Snel huilen

22-07-2014 12:47 354 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo,

Ik heb volgende vervelend probleem - ik heb een leuke relatie met mijn vriend (iets langer dan een jaar) maar elke keer dat er me iets dwars zit of we hebben een discussie, begin ik onmiddellijk te huilen.

Ik snap zelf niet waarom want meestal gaat het om iets redelijk banaal (vb ik vind dat hij nors doet, of dat hij te laat thuis was gisteren)

Maar toch krijg ik het niet gezegd zonder tranen...



Dacht dat het misschien hormonaal zou zijn, maar stoppen met de pil heeft niets geholpen.



Wat scheelt er met me? Iemand die kan helpen?



Alvast bedankt!
ik had ooit zo'n collega en het is echt heel erg irritant, het neemt idd een discussie weg want tranen worden gezien als zielig, en als je dan door discussieert ben jij de gemene heks...om het erger te maken was dat ze bepaalde onderwerpen waar van ze iedere keer moest janken dus niet vermeed, waar door mijn lontje echt korter dan kort was.



Na een tijdje is het wat mij betreft een keuze als je elke keer huilt, en zeker als je je ziek voelt, ik bedoel iedereen heeft zo'n beetje twee keer per jaar een periode van ziekte.



dus al vind je niet dat je manipuleert, ik vind dat je dat ergens wel doet. sorry.
Alle reacties Link kopieren
Meds, dat zei ik hierboven al: ik huilde ook toen ik ontslag nam op het werk en afscheid van mn collegas nam. Daar bereikte ik toch niets mee? Of manipuleerde ik toch niemand mee?
Mensen doen nooit iets zonder dat het ze iets oplevert.



Bang voor afwijzing misschien? Bang dat mensen je stom vinden dat je weggaat? En om te voorkomen dat ze boos worden maar vaat huilen, dan kunnen ze ook niet boos worden. Maar misschien was je gewoon verdrietig vanwege het afscheid en moest je daarom huilen. En dat is dan weer niet zo gek.



Dat is een andere situatie dan wanneer je je vriend aanspreekt omdat hij te nors doet en je daar al van moet huilen. Dat is wel degelijk manipulatief.
trouwens, mijn basis emotie die dat continu gejank van die collega, was echt pure agressie...ik had haar een enorme klap voor haar jank kop willen geven met de woorden 'en nu mag je janken'.



Ik heb het onderdrukt
Alle reacties Link kopieren
Misschien eerst eens nadenken voor je een discussie begint. TO zegt dat ze die tranen met name krijgt als ze opmerkingen maakt tegen haar vriend (omdat hij in haar ogen nors doet, of later thuis is dan verwacht/afgesproken).



Je weet nu van jezelf dat je gaat huilen. Nodeloos gaat huilen. Vraag je dan van tevoren af of het sop de kool waard is. Niet ieder punt is een discussie waard. Misschien is je vriend moe, of met iets anders bezig, waardoor hij iets kortaf reageert. En misschien is er een goede reden waarom hij later thuis is. En misschien ook niet, was het gewoon gezellig bij zijn vrienden, maar hé, hij is er toch nu? Er is toch niks verkeerds gebeurd?



En misschien dat je de manier waarop je je kritiek uit, dusdanig kunt aanpassen dat het géén tranen aan je ontlokt. In plaats van "Waarom doe je zo kortaf!" kun je ook zeggen "Je bent niet echt in je hum, geloof ik, ben je moe of is er iets anders?" En in plaats van "Waarom ben je zo laat thuis!" kun je ook zeggen "Volgens mij heb je een leuke avond gehad, de tijd is zeker omgevlogen, fijn dat je er weer bent!".
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
quote:strikjemetstippels schreef op 22 juli 2014 @ 19:06:

trouwens, mijn basis emotie die dat continu gejank van die collega, was echt pure agressie...ik had haar een enorme klap voor haar jank kop willen geven met de woorden 'en nu mag je janken'.



Ik heb het onderdrukt Whahaha, herkenbaar. Al vind ik continue huilen ook gewoon passieve agressie in zekere zin. Zelf van alles mogen zeggen en doen, maar zodra iemand anders iets zegt of doet huilen, dan blijf je mooi buiten schot, want een huilend iemand, die troost je, daar ga je niet mee in discussie.
Alle reacties Link kopieren
Het feit dat je steeds roept dat je echt niets kunt veranderen terwijl je wel op tips blijft vragen, terwijl je niets doet met wat wordt aangedragen, zegt mij dat je dit gedrag in stand wilt houden en omdat je er onbewust, dus niet bewust, voordeel mee hebt. Ergens vind je het gevoel van klein en afhankelijk zijn fijn.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Te fijn om een keer iets andere te proberen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
quote:Thordis schreef op 22 juli 2014 @ 19:09:

[...]



Whahaha, herkenbaar. Al vind ik continue huilen ook gewoon passieve agressie in zekere zin. Zelf van alles mogen zeggen en doen, maar zodra iemand anders iets zegt of doet huilen, dan blijf je mooi buiten schot, want een huilend iemand, die troost je, daar ga je niet mee in discussie.

juist, precies..! en dat is waar om ik zo boos werd (echt vreselijk woedend), want het is een ontzettend oneerlijke tactiek. en dat mens jankte om de stomste dingen...



Het is al vijf jaar geleden maar ik voel nu precies weer hoe ik me toen voelde, ook een soort van machteloosheid want je kan in eens niks meer doen, en dan verwacht men dat je het wijf nog een zakje tissues geeft ook...ja dahaag, veel te dure bezigheid met die jank frequentie
Alle reacties Link kopieren
quote:sabbaticalmeds schreef op 22 juli 2014 @ 13:05:

[...]



Natuurlijk zet je ze wel in. Je kan leren om je te beheersen. Jij weet heel goed dat mensen anders reageren op iemand die zit te grienen dan op iemand die dat niet doet. Vooral mannen. Het is zielig doen.Met alle respect, maar zou je me dan misschien kunnen uitleggen hóe je het precies kunt leren beheersen? Ik heb hetzelfde namelijk, of ik word heel stil of chagrijnig :') tot nu toe alleen weten te 'beheersen' door hem maar gewoon gelijk te geven en "naar de wc te gaan" (om daar tot rust te komen).
Tja, en de één gaat van onmacht janken, en de ander gaat van onmacht meppen en ik val duidelijk in de laatste categorie

Maar van huilen mag je niets zeggen, want dat is emótie. Alsof agressie géén emotie is.



(Disclaimer: ik sla nooit echt hard hoor )
Alle reacties Link kopieren
Ik huil niet zo vaak heel soms als een reflex op fysieke pijn. Ik ben een keer geklapt op het werk na een aanvaring met een manager heb ik 4 dagen aaneen gehuild ook 's nachts ik kon niet stoppen. Ha geweest. Ik werd er doodmoe van en schaamde mij heel erg. Ik ben toen lang op vakantie gegaan en daarna is het gelukkig opgelost. Ik vind het heel erg dat ik was geklapt en ingestort.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb nog geen een keer gezegd dat ik niets wil veranderen - juist wél! Ik vind het heel irritant dat die tranen er zo snel zijn.

Maar niet iedereen gelooft dat blijkbaar

Sommigen begrijpen dan weer heel goed wat het is.
Alle reacties Link kopieren
Nee, hoor ik geloof je best. Ik lees alleen maar, ik kan niet, ik kan niet, ik kan er niets aan doen.



Ik lees nergens, die tip ga ik oppakken. Ik ga het een paar keer op een andere manier proberen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Misschien kun je niet in 1x veranderen en moet je iets wel 5x proberen voordat het gaat werken.



Ik heb jaren terug, 10, 15 jaar terug een hele moeilijke relatie gehad. Een collega ging samenwonen en vertelde dat zij bij wijze van spreken ruzie had over de kleur van de toilet pot. Ik schoot vol en dacht had ik maar ruzie over normale dingen, kon ik maar samenwonen etc. Ik ben even naar toilet gegaan omdat ik haar plezier niet wilde verpesten, heb ff een paar glazen water gedronken, ...etc en ban daarna alsnog taart gaan eten.



Het zijn andere situaties, het wordt iedereen weleens te veel en dat is niet erg. Alleen je hebt wel een keuze hoe je daar mee omgaat, je bent geen slaaf van je eigen gedrag.



Je vindt het zo fijn dat er mensen zijn die je gehuil begrijpen. Ik begrijp het ook wel, alleen daarom doe ik nog niet met je mee.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb niet alles doorgelezen hoor maar mijn bijdrage:



Herkenbaar...



Ik kom zelf uit een zeer emotionele gezinscultuur waar confrontatie de normaalste zaak van de wereld was, en toen leerde ik mijn conflictvermijdende vriend kennen



Ik had een mening, vraag, suggestie.... hij liep weg. Dus ik werd boos, hij bleef weg. Kwam thuis en ik begon er weer over en hij gaf zijn mening niet. Het frustreerde me mateloos want ik begreep zijn reactie op 'normale' vraagstukken helemaal niet, ik kreeg geen respons en voelde me afgewezen.



Dus... ik begon met huilen, en hij bleef staan in gesprek. Hij gaf me gelijkof troost, maar ik bleef nog steeds achter met een negatief gevoel omdat mijn doel nogniet bereikt werd. Immers wilde ik geen aandacht voor mijn tranen, ik wilde aandacht voor het onderwerp wat ik wilde bespreken.



Dus ik heb het moeten afleren weer, net als dat hij heeft moeten aanleren niet weg te lopen bij een gesprek. Omdat de gezinssituatie waar hij uit komt zeer manipulatief is geweest en hin emotioneel verwaarloosd is door ruziende ouders, kan hij niet tegen extreme uiting van emoties.



Je kunt 100x zeggen dat je niet manipulatief probeert te zijn, maarje bent het wel. Ik heb met mijn vriend in een volwassen gesprek besproken wat we van elkaar verwachten. En 9 van de 10x barst ik niet meer in tranen uit in een conflict. Zo wel, dan laat ik mijn vriend weten dat hij bij het gesprek weg kan lopen tot ik weer redelijk kan doen.



Om het af te leren zeg ik gewoon STOP in gedachten en haal diep adem of ik benoem het als ik de tranen voel komen.



Het gebeurd eigenlijk steeds minder of zelden. Afgelopen weekend toevallig, maar het was heel warm en ik heel erg zwanger en uitgeput. Kan een keer gebeuren maar je emotionele uittingen horen niet te overheersen denk ik.



Mijn vriend hoeft niet op tijd thuis te komen omdat ik anders ga huilen. Hij moet het doen omdat hij dat wil, het een afspraak is, of welke reden dan ook.



Dus ik denk: doe niet alsof je zielig bent omdat je snel jankt, maar neem verantwoordelijkheid voor je gedrag
Alle reacties Link kopieren
quote:viva-amber schreef op 22 juli 2014 @ 19:52:

Misschien kun je niet in 1x veranderen en moet je iets wel 5x proberen voordat het gaat werken.



Alleen je hebt wel een keuze hoe je daar mee omgaat, je bent geen slaaf van je eigen gedrag.



Je vindt het zo fijn dat er mensen zijn die je gehuil begrijpen. Ik begrijp het ook wel, alleen daarom doe ik nog niet met je mee.+1
quote:kobaar schreef op 22 juli 2014 @ 19:24:

Ik heb nog geen een keer gezegd dat ik niets wil veranderen - juist wél! Ik vind het heel irritant dat die tranen er zo snel zijn.

Maar niet iedereen gelooft dat blijkbaar

Sommigen begrijpen dan weer heel goed wat het is.Ik begrijp heel goed wat het is maar ben er dus wel zo goed als vanaf. Begin met je afvragen wat maakt dat je huilt, door welke emotie of gebeurtenis wordt je getriggerd?
Alle reacties Link kopieren
Viva-amber, ik pik zeker tips op. Ik zal je aanpak de volgende keer proberen: even naar het toilet vluchten en een paar glazen drinken (geen alcohol wel want dat helpt zéker niet

Of inderdaad even diep ademhalen en in je binneste halt roepen.



En ook al ben ik het nu niet met iedereen eens, de volgende keer dat zich een conflict voordoet zal ik er wel heel anders naar kijken: als ik nu huil, kom ik mss manipulaitief over.



Ik ben al blij dat het volgens deze reacties aan mijn gedrag ligt, en niet aan mijn relatie.
Ik huil ook snel jij vriend. Niet op het werk oid, dat komt omdat mijn werk mijn gevoelsleven niet zo beeinvloedt. Mijn vriend wel.



Ik zet hrt ook niet bewust in, als ik het probeer in te houden krijg een een gekke trillip en bibberstem, sja. Ik denk dat het een functie heeft, vrouwen huilen mannen redden en troosten weer, net zo biologisch bepaald als zoveel dingen.



Denk ik.
Alle reacties Link kopieren
Damn, ik huil ook te makkelijk in situaties waar ik het absoluut niet wil. Het gebeurt, de keel wordt dik, stem hapert, tranen.

Ik lees dat het gezien wordt als bewuste manipulatie en kinderlijk gedrag. Dat is niet wat ik wil uitstralen of wil zijn.



Ik lees al veel tips, zoals relativeren, weggaan uit situatie, kijken naar wat je triggert, bewustwording, boek lezen over onderwerp. Ga ik zeker doen.

Ik heb ook nog vragen, want bijvoorbeeld coaching, hoe ziet dat er uit? Ermee leren omgaan, hoe doe je dat dan? Oefenen, hoe doe je dat?



Zijn de mensen, die het huilen niet in hun 'systeem' hebben, zich ervan bewust hoe dat bij hen werkt? Ik zou er graag van leren.
quote:Thordis schreef op 22 juli 2014 @ 19:20:

Tja, en de één gaat van onmacht janken, en de ander gaat van onmacht meppen en ik val duidelijk in de laatste categorie

Maar van huilen mag je niets zeggen, want dat is emótie. Alsof agressie géén emotie is.



(Disclaimer: ik sla nooit echt hard hoor )het zou wel helpen schat ik zo in, elke keer als zo iemand begint met janken meteen pets
Alle reacties Link kopieren
quote:strikjemetstippels schreef op 22 juli 2014 @ 20:56:

[...]



het zou wel helpen schat ik zo in, elke keer als zo iemand begint met janken meteen pets

Nou, pets geïncasseerd.

Heb je een goede tip? Hoe doe jíj dat, gebeurt het jou simpelweg nooit dat je moet huilen? -wat me heel fijn lijkt. Of doe of laat je bewust iets in je gedrag?

Wie heeft de gouden tip om mij om te turnen in een nuchter kalf met droge ogen?
Eens met meds, saran en Thordis. Ik heb het een x met een medewerkster gehad. Altijd blèren, dat sloeg zo dood. Proberen op een ander tijdstip het gesprek voort te zetten en BAM, weer blèren. Niagara was er niks bij. Heeft haar een contract gekost. Ik was er zo klaar mee. Geen volwassen gesprek mogelijk indien daar een kritiekpunt in zat want dan kwamen de krokodillentranen al. Voor haar voelden ze wel echt. Oprecht geshockeerd toen het einde oefening was want ze was gewoon 'een echt gevoelsmens' en 'zeer empathisch'.
Alle reacties Link kopieren
Ik snap de irritatie over het alsmaar huilen. Nou komt het bij mij gelukkig niet wekelijks voor, maar wel 3x in het afgelopen jaar. En ik wil daar iets aan doen.

Kent iemand het boek "Leven in emotionele vrijheid" van Dorje van Halderen? Gebaseerd op EFT (emotionele vrijheid therapie) Is dat nuttig? Heb even zitten google-en. En ik ga nog even door, maar tips en ervaringen zijn welkom. (Ook voor TO :-))

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven