Gezondheid
alle pijlers
Ontzettend in de rats...
donderdag 15 september 2016 15:42
Ondanks dat ik het veel om me gehoord heb, was kanker toch altijd nog ergens een ver-van-mijn-bed-show. Ik heb mijn opa's, een oma en een vriendin verloren aan deze k*tziekte. Dan prijs je jezelf gelukkig dat het jou niet overkomt en je ouders, broer en zussen gezond zijn. Of waren, want ze hebben nu middels een echo een tumor op de nier van mijn vader gezien.
Vandaag CT-scan, pas over twee weken uitslag. En wat duren twee weken dan láng!
Ik heb de afgelopen twee nachten nauwelijks geslapen, maar ben wel rationeel ingesteld; natuurlijk zal ik niet vanaf nu twee weken lang slecht slapen en ik ben voornamelijk praktisch aan het denken nu (rijden naar het ziekenhuis, m'n ouders bezoeken, etc. Zonder daarin te overdrijven, want dat vinden m'n ouders echt niet prettig en zo ben ik zelf ook niet). Ik ben ook gewoon aan het werk en vind daar mijn afleiding in. Ik had echter niet gedacht dat dit me anderzijds zó lam zou slaan. Wat een k*tgevoel! Anderzijds snap ik mezelf ook niet helemaal, want het zou ook nog goedaardig kunnen zijn (feit blijft dat er op de echo een "pingpongbal" te zien is, maar ik hou mezelf voor dat dit van alles zou kunnen zijn). Ik probeer me maar vast te houden aan een goede uitslag. En zo niet, dan kunnen we daar ook mee dealen. Dat moet wel, tenslotte. Maar jemig, wat een náár gevoel!
Ik voel me erg onrustig en weet niet zo goed wat ik met m'n tijd aan moet als ik niet werk (heb veel hobby's, maar ik heb er ineens geen rust voor, heel raar, ik "wapper" voor mijn gevoel een beetje heen en weer nu). Heb gelukkig veel steun aan mijn partner.
Ik weet ook niet zo goed waarom ik dit topic open nu. Voel me ergens ook een beetje lullig, omdat ik vanuit mensen wat verder van mij af ook meemaak hoe het is als je vader, moeder, zus of broer écht iets heeft. Zover is het hier nog niet. Ik wil me ook niet "aanstellen" of zo.
Ik ga ondanks dat toch maar een kaarsje aansteken voor mijn vader en duimen op een goede afloop.
Vandaag CT-scan, pas over twee weken uitslag. En wat duren twee weken dan láng!
Ik heb de afgelopen twee nachten nauwelijks geslapen, maar ben wel rationeel ingesteld; natuurlijk zal ik niet vanaf nu twee weken lang slecht slapen en ik ben voornamelijk praktisch aan het denken nu (rijden naar het ziekenhuis, m'n ouders bezoeken, etc. Zonder daarin te overdrijven, want dat vinden m'n ouders echt niet prettig en zo ben ik zelf ook niet). Ik ben ook gewoon aan het werk en vind daar mijn afleiding in. Ik had echter niet gedacht dat dit me anderzijds zó lam zou slaan. Wat een k*tgevoel! Anderzijds snap ik mezelf ook niet helemaal, want het zou ook nog goedaardig kunnen zijn (feit blijft dat er op de echo een "pingpongbal" te zien is, maar ik hou mezelf voor dat dit van alles zou kunnen zijn). Ik probeer me maar vast te houden aan een goede uitslag. En zo niet, dan kunnen we daar ook mee dealen. Dat moet wel, tenslotte. Maar jemig, wat een náár gevoel!
Ik voel me erg onrustig en weet niet zo goed wat ik met m'n tijd aan moet als ik niet werk (heb veel hobby's, maar ik heb er ineens geen rust voor, heel raar, ik "wapper" voor mijn gevoel een beetje heen en weer nu). Heb gelukkig veel steun aan mijn partner.
Ik weet ook niet zo goed waarom ik dit topic open nu. Voel me ergens ook een beetje lullig, omdat ik vanuit mensen wat verder van mij af ook meemaak hoe het is als je vader, moeder, zus of broer écht iets heeft. Zover is het hier nog niet. Ik wil me ook niet "aanstellen" of zo.
Ik ga ondanks dat toch maar een kaarsje aansteken voor mijn vader en duimen op een goede afloop.
donderdag 15 september 2016 15:54
donderdag 15 september 2016 15:55
donderdag 15 september 2016 16:16
Dank jullie wel, Grobbekuiken en mariposita, voor jullie snelle reactie! Ik heb idd ergens liever zekerheid dan onzekerheid, hoe k*t het bericht dan ook kan zijn. Ik hou me ook vast aan mijn "praktische" denken; bij calamiteiten op mijn werk handel ik ook vaak eerst en komen pas daarna de emoties. Ik heb een leidinggevende functie binnen een hectische branche en ik weet het voor mijn gevoel altijd allemaal zo "goed" voor mijn medewerkers. Totdat ik me nu zelf zo'n zorgen maak; het voelt ineens heel "lost". Ik heb uiteraard aan mijn medewerkers verteld wat er speelt, want ja, ik ben idd ook een mens . En dat mogen ze ook gerust zien. Maar ik vind dat ik wel m'n hoofd erbij moet houden. Dat lukt ook. En er is nog niets definitief; het kan ook nog goedaardig zijn. En zo niet, dan niet. Ik kan daar dan ook mee dealen. Maar voor nu voelt het zo onzeker en rusteloos. Ik hou daar niet van; ik heb liever "controle". En ik snap dat dat niet altijd kan. Maar bah, wat een rotgevoel!
donderdag 15 september 2016 16:24
Dat laatste komt me bekend voor.
Slim dat je iemand in vertrouwen hebt genomen, geeft toch een beetje meer lucht, iig op je werk. Want idd, je bent gewoon een mens.
Nogmaals, ik begrijp je gevoel (hier bij beide (schoon-)ouders, en bij mezelf) meegemaakt, en het voelt zwaar naadje. Komt omdat je nu machteloos bent, je kán niks. Wees niet te veeleisend naar jezelf (zei zij die ook regelmatig op d'r bek ging/gaat )
Slim dat je iemand in vertrouwen hebt genomen, geeft toch een beetje meer lucht, iig op je werk. Want idd, je bent gewoon een mens.
Nogmaals, ik begrijp je gevoel (hier bij beide (schoon-)ouders, en bij mezelf) meegemaakt, en het voelt zwaar naadje. Komt omdat je nu machteloos bent, je kán niks. Wees niet te veeleisend naar jezelf (zei zij die ook regelmatig op d'r bek ging/gaat )
donderdag 15 september 2016 16:26
Ben ik de enige die denkt: Ik zou liever niet weten dat ik kanker had zodat ik vrolijk door kan leven en dan gewoon dood neer vallen zonder zware chemo dan dat ik het wel weet en dan levensverlening heb voor een leven waarin je toch alleen maar als slaaf wordt gebruikt om te werken enzo?
l'état c'est moi
donderdag 15 september 2016 16:31
quote:LouisXIV schreef op 15 september 2016 @ 16:26:
Ben ik de enige die denkt: Ik zou liever niet weten dat ik kanker had zodat ik vrolijk door kan leven en dan gewoon dood neer vallen zonder zware chemo dan dat ik het wel weet en dan levensverlening heb voor een leven waarin je toch alleen maar als slaaf wordt gebruikt om te werken enzo?
Vast niet, maar dit is ook weer zoiets (is gisteren in jouw topic ook al genoemd) sta er eerst zelf maar voor, pas dan kun je daar een zinnig antwoord op geven.
Edit: heel veel kankersoorten zijn goed te behandelen, dus je gaat er niet per definitie dood aan hè.
Ben ik de enige die denkt: Ik zou liever niet weten dat ik kanker had zodat ik vrolijk door kan leven en dan gewoon dood neer vallen zonder zware chemo dan dat ik het wel weet en dan levensverlening heb voor een leven waarin je toch alleen maar als slaaf wordt gebruikt om te werken enzo?
Vast niet, maar dit is ook weer zoiets (is gisteren in jouw topic ook al genoemd) sta er eerst zelf maar voor, pas dan kun je daar een zinnig antwoord op geven.
Edit: heel veel kankersoorten zijn goed te behandelen, dus je gaat er niet per definitie dood aan hè.
donderdag 15 september 2016 16:33
Tja mijn moeder heeft uitgezaaide schildklierkanker.
Ben nu helemaal murf door alles wat er al is misgegaan in het ziekenhuis.
Klinkt misschien bot, maar ik had duizend maal liever gehad dat ze dood was gegaan aan een hartaanval dan deze lijdensweg.
Mijn moeder heeft door schade van kanker elke dag enorme pijnen waarvoor ze morfine moet gebruiken.
Dus TO je hoort het , het kan 1000 maal erger maar goed daar heb je natuurlijk helemaal niks aan.
Kanker is een sluipmoordenaar zeggen ze, dat klopt precies.
Ben nu helemaal murf door alles wat er al is misgegaan in het ziekenhuis.
Klinkt misschien bot, maar ik had duizend maal liever gehad dat ze dood was gegaan aan een hartaanval dan deze lijdensweg.
Mijn moeder heeft door schade van kanker elke dag enorme pijnen waarvoor ze morfine moet gebruiken.
Dus TO je hoort het , het kan 1000 maal erger maar goed daar heb je natuurlijk helemaal niks aan.
Kanker is een sluipmoordenaar zeggen ze, dat klopt precies.
donderdag 15 september 2016 16:36
quote:LouisXIV schreef op 15 september 2016 @ 16:26:
Ben ik de enige die denkt: Ik zou liever niet weten dat ik kanker had zodat ik vrolijk door kan leven en dan gewoon dood neer vallen zonder zware chemo dan dat ik het wel weet en dan levensverlening heb voor een leven waarin je toch alleen maar als slaaf wordt gebruikt om te werken enzo?Probleem is dat je niet gewoon zomaar neervalt, maar dat het een lijdensweg is. en chemo's kunnen ook gewoon heel erg meevallen.
Ben ik de enige die denkt: Ik zou liever niet weten dat ik kanker had zodat ik vrolijk door kan leven en dan gewoon dood neer vallen zonder zware chemo dan dat ik het wel weet en dan levensverlening heb voor een leven waarin je toch alleen maar als slaaf wordt gebruikt om te werken enzo?Probleem is dat je niet gewoon zomaar neervalt, maar dat het een lijdensweg is. en chemo's kunnen ook gewoon heel erg meevallen.
donderdag 15 september 2016 16:38
quote:LouisXIV schreef op 15 september 2016 @ 16:33:
Ohja voordat de gekke viva dames weer gaan zeggen: Louis doe niet zo onverschillig.
Ik heb ook al een aantal naasten verloren aan kanker, nee ik ben niet onverschillig. stfuWeet niet of ik me aangesproken moet voelen, maar als het jou zou gebeuren en je kiest ervoor geen behandeling te ondergaan is dat jouw goed recht. Ik denk er iets anders over, that's it.
Ohja voordat de gekke viva dames weer gaan zeggen: Louis doe niet zo onverschillig.
Ik heb ook al een aantal naasten verloren aan kanker, nee ik ben niet onverschillig. stfuWeet niet of ik me aangesproken moet voelen, maar als het jou zou gebeuren en je kiest ervoor geen behandeling te ondergaan is dat jouw goed recht. Ik denk er iets anders over, that's it.
donderdag 15 september 2016 16:42
quote:LouisXIV schreef op 15 september 2016 @ 16:26:
Ben ik de enige die denkt: Ik zou liever niet weten dat ik kanker had zodat ik vrolijk door kan leven en dan gewoon dood neer vallen zonder zware chemo dan dat ik het wel weet en dan levensverlening heb voor een leven waarin je toch alleen maar als slaaf wordt gebruikt om te werken enzo?
Kanker kan ook enorm zeer doen hoor, het is niet zo dat je plotsklaps dood neer valt zoals bij een fatale hartaanval.
Maar volgens mij is jouw wat vreemde reactie ingegeven door een enorme angst dat je ook kanker kan krijgen..
Ben ik de enige die denkt: Ik zou liever niet weten dat ik kanker had zodat ik vrolijk door kan leven en dan gewoon dood neer vallen zonder zware chemo dan dat ik het wel weet en dan levensverlening heb voor een leven waarin je toch alleen maar als slaaf wordt gebruikt om te werken enzo?
Kanker kan ook enorm zeer doen hoor, het is niet zo dat je plotsklaps dood neer valt zoals bij een fatale hartaanval.
Maar volgens mij is jouw wat vreemde reactie ingegeven door een enorme angst dat je ook kanker kan krijgen..
donderdag 15 september 2016 16:47
quote:LouisXIV schreef op 15 september 2016 @ 16:26:
Ben ik de enige die denkt: Ik zou liever niet weten dat ik kanker had zodat ik vrolijk door kan leven en dan gewoon dood neer vallen zonder zware chemo dan dat ik het wel weet en dan levensverlening heb voor een leven waarin je toch alleen maar als slaaf wordt gebruikt om te werken enzo?
Waar slaat dit op, en wat misplaatst om dit in dit topic neer te kwakken.
Verdiep je er eens in voor je zomaar neerzet dat je "gewoon dood neervalt" als je kanker hebt zonder pijn te hebben.
Ben ik de enige die denkt: Ik zou liever niet weten dat ik kanker had zodat ik vrolijk door kan leven en dan gewoon dood neer vallen zonder zware chemo dan dat ik het wel weet en dan levensverlening heb voor een leven waarin je toch alleen maar als slaaf wordt gebruikt om te werken enzo?
Waar slaat dit op, en wat misplaatst om dit in dit topic neer te kwakken.
Verdiep je er eens in voor je zomaar neerzet dat je "gewoon dood neervalt" als je kanker hebt zonder pijn te hebben.
donderdag 15 september 2016 16:55
quote:LouisXIV schreef op 15 september 2016 @ 16:26:
Ben ik de enige die denkt: Ik zou liever niet weten dat ik kanker had zodat ik vrolijk door kan leven en dan gewoon dood neer vallen zonder zware chemo dan dat ik het wel weet en dan levensverlening heb voor een leven waarin je toch alleen maar als slaaf wordt gebruikt om te werken enzo?Tja, dat zullen de meeste mensen wel willen toch, leuk pijnvrij leven en dan een keer gewoon niet wakker worden. Maar men gaat juist naar de arts omdat je ergens last van hebt. Dus dat vrolijk doorleven gaat dan al niet op.
Ben ik de enige die denkt: Ik zou liever niet weten dat ik kanker had zodat ik vrolijk door kan leven en dan gewoon dood neer vallen zonder zware chemo dan dat ik het wel weet en dan levensverlening heb voor een leven waarin je toch alleen maar als slaaf wordt gebruikt om te werken enzo?Tja, dat zullen de meeste mensen wel willen toch, leuk pijnvrij leven en dan een keer gewoon niet wakker worden. Maar men gaat juist naar de arts omdat je ergens last van hebt. Dus dat vrolijk doorleven gaat dan al niet op.
donderdag 15 september 2016 16:56
Ik heb geleerd dat je altijd ergens de kracht vandaan kan halen om te dealen met waar het leven je mee confronteert. Al moet je het uit je tenen trekken, je kunt dit aan. Wat de uitslag ook zal zijn. Veel sterkte.
En terzijde; dat k*t wat je in elke post typt is best aanstootgevend. We weten wel dat het een rotziekte is.
En terzijde; dat k*t wat je in elke post typt is best aanstootgevend. We weten wel dat het een rotziekte is.
donderdag 15 september 2016 18:45
Helaas herkenbaar. De onzekerheid, het willen weten en de controle willen hebben.
Mijn twee weken zijn morgenochtend voorbij. Dan hoor ik de uitslag van mijn biopt.
Het eerste weekend had ik het zwaar (ik herken je verdrietige gevoel). De 1e werkweek was een goede afleiding en kon ik het zelfs loslaten. Het tweede weekend weer bewust veel leuke dingen met mijn dochtertje gedaan. Tweede werkweek werd al iets lastiger. Dagen leken voorbij te kruipen. Maar dan ineens is het toch de laatste wachtdag.
Hoewel ik het heel graag wil weten, ben ik nu echt enorm zenuwachtig.
Veel sterkte met het doorkomen van de komende twee weken. Zoek afleiding en praat erover. Dat hielp mij aardig.
Mijn twee weken zijn morgenochtend voorbij. Dan hoor ik de uitslag van mijn biopt.
Het eerste weekend had ik het zwaar (ik herken je verdrietige gevoel). De 1e werkweek was een goede afleiding en kon ik het zelfs loslaten. Het tweede weekend weer bewust veel leuke dingen met mijn dochtertje gedaan. Tweede werkweek werd al iets lastiger. Dagen leken voorbij te kruipen. Maar dan ineens is het toch de laatste wachtdag.
Hoewel ik het heel graag wil weten, ben ik nu echt enorm zenuwachtig.
Veel sterkte met het doorkomen van de komende twee weken. Zoek afleiding en praat erover. Dat hielp mij aardig.
donderdag 15 september 2016 19:19
Herkenbaar, het is echt verschrikkelijk om zo te moeten wachten.
Ik zit helaas in dezelfde situatie, en sinds kort weet ik dat het bij mijn moeder echt niet goed zit en niet meer weg zal gaan. Ik hoop voor je dat het bij jouw vader meevalt!
Hoe oud ben je als ik vragen mag? Ik vind het zo ontzettend onrechtvaardig dat ik en ook mijn moeder nog zo jong zijn. Dit hoort als je minstens de 50 bent gepasseerd (en dan nog liever nog lang niet), niet nu al.
Ik zit helaas in dezelfde situatie, en sinds kort weet ik dat het bij mijn moeder echt niet goed zit en niet meer weg zal gaan. Ik hoop voor je dat het bij jouw vader meevalt!
Hoe oud ben je als ik vragen mag? Ik vind het zo ontzettend onrechtvaardig dat ik en ook mijn moeder nog zo jong zijn. Dit hoort als je minstens de 50 bent gepasseerd (en dan nog liever nog lang niet), niet nu al.
donderdag 15 september 2016 19:38
Dat wachten is echt erg.
En dan de dag dat je de uitslag krijgt. Hier ging het om huidkanker.
Wij zaten hand in hand op de bank te wachten op een telefoontje. 2 weken het gevoel dat je een steen in je maag hebt.
Maar tegenwoordig kunnen ze heel veel, dus niet gelijk wanhopen als de uitslag slecht is hoor!
En dan de dag dat je de uitslag krijgt. Hier ging het om huidkanker.
Wij zaten hand in hand op de bank te wachten op een telefoontje. 2 weken het gevoel dat je een steen in je maag hebt.
Maar tegenwoordig kunnen ze heel veel, dus niet gelijk wanhopen als de uitslag slecht is hoor!
Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg
donderdag 15 september 2016 20:00
quote:alysha00 schreef op 15 september 2016 @ 16:56:
Ik heb geleerd dat je altijd ergens de kracht vandaan kan halen om te dealen met waar het leven je mee confronteert. Al moet je het uit je tenen trekken, je kunt dit aan. Wat de uitslag ook zal zijn. Veel sterkte.
En terzijde; dat k*t wat je in elke post typt is best aanstootgevend. We weten wel dat het een rotziekte is.
Het was niet aanstootgevend bedoelt, dat k*t. Is gewoon hoe ik het nu voel, weet niet zo goed hoe ik het anders kan verwoorden. Rot? Naar? Dat dekt de lading niet voor mijn gevoel. Maar nogmaals, niet aanstootgevend of vervelend bedoeld.
Ik ben het met je eens dat je de kracht ergens vandaan kunt halen als dit nodig is. Zo voel ik het ook.
Ik heb geleerd dat je altijd ergens de kracht vandaan kan halen om te dealen met waar het leven je mee confronteert. Al moet je het uit je tenen trekken, je kunt dit aan. Wat de uitslag ook zal zijn. Veel sterkte.
En terzijde; dat k*t wat je in elke post typt is best aanstootgevend. We weten wel dat het een rotziekte is.
Het was niet aanstootgevend bedoelt, dat k*t. Is gewoon hoe ik het nu voel, weet niet zo goed hoe ik het anders kan verwoorden. Rot? Naar? Dat dekt de lading niet voor mijn gevoel. Maar nogmaals, niet aanstootgevend of vervelend bedoeld.
Ik ben het met je eens dat je de kracht ergens vandaan kunt halen als dit nodig is. Zo voel ik het ook.
