Kinderen
alle pijlers
18 jaar en zijn gedrag
dinsdag 21 oktober 2014 13:41
De afgelopen weken loopt het de spuigaten uit met zijn gedrag. Hij is brutaal (scheld), altijd chagrijnig en voert geen klap uit in huis.
Dit is omdat man en ik nu meer op 1 lijn zitten en ernaar handelen. We hebben helaas veel in het verleden veel ruzie gehad om allerlei toestanden en een aantal jaar geleden ingezien dat het anders moest. We hebben relatietherapie gedaan, ook gesprekken zodat de kinderen ook konden praten. Tijdens die gesprekken wilde ze niet praten over niets er was geen probleem volgens hen.
Man en ik zijn meer op 1 lijn gaan staan en dat ging steeds beter. Echter bleef (en blijft) de oudste negatief in alles, wil nergens aan meewerken, niet luisteren, doet zijn eigen ding. Neemt man heel veel kwalijk etc. Dat hij boos was kan ik me voorstellen, dat hij het nog steeds is vind ik moeilijk. Hij heeft overigens wel een keer gezegd, dat hij ervoor heeft gekozen om zijn vader niet meer te mogen en daar niets aan wil doen. We hebben in het verleden aangegeven dat we fouten hebben gemaakt, dat we eraan gaan werken en dat het ons spijt dat dingen zo gelopen zijn.
De afgelopen weken heb ik het idee dat ze ons tegen elkaar willen uitspelen, ze hebben besloten om niets meer te doen in huis (niet hun eigen spullen opruimen gewoon brood en alles op tafel laten, wanneer ze wat laten vallen lekker laten liggen(eten, drinken wat maar ook), vaatwasser niet uitruimen etc etc) en hun kamer ligt erbij alsof het een vuilnisbelt is (er vliegen serieus fruitvliegjes en vliegen rond). Tevens negeren ze ons allebei. Als antwoordt hebben wij hun kleding niet gewassen en internet eruit getrokken. Voor eten wordt nog wel gezorgd al is het wat minder lekkere dingen, we proberen zoveel mogelijk samen te eten
We hebben meerdere keren gevraagd of ze willen praten of we het kunnen oplossen of wat maar ook. Jongste zegt ik heb geen probleem, oudste zegt nou als jullie blij zijn met je gedrag, bravo en draait zich om.
Man en ik weten het eigenlijk niet meer, hoe nu verder. Op het moment lijkt het op 'de aanhouder wint' en ik heb nou niet het idee dat we bezig zijn met een oplossing.
Vandaag ligt internet eruit ook uit en ik heb de sleutel verstopt. De oudste stuurt een sms dat hij het hele huis overhoop gaat halen als ik niet zeg waar de sleutel is.
Ik vind het moeilijk dit gedrag, begrijp me goed ik weet heus dat zowel man en ik eraan hebben meegewerkt. We zijn al jaren bezig om het in goede banen te krijgen, maar op een of andere manier willen ze niet meewerken en ik vraag me af of het ooit nog gaat gebeuren..
Warrig verhaal misschien, maar wilde het kwijt.
Weer naar een therapeut ofzo, zal dat kunnen helpen. Maar oudste wil niet, hij heeft geen probleem zegt hij.
Dit is omdat man en ik nu meer op 1 lijn zitten en ernaar handelen. We hebben helaas veel in het verleden veel ruzie gehad om allerlei toestanden en een aantal jaar geleden ingezien dat het anders moest. We hebben relatietherapie gedaan, ook gesprekken zodat de kinderen ook konden praten. Tijdens die gesprekken wilde ze niet praten over niets er was geen probleem volgens hen.
Man en ik zijn meer op 1 lijn gaan staan en dat ging steeds beter. Echter bleef (en blijft) de oudste negatief in alles, wil nergens aan meewerken, niet luisteren, doet zijn eigen ding. Neemt man heel veel kwalijk etc. Dat hij boos was kan ik me voorstellen, dat hij het nog steeds is vind ik moeilijk. Hij heeft overigens wel een keer gezegd, dat hij ervoor heeft gekozen om zijn vader niet meer te mogen en daar niets aan wil doen. We hebben in het verleden aangegeven dat we fouten hebben gemaakt, dat we eraan gaan werken en dat het ons spijt dat dingen zo gelopen zijn.
De afgelopen weken heb ik het idee dat ze ons tegen elkaar willen uitspelen, ze hebben besloten om niets meer te doen in huis (niet hun eigen spullen opruimen gewoon brood en alles op tafel laten, wanneer ze wat laten vallen lekker laten liggen(eten, drinken wat maar ook), vaatwasser niet uitruimen etc etc) en hun kamer ligt erbij alsof het een vuilnisbelt is (er vliegen serieus fruitvliegjes en vliegen rond). Tevens negeren ze ons allebei. Als antwoordt hebben wij hun kleding niet gewassen en internet eruit getrokken. Voor eten wordt nog wel gezorgd al is het wat minder lekkere dingen, we proberen zoveel mogelijk samen te eten
We hebben meerdere keren gevraagd of ze willen praten of we het kunnen oplossen of wat maar ook. Jongste zegt ik heb geen probleem, oudste zegt nou als jullie blij zijn met je gedrag, bravo en draait zich om.
Man en ik weten het eigenlijk niet meer, hoe nu verder. Op het moment lijkt het op 'de aanhouder wint' en ik heb nou niet het idee dat we bezig zijn met een oplossing.
Vandaag ligt internet eruit ook uit en ik heb de sleutel verstopt. De oudste stuurt een sms dat hij het hele huis overhoop gaat halen als ik niet zeg waar de sleutel is.
Ik vind het moeilijk dit gedrag, begrijp me goed ik weet heus dat zowel man en ik eraan hebben meegewerkt. We zijn al jaren bezig om het in goede banen te krijgen, maar op een of andere manier willen ze niet meewerken en ik vraag me af of het ooit nog gaat gebeuren..
Warrig verhaal misschien, maar wilde het kwijt.
Weer naar een therapeut ofzo, zal dat kunnen helpen. Maar oudste wil niet, hij heeft geen probleem zegt hij.
kliefje wijzigde dit bericht op 21-10-2014 13:42
Reden: Zin was overbodig
Reden: Zin was overbodig
% gewijzigd
dinsdag 18 november 2014 16:37
quote:granny71 schreef op 18 november 2014 @ 16:31:
Pejeka; je kent de jongen niet, je kent de band met zijn moeder niet, je weet niets van zijn omstandigheden (werk, studie, bijbaan) dus het heeft helemaal geen zin om te speculeren over dingen die zoon wel of niet zal gaan doen.
Dat is in het huidige verhaal van Kliefje ook niet belangrijk.
Kliefje kiest voor zichzelf en haar kinderen en wil rust in de tent.
Dat is het hier en nu en hoe de toekomst eruit gaat zien weet niemand dus erover speculeren heeft helemaal geen zin.
Daar heb je op zich helemaal gelijk in. Maar vind je het erg als ik ook aan die kinderen denk, die al jaren in een (laten we zeggen) niet fijne gezinssituatie hebben moeten zitten en dat ik (daar kwam het eigenlijk voor ter sprake) me kan voorstellen dat ze het nu wel even gehad hebben met hun ouders?
Ik respecteer de keuze van Kliefje en wens haar alle geluk in de wereld. Maar ik denk gewoon dat die bijna volwassen zoon er weinig meer aan heeft om tegen zijn 20e eindelijk "rust in de huiselijke tent" te krijgen. En wilde alleen aangeven dat ik het daarom zou begrijpen als hij voor zijn eigen "tent" kiest.
Pejeka; je kent de jongen niet, je kent de band met zijn moeder niet, je weet niets van zijn omstandigheden (werk, studie, bijbaan) dus het heeft helemaal geen zin om te speculeren over dingen die zoon wel of niet zal gaan doen.
Dat is in het huidige verhaal van Kliefje ook niet belangrijk.
Kliefje kiest voor zichzelf en haar kinderen en wil rust in de tent.
Dat is het hier en nu en hoe de toekomst eruit gaat zien weet niemand dus erover speculeren heeft helemaal geen zin.
Daar heb je op zich helemaal gelijk in. Maar vind je het erg als ik ook aan die kinderen denk, die al jaren in een (laten we zeggen) niet fijne gezinssituatie hebben moeten zitten en dat ik (daar kwam het eigenlijk voor ter sprake) me kan voorstellen dat ze het nu wel even gehad hebben met hun ouders?
Ik respecteer de keuze van Kliefje en wens haar alle geluk in de wereld. Maar ik denk gewoon dat die bijna volwassen zoon er weinig meer aan heeft om tegen zijn 20e eindelijk "rust in de huiselijke tent" te krijgen. En wilde alleen aangeven dat ik het daarom zou begrijpen als hij voor zijn eigen "tent" kiest.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
dinsdag 18 november 2014 16:48
quote:granny71 schreef op 18 november 2014 @ 16:42:
Ik denk dat Kliefje zich daar prima van bewust is pejeka.
Dus ik snap niet zo goed wat ze aan jouw berichtjes heeft.Dus alleen berichtjes van "wat geweldig dat je doorzet en dikke knuffel en alle goeds" (wat ik overigens ook Kliefje van harte wens) zijn toegestaan?
Ik denk dat Kliefje zich daar prima van bewust is pejeka.
Dus ik snap niet zo goed wat ze aan jouw berichtjes heeft.Dus alleen berichtjes van "wat geweldig dat je doorzet en dikke knuffel en alle goeds" (wat ik overigens ook Kliefje van harte wens) zijn toegestaan?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
dinsdag 18 november 2014 17:01
Nee hoor maar speculaties doen over iets waar je niets over weet heeft ook geen zin hè.
Je "verzint" nu iets over zoon maar zo zijn er nog veel meer dingen te "verzinnen".
1 stap tegelijk is meer dan genoeg en dingen nemen/oplossen als ze komen lijkt me een veel rustigere en verstandigere oplossing.
Je "verzint" nu iets over zoon maar zo zijn er nog veel meer dingen te "verzinnen".
1 stap tegelijk is meer dan genoeg en dingen nemen/oplossen als ze komen lijkt me een veel rustigere en verstandigere oplossing.
dinsdag 18 november 2014 17:20
@ Pejeka, iedereen is al ontzettend kritisch geweest in dit topic, wat overigens bewonderenswaardig goed is opgepakt vind ik. En nu maakt Kliefje een stap die me ontzettend verstandig en heilzaam lijkt maar wel zwaar (en die toevallig ook nog eens in de lijn van de gegeven adviezen ligt) en dan lijkt me de eindeloze herhaling van een doemscenario me een beetje ongevoelig en zinloos. Ze kan die jeugd nu toch niet meer terugnemen en wat zoon gaat doen is op dit moment niets meer dan speculatie. Ik vind het in ieder geval hoopvol om te lezen dat TO inmiddels voor zichzelf denkt, daadkrachtig optreedt en oog heeft voor haar kinderen.
Wie weet hoeveel er kapot is gemaakt in voorgaande jaren, ik vind dat ook erg, en TO ook denk ik, maar als het goed is hebben ze ook nog vele jaren voor zich en die zien er nu ineens al een stuk zonniger uit. Dat is toch winst of niet dan.
Wie weet hoeveel er kapot is gemaakt in voorgaande jaren, ik vind dat ook erg, en TO ook denk ik, maar als het goed is hebben ze ook nog vele jaren voor zich en die zien er nu ineens al een stuk zonniger uit. Dat is toch winst of niet dan.
dinsdag 18 november 2014 19:22
quote:jasse schreef op 18 november 2014 @ 17:20:
@ Pejeka, iedereen is al ontzettend kritisch geweest in dit topic, wat overigens bewonderenswaardig goed is opgepakt vind ik. En nu maakt Kliefje een stap die me ontzettend verstandig en heilzaam lijkt maar wel zwaar (en die toevallig ook nog eens in de lijn van de gegeven adviezen ligt) en dan lijkt me de eindeloze herhaling van een doemscenario me een beetje ongevoelig en zinloos. Ze kan die jeugd nu toch niet meer terugnemen en wat zoon gaat doen is op dit moment niets meer dan speculatie. Ik vind het in ieder geval hoopvol om te lezen dat TO inmiddels voor zichzelf denkt, daadkrachtig optreedt en oog heeft voor haar kinderen.
Wie weet hoeveel er kapot is gemaakt in voorgaande jaren, ik vind dat ook erg, en TO ook denk ik, maar als het goed is hebben ze ook nog vele jaren voor zich en die zien er nu ineens al een stuk zonniger uit. Dat is toch winst of niet dan.
Iedereen heeft het over "het beste voor de kinderen". Die kinderen zijn geen kinderen meer, dat bedoelde ik. Die "kinderen" hebben gedurende de hele tijd dat ze wél kind waren, moeten dealen met een stel ouders dat geen harmonie wist te vinden samen, uiteindelijk een vader die naar de fles greep, eindeloze ruzies en meningsverschillen gedurende die tijd, vervolgens een stel ouders dat denkt het licht te hebben gezien en (terwijl die kinderen al bijna volwassen zijn) nog even het perfecte gezin te moeten neerzetten, en nu IS die zoon gewoon zo goed als volwassen, géén kind meer. En wat ik bedoelde is dat die zoon heel goed kan denken: nu hoeft het niet meer van mij. Had maar opgetreden toen ik 11/12 was, toen mijn vader begon te drinken. Had maar iets gedaan toen ik 8 was, en jullie constant met elkaar overhoop lagen omdat je niet samen door een deur kon. Maar nu ben ik 18 geweest, en tegen de tijd dat die scheiding goed en wel rond is (met afwikkeling van alle aspecten) en alles weer een beetje rustig is, is die zoon 20. Dan kan je toch niet meer met droge ogen beweren "ik doe het voor de kinderen" als die kinderen inmiddels volwassen zijn?
Ik vind het heel goed dat Kliefje de knoop heeft doorgehakt voor zichzelf. En alle sterkte daarbij en alle goeds, heel oprecht. En ik hoop dat ze nog een hele fijne tijd voor zichzelf tegemoet gaat als alle sores achter de rug zijn.
Maar voor de kinderen is het gewoonweg te laat. Ze zullen misschien best blij zijn voor hun moeder, maar zij zijn het kind van de rekening. Hoe je het ook wendt of keert. Want zij hebben een rotjeugd gehad. En het is nu te laat om te zeggen: weet je wat, ik doe het voor de kinderen. Want die kinderen zijn geen kinderen meer. Die zijn kind gewéést.
@ Pejeka, iedereen is al ontzettend kritisch geweest in dit topic, wat overigens bewonderenswaardig goed is opgepakt vind ik. En nu maakt Kliefje een stap die me ontzettend verstandig en heilzaam lijkt maar wel zwaar (en die toevallig ook nog eens in de lijn van de gegeven adviezen ligt) en dan lijkt me de eindeloze herhaling van een doemscenario me een beetje ongevoelig en zinloos. Ze kan die jeugd nu toch niet meer terugnemen en wat zoon gaat doen is op dit moment niets meer dan speculatie. Ik vind het in ieder geval hoopvol om te lezen dat TO inmiddels voor zichzelf denkt, daadkrachtig optreedt en oog heeft voor haar kinderen.
Wie weet hoeveel er kapot is gemaakt in voorgaande jaren, ik vind dat ook erg, en TO ook denk ik, maar als het goed is hebben ze ook nog vele jaren voor zich en die zien er nu ineens al een stuk zonniger uit. Dat is toch winst of niet dan.
Iedereen heeft het over "het beste voor de kinderen". Die kinderen zijn geen kinderen meer, dat bedoelde ik. Die "kinderen" hebben gedurende de hele tijd dat ze wél kind waren, moeten dealen met een stel ouders dat geen harmonie wist te vinden samen, uiteindelijk een vader die naar de fles greep, eindeloze ruzies en meningsverschillen gedurende die tijd, vervolgens een stel ouders dat denkt het licht te hebben gezien en (terwijl die kinderen al bijna volwassen zijn) nog even het perfecte gezin te moeten neerzetten, en nu IS die zoon gewoon zo goed als volwassen, géén kind meer. En wat ik bedoelde is dat die zoon heel goed kan denken: nu hoeft het niet meer van mij. Had maar opgetreden toen ik 11/12 was, toen mijn vader begon te drinken. Had maar iets gedaan toen ik 8 was, en jullie constant met elkaar overhoop lagen omdat je niet samen door een deur kon. Maar nu ben ik 18 geweest, en tegen de tijd dat die scheiding goed en wel rond is (met afwikkeling van alle aspecten) en alles weer een beetje rustig is, is die zoon 20. Dan kan je toch niet meer met droge ogen beweren "ik doe het voor de kinderen" als die kinderen inmiddels volwassen zijn?
Ik vind het heel goed dat Kliefje de knoop heeft doorgehakt voor zichzelf. En alle sterkte daarbij en alle goeds, heel oprecht. En ik hoop dat ze nog een hele fijne tijd voor zichzelf tegemoet gaat als alle sores achter de rug zijn.
Maar voor de kinderen is het gewoonweg te laat. Ze zullen misschien best blij zijn voor hun moeder, maar zij zijn het kind van de rekening. Hoe je het ook wendt of keert. Want zij hebben een rotjeugd gehad. En het is nu te laat om te zeggen: weet je wat, ik doe het voor de kinderen. Want die kinderen zijn geen kinderen meer. Die zijn kind gewéést.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
dinsdag 18 november 2014 19:30
quote:pejeka schreef op 18 november 2014 @ 19:22:
[...]
Iedereen heeft het over "het beste voor de kinderen". Die kinderen zijn geen kinderen meer, dat bedoelde ik. Die "kinderen" hebben gedurende de hele tijd dat ze wél kind waren, moeten dealen met een stel ouders dat geen harmonie wist te vinden samen, uiteindelijk een vader die naar de fles greep, eindeloze ruzies en meningsverschillen gedurende die tijd, vervolgens een stel ouders dat denkt het licht te hebben gezien en (terwijl die kinderen al bijna volwassen zijn) nog even het perfecte gezin te moeten neerzetten, en nu IS die zoon gewoon zo goed als volwassen, géén kind meer. En wat ik bedoelde is dat die zoon heel goed kan denken: nu hoeft het niet meer van mij. Had maar opgetreden toen ik 11/12 was, toen mijn vader begon te drinken. Had maar iets gedaan toen ik 8 was, en jullie constant met elkaar overhoop lagen omdat je niet samen door een deur kon. Maar nu ben ik 18 geweest, en tegen de tijd dat die scheiding goed en wel rond is (met afwikkeling van alle aspecten) en alles weer een beetje rustig is, is die zoon 20. Dan kan je toch niet meer met droge ogen beweren "ik doe het voor de kinderen" als die kinderen inmiddels volwassen zijn?
Ik vind het heel goed dat Kliefje de knoop heeft doorgehakt voor zichzelf. En alle sterkte daarbij en alle goeds, heel oprecht. En ik hoop dat ze nog een hele fijne tijd voor zichzelf tegemoet gaat als alle sores achter de rug zijn.
Maar voor de kinderen is het gewoonweg te laat. Ze zullen misschien best blij zijn voor hun moeder, maar zij zijn het kind van de rekening. Hoe je het ook wendt of keert. Want zij hebben een rotjeugd gehad. En het is nu te laat om te zeggen: weet je wat, ik doe het voor de kinderen. Want die kinderen zijn geen kinderen meer. Die zijn kind gewéést.Die kinderen wonen misschien nog wel vijf jaar of langer bij moeder. Als moeder, in tegenstelling tot jij, in oplossingen kan denken in plaats van in problemen dan komen er nog vijf mooie jaren aan. En dat kan vanaf dag één beginnen. Dat hoeft niet pas te beginnen als alles is afgerond. Het is nooit te laat, bij elkaar blijven is in dit geval denk ik erger. Nou dan is dit het beste van twee slechte, maar goed genoeg is goed genoeg!
[...]
Iedereen heeft het over "het beste voor de kinderen". Die kinderen zijn geen kinderen meer, dat bedoelde ik. Die "kinderen" hebben gedurende de hele tijd dat ze wél kind waren, moeten dealen met een stel ouders dat geen harmonie wist te vinden samen, uiteindelijk een vader die naar de fles greep, eindeloze ruzies en meningsverschillen gedurende die tijd, vervolgens een stel ouders dat denkt het licht te hebben gezien en (terwijl die kinderen al bijna volwassen zijn) nog even het perfecte gezin te moeten neerzetten, en nu IS die zoon gewoon zo goed als volwassen, géén kind meer. En wat ik bedoelde is dat die zoon heel goed kan denken: nu hoeft het niet meer van mij. Had maar opgetreden toen ik 11/12 was, toen mijn vader begon te drinken. Had maar iets gedaan toen ik 8 was, en jullie constant met elkaar overhoop lagen omdat je niet samen door een deur kon. Maar nu ben ik 18 geweest, en tegen de tijd dat die scheiding goed en wel rond is (met afwikkeling van alle aspecten) en alles weer een beetje rustig is, is die zoon 20. Dan kan je toch niet meer met droge ogen beweren "ik doe het voor de kinderen" als die kinderen inmiddels volwassen zijn?
Ik vind het heel goed dat Kliefje de knoop heeft doorgehakt voor zichzelf. En alle sterkte daarbij en alle goeds, heel oprecht. En ik hoop dat ze nog een hele fijne tijd voor zichzelf tegemoet gaat als alle sores achter de rug zijn.
Maar voor de kinderen is het gewoonweg te laat. Ze zullen misschien best blij zijn voor hun moeder, maar zij zijn het kind van de rekening. Hoe je het ook wendt of keert. Want zij hebben een rotjeugd gehad. En het is nu te laat om te zeggen: weet je wat, ik doe het voor de kinderen. Want die kinderen zijn geen kinderen meer. Die zijn kind gewéést.Die kinderen wonen misschien nog wel vijf jaar of langer bij moeder. Als moeder, in tegenstelling tot jij, in oplossingen kan denken in plaats van in problemen dan komen er nog vijf mooie jaren aan. En dat kan vanaf dag één beginnen. Dat hoeft niet pas te beginnen als alles is afgerond. Het is nooit te laat, bij elkaar blijven is in dit geval denk ik erger. Nou dan is dit het beste van twee slechte, maar goed genoeg is goed genoeg!
dinsdag 18 november 2014 19:33
quote:sandt2.0 schreef op 18 november 2014 @ 19:30:
[...]
Die kinderen wonen misschien nog wel vijf jaar of langer bij moeder. Als moeder, in tegenstelling tot jij, in oplossingen kan denken in plaats van in problemen dan komen er nog vijf mooie jaren aan. En dat kan vanaf dag één beginnen. Dat hoeft niet pas te beginnen als alles is afgerond. Het is nooit te laat, bij elkaar blijven is in dit geval denk ik erger. Nou dan is dit het beste van twee slechte, maar goed genoeg is goed genoeg!Elk scenario is mogelijk. Misschien blijft die zoon wel tot zijn 40e bij moeder hangen. Niemand weet het. Maar je snapt, neem ik aan, wat ik bedoel.
[...]
Die kinderen wonen misschien nog wel vijf jaar of langer bij moeder. Als moeder, in tegenstelling tot jij, in oplossingen kan denken in plaats van in problemen dan komen er nog vijf mooie jaren aan. En dat kan vanaf dag één beginnen. Dat hoeft niet pas te beginnen als alles is afgerond. Het is nooit te laat, bij elkaar blijven is in dit geval denk ik erger. Nou dan is dit het beste van twee slechte, maar goed genoeg is goed genoeg!Elk scenario is mogelijk. Misschien blijft die zoon wel tot zijn 40e bij moeder hangen. Niemand weet het. Maar je snapt, neem ik aan, wat ik bedoel.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
dinsdag 18 november 2014 19:37
quote:pejeka schreef op 18 november 2014 @ 19:33:
[...]
Elk scenario is mogelijk. Misschien blijft die zoon wel tot zijn 40e bij moeder hangen. Niemand weet het. Maar je snapt, neem ik aan, wat ik bedoel.Ik snap wat je bedoelt, dat snap ik steeds al. Ik snap alleen niet dat je dat hier allemaal neer plempt. Kliefje heeft er niks aan. Ze heeft de beslissing genomen, deze weg slaat ze in, en jij bent nu bezig met allemaal beren op de weg te plaatsen. Als je haar beslissing niet steunt, dan steun je hem niet, maar hou er dan over op, en probeer niet je gelijk te halen. Want over vijf jaar weten we waarschijnlijk nog niet wie er gelijk had of heeft. Kliefje heeft alleen iets aan steun op dit moment, niet aan veroordelingen.
[...]
Elk scenario is mogelijk. Misschien blijft die zoon wel tot zijn 40e bij moeder hangen. Niemand weet het. Maar je snapt, neem ik aan, wat ik bedoel.Ik snap wat je bedoelt, dat snap ik steeds al. Ik snap alleen niet dat je dat hier allemaal neer plempt. Kliefje heeft er niks aan. Ze heeft de beslissing genomen, deze weg slaat ze in, en jij bent nu bezig met allemaal beren op de weg te plaatsen. Als je haar beslissing niet steunt, dan steun je hem niet, maar hou er dan over op, en probeer niet je gelijk te halen. Want over vijf jaar weten we waarschijnlijk nog niet wie er gelijk had of heeft. Kliefje heeft alleen iets aan steun op dit moment, niet aan veroordelingen.
dinsdag 18 november 2014 19:55
quote:sandt2.0 schreef op 18 november 2014 @ 19:37:
[...]
Ik snap wat je bedoelt, dat snap ik steeds al. Ik snap alleen niet dat je dat hier allemaal neer plempt. Kliefje heeft er niks aan. Ze heeft de beslissing genomen, deze weg slaat ze in, en jij bent nu bezig met allemaal beren op de weg te plaatsen. Als je haar beslissing niet steunt, dan steun je hem niet, maar hou er dan over op, en probeer niet je gelijk te halen. Want over vijf jaar weten we waarschijnlijk nog niet wie er gelijk had of heeft. Kliefje heeft alleen iets aan steun op dit moment, niet aan veroordelingen.
Ik wens Kliefje het allerbeste en dat heb ik al verschillende keren laten merken. Maar dit topic ging over haar zoon en ik zie hier een jongen die behoorlijk beschadigd is door alles wat hij thuis heeft moeten meemaken in zijn jeugd. En nu is hij jong-volwassen. En velen doen nu net alsof alles ook voor die jongen opgelost is door die scheiding want he', pa raakt wat buiten beeld en dan is alles "opeens" goed?! Zo naïef vind ik dat. Ik denk dat die jongen best nog wel eens een tijd nodig kan hebben om alles wat hij met BEIDE ouders in zijn jeugd heeft moeten doormaken, te verwerken. En het beeld dat alles vanzelf OK zal zijn met hem zodra hij met moeders op een appartementje zit zonder vader vind ik niet reëel.
Ik heb gewoon met die jongen te doen en ik snap de wrok en de boosheid die hij in zich heeft en ik vind het idioot dat velen hier denken dat dat vanzelf wel over gaat zodra de scheiding een feit is. Dat is niet om Kliefje de les te lezen, die weet beter dan wie dan ook wat er allemaal gespeeld heeft, maar dit topic ging over die jongen, is langzaam aan geëvolueerd in een Kliefje-topic, maar ik denk dat er een beetje te makkelijk gedacht wordt over het effect op die kinderen.
[...]
Ik snap wat je bedoelt, dat snap ik steeds al. Ik snap alleen niet dat je dat hier allemaal neer plempt. Kliefje heeft er niks aan. Ze heeft de beslissing genomen, deze weg slaat ze in, en jij bent nu bezig met allemaal beren op de weg te plaatsen. Als je haar beslissing niet steunt, dan steun je hem niet, maar hou er dan over op, en probeer niet je gelijk te halen. Want over vijf jaar weten we waarschijnlijk nog niet wie er gelijk had of heeft. Kliefje heeft alleen iets aan steun op dit moment, niet aan veroordelingen.
Ik wens Kliefje het allerbeste en dat heb ik al verschillende keren laten merken. Maar dit topic ging over haar zoon en ik zie hier een jongen die behoorlijk beschadigd is door alles wat hij thuis heeft moeten meemaken in zijn jeugd. En nu is hij jong-volwassen. En velen doen nu net alsof alles ook voor die jongen opgelost is door die scheiding want he', pa raakt wat buiten beeld en dan is alles "opeens" goed?! Zo naïef vind ik dat. Ik denk dat die jongen best nog wel eens een tijd nodig kan hebben om alles wat hij met BEIDE ouders in zijn jeugd heeft moeten doormaken, te verwerken. En het beeld dat alles vanzelf OK zal zijn met hem zodra hij met moeders op een appartementje zit zonder vader vind ik niet reëel.
Ik heb gewoon met die jongen te doen en ik snap de wrok en de boosheid die hij in zich heeft en ik vind het idioot dat velen hier denken dat dat vanzelf wel over gaat zodra de scheiding een feit is. Dat is niet om Kliefje de les te lezen, die weet beter dan wie dan ook wat er allemaal gespeeld heeft, maar dit topic ging over die jongen, is langzaam aan geëvolueerd in een Kliefje-topic, maar ik denk dat er een beetje te makkelijk gedacht wordt over het effect op die kinderen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
dinsdag 18 november 2014 21:12
Lieve TO,
Heb zojuist het hele topic gelezen.
Daaruit rees het beeld van een man die zijn gezin terroriseert. Respect eisen, jou en de kinderen zwart maken, jou zijn vuile werk (zeg dat ze aardig tegen mij moeten doen') laten opknappen. Bah wat een nare man en wat een opluchting om te lezen dat je dit zelf hebt durven inzien. Ik schrijf express durven, want je hebt jarenlang een bepaald beeld voor ogen gehouden ook om te overleven) en je durfde nu op een andere manier naar de situatie te kijken. Ontzettend goed en dapper dat je voor jezelf en je kinderen durft te kiezen nu.
Je schrijft zelf dat hij nu poeslief doet en spijt heeft en dat je denkt dat hij nooit zo zou doen als je de scheiding niet had aangekondigd. Ik denk dat je daar gelijk in hebt en ook moet oppassen voor de volgende fase. Als hij inziet dat je niet bij zult draaien wb een scheiding zou hij ook nog weleens heel boos en agressief kunnen worden.
Blijf goed bij jezelf. En probeer ook zakelijk te denken. hebben jullie gezamenlijke rekeningen, waar liggen je papieren? Weet je, misschien valt het allemaal mee en gaat je man er straks heel goed mee om met de scheiding, maar het beeld wat in dit topic van hem oprijst baart mij wel zorgen.
Waarom zou jij hem niet kunnen vragen weg te gaan en hij jou wel? Laat je niet wijsmaken dat jij de stekker eruit strekt als hij de laatste jaren zo star en onverzoenlijk is geweest naar de kinderen toe.
Zon voorbeeld, je eigen dochter wijsmaken dat ze niet welkom is op een verjaardag in haar eigen familie... heel erg ernstig vind ik dat.
Heel veel succes sterkte en schrijf het hier lekker van je af! (wis wel je internetgeschiedenis en heb je een ww op je computer). Er zijn altijd jenners maar er schrijven, zoals je al merkt, ook heel veel lieve goede vrouwen op het vivaforum.
Zelf was ik ooit een geparentificeerd kind van een verslaafde ouder. Ik heb altijd het geluk gehad dat er stabiele betrouwbare volwassenen in mijn omgeving waren waar ik terecht kon. Ik ben er niet zonder kleerscheuren uitgekomen, baal als volwassen vrouw soms wat voor invloed het op bepaalde keuzes in mijn leven heeft gehad maar heb uiteindelijk wel een redelijke en liefdevolle band met mijn beide ouders opgebouwd. Je kinderen zullen misschien boos zijn dat je nu pas scheidt maar je bent een mens, niet perfect en je kiest voor jezelf en je kinderen en dat vind ik prachtig!
Heb zojuist het hele topic gelezen.
Daaruit rees het beeld van een man die zijn gezin terroriseert. Respect eisen, jou en de kinderen zwart maken, jou zijn vuile werk (zeg dat ze aardig tegen mij moeten doen') laten opknappen. Bah wat een nare man en wat een opluchting om te lezen dat je dit zelf hebt durven inzien. Ik schrijf express durven, want je hebt jarenlang een bepaald beeld voor ogen gehouden ook om te overleven) en je durfde nu op een andere manier naar de situatie te kijken. Ontzettend goed en dapper dat je voor jezelf en je kinderen durft te kiezen nu.
Je schrijft zelf dat hij nu poeslief doet en spijt heeft en dat je denkt dat hij nooit zo zou doen als je de scheiding niet had aangekondigd. Ik denk dat je daar gelijk in hebt en ook moet oppassen voor de volgende fase. Als hij inziet dat je niet bij zult draaien wb een scheiding zou hij ook nog weleens heel boos en agressief kunnen worden.
Blijf goed bij jezelf. En probeer ook zakelijk te denken. hebben jullie gezamenlijke rekeningen, waar liggen je papieren? Weet je, misschien valt het allemaal mee en gaat je man er straks heel goed mee om met de scheiding, maar het beeld wat in dit topic van hem oprijst baart mij wel zorgen.
Waarom zou jij hem niet kunnen vragen weg te gaan en hij jou wel? Laat je niet wijsmaken dat jij de stekker eruit strekt als hij de laatste jaren zo star en onverzoenlijk is geweest naar de kinderen toe.
Zon voorbeeld, je eigen dochter wijsmaken dat ze niet welkom is op een verjaardag in haar eigen familie... heel erg ernstig vind ik dat.
Heel veel succes sterkte en schrijf het hier lekker van je af! (wis wel je internetgeschiedenis en heb je een ww op je computer). Er zijn altijd jenners maar er schrijven, zoals je al merkt, ook heel veel lieve goede vrouwen op het vivaforum.
Zelf was ik ooit een geparentificeerd kind van een verslaafde ouder. Ik heb altijd het geluk gehad dat er stabiele betrouwbare volwassenen in mijn omgeving waren waar ik terecht kon. Ik ben er niet zonder kleerscheuren uitgekomen, baal als volwassen vrouw soms wat voor invloed het op bepaalde keuzes in mijn leven heeft gehad maar heb uiteindelijk wel een redelijke en liefdevolle band met mijn beide ouders opgebouwd. Je kinderen zullen misschien boos zijn dat je nu pas scheidt maar je bent een mens, niet perfect en je kiest voor jezelf en je kinderen en dat vind ik prachtig!
dinsdag 18 november 2014 21:17
In Volkskrant magazine (de bijlage op zaterdag) stond een paar maanden geleden een artikel over zulke jongeren.
Het kwam erop neer dat als kinderen geen normaal gesprek wilden voeren, de ouders kontakt legden door elke avond een uur bij ze in de slaapkamer te gaan zitten.
Dat vinden de kinderen eerst heel irritant, maar uiteindelijk gaan ze het gesprek aan.
Uit huis zetten is een dreigement dat jullie volgens mij niet uit willen voeren.
En blijkbaar is er iets gebeurd, waardoor de kinderen nogal teleurgesteld zijn in jullie.
---------------------------------
toevoeging:
ik reageerd op het openings-bericht, ik heb de rest van de discussie gemist.
Het kwam erop neer dat als kinderen geen normaal gesprek wilden voeren, de ouders kontakt legden door elke avond een uur bij ze in de slaapkamer te gaan zitten.
Dat vinden de kinderen eerst heel irritant, maar uiteindelijk gaan ze het gesprek aan.
Uit huis zetten is een dreigement dat jullie volgens mij niet uit willen voeren.
En blijkbaar is er iets gebeurd, waardoor de kinderen nogal teleurgesteld zijn in jullie.
---------------------------------
toevoeging:
ik reageerd op het openings-bericht, ik heb de rest van de discussie gemist.
haarklover wijzigde dit bericht op 18-11-2014 21:20
Reden: ik reageerd op het openings-bericht
Reden: ik reageerd op het openings-bericht
% gewijzigd
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
woensdag 19 november 2014 12:13
En TO, denk niet dat het bij jullie in verhouding mee valt of dat jouw man niet zo erg is.. een dominant karakter, een onvermogen met emoties om te gaan, geen geduld voor kinderen een moeder die daar de hele tijd op een kinderlijke manier over in discussie gaat en hop, een rotsfeer is geboren waarbij de kinderen enerzijds het lijdend onderwerp zijn maar er tegelijkertijd totaal niet naar hun echte behoeften gekeken wordt.
De meeste van dit soort affectieve verwaarlozing komt voor in op het oog hele normale gezinnen. Goed dat je de cirkel doorbreekt.
De meeste van dit soort affectieve verwaarlozing komt voor in op het oog hele normale gezinnen. Goed dat je de cirkel doorbreekt.
woensdag 19 november 2014 15:22
Bloemetje77, bedankt voor je verhaal! Ik heb echt veel aan!Je beschrijft gewoon hoe mijn man is, tot aan het feit toe dat hij niet meer drinkt maar dat het de omgang ook nog niet goed maakt.
Ik dacht altijd dat het aan de drank lag, maar zonder drank is het net zo erg. Hij blijft cynische, sneren geven en sarcastisch en aan de andere kant is hij ook erg charmant, lief, aardig leuk etc.
Die cirkel ga ik zeker doorbreken, ik wil ook niet meer meegaand zijn. Ik weet dat dat mijn grote fout is geweest, ik heb me er gewoon bij neergelegd.
Ik geef toe hoor, af en toe twijfel ik. Dan schudt jouw verhaal mij weer helemaal wakker!!
Hij geeft aan dat ik hem niet veel tijd heb gegeven nadat ik alles gezegd had wat ik had gezegd en de dingen wilde veranderen.
Klopt, hij heeft weinig tijd gehad om er aan te wennen.
Dan denk ik weer aan het feit hoe hij deed tegen de kinderen en DAAR gaat het om!
Om het feit dat hij cynisch is.
Sarcastisch praat.
Sneren geeft.
Etc etc.
Hij verteld ook tegen anderen dat het komt omdat we niet op 1 lijn zitten. Nee dat is het niet hoe hij doet en praat dat is het probleem.
Nu is hij ook lief voor de kinderen, maar die trappen nergens in. Jongste praat nog steeds niet met hem en wil niets van hem weten.
Blijftgewoondametje, ik blijf schrijven en lezen, ook wat er al is geschreven door mezelf en door de mensen hier allemaal.
We hebben niet veel gezamelijke rekeningen en verder weet ik waar alles is. Het enige wat voor mezelf belangrijk is is mijn paspoort en die heb ik. Tenzij er nog meer dingen belangrijk zijn…. Ik moest even googlen naar geparentificeerd kind, ik wist totaal niet wat het betekende. Heb net wat gelezen. Jee, dat moet niet makkelijk voor je zijn geweest., ik ben wel heel blij te lezen dat je uiteindelijk toch een mooie band hebt met je ouders.
Misschien lukt het man en ik ook nog wel…
Bedankt voor je woorden.
Pejaka, ik weet niet wat oudste gaat doen, wat hij gaat kiezen. Wat hij ook kiest ik sta achter hem. Ik weet eigenlijk wel zeker dat hij gaat kiezen om met me mee te gaan. Hij heeft school, sport en zijn werk, maar niet genoeg werk om alleen te wonen.
Ik begrijp ook wat je bedoeld, maar ik weet gewoon simpelweg niet hoe het gaat lopen. Wat ik wel hoop is dat oudste met me mee gaat.
Ik denk niet wanneer man weg is dan is alles opgelost en goed is.
Wat ik wel denk is wanneer man weg is, is er rust en kunnen ze zich meer ontspannen.
Het iis een wereld van verschil wanneer man thuis is of weg is. Wanneer hij weg is, zijn ze net wat losser en vrolijker, ik merk en zie dat.
Ik begrijp dat je kritisch bent en misschien is dat ook wel goed, ik weet het niet. Ik kan er op het moment niet zoveel mee.
Sandt2.0, ik wil je bedanken voor alles wat je hebt gezegd en dat je er gewoon bent voor me.
Dit geldt ook voor Granny71!
Verder heb ik even funda afgestruind om te kijken hoe het zit met de waarde van huizen in onze straat en in het rijtje waar wij wonen staan er 3 te koop!!! Met die van ons zijn het er dus vier. Ik heb info opgevraagd mbt scheiden en vanavond ga ik weer even met hem praten.
Of hij er over heeft nagedacht om ergens anders onderdak te gaan zoeken.. Ik vermoed dus van niet en ik vermoed ook dat hij het niet van plan is.
Ik wil eigenlijk dat hij vandaag zijn spullen pakt en weggaat. Ik zou het ook zelf willen doen hoor, maar dat is niet echt handig met de kinderen. Die kan ik niet achterlaten.
De oudste is nu overigens wel rustig, maar daar is alles mee gezegd. Ik merk dat hij anders is wanneer man het huis uit gaat. Dat wil ik voortaan 24/7, die rust dat iedereen ontspannen is.
Ik dacht altijd dat het aan de drank lag, maar zonder drank is het net zo erg. Hij blijft cynische, sneren geven en sarcastisch en aan de andere kant is hij ook erg charmant, lief, aardig leuk etc.
Die cirkel ga ik zeker doorbreken, ik wil ook niet meer meegaand zijn. Ik weet dat dat mijn grote fout is geweest, ik heb me er gewoon bij neergelegd.
Ik geef toe hoor, af en toe twijfel ik. Dan schudt jouw verhaal mij weer helemaal wakker!!
Hij geeft aan dat ik hem niet veel tijd heb gegeven nadat ik alles gezegd had wat ik had gezegd en de dingen wilde veranderen.
Klopt, hij heeft weinig tijd gehad om er aan te wennen.
Dan denk ik weer aan het feit hoe hij deed tegen de kinderen en DAAR gaat het om!
Om het feit dat hij cynisch is.
Sarcastisch praat.
Sneren geeft.
Etc etc.
Hij verteld ook tegen anderen dat het komt omdat we niet op 1 lijn zitten. Nee dat is het niet hoe hij doet en praat dat is het probleem.
Nu is hij ook lief voor de kinderen, maar die trappen nergens in. Jongste praat nog steeds niet met hem en wil niets van hem weten.
Blijftgewoondametje, ik blijf schrijven en lezen, ook wat er al is geschreven door mezelf en door de mensen hier allemaal.
We hebben niet veel gezamelijke rekeningen en verder weet ik waar alles is. Het enige wat voor mezelf belangrijk is is mijn paspoort en die heb ik. Tenzij er nog meer dingen belangrijk zijn…. Ik moest even googlen naar geparentificeerd kind, ik wist totaal niet wat het betekende. Heb net wat gelezen. Jee, dat moet niet makkelijk voor je zijn geweest., ik ben wel heel blij te lezen dat je uiteindelijk toch een mooie band hebt met je ouders.
Misschien lukt het man en ik ook nog wel…
Bedankt voor je woorden.
Pejaka, ik weet niet wat oudste gaat doen, wat hij gaat kiezen. Wat hij ook kiest ik sta achter hem. Ik weet eigenlijk wel zeker dat hij gaat kiezen om met me mee te gaan. Hij heeft school, sport en zijn werk, maar niet genoeg werk om alleen te wonen.
Ik begrijp ook wat je bedoeld, maar ik weet gewoon simpelweg niet hoe het gaat lopen. Wat ik wel hoop is dat oudste met me mee gaat.
Ik denk niet wanneer man weg is dan is alles opgelost en goed is.
Wat ik wel denk is wanneer man weg is, is er rust en kunnen ze zich meer ontspannen.
Het iis een wereld van verschil wanneer man thuis is of weg is. Wanneer hij weg is, zijn ze net wat losser en vrolijker, ik merk en zie dat.
Ik begrijp dat je kritisch bent en misschien is dat ook wel goed, ik weet het niet. Ik kan er op het moment niet zoveel mee.
Sandt2.0, ik wil je bedanken voor alles wat je hebt gezegd en dat je er gewoon bent voor me.
Dit geldt ook voor Granny71!
Verder heb ik even funda afgestruind om te kijken hoe het zit met de waarde van huizen in onze straat en in het rijtje waar wij wonen staan er 3 te koop!!! Met die van ons zijn het er dus vier. Ik heb info opgevraagd mbt scheiden en vanavond ga ik weer even met hem praten.
Of hij er over heeft nagedacht om ergens anders onderdak te gaan zoeken.. Ik vermoed dus van niet en ik vermoed ook dat hij het niet van plan is.
Ik wil eigenlijk dat hij vandaag zijn spullen pakt en weggaat. Ik zou het ook zelf willen doen hoor, maar dat is niet echt handig met de kinderen. Die kan ik niet achterlaten.
De oudste is nu overigens wel rustig, maar daar is alles mee gezegd. Ik merk dat hij anders is wanneer man het huis uit gaat. Dat wil ik voortaan 24/7, die rust dat iedereen ontspannen is.
woensdag 19 november 2014 15:47
Goed bezig Kliefje.
Wat praktische zaken:
Je man er fysiek uitzetten wordt inderdaad lastig maar zolang hij niet door heeft dat je serieus bent zal hij zeker niet gaan.
Dus stap zo snel mogelijk naar een advocaat en laat voorlopige voorzieningen vastleggen. De kans dat jij in het huis mag blijven is heel groot aangezien je met de school e.d. van de kinderen zit.
Je eigen paspoort, die van de kinderen, pensioenpolissen, eigendomspapieren van het huis, verzekeringspapieren, eigendomsbewijs van een eventuele auto, polissen van eventuele levensverzekeringen, trouwakte en geboortebewijzen van de kinderen, recente loonstroken van je man.
Behalve de paspoorten mogen het ook allemaal kopieen zijn want het gaat voornamelijk om de polisnummers.
En hou het verhaal van Bloemetje in je achterhoofd.
Het verleden kan je niet veranderen maar je kan wel aan de toekomst werken.
Wat praktische zaken:
Je man er fysiek uitzetten wordt inderdaad lastig maar zolang hij niet door heeft dat je serieus bent zal hij zeker niet gaan.
Dus stap zo snel mogelijk naar een advocaat en laat voorlopige voorzieningen vastleggen. De kans dat jij in het huis mag blijven is heel groot aangezien je met de school e.d. van de kinderen zit.
Je eigen paspoort, die van de kinderen, pensioenpolissen, eigendomspapieren van het huis, verzekeringspapieren, eigendomsbewijs van een eventuele auto, polissen van eventuele levensverzekeringen, trouwakte en geboortebewijzen van de kinderen, recente loonstroken van je man.
Behalve de paspoorten mogen het ook allemaal kopieen zijn want het gaat voornamelijk om de polisnummers.
En hou het verhaal van Bloemetje in je achterhoofd.
Het verleden kan je niet veranderen maar je kan wel aan de toekomst werken.
woensdag 19 november 2014 15:49
quote:kliefje schreef op 19 november 2014 @ 15:22:
Bloemetje77, bedankt voor je verhaal! Ik heb echt veel aan!Je beschrijft gewoon hoe mijn man is, tot aan het feit toe dat hij niet meer drinkt maar dat het de omgang ook nog niet goed maakt.
Ik dacht altijd dat het aan de drank lag, maar zonder drank is het net zo erg. Hij blijft cynische, sneren geven en sarcastisch en aan de andere kant is hij ook erg charmant, lief, aardig leuk etc.
Die cirkel ga ik zeker doorbreken, ik wil ook niet meer meegaand zijn. Ik weet dat dat mijn grote fout is geweest, ik heb me er gewoon bij neergelegd.
Ik geef toe hoor, af en toe twijfel ik. Dan schudt jouw verhaal mij weer helemaal wakker!!
Hij geeft aan dat ik hem niet veel tijd heb gegeven nadat ik alles gezegd had wat ik had gezegd en de dingen wilde veranderen.
Klopt, hij heeft weinig tijd gehad om er aan te wennen.
Dan denk ik weer aan het feit hoe hij deed tegen de kinderen en DAAR gaat het om!
Om het feit dat hij cynisch is.
Sarcastisch praat.
Sneren geeft.
Etc etc.
Hij verteld ook tegen anderen dat het komt omdat we niet op 1 lijn zitten. Nee dat is het niet hoe hij doet en praat dat is het probleem.
Nu is hij ook lief voor de kinderen, maar die trappen nergens in. Jongste praat nog steeds niet met hem en wil niets van hem weten.
Blijftgewoondametje, ik blijf schrijven en lezen, ook wat er al is geschreven door mezelf en door de mensen hier allemaal.
We hebben niet veel gezamelijke rekeningen en verder weet ik waar alles is. Het enige wat voor mezelf belangrijk is is mijn paspoort en die heb ik. Tenzij er nog meer dingen belangrijk zijn…. Ik moest even googlen naar geparentificeerd kind, ik wist totaal niet wat het betekende. Heb net wat gelezen. Jee, dat moet niet makkelijk voor je zijn geweest., ik ben wel heel blij te lezen dat je uiteindelijk toch een mooie band hebt met je ouders.
Misschien lukt het man en ik ook nog wel…
Bedankt voor je woorden.
Pejaka, ik weet niet wat oudste gaat doen, wat hij gaat kiezen. Wat hij ook kiest ik sta achter hem. Ik weet eigenlijk wel zeker dat hij gaat kiezen om met me mee te gaan. Hij heeft school, sport en zijn werk, maar niet genoeg werk om alleen te wonen.
Ik begrijp ook wat je bedoeld, maar ik weet gewoon simpelweg niet hoe het gaat lopen. Wat ik wel hoop is dat oudste met me mee gaat.
Ik denk niet wanneer man weg is dan is alles opgelost en goed is.
Wat ik wel denk is wanneer man weg is, is er rust en kunnen ze zich meer ontspannen.
Het iis een wereld van verschil wanneer man thuis is of weg is. Wanneer hij weg is, zijn ze net wat losser en vrolijker, ik merk en zie dat.
Ik begrijp dat je kritisch bent en misschien is dat ook wel goed, ik weet het niet. Ik kan er op het moment niet zoveel mee.
Sandt2.0, ik wil je bedanken voor alles wat je hebt gezegd en dat je er gewoon bent voor me.
Dit geldt ook voor Granny71!
Verder heb ik even funda afgestruind om te kijken hoe het zit met de waarde van huizen in onze straat en in het rijtje waar wij wonen staan er 3 te koop!!! Met die van ons zijn het er dus vier. Ik heb info opgevraagd mbt scheiden en vanavond ga ik weer even met hem praten.
Of hij er over heeft nagedacht om ergens anders onderdak te gaan zoeken.. Ik vermoed dus van niet en ik vermoed ook dat hij het niet van plan is.
Ik wil eigenlijk dat hij vandaag zijn spullen pakt en weggaat. Ik zou het ook zelf willen doen hoor, maar dat is niet echt handig met de kinderen. Die kan ik niet achterlaten.
De oudste is nu overigens wel rustig, maar daar is alles mee gezegd. Ik merk dat hij anders is wanneer man het huis uit gaat. Dat wil ik voortaan 24/7, die rust dat iedereen ontspannen is.
Kliefje, als je achter je zoon blijft staan en probeert te begrijpen waar zijn gedrag vandaan komt, ben je al een heel eind. Heb geduet hem, hij heeft heel veel moeten meemaken in heel cruciale tijden van zijn jonge leven, en dat zal niet zomaar vanzelf over gaan.
Mijn commentaar was ook niet zozeer tegen jou gericht, als wel tegen iedereen die zo gemakkelijk stelde dat het met je zoon vanzelf in orde zou komen zodra die scheiding een feit was. En dat vond ik iets te makkelijk gedacht. Maar ik hoop dat de rust die nu in jullie leven gaat komen, jullie allemaal goed zal doen.
Bloemetje77, bedankt voor je verhaal! Ik heb echt veel aan!Je beschrijft gewoon hoe mijn man is, tot aan het feit toe dat hij niet meer drinkt maar dat het de omgang ook nog niet goed maakt.
Ik dacht altijd dat het aan de drank lag, maar zonder drank is het net zo erg. Hij blijft cynische, sneren geven en sarcastisch en aan de andere kant is hij ook erg charmant, lief, aardig leuk etc.
Die cirkel ga ik zeker doorbreken, ik wil ook niet meer meegaand zijn. Ik weet dat dat mijn grote fout is geweest, ik heb me er gewoon bij neergelegd.
Ik geef toe hoor, af en toe twijfel ik. Dan schudt jouw verhaal mij weer helemaal wakker!!
Hij geeft aan dat ik hem niet veel tijd heb gegeven nadat ik alles gezegd had wat ik had gezegd en de dingen wilde veranderen.
Klopt, hij heeft weinig tijd gehad om er aan te wennen.
Dan denk ik weer aan het feit hoe hij deed tegen de kinderen en DAAR gaat het om!
Om het feit dat hij cynisch is.
Sarcastisch praat.
Sneren geeft.
Etc etc.
Hij verteld ook tegen anderen dat het komt omdat we niet op 1 lijn zitten. Nee dat is het niet hoe hij doet en praat dat is het probleem.
Nu is hij ook lief voor de kinderen, maar die trappen nergens in. Jongste praat nog steeds niet met hem en wil niets van hem weten.
Blijftgewoondametje, ik blijf schrijven en lezen, ook wat er al is geschreven door mezelf en door de mensen hier allemaal.
We hebben niet veel gezamelijke rekeningen en verder weet ik waar alles is. Het enige wat voor mezelf belangrijk is is mijn paspoort en die heb ik. Tenzij er nog meer dingen belangrijk zijn…. Ik moest even googlen naar geparentificeerd kind, ik wist totaal niet wat het betekende. Heb net wat gelezen. Jee, dat moet niet makkelijk voor je zijn geweest., ik ben wel heel blij te lezen dat je uiteindelijk toch een mooie band hebt met je ouders.
Misschien lukt het man en ik ook nog wel…
Bedankt voor je woorden.
Pejaka, ik weet niet wat oudste gaat doen, wat hij gaat kiezen. Wat hij ook kiest ik sta achter hem. Ik weet eigenlijk wel zeker dat hij gaat kiezen om met me mee te gaan. Hij heeft school, sport en zijn werk, maar niet genoeg werk om alleen te wonen.
Ik begrijp ook wat je bedoeld, maar ik weet gewoon simpelweg niet hoe het gaat lopen. Wat ik wel hoop is dat oudste met me mee gaat.
Ik denk niet wanneer man weg is dan is alles opgelost en goed is.
Wat ik wel denk is wanneer man weg is, is er rust en kunnen ze zich meer ontspannen.
Het iis een wereld van verschil wanneer man thuis is of weg is. Wanneer hij weg is, zijn ze net wat losser en vrolijker, ik merk en zie dat.
Ik begrijp dat je kritisch bent en misschien is dat ook wel goed, ik weet het niet. Ik kan er op het moment niet zoveel mee.
Sandt2.0, ik wil je bedanken voor alles wat je hebt gezegd en dat je er gewoon bent voor me.
Dit geldt ook voor Granny71!
Verder heb ik even funda afgestruind om te kijken hoe het zit met de waarde van huizen in onze straat en in het rijtje waar wij wonen staan er 3 te koop!!! Met die van ons zijn het er dus vier. Ik heb info opgevraagd mbt scheiden en vanavond ga ik weer even met hem praten.
Of hij er over heeft nagedacht om ergens anders onderdak te gaan zoeken.. Ik vermoed dus van niet en ik vermoed ook dat hij het niet van plan is.
Ik wil eigenlijk dat hij vandaag zijn spullen pakt en weggaat. Ik zou het ook zelf willen doen hoor, maar dat is niet echt handig met de kinderen. Die kan ik niet achterlaten.
De oudste is nu overigens wel rustig, maar daar is alles mee gezegd. Ik merk dat hij anders is wanneer man het huis uit gaat. Dat wil ik voortaan 24/7, die rust dat iedereen ontspannen is.
Kliefje, als je achter je zoon blijft staan en probeert te begrijpen waar zijn gedrag vandaan komt, ben je al een heel eind. Heb geduet hem, hij heeft heel veel moeten meemaken in heel cruciale tijden van zijn jonge leven, en dat zal niet zomaar vanzelf over gaan.
Mijn commentaar was ook niet zozeer tegen jou gericht, als wel tegen iedereen die zo gemakkelijk stelde dat het met je zoon vanzelf in orde zou komen zodra die scheiding een feit was. En dat vond ik iets te makkelijk gedacht. Maar ik hoop dat de rust die nu in jullie leven gaat komen, jullie allemaal goed zal doen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
dinsdag 25 november 2014 11:39
Vorige week hebben we gepraat en ik heb aangekaart of hij niet ergens anders kan wonen, maar dat wil hij niet.
We hebben het gehad om tijdelijk uit elkaar te gaan, maar dat ziet hij niet zitten en dan d'rbij hij heeft nergens om naar toe te gaan.
Hij vroeg wel of we nog met iemand anders konden praten, iets wat ik goed vond omdat we totaal langs elkaar heen praten en ik het gevoel heb dat hij niet luistert. Hij heeft overigens ook het gevoel dat ik niet luister.
We hebben zondag met een vriendin en met z'n broer en vriendin erbij gepraat.
Man was gefrustreerd en boos en voelde zich niet lekker in zijn vel, dit werd allemaal versterkt doordat hij wat had gedronken.
Eerlijk gezegd was ik daar wel blij om, omdat die houding er ook voor zorgt dat hij niet luistert en bezig is met zijn eigen dingen.
Het grappige was, dat zijn broer zei we gaan geen sterke drank schenken en gaf tegen man aan dat hij wilde praten en dat hij dat dan moet doen zonder drank.
Na anderhalf uur gepraat te hebben, snapte ze wat ik bedoelde, met niet luisteren, geen feedback krijgen, als ik A vraag antwoordt krijg wat over B gaat en niet opbouwend bezig zijn en dat ik er mee klaar ben.
Regels, iedereen was het erover eens dat regels niet nodig zijn zoals hij het graag ziet.
Dat hij de schuld zoekt bij iedereen maar niet naar zichzelf kijkt.
Er werd gevraagd of ik nog hoop zag.
Nee heb ik gezegd ik geloof er niet meer in. Er zijn meer woorden dan daden en ik en ook de kinderen hebben daden nodig. Degene met wie we spraken zijn allemaal een keer gescheiden en 1 van hen gaf aan dat het waardeloos is, dat je door een hel gaat, maar als ik naar jullie kijken doen jullie dat al en misschien is het beter om te scheiden, uitelkaar te gaan.
Op een gegeven moment hebben we afgesproken om voor nu rustig te worden en de aankomende weken aan te kijken, zonder dat de intentie bestaat dat we weer bij elkaar komen. Zonder dat hij aan mij gaat vragen of het weer goed kan komen, het accepteert en loslaat. Ook dat we allebei onze eigen dingen gaan doen, meer bezig zijn met ons zelf ipv met de relatie. Dat hij niet aan mij blijft trekken, want dan krijgen we alleen maar irritaties en daar heb ik geen zin in.
Ze begrepen wel dat ik met rust gelaten wil worden op dat onderwerp, dat er niets moet op het moment. We hebben dit afgesproken tot eind van dit jaar en dat hij geen drank meer drinkt.
De kinderen zitten allebei in hun examenjaar en hadden tegen iemand gezegd dat ze zich zorgen maken over hoe het straks moet wanneer ze examen hebben en wij ruzie hebben. Dat wil ik ook niet, ze moeten rustig door hun examenjaar kunnen gaan.
Gister was man rustig, is nergens over begonnen.
Hij gaat nu ook met vaker met zijn broer praten, wat bij hem ook zorgt voor rust.
Ik zeg heel vaak rust, maar dat wil ik nu ook.
Geen gezeur, gedoe, geen aanvallen, niets.
Ik wil niet op mijn hoede zijn, of dat er misschien iets kan gaan gebeuren. Gewoon rust.
Verder moeten we natuurlijk nog wel dingen bespreken, hoe we de aankomende weken gaan door komen...
We hebben het gehad om tijdelijk uit elkaar te gaan, maar dat ziet hij niet zitten en dan d'rbij hij heeft nergens om naar toe te gaan.
Hij vroeg wel of we nog met iemand anders konden praten, iets wat ik goed vond omdat we totaal langs elkaar heen praten en ik het gevoel heb dat hij niet luistert. Hij heeft overigens ook het gevoel dat ik niet luister.
We hebben zondag met een vriendin en met z'n broer en vriendin erbij gepraat.
Man was gefrustreerd en boos en voelde zich niet lekker in zijn vel, dit werd allemaal versterkt doordat hij wat had gedronken.
Eerlijk gezegd was ik daar wel blij om, omdat die houding er ook voor zorgt dat hij niet luistert en bezig is met zijn eigen dingen.
Het grappige was, dat zijn broer zei we gaan geen sterke drank schenken en gaf tegen man aan dat hij wilde praten en dat hij dat dan moet doen zonder drank.
Na anderhalf uur gepraat te hebben, snapte ze wat ik bedoelde, met niet luisteren, geen feedback krijgen, als ik A vraag antwoordt krijg wat over B gaat en niet opbouwend bezig zijn en dat ik er mee klaar ben.
Regels, iedereen was het erover eens dat regels niet nodig zijn zoals hij het graag ziet.
Dat hij de schuld zoekt bij iedereen maar niet naar zichzelf kijkt.
Er werd gevraagd of ik nog hoop zag.
Nee heb ik gezegd ik geloof er niet meer in. Er zijn meer woorden dan daden en ik en ook de kinderen hebben daden nodig. Degene met wie we spraken zijn allemaal een keer gescheiden en 1 van hen gaf aan dat het waardeloos is, dat je door een hel gaat, maar als ik naar jullie kijken doen jullie dat al en misschien is het beter om te scheiden, uitelkaar te gaan.
Op een gegeven moment hebben we afgesproken om voor nu rustig te worden en de aankomende weken aan te kijken, zonder dat de intentie bestaat dat we weer bij elkaar komen. Zonder dat hij aan mij gaat vragen of het weer goed kan komen, het accepteert en loslaat. Ook dat we allebei onze eigen dingen gaan doen, meer bezig zijn met ons zelf ipv met de relatie. Dat hij niet aan mij blijft trekken, want dan krijgen we alleen maar irritaties en daar heb ik geen zin in.
Ze begrepen wel dat ik met rust gelaten wil worden op dat onderwerp, dat er niets moet op het moment. We hebben dit afgesproken tot eind van dit jaar en dat hij geen drank meer drinkt.
De kinderen zitten allebei in hun examenjaar en hadden tegen iemand gezegd dat ze zich zorgen maken over hoe het straks moet wanneer ze examen hebben en wij ruzie hebben. Dat wil ik ook niet, ze moeten rustig door hun examenjaar kunnen gaan.
Gister was man rustig, is nergens over begonnen.
Hij gaat nu ook met vaker met zijn broer praten, wat bij hem ook zorgt voor rust.
Ik zeg heel vaak rust, maar dat wil ik nu ook.
Geen gezeur, gedoe, geen aanvallen, niets.
Ik wil niet op mijn hoede zijn, of dat er misschien iets kan gaan gebeuren. Gewoon rust.
Verder moeten we natuurlijk nog wel dingen bespreken, hoe we de aankomende weken gaan door komen...
dinsdag 25 november 2014 11:57
Wat moeilijk voor iedereen, Kliefje. Goed dat er gepraat is. Eigenlijk zou hij met een onafhankelijk iemand moeten praten, maar ik begrijp dat hij dat niet wil? Dan is het praten met zijn broer het hoogst haalbare voor nu.
Ik denk dat zijn opvoeding hem nog erg in de weg zit. Moeilijk hoor. STerkte ermee.
Ik denk dat zijn opvoeding hem nog erg in de weg zit. Moeilijk hoor. STerkte ermee.
