Kinderen
alle pijlers
Vanaf oktober 2010 kindvrij-deel 21-
zondag 27 november 2016 21:36
Ben bezig met het uitzoeken van een nieuwe zorgverzekering. Bij Anderzorg waar ik zat wordt in geeneen pakket een sterilisatie vergoed. En dat gaat in 2017 gepland worden!! Ben een tikje bang voor de pijn daarna maar tis voor een goed doel.
Vanmiddag heb ik het nieuws tussen neus en lippen door aan mn ouders verteld maar ze leken niet onder de indruk of teleurgesteld. Die hadden toch al geen hoop om oma en opa te worden.
Ik twijfel nog tussen een sterisatie en gehele baarmoeder verwijdering. Word je niet meer ongesteld maar krijg je misschien wel overgangsklachten... . En ik vraag me af of een huisarts zonder reden een baarmoeder wil laten verwijderen. Een kennis van me heeft dit laten doen vanwege t ontbreken van haar kinderwens maar zij is al 41.
Enige ervaringsverhalen hier??
Vanmiddag heb ik het nieuws tussen neus en lippen door aan mn ouders verteld maar ze leken niet onder de indruk of teleurgesteld. Die hadden toch al geen hoop om oma en opa te worden.
Ik twijfel nog tussen een sterisatie en gehele baarmoeder verwijdering. Word je niet meer ongesteld maar krijg je misschien wel overgangsklachten... . En ik vraag me af of een huisarts zonder reden een baarmoeder wil laten verwijderen. Een kennis van me heeft dit laten doen vanwege t ontbreken van haar kinderwens maar zij is al 41.
Enige ervaringsverhalen hier??
maandag 28 november 2016 11:18
Ik ben van het kamp: in een gezond lichaam laat ik niet snijden. Vind zelfs de stoffen in de pil al jammer. Maar ik ben vaak geopereerd en heb lang gerevalideerd (na een ongeluk) buiten mijn keuze om. Ik kijk er daardoor ook wat anders naar.
Ik vind deze periode van het jaar echt heel tof. Lootjes trekken, speculaas bakken, love it! En de Kerst vieren we in ons nieuwe huis. Zo'n zin in.
Ik vind deze periode van het jaar echt heel tof. Lootjes trekken, speculaas bakken, love it! En de Kerst vieren we in ons nieuwe huis. Zo'n zin in.
I choose happy!
maandag 28 november 2016 17:03
quote:chick28 schreef op 26 november 2016 @ 18:32:
....
Tijdje terug was toch weer sint Maarten? Tenminste in mijn dorp wel..ik ben gewoon weg gevlucht die avond samen met mijn vriend!
Ben ik nu heel erg? Of?
....
Ik doe altijd het licht uit in de gang en de deur gewoon niet open Ik kan echt niet zo gemaakt zeggen: oooooooooh wat mooooooooi, kots.
Wellicht dat als wij straks naar een dorp verhuizen ik wel gewoon uit eten oid ga ivm met de sociale controle, maar in de stad valt dat minder op (denk ik).
....
Tijdje terug was toch weer sint Maarten? Tenminste in mijn dorp wel..ik ben gewoon weg gevlucht die avond samen met mijn vriend!
Ben ik nu heel erg? Of?
....
Ik doe altijd het licht uit in de gang en de deur gewoon niet open Ik kan echt niet zo gemaakt zeggen: oooooooooh wat mooooooooi, kots.
Wellicht dat als wij straks naar een dorp verhuizen ik wel gewoon uit eten oid ga ivm met de sociale controle, maar in de stad valt dat minder op (denk ik).
maandag 28 november 2016 17:21
donderdag 1 december 2016 10:50
Poehpoeh, ik zit nu al een paar dagen het topic 'Werk jij als je man een zeer goed betaalde baan heeft?' Ik hoor daar eigenlijk niet te komen, want 'voor mama's met kids' Maar de titel sprak mij wel aan.
Inmiddels gaat de discussie over de drukke levens van gezinnen met kleine kinderen...en ik denk steeds: Halleluja! Ik hoef niet! Ik zou het ook gewoon echt niét kunnen. Het rennen en regelen...ppfff. Dan ben ik weer zo blij met de manier waarop ik mijn leven heb ingericht.
Inmiddels gaat de discussie over de drukke levens van gezinnen met kleine kinderen...en ik denk steeds: Halleluja! Ik hoef niet! Ik zou het ook gewoon echt niét kunnen. Het rennen en regelen...ppfff. Dan ben ik weer zo blij met de manier waarop ik mijn leven heb ingericht.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
donderdag 1 december 2016 18:16
@koekie1980: ik ga pas meebetalen wanneer ik mijn eigen woning zou hebben opgezegd. Ik red dat dus best.
Gisteren gaven de kinderen aan dat ze het zo fijn vinden dat ik bij hun woon
( ik niet!)
ik wil eigenlijk mijn kindvrije leven terug. Hou nog maar even vol. Dat moet ik vind ikzelf.
Lees me suf over samengestelde zinnen. Veel herkenning en veel gedoe. Niet om vrolijk van te worden.
Ik kan er maar nog niet aan wennen
Gisteren gaven de kinderen aan dat ze het zo fijn vinden dat ik bij hun woon
( ik niet!)ik wil eigenlijk mijn kindvrije leven terug. Hou nog maar even vol. Dat moet ik vind ikzelf.
Lees me suf over samengestelde zinnen. Veel herkenning en veel gedoe. Niet om vrolijk van te worden.
Ik kan er maar nog niet aan wennen
donderdag 1 december 2016 18:18
Maar dit is een kindvrij topic, dus eigenlijk hoor ik hier niet.
Alleen in de topics over kinderen is de stiefmoeder de l...
We blijven wel in gesprek, mijn partner en ik. Hij doet echt wel zijn best. maar dit kan hij niet voor me oplossen. ik alleen en ik weet niet eens of ik dat kan.
In de week dat ze er zijn, verandert hij in een vader ipv dat hij mijn liefdespartner is. funest!
Alleen in de topics over kinderen is de stiefmoeder de l...
We blijven wel in gesprek, mijn partner en ik. Hij doet echt wel zijn best. maar dit kan hij niet voor me oplossen. ik alleen en ik weet niet eens of ik dat kan.
In de week dat ze er zijn, verandert hij in een vader ipv dat hij mijn liefdespartner is. funest!
maandag 5 december 2016 16:35
@Koekie wat grappig! Ik zit ook bij Anderzorg en ben afgelopen dagen ook aan het oriënteren geweest op verzekeraars die sterilisatie wel voor een groot deel vergoeden. Ben jij er al uit?
Wat ik eerder schreef, het zit hier nog niet op korte termijn in de planning vanwege mijn vriend die een stuk jonger is, maar ik ben toch ook wel tot de conclusie gekomen dat IK ze niet wil. Gelukkig denkt hij er ongeveer net zo over als ik, maar iets minder radicaal (nog). Ik ben sinds kort gestopt met de pil om eens aan te kijken wat het met mijn lijf doet en hoe mijn natuurlijke cyclus is. Aangezien ik slechte ervaringen heb met de spiraal en ik vermoed dat we condooms ook geen jaren gaan volhouden is er een kans dat sterilisatie toch eerder komt dan verwacht.
Baarmoederverwijdering heb ik ook heel even naar gezocht, mijn tante heeft dat om medische redenen moeten laten doen en hoewel het volgens mij een heftige operatie is, hoor ik ook veel voordelen. Maar of ik dat echt wil en of ze dat zomaar zullen doen betwijfel ik heel erg.
@sproet ik heb bewondering voor je, echt. Ik zou het niet kunnen en willen. Hopelijk kun je je eigen grens goed blijven bewaken! Veel sterkte met de komende feestdagen etc.
Wat ik eerder schreef, het zit hier nog niet op korte termijn in de planning vanwege mijn vriend die een stuk jonger is, maar ik ben toch ook wel tot de conclusie gekomen dat IK ze niet wil. Gelukkig denkt hij er ongeveer net zo over als ik, maar iets minder radicaal (nog). Ik ben sinds kort gestopt met de pil om eens aan te kijken wat het met mijn lijf doet en hoe mijn natuurlijke cyclus is. Aangezien ik slechte ervaringen heb met de spiraal en ik vermoed dat we condooms ook geen jaren gaan volhouden is er een kans dat sterilisatie toch eerder komt dan verwacht.
Baarmoederverwijdering heb ik ook heel even naar gezocht, mijn tante heeft dat om medische redenen moeten laten doen en hoewel het volgens mij een heftige operatie is, hoor ik ook veel voordelen. Maar of ik dat echt wil en of ze dat zomaar zullen doen betwijfel ik heel erg.
@sproet ik heb bewondering voor je, echt. Ik zou het niet kunnen en willen. Hopelijk kun je je eigen grens goed blijven bewaken! Veel sterkte met de komende feestdagen etc.
donderdag 8 december 2016 15:00
Kijk je in mijn hart dan wil ik mijn eigen leven terug. Geen kinderen daarin.
Alleen heeft het terug gaan naar mijn eigen woning ook consequenties voor onze relatie. Overigens heeft het blijven samenwonen met kinderen dat ook... Snappen jullie mijn dilemma?
Ik lees er literatuur over en autobiografieën. Vind daarin veel herkenning. Echter geen oplossing anders dan het tijd geven.
ik weet gewoon nog niet wat ik moet doen. En niemand anders dan ik kan die keuze maken. ik hou mijn huis nog wel wat langer aan.
er wordt wel gepraat, alleen snapt hij niet dat ik zijn "lieve schatten die o zo blij met mij zijn" liever zie gaan dan dat ze komen. Leg m dat maar eens uit zonder m te kwetsen. ik hoef hier daarover niks uit te leggen
Alleen heeft het terug gaan naar mijn eigen woning ook consequenties voor onze relatie. Overigens heeft het blijven samenwonen met kinderen dat ook... Snappen jullie mijn dilemma?
Ik lees er literatuur over en autobiografieën. Vind daarin veel herkenning. Echter geen oplossing anders dan het tijd geven.
ik weet gewoon nog niet wat ik moet doen. En niemand anders dan ik kan die keuze maken. ik hou mijn huis nog wel wat langer aan.
er wordt wel gepraat, alleen snapt hij niet dat ik zijn "lieve schatten die o zo blij met mij zijn" liever zie gaan dan dat ze komen. Leg m dat maar eens uit zonder m te kwetsen. ik hoef hier daarover niks uit te leggen
donderdag 8 december 2016 16:18
quote:sproet35 schreef op 08 december 2016 @ 15:00:
Kijk je in mijn hart dan wil ik mijn eigen leven terug. Geen kinderen daarin.
Alleen heeft het terug gaan naar mijn eigen woning ook consequenties voor onze relatie. Overigens heeft het blijven samenwonen met kinderen dat ook... Snappen jullie mijn dilemma?
...
er wordt wel gepraat, alleen snapt hij niet dat ik zijn "lieve schatten die o zo blij met mij zijn" liever zie gaan dan dat ze komen. Leg m dat maar eens uit zonder m te kwetsen. ik hoef hier daarover niks uit te leggen
Ik snap je dillema opzich wel, maar ook weer niet. Voor mijzelf is het heel duidelijk, ik wil geen leven met kinderen om me heen. Niet die van mijzelf en niet die van iemand anders.
Hoezo heeft het consequenties voor je relatie als je weer alleen gaat wonen, wat bedoel je daar precies mee? Je ziet elkaar dan minder ja, maar als hij de kinderen niet heeft kun je elkaar natuurlijk wel 24/7 zien. Heeft hij de kinderen, dan blijf jij lekker thuis. Lijkt me dat je daar alleen maar gelukkiger van wordt, dat is toch ook beter voor je relatie?
Het komt op mij over alsof jij heel veel voor hem en jullie relatie over hebt, maar hij totaal jouw emoties en wensen niet snapt/zich niet kan inleven. Doet hij daar wel zijn best voor? Er zijn zat mensen die echt wel snappen dat hun kinderen voor hen de allerleukste kinderen ooit zijn, maar goed snappen dat dat voor anderen niet zo voelt. Maar jouw vent lijkt je in een positie te duwen waar je eigenlijk niet wilt zijn.
Natuurlijk kan het best dat je nog wat moet wennen aan de situatie, maar je erin berusten dat dit je leven wordt, volgens mij wil je dat niet. En dat is echt niet erg hoor. Het zijn ZIJN kinderen, niet de jouwe. De kinderen af en toe eens zien en er iets mee ondernemen is heel anders dan tegen je zin (al maak je die keuze helemaal zelf) met ze in een huis wonen.
Maar goed, ik sta natuurlijk duidelijk hierin als kindvrije, van een afstandje naar je verhaal te kijken, ik snap echt wel dat het moeilijk is als je er midden in staat. Wat je je moet afvragen is: Wil je dit echt of doe je dit vanuit een angst (bv om hem kwijt te raken) en hoe eerlijk is dat. En als je het wel wil: Hoe kan je het werkend voor jezelf maken en wat kan je vriend hierin voor je doen?
Oja, je zegt dat je niet eerlijk durft te zijn, omdat je bang bent om hem te kwetsen. Jij gaat over je grenzen heen, weet en beseft hij dat wel? Hoe vindt hij dat? Ik vraag me dan af hoe je denkt hier goede gesprekken over te kunnen voeren, als je niet eerlijk durft te zijn naar elkaar toe.
Kijk je in mijn hart dan wil ik mijn eigen leven terug. Geen kinderen daarin.
Alleen heeft het terug gaan naar mijn eigen woning ook consequenties voor onze relatie. Overigens heeft het blijven samenwonen met kinderen dat ook... Snappen jullie mijn dilemma?
...
er wordt wel gepraat, alleen snapt hij niet dat ik zijn "lieve schatten die o zo blij met mij zijn" liever zie gaan dan dat ze komen. Leg m dat maar eens uit zonder m te kwetsen. ik hoef hier daarover niks uit te leggen
Ik snap je dillema opzich wel, maar ook weer niet. Voor mijzelf is het heel duidelijk, ik wil geen leven met kinderen om me heen. Niet die van mijzelf en niet die van iemand anders.
Hoezo heeft het consequenties voor je relatie als je weer alleen gaat wonen, wat bedoel je daar precies mee? Je ziet elkaar dan minder ja, maar als hij de kinderen niet heeft kun je elkaar natuurlijk wel 24/7 zien. Heeft hij de kinderen, dan blijf jij lekker thuis. Lijkt me dat je daar alleen maar gelukkiger van wordt, dat is toch ook beter voor je relatie?
Het komt op mij over alsof jij heel veel voor hem en jullie relatie over hebt, maar hij totaal jouw emoties en wensen niet snapt/zich niet kan inleven. Doet hij daar wel zijn best voor? Er zijn zat mensen die echt wel snappen dat hun kinderen voor hen de allerleukste kinderen ooit zijn, maar goed snappen dat dat voor anderen niet zo voelt. Maar jouw vent lijkt je in een positie te duwen waar je eigenlijk niet wilt zijn.
Natuurlijk kan het best dat je nog wat moet wennen aan de situatie, maar je erin berusten dat dit je leven wordt, volgens mij wil je dat niet. En dat is echt niet erg hoor. Het zijn ZIJN kinderen, niet de jouwe. De kinderen af en toe eens zien en er iets mee ondernemen is heel anders dan tegen je zin (al maak je die keuze helemaal zelf) met ze in een huis wonen.
Maar goed, ik sta natuurlijk duidelijk hierin als kindvrije, van een afstandje naar je verhaal te kijken, ik snap echt wel dat het moeilijk is als je er midden in staat. Wat je je moet afvragen is: Wil je dit echt of doe je dit vanuit een angst (bv om hem kwijt te raken) en hoe eerlijk is dat. En als je het wel wil: Hoe kan je het werkend voor jezelf maken en wat kan je vriend hierin voor je doen?
Oja, je zegt dat je niet eerlijk durft te zijn, omdat je bang bent om hem te kwetsen. Jij gaat over je grenzen heen, weet en beseft hij dat wel? Hoe vindt hij dat? Ik vraag me dan af hoe je denkt hier goede gesprekken over te kunnen voeren, als je niet eerlijk durft te zijn naar elkaar toe.
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
zondag 11 december 2016 11:55
quote:EssentialBliss schreef op 28 november 2016 @ 11:18:
Ik ben van het kamp: in een gezond lichaam laat ik niet snijden. Vind zelfs de stoffen in de pil al jammer. Maar ik ben vaak geopereerd en heb lang gerevalideerd (na een ongeluk) buiten mijn keuze om. Ik kijk er daardoor ook wat anders naar..
Snap ik....
Ik vind de hormonen in de pil ook de reden om def. klaar te zijn met anticonceptie.
Er zit hormonale borstkanker in de familie, dus mij risico is al hoog.
En dit wordt nog hoger als je langdurig hormonen binnenkrijgt (in mijn geval nu bijna 20 jr dankzij de pil)
Ik ben van het kamp: in een gezond lichaam laat ik niet snijden. Vind zelfs de stoffen in de pil al jammer. Maar ik ben vaak geopereerd en heb lang gerevalideerd (na een ongeluk) buiten mijn keuze om. Ik kijk er daardoor ook wat anders naar..
Snap ik....
Ik vind de hormonen in de pil ook de reden om def. klaar te zijn met anticonceptie.
Er zit hormonale borstkanker in de familie, dus mij risico is al hoog.
En dit wordt nog hoger als je langdurig hormonen binnenkrijgt (in mijn geval nu bijna 20 jr dankzij de pil)
