Slapeloze nachten en compleet in de war…

18-04-2024 14:18 55 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Goedemiddag iedereen..

Er is mij iets overkomen wat ik echt van me af moet schrijven en waar ik over moet praten. Helaas heb ik in mijn directe omgeving niemand om hierover te praten, zonder te maken te krijgen met vooroordelen :(

Ik heb al bijna 3 jaar een relatie. Mijn relatie is geweldig. Mijn vriend is geweldig. Hij is lief, zorgzaam, hij luistert naar me als ik er even doorheen zit en het lukt hem ook altijd om mij dan weer op te vrolijken. Als ik niet samen met hem ben, mis ik hem ontzettend en ik zou hem voor geen goud willen verlaten.. Hij is de ware voor mij.

Maar… sinds een aantal weken komt er een man dagelijks langs op mijn werk, en vanaf het eerste moment dat ik hem zag voelde ik vlinders en begon ik een beetje te blozen als hij langsliep en groette… Ik weet echt helemaal niets van deze man. Ik weet alleen dat hij qua uiterlijk helemaal mijn type is, en dat er een gigantische aantrekkingskracht is tussen ons. Ik heb ook het gevoel alsof ik hem ken, maar dat is onmogelijk. Er is gewoon ‘iets’. De situatie maakt me in de war, en hierover voel ik mij ontzettend schuldig tegenover mijn vriend! Ik houd namelijk gigantisch veel van hem.

Ik pieker er continu over, ik lig er ‘s nachts zelfs wakker van… Ik voel me bijna een verliefde puber als ik deze man zie/tegenkom. Ik weet dat hij over een tijdje niet meer zo vaak langs zou komen, omdat zijn project eindigt bij ons in de buurt. Ik zal hem daarna hoogstwaarschijnlijk nooit meer zien.

Moet ik het maar laten? En erop vertrouwen dat als ik hem straks inderdaad niet meer zie, dit gevoel vanzelf over gaat?
Alle reacties Link kopieren Quote
Je kent hem niet eens, die man is een fantasie. Geniet van het uitzicht als hij op je werk is en houd het daarbij. Ga geen contact leggen en houd het af als hij dat probeert. Binnenkort is hij weer weg en dan gaat het vanzelf weer weg. Maak het niet groter voor jezelf dan het is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja, dit moet je laten. :) Je weet helemaal niets van die kerel, voor 't zelfde geld is hij naast aantrekkelijk ook een enorme hork.

Je aangetrokken tot iemand voelen, dat gebeurt weleens. Ook als je in een fijne relatie zit. Lekker bij een fantasie houden, waait vanzelf weer over, en blij zijn met wat je thuis hebt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Gaat vanzelf over. Bedenk hoe het voor hem overkomt als je zit te blozen als een verliefde puber en je bent waarschijnlijk al min of meer genezen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb dit meermaals gehad in mijn relatie. Zowel op werk met iemand als bij een hobby een paar jaar later. Bij het eerste oogcontact was het er, vonken.
Waar het op mijn werk een collega was die ik wel geregeld sprak bij borrels , en die ook wel ging appen naar me en ik voelde dat hij het ook voelde (terwijl hij een vriendin had), heb ik de boot afgehouden, uit bescherming voor mijn relatie.
Later bij iemand met alleen oogcontact het zelfde. Je fantasie gaat met je aan de haal, hoe zou het zijn met diegene?
Het ding is je weet t nooit. Er kan altijd wel een “nog prima match” zijn als relatie materiaal. Je weet t alleen nooit zeker. En je geeft er wel een (hele fijne en) goede relatie voor op.
Ik koos ervoor zelfs maar niet t Gesprek aan te gaan bij die laatste. Niet voeden wat je niet wilt aanwakkeren. Uit de weg gaan. Dit gevoel gaat over! Het kan extra mysterieus lijken als je weinig over de ander weet. Bedenk maar dat diegene ook gewoon stinkt na het schijten of stinkvoeten heeft. Of slecht is in bed ofzo. :biggrin:
Ik kwam die laatste die mij vonken gaf af en toe tegen in de stad in voorbijgaan dan groetten we alleen. En toen kwam ik hem een keer tegen op hele lelijke wandel sandalen en zag hij er 10 jaar ouder uit. En was ik toch blij dat mijn beeld van hem was bijgesteld van mysterieuze romantische man naar praktische sandalen drager :proud: kon ik die weer vergeten hahaha
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe weet je of de aantrekkingskracht wederzijds is? Misschien speelt het zich alleen in jou af.
Wat verder niets afdoet aan hoe sterk je je aangetrokken kunt voelen overigens.
Ik heb er zelf ook weleens last van en vraag me soms echt af waardoor het in vredesnaam komt. Soms vind ik diegene niet eens echt aardig of leuk als persoon, en toch is het er.
Bedenk dat je deze persoon niet kent en dat aantrekkingskracht niets zegt over hoe goed je met iemand zou matchen. Het zegt al helemaal niets over de relatie met je vriend.
Alle reacties Link kopieren Quote
Aaw je hebt een crush, wat leuk! :) Niks mee doen inderdaad, gewoon lekker genieten van die vlinders (probeer er ook een beetje om te lachen) en het gaat inderdaad vanzelf wel weg.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou gewoon eens een gesprekje aanknopen met deze man. Misschien ben je meteen genezen; misschien is hij inderdaad leuk. Dan ga je toch niet gelijk vreemd? Niks om je schuldig over te voelen.
Alle reacties Link kopieren Quote
ik vind een crush altijd wel lekker, heb er eindelijk weer eentje
Alle reacties Link kopieren Quote
kan toch gewoon gebeuren?
ik neem aan dat het uiteindelijk gaat hoe je er naar handelt?

Als een vriendin met een leuke relatie dit zou overkomen, zou je daar dan ook zo van ondersteboven zijn? Niet zo streng naar jezelf, en heb een beetje vertrouwen in wat je gaande hebt met je vriend.
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
Alle reacties Link kopieren Quote
https://www.bedrock.nl/vreemdgaan-weten ... 1713091025

Ik las toevallig dit artikel net op Facebook kwam het voorbij.
Ik denk dat het dus gezond/normaal is dat dit gebeurt. Alleen aan jou de keus of je er iets mee wilt doen of niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Maak het niet te groot/beladen voor jezelf en geniet in stilte, zou ik zeggen. Ik ben al 35 jaar samen met mijn destijds middelbareschoolvriend en heb meerdere crushes gehad die allemaal vanzelf weer overgingen. En dan kon ik me achteraf niet meer voorstellen wat ik er nou in gezien had.
You want me. You need me. You can't live without me. And you know it. You just don't know you know it.
Alle reacties Link kopieren Quote
Aureel schreef:
18-04-2024 15:04
Ik zou gewoon eens een gesprekje aanknopen met deze man. Misschien ben je meteen genezen; misschien is hij inderdaad leuk. Dan ga je toch niet gelijk vreemd? Niks om je schuldig over te voelen.
Mmmh... misschien. Maar wat als er echt onwijze wederzijdse aantrekkingskracht is en hij er volle bak voor gaat? En je begint te flirten enzo... Dan overzie je het misschien niet meer en ga je wel heel erg naar glad ijs. En TO ligt er al nachten van wakker te piekeren vol schuldgevoel... Ik zou het zekere voor het onzekere nemen en gewoon vanaf een afstand genieten :D
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat vervelend dat je ervan in de war bent!

Ga even bij jezelf te rade: is het de spanning van een 'mysterieus' iemand of is het echt deze persoon? En mis je een beetje spanning in je stabiele en fijne relatie?

Ik heb van mijn psych geleerd: je gaat geloven in het verhaal wat je jezelf vertelt. Dus als jij jezelf blijft vertellen dat deze man heel spannend is en dat je aantrekkingskracht voelt, dan voel je dat ook.

Stop de spanning en energie in je vriend en je relatie, en niet in deze man die je niet eens kent. Ga lekker weer op date met je vent, en maak het samen steamy en gezellig.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bedankt voor jullie reacties!!

Om het verhaal wat completer te maken;

Hij groet mijn collega’s niet zoals hij bij mij doet en praat ook verder niet met hun. En op een moment dat ik het nog niet eens doorhad dat hij er was, zag mijn directe collega dat hij al begon te glimlachen toen hij mij zag.

Ik kwam afgelopen maandag met verwondingen in mijn gezicht op werk ( door een stom foutje van mezelf :blauwoog: ) , en hij kwam naar me toe om te vragen ‘wat er met mijn mooie gezichtje’ was gebeurd… Jullie zullen begrijpen dat ik toen even helemaal stil viel en een beetje verlegen werd, en toen hij dit vernam begon hij te glimlachen en zei dat hij hoopte dat me niks ergs overkomen was. Mijn collega’s vernemen deze “spanning” tussen ons, en beginnen er inmiddels ook vragen over te stellen. Wat het voor mij nog ingewikkelder maakt…

Ik probeer verder ook geen hele gesprekken met hem te voeren, omdat ik bang ben mezelf dan echt in hem te verliezen… Een crush is inderdaad leuk, maar omdat dit zo dichtbij komt raak ik ervan in de war. Ik heb wel vaker iemand aantrekkelijk gevonden/een crush gehad, maar omdat ik met diegenen verder geen contact legde bleef het op mooie afstand en deed het me vrij weinig. Maar dit is dusdanig anders, dat ik er echt gek van word. Het feit dat ik er zo van slag van ben, en er echt van wakker ligt vind ik niet prettig. Het belemmert me echt, en ik wil dit ook niet. Ik wil dit echt niet voelen.. :rolling:

Mijn vriend en ik doen heel vaak leuke dingen samen, en qua spanning zit het ook goed in onze relatie. Ik mis echt helemaal niets in onze relatie, ook dat maakt me boos op mezelf. Want ik heb het zo zo zo goed, waarom gebeurt dit?
Alle reacties Link kopieren Quote
Janice schreef:
18-04-2024 15:14
Maak het niet te groot/beladen voor jezelf en geniet in stilte, zou ik zeggen. Ik ben al 35 jaar samen met mijn destijds middelbareschoolvriend en heb meerdere crushes gehad die allemaal vanzelf weer overgingen. En dan kon ik me achteraf niet meer voorstellen wat ik er nou in gezien had.
Precies dit. Echt helemaal jarenlang met mijn hoofd in de wolken, maar zeer gestructureerd 'tussen 9 en 11 als meneer die en die langskomt of verwacht wordt' rest van de dag nergens last van.
En dat zo iemand dan een tijdje later ineens binnenkomt en dan is ineens je roze bril af ofzo.
En nul zin of fantasie om er daadwerkelijk iets mee te beginnen. In de wolken was: volstrekt onrealistische scenario's, meestal iets met dat ik op een heel onaardige manier gedumpt was door mijn man, heel rijk was geworden en de man in kwestie mij dan de liefde verklaarde maar toch erg op de achtergrond bleef (want ik heb feitelijk nergens zin in).
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoezo 'moet ik het maar laten?' Wat zou je anders doen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Attraverso schreef:
18-04-2024 15:57
Hoezo 'moet ik het maar laten?' Wat zou je anders doen?
Ja ik heb geen idee om eerlijk te zijn. Ik ben vooral gigantisch in de war, en had nooit verwacht dat dit mij zou overkomen. (Ja iknow, lekker naïef)
Alle reacties Link kopieren Quote
Aimeex schreef:
18-04-2024 15:59
Ja ik heb geen idee om eerlijk te zijn. Ik ben vooral gigantisch in de war, en had nooit verwacht dat dit mij zou overkomen. (Ja iknow, lekker naïef)
je doet toch helemaal niks?
Waarom zou je boos op jezelf zijn?

Iedereen die mensen tegenkomt loopt de kans dat daar wel eens aardige of hele leuke mensen tussen zitten. Zelf een relatie hebben en daar trouw aan zijn betekent dat je elkaar kunt vertrouwen ookal kom je leuke mensen tegen. Volgens mij is dat nu wat je doet.
Je lijkt alleen nogal uit het veld geslagen door het feit dat er meer leuke mensen bestaan dan je vriend.
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
Alle reacties Link kopieren Quote
Is het een idee om dit met je vriend te bespreken? Het is natuurlijk heel persoonlijk en ook qua relatie afhankelijk van hoeveel ruimte daarvoor is en of het de beste keuze is om het te doen, maar ik vind het bij dit soort zaken wel belangrijk om bij mijn vriend in hetzelfde team te blijven.

Er is niks gebeurd, je hebt eigenlijk niks om je schuldig over te voelen. Zoiets kan je overkomen, hoe goed je relatie ook is. Jij kan er ook niks aan doen dat je het leuk vindt als hij begint over 'je mooie gezichtje'. En misschien wordt het allemaal juist wel luchtiger als je vriend ook op de hoogte is en jullie samen om je stomme crush kunnen lachen.

En van die collega zou ik inderdaad gewoon zoveel mogelijk afstand blijven houden. Het gaat vanzelf wel weg. En anders gaat hij vanzelf wel weg :D Echt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Aimeex schreef:
18-04-2024 15:48
Bedankt voor jullie reacties!!

Om het verhaal wat completer te maken;

Hij groet mijn collega’s niet zoals hij bij mij doet en praat ook verder niet met hun. En op een moment dat ik het nog niet eens doorhad dat hij er was, zag mijn directe collega dat hij al begon te glimlachen toen hij mij zag.

Ik kwam afgelopen maandag met verwondingen in mijn gezicht op werk ( door een stom foutje van mezelf :blauwoog: ) , en hij kwam naar me toe om te vragen ‘wat er met mijn mooie gezichtje’ was gebeurd… Jullie zullen begrijpen dat ik toen even helemaal stil viel en een beetje verlegen werd, en toen hij dit vernam begon hij te glimlachen en zei dat hij hoopte dat me niks ergs overkomen was. Mijn collega’s vernemen deze “spanning” tussen ons, en beginnen er inmiddels ook vragen over te stellen. Wat het voor mij nog ingewikkelder maakt…

Ik probeer verder ook geen hele gesprekken met hem te voeren, omdat ik bang ben mezelf dan echt in hem te verliezen… Een crush is inderdaad leuk, maar omdat dit zo dichtbij komt raak ik ervan in de war. Ik heb wel vaker iemand aantrekkelijk gevonden/een crush gehad, maar omdat ik met diegenen verder geen contact legde bleef het op mooie afstand en deed het me vrij weinig. Maar dit is dusdanig anders, dat ik er echt gek van word. Het feit dat ik er zo van slag van ben, en er echt van wakker ligt vind ik niet prettig. Het belemmert me echt, en ik wil dit ook niet. Ik wil dit echt niet voelen.. :rolling:

Mijn vriend en ik doen heel vaak leuke dingen samen, en qua spanning zit het ook goed in onze relatie. Ik mis echt helemaal niets in onze relatie, ook dat maakt me boos op mezelf. Want ik heb het zo zo zo goed, waarom gebeurt dit?
Iets met hormonen en feromonen, denk ik?

Ik zou zelf ook wel willen weten hoe anderen hiervan kunnen 'genieten'. Persoonlijk geniet ik er helemaal niet van. Ik heb een crush op een man die ik helaas niet helemaal uit de weg kan gaan en de paar keer dat ik hem zie of spreek ben ik daar vaak dagenlang door van slag. Ik voel me dan niet mezelf, word er onrustig van en ben veel te veel bezig met wat hij van me denkt. Niet fijn en allesbehalve genieten. Laatst ook weer. Ik neem me dan voor om helemaal niets te voelen, maar dan ruik ik hem en dan ben ik alweer helemaal ondersteboven van zijn lekkere geur. En vervolgens zegt hij weer dingen of heeft hij een bepaalde houding die me vertelt dat ik hem ergens weer helemaal niet leuk vind.
Nou ja, aan mij heb je dus niet zoveel, behalve dat ik het vervelende gevoel herken.

Dus oprechte vraag aan degenen die hiervan genieten: hoe dan?
Alle reacties Link kopieren Quote
Je hoeft je er niet schuldig over te voelen, dit overkomt bijna iedereen weleens. Het gaat erom wat je ermee doet. Laat het gaan, over een jaar kun je erom lachen en dan ben je blij dat je lekker bij je lieve vriend gebleven bent, en dat je hem niet ontzettend hebt gekwetst door een gekke crush.

Overigens... Als ik bont en blauw op werk kom en een vent vraagt 'wat er met mijn mooie gezichtje is gebeurd', dan duurt het niet lang voordat die vent er hetzelfde bijloopt als ik. Met z'n mooie gezichtje :nut: :blauwoog:
donut wijzigde dit bericht op 18-04-2024 16:19
27.63% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Leuk toch, van genieten en rustig wachten tot het overgaat.
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
Alle reacties Link kopieren Quote
Aimeex schreef:
18-04-2024 15:48

Ik kwam afgelopen maandag met verwondingen in mijn gezicht op werk ( door een stom foutje van mezelf :blauwoog: ) , en hij kwam naar me toe om te vragen ‘wat er met mijn mooie gezichtje’ was gebeurd…
Als ik dat doe dan mag ik me de volgende dag waarschijnlijk melden op kantoor. En terecht.

Get a grip, TO.


Aimeex schreef:
18-04-2024 14:18

Moet ik het maar laten? En erop vertrouwen dat als ik hem straks inderdaad niet meer zie, dit gevoel vanzelf over gaat?
Want als het gevoel niet overgaat dan...wat precies?
fairway wijzigde dit bericht op 18-04-2024 16:16
25.74% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Je kent deze man niet, dus het lijkt puur een gevalletje fysieke aantrekkingskracht. Dat is heel natuurlijk en daar hoef je je niet schuldig om te voelen, zolang je er niets mee doet uiteraard. Ik heb zoiets ook wel eens gehad en voelde me ook heel verward, maar bij mij ging het vanzelf over, het hielp vooral toen ik me realiseerde dat ik rationeel gezien echt niets met deze man wilde, maar dat het puur aantrekkingskracht was, en inmiddels heb ik er geen last meer van. Ik denk dat dit de meeste mensen wel eens overkomt. Laat je er niet door leiden en voel je er niet schuldig om.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven