Relaties
alle pijlers
Snel huilen
dinsdag 22 juli 2014 12:47
Hallo,
Ik heb volgende vervelend probleem - ik heb een leuke relatie met mijn vriend (iets langer dan een jaar) maar elke keer dat er me iets dwars zit of we hebben een discussie, begin ik onmiddellijk te huilen.
Ik snap zelf niet waarom want meestal gaat het om iets redelijk banaal (vb ik vind dat hij nors doet, of dat hij te laat thuis was gisteren)
Maar toch krijg ik het niet gezegd zonder tranen...
Dacht dat het misschien hormonaal zou zijn, maar stoppen met de pil heeft niets geholpen.
Wat scheelt er met me? Iemand die kan helpen?
Alvast bedankt!
Ik heb volgende vervelend probleem - ik heb een leuke relatie met mijn vriend (iets langer dan een jaar) maar elke keer dat er me iets dwars zit of we hebben een discussie, begin ik onmiddellijk te huilen.
Ik snap zelf niet waarom want meestal gaat het om iets redelijk banaal (vb ik vind dat hij nors doet, of dat hij te laat thuis was gisteren)
Maar toch krijg ik het niet gezegd zonder tranen...
Dacht dat het misschien hormonaal zou zijn, maar stoppen met de pil heeft niets geholpen.
Wat scheelt er met me? Iemand die kan helpen?
Alvast bedankt!
dinsdag 22 juli 2014 13:40
quote:attribuutje schreef op 22 juli 2014 @ 13:27:
Geloof niet dat ik het er mee eens ben, zo zal de één naar "the colour purple" kijken met droge ogen, mijn man en ik janken bijna de gehele film. En het is zeker niet mijn intentie om ermee te manipuleren.
Nu wordt het interessant. De desbetreffende film is onderwerp van onderzoek van mij geweest. Een film kijken, hoe zielig of onrechtvaardig de verhaallijn ook moge zijn, is van een geheel andere orde dan in een dialoog -die je dus hebt met degene tot wie jij je richt en vice versa- je emoties niet kunnen reguleren. Dat jij bij een film in tranen uitbarst, wordt niet gesignaleerd door de zogeheten ontvanger die er in een face to face contact wel is. De acteurs stoppen niet massaal met spelen als jij gaat huilen. Het komt namelijk niet bij hen fysiek aan. Snap je? Dit is appels met peren vergelijken.
Ik vond deze film de eerste keer dat ik 'm zag ook naar en verdrietig. De tweede, derde en vierde keer ook. Het boek zelfs de derde keer nog, maar dit is niet representatief voor het voorbeeld dat de TO schetst. In boeken en films ben je toeschouwer van een dialoog en niet participant.
Geloof niet dat ik het er mee eens ben, zo zal de één naar "the colour purple" kijken met droge ogen, mijn man en ik janken bijna de gehele film. En het is zeker niet mijn intentie om ermee te manipuleren.
Nu wordt het interessant. De desbetreffende film is onderwerp van onderzoek van mij geweest. Een film kijken, hoe zielig of onrechtvaardig de verhaallijn ook moge zijn, is van een geheel andere orde dan in een dialoog -die je dus hebt met degene tot wie jij je richt en vice versa- je emoties niet kunnen reguleren. Dat jij bij een film in tranen uitbarst, wordt niet gesignaleerd door de zogeheten ontvanger die er in een face to face contact wel is. De acteurs stoppen niet massaal met spelen als jij gaat huilen. Het komt namelijk niet bij hen fysiek aan. Snap je? Dit is appels met peren vergelijken.
Ik vond deze film de eerste keer dat ik 'm zag ook naar en verdrietig. De tweede, derde en vierde keer ook. Het boek zelfs de derde keer nog, maar dit is niet representatief voor het voorbeeld dat de TO schetst. In boeken en films ben je toeschouwer van een dialoog en niet participant.
dinsdag 22 juli 2014 13:40
quote:attribuutje schreef op 22 juli 2014 @ 13:03:
Ik zet ze niet in hoor smeds, ik moet gewoon huilen, kan er ook niks aan doen, en mijn partner weet ook dat het niet is om iets erger te maken, iets is ook niet erger voor mij omdat ik huilen moet.
Ik jank nog alle keren als ik toevallig eens "het kleine huis op de prairie" zie, en daar hoef ik ook niks van.
Maar huil je ook op je werk als iets tegenzit of als een collega kortaf tegen je doet? Of bij vriendinnen als ze iets onaardigs tegen je zeggen? Of bij de buurman als je met hem een conflictje hebt over de stinkende kliko?
Ik vermoed dat je het buitenshuis toch wel onder controle hebt?
Ik zet ze niet in hoor smeds, ik moet gewoon huilen, kan er ook niks aan doen, en mijn partner weet ook dat het niet is om iets erger te maken, iets is ook niet erger voor mij omdat ik huilen moet.
Ik jank nog alle keren als ik toevallig eens "het kleine huis op de prairie" zie, en daar hoef ik ook niks van.
Maar huil je ook op je werk als iets tegenzit of als een collega kortaf tegen je doet? Of bij vriendinnen als ze iets onaardigs tegen je zeggen? Of bij de buurman als je met hem een conflictje hebt over de stinkende kliko?
Ik vermoed dat je het buitenshuis toch wel onder controle hebt?
dinsdag 22 juli 2014 13:42
quote:noekske74 schreef op 22 juli 2014 @ 13:38:
Tegen mijn kinderen zeg ik altijd; alleen huilen als er écht iets ergs is..... Ik leer mijn zoontje juist om zijn emoties te herkennen en er op een handige manier mee om te gaan. Feit dat hij vanmorgen op blote voeten de straat op wilde en dat van mij niet mocht vond hij namelijk echt heel heel heel erg. Hij is 2, dus ik kan nog 1000 voorbeelden opnoemen
Tegen mijn kinderen zeg ik altijd; alleen huilen als er écht iets ergs is..... Ik leer mijn zoontje juist om zijn emoties te herkennen en er op een handige manier mee om te gaan. Feit dat hij vanmorgen op blote voeten de straat op wilde en dat van mij niet mocht vond hij namelijk echt heel heel heel erg. Hij is 2, dus ik kan nog 1000 voorbeelden opnoemen
dinsdag 22 juli 2014 13:42
Hm ja, been there, done that. Ik moet van mijn werkgever constant reflecteren op van alles.
Ik vind kritiek/feedback krijgen gewoon moeilijk. Ben er in het verleden ook enorm mee belazerd. In mijn gezicht positief zijn, maar achter mijn rug negatief en kleine foutjes heel breed uitmeten, zodat ik uiteindelijk op straat stond. Daarom durf ik amper feedback te ontvangen omdat het of negatief is, of positief maar achter mijn rug toch negatief.
i
Ik relativeer me suf door steeds te zeggen dat ik deze werkgever wèl kan vertrouwen etc, maar het is een langdurig proces. Fijn dat ik, ondanks mijn pogingen om te veranderen, toch gewoon weggezet wordt als kinderachtige manipulator.
Ik vind kritiek/feedback krijgen gewoon moeilijk. Ben er in het verleden ook enorm mee belazerd. In mijn gezicht positief zijn, maar achter mijn rug negatief en kleine foutjes heel breed uitmeten, zodat ik uiteindelijk op straat stond. Daarom durf ik amper feedback te ontvangen omdat het of negatief is, of positief maar achter mijn rug toch negatief.
i
Ik relativeer me suf door steeds te zeggen dat ik deze werkgever wèl kan vertrouwen etc, maar het is een langdurig proces. Fijn dat ik, ondanks mijn pogingen om te veranderen, toch gewoon weggezet wordt als kinderachtige manipulator.
dinsdag 22 juli 2014 13:42
Ik ben het eens met de stelling 'je kunt je leren beheersen', maar tegelijk snap ik ook dat dat soms niet lukt. Overigens vind ik het dan een heel groot verschil of je onbeheerst gaat zitten janken en steeds hysterischer wordt, of dat er tranen uit je ogen rollen maar je verder nog redelijk normaal kunt blijven praten.
Waar het fout gaat, is bij het 'troosten' dat TO zegt dat vriend doet als zij gaat huilen. Dat zou niet nodig moeten zijn en als je iets aan dit probleem wil doen zou ik eerst daarmee beginnen.
Als jij je vriend aanspreekt omdat hij te laat thuis was, hoeft hij je niet te troosten, dat slaat nergens op in een volwassen relatie. Hij moet kunnen zeggen 'het spijt me dat jij het vervelend vindt, maar ik had deze en deze redenen en vond dat legitiem' of 'sorry meid, je hebt gelijk maar ik was de tijd vergeten'.
Dan geven jullie elkaar een dikke kus, veeg jij je tranen af en ga je over tot de orde van de dag.
Waar het fout gaat, is bij het 'troosten' dat TO zegt dat vriend doet als zij gaat huilen. Dat zou niet nodig moeten zijn en als je iets aan dit probleem wil doen zou ik eerst daarmee beginnen.
Als jij je vriend aanspreekt omdat hij te laat thuis was, hoeft hij je niet te troosten, dat slaat nergens op in een volwassen relatie. Hij moet kunnen zeggen 'het spijt me dat jij het vervelend vindt, maar ik had deze en deze redenen en vond dat legitiem' of 'sorry meid, je hebt gelijk maar ik was de tijd vergeten'.
Dan geven jullie elkaar een dikke kus, veeg jij je tranen af en ga je over tot de orde van de dag.
dinsdag 22 juli 2014 13:47
Ik wist dat er gevallen zou worden over dat ik het 'ongepast gedrag' noem. Dat vind ik werkelijk. Ik baseer me op wat de TO omschrijft en dan is het m.i. nogal buitenproportioneel om zo heftig te reageren.
Het voorbeeld van blijdschap uiten is puur om te tonen dat emoties gereguleerd kunnen worden. Blijdschap is ook een emotie en is te sturen in verschillende settings. Dat bedoelde ik en heb ik wellicht onduidelijk verwoord.
Het voorbeeld van blijdschap uiten is puur om te tonen dat emoties gereguleerd kunnen worden. Blijdschap is ook een emotie en is te sturen in verschillende settings. Dat bedoelde ik en heb ik wellicht onduidelijk verwoord.
dinsdag 22 juli 2014 13:48
quote:vivamila schreef op 22 juli 2014 @ 13:40:
[...]
Maar huil je ook op je werk als iets tegenzit of als een collega kortaf tegen je doet? Of bij vriendinnen als ze iets onaardigs tegen je zeggen? Of bij de buurman als je met hem een conflictje hebt over de stinkende kliko?
Ik vermoed dat je het buitenshuis toch wel onder controle hebt?Ik had dat jaren geleden dus wel, ik had mijn emoties echt nergens onder controle. Ik heb daarvoor coaching gehad en ik heb er veel over gelezen en als ik echt heel moe ben dan gebeurt het me nog wel eens maar ik kan wel zeggen dat ik nu bijna altijd de controle heb. Jank overigens nog net zo hard bij zielige films enzo.
[...]
Maar huil je ook op je werk als iets tegenzit of als een collega kortaf tegen je doet? Of bij vriendinnen als ze iets onaardigs tegen je zeggen? Of bij de buurman als je met hem een conflictje hebt over de stinkende kliko?
Ik vermoed dat je het buitenshuis toch wel onder controle hebt?Ik had dat jaren geleden dus wel, ik had mijn emoties echt nergens onder controle. Ik heb daarvoor coaching gehad en ik heb er veel over gelezen en als ik echt heel moe ben dan gebeurt het me nog wel eens maar ik kan wel zeggen dat ik nu bijna altijd de controle heb. Jank overigens nog net zo hard bij zielige films enzo.
dinsdag 22 juli 2014 13:48
quote:noekske74 schreef op 22 juli 2014 @ 13:38:
Tegen mijn kinderen zeg ik altijd; alleen huilen als er écht iets ergs is..... Dat is toch heel subjectief? Wat voor een kind heel erg is/voelt, kan voor jou als volwassene als flauwekul voelen. Dan voel je je als kind toch niet serieus genomen als je verdriet hebt?
Tegen mijn kinderen zeg ik altijd; alleen huilen als er écht iets ergs is..... Dat is toch heel subjectief? Wat voor een kind heel erg is/voelt, kan voor jou als volwassene als flauwekul voelen. Dan voel je je als kind toch niet serieus genomen als je verdriet hebt?
dinsdag 22 juli 2014 13:50
quote:Vl43inder schreef op 22 juli 2014 @ 13:35:
[...]
Het gaat er ook niet om dat je je tranen zelf aanpakt, het gaat er om dat je je emoties bij een ruzie of kritiek leert te beheersen en dat zijn meestal gevoelens van onmacht. Dat staat helemaal los van huilen bij situaties waarbij je geen last van je tranen hebt, zoals bij situaties die je echt ontroeren of verdriet.
Misschien handig om eerst onderscheid te leren maken tussen verschillende emoties. --> Zal het eens even bespreken met mijn psycholoog vanavond, of anders morgen...
Dat zijn Meestal gevoelens van onmacht. Het kan ook spanning zijn toch?
Maar dat weet TO alleen maar zelf...
[...]
Het gaat er ook niet om dat je je tranen zelf aanpakt, het gaat er om dat je je emoties bij een ruzie of kritiek leert te beheersen en dat zijn meestal gevoelens van onmacht. Dat staat helemaal los van huilen bij situaties waarbij je geen last van je tranen hebt, zoals bij situaties die je echt ontroeren of verdriet.
Misschien handig om eerst onderscheid te leren maken tussen verschillende emoties. --> Zal het eens even bespreken met mijn psycholoog vanavond, of anders morgen...
Dat zijn Meestal gevoelens van onmacht. Het kan ook spanning zijn toch?
Maar dat weet TO alleen maar zelf...
The best way to get along with people is to expect them not to like you
dinsdag 22 juli 2014 13:51
quote:Vl43inder schreef op 22 juli 2014 @ 13:42:
[...]
Ik leer mijn zoontje juist om zijn emoties te herkennen en er op een handige manier mee om te gaan. Feit dat hij vanmorgen op blote voeten de straat op wilde en dat van mij niet mocht vond hij namelijk echt heel heel heel erg. Hij is 2, dus ik kan nog 1000 voorbeelden opnoemen Tja, maar dan is daar natuurlijk ook de vraag: wanneer is iets echt erg?
[...]
Ik leer mijn zoontje juist om zijn emoties te herkennen en er op een handige manier mee om te gaan. Feit dat hij vanmorgen op blote voeten de straat op wilde en dat van mij niet mocht vond hij namelijk echt heel heel heel erg. Hij is 2, dus ik kan nog 1000 voorbeelden opnoemen Tja, maar dan is daar natuurlijk ook de vraag: wanneer is iets echt erg?
Bij een scheiding in je haar gaat het ook 2 kanten uit dus dikke doei! (by GrumpyCat1983)
dinsdag 22 juli 2014 13:52
ana-isabel: als ik je reacties lees, vind ik eerlijk gezegd dat je het nu heel breed trekt en dus uit z'n verband haalt. Alle emoties zijn toch menselijk? Het ging er nu toch domweg om in welke mate je welke emotie de overhand laat nemen...? Wie heeft het hier over regels? Dat maak je er nu zelf van, toch?
dinsdag 22 juli 2014 13:53
Ik begrijp wel wat je bedoelde saran, maar de vergelijking gaat voor mij niet op...een schreeuw onderdrukken is tot daar aan toe; maar ik heb nog nooit een traan tegen kunnen houden.iemand kan niet voor de ander bepalen wat gewenst of ongewenst gedrag is. En manipulatie overkomt je niet..dat LAAT je gebeuren.
dinsdag 22 juli 2014 13:53
quote:ana_isabel schreef op 22 juli 2014 @ 13:49:
Huilen blijft nu eenmaal een MENSELIJK iets.
Je brein laat je dat niet voor niks doen.
Het is een stress ontlading.
Ik wist trouwens niet dat er regels gelden voor wanneer je nou wel of niet mag huilen...
Klopt, je brein laat je dat niet voor niets doen, het levert je iets op. Een ander zal namelijk hoe dan ook inbinden als je als een kind gaat zitten grienen.
Natuurlijk zijn er ongeschreven regels voor het uiten van je emoties.
Handiger omgaan met emoties staat huilen helemaal niet in de weg hoor.
Huilen blijft nu eenmaal een MENSELIJK iets.
Je brein laat je dat niet voor niks doen.
Het is een stress ontlading.
Ik wist trouwens niet dat er regels gelden voor wanneer je nou wel of niet mag huilen...
Klopt, je brein laat je dat niet voor niets doen, het levert je iets op. Een ander zal namelijk hoe dan ook inbinden als je als een kind gaat zitten grienen.
Natuurlijk zijn er ongeschreven regels voor het uiten van je emoties.
Handiger omgaan met emoties staat huilen helemaal niet in de weg hoor.
dinsdag 22 juli 2014 13:53
vivamila, ik zit even te denken over dat soort situaties inderdaad, ik heb thuis gedoe (gehad) met mijn zoon, als ik daar op het werk over sprak met mijn opdrachtgever of bij de dokter, deed ik dat eigenlijk nooit met droge ogen. Als ik iets wat me dwars zit aan een vriendin of collega vertel gaat dat ook niet met droge ogen eigenlijk. En nu ik erover nadenk is dat bij mijn collega ook het geval. Maar ik interpreteer de tranen dan niet als manipulatief, meer als signaal dat iets haar wel heel hoog heeft gezeten. Ach, en dan janken we even samen en is de druk weer van de ketel.
die ik wilde bestaat al...
dinsdag 22 juli 2014 13:54
Ik vind het ook heel lastig om m'n emoties onder controle te krijgen. Soms rollen de tranen voordat ik er erg in heb. Mijn man weet dat van me, en meestal beïnvloed het onze discussie niet. We negeren gewoon allebei mijn tranen.
Wat ik veel lastiger vind is mijn emoties beinvloeden in situaties waar ik per se niet wil huilen. We maken ons bijvoorbeeld zorgen om ons kind en zijn daarvoor ook onder behandeling in het ziekenhuis. Op mijn werk moest ik daarom vertellen dat ik de komende tijd waarschijnlijk veel afwezig ben (wat ze overigens allemaal snappen en waar heel veel begrip voor is) maar ik wilde dat zo graag doen zonder waterlanders en toch lukte dat niet. Erg frustrerend. Iemand de gouden tip?
Wat ik veel lastiger vind is mijn emoties beinvloeden in situaties waar ik per se niet wil huilen. We maken ons bijvoorbeeld zorgen om ons kind en zijn daarvoor ook onder behandeling in het ziekenhuis. Op mijn werk moest ik daarom vertellen dat ik de komende tijd waarschijnlijk veel afwezig ben (wat ze overigens allemaal snappen en waar heel veel begrip voor is) maar ik wilde dat zo graag doen zonder waterlanders en toch lukte dat niet. Erg frustrerend. Iemand de gouden tip?
dinsdag 22 juli 2014 13:59
En ik zit ook niet onbeheerst te grienen hoor, hysterisch ben ik van mijn leven nog niet geweest. Mijn waterlanders stromen nu eenmaal snel.
Mij lijkt het een veel vervelendere bijkomstigheid als je op gegeven moment, omdat je nu eenmaal huilen moet, bepaalde discussies maar helemaal vermijden gaat.
Mij lijkt het een veel vervelendere bijkomstigheid als je op gegeven moment, omdat je nu eenmaal huilen moet, bepaalde discussies maar helemaal vermijden gaat.
die ik wilde bestaat al...
dinsdag 22 juli 2014 14:02
Huilen is menselijk, altijd huilen is wel een beetje overdreven.
Ik denk dat er in jullie manier van ruzie maken een bepaalde patroon is gesloten dat niet effectief is. Je gaat het niet doorbreken door zo door te gaan. Idd, weglopen bij heftige emoties is een oplossing. Leg het dan wel kort uit. Het raakt mij te veel ik moet even een blokje om, even uit deze sitituate. Ik kan er nu niet helder naar kijken.
Ik denk dat er in jullie manier van ruzie maken een bepaalde patroon is gesloten dat niet effectief is. Je gaat het niet doorbreken door zo door te gaan. Idd, weglopen bij heftige emoties is een oplossing. Leg het dan wel kort uit. Het raakt mij te veel ik moet even een blokje om, even uit deze sitituate. Ik kan er nu niet helder naar kijken.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 22 juli 2014 14:02
quote:dinte schreef op 22 juli 2014 @ 13:54:
Ik vind het ook heel lastig om m'n emoties onder controle te krijgen. Soms rollen de tranen voordat ik er erg in heb. Mijn man weet dat van me, en meestal beïnvloed het onze discussie niet. We negeren gewoon allebei mijn tranen.
Wat ik veel lastiger vind is mijn emoties beinvloeden in situaties waar ik per se niet wil huilen. We maken ons bijvoorbeeld zorgen om ons kind en zijn daarvoor ook onder behandeling in het ziekenhuis. Op mijn werk moest ik daarom vertellen dat ik de komende tijd waarschijnlijk veel afwezig ben (wat ze overigens allemaal snappen en waar heel veel begrip voor is) maar ik wilde dat zo graag doen zonder waterlanders en toch lukte dat niet. Erg frustrerend. Iemand de gouden tip?
Ik zou bij dat laatste ook huilen. Mijn 8 weken oude kind kwam met een apgarscore van 1 ter wereld en als ik dat vertel kan ik het ook moeilijk droog houden. Maar dat vind ik niet erg, ik vind best dat ik verdriet of zorgen mag laten zien. Om dat bij collega's te zien vind ik ook niet erg, dat staat onze arbeidsverhouding niet in de weg namelijk.
Maar tijdens conflicten en kritiek leveren en nemen, hou ik het tegenwoordig wel droog.
En deze
Als collega's lief doen hou je het zeker niet droog.
Ik vind het ook heel lastig om m'n emoties onder controle te krijgen. Soms rollen de tranen voordat ik er erg in heb. Mijn man weet dat van me, en meestal beïnvloed het onze discussie niet. We negeren gewoon allebei mijn tranen.
Wat ik veel lastiger vind is mijn emoties beinvloeden in situaties waar ik per se niet wil huilen. We maken ons bijvoorbeeld zorgen om ons kind en zijn daarvoor ook onder behandeling in het ziekenhuis. Op mijn werk moest ik daarom vertellen dat ik de komende tijd waarschijnlijk veel afwezig ben (wat ze overigens allemaal snappen en waar heel veel begrip voor is) maar ik wilde dat zo graag doen zonder waterlanders en toch lukte dat niet. Erg frustrerend. Iemand de gouden tip?
Ik zou bij dat laatste ook huilen. Mijn 8 weken oude kind kwam met een apgarscore van 1 ter wereld en als ik dat vertel kan ik het ook moeilijk droog houden. Maar dat vind ik niet erg, ik vind best dat ik verdriet of zorgen mag laten zien. Om dat bij collega's te zien vind ik ook niet erg, dat staat onze arbeidsverhouding niet in de weg namelijk.
Maar tijdens conflicten en kritiek leveren en nemen, hou ik het tegenwoordig wel droog.
En deze
Als collega's lief doen hou je het zeker niet droog.
dinsdag 22 juli 2014 14:02
dinsdag 22 juli 2014 14:04
quote:ana_isabel schreef op 22 juli 2014 @ 13:53:
Ik begrijp wel wat je bedoelde saran, maar de vergelijking gaat voor mij niet op...een schreeuw onderdrukken is tot daar aan toe; maar ik heb nog nooit een traan tegen kunnen houden.iemand kan niet voor de ander bepalen wat gewenst of ongewenst gedrag is. En manipulatie overkomt je niet..dat LAAT je gebeuren.
Ik begrijp ook wel wat jij bedoelt, maar het ging me puur om aan te geven dat emoties tot op zekere hoogte maakbaar zijn en dat je jezelf conditioneert/hebt geconditioneerd in het het reguleren hiervan. Waar ik heel blij kan worden van een zonnige dag, ondergaat de ander het gewoon. Waar ik woest kan worden van iemand die continu zijn/haar mening presenteert alsof het een feit betreft, kan een ander denken: "Yo, laat maar hangen. Heeft geen zin en gaat het ene oor in en het andere weer uit." Ik heb de keuze ook om minder uitbundig (blijdschap) of heftig (irritatie) te reageren, maar als ik al jaren reageer in bepaalde situaties zoals ik reageer, moet ik er erg m'n best voor doen om dit te veranderen. Dat zal de eerste 20x hoogstwaarschijnlijk niet zo goed gaan als de 50ste keer dat ik me heel bewust probeer te zijn van mijn eigen reacties op gebeurtenissen.
De discussie over manipulatie ga ik liever niet aan, want daar heb ik niets over gezegd en gaat het mij ook niet zozeer om.
Ik begrijp wel wat je bedoelde saran, maar de vergelijking gaat voor mij niet op...een schreeuw onderdrukken is tot daar aan toe; maar ik heb nog nooit een traan tegen kunnen houden.iemand kan niet voor de ander bepalen wat gewenst of ongewenst gedrag is. En manipulatie overkomt je niet..dat LAAT je gebeuren.
Ik begrijp ook wel wat jij bedoelt, maar het ging me puur om aan te geven dat emoties tot op zekere hoogte maakbaar zijn en dat je jezelf conditioneert/hebt geconditioneerd in het het reguleren hiervan. Waar ik heel blij kan worden van een zonnige dag, ondergaat de ander het gewoon. Waar ik woest kan worden van iemand die continu zijn/haar mening presenteert alsof het een feit betreft, kan een ander denken: "Yo, laat maar hangen. Heeft geen zin en gaat het ene oor in en het andere weer uit." Ik heb de keuze ook om minder uitbundig (blijdschap) of heftig (irritatie) te reageren, maar als ik al jaren reageer in bepaalde situaties zoals ik reageer, moet ik er erg m'n best voor doen om dit te veranderen. Dat zal de eerste 20x hoogstwaarschijnlijk niet zo goed gaan als de 50ste keer dat ik me heel bewust probeer te zijn van mijn eigen reacties op gebeurtenissen.
De discussie over manipulatie ga ik liever niet aan, want daar heb ik niets over gezegd en gaat het mij ook niet zozeer om.
dinsdag 22 juli 2014 14:07
Ooo dat vind ik ook reuze-irritant, als vrouwen snel gaan huilen, vooral bij discussies met de partner. Want daarmee beinvloed je de situatie en houding van de ander inderdaad, en zal die niet meer de discussie op zo'n manier voortzetten dan als 'ie zou doen als er geen huilende vrouw tegenover hem zit.
Je zet daarmee de ander als het ware wat 'buiten spel'.
Ik kan me echt wel voorstellen dat je dat vervelend vind TO, en het niet wil. Ik snap ook dat je sommige reacties wat kort door de bocht vind, maar het kan écht, leren omgaan met deze emotie, zodat het niet meer (zo snel) gebeurd.
Kijk wat er eventueel onder ligt, kijk naar wat je 'triggert', wanneer je extra gevoelig bent etc etc.
Je zet daarmee de ander als het ware wat 'buiten spel'.
Ik kan me echt wel voorstellen dat je dat vervelend vind TO, en het niet wil. Ik snap ook dat je sommige reacties wat kort door de bocht vind, maar het kan écht, leren omgaan met deze emotie, zodat het niet meer (zo snel) gebeurd.
Kijk wat er eventueel onder ligt, kijk naar wat je 'triggert', wanneer je extra gevoelig bent etc etc.
dinsdag 22 juli 2014 14:08
Ik herken het ook wel van mijzelf van een aantal jaar geleden. Ik weet van mijzelf dat ik slecht tegen kritiek kan, ongeacht waarover het gaat. Iets negatiefs in een functioneringsgesprek, eten dat niet zo goed gelukt is, noem maar op. Voelt bij mij dan heel gauw als falen. Ook vind ik het heel lastig om precies onderscheid te zien in 'ruzie' en 'een meningsverschil'. Veel te zwaar op de hand.
Maar doordat ik dit nu besef lukt het wel beter de tranen onder controle te houden. Van binnen "huil" ik nog steeds en voel ik me niet oke, maar het is al een hele verbetering dat ik niet meer meteen huil.
Ook het besef dat andere mensen niet altijd per definitie gelijk hebben helpt mij. Dus soms helpt het ook om letterlijk mijn schouders op te halen en te zeggen wat ik vind. Ja, jammer dat M. niet kan werken met mijn chaotische manier van doen. Ik vind haar gewoon een pietlut. Maar zal er op gaan letten hoor.
Maar doordat ik dit nu besef lukt het wel beter de tranen onder controle te houden. Van binnen "huil" ik nog steeds en voel ik me niet oke, maar het is al een hele verbetering dat ik niet meer meteen huil.
Ook het besef dat andere mensen niet altijd per definitie gelijk hebben helpt mij. Dus soms helpt het ook om letterlijk mijn schouders op te halen en te zeggen wat ik vind. Ja, jammer dat M. niet kan werken met mijn chaotische manier van doen. Ik vind haar gewoon een pietlut. Maar zal er op gaan letten hoor.
dinsdag 22 juli 2014 14:09
