Relaties
alle pijlers
vreemdgaan in slechte relatie mag?
maandag 21 juli 2014 23:49
Ik heb al jarenlang geen gelukkig huwelijk. Er zijn nauwelijks nog gezamenlijke interesses. Mijn man wil niet zo veel, leeft niet echt en ik voel me soort gevangen. Een paar jaar geleden heeft mijn man mij behoorlijk slecht behandeld toen ik het gevoel kreeg dat hij meer om een buurvrouw gaf dan om mij en hem daarmee confronteerde. Ik was toen mega onzeker maar er knapte iets in mij toen ik me bedacht hoe rot hij me begandelde. Ik ben nog niet toe aan scheiden (onze kinderen en ouders gaan t vreselijk vinden), dus ik heb daar nog wat tijd voor nodig. Ondertussen kom ik genegenheid en liefde tekort. Er is nu iemand in mijn leven die me weer laat lachen, me mooi laat voelen. Ik ben niet verliefd, maar merk wel dat ik hem beter wil keren kennen. Moet ik nu stiekem afspreken met hem, mag ik mezelf dat stukje ontspanning gunnen met mogelijk een romance of een flirt of moet ik dit proces uitzitten en braaf wachten tot ik ook formeel vrij ben? Wat vinden jullie?
(Als ik dit zou bespreken met mijn man gooit hij me meteen de deur uit, zero tolerance)
(Als ik dit zou bespreken met mijn man gooit hij me meteen de deur uit, zero tolerance)
maandag 21 juli 2014 23:53
maandag 21 juli 2014 23:53
maandag 21 juli 2014 23:57
dinsdag 22 juli 2014 00:02
alles mag, het gaat er om wat jij wilt.....
Maak de keuze waar je zelf achterstaat, je omgeving (lees: kinderen) het minst door beschadigd raakt, waar je het gelukkigst van wordt en waarbij je jezelf over 10 jaar nog steeds recht in de spiegel aan kunt kijken.
Succes en zorg voor wat steun om je heen, sowieso.
Maak de keuze waar je zelf achterstaat, je omgeving (lees: kinderen) het minst door beschadigd raakt, waar je het gelukkigst van wordt en waarbij je jezelf over 10 jaar nog steeds recht in de spiegel aan kunt kijken.
Succes en zorg voor wat steun om je heen, sowieso.
dinsdag 22 juli 2014 00:09
Dus je zit nog in een ongelukkig huwelijk om je kinderen en je ouders gelukkig te maken?
Natuurlijk ga je niet over één nacht ijs als er kinderen in het spel zijn maar door deze ultieme opoffering staat er echt geen stoeltje in de hemel voor je klaar hoor.
Maak een keuze en laat jezelf zien hoe sterk je bent.
Natuurlijk ga je niet over één nacht ijs als er kinderen in het spel zijn maar door deze ultieme opoffering staat er echt geen stoeltje in de hemel voor je klaar hoor.
Maak een keuze en laat jezelf zien hoe sterk je bent.
dinsdag 22 juli 2014 00:11
dinsdag 22 juli 2014 00:16
Je bent vrij om te doen en laten wat je wilt. Als ik het zo lees begrijp ik je worsteling. Alleen jij kan beslissen of je er goed aan doet. Iedereen die je adviseert om eerst te scheiden die kent je situatie niet en het te makkelijk om hun eigen normen en waardes op jou te projecteren. Vreemdgaan is niet maatschappelijk geaccepteerd, je gaat dus iets aan wat je met niemand kunt delen. Wees je dat bewust. Ik zou zeggen ga ervoor. Je leeft maar èèn keer! En je hebt recht op je eigen geluk.
dinsdag 22 juli 2014 01:17
Dus je man zat fout destijds maar jij hebt rechtvaardiging waarom het (zelfs nog wat streepjes verder) wel okay zou zijn?
Het gaat niet om die seks, aandacht, liefde tekort komen enz. Het gaat erom of jij denkt dat je je beter gaat voelen als jij er een geheim leven op na houdt, niet eerlijk kan zijn naar je man, kinderen en ouders en tegenover al deze mensen + jezelf een gewenst "masker" op zet.
Je komt in conflict met jezelf als je niet langer oprecht bent, dat kan ik je voorspellen. Je eigen betrouwbaarheid komt onder vuur te staan, niet alleen tegenover hen, maar ook tegenover jezelf: hoe je ondertussen over jezelf denkt, niet trots op bent, verborgen moet houden, stiekem persoon moet worden.
Zal dat je gelukkiger maken, denk je? Zelfs als je geen enkel schuldgevoel tegenover je man voelt, krijg je wel met je eigen innerlijke geweten te maken. Het gaat dan om de oneerlijke basis en niet eens om seks itself. Gaat ten koste van je zelfrespect, ben ik bang.. dat kan je wel onderdrukken, maar hoe blij en trots ben je dan echt op jezelf?
Je kan ook eerlijk zijn tov je man, dat je tekort komt en hij waarschijnlijk ook (gezien zijn interesse in de buurvrouw, als je dat goed hebt gezien althans). Misschien kunnen jullie het opengooien (al denk ik niet dat dat de oplossing is) en elkaar groen licht geven voor seks/verhouding met een ander?
Hoe dan ook, kan je niet zo eerlijk mogelijk zijn tegen je man en eea bespreekbaar maken, en daarbij deze nieuwe man in je leven daar ff niet bij noemen, maar wat je man vindt van jullie relatie en nog wel/niet wil (met jou, in het leven), misschien mist hij ook van alles van/ bij jou en voelt hij zich even gevangen als jij?
En een eerlijk open gesprek daar moet je niet onder verstaan: hem verwijten wat hij allemaal tekortschiet of nalaat of saai is oid. Vraag hem hoe hij het vindt gaan, uit constateringen naar hem (feiten) en hoe jij je voelt daarbij (zonder hem daarvoor verantwoordelijk te stellen).
Wat heb je zelf nog ondernomen om weer wat leven te blazen in jullie gezamenlijke leventje en verbondenheid? Vertrouw je hem nog na dat gedoe met die buurvrouw? Is er nog enige connectie en aantrekking heen en weer tussen jouw man en jou? In gesprekken, in fysieke en intieme aandacht? Een vertrouwensband, contact, je gedachten, gevoelens, plannen, dromen delen met elkaar?
Het gaat niet om die seks, aandacht, liefde tekort komen enz. Het gaat erom of jij denkt dat je je beter gaat voelen als jij er een geheim leven op na houdt, niet eerlijk kan zijn naar je man, kinderen en ouders en tegenover al deze mensen + jezelf een gewenst "masker" op zet.
Je komt in conflict met jezelf als je niet langer oprecht bent, dat kan ik je voorspellen. Je eigen betrouwbaarheid komt onder vuur te staan, niet alleen tegenover hen, maar ook tegenover jezelf: hoe je ondertussen over jezelf denkt, niet trots op bent, verborgen moet houden, stiekem persoon moet worden.
Zal dat je gelukkiger maken, denk je? Zelfs als je geen enkel schuldgevoel tegenover je man voelt, krijg je wel met je eigen innerlijke geweten te maken. Het gaat dan om de oneerlijke basis en niet eens om seks itself. Gaat ten koste van je zelfrespect, ben ik bang.. dat kan je wel onderdrukken, maar hoe blij en trots ben je dan echt op jezelf?
Je kan ook eerlijk zijn tov je man, dat je tekort komt en hij waarschijnlijk ook (gezien zijn interesse in de buurvrouw, als je dat goed hebt gezien althans). Misschien kunnen jullie het opengooien (al denk ik niet dat dat de oplossing is) en elkaar groen licht geven voor seks/verhouding met een ander?
Hoe dan ook, kan je niet zo eerlijk mogelijk zijn tegen je man en eea bespreekbaar maken, en daarbij deze nieuwe man in je leven daar ff niet bij noemen, maar wat je man vindt van jullie relatie en nog wel/niet wil (met jou, in het leven), misschien mist hij ook van alles van/ bij jou en voelt hij zich even gevangen als jij?
En een eerlijk open gesprek daar moet je niet onder verstaan: hem verwijten wat hij allemaal tekortschiet of nalaat of saai is oid. Vraag hem hoe hij het vindt gaan, uit constateringen naar hem (feiten) en hoe jij je voelt daarbij (zonder hem daarvoor verantwoordelijk te stellen).
Wat heb je zelf nog ondernomen om weer wat leven te blazen in jullie gezamenlijke leventje en verbondenheid? Vertrouw je hem nog na dat gedoe met die buurvrouw? Is er nog enige connectie en aantrekking heen en weer tussen jouw man en jou? In gesprekken, in fysieke en intieme aandacht? Een vertrouwensband, contact, je gedachten, gevoelens, plannen, dromen delen met elkaar?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 22 juli 2014 01:31
Edit: even je andere topic gelezen.. Financiele zorgzaamheid weegt niet op tegen emotionele en fysieke beschadigingen.
Ik snap ff niet waarom je ouders teleurgesteld zouden zijn, dat wil je toch niet voor je kind (en kleinkinderen)? Of weten ze dat alles niet uit het verleden en heb je hun een mooier beeld voorgehouden dan in werkelijkheid het geval was?
Je kinderen zijn wellicht ook niet slechter af als jullie scheiden, als ik het goed begrijp..
wat houdt je tegen? Wat zou het je/ jullie (aan positiefs) opleveren als je wel ging scheiden? Waarom jaren wachten als dit niet meer te repareren is?
Heb je gesprekken gehad waarin je eerlijk aangaf dat het je teveel is geworden, dat je zo niet wil leven, het gemopper en die negativiteit zat bent, een schim voelt van wie je zou kunnen zijn? Niet begeerd & niet geliefd meer voelt, en dat wel erg belangrijk vindt..
Ga met hem praten ipv over hem. Ga niet langer een rol spelen thuis, dat kost bakken met energie en levensgeluk.
Ik snap ff niet waarom je ouders teleurgesteld zouden zijn, dat wil je toch niet voor je kind (en kleinkinderen)? Of weten ze dat alles niet uit het verleden en heb je hun een mooier beeld voorgehouden dan in werkelijkheid het geval was?
Je kinderen zijn wellicht ook niet slechter af als jullie scheiden, als ik het goed begrijp..
wat houdt je tegen? Wat zou het je/ jullie (aan positiefs) opleveren als je wel ging scheiden? Waarom jaren wachten als dit niet meer te repareren is?
Heb je gesprekken gehad waarin je eerlijk aangaf dat het je teveel is geworden, dat je zo niet wil leven, het gemopper en die negativiteit zat bent, een schim voelt van wie je zou kunnen zijn? Niet begeerd & niet geliefd meer voelt, en dat wel erg belangrijk vindt..
Ga met hem praten ipv over hem. Ga niet langer een rol spelen thuis, dat kost bakken met energie en levensgeluk.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 22 juli 2014 05:26
Uit je OP lees ik, dat je je besluit eigenlijk al genomen hebt en dus een retorische vraag stelt. Maar geloof me, jij zal degene zijn die hieraan het meeste schade zal ondervinden. Je gaat een dubbel leven leiden waarin je iedereen met een poker-face gaat voorliegen, inclusief je bloed eigen kinderen. Je zult dus niet jezelf kunnen zijn en dat is misschien even vol te houden, maar op den duur ga je hieraan kapot. En dan als het uitkomt, hoe denk je dat dat voor je kinderen is, welk beeld zullen ze van je krijgen en zullen ze jou ooit nog kunnen vergeven? Om nog maar te zwijgen hoe je voor de familie inclusief je ouders komt te staan. Die zullen zich kapot schamen voor zo'n dochter als jij. Is dit het jou waard?
dinsdag 22 juli 2014 07:13
Tuurlijk, doen!!
Er zit natuurlijk een wereld van verschil of jouw man nu aandacht geeft en krijgt van de buurman en jij die nu aandacht geeft en krijgt van een ander. Jij hebt het nodig. Jullie hebben vast een emotionele klik en zo.
Terwijl je man....Ja die was alleen maar geil en zo
Er zit natuurlijk een wereld van verschil of jouw man nu aandacht geeft en krijgt van de buurman en jij die nu aandacht geeft en krijgt van een ander. Jij hebt het nodig. Jullie hebben vast een emotionele klik en zo.
Terwijl je man....Ja die was alleen maar geil en zo
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
dinsdag 22 juli 2014 07:19
Dus omdat hij jou toen slecht behandelde, mag jij hem nu slecht behandelen? Nee, die vlieger gaat in mijn optiek niet op. Stop eerst maar met die relatie of beter, kijk hoe de relatie te redden is. Wat heb je eigenlijk al gedaan om de relatie weer goed te krijgen, aangezien er ook kinderen in het spel zijn?
