Gezondheid
alle pijlers
Ontzettend in de rats...
donderdag 15 september 2016 15:42
Ondanks dat ik het veel om me gehoord heb, was kanker toch altijd nog ergens een ver-van-mijn-bed-show. Ik heb mijn opa's, een oma en een vriendin verloren aan deze k*tziekte. Dan prijs je jezelf gelukkig dat het jou niet overkomt en je ouders, broer en zussen gezond zijn. Of waren, want ze hebben nu middels een echo een tumor op de nier van mijn vader gezien.
Vandaag CT-scan, pas over twee weken uitslag. En wat duren twee weken dan láng!
Ik heb de afgelopen twee nachten nauwelijks geslapen, maar ben wel rationeel ingesteld; natuurlijk zal ik niet vanaf nu twee weken lang slecht slapen en ik ben voornamelijk praktisch aan het denken nu (rijden naar het ziekenhuis, m'n ouders bezoeken, etc. Zonder daarin te overdrijven, want dat vinden m'n ouders echt niet prettig en zo ben ik zelf ook niet). Ik ben ook gewoon aan het werk en vind daar mijn afleiding in. Ik had echter niet gedacht dat dit me anderzijds zó lam zou slaan. Wat een k*tgevoel! Anderzijds snap ik mezelf ook niet helemaal, want het zou ook nog goedaardig kunnen zijn (feit blijft dat er op de echo een "pingpongbal" te zien is, maar ik hou mezelf voor dat dit van alles zou kunnen zijn). Ik probeer me maar vast te houden aan een goede uitslag. En zo niet, dan kunnen we daar ook mee dealen. Dat moet wel, tenslotte. Maar jemig, wat een náár gevoel!
Ik voel me erg onrustig en weet niet zo goed wat ik met m'n tijd aan moet als ik niet werk (heb veel hobby's, maar ik heb er ineens geen rust voor, heel raar, ik "wapper" voor mijn gevoel een beetje heen en weer nu). Heb gelukkig veel steun aan mijn partner.
Ik weet ook niet zo goed waarom ik dit topic open nu. Voel me ergens ook een beetje lullig, omdat ik vanuit mensen wat verder van mij af ook meemaak hoe het is als je vader, moeder, zus of broer écht iets heeft. Zover is het hier nog niet. Ik wil me ook niet "aanstellen" of zo.
Ik ga ondanks dat toch maar een kaarsje aansteken voor mijn vader en duimen op een goede afloop.
Vandaag CT-scan, pas over twee weken uitslag. En wat duren twee weken dan láng!
Ik heb de afgelopen twee nachten nauwelijks geslapen, maar ben wel rationeel ingesteld; natuurlijk zal ik niet vanaf nu twee weken lang slecht slapen en ik ben voornamelijk praktisch aan het denken nu (rijden naar het ziekenhuis, m'n ouders bezoeken, etc. Zonder daarin te overdrijven, want dat vinden m'n ouders echt niet prettig en zo ben ik zelf ook niet). Ik ben ook gewoon aan het werk en vind daar mijn afleiding in. Ik had echter niet gedacht dat dit me anderzijds zó lam zou slaan. Wat een k*tgevoel! Anderzijds snap ik mezelf ook niet helemaal, want het zou ook nog goedaardig kunnen zijn (feit blijft dat er op de echo een "pingpongbal" te zien is, maar ik hou mezelf voor dat dit van alles zou kunnen zijn). Ik probeer me maar vast te houden aan een goede uitslag. En zo niet, dan kunnen we daar ook mee dealen. Dat moet wel, tenslotte. Maar jemig, wat een náár gevoel!
Ik voel me erg onrustig en weet niet zo goed wat ik met m'n tijd aan moet als ik niet werk (heb veel hobby's, maar ik heb er ineens geen rust voor, heel raar, ik "wapper" voor mijn gevoel een beetje heen en weer nu). Heb gelukkig veel steun aan mijn partner.
Ik weet ook niet zo goed waarom ik dit topic open nu. Voel me ergens ook een beetje lullig, omdat ik vanuit mensen wat verder van mij af ook meemaak hoe het is als je vader, moeder, zus of broer écht iets heeft. Zover is het hier nog niet. Ik wil me ook niet "aanstellen" of zo.
Ik ga ondanks dat toch maar een kaarsje aansteken voor mijn vader en duimen op een goede afloop.
vrijdag 28 oktober 2016 11:15
Eerste ronde zit erop. Heel eerlijk, het viel me zwaar tegen. Ze hebben me nog vier keer extra moeten verdoven. Dus het snijden en branden ook "fijn" gevoeld. Nu afwachten tot het weefsel onderzocht is. Ondanks het dichtbranden, bloedt het nog flink. Zucht..
Het weefsel wordt nu onderzocht en over een uur hoor ik of ik nog een keer geopereerd word of dat ze gaan hechten. Maar ik moet rekening houden met 2 of 3 operaties vandaag.
Het weefsel wordt nu onderzocht en over een uur hoor ik of ik nog een keer geopereerd word of dat ze gaan hechten. Maar ik moet rekening houden met 2 of 3 operaties vandaag.
woensdag 2 november 2016 17:40
vrijdag 4 november 2016 18:21
quote:AnnBritt79 schreef op 03 november 2016 @ 21:03:
Eindelijk goed nieuws hier; de onduidelijkheid op de longfoto bleek een kalkplekje te zijn; geen uitzaaiing. Nu wachten op de operatiedatum. De prognose is goed. Er is een steen van mijn maag gevallen vandaag.Helemaal gemist, maar wat goed! Maf kalkplekje, hoe durft ie jullie zo ongerust te maken.
Eindelijk goed nieuws hier; de onduidelijkheid op de longfoto bleek een kalkplekje te zijn; geen uitzaaiing. Nu wachten op de operatiedatum. De prognose is goed. Er is een steen van mijn maag gevallen vandaag.Helemaal gemist, maar wat goed! Maf kalkplekje, hoe durft ie jullie zo ongerust te maken.
zondag 6 november 2016 16:43
Hoi Matisse, het gaat hier eigenlijk best goed! Raar hoe je blij kunt zijn met "slechts nierkanker". Gelukkig zijn er geen uitzaaiingen in zijn longen (schijnt de eerste plek te zijn waar het naar uit kan zaaien). Het is nu wachten op een operatiedatum. De operatie an sich is alsnog heftig, maar het scenario zónder uitzaaiingen ziet er stukken beter uit.
vrijdag 18 november 2016 23:20
O jee, nierkanker. Gek he, hoe je toch daar "blij" mee kan zijn. Je gaat echt je grenzen verleggen daarin.
Hopelijk is je vader snel aan de beurt.
Ik ben nog steeds aan het herstellen. Ik ga vooruit maar voor mijn gevoel te langzaam. Open gat is wel iets kleiner maar ik zie het verschil amper. En dat na 3 weken..
Verwachting was dat het na 2 of 3 weken redelijk dicht zou zijn.
Geduld is een schone zaak..
Hopelijk is je vader snel aan de beurt.
Ik ben nog steeds aan het herstellen. Ik ga vooruit maar voor mijn gevoel te langzaam. Open gat is wel iets kleiner maar ik zie het verschil amper. En dat na 3 weken..
Verwachting was dat het na 2 of 3 weken redelijk dicht zou zijn.
Geduld is een schone zaak..
maandag 28 november 2016 18:40
maandag 28 november 2016 20:17
Spannend, volgende week!
Mijn gat groeit nu eindelijk goed. Er is nog maar een klein stukje open. Kale plek is best groot maar ik draag voorlopig nog haarbanden.
In april gaan ze de plek bekijken en als alles weer stevig genoeg is, snijden het littekenweefsel weg en kunnen ze de haargrenzen weer aan elkaar maken.
Geduld dus..
Succes volgende week!
Mijn gat groeit nu eindelijk goed. Er is nog maar een klein stukje open. Kale plek is best groot maar ik draag voorlopig nog haarbanden.
In april gaan ze de plek bekijken en als alles weer stevig genoeg is, snijden het littekenweefsel weg en kunnen ze de haargrenzen weer aan elkaar maken.
Geduld dus..
Succes volgende week!
