Relaties
alle pijlers
Wat moet ik doen???
woensdag 20 augustus 2014 01:10
In februari heb ik een geweldige man ontmoet via mijn neef. Na een geweldige maand hebben gedate heeft die mij heel lief en officieel gevraagd of ik een relatie met hem wou beginnen, ik heb natuurlijk ja gezegd.
Twee weken later kwam ik met het idee om een dubbeldate te hebben met mijn zusje en haar vriend. We zijn gaan bowlen, en daarna zijn we naar de McDonalds gegaan. En daar ging het helemaal mis met mij, ik kreeg ernstige buikpijn. Het was zo erg dat hij besloot om mij naar huis te brengen. Eenmaal thuis gekomen, hebben mijn ouders besloten mij naar het ziekenhuis te brengen. Mijn vriend is samen met mijn moeder meegegaan.
Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis en naar een paar uur onderzocht te zijn op de spoedeisende hulp, hebben ze me opgenomen. Met de verwachting dat er een cyste was geknapt. En me voor observatie voor de nacht hebben opgenomen.
Een paar dagen later ben ik wakker geworden op de kinderafdeling (ik ben 17). Ik kreeg te horen dat ik een maagperforatie had gehad en dat ze met spoed hebben moet opereren.
Ze hebben me 17 maart geopereerd, en hebben me kunstmatig in slaap moet brengen omdat ik erg heel slecht aan toe was. Ik heb nog een aantal dagen op de Intensive Care gelegen.
In alle die dagen heeft mijn vriend me geen moment alleen gelaten.
Helaas kreeg ik last van complicaties en heb ik uiteindelijk 4 1/2 week in het ziekenhuis gelegen. (Normaal gesproken hoor je met een maagperforatie een week te blijven).
In deze tijd heeft mijn vriend me ook niet 'in de steek gelaten'. In deze tijd heeft er veel spanning gezeten in onze relatie.
Een probleem waar ik op dit moment mee zit is dat mijn gezondheid nog steeds niet goed is. De artsen denken er momenteel aan dat ik misschien kanker heb.
Ik krijg 28 augustus een kijkoperatie en krijg dan meer duidelijk.
Mijn vriend heeft het op dit moment niet makkelijk. En twijfelt erg aan onze relatie. Ook is onze relatie op dit moment erg onstabiel. Maar zegt wel dat hij het niet zo maar gaat opgeven. Zijn moeder heeft vorig jaar borstkanker gehad en het gelukkig overleefd. Hij weet daardoor beter dan mij wat er kan gebeuren als ik wel ziek ben. Hij heeft het er soms nog best moeilijk mee dat zijn moeder ziek is geweest.
Mijn vraag is nu als ik wel kanker heb, kan ik dan van hem vragen om dat hele proces nog een keer van dicht bij te beleven. Ook al blijkt dat ik geen kanker heb dan staan er nog meer onderzoeken te wachten, want mijn gezondheid gaat erg achteruit.
Hij heeft zelf een paar keer gezegd dat hij me gewoon achteruit ziet gaan.
Wat moet ik doen? En wat zouden jullie doen in deze situatie?
Twee weken later kwam ik met het idee om een dubbeldate te hebben met mijn zusje en haar vriend. We zijn gaan bowlen, en daarna zijn we naar de McDonalds gegaan. En daar ging het helemaal mis met mij, ik kreeg ernstige buikpijn. Het was zo erg dat hij besloot om mij naar huis te brengen. Eenmaal thuis gekomen, hebben mijn ouders besloten mij naar het ziekenhuis te brengen. Mijn vriend is samen met mijn moeder meegegaan.
Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis en naar een paar uur onderzocht te zijn op de spoedeisende hulp, hebben ze me opgenomen. Met de verwachting dat er een cyste was geknapt. En me voor observatie voor de nacht hebben opgenomen.
Een paar dagen later ben ik wakker geworden op de kinderafdeling (ik ben 17). Ik kreeg te horen dat ik een maagperforatie had gehad en dat ze met spoed hebben moet opereren.
Ze hebben me 17 maart geopereerd, en hebben me kunstmatig in slaap moet brengen omdat ik erg heel slecht aan toe was. Ik heb nog een aantal dagen op de Intensive Care gelegen.
In alle die dagen heeft mijn vriend me geen moment alleen gelaten.
Helaas kreeg ik last van complicaties en heb ik uiteindelijk 4 1/2 week in het ziekenhuis gelegen. (Normaal gesproken hoor je met een maagperforatie een week te blijven).
In deze tijd heeft mijn vriend me ook niet 'in de steek gelaten'. In deze tijd heeft er veel spanning gezeten in onze relatie.
Een probleem waar ik op dit moment mee zit is dat mijn gezondheid nog steeds niet goed is. De artsen denken er momenteel aan dat ik misschien kanker heb.
Ik krijg 28 augustus een kijkoperatie en krijg dan meer duidelijk.
Mijn vriend heeft het op dit moment niet makkelijk. En twijfelt erg aan onze relatie. Ook is onze relatie op dit moment erg onstabiel. Maar zegt wel dat hij het niet zo maar gaat opgeven. Zijn moeder heeft vorig jaar borstkanker gehad en het gelukkig overleefd. Hij weet daardoor beter dan mij wat er kan gebeuren als ik wel ziek ben. Hij heeft het er soms nog best moeilijk mee dat zijn moeder ziek is geweest.
Mijn vraag is nu als ik wel kanker heb, kan ik dan van hem vragen om dat hele proces nog een keer van dicht bij te beleven. Ook al blijkt dat ik geen kanker heb dan staan er nog meer onderzoeken te wachten, want mijn gezondheid gaat erg achteruit.
Hij heeft zelf een paar keer gezegd dat hij me gewoon achteruit ziet gaan.
Wat moet ik doen? En wat zouden jullie doen in deze situatie?
woensdag 20 augustus 2014 01:18
Ik stem op een optie die er niet tussen staat, namelijk: hem laten gaan en jezelf rust geven.
Je maakt veel mee nu en zit in een hele heftige periode. Je kan je beter nu richten op jezelf en je herstel en daarbij steun zoeken bij de mensen die jij lief hebt en jou liefhebben, je familie en vrienden dus.
Jullie zijn nog jong, hebben pas net een relatie en hebben beide moeite met deze situatie, ik denk dat het te zwaar is om steun van elkaar te verwachten hierin. Jullie kunnen elkaar beter laten gaan, het is niet de tijd nu om na te denken over een relatie. Andere zaken hebben prioriteit.
Sterkte
Je maakt veel mee nu en zit in een hele heftige periode. Je kan je beter nu richten op jezelf en je herstel en daarbij steun zoeken bij de mensen die jij lief hebt en jou liefhebben, je familie en vrienden dus.
Jullie zijn nog jong, hebben pas net een relatie en hebben beide moeite met deze situatie, ik denk dat het te zwaar is om steun van elkaar te verwachten hierin. Jullie kunnen elkaar beter laten gaan, het is niet de tijd nu om na te denken over een relatie. Andere zaken hebben prioriteit.
Sterkte
woensdag 20 augustus 2014 03:10
ten eerste een dikke knuf wat heb jij een zware rotperiode achter de rug zeg, petje af hoe je daar mee om gaat.
En ten tweede, laat hem de keuze maken, hij moet natuurlijk niet bij je blijven uit medelijden, want daar heb jij natuurlijk helemaal niets aan.
Focus jij je maar gewoon op jezelf, je bent pas 17, je hoort je nog helemaal niet zo druk te maken om "relaties" en al helemaal niet wanneer je zo ziekt bent.
Het is rot meis, maar geloof me, je gaat hier ook weer uit komen, hou je vast aan je famillie die heel veel van je houden en put daar je kracht uit
En ten tweede, laat hem de keuze maken, hij moet natuurlijk niet bij je blijven uit medelijden, want daar heb jij natuurlijk helemaal niets aan.
Focus jij je maar gewoon op jezelf, je bent pas 17, je hoort je nog helemaal niet zo druk te maken om "relaties" en al helemaal niet wanneer je zo ziekt bent.
Het is rot meis, maar geloof me, je gaat hier ook weer uit komen, hou je vast aan je famillie die heel veel van je houden en put daar je kracht uit
woensdag 20 augustus 2014 06:23
Laat hem zelf gaan. Je hebt je aandacht nodig voor je ziekte en kan er niet nog bij gebruiken dat je dagelijks bang bent hem kwijt te raken. Je bent nog maar 17 dus je vriendje is ook nog 'n puberjongen, dus wat voor toekomst heeft dat? Wellicht verrast hij je door toch te blijven plakken, maar ik zou er niet op rekenen. Je hebt nog geen tijd gehad om iets op te bouwen samen maar gelijk de ellende in gerold, dat is voor veel volwassenen al niet te doen, laat staan voor 'n pubertje.
woensdag 20 augustus 2014 07:55
Ik vind het moeilijk om hier wat over te zeggen. Je bent nog maar 17 jaar. Je vriend zal niet veel ouder zijn schat ik in. Jullie kennen elkaar maar net en nu komt naar boven dat je dit misschien hebt.
Ik denk dat ik me aansluit bij de eerder gegeven opmerkingen van de forummers. De 'relatie' is nog zo jong dat je eigenlijk nog niet eens echt van een relatie kan spreken. En je hebt nu wel wat anders aan je hoofd.
Kijk maar wat hij doet en hoe het gaat lopen.
En misschien....... valt de kijkoperatie wel mee.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte met alles.
Ik denk dat ik me aansluit bij de eerder gegeven opmerkingen van de forummers. De 'relatie' is nog zo jong dat je eigenlijk nog niet eens echt van een relatie kan spreken. En je hebt nu wel wat anders aan je hoofd.
Kijk maar wat hij doet en hoe het gaat lopen.
En misschien....... valt de kijkoperatie wel mee.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte met alles.
woensdag 20 augustus 2014 08:43
Uitspreken tegen hem wat je hier zegt, dat zou ik doen. Dat je het moeilijk vindt, dat je denkt dat hij het moeilijk. Dat je hem nu geen eeuwige trouw gaat beloven en hij dat nu ook niet moet en hoeft te doen. Dat jullie open en eerlijk met elkaar praten over wat jullie voelen en denken. En wie weet zeg jij over een paar weken dat je liever al je energie aan jezelf besteedt, of wil hij over een paar maanden liever minder contact. En wie weet halen jullie zoveel energie uit jullie contact dat het goed blijft gaan en dat jullie een prettige relatie hebben en houden. Maar ik zou vooral blijven communiceren met elkaar en niet denken in termen als we moeten bij elkaar blijven, of dingen voor de ander besluiten. Luister naar elkaar en wees eerlijk en open.
Sterkte met je gezondheid, ik hoop dat het meevalt!
Sterkte met je gezondheid, ik hoop dat het meevalt!
woensdag 20 augustus 2014 08:55
quote:aikidoka schreef op 20 augustus 2014 @ 08:43:
Uitspreken tegen hem wat je hier zegt, dat zou ik doen. Dat je het moeilijk vindt, dat je denkt dat hij het moeilijk. Dat je hem nu geen eeuwige trouw gaat beloven en hij dat nu ook niet moet en hoeft te doen. Dat jullie open en eerlijk met elkaar praten over wat jullie voelen en denken. En wie weet zeg jij over een paar weken dat je liever al je energie aan jezelf besteedt, of wil hij over een paar maanden liever minder contact. En wie weet halen jullie zoveel energie uit jullie contact dat het goed blijft gaan en dat jullie een prettige relatie hebben en houden. Maar ik zou vooral blijven communiceren met elkaar en niet denken in termen als we moeten bij elkaar blijven, of dingen voor de ander besluiten. Luister naar elkaar en wees eerlijk en open.
Sterkte met je gezondheid, ik hoop dat het meevalt!+1
Uitspreken tegen hem wat je hier zegt, dat zou ik doen. Dat je het moeilijk vindt, dat je denkt dat hij het moeilijk. Dat je hem nu geen eeuwige trouw gaat beloven en hij dat nu ook niet moet en hoeft te doen. Dat jullie open en eerlijk met elkaar praten over wat jullie voelen en denken. En wie weet zeg jij over een paar weken dat je liever al je energie aan jezelf besteedt, of wil hij over een paar maanden liever minder contact. En wie weet halen jullie zoveel energie uit jullie contact dat het goed blijft gaan en dat jullie een prettige relatie hebben en houden. Maar ik zou vooral blijven communiceren met elkaar en niet denken in termen als we moeten bij elkaar blijven, of dingen voor de ander besluiten. Luister naar elkaar en wees eerlijk en open.
Sterkte met je gezondheid, ik hoop dat het meevalt!+1
