Relaties
alle pijlers
Gevoel Ware Liefde te laten lopen
zondag 21 september 2014 12:56
Een maand geleden verbrak ik mijn relatie, mijn vriend en ik waren 2,5 jaar samen en 1 jaar woonden we samen.
Eigenlijk voelde hij tijdens onze relatie als mijn grote liefde, en na het verbreken ervan voelde dit ook zo. En nu, nog steeds.
Hij voel(de) als mijn grote liefde, omdat het bijna eng is in hoeverre we gewoon zo verschrikkelijk hetzelfde in het leven staan en ons in zoveel dingen samen kunnen vinden. Huishouden/inrichting/politieke voorkeur/nieuwsgierigheid en leergierigheid/werk en ontwikkeling/idee over kinderen/trouwen/wanneer klaar voor zulke stappen/emotionele band alles delen)/humor/zelfde behoefde in omgang met familie en vrienden/gek op dieren/smaak qua vakanties. Het maakt niet uit: we sluiten zó goed aan.
En daardoor hebben we een hele hechte band altijd gehad en kwamen we op omgeving ook over als stel dat erg goed matcht en levelt.
Maar ik sta wel achter mijn keuze van het verbreken van de relatie: iemand die te onzeker is en hierdoor teveel de omgeving tevreden wil stellen/teveel hooi op de vork neemt/etc, en die daardoor in de schamele vrije tijd er eigenlijk "te erg" aan toe is om tot zichzelf te komen en nog ruimte voor sociale omgeving over te hebben, die is altijd afwezig. Ik miste een gezonde dosis aandacht in de relatie, en het is niet gelukt om een weg te vinden waarin er voldoende momenten van ontspanning en ruimte voor elkaar waren.
Dan houd het op, want die basisaandacht lijkt me vrij essentieel.
Maar het voelt zo bizar om hem kwijt te zijn, omdat het ook zo erg voelt alsof we bij elkaar horen.
Met exen heb ik altijd toch wel het gevoel gehad dat er ook wat punten waren waarop we toch wel erg verschilden, of ik voelde meer vriendschap dan liefde, etc.
Zo'n band en dan afscheid nemen, vind ik zo tegenstrijdig. Wie herkent dit? Is het mogelijk om na zo'n persoon waar het zo mee klikt, nog iemand tegen te komen waarbij je dit vindt?
Eigenlijk voelde hij tijdens onze relatie als mijn grote liefde, en na het verbreken ervan voelde dit ook zo. En nu, nog steeds.
Hij voel(de) als mijn grote liefde, omdat het bijna eng is in hoeverre we gewoon zo verschrikkelijk hetzelfde in het leven staan en ons in zoveel dingen samen kunnen vinden. Huishouden/inrichting/politieke voorkeur/nieuwsgierigheid en leergierigheid/werk en ontwikkeling/idee over kinderen/trouwen/wanneer klaar voor zulke stappen/emotionele band alles delen)/humor/zelfde behoefde in omgang met familie en vrienden/gek op dieren/smaak qua vakanties. Het maakt niet uit: we sluiten zó goed aan.
En daardoor hebben we een hele hechte band altijd gehad en kwamen we op omgeving ook over als stel dat erg goed matcht en levelt.
Maar ik sta wel achter mijn keuze van het verbreken van de relatie: iemand die te onzeker is en hierdoor teveel de omgeving tevreden wil stellen/teveel hooi op de vork neemt/etc, en die daardoor in de schamele vrije tijd er eigenlijk "te erg" aan toe is om tot zichzelf te komen en nog ruimte voor sociale omgeving over te hebben, die is altijd afwezig. Ik miste een gezonde dosis aandacht in de relatie, en het is niet gelukt om een weg te vinden waarin er voldoende momenten van ontspanning en ruimte voor elkaar waren.
Dan houd het op, want die basisaandacht lijkt me vrij essentieel.
Maar het voelt zo bizar om hem kwijt te zijn, omdat het ook zo erg voelt alsof we bij elkaar horen.
Met exen heb ik altijd toch wel het gevoel gehad dat er ook wat punten waren waarop we toch wel erg verschilden, of ik voelde meer vriendschap dan liefde, etc.
Zo'n band en dan afscheid nemen, vind ik zo tegenstrijdig. Wie herkent dit? Is het mogelijk om na zo'n persoon waar het zo mee klikt, nog iemand tegen te komen waarbij je dit vindt?
zondag 21 september 2014 17:38
Een heel verhaal over soulmates, hoe jullie toch zo gelijk in het leven staan.
Maar....
En alles wat er na die maar komt, is per definitie de ontkrachting van alles wat er voor de maar stond.
Dus: jullie zijn geen soulmates die zo gelijk in het leven staan, want hij deed jou in aandacht tekort.
Kortom: doorgaan met ademhalen, de prins op het witte paard gaat zich vas nog weleens aandienen. Of niet, en dan is het ook goed.
Maar....
En alles wat er na die maar komt, is per definitie de ontkrachting van alles wat er voor de maar stond.
Dus: jullie zijn geen soulmates die zo gelijk in het leven staan, want hij deed jou in aandacht tekort.
Kortom: doorgaan met ademhalen, de prins op het witte paard gaat zich vas nog weleens aandienen. Of niet, en dan is het ook goed.
zondag 21 september 2014 18:01
@typfaudt: inderdaad, ik heb uit emotie gehandeld. Dat maakt het nu ook lastig, nu we weer goed kunnen praten en elkaar beter begrijpen.
Hij vindt het ook lastig dat ik er zo rigoureus mee gestopt ben, terwijl hij eraan wil werken.
Maarja nu is het kwaad geschied. Ik hoop wel dat hij nu in beweging komt, inziet dat dit echt aangepakt moet worden ook voor een kans voor ons samen....
@Naara: dat vind ik wat kort door de bocht, maar dat mag je zo vinden uiteraard. Mijn idee is dat je heel goed een sterke liefdesband kunt hebben met iemand, maar dat de relatie bijv. stagneert doordat iemand nog in ontwikkeling is/teveel de handen vol heeft aan zichzelf.
Hij vindt het ook lastig dat ik er zo rigoureus mee gestopt ben, terwijl hij eraan wil werken.
Maarja nu is het kwaad geschied. Ik hoop wel dat hij nu in beweging komt, inziet dat dit echt aangepakt moet worden ook voor een kans voor ons samen....
@Naara: dat vind ik wat kort door de bocht, maar dat mag je zo vinden uiteraard. Mijn idee is dat je heel goed een sterke liefdesband kunt hebben met iemand, maar dat de relatie bijv. stagneert doordat iemand nog in ontwikkeling is/teveel de handen vol heeft aan zichzelf.
zondag 21 september 2014 18:27
quote:kiki28 schreef op 21 september 2014 @ 18:01:
@typfaudt: inderdaad, ik heb uit emotie gehandeld. Dat maakt het nu ook lastig, nu we weer goed kunnen praten en elkaar beter begrijpen.
Hij vindt het ook lastig dat ik er zo rigoureus mee gestopt ben, terwijl hij eraan wil werken.
Maarja nu is het kwaad geschied. Ik hoop wel dat hij nu in beweging komt, inziet dat dit echt aangepakt moet worden ook voor een kans voor ons samen....
@Naara: dat vind ik wat kort door de bocht, maar dat mag je zo vinden uiteraard. Mijn idee is dat je heel goed een sterke liefdesband kunt hebben met iemand, maar dat de relatie bijv. stagneert doordat iemand nog in ontwikkeling is/teveel de handen vol heeft aan zichzelf.
Volgens mij begrijp je niet wat ik bedoel: ik zeg niet dat je geen goede liefdesband kan hebben als de ander de handen vol heeft aan zichzelf.
Wat ik zeg is: alles wat er achter de maar komt (en dat zijn toch echt de woorden van TO zelf!) is per definitie de ontkrachting van wat er voor de maar stond (dus dat hele soulmates gedoe).
En dat het dus imo de TO zelf is die daar dan het een uitsluit tov het ander.
@typfaudt: inderdaad, ik heb uit emotie gehandeld. Dat maakt het nu ook lastig, nu we weer goed kunnen praten en elkaar beter begrijpen.
Hij vindt het ook lastig dat ik er zo rigoureus mee gestopt ben, terwijl hij eraan wil werken.
Maarja nu is het kwaad geschied. Ik hoop wel dat hij nu in beweging komt, inziet dat dit echt aangepakt moet worden ook voor een kans voor ons samen....
@Naara: dat vind ik wat kort door de bocht, maar dat mag je zo vinden uiteraard. Mijn idee is dat je heel goed een sterke liefdesband kunt hebben met iemand, maar dat de relatie bijv. stagneert doordat iemand nog in ontwikkeling is/teveel de handen vol heeft aan zichzelf.
Volgens mij begrijp je niet wat ik bedoel: ik zeg niet dat je geen goede liefdesband kan hebben als de ander de handen vol heeft aan zichzelf.
Wat ik zeg is: alles wat er achter de maar komt (en dat zijn toch echt de woorden van TO zelf!) is per definitie de ontkrachting van wat er voor de maar stond (dus dat hele soulmates gedoe).
En dat het dus imo de TO zelf is die daar dan het een uitsluit tov het ander.
zondag 21 september 2014 19:12
Ik vind het eigenlijk wel heel herkenbaar wat je schrijft in je openingspost, TO. Door de situatie van mijn vriend is er bij hem ook weinig ruimte voor mij. Hij heeft zijn handen al vol aan zichzelf. Tel daarbij op dat hij zijn emoties niet zo goed meer kan reguleren, dat heb je eigenlijk ook wel een beetje als je niet lekker in je vel zit, al is het hier vrij extreem (geweest). En ik ben best wel gevoelig, dat is dus niet zo'n handige combi. En ondanks het feit dat de omstandigheden nog steeds gewoon klote zijn, is onze relatie inmiddels weer goed. Ik heb echt ruimte voor mezelf en mijn gevoelens op moeten eisen, op mijn strepen moeten staan en heel duidelijk moeten maken wat ik nodig heb. En ook duidelijk gemaakt wat de situatie met mij doet, hoe ik me eronder voel. Ik ben echt blij dat we elkaar weer 'verstaan' zeg maar.
zondag 21 september 2014 19:28
@ Naara: Voor mij kunnen wat voor de maar staat, en wat er achteraan komt, samengaan Ik zie het dus niet zo dat het een het ander ontkracht. Maarik snap wel je punt, dat er dus duidelijk ook dingen niet goed zitten. En dan is het misschien beter dat het uit is, dat zou kunnen.
@typfoudt: ik herken erg wat je beschrijft, het lijkt zeker op elkaar.... Je zegt dat je op je strepen bent gaan staan, ruimte hebt moeten opeisen... Jouw vriend heeft dus wel "meegewerkt" op het moment dat je jouw behoeften aangaf? Waardoor jullie weer begonnen te levellen?
@typfoudt: ik herken erg wat je beschrijft, het lijkt zeker op elkaar.... Je zegt dat je op je strepen bent gaan staan, ruimte hebt moeten opeisen... Jouw vriend heeft dus wel "meegewerkt" op het moment dat je jouw behoeften aangaf? Waardoor jullie weer begonnen te levellen?
