Kinderen
alle pijlers
Duidelijke regels voor opvoeding peuter en kleuter
woensdag 16 april 2008 16:38
Ik ben bezig met het wat duidelijker proberen te stellen van de regels binnen ons gezin.
Ik wil dat doen met een belonings/strafsysteem a la Supernanny en met iets met pictogrammen (bv kaartjes maken die bij elkaar horen)
Nu ben ik dus zoekend naar duidelijke regels.
En dat vind ik best moeilijk, om die regels dus wat meer vorm te geven.
Ik ben dus op zoek naar regels in deze vorm: "Niet ..... maar ......."
Ik heb al van alles op papier gezet, maar ik loop een beetje vast.
Beetje wazig ....
maar wie kan me helpen wat duidelijkheid te scheppen.
Ik wil dat doen met een belonings/strafsysteem a la Supernanny en met iets met pictogrammen (bv kaartjes maken die bij elkaar horen)
Nu ben ik dus zoekend naar duidelijke regels.
En dat vind ik best moeilijk, om die regels dus wat meer vorm te geven.
Ik ben dus op zoek naar regels in deze vorm: "Niet ..... maar ......."
Ik heb al van alles op papier gezet, maar ik loop een beetje vast.
Beetje wazig ....
maar wie kan me helpen wat duidelijkheid te scheppen.
woensdag 16 april 2008 16:52
Ik vind het ook een beetje vaag... Ik begrijp hieruit dat je kinderen structuur nodig hebben omdat dat ontbreekt? Dan zijn er waarschijnlijk ook bepaalde zaken wat ze niet goed doen. En dan lijkt me dat een goede leidraad voor het opstellen van regels.
Ik bedoel dus als voorbeeld: Slaan ze elkaar, dan wordt de regel 'niet slaan'. Lijkt me duidelijk!
Je gaat natuurlijk geen regels opstellen over dingen die niet mis gaan, lijkt me...
Ik bedoel dus als voorbeeld: Slaan ze elkaar, dan wordt de regel 'niet slaan'. Lijkt me duidelijk!
Je gaat natuurlijk geen regels opstellen over dingen die niet mis gaan, lijkt me...
woensdag 16 april 2008 16:56
Als je het op deze manier wil doen zou ik het aantal regels wel minimaal houden.
Alleen kijken naar wat je ècht belangrijk vindt.
Maak je het jezelf anders niet te moeilijk?
De peuter/kleuterperiode is nogal opstandig.Voor je het weet ben je constant aan het strijden.
Over de meeste dingen groeien ze vanzelf heen als ze het juiste voorbeeld zien.
Of slopen ze je halve huis??
Succes met je lijstje!
Alleen kijken naar wat je ècht belangrijk vindt.
Maak je het jezelf anders niet te moeilijk?
De peuter/kleuterperiode is nogal opstandig.Voor je het weet ben je constant aan het strijden.
Over de meeste dingen groeien ze vanzelf heen als ze het juiste voorbeeld zien.
Of slopen ze je halve huis??
Succes met je lijstje!
woensdag 16 april 2008 17:04
Oke,dus gewoon de basisregels die je vooral zelf als uitgangspunt wil gebruiken.
Is het vooral structuur?
Mischien een tip om eerst maar alle regels die in je opkomen op te schrijven. En vandaar uit een selectie te maken wat jij echt basis vind en belangrijk binnen jouw gezin.
En ook opschrijven wat wel mag?? Schept ook duidelijkheid.
Is het vooral structuur?
Mischien een tip om eerst maar alle regels die in je opkomen op te schrijven. En vandaar uit een selectie te maken wat jij echt basis vind en belangrijk binnen jouw gezin.
En ook opschrijven wat wel mag?? Schept ook duidelijkheid.
woensdag 16 april 2008 17:41
Je zou eens kunnen beginnen met basisregels voor jezelf ipv de kinderen.
Basisregel nummer 1 is consequent zijn. Nee is nee. Niet eerst nee en na een tijdje zeuren dan maar ja.
Blijf rustig. Je krijgt door consequent zijn een periode dat kinderen toch gaan proberen tot het uiterste. Pure machtstrijd en zorg dat jij die wint, maar voorkom onnodig uitvallen. Je kan beter even weglopen en tot tien tellen.
In mijn geval vind ik dat ik moeder ben. Geen vriendinnetje van mijn kinderen. Ik ben er voor om te zorgen dat ze veilig zijn, goed opgroeien, duidelijk zijn maar vooral veel liefde te geven.
Het is een misvatting wat veel ouders hebben dat het gemeen is om je kind te laten huilen om iets. Al hangt het af van de reden. Als het een machtstrijd is, dan is het belangrijk om voet bij stuk te houden. Als er iets anders aan de hand is dan is troosten natuurlijk belangrijk.
Probeer te letten op de dingen die goed gaan en beloon ze ervoor. Niet met snoep of iets dergelijks, maar met een hele enthousiaste knuffel of zo en met woorden. Beloningssystemen zou ik alleen beperkt gebruiken. Een beloningssysteem kan zijn, als X tijd iets volhoud of goed doet, mag je kiezen wat we gaan eten. Niet zozeer in geld of cadeau's. Kinderen wennen daar teveel aan.
Most of all, vind ik belangrijk dat mijn kinderen zich veilig voelen bij me. Ik ben in zekere zin streng, ik ben heel duidelijk, maar vooral heel knuffelig en heb ze graag bij me.
Op een gegeven moment ging het niet zo lekker. Na een scheiding een moeilijke tijd gehad. Ik was niet mezelf, wel een goede baan en geld. Ik begon te compenseren met geld. Mijn kinderen hadden op een gegeven moment alles op materieel gebied. Pretparken kenden ze uit hun hoofd. Mijn ogen gingen open toen mijn zoon op zijn verjaardag zei, nadat het weer beter ging en ze weer meer aandacht kregen, mama, het mooiste cadeautje wat ik heb gekregen was dat het zo gezellig was vandaag. (Een harde schop terug in de werkelijkheid kan ik wel zeggen)
Duidelijkheid is val essentieel belang. Het geeft veiligheid. Volwassenen kunnen al niet met vrijheden omgaan, laat staan kinderen. Wees streng op bepaalde punten, maar leg niet op alle slakken zout. Bepaal voor jezelf wat je belangrijk vind om mee te geven en hou je daar aan.
En besef je dat je slechts mens bent en fouten maakt net als alle andere moeders. Het eeuwige schuldgevoel
Door harde lessen heb ik moeten weer moeten leren genieten van mijn kinderen. Niets en niemand geeft je meer dan dat, als je het wil zien. Al is het soms lastig als het moeilijk gaat.
Basisregel nummer 1 is consequent zijn. Nee is nee. Niet eerst nee en na een tijdje zeuren dan maar ja.
Blijf rustig. Je krijgt door consequent zijn een periode dat kinderen toch gaan proberen tot het uiterste. Pure machtstrijd en zorg dat jij die wint, maar voorkom onnodig uitvallen. Je kan beter even weglopen en tot tien tellen.
In mijn geval vind ik dat ik moeder ben. Geen vriendinnetje van mijn kinderen. Ik ben er voor om te zorgen dat ze veilig zijn, goed opgroeien, duidelijk zijn maar vooral veel liefde te geven.
Het is een misvatting wat veel ouders hebben dat het gemeen is om je kind te laten huilen om iets. Al hangt het af van de reden. Als het een machtstrijd is, dan is het belangrijk om voet bij stuk te houden. Als er iets anders aan de hand is dan is troosten natuurlijk belangrijk.
Probeer te letten op de dingen die goed gaan en beloon ze ervoor. Niet met snoep of iets dergelijks, maar met een hele enthousiaste knuffel of zo en met woorden. Beloningssystemen zou ik alleen beperkt gebruiken. Een beloningssysteem kan zijn, als X tijd iets volhoud of goed doet, mag je kiezen wat we gaan eten. Niet zozeer in geld of cadeau's. Kinderen wennen daar teveel aan.
Most of all, vind ik belangrijk dat mijn kinderen zich veilig voelen bij me. Ik ben in zekere zin streng, ik ben heel duidelijk, maar vooral heel knuffelig en heb ze graag bij me.
Op een gegeven moment ging het niet zo lekker. Na een scheiding een moeilijke tijd gehad. Ik was niet mezelf, wel een goede baan en geld. Ik begon te compenseren met geld. Mijn kinderen hadden op een gegeven moment alles op materieel gebied. Pretparken kenden ze uit hun hoofd. Mijn ogen gingen open toen mijn zoon op zijn verjaardag zei, nadat het weer beter ging en ze weer meer aandacht kregen, mama, het mooiste cadeautje wat ik heb gekregen was dat het zo gezellig was vandaag. (Een harde schop terug in de werkelijkheid kan ik wel zeggen)
Duidelijkheid is val essentieel belang. Het geeft veiligheid. Volwassenen kunnen al niet met vrijheden omgaan, laat staan kinderen. Wees streng op bepaalde punten, maar leg niet op alle slakken zout. Bepaal voor jezelf wat je belangrijk vind om mee te geven en hou je daar aan.
En besef je dat je slechts mens bent en fouten maakt net als alle andere moeders. Het eeuwige schuldgevoel
Door harde lessen heb ik moeten weer moeten leren genieten van mijn kinderen. Niets en niemand geeft je meer dan dat, als je het wil zien. Al is het soms lastig als het moeilijk gaat.
woensdag 16 april 2008 18:03
ik denk dat een kind juist gebaat is bij hele duidelijke regels. Niet slaan lijkt me een heel zinnige regel. Dan is voor iedereen duidelijk dat dat gedrag niet getolereerd wordt. Kinderen kunnen vaak gewoon niks met mooie zinnen, zelfs de term "doe eens rustig" kan voor een kind een heel andere betekenis hebben dan voor jou. Hij vindt rondrennen niet druk, alleen maar een manier van A naar B. Dus dan is een regel "niet rennen in huis" veel duidelijker.
woensdag 16 april 2008 19:23
Kijk, dat zou ik graag willen bereiken!
Ik ben niet streng genoeg, zeker niet duidelijk genoeg en ook niet knuffelig genoeg (ik houd ze juist teveel bij me weg).
De balans is gewoon nog niet goed bij ons, ik speel teveel politie (negeren vind ik ERG moeilijk).
Ik neig te vaak naar het negatieve, ipv het positieve.
En ik ben gewoon niet duidelijk genoeg.
Ze mogen bv niet klauteren op de bank, dat kunnen ze nl wel buiten doen.
Maar als ik even in de keuken bezig ben, zie ik ze dus niet klauteren, maar ik hoor het wel.
Ik vind het dan op zo'n moment erg moeilijk om te reageren, moet ik boos worden, ze straffen, of negeren?
Ik wil graag bereiken dat ik wat meer kan genieten van de positieve dingen , en dat ik wat meer duidelijkheid krijg in ons gezin.
En dat vind ik (en mijn partner trouwens ook) erg moeilijk, consequent zijn lukt maar matig, ik voel me te vaak moe, of ben al boos, of ben net met iets bezig, waardoor ik me dus niet houd aan basisregel 1.
Gelukkig voel ik me inmiddels wel een stuk zekerder in het moederschap, maar in de praktijk kost het nog wel erg veel moeite.
woensdag 16 april 2008 19:25
Bepaal voor jezelf welke regels je belangrijk vindt. Bij mij is rennen in huis helemaal niet zo'n probleem mits benenden. We hebben daar de ruimte voor.
Onze regels zijn:
- eten en drinken doen we aan tafel
- elkaar pijn doen mag niet
- als er ruzie gemaakt wordt om speelgoed is het voor mama (of papa)
En daarnaast hebben we duidelijk dagprogramma en weekindeling. Eten en drinken (ook snoepen) gebeurd op vaste tijden. Daarnaast heb ik voor oudste van 4 een weekprogramma gemaakt waarbij hij met een magneet de juiste dag kan aangeven. Dat geeft voor hem veel rust.
Onze regels zijn:
- eten en drinken doen we aan tafel
- elkaar pijn doen mag niet
- als er ruzie gemaakt wordt om speelgoed is het voor mama (of papa)
En daarnaast hebben we duidelijk dagprogramma en weekindeling. Eten en drinken (ook snoepen) gebeurd op vaste tijden. Daarnaast heb ik voor oudste van 4 een weekprogramma gemaakt waarbij hij met een magneet de juiste dag kan aangeven. Dat geeft voor hem veel rust.
woensdag 16 april 2008 19:33
Belangrijk is om te bepalen hoe je die regels gaat handhaven. Voorbeeld dat op de bank springen. Je kunt zeggen dat als je hoort dat ze op de bank springen, of als je het ziet, dat ze dan niet meer op de bank mogen komen. Werkt vrij snel. Met alleen de regel stellen bén je er nog niet want ze onttrekken zich er direct aan zodra je niet kijkt.
En niet te veel regels. Alleen de aller-allerbelangrijkste.
Al vraag ik me ook af hoe andere ouders van die modelkinderen weten te scheppen.
En niet te veel regels. Alleen de aller-allerbelangrijkste.
Al vraag ik me ook af hoe andere ouders van die modelkinderen weten te scheppen.
woensdag 16 april 2008 19:46
Kinderen weten vaak heel goed wat wel en niet mag! Opeens met allerlei regels gaan gooien heeft dus denk ik weinig zin. Het gaat om de manier waarop je reageert als je kind iets doet wat niet mag. Als kleuterjuf heb ik de volgende tips:
Het woordje 'niet' verstaan kleine kinderen niet!
Dus als ik zeg: 'Niet rennen op de gang' dan scheuren ze de gang door. Beter is: 'Op de gang loop je rustig'
Oftewel het gewenste gedrag benoemen.
Nog iets om te proberen als kinderen iets dingen doen die niet mogen:
de 'jij doet dit, ik wil...' zinsconstructie met positief voorzeggen (= op een positieve manier zeggen wat je van het kind wilt):
Bijvoorbeeld:
Een kind slaat een ander kind. Ik zeg dan:
'Jij slaat Jantje (gedrag zonder oordeel benoemen). Dat doet pijn (consequentie benoemen) Ik wil dat je lief samen speelt (positief voorzeggen).'
Of een kind dat een woedeaanval heeft:
'Jij schreeuwt en slaat. Zo luister/praat ik niet naar/met jou. Ik wil dat je nu stil bent en naar me luistert.'
Stopt het kind niet met het gedrag, zet ik het 'buitenspel'. Dat kan met een time out stoel/plek: 'Ga daar zitten. Als je weer gezellig mee kunt doen mag je terug komen' Maar soms ook door zelf heel bewust uit de situatie te stappen: 'Ik ga nu naar de kinderen die aan het knutselen zijn. Als ik terugkom wil ik dat je stil bent.'
Ik weet het, het klinkt heel truttig, maar ik heb dit op advies van een orthopedagoge geprobeerd in mijn erg drukke groep met veel gedragsproblemen. Na een week heel consequent op mijn manier van communiceren naar de kinderen toe gelet te hebben, merkte ik een groot verschil.
Eigenlijk blijft het neerkomen op consequent zijn. Dat is moeilijk, want je wilt het zo graag gezellig houden. Maar bedenk dat je geen boze stem, maar een duidelijke stem moet hebben. Vooral rustig blijven en niet opgeven. Als je iets verandert in je opvoeding, gaat het kind je natuurlijk uittesten. Het gaat nooit in 1 keer allemaal beter.
Het woordje 'niet' verstaan kleine kinderen niet!
Dus als ik zeg: 'Niet rennen op de gang' dan scheuren ze de gang door. Beter is: 'Op de gang loop je rustig'
Oftewel het gewenste gedrag benoemen.
Nog iets om te proberen als kinderen iets dingen doen die niet mogen:
de 'jij doet dit, ik wil...' zinsconstructie met positief voorzeggen (= op een positieve manier zeggen wat je van het kind wilt):
Bijvoorbeeld:
Een kind slaat een ander kind. Ik zeg dan:
'Jij slaat Jantje (gedrag zonder oordeel benoemen). Dat doet pijn (consequentie benoemen) Ik wil dat je lief samen speelt (positief voorzeggen).'
Of een kind dat een woedeaanval heeft:
'Jij schreeuwt en slaat. Zo luister/praat ik niet naar/met jou. Ik wil dat je nu stil bent en naar me luistert.'
Stopt het kind niet met het gedrag, zet ik het 'buitenspel'. Dat kan met een time out stoel/plek: 'Ga daar zitten. Als je weer gezellig mee kunt doen mag je terug komen' Maar soms ook door zelf heel bewust uit de situatie te stappen: 'Ik ga nu naar de kinderen die aan het knutselen zijn. Als ik terugkom wil ik dat je stil bent.'
Ik weet het, het klinkt heel truttig, maar ik heb dit op advies van een orthopedagoge geprobeerd in mijn erg drukke groep met veel gedragsproblemen. Na een week heel consequent op mijn manier van communiceren naar de kinderen toe gelet te hebben, merkte ik een groot verschil.
Eigenlijk blijft het neerkomen op consequent zijn. Dat is moeilijk, want je wilt het zo graag gezellig houden. Maar bedenk dat je geen boze stem, maar een duidelijke stem moet hebben. Vooral rustig blijven en niet opgeven. Als je iets verandert in je opvoeding, gaat het kind je natuurlijk uittesten. Het gaat nooit in 1 keer allemaal beter.
woensdag 16 april 2008 19:57
Bij hele kleine kinderen is het zo dat als je iets verbied in hun bijzijn, denken dat de regels gelden in jouw bijzijn. Dus zodra jij wegloopt, gelden die regels stomweg niet meer. Ze leren anders door consequent duidelijk zijn wat niet mag, waarom en heel belangrijk, waarom niet. Dit hoef je ook maar 1 keer per gebeurtenis uit te leggen, anders verzand je in overmatig praten. Bij peuters zal je wellicht honderd keer moeten zeggen dat iets niet mag. Dat hoort er nu eenmaal bij.
Maar om te voorkomen dat je continu aan het terechtwijzen bent moet je die dingen beperken tot de zaken die echt niet kunnen. En gebeuren ze te vaak, dan kan je ze afleiden met iets anders.
Een kind wat te vaak hoort dat ie iets niet goed doet, zal het voor zijn of haar gevoel toch nooit goed doen. En bovendien geeft mama misschien toch wel toe, dus is loont het om ongehoorzaam te zijn.
Zeker als je wel die positieve aandacht geeft, en streng blijft op sommige zaken. (let op intonatie van je stem) dan draaien ze wel bij. Ondeugendheid is echter ook een deel van de ontwikkeling, maar het is aan de ouder om dat in goede banen te leiden.
Je zult merken dat in het begin heel veel moeite kost om consequent te zijn en streng. Ze wennen er wel aan en weten dat met jou niet te spotten valt en ze respecteren je. Geef ze de lengte en ze lopen over je heen. Doe dat niet en dan doen ze dat niet. Het zijn net kleine mensen.
Positieve aandacht moet wel de overhand hebben, anders krijg je een negatieve sfeer. Ik vond die tip over hoe je iets benaderd wel een goeie. Niet zeggen dat je niet mag rennen in huis, maar zeggen dat in huis rustig gelopen wordt. Een hele andere benadering.
Als je daar de hele dag in zit is het moeilijk om uit die sfeer te komen, dus geef jezelf af en toe vrij om je op te laden. De dingen waar je tegenaan loopt is voor iedere ouder herkenbaar, en er valt wat aan te doen.
Jij bent wel de volwassene en de verantwoordelijke. Jouw kinderen kunnen die negatieve beladenheid niet doorbreken. Dat moet jij doen. Maar om positieve aandacht te kunnen geven en je geduld te kunnen bewaren en tegen die machtstrijden op kunnen, moet je wel opgeladen zijn. Dus neem die tijd
Maar om te voorkomen dat je continu aan het terechtwijzen bent moet je die dingen beperken tot de zaken die echt niet kunnen. En gebeuren ze te vaak, dan kan je ze afleiden met iets anders.
Een kind wat te vaak hoort dat ie iets niet goed doet, zal het voor zijn of haar gevoel toch nooit goed doen. En bovendien geeft mama misschien toch wel toe, dus is loont het om ongehoorzaam te zijn.
Zeker als je wel die positieve aandacht geeft, en streng blijft op sommige zaken. (let op intonatie van je stem) dan draaien ze wel bij. Ondeugendheid is echter ook een deel van de ontwikkeling, maar het is aan de ouder om dat in goede banen te leiden.
Je zult merken dat in het begin heel veel moeite kost om consequent te zijn en streng. Ze wennen er wel aan en weten dat met jou niet te spotten valt en ze respecteren je. Geef ze de lengte en ze lopen over je heen. Doe dat niet en dan doen ze dat niet. Het zijn net kleine mensen
.Positieve aandacht moet wel de overhand hebben, anders krijg je een negatieve sfeer. Ik vond die tip over hoe je iets benaderd wel een goeie. Niet zeggen dat je niet mag rennen in huis, maar zeggen dat in huis rustig gelopen wordt. Een hele andere benadering.
Als je daar de hele dag in zit is het moeilijk om uit die sfeer te komen, dus geef jezelf af en toe vrij om je op te laden. De dingen waar je tegenaan loopt is voor iedere ouder herkenbaar, en er valt wat aan te doen.
Jij bent wel de volwassene en de verantwoordelijke. Jouw kinderen kunnen die negatieve beladenheid niet doorbreken. Dat moet jij doen. Maar om positieve aandacht te kunnen geven en je geduld te kunnen bewaren en tegen die machtstrijden op kunnen, moet je wel opgeladen zijn. Dus neem die tijd
woensdag 16 april 2008 20:04
Hele energieke kinderen daar zal je trouwens gewoon rekening mee moeten houden. Een kind wil klimmen en klauteren. Geef ze die kans. Als je ze regelmatig meeneemt naar buiten dan kunnen ze daar hun gang gaan. Leren dat het daar mag en thuis de bank is om op te zitten want anders gaat het stuk.
Kleine kinderen die nog niet alleen naar buiten kunnen worden veel te vaak binnen gehouden of alleen meegenomen naar de supermarkt. Dat is vragen om problemen. Kids moeten hun energie kwijt kunnen.
Kinderen kan je ook niet ineens uit hun spel halen. Stel dat je lekker bezig bent en iemand zegt jou dat je NU mee moet. Dat vindt je zelf ook niet fijn. Bijvoorbeeld bij boodschappen kan je zeggen dat je over 5 minuten boodschappen gaat doen. Dan kan hij zijn spel 'afronden'.
Kleine kinderen die nog niet alleen naar buiten kunnen worden veel te vaak binnen gehouden of alleen meegenomen naar de supermarkt. Dat is vragen om problemen. Kids moeten hun energie kwijt kunnen.
Kinderen kan je ook niet ineens uit hun spel halen. Stel dat je lekker bezig bent en iemand zegt jou dat je NU mee moet. Dat vindt je zelf ook niet fijn. Bijvoorbeeld bij boodschappen kan je zeggen dat je over 5 minuten boodschappen gaat doen. Dan kan hij zijn spel 'afronden'.
donderdag 17 april 2008 01:07
Probeer je ook weleens afleiding in de strijd te gooien?
Bv,als jij vindt dat er niet gerend mag worden in huis en ze doen het toch, ze iets aanbieden zodat ze vergeten waar ze mee bezig waren.
Je zou dan 1 keer kunnen zeggen dat ze dat niet mogen en daarna zeggen,wie kan er een hele hoge blokkentoren bouwen? of,zullen we de puzzeltjes gaan pakken.
Als mijn peuter bv opstandig is en zijn jas weigert aan te trekken zeg ik bv,"hè,stil eens? ik hoor een vogeltje buiten! kom gauw je jas aan trekken,kunnen we gaan kijken waar hij is"
Als ik in zo'n situatie boos wordt of ga dwingen,kan ik in een hele vervelende strijd komen.
Aan tafel komen zitten was ook vaak een strijd.
Dat heb ik losgelaten. We gaan nu allemaal aan tafel zitten ( ik heb verder grote kinderen),zijn bordje en bestek staat klaar en we gaan gewoon eten.Ik ruimde dan wel zijn speelgoed eerst op(als de tv aan staat zet ik die uit) zodat het wel saai is om niet bij ons te zitten. In het begin zeurde hij dan of werd boos,ik negeerde dat. Wij begonnen aan de maaltijd en gezellig met praten . Na een paar dagen kwam hij vrij snel ook bij ons zitten(soms nog wel eens niet,maar dat laat ik dan)
Sommige regels zijn nog te lastig voor jonge kinderen. Soms kan je het dan beter laten omdat het anders zoveel energie kost ,terwijl het later geen enkel probleem is omdat ze het snappen.
bv.geen smeerboel maken van je eten,is lastig voor een peuter,maar al heel wat makkelijker voor een kleuter.
Kom je echt in een constante strijd en daalt je humeur tot nul.
Jassen aan en naar buiten,allemaal even uitwaaien!
Bv,als jij vindt dat er niet gerend mag worden in huis en ze doen het toch, ze iets aanbieden zodat ze vergeten waar ze mee bezig waren.
Je zou dan 1 keer kunnen zeggen dat ze dat niet mogen en daarna zeggen,wie kan er een hele hoge blokkentoren bouwen? of,zullen we de puzzeltjes gaan pakken.
Als mijn peuter bv opstandig is en zijn jas weigert aan te trekken zeg ik bv,"hè,stil eens? ik hoor een vogeltje buiten! kom gauw je jas aan trekken,kunnen we gaan kijken waar hij is"
Als ik in zo'n situatie boos wordt of ga dwingen,kan ik in een hele vervelende strijd komen.
Aan tafel komen zitten was ook vaak een strijd.
Dat heb ik losgelaten. We gaan nu allemaal aan tafel zitten ( ik heb verder grote kinderen),zijn bordje en bestek staat klaar en we gaan gewoon eten.Ik ruimde dan wel zijn speelgoed eerst op(als de tv aan staat zet ik die uit) zodat het wel saai is om niet bij ons te zitten. In het begin zeurde hij dan of werd boos,ik negeerde dat. Wij begonnen aan de maaltijd en gezellig met praten . Na een paar dagen kwam hij vrij snel ook bij ons zitten(soms nog wel eens niet,maar dat laat ik dan)
Sommige regels zijn nog te lastig voor jonge kinderen. Soms kan je het dan beter laten omdat het anders zoveel energie kost ,terwijl het later geen enkel probleem is omdat ze het snappen.
bv.geen smeerboel maken van je eten,is lastig voor een peuter,maar al heel wat makkelijker voor een kleuter.
Kom je echt in een constante strijd en daalt je humeur tot nul.
Jassen aan en naar buiten,allemaal even uitwaaien!
donderdag 17 april 2008 01:19
O ja,ik lijk nu wel wijsneuzerig,maar bij mij is het ook vaak villa kakelbont hoor!
Maar weet je,de meeste dingen komen vanzelf goed,als ze maar een voorbeeld hebben om zich aan te spiegelen.
En sommige dingen zijn zo hardnekkig dat het kwartje dat je je troep opruimt bij 18 jarige leeftijd nog niet valt.
Sommige kinderen hebben gewoon een sterk gedrag of karakter,daar valt niet tegen op te boxen.
Mijn drie jarige peuter hoef ik echt niet op de gang te zetten,die komt met deur en al naar binnen!
Die moet ik echt vaak afleiden.Man,wat er bij mij in en om huis allemaal niet te beleven valt! ik verzin wat af,haha.
Succes meid!
Maar weet je,de meeste dingen komen vanzelf goed,als ze maar een voorbeeld hebben om zich aan te spiegelen.
En sommige dingen zijn zo hardnekkig dat het kwartje dat je je troep opruimt bij 18 jarige leeftijd nog niet valt.
Sommige kinderen hebben gewoon een sterk gedrag of karakter,daar valt niet tegen op te boxen.
Mijn drie jarige peuter hoef ik echt niet op de gang te zetten,die komt met deur en al naar binnen!
Die moet ik echt vaak afleiden.Man,wat er bij mij in en om huis allemaal niet te beleven valt! ik verzin wat af,haha.
Succes meid!
zaterdag 19 april 2008 21:34
Paling, ik ben zelf ook eigenlijk behoorlijk streng en consequent (misschien soms zelfs te). Ik kan ook erg knuffelen hoor, maar wel als het gezellig is. Wat ik merk is dat de regels duidelijk moeten zijn, maar beperkt. Dus niet te veel regels. En dat als je ongewenst gedrag wilt voorkomen, het niet genoeg is om regels te stellen. Je kind moet z'n aandacht toch ergens vandaan halen. Dus als papa/mama te moe is om het op een leuke manier te geven, dan gaan ze het op een vervelende manier claimen.
In geval van bankspringen zou je beter nog dan de regel "er wordt niet gesprongen op de bank" (wat ik ook absoluut vind hoor, daar niet van) er een positieve draai aan kunnen geven.
Zijn je kinderen dan misschien moe en vervelend of hebben ze teveel energie? Zijn ze eigenlijk op zoek naar aandacht en kun je ze dat geven op een positieve manier ipv dat ze gaan bankspringen?
Bijvoorbeeld als jij aan het eind van de dag staat te koken in de keuken, kun je ze misschien op hun niveau wat betrekken in de keukenroutine en dat meehelpen en gezellig bezig zijn erg veel prijzen. Beloof ze dat jullie daarna lekker gaan kletsen aan tafel bijvoorbeeld of stel iets leuks in het vooruitzicht (samen een spelletje spelen na het eten ofzo).
Geef ze bijvoorbeeld voor het eten een half uurtje om iets te doen wat ze leuk vinden, maar kader het voor hen af. Bijvoorbeeld half uurtje buitenspelen en dan naar binnen, half uurtje computeren, half uurtje wat dan ook. Door heel duidelijk te zijn en de tijd te beperken (half uurtje dit, half uurtje dat) wordt het voor kinderen ook overzichtelijk. Dan zijn ze op den duur ook veel beter in staat om zichzelf op een prettige manier bezig te houden (zonder de boel te slopen dus), als ze weten dat er daarna een half uurtje kwaliteitstijd met mama of papa op volgt.
Zoiets?
Wat ik wil zeggen: regels werken niet zonder meer, er moet wel wat tegenover staan!
In geval van bankspringen zou je beter nog dan de regel "er wordt niet gesprongen op de bank" (wat ik ook absoluut vind hoor, daar niet van) er een positieve draai aan kunnen geven.
Zijn je kinderen dan misschien moe en vervelend of hebben ze teveel energie? Zijn ze eigenlijk op zoek naar aandacht en kun je ze dat geven op een positieve manier ipv dat ze gaan bankspringen?
Bijvoorbeeld als jij aan het eind van de dag staat te koken in de keuken, kun je ze misschien op hun niveau wat betrekken in de keukenroutine en dat meehelpen en gezellig bezig zijn erg veel prijzen. Beloof ze dat jullie daarna lekker gaan kletsen aan tafel bijvoorbeeld of stel iets leuks in het vooruitzicht (samen een spelletje spelen na het eten ofzo).
Geef ze bijvoorbeeld voor het eten een half uurtje om iets te doen wat ze leuk vinden, maar kader het voor hen af. Bijvoorbeeld half uurtje buitenspelen en dan naar binnen, half uurtje computeren, half uurtje wat dan ook. Door heel duidelijk te zijn en de tijd te beperken (half uurtje dit, half uurtje dat) wordt het voor kinderen ook overzichtelijk. Dan zijn ze op den duur ook veel beter in staat om zichzelf op een prettige manier bezig te houden (zonder de boel te slopen dus), als ze weten dat er daarna een half uurtje kwaliteitstijd met mama of papa op volgt.
Zoiets?
Wat ik wil zeggen: regels werken niet zonder meer, er moet wel wat tegenover staan!
zaterdag 19 april 2008 21:41
Ghe, Moppetoet. Ik had laatst een gesprek op mijn werk, waar iedereen zwaar allergisch is voor Elly van de Wiebelwagen, maar ik vind het hasske leuk! Zoon zingt het ook uit volle borst mee allemaal (zelf kwam ik er pas na maaaaaaaaanden meeneurieën achter dat het hier een gristelijk gebeuren betrof, ik ving wel af en toe iets op over Jozef of Mozes en "het land van beloofd is beloofd" maar ik ben heel goed in uittunen als het om kinderprogrammas gaat, ik hoor het wel maar hoor het niet, zeg maar.)
Maar goed, Elly zingt best zinnige dingen.
Ik ga dit topic even volgen, want ook hier weer ernstig van het pad af geraakt qua opvoeden. (haaaaaaaaaaaai Bertje! Komen we elkaar weer tegen, hahaha).
Maar goed, Elly zingt best zinnige dingen.
Ik ga dit topic even volgen, want ook hier weer ernstig van het pad af geraakt qua opvoeden. (haaaaaaaaaaaai Bertje! Komen we elkaar weer tegen, hahaha).
Am Yisrael Chai!
