Relaties
alle pijlers
Gevoel Ware Liefde te laten lopen
zondag 21 september 2014 12:56
Een maand geleden verbrak ik mijn relatie, mijn vriend en ik waren 2,5 jaar samen en 1 jaar woonden we samen.
Eigenlijk voelde hij tijdens onze relatie als mijn grote liefde, en na het verbreken ervan voelde dit ook zo. En nu, nog steeds.
Hij voel(de) als mijn grote liefde, omdat het bijna eng is in hoeverre we gewoon zo verschrikkelijk hetzelfde in het leven staan en ons in zoveel dingen samen kunnen vinden. Huishouden/inrichting/politieke voorkeur/nieuwsgierigheid en leergierigheid/werk en ontwikkeling/idee over kinderen/trouwen/wanneer klaar voor zulke stappen/emotionele band alles delen)/humor/zelfde behoefde in omgang met familie en vrienden/gek op dieren/smaak qua vakanties. Het maakt niet uit: we sluiten zó goed aan.
En daardoor hebben we een hele hechte band altijd gehad en kwamen we op omgeving ook over als stel dat erg goed matcht en levelt.
Maar ik sta wel achter mijn keuze van het verbreken van de relatie: iemand die te onzeker is en hierdoor teveel de omgeving tevreden wil stellen/teveel hooi op de vork neemt/etc, en die daardoor in de schamele vrije tijd er eigenlijk "te erg" aan toe is om tot zichzelf te komen en nog ruimte voor sociale omgeving over te hebben, die is altijd afwezig. Ik miste een gezonde dosis aandacht in de relatie, en het is niet gelukt om een weg te vinden waarin er voldoende momenten van ontspanning en ruimte voor elkaar waren.
Dan houd het op, want die basisaandacht lijkt me vrij essentieel.
Maar het voelt zo bizar om hem kwijt te zijn, omdat het ook zo erg voelt alsof we bij elkaar horen.
Met exen heb ik altijd toch wel het gevoel gehad dat er ook wat punten waren waarop we toch wel erg verschilden, of ik voelde meer vriendschap dan liefde, etc.
Zo'n band en dan afscheid nemen, vind ik zo tegenstrijdig. Wie herkent dit? Is het mogelijk om na zo'n persoon waar het zo mee klikt, nog iemand tegen te komen waarbij je dit vindt?
Eigenlijk voelde hij tijdens onze relatie als mijn grote liefde, en na het verbreken ervan voelde dit ook zo. En nu, nog steeds.
Hij voel(de) als mijn grote liefde, omdat het bijna eng is in hoeverre we gewoon zo verschrikkelijk hetzelfde in het leven staan en ons in zoveel dingen samen kunnen vinden. Huishouden/inrichting/politieke voorkeur/nieuwsgierigheid en leergierigheid/werk en ontwikkeling/idee over kinderen/trouwen/wanneer klaar voor zulke stappen/emotionele band alles delen)/humor/zelfde behoefde in omgang met familie en vrienden/gek op dieren/smaak qua vakanties. Het maakt niet uit: we sluiten zó goed aan.
En daardoor hebben we een hele hechte band altijd gehad en kwamen we op omgeving ook over als stel dat erg goed matcht en levelt.
Maar ik sta wel achter mijn keuze van het verbreken van de relatie: iemand die te onzeker is en hierdoor teveel de omgeving tevreden wil stellen/teveel hooi op de vork neemt/etc, en die daardoor in de schamele vrije tijd er eigenlijk "te erg" aan toe is om tot zichzelf te komen en nog ruimte voor sociale omgeving over te hebben, die is altijd afwezig. Ik miste een gezonde dosis aandacht in de relatie, en het is niet gelukt om een weg te vinden waarin er voldoende momenten van ontspanning en ruimte voor elkaar waren.
Dan houd het op, want die basisaandacht lijkt me vrij essentieel.
Maar het voelt zo bizar om hem kwijt te zijn, omdat het ook zo erg voelt alsof we bij elkaar horen.
Met exen heb ik altijd toch wel het gevoel gehad dat er ook wat punten waren waarop we toch wel erg verschilden, of ik voelde meer vriendschap dan liefde, etc.
Zo'n band en dan afscheid nemen, vind ik zo tegenstrijdig. Wie herkent dit? Is het mogelijk om na zo'n persoon waar het zo mee klikt, nog iemand tegen te komen waarbij je dit vindt?
zondag 21 september 2014 13:43
Hoi TO,
Het klinkt alsof jullie het samen goed hebben gehad. Voelde je je ook tot hem aangetrokken? Als je antwoord hierop 'ja' is, dan vind ik het een beetje gek dat je om onderstaande punten de relatie verbroken hebt.
'' Maar ik sta wel achter mijn keuze van het verbreken van de relatie: iemand die te onzeker is en hierdoor teveel de omgeving tevreden wil stellen/teveel hooi op de vork neemt/etc, en die daardoor in de schamele vrije tijd er eigenlijk "te erg" aan toe is om tot zichzelf te komen en nog ruimte voor sociale omgeving over te hebben, die is altijd afwezig. Ik miste een gezonde dosis aandacht in de relatie, en het is niet gelukt om een weg te vinden waarin er voldoende momenten van ontspanning en ruimte voor elkaar waren.''
Ik wil niet oordelen(misschien had ik hetzelfde gedaan) en ken het hele verhaal niet. Maar iedereen heeft toch verbeterpunten? En niemand is perfect. Het lijkt er op dat hij erg lief en sociaal is en het daardoor moeilijk vindt om zijn grenzen aan te geven. Dat is iets wat bijna ieder mens kan leren of verbeteren. Jullie zijn ook maar kort samen geweest. De meeste mensen hebben meer tijd nodig om zoiets als dit te veranderen. Als je echt gek op iemand bent, dan geef je diegene toch die tijd en sta je diegene bij, toch? Helemaal als de relatie verder goed is. Is het niet zo dat je misschien iets meer hebt gemist tijdens jullie relatie? Speelde het al lang dat je die gezonde dosis aandacht mist? Hoe heb je dit bespreekbaar gemaakt met hem? Ben je concreet geweest?
Maar volgens mij is bovenstaande niet echt relevant voor je vraag want je schrijft dat je achter je beslissing staat. Je bent angstig dat je niet iemand meer vind waarmee je zo goed match als de manier waarop je dit met je ex deed. Ik denk dat het lastig is om iemand te vinden wie overal hetzelfde over denkt als jezelf maar zeker niet onmogelijk. Maar moet dit per se? Het lijkt mij ook wel een beetje saai. Nooit een keer een goede discussie want je bent het altijd eens met elkaar. En dan komen er denk ik ook sneller andere dingen waar je ontevreden over bent. Die gezonde basisaandacht die jij beschrijft. Wat bedoel je daar precies mee?
Het klinkt alsof jullie het samen goed hebben gehad. Voelde je je ook tot hem aangetrokken? Als je antwoord hierop 'ja' is, dan vind ik het een beetje gek dat je om onderstaande punten de relatie verbroken hebt.
'' Maar ik sta wel achter mijn keuze van het verbreken van de relatie: iemand die te onzeker is en hierdoor teveel de omgeving tevreden wil stellen/teveel hooi op de vork neemt/etc, en die daardoor in de schamele vrije tijd er eigenlijk "te erg" aan toe is om tot zichzelf te komen en nog ruimte voor sociale omgeving over te hebben, die is altijd afwezig. Ik miste een gezonde dosis aandacht in de relatie, en het is niet gelukt om een weg te vinden waarin er voldoende momenten van ontspanning en ruimte voor elkaar waren.''
Ik wil niet oordelen(misschien had ik hetzelfde gedaan) en ken het hele verhaal niet. Maar iedereen heeft toch verbeterpunten? En niemand is perfect. Het lijkt er op dat hij erg lief en sociaal is en het daardoor moeilijk vindt om zijn grenzen aan te geven. Dat is iets wat bijna ieder mens kan leren of verbeteren. Jullie zijn ook maar kort samen geweest. De meeste mensen hebben meer tijd nodig om zoiets als dit te veranderen. Als je echt gek op iemand bent, dan geef je diegene toch die tijd en sta je diegene bij, toch? Helemaal als de relatie verder goed is. Is het niet zo dat je misschien iets meer hebt gemist tijdens jullie relatie? Speelde het al lang dat je die gezonde dosis aandacht mist? Hoe heb je dit bespreekbaar gemaakt met hem? Ben je concreet geweest?
Maar volgens mij is bovenstaande niet echt relevant voor je vraag want je schrijft dat je achter je beslissing staat. Je bent angstig dat je niet iemand meer vind waarmee je zo goed match als de manier waarop je dit met je ex deed. Ik denk dat het lastig is om iemand te vinden wie overal hetzelfde over denkt als jezelf maar zeker niet onmogelijk. Maar moet dit per se? Het lijkt mij ook wel een beetje saai. Nooit een keer een goede discussie want je bent het altijd eens met elkaar. En dan komen er denk ik ook sneller andere dingen waar je ontevreden over bent. Die gezonde basisaandacht die jij beschrijft. Wat bedoel je daar precies mee?
zondag 21 september 2014 13:52
@Vulkaan2004: Het klopt dat ik wel iets mistte, maar toch ook voelt hij als mijn grote liefde. Dus dat voelt zo verwarrend!
@ Everglades: Precies wat je beschrijft (iedereen heeft verbeterpunten, daarin geef je een grote liefde zeker toch de ruimte in dan, om daar in te ontwikkelen), heb ik tijdens onze relatie gedaan.
Ik heb hem hierin volledig gerespecteerd, gesteund, ruimte gegeven, etc.
Maar gek genoeg, kan het dan blijkbaar zo zijn dat ik teveel het gevoel heb mijn behoefte aan het stukje aandacht aan de kant te moeten zetten, voor hem en de ruimte die hij in dit proces nodig heeft.
Dan krijg je disbalans, en uiteindelijk had ik de welkbekende emmer die overliep. Ik had teveel het gevoel hem de ruimte voor dit proces te moeten geven, zonder dat er dan nog ruimte was voor die aandacht.
Je moet je voorstellen, als iemand 7 dagen per week superdruk en gestresst is. En daardoor aan het werk is of ruimte voor zichzelf neemt om bij te komen. Dan is er bij die persoon letterlijk en figuurlijk geen ruimte voor een ander, dat kan er niet ook nog eens bij in dat overvolle hoofd. Dat miste ik.
En de aantrekkingskracht was er helemaal. Dat is waarom het zo bizar aanvoelt deze breakup. Omdat we bij elkaar horen voor mijn gevoel, maar toch om 1 reden niet samen kunnen zijn.
@ Everglades: Precies wat je beschrijft (iedereen heeft verbeterpunten, daarin geef je een grote liefde zeker toch de ruimte in dan, om daar in te ontwikkelen), heb ik tijdens onze relatie gedaan.
Ik heb hem hierin volledig gerespecteerd, gesteund, ruimte gegeven, etc.
Maar gek genoeg, kan het dan blijkbaar zo zijn dat ik teveel het gevoel heb mijn behoefte aan het stukje aandacht aan de kant te moeten zetten, voor hem en de ruimte die hij in dit proces nodig heeft.
Dan krijg je disbalans, en uiteindelijk had ik de welkbekende emmer die overliep. Ik had teveel het gevoel hem de ruimte voor dit proces te moeten geven, zonder dat er dan nog ruimte was voor die aandacht.
Je moet je voorstellen, als iemand 7 dagen per week superdruk en gestresst is. En daardoor aan het werk is of ruimte voor zichzelf neemt om bij te komen. Dan is er bij die persoon letterlijk en figuurlijk geen ruimte voor een ander, dat kan er niet ook nog eens bij in dat overvolle hoofd. Dat miste ik.
En de aantrekkingskracht was er helemaal. Dat is waarom het zo bizar aanvoelt deze breakup. Omdat we bij elkaar horen voor mijn gevoel, maar toch om 1 reden niet samen kunnen zijn.
zondag 21 september 2014 14:22
Jeetje wat heftig. Ik vind dat je er nog rustig over schrijft want jullie klinken geweldig samen. Aantrekkingskracht is er ook.. Maar eigenlijk geen ruimte voor jou. Verdrietig!
Maar ik snap dat je dus nu het idee hebt dat je de perfecte partner laat lopen, maar ik hoop ook dat je snapt dat je alsnog een geweldig iemand kunt vinden met wie het niet zo 'matched' als met hem (op papier).
Opzich vind ik sommigen van de dingen (politiek / reizen / wanneer kinderen) wel belangrijk om op 1 lijn te zitten maar andere dingen moet je juist ook kunnen loslaten (inrichting, huishouding) en bij de juiste persoon is het heerlijk om daar dus compromissen mee te sluiten. Juist leuk!
Dus ik wilde je alleen even zeggen dat ik denk dat het wel goed komt met je. Als je er zo weloverwogen over kunt schrijven, is dit een goede beslissing geweest. Maar wel succes, het zal evengoed ook nog moeilijk tijd zijn.
Maar ik snap dat je dus nu het idee hebt dat je de perfecte partner laat lopen, maar ik hoop ook dat je snapt dat je alsnog een geweldig iemand kunt vinden met wie het niet zo 'matched' als met hem (op papier).
Opzich vind ik sommigen van de dingen (politiek / reizen / wanneer kinderen) wel belangrijk om op 1 lijn te zitten maar andere dingen moet je juist ook kunnen loslaten (inrichting, huishouding) en bij de juiste persoon is het heerlijk om daar dus compromissen mee te sluiten. Juist leuk!
Dus ik wilde je alleen even zeggen dat ik denk dat het wel goed komt met je. Als je er zo weloverwogen over kunt schrijven, is dit een goede beslissing geweest. Maar wel succes, het zal evengoed ook nog moeilijk tijd zijn.
zondag 21 september 2014 14:34
Het lijkt mij vreselijk om constant het gevoel te hebben dat er geen ruimte was voor jou in jullie relatie. Maar nu is het nog steeds niet duidelijk wat je bedoelt met die gezonde basis aandacht. Aandacht is zo'n breed begrip. En ik vraag mij ook af wat jij gedaan hebt om die ruimte wel te creeëren waar je zo'n behoefte aan had. Ergens heb ik ook wel bewondering voor je. Je kiest duidelijk heel erg voor jezelf en je eigen geluk. En daar moet je sterk voor zijn. Ik hoop alleen niet dat je hier iets te snel voor hebt gekozen. Helemaal omdat de rest van jullie samen zijn zo perfect was.
zondag 21 september 2014 15:04
@erizo: ik denk soms ook dat ik iets te snel heb besloten.. Dat werd me overigens juist erg door gevoel ingegeven (het gevoel van, ik kan niet meer, en zo werkt het niet). Ik twijfel er niet aan dat het zoals het was, niet werkte of zal werken. Ik twijfel er wel aan of we er niet aan zouden kunnen werken.
@endagmar: precies zoals je typt in je 1e zin... Zo is het eigenlijk ook En dan is het erg verdrietig en pijnlijk als het dan zo loopt. En ook wel twijfelachtig, want ik raak nu mijn geliefde kwijt waar ik zo thuis bij ben. Maar ik hoop dat je gelijk hebt en dat het hoe dan ook goed zal komen!
@everglades: Ja dat gevoel is heel vervelend. Ik had vaker ruimte voor hem in mijn hoofd dan andersom, dus ik liep vaak tegen een muur op. Dan kun je verstandelijk begrijpen dat iemand dat niet expres doet/waar het vandaan komt, maar het gaat aan je vreten. In ieder geval bij mij. Dat bedoel ik met de aandacht (om aandacht te kunnen geven/ontvangen, moet je openstaan voor de ander. Dat gaat niet met een hoofd vol stress).
Wat ik heb gedaan? Bespreekbaar maken, soms ruzie maken (slecht, maar menselijk voelde me soms afgewezen en dan ontstond er weleens ruzie), uitleggen hoe het dan voor mij voelde, maar ook aangeven zijn kant te respecteren en te begrijpen, oplossingen verzinnen waarmee de ruimte kon ontstaan (1 vaste dag ontspannen in het weekend/soms uitjes plannen, etc).
En ja ik hoop ook niet dat ik nu iets te snel heb gekozen. (alhoewel ik in de 2,5 jaar al enorm heb gewerkt hieraan).
@endagmar: precies zoals je typt in je 1e zin... Zo is het eigenlijk ook En dan is het erg verdrietig en pijnlijk als het dan zo loopt. En ook wel twijfelachtig, want ik raak nu mijn geliefde kwijt waar ik zo thuis bij ben. Maar ik hoop dat je gelijk hebt en dat het hoe dan ook goed zal komen!
@everglades: Ja dat gevoel is heel vervelend. Ik had vaker ruimte voor hem in mijn hoofd dan andersom, dus ik liep vaak tegen een muur op. Dan kun je verstandelijk begrijpen dat iemand dat niet expres doet/waar het vandaan komt, maar het gaat aan je vreten. In ieder geval bij mij. Dat bedoel ik met de aandacht (om aandacht te kunnen geven/ontvangen, moet je openstaan voor de ander. Dat gaat niet met een hoofd vol stress).
Wat ik heb gedaan? Bespreekbaar maken, soms ruzie maken (slecht, maar menselijk voelde me soms afgewezen en dan ontstond er weleens ruzie), uitleggen hoe het dan voor mij voelde, maar ook aangeven zijn kant te respecteren en te begrijpen, oplossingen verzinnen waarmee de ruimte kon ontstaan (1 vaste dag ontspannen in het weekend/soms uitjes plannen, etc).
En ja ik hoop ook niet dat ik nu iets te snel heb gekozen. (alhoewel ik in de 2,5 jaar al enorm heb gewerkt hieraan).
zondag 21 september 2014 15:15
@Annelaure: eigenlijk kwam hij naar me toe om te vertellen hieraan te willen werken. Zijn stressprobleem.
Maar de manier van brengen is erg verkeerd geschoten. Ipv te zeggen "ik please teveel en ervaar te veel stress, ik moet daaraan werken ook ter verbetering van onze relatie" zei hij
"ik moet beter mijn stress leren hanteren en wil van jou daar de ruimte voor want nu krijg ik het ook vaak benauwd en je moet me juist ruimte geven. En je zult me dat wel moeten geven want anders gaat het hoe dan ook mis, want zo voel ik me ook niet happy en dat werkt ook niet voor de relatie.
Als je al 2,5 jaar rekening houdt met iemand en zijn probleem, en je best doet,dan is het vrij rauw op je dak als die persoon zo dreigend het gesprek inkomt en er even aan voorbij gaat dat je al een heleboel ruimte gegeven hebt. Hij benaderde de situatie vanuit zichzelf, maar vergat even mijn kant en gevoelens etc.
Dit is overigens wel uitgesproken en nu kunnen we er aardig over praten. Hij kan begrijpen dat ik er last van heb dat hij veel stress heeft, dat ik die aandacht erdoor mis.
Hij vindt het lastig dat ik het zo snel beëindigd heb allemaal en ergens ook dat ik er niet voor heb gekozen hem te steunen.
Maar de manier van brengen is erg verkeerd geschoten. Ipv te zeggen "ik please teveel en ervaar te veel stress, ik moet daaraan werken ook ter verbetering van onze relatie" zei hij
"ik moet beter mijn stress leren hanteren en wil van jou daar de ruimte voor want nu krijg ik het ook vaak benauwd en je moet me juist ruimte geven. En je zult me dat wel moeten geven want anders gaat het hoe dan ook mis, want zo voel ik me ook niet happy en dat werkt ook niet voor de relatie.
Als je al 2,5 jaar rekening houdt met iemand en zijn probleem, en je best doet,dan is het vrij rauw op je dak als die persoon zo dreigend het gesprek inkomt en er even aan voorbij gaat dat je al een heleboel ruimte gegeven hebt. Hij benaderde de situatie vanuit zichzelf, maar vergat even mijn kant en gevoelens etc.
Dit is overigens wel uitgesproken en nu kunnen we er aardig over praten. Hij kan begrijpen dat ik er last van heb dat hij veel stress heeft, dat ik die aandacht erdoor mis.
Hij vindt het lastig dat ik het zo snel beëindigd heb allemaal en ergens ook dat ik er niet voor heb gekozen hem te steunen.
zondag 21 september 2014 15:25
quote:kiki28 schreef op 21 september 2014 @ 15:15:
@Annelaure: eigenlijk kwam hij naar me toe om te vertellen hieraan te willen werken. Zijn stressprobleem.
Maar de manier van brengen is erg verkeerd geschoten. Ipv te zeggen "ik please teveel en ervaar te veel stress, ik moet daaraan werken ook ter verbetering van onze relatie" zei hij
"ik moet beter mijn stress leren hanteren en wil van jou daar de ruimte voor want nu krijg ik het ook vaak benauwd en je moet me juist ruimte geven. En je zult me dat wel moeten geven want anders gaat het hoe dan ook mis, want zo voel ik me ook niet happy en dat werkt ook niet voor de relatie.
Als je al 2,5 jaar rekening houdt met iemand en zijn probleem, en je best doet,dan is het vrij rauw op je dak als die persoon zo dreigend het gesprek inkomt en er even aan voorbij gaat dat je al een heleboel ruimte gegeven hebt. Hij benaderde de situatie vanuit zichzelf, maar vergat even mijn kant en gevoelens etc.
Dit is overigens wel uitgesproken en nu kunnen we er aardig over praten. Hij kan begrijpen dat ik er last van heb dat hij veel stress heeft, dat ik die aandacht erdoor mis.
Hij vindt het lastig dat ik het zo snel beëindigd heb allemaal en ergens ook dat ik er niet voor heb gekozen hem te steunen.Dus je hebt het uitgemaakt vanwege hoe iemand die slecht in zijn vel zat iets zei? Ik vind het niet lomp gezegd, maar juist duidelijk. Ik snap dat hij teleurgesteld is dat je het om die reden uitmaakt. Dat zou ik ook zijn en jouw reactie zou ik niet verwachten van iemand die spreekt over een Ware Liefde met hoofdletters.
@Annelaure: eigenlijk kwam hij naar me toe om te vertellen hieraan te willen werken. Zijn stressprobleem.
Maar de manier van brengen is erg verkeerd geschoten. Ipv te zeggen "ik please teveel en ervaar te veel stress, ik moet daaraan werken ook ter verbetering van onze relatie" zei hij
"ik moet beter mijn stress leren hanteren en wil van jou daar de ruimte voor want nu krijg ik het ook vaak benauwd en je moet me juist ruimte geven. En je zult me dat wel moeten geven want anders gaat het hoe dan ook mis, want zo voel ik me ook niet happy en dat werkt ook niet voor de relatie.
Als je al 2,5 jaar rekening houdt met iemand en zijn probleem, en je best doet,dan is het vrij rauw op je dak als die persoon zo dreigend het gesprek inkomt en er even aan voorbij gaat dat je al een heleboel ruimte gegeven hebt. Hij benaderde de situatie vanuit zichzelf, maar vergat even mijn kant en gevoelens etc.
Dit is overigens wel uitgesproken en nu kunnen we er aardig over praten. Hij kan begrijpen dat ik er last van heb dat hij veel stress heeft, dat ik die aandacht erdoor mis.
Hij vindt het lastig dat ik het zo snel beëindigd heb allemaal en ergens ook dat ik er niet voor heb gekozen hem te steunen.Dus je hebt het uitgemaakt vanwege hoe iemand die slecht in zijn vel zat iets zei? Ik vind het niet lomp gezegd, maar juist duidelijk. Ik snap dat hij teleurgesteld is dat je het om die reden uitmaakt. Dat zou ik ook zijn en jouw reactie zou ik niet verwachten van iemand die spreekt over een Ware Liefde met hoofdletters.
zondag 21 september 2014 15:31
Misschien leken jullie teveel op elkaar. Zoveel, dat jij vond dat hij qua behoeft aan aandacht naar elkaar ook hetzelfde zou moeten zijn, en dat is hij dus kennelijk niet. Ondanks al jullie overeenkomsten, is er dus een belangrijk verschil. En jij voor jou is dat juist een cruciaal verschil. Dan is het dus niet je grote liefde, maar iemand waarmee je toevallig heel veel gemeen hebt.
Ik heb helemaal niet zo heel veel gemeen met mijn man, maar in aandacht naar elkaar toe zijn wij juist wel hetzelfde. We doen allebei ons eigen ding, hebben eigen interesses en hobby's, maar geven elkaar ook aandacht op momenten dat we dat beide willen (dus niet tijdens een voetbalwedstrijd Feyenoord-Ajax )
Eerlijk gezegd vind ik,het ook wel fijn om mijn eigen interesses te hebben, die buiten de relatie om gaan.
Ik heb helemaal niet zo heel veel gemeen met mijn man, maar in aandacht naar elkaar toe zijn wij juist wel hetzelfde. We doen allebei ons eigen ding, hebben eigen interesses en hobby's, maar geven elkaar ook aandacht op momenten dat we dat beide willen (dus niet tijdens een voetbalwedstrijd Feyenoord-Ajax )
Eerlijk gezegd vind ik,het ook wel fijn om mijn eigen interesses te hebben, die buiten de relatie om gaan.
Later is nu
zondag 21 september 2014 15:37
quote:kiki28 schreef op 21 september 2014 @ 15:15:
@Annelaure: eigenlijk kwam hij naar me toe om te vertellen hieraan te willen werken. Zijn stressprobleem.
Maar de manier van brengen is erg verkeerd geschoten. Ipv te zeggen "ik please teveel en ervaar te veel stress, ik moet daaraan werken ook ter verbetering van onze relatie" zei hij
"ik moet beter mijn stress leren hanteren en wil van jou daar de ruimte voor want nu krijg ik het ook vaak benauwd en je moet me juist ruimte geven. En je zult me dat wel moeten geven want anders gaat het hoe dan ook mis, want zo voel ik me ook niet happy en dat werkt ook niet voor de relatie.
Als je al 2,5 jaar rekening houdt met iemand en zijn probleem, en je best doet,dan is het vrij rauw op je dak als die persoon zo dreigend het gesprek inkomt en er even aan voorbij gaat dat je al een heleboel ruimte gegeven hebt. Hij benaderde de situatie vanuit zichzelf, maar vergat even mijn kant en gevoelens etc.
Dit is overigens wel uitgesproken en nu kunnen we er aardig over praten. Hij kan begrijpen dat ik er last van heb dat hij veel stress heeft, dat ik die aandacht erdoor mis.
Hij vindt het lastig dat ik het zo snel beëindigd heb allemaal en ergens ook dat ik er niet voor heb gekozen hem te steunen.
Eigenlijk kinkt hij hier helemaal niet zo ideaal, als ik zo vrij mag zijn.
Ik denk dat je er goed aan gedaan hebt, hem die nodige ruimte te geven door weg te gaan. Als jullie inderdaad voor elkaar bestemd zijn, als jullie lekaars grote liefde zijn, komen jullie misschien ook na een periode van afstand weer bij elkaar, maar ik zou hier niet van uitgaan (omdat je je dan niet zelf los van hem maakt maar afhankelijk blijft en wacht)
Richt je op jezelf, je eigen leven. Niet op wat had kunnen zijn, maar op wat er nog allemaal kan gaan komen.
@Annelaure: eigenlijk kwam hij naar me toe om te vertellen hieraan te willen werken. Zijn stressprobleem.
Maar de manier van brengen is erg verkeerd geschoten. Ipv te zeggen "ik please teveel en ervaar te veel stress, ik moet daaraan werken ook ter verbetering van onze relatie" zei hij
"ik moet beter mijn stress leren hanteren en wil van jou daar de ruimte voor want nu krijg ik het ook vaak benauwd en je moet me juist ruimte geven. En je zult me dat wel moeten geven want anders gaat het hoe dan ook mis, want zo voel ik me ook niet happy en dat werkt ook niet voor de relatie.
Als je al 2,5 jaar rekening houdt met iemand en zijn probleem, en je best doet,dan is het vrij rauw op je dak als die persoon zo dreigend het gesprek inkomt en er even aan voorbij gaat dat je al een heleboel ruimte gegeven hebt. Hij benaderde de situatie vanuit zichzelf, maar vergat even mijn kant en gevoelens etc.
Dit is overigens wel uitgesproken en nu kunnen we er aardig over praten. Hij kan begrijpen dat ik er last van heb dat hij veel stress heeft, dat ik die aandacht erdoor mis.
Hij vindt het lastig dat ik het zo snel beëindigd heb allemaal en ergens ook dat ik er niet voor heb gekozen hem te steunen.
Eigenlijk kinkt hij hier helemaal niet zo ideaal, als ik zo vrij mag zijn.
Ik denk dat je er goed aan gedaan hebt, hem die nodige ruimte te geven door weg te gaan. Als jullie inderdaad voor elkaar bestemd zijn, als jullie lekaars grote liefde zijn, komen jullie misschien ook na een periode van afstand weer bij elkaar, maar ik zou hier niet van uitgaan (omdat je je dan niet zelf los van hem maakt maar afhankelijk blijft en wacht)
Richt je op jezelf, je eigen leven. Niet op wat had kunnen zijn, maar op wat er nog allemaal kan gaan komen.
Later is nu
zondag 21 september 2014 15:40
@Annelaure: ik snap je reactie, zo ziet hij het ook.
Het is gewoon een beetje lastig allemaal... Hij heeft zolang ik hem ken stressklachten, ik heb mijn best gedaan er voor hem te zijn en naar passende oplossingen te zoeken om toch een soort balans te krijgen in de momenten van aandacht voor elkaar. Dat is niet gelukt.
Hij heeft mijn steun altijd gewaardeerd en vaak benoemd. Dus dat is er allemaal.
Maar ja, dat hij nu zo vanuit zichzelf praatte toen hij aangaf aan de stress te willen werken, en zo eisend naar mij was ("en jij moét mij die ruimte geven"), vond ik respectloos. Ik had het gewaardeerd als hij op z'n minst had gezegd "ik hoop dat jij mij die ruimte kunt/wilt geven, zodat ik er alleen en samen met jou aan kan werken om me beter te voelen".
Het was duidelijk gezegd door hem ja, maar wel op een harde, eisende manier. Dat schoot echt niet goed.
Overigens is die zwaarte ervan al overgewaaid, ik snap wel waar hij vandaan kwam en hij snapt ook waar ik vandaan kom in het hele verhaal.
Het is gewoon een beetje lastig allemaal... Hij heeft zolang ik hem ken stressklachten, ik heb mijn best gedaan er voor hem te zijn en naar passende oplossingen te zoeken om toch een soort balans te krijgen in de momenten van aandacht voor elkaar. Dat is niet gelukt.
Hij heeft mijn steun altijd gewaardeerd en vaak benoemd. Dus dat is er allemaal.
Maar ja, dat hij nu zo vanuit zichzelf praatte toen hij aangaf aan de stress te willen werken, en zo eisend naar mij was ("en jij moét mij die ruimte geven"), vond ik respectloos. Ik had het gewaardeerd als hij op z'n minst had gezegd "ik hoop dat jij mij die ruimte kunt/wilt geven, zodat ik er alleen en samen met jou aan kan werken om me beter te voelen".
Het was duidelijk gezegd door hem ja, maar wel op een harde, eisende manier. Dat schoot echt niet goed.
Overigens is die zwaarte ervan al overgewaaid, ik snap wel waar hij vandaan kwam en hij snapt ook waar ik vandaan kom in het hele verhaal.
zondag 21 september 2014 15:46
@ Dreamer: ik denk dat je er gelijk in hebt dat we op een (voor mij) cruciaal punt verschillen: namelijk het stuk aandacht geven aan elkaar. Dat komt denk ik wel doordat hij ook niet goed in zijn vel zit. Maar waar het dan ook door komt, daarin verschillen we nu.
Ik ga nu zeker door met mijn leven, maar kan niet ontkennen dat het gevoel van "wij horen bij elkaar" vaak opspeelt.
Ik ga nu zeker door met mijn leven, maar kan niet ontkennen dat het gevoel van "wij horen bij elkaar" vaak opspeelt.
zondag 21 september 2014 15:53
Ik vind 2,5 jaar wel erg lang, zeker als de relatie net zolang geduurd heeft.
Dit gezegd hebbende, dat jullie hier beiden heel anders tegenaan kijken, jij vindt dat je hem alle ruimte bood, hij voelde zich juist benauwd, is niet zo gek. Maar lijkt me ook geen reden om de relatie te verbreken.
Mijn lief zit ook niet lekker in zijn vel vanwege ingrijpende ziekte en ik moet eerlijk zeggen dat het soms lastig is om elkaars positie te begrijpen. Dit veroorzaakt soms best wat wrijving en we zeggen beiden elkaar keihard de waarheid, dat helpt wel.
Dit gezegd hebbende, dat jullie hier beiden heel anders tegenaan kijken, jij vindt dat je hem alle ruimte bood, hij voelde zich juist benauwd, is niet zo gek. Maar lijkt me ook geen reden om de relatie te verbreken.
Mijn lief zit ook niet lekker in zijn vel vanwege ingrijpende ziekte en ik moet eerlijk zeggen dat het soms lastig is om elkaars positie te begrijpen. Dit veroorzaakt soms best wat wrijving en we zeggen beiden elkaar keihard de waarheid, dat helpt wel.
zondag 21 september 2014 16:06
Misschien moet je een keer met hem afspreken en erover praten. Een time-out kan veel dingen duidelijk maken. Ik zat een een vergelijkbare relatie en hij maakte het uit in juni. Niet helemaal hetzelfde maar er was ook niet genoeg ruimte. Dus wel vergelijkbaar. Hij is een week geleden teruggekomen en sinds gisteren hebben we weer wat. Wij zijn in de afgelopen paar maanden allebei veranderd en we hebben ruimte gevonden die er eerst niet was. En ook wij hebben die onbegrijpelijke band en zijn elkaar ultieme liefde. Dus ik begrijp ook heel goed waarom je liefde van je leven zegt terwijl hij tegelijk niet voldoende geeft. Dat kan. Maar hij zal moeten willen veranderen, anders heeft het geen zin. Geef het tijd, wie weet komt het nog goed. Die van mij heeft nu gevoeld wat ie moest missen en ziet nu in dat het best kan. Of het gaat werken? Geen idee, maar dat zien we wel.
Enne, mijn eerste reactie was hell no!!!, maar toch ben ik gezwicht omdat ik naarcmijn gevoel ging luisteren. Dus laat je niet uit het veld slaan door een initiele nee....
Enne, mijn eerste reactie was hell no!!!, maar toch ben ik gezwicht omdat ik naarcmijn gevoel ging luisteren. Dus laat je niet uit het veld slaan door een initiele nee....
anoniem_199929 wijzigde dit bericht op 21-09-2014 16:07
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
% gewijzigd
zondag 21 september 2014 16:23
Inderdaad. Hij zit niet lekker in zijn veel en ervaart wellicht daardoor iets al gauw als druk. En jij vraagt wellicht al minder aandacht dan je zou willen en dat gaat ook botsen.
Wat hij als veel (te veel) ervaart, ervaar jij misschien als veel te weinig. Omdat je allebei vanuit je eigen positie redeneert.
Wat hij als veel (te veel) ervaart, ervaar jij misschien als veel te weinig. Omdat je allebei vanuit je eigen positie redeneert.
zondag 21 september 2014 16:27
Mijn vriend is bv. behoorlijk beperkt in zijn dagelijks leven doordat hij ziek is en daardoor zwaar gefrustreerd. En dat reageert ie af op mij. In zijn ogen kan ik alles nog. Terwijl ik juist het gevoel heb dat alles op mij neerkomt. Tja, dat botst. Maar door er over te blijven praten kunnen we elkaars positie en zienswijze wel begrijpen.
zondag 21 september 2014 16:35
@imogen75: Wat fijn om te lezen dat je begrijpt wat voor gevoel ik omschrijf (liefde van je leven, maar wel iets wat de relatie in de weg staat). Ik denk er hetzelfde over; we kunnen weer samen komen, ik geloof namelijk sterk in onze liefde. Daarvoor moet hij denk ik wel ontdekken wat hij nu mist, en er moet toch een soort echte knop om waardoor hij er echt aan gaat werken/voor vecht.
Veel succes en geluk gewenst voor jullie, ik hoop dat jullie dichter tot elkaar komen!
@typfoudt: inderdaad. Hij zei achteraf: ik wil erg graag met je samenwonen en je bij me hebben, dus vat het benauwde gevoel niet op als algehele afwijzing. Dat ervaar ik als ik veel aan mn hoofd heb en de ruimte nodig heb en jij dan juist die aandacht wilt. Dan is het een druk, zoals je zegt.
Veel succes en geluk gewenst voor jullie, ik hoop dat jullie dichter tot elkaar komen!
@typfoudt: inderdaad. Hij zei achteraf: ik wil erg graag met je samenwonen en je bij me hebben, dus vat het benauwde gevoel niet op als algehele afwijzing. Dat ervaar ik als ik veel aan mn hoofd heb en de ruimte nodig heb en jij dan juist die aandacht wilt. Dan is het een druk, zoals je zegt.
