Gezondheid
alle pijlers
Alvleesklierkanker met uitzaaiing
woensdag 2 juni 2010 09:43
Ik weet sinds een paar dagen dat mijn moeder alvleesklierkanker met uitzaaiing naar de lever heeft...wat een schok !
Het gevoel wat er dan...en nu, door mij heen gaat is niet te beschrijven..
En het verdriet,de pijn en de angst van mijn moeder, dat alleen al maakt mij kapot.
Mijn moeder is altijd zo'n sterke vrouw, niks of niemand kreeg haar klein....en nu is ze gebroken !!
De vooruitzichten zien er slecht uit, dit omdat er al uitzaaiing is, heeft er iemand ervaring met deze ziekte ???
Het gevoel wat er dan...en nu, door mij heen gaat is niet te beschrijven..
En het verdriet,de pijn en de angst van mijn moeder, dat alleen al maakt mij kapot.
Mijn moeder is altijd zo'n sterke vrouw, niks of niemand kreeg haar klein....en nu is ze gebroken !!
De vooruitzichten zien er slecht uit, dit omdat er al uitzaaiing is, heeft er iemand ervaring met deze ziekte ???
dinsdag 27 juli 2010 00:18
quote:deurtje schreef op 26 juli 2010 @ 16:45:
Lieve forummers,
Mijn mam is vorige week overleden.
6 weken na de diagnose, het is zo onvoorstelbaar snel gegaan !
Gelukkig was ik bij haar toen ze overleed.
Ik kom terug voor een wat langer verslag,
X Deurtje.
Pfff kippenvel... Mijn vader overleed ook amper 6 weken na diagnose...
Heel, heel veel sterkte met dit enorme verlies...
Voor nu... de komende tijd.. En in de toekomst.
Lieve forummers,
Mijn mam is vorige week overleden.
6 weken na de diagnose, het is zo onvoorstelbaar snel gegaan !
Gelukkig was ik bij haar toen ze overleed.
Ik kom terug voor een wat langer verslag,
X Deurtje.
Pfff kippenvel... Mijn vader overleed ook amper 6 weken na diagnose...
Heel, heel veel sterkte met dit enorme verlies...
Voor nu... de komende tijd.. En in de toekomst.
dinsdag 27 juli 2010 02:05
Wat een fijne reacties.
Het is nu 01.45, kan niet slapen, het blijft maar spoken tussen mijn oren.
Doordat ze zo snel achteruit ging en zo snel is overleden kan ik het maar niet bevatten. Amper 2 maanden terug was er nog niks aan de hand...nou ja, toen wisten we nog niks !
Zoveel ups en dows, zoveel tranen en verdriet, zoveel hoop en vrees, de afgelopen maanden zijn slopend geweest.
Elke dag was weer een nieuwe ronde....hoe voelde ze zich vandaag ?? De ene dag kwam ik binnen en zat ze rechtop met een beschuitje....Yes, dat gaat goed !!
En de volgende dag lag ze huilend in bed van de pijn en ellende.Ze werd ook zo misselijk dat ze alleen nog op haar rug kon liggen, haar slokdarm stond gewoon in brand, dat deed zoveel pijn !
Maar...2 dagen later, ja, daar zat ze weer, iets minder geel, maar wel rechtop. En zo zijn die 6 weken verlopen.Steeds een hele kleine opleving waar je hoop van krijgt, deze momenten verschilde per dag, zeg maar gerust per uur !
2 weken geleden zei ze...nou, zoals ik me vandaag voel haal ik de kerst wel hoor...ze wilde nog zo graag leven....tegen beter weten in hield ook mam de hoop vast.Een week na deze uitspraak is ze overleden.
Ik lag in bed, om 03.00 ging de telefoon, het hospice, mam kon ieder moment komen te overlijden. Oke, meteen in de auto, ik vloog letterlijk richting hospice....er was niemand op de weg gelukkig.
Toen ik aankwam ben ik naast haar gaan zitten, mam was in een diepe slaap gebracht. Ik zei haar dat ik er was, dat ze mocht gaan...10 minuten later was ze weg.
Mam werd gewassen en aangekleed...de kleren die ik kort daarvoor voor had had gekocht...toen ik haar zo zag liggen,met haar witte jurk, werd het ineens pijnlijk duidelijk....ze was nu echt overleden, mijn moeder is dood !!!
Pfff, genoeg voor vandaag,
Het is nu 01.45, kan niet slapen, het blijft maar spoken tussen mijn oren.
Doordat ze zo snel achteruit ging en zo snel is overleden kan ik het maar niet bevatten. Amper 2 maanden terug was er nog niks aan de hand...nou ja, toen wisten we nog niks !
Zoveel ups en dows, zoveel tranen en verdriet, zoveel hoop en vrees, de afgelopen maanden zijn slopend geweest.
Elke dag was weer een nieuwe ronde....hoe voelde ze zich vandaag ?? De ene dag kwam ik binnen en zat ze rechtop met een beschuitje....Yes, dat gaat goed !!
En de volgende dag lag ze huilend in bed van de pijn en ellende.Ze werd ook zo misselijk dat ze alleen nog op haar rug kon liggen, haar slokdarm stond gewoon in brand, dat deed zoveel pijn !
Maar...2 dagen later, ja, daar zat ze weer, iets minder geel, maar wel rechtop. En zo zijn die 6 weken verlopen.Steeds een hele kleine opleving waar je hoop van krijgt, deze momenten verschilde per dag, zeg maar gerust per uur !
2 weken geleden zei ze...nou, zoals ik me vandaag voel haal ik de kerst wel hoor...ze wilde nog zo graag leven....tegen beter weten in hield ook mam de hoop vast.Een week na deze uitspraak is ze overleden.
Ik lag in bed, om 03.00 ging de telefoon, het hospice, mam kon ieder moment komen te overlijden. Oke, meteen in de auto, ik vloog letterlijk richting hospice....er was niemand op de weg gelukkig.
Toen ik aankwam ben ik naast haar gaan zitten, mam was in een diepe slaap gebracht. Ik zei haar dat ik er was, dat ze mocht gaan...10 minuten later was ze weg.
Mam werd gewassen en aangekleed...de kleren die ik kort daarvoor voor had had gekocht...toen ik haar zo zag liggen,met haar witte jurk, werd het ineens pijnlijk duidelijk....ze was nu echt overleden, mijn moeder is dood !!!
Pfff, genoeg voor vandaag,
dinsdag 27 juli 2010 11:41
dinsdag 27 juli 2010 22:29
wat een oneerlijke ziekte is het ook! het is zo zwaar want je moeder wou net als mijn vriend zo graag verder leven,elke dag hou je hoop ,als ze een dag goed gegeten hebben of even geen pijn hebben. ook al weet je dat de ziekte wint wel fijn dat je op tijd bij je moeder was. ze heeft vast gevoelt dat je bij haar was. je moeder heeft zo te lezen een lieve dochter aan wie ze veel heeft gehad! zorg goed voor je zelf! heel veel sterkte weer. djinnie
woensdag 28 juli 2010 15:54
Ik ben idd wel blij dat ik bij haar was toen ze stierf.
En nu, enkele weken later dringt het nog steeds niet helemaal door...ik weet dat ze er niet meer is, maar soms denk ik....is ze er echt niet meer ??
Zo raar !
Djinnie, ben jij je vriend verloren....wat verschrikkelijk ook...pfff!
Bedankt voor al jullie fijne reacties.
En nu, enkele weken later dringt het nog steeds niet helemaal door...ik weet dat ze er niet meer is, maar soms denk ik....is ze er echt niet meer ??
Zo raar !
Djinnie, ben jij je vriend verloren....wat verschrikkelijk ook...pfff!
Bedankt voor al jullie fijne reacties.
woensdag 28 juli 2010 22:43
donderdag 29 juli 2010 02:28
Djinnie, wat heb jij een zware tijd achter de rug, en wat zal deze verwerking ook een impact op je hele verdere leven hebben ! Wat was je vriend nog jong, verschrikkelijk dit ! Hoe moet je zo'n verlies nou ooit een plaatsje kunnen geven....pfff!
Mijn moeder leefde heel gezond. Niet drinken,niet roken, elke dag veel bewegen, gezond eten, ze was pas 56....en ze kreeg kanker !
Is voor mij niet te begrijpen dit !
In onze hele familie komt kanker niet voor,ook voorouders en dergelijke, niks geen ziektes.
En dan kreeg ze ook meteen een vorm waar ze niks mee kunnen,ik zag mam in 6 weken zo snel achteruit gaan !
Denk dat ik daar op dit moment de meeste moeite mee heb,het ziekteproces. Het zien lijden van je dierbare.
Jij zal dit vast en zeker herkennen !!
Iemand waar je van houd heeft pijn,nog meer pijn, en dat zal steeds erger worden....ik raak dat beeld niet kwijt !!!
Nou, genoeg ellende weer voor vandaag, merk wel dat dit schrijven mij een klein beetje helpt.
Met mijn vader gaat het tot nog toe boven verwachting !! Hij heeft hulp nodig maar ik denk dat hij zich uiteindelijk wel staande weet te houden,ben best trots op hem.
En wat mijn slapen betreft, het wil niet echt, zit nu ook midden in de nacht dit berichtje te schrijven.....hopen dat het morgenavond weer beter gaat,
Liefs Deurtje
Mijn moeder leefde heel gezond. Niet drinken,niet roken, elke dag veel bewegen, gezond eten, ze was pas 56....en ze kreeg kanker !
Is voor mij niet te begrijpen dit !
In onze hele familie komt kanker niet voor,ook voorouders en dergelijke, niks geen ziektes.
En dan kreeg ze ook meteen een vorm waar ze niks mee kunnen,ik zag mam in 6 weken zo snel achteruit gaan !
Denk dat ik daar op dit moment de meeste moeite mee heb,het ziekteproces. Het zien lijden van je dierbare.
Jij zal dit vast en zeker herkennen !!
Iemand waar je van houd heeft pijn,nog meer pijn, en dat zal steeds erger worden....ik raak dat beeld niet kwijt !!!
Nou, genoeg ellende weer voor vandaag, merk wel dat dit schrijven mij een klein beetje helpt.
Met mijn vader gaat het tot nog toe boven verwachting !! Hij heeft hulp nodig maar ik denk dat hij zich uiteindelijk wel staande weet te houden,ben best trots op hem.
En wat mijn slapen betreft, het wil niet echt, zit nu ook midden in de nacht dit berichtje te schrijven.....hopen dat het morgenavond weer beter gaat,
Liefs Deurtje
donderdag 29 juli 2010 09:19
donderdag 29 juli 2010 21:47
iemand achteruit zien gaan is vreselijk. en vooral het vechten tegen iets dat je niet kunt winnen. het blijft zo oneerlijk. ik hoop dat ze ergens nou zitten waar het heel mooi is. dat houd me op de been. wat fijn om te horen dat het na omstandigheden goed gaat met je vader ik hoop dat je vanacht toch nog een beetje kunt slapen. liefs djinnie
donderdag 29 juli 2010 23:06
Jullie reacties doen een mens goed.
Ik merk dat het schrijven wat oplucht, ik blijf dan ook braaf posten hoor !
Fijn om gecondoleerd te worden door mensen die je niet kent maar toch met je meeleven....dankjulliewel !!
Ik heb moeite met beelden die ik maar blijf zien. Dan zie ik mam huilen, pijn hebben, dan zie ik de hulpeloosheid, de angst, het verdriet....het is verschrikkelijk om iemand van wie je houd zo te zien !!
Haar foto staat hier op de kast maar soms denk ik...weg ermee, steeds als ik die foto zie dan zie ik de beelden weer.
Maar het zal met de verwerking te maken hebben, het heeft tijd nodig, ik wil te snel !!
Ik merk dat het schrijven wat oplucht, ik blijf dan ook braaf posten hoor !
Fijn om gecondoleerd te worden door mensen die je niet kent maar toch met je meeleven....dankjulliewel !!
Ik heb moeite met beelden die ik maar blijf zien. Dan zie ik mam huilen, pijn hebben, dan zie ik de hulpeloosheid, de angst, het verdriet....het is verschrikkelijk om iemand van wie je houd zo te zien !!
Haar foto staat hier op de kast maar soms denk ik...weg ermee, steeds als ik die foto zie dan zie ik de beelden weer.
Maar het zal met de verwerking te maken hebben, het heeft tijd nodig, ik wil te snel !!
vrijdag 30 juli 2010 08:57
Hoi Deurtje, vannacht een beetje geslapen? Ja, het heeft tijd, heel veel tijd nodig, vooral als je een goede band had met je moeder dan blijft het nog lang naspoken in je hoofd en blijft het gemis altijd weer de kop opsteken. Vooral die dingen die jij beschrijft zijn heel erg, dat je moet toekijken dat je moeder dood gaat. Het is ook onvoorstelbaar dat je een paar maand van te voren nog van niets wist en niet veel later is ze er niet meer, zo niet te bevatten. Houd er wel rekening mee dat het bij je vader ook nog kan komen, die leeft ook in een roes, het is nog zo kort geleden.
Sterkte!
Sterkte!
zaterdag 31 juli 2010 21:11
Het wil niet echt lukken hier.
Slaap slecht. Heb heerlijke pilletjes van de dokter gekregen en dan lukt het wel. Maar als ik dan weer zonder hulpje moet slapen....benauwd, hyperen, zweten.....drama nachten !
Ben nu al een paar dagen erg moe, futloos, voel me een beetje depri worden...ook dat zal er wel bij horen vrees ik.
Met mijn vader gaat het redelijk. Heb thuiszorg aangevraagd omdat ik het niet aankan in mijn eentje. De ene dag is hij wel te spreken en de andere dag is het huilen, huilen en huilen. Mijn ouders waren bijna 40 jaar getrouwd, en om dan je maatje te moeten missen...!
Gisteren bezig geweest met spullen van mam opruimen,uitzoeken, dat soort dingen....ze zeggen dat tijd alle wonden heelt toch ??
Slaap slecht. Heb heerlijke pilletjes van de dokter gekregen en dan lukt het wel. Maar als ik dan weer zonder hulpje moet slapen....benauwd, hyperen, zweten.....drama nachten !
Ben nu al een paar dagen erg moe, futloos, voel me een beetje depri worden...ook dat zal er wel bij horen vrees ik.
Met mijn vader gaat het redelijk. Heb thuiszorg aangevraagd omdat ik het niet aankan in mijn eentje. De ene dag is hij wel te spreken en de andere dag is het huilen, huilen en huilen. Mijn ouders waren bijna 40 jaar getrouwd, en om dan je maatje te moeten missen...!
Gisteren bezig geweest met spullen van mam opruimen,uitzoeken, dat soort dingen....ze zeggen dat tijd alle wonden heelt toch ??
