 om 08:14
Ik meld me even in alle hectiek hier. Ik lees mee, maar de puf kan ik nu niet altijd opbrengen.
@Duufje: hoe gaat het met jullie? Goede eerste dagen gehad?
@Baggal: hoe gaat het met je vader, herstelt hij al een beetje?
@Daisy en Lauwie: hoe is met jullie ondertussen? Jullie zijn regelmatig in mijn gedachten.
@Jokke: ik zou je graag een knuffel geven, wat een verdriet is het toch. De rouwverwerking hulp is fijn, maar het is zo intens heftig. Blijf goed op jezelf passen.
@Piene: sterkte morgen! Op blij nieuws!
@Vienna: zo jammer als mensen echt niet weten wat ze zeggen, of het nou bewust of onbewust is. Ventileer en negeer (waar mogelijk)
Ik kreeg er overigens vorige week een van mijn zwangere schoonzusje: het wordt toch zo onderhand wel tijd dat *vriend* nu ook papa wordt hé? Hij loopt er al twee achter op zijn jonge broertje......mijn vriend was kokend heet, aangezien we maanden geleden over het traject hadden verteld. Zegt ze doodleuk: oja, dat was ik even vergeten. Zwangerschapsdementie....en bedankt.
@Mia: lees je hier nog mee? Hoe gaat het jou?
@Moos: ik ben benieuwd hoe het met jou is!
Met mijn moeder is het heel slecht. Verwachting is op een aantal weken gezet, niets meer aan te doen. Mijn moeder wil niet zo lang hard achteruit gaan en is bezig met euthanasie regelen zodat ze "goed" heen kan gaan. Mijn vader is zo onwijs sterk! Ik heb verlof van werk en ben nog steeds aan het beseffen wat er gebeurt: heel onrealistisch, al zie ik haar ook nu achteruit gaan. Ze heeft het (te) lang verborgen weten te houden omdat ze dacht dat het wel mee zou vallen. Daar heeft ze het vooral moeilijk mee.
Verder ben ik behoorlijk verdoofd in gevoel, zaterdag naar een coach die hierbij kan ondersteunen om meer bij mijn gevoel te komen. Ik heb er behoefte aan, maar het lukt me nu niet.
Verder hebben we groen licht om te starten, als mijn eisprong is geweest mag ik bellen en word ik ingepland. Verwachting is qua traject ICSI en spuiten met gonal-f in lage dosering wegens PCOS.
Ik twijfel nog of dat nu slim is gezien de situatie met mijn moeder, maar nu besloten pas te kiezen als ik weet wanneer ik ongesteld ga worden.
@Duufje: hoe gaat het met jullie? Goede eerste dagen gehad?
@Baggal: hoe gaat het met je vader, herstelt hij al een beetje?
@Daisy en Lauwie: hoe is met jullie ondertussen? Jullie zijn regelmatig in mijn gedachten.
@Jokke: ik zou je graag een knuffel geven, wat een verdriet is het toch. De rouwverwerking hulp is fijn, maar het is zo intens heftig. Blijf goed op jezelf passen.
@Piene: sterkte morgen! Op blij nieuws!
@Vienna: zo jammer als mensen echt niet weten wat ze zeggen, of het nou bewust of onbewust is. Ventileer en negeer (waar mogelijk)
Ik kreeg er overigens vorige week een van mijn zwangere schoonzusje: het wordt toch zo onderhand wel tijd dat *vriend* nu ook papa wordt hé? Hij loopt er al twee achter op zijn jonge broertje......mijn vriend was kokend heet, aangezien we maanden geleden over het traject hadden verteld. Zegt ze doodleuk: oja, dat was ik even vergeten. Zwangerschapsdementie....en bedankt.
@Mia: lees je hier nog mee? Hoe gaat het jou?
@Moos: ik ben benieuwd hoe het met jou is!
Met mijn moeder is het heel slecht. Verwachting is op een aantal weken gezet, niets meer aan te doen. Mijn moeder wil niet zo lang hard achteruit gaan en is bezig met euthanasie regelen zodat ze "goed" heen kan gaan. Mijn vader is zo onwijs sterk! Ik heb verlof van werk en ben nog steeds aan het beseffen wat er gebeurt: heel onrealistisch, al zie ik haar ook nu achteruit gaan. Ze heeft het (te) lang verborgen weten te houden omdat ze dacht dat het wel mee zou vallen. Daar heeft ze het vooral moeilijk mee.
Verder ben ik behoorlijk verdoofd in gevoel, zaterdag naar een coach die hierbij kan ondersteunen om meer bij mijn gevoel te komen. Ik heb er behoefte aan, maar het lukt me nu niet.
Verder hebben we groen licht om te starten, als mijn eisprong is geweest mag ik bellen en word ik ingepland. Verwachting is qua traject ICSI en spuiten met gonal-f in lage dosering wegens PCOS.
Ik twijfel nog of dat nu slim is gezien de situatie met mijn moeder, maar nu besloten pas te kiezen als ik weet wanneer ik ongesteld ga worden.
samen sta je sterker
donderdag 9 juli 2020 om 09:06
Jeetje Maestro: wat krijg je het voor je kiezen. En wat enorm heftig met je moeder. Dat goed heen kunnen gaan en waardig afscheid willen nemen kan ik mij wel iets bij voorstellen. Het verdriet is er natuurlijk niet minder om. En je zus: ‘t Is dat jullie elkaar nodig hebben, maar anders...
Mijn vader merkt nog weinig verbetering overigens.
Mijn vader merkt nog weinig verbetering overigens.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 9 juli 2020 om 22:26
Ik breek even in voor maestro. J*z*s wat heftig, en logisch dat je nu even niet bij je gevoel kunt, puur beschermingsmechanisme.
Ik ben mijn vader 5 jaar geleden verloren aan kanker, ik was toen 25. Hoewel hij nog een jaar heeft gehad na de diagnose, weet ik toch deels wat je doormaakt. De schok, het besef, het kan zo overweldigend zijn, net als het ziektebed. Mijn vader had de euthanasie ook vooraf geregeld maar uiteindelijk is hij toch doorgegaan tot het einde, hij wilde te graag nog denk ik. Ik zou het iedereen gunnen om daarvan bespaard te blijven. Als je er over wilt praten, stuur me een berichtje, wie weet kan ik iets voor je betekenen.
Als ik uit eigen ervaring spreek zou ik de behandeling even uitstellen. Er gaat nog zoveel op je afkomen de komende weken, en zo intens zijn. Als je jezelf de stress en onzekerheid kunt besparen van deze poging zou ik dat zeker doen. Daarbij denk ik dat het de slagingskans niet per se positief zal beïnvloeden. Daarbij zal het als je moeder er straks niet meer is en je met de verwerking daarvan bezig moet, misschien te veel zijn. Voordat je het weet vraag je te veel van jezelf - met alle gevolgen van dien. Het kan geen kwaad om hier even een aantal maanden mee te wachten.
Lieverd heel veel sterkte. Het is verschrikkelijk. En oneerlijk. En harteloos.
Maar hoe moeilijk het ook is, uiteindelijk zul je weer kunnen lachen. En je vreugdevol voelen. En energie en kracht hebben voor een fertiliteitstraject. Hoe beter je op jezelf past hoe sneller je daar weer komt, gun jezelf die tijd.
Liefs
Ik ben mijn vader 5 jaar geleden verloren aan kanker, ik was toen 25. Hoewel hij nog een jaar heeft gehad na de diagnose, weet ik toch deels wat je doormaakt. De schok, het besef, het kan zo overweldigend zijn, net als het ziektebed. Mijn vader had de euthanasie ook vooraf geregeld maar uiteindelijk is hij toch doorgegaan tot het einde, hij wilde te graag nog denk ik. Ik zou het iedereen gunnen om daarvan bespaard te blijven. Als je er over wilt praten, stuur me een berichtje, wie weet kan ik iets voor je betekenen.
Als ik uit eigen ervaring spreek zou ik de behandeling even uitstellen. Er gaat nog zoveel op je afkomen de komende weken, en zo intens zijn. Als je jezelf de stress en onzekerheid kunt besparen van deze poging zou ik dat zeker doen. Daarbij denk ik dat het de slagingskans niet per se positief zal beïnvloeden. Daarbij zal het als je moeder er straks niet meer is en je met de verwerking daarvan bezig moet, misschien te veel zijn. Voordat je het weet vraag je te veel van jezelf - met alle gevolgen van dien. Het kan geen kwaad om hier even een aantal maanden mee te wachten.
Lieverd heel veel sterkte. Het is verschrikkelijk. En oneerlijk. En harteloos.
Maar hoe moeilijk het ook is, uiteindelijk zul je weer kunnen lachen. En je vreugdevol voelen. En energie en kracht hebben voor een fertiliteitstraject. Hoe beter je op jezelf past hoe sneller je daar weer komt, gun jezelf die tijd.
Liefs
vrijdag 10 juli 2020 om 08:52
Aaah, Maestro wat superlief dat je in jouw situatie aan mij denkt.
Allereerst heel veel sterkte voor jou, wat een rollercoaster...
Wij gaan okay, best goed zelfs. Thuis gaat het behoorlijk goed (boven verwachting). Buitenshuis zijn zijn gedragsproblemen wel wat verergert. Maar dat is natuurlijk prima te verklaren, ik kan me niet voorstellen wat er allemaal in zijn koppie om moet gaan nu. Ik hoop dat met de tijd zijn gedrag verder verbetert, dat zou voor hem ook zoveel fijner zijn.
Allereerst heel veel sterkte voor jou, wat een rollercoaster...
Wij gaan okay, best goed zelfs. Thuis gaat het behoorlijk goed (boven verwachting). Buitenshuis zijn zijn gedragsproblemen wel wat verergert. Maar dat is natuurlijk prima te verklaren, ik kan me niet voorstellen wat er allemaal in zijn koppie om moet gaan nu. Ik hoop dat met de tijd zijn gedrag verder verbetert, dat zou voor hem ook zoveel fijner zijn.
vrijdag 10 juli 2020 om 22:14
Maestro wat verdrietig! Dit is immens heftig! Een grote nachtmerrie.
Heel eerlijk gezegd denk ik dat je er verstandig aan doet om even te wachten met de poging. Je lichaam is nu in stress, dat helpt niet bij een poging.
Ik wil je heel veel sterkte wensen!
Duufje wat fijn dat het zo goed gaat! Knap ook van het jochie. Voor hem is dit heel heftig, ook al is hij bij liefdevolle pleegouders terecht gekomen. Heel veel succes met z'n drietjes!
Heel eerlijk gezegd denk ik dat je er verstandig aan doet om even te wachten met de poging. Je lichaam is nu in stress, dat helpt niet bij een poging.
Ik wil je heel veel sterkte wensen!
Duufje wat fijn dat het zo goed gaat! Knap ook van het jochie. Voor hem is dit heel heftig, ook al is hij bij liefdevolle pleegouders terecht gekomen. Heel veel succes met z'n drietjes!
zaterdag 11 juli 2020 om 00:32
hoi,
Maestro, wat een afgrijselijk nieuws en zo oneerlijk dat de verwachting zo kort nog maar is. Afschuwelijk dit, kan je allemaal heel veel sterkte en kracht toewensen voor de komende tijd.
Verder denk ik net zoals anderen hier dat je misschien beter een pauze in kan lassen in het traject. Ik heb van dichtbij bij een collega gezien dat ze haar moeder verloor terwijl ze in verwachting was van haar eerste kind, nu 10 jaar geleden. Ze heeft me wel eens verteld dat de zwangerschap, geboorte en lange tijd daarna dat kindje voor haar gevoel een link had met het verlies van haar moeder en dat het aanpassen aan haar nieuwe leven zonder moeder maar wel als moeder daardoor extra zwaar was. Om tegelijkertijd 2 zo'n intensieve levens-veranderende dingen mee te maken is lijkt me te zwaar voor een mens.
Trouwens watbetreft je schoonzusje deed mij denken aan mijn zwager...die (ook volledig op de hoogte) doodleuk verkondigde 'altijd raak te schieten' bij kind nr3 in de eerste maand proberen.
@Duufje, wat fijn dat het thuis goed gaat, ik denk dat je daar als pleegouder al heel blij mee mag zijn, ook al gaat het buitenshuis misschien minder. Bij ons is het 'aanbod' overigens verdwenen zoals we al dachten want het duurde te lang. Wel om een positieve reden want het was niet meer nodig.
@Lauwie, ik leef met je mee op afstand, ook al werkt het niet zo het is extra hard, oneerlijk en verdrietig wanneer je na zo'n investering van tijd, geld en heel veel effect op je leven alsnog met lege handen staat. Ik denk dat het een heel goed voornemen is om je gevoel te gaan volgen en een nieuwe start met een andere kliniek te maken.
@Baggal, wat naar voor je vader, ik neem aan dat als je dat zo schrijft dat de verwachting was dat hij nu wel verbetering zou moeten kunnen merken? Ik hoop dat die verbetering misschien nog komt.
Ben het trouwens (zoals zo vaak) helemaal met je eens over dat begrip hebben voor de situatie waarin wij zitten. Dat is gewoon heel erg moeilijk te begrijpen voor iemand die er zelf niet mee te maken gehad heeft. Ik was in januari naar een workshop voor miskramen geweest, groepje van 6 vrouwen met ieder minimaal 2 miskramen en dan een coach. Het was zo fijn om die lotgenoten te spreken, om dat verdriet te kunnen delen met mensen die het begrijpen. En dat heb ik hier ook, ik denk echt dat ik zonder dit forum gek geworden was de afgelopen jaren....
Ik ben op het moment heel erg van het gevoel volgen, ik denk ook omdat wij nu denken onze laatste poging in te gaan en ik geen spijt wil hebben achteraf. Daarom hebben we nu besloten nog niet te starten, misschien zelfs pas na de zomer door te gaan. We willen graag een vakantie (ook al is die in NL) zonder onderbrekingen, spuiten, echo's, stress...dus rust eigenlijk gewoon. Verder wil ik toch ook proberen een beetje af te vallen iets fitter te voelen fysiek en sterker mentaal voordat we een nieuwe poging in gaan.
Maestro, wat een afgrijselijk nieuws en zo oneerlijk dat de verwachting zo kort nog maar is. Afschuwelijk dit, kan je allemaal heel veel sterkte en kracht toewensen voor de komende tijd.
Verder denk ik net zoals anderen hier dat je misschien beter een pauze in kan lassen in het traject. Ik heb van dichtbij bij een collega gezien dat ze haar moeder verloor terwijl ze in verwachting was van haar eerste kind, nu 10 jaar geleden. Ze heeft me wel eens verteld dat de zwangerschap, geboorte en lange tijd daarna dat kindje voor haar gevoel een link had met het verlies van haar moeder en dat het aanpassen aan haar nieuwe leven zonder moeder maar wel als moeder daardoor extra zwaar was. Om tegelijkertijd 2 zo'n intensieve levens-veranderende dingen mee te maken is lijkt me te zwaar voor een mens.
Trouwens watbetreft je schoonzusje deed mij denken aan mijn zwager...die (ook volledig op de hoogte) doodleuk verkondigde 'altijd raak te schieten' bij kind nr3 in de eerste maand proberen.
@Duufje, wat fijn dat het thuis goed gaat, ik denk dat je daar als pleegouder al heel blij mee mag zijn, ook al gaat het buitenshuis misschien minder. Bij ons is het 'aanbod' overigens verdwenen zoals we al dachten want het duurde te lang. Wel om een positieve reden want het was niet meer nodig.
@Lauwie, ik leef met je mee op afstand, ook al werkt het niet zo het is extra hard, oneerlijk en verdrietig wanneer je na zo'n investering van tijd, geld en heel veel effect op je leven alsnog met lege handen staat. Ik denk dat het een heel goed voornemen is om je gevoel te gaan volgen en een nieuwe start met een andere kliniek te maken.
@Baggal, wat naar voor je vader, ik neem aan dat als je dat zo schrijft dat de verwachting was dat hij nu wel verbetering zou moeten kunnen merken? Ik hoop dat die verbetering misschien nog komt.
Ben het trouwens (zoals zo vaak) helemaal met je eens over dat begrip hebben voor de situatie waarin wij zitten. Dat is gewoon heel erg moeilijk te begrijpen voor iemand die er zelf niet mee te maken gehad heeft. Ik was in januari naar een workshop voor miskramen geweest, groepje van 6 vrouwen met ieder minimaal 2 miskramen en dan een coach. Het was zo fijn om die lotgenoten te spreken, om dat verdriet te kunnen delen met mensen die het begrijpen. En dat heb ik hier ook, ik denk echt dat ik zonder dit forum gek geworden was de afgelopen jaren....
Ik ben op het moment heel erg van het gevoel volgen, ik denk ook omdat wij nu denken onze laatste poging in te gaan en ik geen spijt wil hebben achteraf. Daarom hebben we nu besloten nog niet te starten, misschien zelfs pas na de zomer door te gaan. We willen graag een vakantie (ook al is die in NL) zonder onderbrekingen, spuiten, echo's, stress...dus rust eigenlijk gewoon. Verder wil ik toch ook proberen een beetje af te vallen iets fitter te voelen fysiek en sterker mentaal voordat we een nieuwe poging in gaan.
zaterdag 11 juli 2020 om 12:17
Maestro, wat vreselijk voor je moeder en familie. Ergens sta ik achter wat de anderen zeggen het traject even naar voren schuiven, vooral omdat dan de associatie met een het traject en ziekte moeder zo aanwezig blijft, maar ik kan ook zien dat je je juist nu een traject wil aangaan(gevoelsmatig). Heel veel sterkte.
Mamamaria, fijn dat je ook met anderen het verdriet hebt kunnen delen. Het is natuurlijk vreselijk rot en eenzaam om mee te maken. Ik zou ook voor vakantie kiezen juist om er even uit te zijn. Lange wandelingen maken is heel ontspannend,, goed voor je lichaam en laagdrempelig. Lijkt me ook enorm spannend voor je om weer een nieuwe poging aan te gaan.
Duufje, fijn om te horen dat het bij jullie goed gaat, het is voor zo'n kind natuurlijk enorm wennen en dan ook nog een nieuwe school, neem ik aan. Hopelijk hebben jullie in de vakantie ruimte en tijd nader tot elkaar te komen en een band op te bouwen.
Lauwie, voor jou ook intensieve tijden. Denk ook dat het verstandig is om te wisselen van kliniek als is het de verandering om even het gevoel te hebben dat je weer zeggenschap hebt. Heel logisch dat je nu moet bijkomen, en je emotioneel ook weer balans moet vinden. Hebben jullie al een eerste gesprek gehad? Ik denk wel dat het goed is echt op vakantie gaan in september, ook als Griekenland wel weer dicht zou zijn in september dan maar dichterbij. Soms is afstand ook goed op de fysiek te spanning te laten wegebben. Heel veel sterkte en het is gewoon een rot traject met al die onzekerheden.
Stipje, wat ben je al weer ver in de zwangerschap, wat fijn.
Piene, een succesvolle tp gehad?
Ik ben heel benieuwd hoe het met de anderen in het traject gaat, zijn er al weer mensen gestart etc.
Hier gewoon druk met werk, leerlingen mogen weer gewoon dicht bij elkaar zitten, en ik ben blij als het vakantie is. Het gesprek met de maatschappelijk werker was prima maar ik vind het allemaal wel heel spannend. Het voortraject voelt toch een beetje als een keuring. Op bepaalde punten was het ook wel verhelderend, dat het echt, mocht het lukken een eigen kind is, het is goed om op een rijtje hebben waarom je dit doet, ook mijn zorgen omtrent de zwangerschap wat meer risico's met zich meebrengt. Ook goed om te kijken hoe mijn man er dan echt is staat, zitten we wel echt op 1 lijn. Ik hoop dat we kans maken, ook medisch gezien dus dat we aan de criteria voldoen om überhaupt toegelaten te worden. In augustus horen we het. Gek is wel dat ze ons nooit gezien hebben, dit gesprek was wel met beeld.
Confronterend vond ik het wel dat ik wrs gezien mij leeftijd eerst een consult krijg bij een perinatoloog om te kijken of ik het fysiek wel aan kan. Ik verwacht geen bezwaren want ben fit en heb een lage bloeddruk maar moet dan weer het rijtje bij langs. Dat horen we snel of dat moet. Mocht het lukken dan is het wachten want ze zijn nog steeds niet volledig gestart.
Mamamaria, fijn dat je ook met anderen het verdriet hebt kunnen delen. Het is natuurlijk vreselijk rot en eenzaam om mee te maken. Ik zou ook voor vakantie kiezen juist om er even uit te zijn. Lange wandelingen maken is heel ontspannend,, goed voor je lichaam en laagdrempelig. Lijkt me ook enorm spannend voor je om weer een nieuwe poging aan te gaan.
Duufje, fijn om te horen dat het bij jullie goed gaat, het is voor zo'n kind natuurlijk enorm wennen en dan ook nog een nieuwe school, neem ik aan. Hopelijk hebben jullie in de vakantie ruimte en tijd nader tot elkaar te komen en een band op te bouwen.
Lauwie, voor jou ook intensieve tijden. Denk ook dat het verstandig is om te wisselen van kliniek als is het de verandering om even het gevoel te hebben dat je weer zeggenschap hebt. Heel logisch dat je nu moet bijkomen, en je emotioneel ook weer balans moet vinden. Hebben jullie al een eerste gesprek gehad? Ik denk wel dat het goed is echt op vakantie gaan in september, ook als Griekenland wel weer dicht zou zijn in september dan maar dichterbij. Soms is afstand ook goed op de fysiek te spanning te laten wegebben. Heel veel sterkte en het is gewoon een rot traject met al die onzekerheden.
Stipje, wat ben je al weer ver in de zwangerschap, wat fijn.
Piene, een succesvolle tp gehad?
Ik ben heel benieuwd hoe het met de anderen in het traject gaat, zijn er al weer mensen gestart etc.
Hier gewoon druk met werk, leerlingen mogen weer gewoon dicht bij elkaar zitten, en ik ben blij als het vakantie is. Het gesprek met de maatschappelijk werker was prima maar ik vind het allemaal wel heel spannend. Het voortraject voelt toch een beetje als een keuring. Op bepaalde punten was het ook wel verhelderend, dat het echt, mocht het lukken een eigen kind is, het is goed om op een rijtje hebben waarom je dit doet, ook mijn zorgen omtrent de zwangerschap wat meer risico's met zich meebrengt. Ook goed om te kijken hoe mijn man er dan echt is staat, zitten we wel echt op 1 lijn. Ik hoop dat we kans maken, ook medisch gezien dus dat we aan de criteria voldoen om überhaupt toegelaten te worden. In augustus horen we het. Gek is wel dat ze ons nooit gezien hebben, dit gesprek was wel met beeld.
Confronterend vond ik het wel dat ik wrs gezien mij leeftijd eerst een consult krijg bij een perinatoloog om te kijken of ik het fysiek wel aan kan. Ik verwacht geen bezwaren want ben fit en heb een lage bloeddruk maar moet dan weer het rijtje bij langs. Dat horen we snel of dat moet. Mocht het lukken dan is het wachten want ze zijn nog steeds niet volledig gestart.
zaterdag 11 juli 2020 om 12:29
Hoi dames, ik hoop dat jullie het niet erg vinden dat ik even inbreek. Ik lees en leef al lang met jullie mee.
Allereerst: Maestro, wat een ontzettend verdrietig nieuws. Heel veel sterkte gewenst in de komende tijd.
Na ruim drie jaar proberen (met daarin 9x IUI, waarvan ik één keer zwanger geraakt ben, maar dat eindigde helaas in een vroege miskraam) zijn mijn man en ik nu begonnen aan onze eerste IVF-poging (lang protocol). Ik heb aaanstaande maandag de eerste echo sinds ik ben begonnen met stimuleren met Menopur 225. Ik ben natuurlijk heel benieuwd naar het effect... Ik heb gelukkig weinig last van de bijwerkingen (ook niet van de decapeptyl), maar heb dus ook het gevoel dat er niets gebeurt
Wat ik jullie wil vragen is wat jullie ervaringen zijn met pijnbestrijding bij de punctie, omdat ik dat maandag graag ter sprake wil brengen. Ik zie namelijk erg op tegen de punctie (plaatsen van een spiraaltje was jaren geleden erg naar, HSG vond ik ook erg pijnlijk) en in het ziekenhuis waar ik onder behandeling ben is het beleid 2x 500 mg paracetamol, een zetpil naproxen en "even de kiezen op elkaar". De gynaecoloog heeft wel aangegeven dat ik om een roesje mag vragen als bij de echo's blijkt dat mijn buik door de stimulatie erg gevoelig is. Dat is echter nog niet het geval, en ik wil er liever niet over liegen. Daarnaast moet je bij dit ziekenhuis na de punctie zelf de eitjes naar het UMC brengen (ja echt - ervaringsdeskundigen weten wellicht direct om welk ziekenhuis dit gaat nu, tenzij dit vaker voorkomt). Het is dus wenselijk dat ik binnen korte tijd na de punctie weer op de fiets kan stappen richting het UMC... (geen auto, geen rijbewijs, man ook niet. Taxi kan natuurlijk wel). Als het echt niet gaat kan mijn man ook de eitjes brengen - hij moet immers toch ook naar het UMC voor zijn aandeel. Ik vind het allemaal nogal wat.
Ik lees hier (en in andere topics) wel eens dat buiten Nederland pijnbestrijding bij de punctie heel normaal is, en ik vraag me af wat jullie zouden aanraden: pijnbestrijding ja of nee, en zo ja, wat zijn jullie ervaringen met de verschillende soorten pijnbestrijding?
Allereerst: Maestro, wat een ontzettend verdrietig nieuws. Heel veel sterkte gewenst in de komende tijd.
Na ruim drie jaar proberen (met daarin 9x IUI, waarvan ik één keer zwanger geraakt ben, maar dat eindigde helaas in een vroege miskraam) zijn mijn man en ik nu begonnen aan onze eerste IVF-poging (lang protocol). Ik heb aaanstaande maandag de eerste echo sinds ik ben begonnen met stimuleren met Menopur 225. Ik ben natuurlijk heel benieuwd naar het effect... Ik heb gelukkig weinig last van de bijwerkingen (ook niet van de decapeptyl), maar heb dus ook het gevoel dat er niets gebeurt
Wat ik jullie wil vragen is wat jullie ervaringen zijn met pijnbestrijding bij de punctie, omdat ik dat maandag graag ter sprake wil brengen. Ik zie namelijk erg op tegen de punctie (plaatsen van een spiraaltje was jaren geleden erg naar, HSG vond ik ook erg pijnlijk) en in het ziekenhuis waar ik onder behandeling ben is het beleid 2x 500 mg paracetamol, een zetpil naproxen en "even de kiezen op elkaar". De gynaecoloog heeft wel aangegeven dat ik om een roesje mag vragen als bij de echo's blijkt dat mijn buik door de stimulatie erg gevoelig is. Dat is echter nog niet het geval, en ik wil er liever niet over liegen. Daarnaast moet je bij dit ziekenhuis na de punctie zelf de eitjes naar het UMC brengen (ja echt - ervaringsdeskundigen weten wellicht direct om welk ziekenhuis dit gaat nu, tenzij dit vaker voorkomt). Het is dus wenselijk dat ik binnen korte tijd na de punctie weer op de fiets kan stappen richting het UMC... (geen auto, geen rijbewijs, man ook niet. Taxi kan natuurlijk wel). Als het echt niet gaat kan mijn man ook de eitjes brengen - hij moet immers toch ook naar het UMC voor zijn aandeel. Ik vind het allemaal nogal wat.
Ik lees hier (en in andere topics) wel eens dat buiten Nederland pijnbestrijding bij de punctie heel normaal is, en ik vraag me af wat jullie zouden aanraden: pijnbestrijding ja of nee, en zo ja, wat zijn jullie ervaringen met de verschillende soorten pijnbestrijding?
zaterdag 11 juli 2020 om 12:33
zaterdag 11 juli 2020 om 12:46
Maestro, ik breek even in voor je. Wat een verdriet Eens met Moos dat je moet doen wat voor jou/jullie goed voelt. Ik heb iets zeer vergelijkbaars meegemaakt tijdens mijn eerste IVF poging. Ik heb de behandelingen wel voortgezet. Mocht je daar vragen over hebben dan mag je me altijd een pb sturen. Heel veel sterkte
Eens met Moos dat je moet doen wat voor jou/jullie goed voelt. Ik heb iets zeer vergelijkbaars meegemaakt tijdens mijn eerste IVF poging. Ik heb de behandelingen wel voortgezet. Mocht je daar vragen over hebben dan mag je me altijd een pb sturen. Heel veel sterkte
zondag 12 juli 2020 om 10:20
Maestro: inderdaad volg je eigen gevoel. Dit kan niemand anders voor jullie bepalen. Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd!
Wolbolletje: zou zeker om een roesje vragen. Omdat wij in België de puncties hebben gehad, was dit altijd onder narcose. Ik heb er geen traumatische herinneringen aan (itt sommige IUI in Nederland; mega pijnlijk, met tang en al...). Het hele traject is al (in)spannend genoeg en extra stress vanwege punctie is niet goed. Onbegrijpelijk ook hoe ze dat in NL doen, vind het zeer patiënt onvriendelijk en gevoel dat het alleen om de kosten te beperken gaat.
Hier de eerste echo gehad, heb deze keer super goed op de menopur gereageerd. Er zat al 1 grote van rond 17mm; dus dat is heel snel. Nu weer beetje onzekerheid of het niet te hard gaat, maar we hebben iig weer een kans.
Wolbolletje: zou zeker om een roesje vragen. Omdat wij in België de puncties hebben gehad, was dit altijd onder narcose. Ik heb er geen traumatische herinneringen aan (itt sommige IUI in Nederland; mega pijnlijk, met tang en al...). Het hele traject is al (in)spannend genoeg en extra stress vanwege punctie is niet goed. Onbegrijpelijk ook hoe ze dat in NL doen, vind het zeer patiënt onvriendelijk en gevoel dat het alleen om de kosten te beperken gaat.
Hier de eerste echo gehad, heb deze keer super goed op de menopur gereageerd. Er zat al 1 grote van rond 17mm; dus dat is heel snel. Nu weer beetje onzekerheid of het niet te hard gaat, maar we hebben iig weer een kans.
zondag 12 juli 2020 om 11:32
Vienna, fijn dat het zo snel gaat, lijkt me echt heel spannend weer een kans.
Wolbolletjes, fietsen kun je sws vergeten na de punctie los van welke pijnbestrijding ook. Vooral de hobbels in de weg zijn dan pijnlijk. ik fiets altijd maar ik heb altijd het ov genomen, lopen kan wel maar is ook gevoelig. Voor mij voelde fietsen dan niet goed omdat je ook wil herstellen voor de terugplaatsing. Ik zou met een taxi gaan, of aan vrienden vragen of ze willen rijden.
Weet je of er plaatselijk verdoofd wordt, dus een prikje in de baarmoederhals? Pijn is erg subjectief, maar als een roesje kan, en je hebt de andere behandelingen als pijnlijk ervaren zou ik er om vragen en dan vriend met de taxi laten gaan. je kan ook vragen naar iets kalmerends. Zelf heb ik de punctie niet als pijnlijk ervaren ook al was het aanprikken een heel gedoe. Ik kreeg wel Rapifen maar dat was vaak erg snel uitgewerkt, en wilde geen 2e shot, maar door de plaatselijke verdoving voelde ik niet veel. De napijn was vervelender en probeerde wel echt tijd te nemen om te herstellen dus bleef een dag thuis.
in ieder geval hoop ik voor je dat je een mooie oogst hebt.
Wolbolletjes, fietsen kun je sws vergeten na de punctie los van welke pijnbestrijding ook. Vooral de hobbels in de weg zijn dan pijnlijk. ik fiets altijd maar ik heb altijd het ov genomen, lopen kan wel maar is ook gevoelig. Voor mij voelde fietsen dan niet goed omdat je ook wil herstellen voor de terugplaatsing. Ik zou met een taxi gaan, of aan vrienden vragen of ze willen rijden.
Weet je of er plaatselijk verdoofd wordt, dus een prikje in de baarmoederhals? Pijn is erg subjectief, maar als een roesje kan, en je hebt de andere behandelingen als pijnlijk ervaren zou ik er om vragen en dan vriend met de taxi laten gaan. je kan ook vragen naar iets kalmerends. Zelf heb ik de punctie niet als pijnlijk ervaren ook al was het aanprikken een heel gedoe. Ik kreeg wel Rapifen maar dat was vaak erg snel uitgewerkt, en wilde geen 2e shot, maar door de plaatselijke verdoving voelde ik niet veel. De napijn was vervelender en probeerde wel echt tijd te nemen om te herstellen dus bleef een dag thuis.
in ieder geval hoop ik voor je dat je een mooie oogst hebt.
zondag 12 juli 2020 om 11:51
Poeh Wolbolletje, fietsen lijkt me echt geen optie! Ik vond de puncties verschrikkelijk pijnlijk en kon daarna ook even niet lopen. Nu verschilt het wel per persoon, maar mijn ervaring is dat mijn man mij erna in een rolstoel terugbrengt naar de auto en ik thuis in bed ga liggen met paracetamol. En ik had zelfs bij de punctie een infuus van fentanyl. De dag van de punctie schrijf ik sowieso af. In mjjn geval de eerste dagen erna ook, maar dat komt in mijn geval ook doordat ik in het verleden complicaties heb gehad na de puncties.
Ik zou jou adviseren om met de taxi te gaan. Misschien kan jou man alleen de eicellen naar het umc brengen zodat jij je bed in kunt duiken?
Ik zou jou adviseren om met de taxi te gaan. Misschien kan jou man alleen de eicellen naar het umc brengen zodat jij je bed in kunt duiken?
zondag 12 juli 2020 om 15:07
Hoi Vienna, kasteelbewoner en Zizo, dank voor jullie uitgebreide reacties! Jullie zijn behoorlijk eensgezind, dus dat is duidelijk. Ik ga morgen pijnbestrijding bespreken en de gedachte aan fietsen uit mijn hoofd zetten! Ik had eerlijk gezegd nog niet eens gedacht aan herstellen voor de terugplaatsing. Ik duim dat het meevalt...
Vienna, wat fijn dat het bij jou nu zo snel gaat. Spannend ook!
Vienna, wat fijn dat het bij jou nu zo snel gaat. Spannend ook!
zondag 12 juli 2020 om 21:43
Hoi Wolbolletje,
Ik heb ook ervaring met ziekenhuis icm met UMC utrecht en zelf wegbrengen eitjes. In mijn geval kreeg ik wel iets van een roesje (profonol volgens mij) en was mijn man al ongeveer klaar daar tegen de tijd dat ik wakker was. Ik was in behandeling in het antonius. Wij hebben dit 2 keer gedaan zo en volgens mijn man had hij 1 keer een container geval die ook op de stroom in de auto aangesloten moest worden en 1 keer niet. Maar goed dat sluit fiets/bus wel uit ook.
Oh en het is belangrijk zo snel mogelijk te zijn, wij kregen zelfs een speciale parkeerkaart om voor de deur te parkeren zodat mijn man sneller onderweg zou kunnen zijn.
O ja en fietsen na punctie kan ik me niet voorstellen..snel naar huis en in bed/op de bank en vooral niet te veel willen. Ik heb er toen voor gekozen om me een week ziek te melden, om te herstellen en ook vanwege de mentale belasting, wachten op dat telefoontje over hoeveel je over houd -als je al iets hebt- is gewoon lood en lood zwaar. Wat dat betreft vond ik UMC ook niet zo fijn omdat je niets hoort tot de dag van de terugplaatsing dacht ik terwijl Gent meerdere updates geeft.
Ik zou in jullie situatie misschien vragen of het mogelijk is om de punctie in het UMC te doen, dat lost een hoop ellende op. Vragen staat vrij...
Ik heb ook ervaring met ziekenhuis icm met UMC utrecht en zelf wegbrengen eitjes. In mijn geval kreeg ik wel iets van een roesje (profonol volgens mij) en was mijn man al ongeveer klaar daar tegen de tijd dat ik wakker was. Ik was in behandeling in het antonius. Wij hebben dit 2 keer gedaan zo en volgens mijn man had hij 1 keer een container geval die ook op de stroom in de auto aangesloten moest worden en 1 keer niet. Maar goed dat sluit fiets/bus wel uit ook.
Oh en het is belangrijk zo snel mogelijk te zijn, wij kregen zelfs een speciale parkeerkaart om voor de deur te parkeren zodat mijn man sneller onderweg zou kunnen zijn.
O ja en fietsen na punctie kan ik me niet voorstellen..snel naar huis en in bed/op de bank en vooral niet te veel willen. Ik heb er toen voor gekozen om me een week ziek te melden, om te herstellen en ook vanwege de mentale belasting, wachten op dat telefoontje over hoeveel je over houd -als je al iets hebt- is gewoon lood en lood zwaar. Wat dat betreft vond ik UMC ook niet zo fijn omdat je niets hoort tot de dag van de terugplaatsing dacht ik terwijl Gent meerdere updates geeft.
Ik zou in jullie situatie misschien vragen of het mogelijk is om de punctie in het UMC te doen, dat lost een hoop ellende op. Vragen staat vrij...
zondag 12 juli 2020 om 23:59
@wolbolletje
Het vervoer van de eitjes is echt een taak voor je man hoor! Jij moet rusten na de punctie. Kan een goede vriend of kennis hem misschien naar het UMC rijden?
Ik kreeg bij het VUmc pethidine + dormicum, en daarmee was het pijnlijk, maar echt wel te doen (13 follikels geprikt). Het is af en toe inderdaad wel even kiezen op elkaar, maar het duurt ook echt niet lang.
In België pakken ze het inderdaad veel rigoureuzer aan (flinke dosis remifentanyl), maar wat mij betreft was dat eigenlijk weer een beetje teveel van het goede. Je voelt je dan na de punctie nog best een tijdje slap en slaperig door de medicatie.
Na de punctie heb ik de dag zelf en de dag erna rustig aan gedaan, daarna kon ik vrijwel alles weer doen. Dus voor de terugplaatsing was alle pijn allang weer weg.
Direct na de punctie wil je zeker niet gaan fietsen, dus ander vervoer naar huis is echt wel nodig.
Het vervoer van de eitjes is echt een taak voor je man hoor! Jij moet rusten na de punctie. Kan een goede vriend of kennis hem misschien naar het UMC rijden?
Ik kreeg bij het VUmc pethidine + dormicum, en daarmee was het pijnlijk, maar echt wel te doen (13 follikels geprikt). Het is af en toe inderdaad wel even kiezen op elkaar, maar het duurt ook echt niet lang.
In België pakken ze het inderdaad veel rigoureuzer aan (flinke dosis remifentanyl), maar wat mij betreft was dat eigenlijk weer een beetje teveel van het goede. Je voelt je dan na de punctie nog best een tijdje slap en slaperig door de medicatie.
Na de punctie heb ik de dag zelf en de dag erna rustig aan gedaan, daarna kon ik vrijwel alles weer doen. Dus voor de terugplaatsing was alle pijn allang weer weg.
Direct na de punctie wil je zeker niet gaan fietsen, dus ander vervoer naar huis is echt wel nodig.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
maandag 13 juli 2020 om 11:03
Wolbolletje; echt, na je punctie wil je naar huis en lekker liggen. En niet haasten op de fiets met je eicellen bij je... en kan het uberhaupt op de fiets? moeten ze niet warm blijven?wolbolletje schreef: ↑11-07-2020 12:29Wat ik jullie wil vragen is wat jullie ervaringen zijn met pijnbestrijding bij de punctie, omdat ik dat maandag graag ter sprake wil brengen. Ik zie namelijk erg op tegen de punctie (plaatsen van een spiraaltje was jaren geleden erg naar, HSG vond ik ook erg pijnlijk) en in het ziekenhuis waar ik onder behandeling ben is het beleid 2x 500 mg paracetamol, een zetpil naproxen en "even de kiezen op elkaar". De gynaecoloog heeft wel aangegeven dat ik om een roesje mag vragen als bij de echo's blijkt dat mijn buik door de stimulatie erg gevoelig is. Dat is echter nog niet het geval, en ik wil er liever niet over liegen. Daarnaast moet je bij dit ziekenhuis na de punctie zelf de eitjes naar het UMC brengen (ja echt - ervaringsdeskundigen weten wellicht direct om welk ziekenhuis dit gaat nu, tenzij dit vaker voorkomt). Het is dus wenselijk dat ik binnen korte tijd na de punctie weer op de fiets kan stappen richting het UMC... (geen auto, geen rijbewijs, man ook niet. Taxi kan natuurlijk wel). Als het echt niet gaat kan mijn man ook de eitjes brengen - hij moet immers toch ook naar het UMC voor zijn aandeel. Ik vind het allemaal nogal wat.
Ik lees hier (en in andere topics) wel eens dat buiten Nederland pijnbestrijding bij de punctie heel normaal is, en ik vraag me af wat jullie zouden aanraden: pijnbestrijding ja of nee, en zo ja, wat zijn jullie ervaringen met de verschillende soorten pijnbestrijding?
je man moet toch naar dat zh, waarom kan hij de eicellen dan niet meenemen? Hij is toch ook bij jou bij de punctie neem k aan?
Mijn punctie was beide keren erg pijnlijk. Kreeg een morfine prik, een diazepam achtig iets en 2 paracetamol. Omdat ik in een kliniek onder behandeling was, hebben ze geen anesthesist daar en kunnen ze dus geen roesje/narcose doen.
De pijnbeleving hangt ook af van hoe makkelijk je follikels zijn aan te prikken. Bij mij lag mijn blaas ervoor, want het allemaal lastiger maakte.
Ook al heb je er weinig last van, rust is wel heel belangrijk, want je hebt als het goed is 3 dagen alweer een tp en die wil je wel in een goed genezen baarmoeder hebben...
Heel veel succes!
