Seks
alle pijlers
Ik wil vaker seks..
dinsdag 5 februari 2008 om 13:37
Drama..
Ik wil vaker seks dan mijn partner.
Het liefst zou ik elke dag willen maar mijn partner kan gerust een maand zonder seks! Hij heeft een drukke baan en is een waar emotioneel mannentje. Als hij ergens over in zit of moe is, heeft hij absoluut geen behoefte aan seks. Begrijpelijk, doch er is altijd wel iets. Ik ben ook vaak genoeg moe (thuismama van 3 kids), maar de lust overheerst dan wel. Ik maak dan ook vaak de grap dat hij de vrouw is ' met hoofdpijn' in onze relatie en ik de ' oversekste' man
Ik heb dit probleem meermaals met hem besproken, maar hij zegt dat zodra hij relaxter is we ook vaker seks zullen hebben en ik gewoon geduld moet hebben (dit zegt meneer al ruim 2,5 jaar).
Onze relatie is voor de rest meer dan top, we zijn beste maatjes. Maar dit werkt bij mij behoorlijk frustrerend. Het is ook niet dat ik alleen maar de seks mis maar ook de intimiteit. Ja ik ben nog steeds verliefd op hem en wil niks liever dan zijn handen aan mijn lijf en niemand anders!
Kortom voor mij een drama.. Heeft iemand ook in zo'n situatie gezeten en hoe heb je dit kunnen oplossen?
Ik wil vaker seks dan mijn partner.
Het liefst zou ik elke dag willen maar mijn partner kan gerust een maand zonder seks! Hij heeft een drukke baan en is een waar emotioneel mannentje. Als hij ergens over in zit of moe is, heeft hij absoluut geen behoefte aan seks. Begrijpelijk, doch er is altijd wel iets. Ik ben ook vaak genoeg moe (thuismama van 3 kids), maar de lust overheerst dan wel. Ik maak dan ook vaak de grap dat hij de vrouw is ' met hoofdpijn' in onze relatie en ik de ' oversekste' man
Ik heb dit probleem meermaals met hem besproken, maar hij zegt dat zodra hij relaxter is we ook vaker seks zullen hebben en ik gewoon geduld moet hebben (dit zegt meneer al ruim 2,5 jaar).
Onze relatie is voor de rest meer dan top, we zijn beste maatjes. Maar dit werkt bij mij behoorlijk frustrerend. Het is ook niet dat ik alleen maar de seks mis maar ook de intimiteit. Ja ik ben nog steeds verliefd op hem en wil niks liever dan zijn handen aan mijn lijf en niemand anders!
Kortom voor mij een drama.. Heeft iemand ook in zo'n situatie gezeten en hoe heb je dit kunnen oplossen?
woensdag 6 februari 2008 om 08:34
Lotte, je maakt hier een grote vergissing. Je vergoelijkt zijn gedrag door te doen alsof het typisch mannelijk is, maar dat is het helemaal niet. Mijn man is ook iemand die gevoelig is en als hij stress heeft op zijn werk, heeft hij ook geen spontane zin in seks. Maar hij is altijd bereid om dan zin te maken. En zelfs als hij geen stijve krijgt, dan verwent hij me op een andere manier.
Overigens was de situatie van mijn man in het begin van onze relatie vergelijkbaar met die van jouw man: zijn vrouw had hem gedumpt (officiele reden: omdat hij nooit eens een bloemetje voor haar kocht...) (echte reden: zij verliefd op een ander), een van zijn kinderen wilde hem niet meer zien (omdat haar moeder haar leugens verteld had over haar vader) en financiële problemen vanwege de scheiding. Dat alles was geen beletsel voor hem om veel en heerlijke seks met me te hebben.
Het probleem ligt dus niet aan het feit dat hij een man is en ook niet aan de situatie. Het zit in hem.
Ik zie nu twee mogelijkheden: of hij houdt niet genoeg rekening met jouw gevoelens en wensen (omdat hij altijd nogal egocentrisch geweest is, of omdat hij nog altijd zijn scheiding niet goed verwerkt heeft) ; of hij heeft echt toch wel fysieke erectieproblemen, ondanks dat hij beweert van niet. Weet je heel zeker dat hij geen erectieprobleem heeft??? Hoe kun je dat eigenlijk weten? En een erectieprobleem hoeft natuurlijk niet te betekenen dat er geen seks is, hij kan je op andere manieren verwennen.
Ik vind het zoals anderen hier, de situtatie nogal ongelijkwaardig. Hij heeft het niet voor je over om je fysiek te verwennen. Dat getuigt niet van liefde naar jou toe. Heb je hem dat al eens op die manier gezegd?
woensdag 6 februari 2008 om 09:52
Pff, op je 22ste al met dergelijk probleem kampen lijkt me beangstigend.
Ik wil je niet alle hoop ontnemen, maar bij mezelf is het enkel maar bergaf gegaan.
Zie je een verband met het feit dat er kinderen in huis rondlopen? Al geprobeerd om enkele dagen zonder de kids te zijn? Onze jongste zoon is er eventjes niet en dat lijkt bij ons al een verschil te maken (het is er toch al een keer van gekomen de voorbije week, hoera!).
Vermoeidheid en stress kunnen best een reden zijn. tracht hem eens relax te krijgen (een wellness weekendje?)
Maar ik vermoed dat het gewoon gaat om een (groot) verschil in behoefte aan seks en daar heb ik zelf, na 12 jaar huwelijk, nog steeds geen antwoord op gevonden.
Ik wil je niet alle hoop ontnemen, maar bij mezelf is het enkel maar bergaf gegaan.
Zie je een verband met het feit dat er kinderen in huis rondlopen? Al geprobeerd om enkele dagen zonder de kids te zijn? Onze jongste zoon is er eventjes niet en dat lijkt bij ons al een verschil te maken (het is er toch al een keer van gekomen de voorbije week, hoera!).
Vermoeidheid en stress kunnen best een reden zijn. tracht hem eens relax te krijgen (een wellness weekendje?)
Maar ik vermoed dat het gewoon gaat om een (groot) verschil in behoefte aan seks en daar heb ik zelf, na 12 jaar huwelijk, nog steeds geen antwoord op gevonden.
woensdag 6 februari 2008 om 10:20
Nee op die manier heb ik het nog nooit tegen hem gezegd. Hij zegt bij hoog en laag, 'alles komt goed'. Als hij zich maar relaxt voelt en geen druk ervaart, komt het goed zegt ie. Ik wacht inmiddels bijna 3 jaar en ook als ik dat aangeef moet ik vooral geduld hebben en zegt hij ook eraan te werken.. Nogmaals ik heb voor veel dingen begrip, natuurlijk ook voor hem, maar nu begint de moed een beetje op te raken.
En zoals ik het nu zie is de situatie is zeker ongelijkwaardig. Echt ik heb te lang geduld gehad met hem en nog steeds niks terug gekregen. Maw hij kan dit wel 10jr blijven roepen 'alles komt goed'. Moe wordt ik er van, en vooral ook niet geil
woensdag 6 februari 2008 om 10:26
Als de kinderen er niet zijn, dan moet meneer bijtanken van de drukte van hun. Iedereen trekt aan hem, de kinderen, zijn werk, schuldeisers etc. Dat ik het bijna erg vindt dat ik ook nog eens zeur om seks nog wel.
En tja elke week naar een wellness, wordt wel een erg dure wip haha
En dat ik hiermee kamp op jonge leeftijd maakt voor mij niks uit. Waarom moet het leven alleen maar lang leve de lol zijn, ik vermaak me wel maar ken ook mijn verantwoordelijkheden.
Maar hoe ga jij hiermee om in je relatie?
woensdag 6 februari 2008 om 10:36
Enkele jaren geleden had ik de hoop totaal opgegeven na een vol jaar (jawel) zonder seks. Toen heb ik eens een scheve schaats gereden en daarna ging ik nog wel meer "schaatsen" omdat mijn "schuldgevoel" achterwege bleef. Sinds een zestal maand ben ik weer "married single" (zonder SV) en tracht het vuur nog eens aan te wakkeren. Ik heb wel de indruk dat mijn vrouw een (weliswaar) schuchtere poging onderneemt om het iets meer te doen omdat onze relatie toch wel ernstig onder druk kwam te staan.
Soms denk ik wel dat ons verschil in seksueel verlangen vroeg of laat tot een breuk zal leiden. Blijven hopen tegen beter weten in? Ik weet het niet, hoor. Seks is zeer belangrijk voor me maar ik kan het niet opbrengen om er om die reden de brui aan te geven omdat ik dan zoveel andere dingen verlies.
Soms denk ik wel dat ons verschil in seksueel verlangen vroeg of laat tot een breuk zal leiden. Blijven hopen tegen beter weten in? Ik weet het niet, hoor. Seks is zeer belangrijk voor me maar ik kan het niet opbrengen om er om die reden de brui aan te geven omdat ik dan zoveel andere dingen verlies.
woensdag 6 februari 2008 om 11:54
woensdag 6 februari 2008 om 11:55
Eeeeh Lotte, gisteren schreef je bovenstaande. Daarna schreef je ook nog dat je eigenlijk alleen HEM wil, maar het is dus niet zo dat "een ander" nooit in je hoofd is opgekomen.
Je bent pas 22 (toch?) en ik kan je zeggen dat jouw seksuele behoeftes alleen maar heftiger zullen worden met de jaren. Weet je, als je van elkaar houdt, doe/probeer je bepaalde dingen voor elkaar ook al sta je er zelf in eerste instantie misschien niet zo voor open. Je hebt samen een relatie en als je die monogaam wilt houden, en je dus voor je seksuele behoeftes bij elkaar moet zijn, moet je er soms ook wat voor over hebben.
Ik ga je een voorbeeldje geven uit m'n eigen relatie: mijn vent begon na 3 dagen relatie tegen mij over anaal (bij mij, dan he) en ik zag dat echt totaal niet zitten. Ik vond het genant, vies en ik dacht dat het erg pijn zou doen. Na een jaar of 5 (toen het vertrouwen genoeg gegroeid was) heb ik me over m'n bezwaren heengezet en de sprong gewaagd. En blij dat ie was! En ik uiteindelijk ook. Niet zozeer omdat het best lekker en geil is maar ik was gewoon blij dat IK degene was die hem kon geven wat ie wilde. Hij hoeft nergens z'n hele leven over te fantaseren zonder het te doen, want hij kan het bij mij kwijt. Daar ben ik voor, zijn vrouw, zijn maatje, zijn alles.
Zo zou ik, als ik jou was, je vriend voorstellen dat als hij geen zin heeft, hij jou wel bevredigt (met vingers, tong of misschien speeltje). Ziet ie dat ook niet zitten en vindt hij echt dat je moet wachten tot bij hem de zin ooit weer de kop op steekt, vind ik dat persoonlijk behoorlijk egoïstisch. Dus laat je niet aanpraten dat jij de egoïst bent hier!
Hij is waarschijnlijk ook wat ouder dan jij en je klinkt alsof je nogal tegen hem opkijkt?
woensdag 6 februari 2008 om 12:22
Hij is 10 jaar ouder, doch qua gedrag ben ik meestal 'de oudere'. Dus tegen hem opkijken, niet echt. Ik kijk naar hem als mijn vent, mijn liefde, mijn maatje en misschien doordat ik nog steeds verlieft ben en onwijs van hem houd ik daardoor meer geduld heb met deze kwestie.
Vandaag kwam het ook weer ff te spraken, en hij beweerd echt zijn best te doen. En natuurlijk heb ik er weleens aan gedacht om vreemd te gaan, doch het liefst doe ik het met hem en ik zie dat dan ook zeker niet als de oplossing door vreemd te gaan. Was het maar zo makkelijk..
woensdag 6 februari 2008 om 12:23
Lotte, dat probeerde ik in een vorige post ook uit te leggen.
Je schrijft dat je te veel zou verliezen. Wat is dat dan, 'te veel'? Wat in je relatie is zo bijzonder dat je het niet meer in een andere relatie zou kunnen vinden? Weet je, ik heb ook wel eens gedacht dat ik door te scheiden 'te veel' zou verliezen. Achteraf gezien heb ik er alleen maar enorm veel door gewonnen, namelijk een vééél betere relatie en veel betere seks.
Ik wil alleen maar zeggen: als je man (of vriend, ik weet het niet zeker) helemaal niet bereid is om zich in te zetten voor jullie relatie, dan is er iets fundamenteel niet goed. Als een relatie goed is, dan is het geluk van je partner het belangrijkste in je leven (eventueel samen met het geluk van je kinderen). Belangrijker dan je werk, je financiën of wat dan ook. Natuurlijk kun je wel eens een paar dagen, weken of zelfs maanden een dip hebben waardoor je tijdelijk meer aan jezelf denkt dan aan je partner. Dat is menselijk. Maar als dat al bijna van in het begin van de relatie zo is, en al jaren duurt, lijkt het er erg op dat je partner structureel veel meer op zichzelf gericht is dan op jouw geluk. (Hij kan natuurlijk ook depressief zijn, en dan heeft hij therapie en eventueel medicatie nodig.)
Ik vind 3 jaar geduld hebben al héél erg lang. Hij vraagt wel heel erg veel van jou. Vreemd dat hij dat niet inziet!
woensdag 6 februari 2008 om 12:28
woensdag 6 februari 2008 om 12:33
Ik vindt onze relatie te kostbaar om dit op te geven puur vanwege de seks. Ook hebben we samen een kind en ik wil ons kind niet het gezinsleven ontnemen, puur omdat mama meer seks wil..
Natuurlijk als dit zo jaren blijft zou ik niet mijn hele leven bij hem blijven vanwege ons kind, maar op dit moment zijn er nog teveel goeie/leuke dingen binnen onze relatie om het hierom te eindigen.
Al speelt dit wel een grote rol in mijn leven.
Doch ik ben niet alleen maar vrouw maar ook een moeder.
Ik hoop dat je mijn standpunt hierin begrijpt, en niet dat ik alleen maar een poppetje ben dat naar zijn wensen danst.
woensdag 6 februari 2008 om 13:01
Ik geloof je heus wel als je zegt dat je hartstikke assertief bent en je laat horen als je het ergens niet mee eens bent. Tegelijkertijd schrijf je hierboven ergens dat hij verbaal veel sterker is dan jij. En ook heb ik nog steeds het idee dat jouw leven al 3 jaar om zijn moeilijkheden, wensen en behoeftes draait.
Ook vind ik het een beetje gek dat je toch zo verliefd op hem bent geworden ondanks het feit dat jullie, ook in het begin, sporadisch seks hadden. Het kan hoor, dat geloof ik echt wel, alleen is het voor mij heel moeilijk te begrijpen. Natuurlijk is er meer in het leven dan seks maar voor een gezonde, stabiele relatie is het wat mij betreft een onmisbaar onderdeel, zeker op de lange duur. Jij hebt een man getroffen met een boel bagage, terwijl je ook had kunnen gaan voor een man zonder al die sores. Dat heeft van jou al heel wat gevergd, gok ik zo. Nu jullie in wat rustiger vaarwater terecht zijn gekomen (scheiding rond, jullie kindje wat groter) zou er echt wel eens wat aandacht mogen zijn voor jouw wensen en behoeftes.
Ik vind het ook frappant dat je schrijft dat je náast vrouw, oók nog moeder bent. Volgens mij ben je in werkelijkheid vooral moeder en ben je het vrouw-zijn een beetje verleerd. Opvallend dus dat je dat omdraait.
Ik snap ook dat het voor jou geen optie is om de relatie te verbreken en dat zou ik je in dit stadium ook zeker nog niet aanraden. Wat wel belangrijk is, is dat je vriend zich gaat beseffen dat dit voor jou wel degelijk een wezenlijk probleem is en dat er daarom dus aan gewerkt moet worden. Sterker nog: er MOET wat veranderen. Ik denk niet dat je vriend inmiddels daar al de noodzaak van inziet en dus is het aan jou om hem dit duidelijk te maken.
Krijg je daarna nog steeds nul op rekest, zou ik in ieder geval beginnen met wat leuke spulletjes voor jezelf aan te schaffen en voor mijn part jezelf bevredigen terwijl hij er naast ligt......
Ook vind ik het een beetje gek dat je toch zo verliefd op hem bent geworden ondanks het feit dat jullie, ook in het begin, sporadisch seks hadden. Het kan hoor, dat geloof ik echt wel, alleen is het voor mij heel moeilijk te begrijpen. Natuurlijk is er meer in het leven dan seks maar voor een gezonde, stabiele relatie is het wat mij betreft een onmisbaar onderdeel, zeker op de lange duur. Jij hebt een man getroffen met een boel bagage, terwijl je ook had kunnen gaan voor een man zonder al die sores. Dat heeft van jou al heel wat gevergd, gok ik zo. Nu jullie in wat rustiger vaarwater terecht zijn gekomen (scheiding rond, jullie kindje wat groter) zou er echt wel eens wat aandacht mogen zijn voor jouw wensen en behoeftes.
Ik vind het ook frappant dat je schrijft dat je náast vrouw, oók nog moeder bent. Volgens mij ben je in werkelijkheid vooral moeder en ben je het vrouw-zijn een beetje verleerd. Opvallend dus dat je dat omdraait.
Ik snap ook dat het voor jou geen optie is om de relatie te verbreken en dat zou ik je in dit stadium ook zeker nog niet aanraden. Wat wel belangrijk is, is dat je vriend zich gaat beseffen dat dit voor jou wel degelijk een wezenlijk probleem is en dat er daarom dus aan gewerkt moet worden. Sterker nog: er MOET wat veranderen. Ik denk niet dat je vriend inmiddels daar al de noodzaak van inziet en dus is het aan jou om hem dit duidelijk te maken.
Krijg je daarna nog steeds nul op rekest, zou ik in ieder geval beginnen met wat leuke spulletjes voor jezelf aan te schaffen en voor mijn part jezelf bevredigen terwijl hij er naast ligt......
woensdag 6 februari 2008 om 13:06
Toen ik vreemd begon te gaan, heb ik idd altijd gezegd dat ik niet verliefd kon/mocht worden op een ander. Ik zocht enkel goede seks buiten de deur, niet meer en niet minder. Als je SV je daarin begrijpt (en zelf ook niet verder wil gaan), lukt dat aardig. Voor minstens 1 van die vrouwen met wie ik toch een vrij langdurige affaire heb gehad, had ik overigens wel echt verregaande gevoelens maar ook zij heeft nooit mijn huwelijk onder druk willen zetten.
Ik vermoed dat het niet altijd zo van een leien dakje loopt (zonder dat het daarom moet ontaarden in een "Fatal attraction")
Zoals ik al zei gaat het voor het ogenblik weer een stukje beter in mijn relatie (hoewel nog véél te weinig en veel te inspiratieloze seks als je het mij vraagt). Wie weet zijn de magere jaren achter de rug?
Ik vermoed dat het niet altijd zo van een leien dakje loopt (zonder dat het daarom moet ontaarden in een "Fatal attraction")
Zoals ik al zei gaat het voor het ogenblik weer een stukje beter in mijn relatie (hoewel nog véél te weinig en veel te inspiratieloze seks als je het mij vraagt). Wie weet zijn de magere jaren achter de rug?
woensdag 6 februari 2008 om 13:18
Absoluut ben ik er dmv dit forum achter gekomen dat het altijd alleen maar om zijn gemoedstoestand ging en zijn problemen. Terwijl ik dat voorheen niet zo zag. Kortom een eye-opener.
Hoe ik toch ooit zo gek op hem ben geworden, daar zijn genoeg redenen voor. Hij is een super vent doch laat zich soms iets teveel beinvloeden door emoties. Los van dat is het ook een onwijs lekker ding en dan wil je niks liever dan seks en ook omgekeerd, we zijn allebei knap en welke vent met een 22 jarige meid zou niet alleen maar aan seks denken. Al zijn vrienden jaloers maar ondertussen haha.
En natuurlijk had ik voor iemand kunnen gaan zonder bagage en dat heb ik ook voorheen altijd gehad, ik had altijd relaties rond dezelfde leeftijd en was hier ook happy mee. Doch dan ontmoet je toch mister right (now).
Ik denk dat hij inderdaad er niet genoeg van op de hoogte was, hoe grote rol dit bij mij speelde. Al is dit wel vaak genoeg ter sprake gekomen, maar blijkbaar niet met de juiste woorden vanuit mij.
woensdag 6 februari 2008 om 13:27
Ik hoop het voor je tin-tin!
Geen idee in welke fase jouw relatie zich bevindt, maar ik kan voor mezelf zeggen dat onze seksuele relatie er in de loop der jaren alleen maar beter op is geworden. Niet qua frequentie overigens want de eerste jaren besprongen we elkaar meerdere keren per dag. Als er eenmaal kindjes etc. komen, wordt dat door praktische omstandigheden wat minder maar ik raakte langzamerhand alle remmingen kwijt en had geen gevoelens meer van schaamte terwijl ik dat in de eerste jaren wel degelijk had. Nu we klaar zijn met kinderen maken, dragen, voeden etc. ervaar ik zelfs een overmatige interesse in seks bij mezelf en mijn man vindt dat helemaal niet erg!
Geen idee in welke fase jouw relatie zich bevindt, maar ik kan voor mezelf zeggen dat onze seksuele relatie er in de loop der jaren alleen maar beter op is geworden. Niet qua frequentie overigens want de eerste jaren besprongen we elkaar meerdere keren per dag. Als er eenmaal kindjes etc. komen, wordt dat door praktische omstandigheden wat minder maar ik raakte langzamerhand alle remmingen kwijt en had geen gevoelens meer van schaamte terwijl ik dat in de eerste jaren wel degelijk had. Nu we klaar zijn met kinderen maken, dragen, voeden etc. ervaar ik zelfs een overmatige interesse in seks bij mezelf en mijn man vindt dat helemaal niet erg!
woensdag 6 februari 2008 om 13:40
Weet je Lotte, mijn man is ook een zeer emotioneel mens. Eerlijk gezegd heb ik nog niet eerder (of later) zo'n emotionele man gekend. Dat kan iets te maken hebben met zijn afkomst (Zuid-Amerika) maar ik weet ook zeker dat dat voor mij één van de redenen was om hem niet te laten lopen.
Gelukkig heeft hij (o.a.) met behulp van mij, geleerd om die emoties onder woorden te brengen, zodat ik er ook echt iets aan heb!
Wel fijn om te horen, dat je nu beter inziet hoe je een dergelijk gesprek over seks met je man zou kunnen laten verlopen door het meer bij jezelf te houden. Misschien gaat ie zich wel kapot schrikken, hoor, dat jij ineens de aandacht op jezelf richt. Wel klinkt hij als een man waar je wat bij kwijt kunt, dus ik heb nog steeds goede hoop. Mannen begrijpen hints vaak niet en zijn van nature vaak wat egocentrisch (let op: dit is iets anders dan egoïstisch!) Ze hebben gewoon duidelijke woorden nodig om tot ze door te dringen. Hopelijk gaat jou dit, op deze manier, lukken. Verder hoop ik dat je vriend op een bepaald moment ook weer kan genieten van seks, want hij mist wel veel op deze manier. Inderdaad: welke man wil nu niet een knap, strak, lekker ding van 22 in z'n bed die alles voor hem wil doen?
Gelukkig heeft hij (o.a.) met behulp van mij, geleerd om die emoties onder woorden te brengen, zodat ik er ook echt iets aan heb!
Wel fijn om te horen, dat je nu beter inziet hoe je een dergelijk gesprek over seks met je man zou kunnen laten verlopen door het meer bij jezelf te houden. Misschien gaat ie zich wel kapot schrikken, hoor, dat jij ineens de aandacht op jezelf richt. Wel klinkt hij als een man waar je wat bij kwijt kunt, dus ik heb nog steeds goede hoop. Mannen begrijpen hints vaak niet en zijn van nature vaak wat egocentrisch (let op: dit is iets anders dan egoïstisch!) Ze hebben gewoon duidelijke woorden nodig om tot ze door te dringen. Hopelijk gaat jou dit, op deze manier, lukken. Verder hoop ik dat je vriend op een bepaald moment ook weer kan genieten van seks, want hij mist wel veel op deze manier. Inderdaad: welke man wil nu niet een knap, strak, lekker ding van 22 in z'n bed die alles voor hem wil doen?
woensdag 6 februari 2008 om 20:41
Hoi,
hier nog iemand die je verhaal volledig herkent. Met name altijd het initiatief moeten nemen (en daarbij vaak afgewezen worden) vond ik heel frusterend. Na jaren gezwoeg ben ik uiteindelijk veel explicieter geworden in mijn verwachtingen (had ik natuurlijk al veel eerder moeten doen). Dat heeft in ieder geval geleidt tot een een afspraak over hoe vaak en wanneer. 't is wat geforceerd, maar het helpt wel (ook al gaat het nakomen van die afspraken niet altijd vanzelf/vol enthousiasme). Hoe het op de lange termijn uitpakt weet ik nog niet.
Wellicht is zo'n afspraak ook iets jullie.
hier nog iemand die je verhaal volledig herkent. Met name altijd het initiatief moeten nemen (en daarbij vaak afgewezen worden) vond ik heel frusterend. Na jaren gezwoeg ben ik uiteindelijk veel explicieter geworden in mijn verwachtingen (had ik natuurlijk al veel eerder moeten doen). Dat heeft in ieder geval geleidt tot een een afspraak over hoe vaak en wanneer. 't is wat geforceerd, maar het helpt wel (ook al gaat het nakomen van die afspraken niet altijd vanzelf/vol enthousiasme). Hoe het op de lange termijn uitpakt weet ik nog niet.
Wellicht is zo'n afspraak ook iets jullie.
donderdag 7 februari 2008 om 00:53
Pff.. net pissig uit bed gestapt.. Vol goeie moed ging ik weer naast mijn man liggen, beetje strelen, geen reactie.. Vervolgens ging ik mezelf vingeren, toen ik klaar was vroeg ik aan hem waarom hij niks deed.. Waarop hij antwoord dat is toch ook leuk dat je dat gewoon kan doen 'alleen'. Nou schiet mij maar lek, ik zei nog tegen hem dat ik hoopte dat hij daarvan juist geil zou worden, maar nee... Ik kreeg vervolgens een lading verwijten over me heen dan de gehoopte sperma
Zucht...Afspraken hierover maken nee, denk niet dat ik daarmee succes boek. Aangezien dat hem alleen maar meer druk zou geven.
donderdag 7 februari 2008 om 09:15
Het is toch een onrechtvaardige wereld, hé Lotje.
Gisterenavond kreeg ik ook de wind van voren omdat ik naakt onder de lakens kroop. (Kan je nou geen pyjama of tenminste een boxershort aantrekken!) Niet dat het met voorbedachten rade was hoor (gewoon lekker naakt tegen elkaar liggen kan ook al eens volstaan), maar als je dan zo'n reactie krijgt is je verlangen zeker ineens over.
Gisterenavond kreeg ik ook de wind van voren omdat ik naakt onder de lakens kroop. (Kan je nou geen pyjama of tenminste een boxershort aantrekken!) Niet dat het met voorbedachten rade was hoor (gewoon lekker naakt tegen elkaar liggen kan ook al eens volstaan), maar als je dan zo'n reactie krijgt is je verlangen zeker ineens over.
donderdag 7 februari 2008 om 09:22
Tintin, dan zeg je toch dat jij zelf bepaalt hoe je slaapt? Waarom zou je een pyjama aan moeten trekken als je liever naakt in bed ligt?
Jij eist toch ook niet van je vrouw dat ze naakt moet slapen.
Dit is toch duidelijk een geval van ongelijkwaardigheid in mijn ogen.
Zij beslist namelijk hoe jij slaapt. Ik word er een beetje plaatsvervangend boos om!
Jij eist toch ook niet van je vrouw dat ze naakt moet slapen.
Dit is toch duidelijk een geval van ongelijkwaardigheid in mijn ogen.
Zij beslist namelijk hoe jij slaapt. Ik word er een beetje plaatsvervangend boos om!
donderdag 7 februari 2008 om 09:30
Sneu om deze reacties te lezen. Ik kan het me heel goed voorstellen hoe frustrerend het is om sex te willen terwijl je partner het niet wilt. Bij ons is het mijn vriendin die meestal aangeeft. Ik "word dus versierd" in feite, net zoals ik hier in de meeste reacties ook lees. Maar onze libido's liggen vrij dicht bij elkaar (paar x per maand) dus dat matched wel. Ik kan me ook heel goed voorstellen wat de mannen in kwestie in dit topic meemaken. Ik heb dat ook wel eens, dat "emotionele" dat ik mij niet los kan maken in het hoofd van bepaalde zaken op werk en/of verenigingen etc. Dan ben ik aan 't denken en staat m'n hoofd eigenlijk niet naar sex. Toch weet ik ook wel weer dat als mijn vrouw het gezellig maakt (heel vroeg naar bed na de kinderen, waxine lichtjes, wijntje of iets anders, vers gedouched, veel aaien en knuffelen) dat de zin dan vaak wel vanzelf komt. In ieder geval word ik er rustiger van in het hoofd en dat is dan al heel wat. Toch kan het voorkomen dat ik dan toch niet echt zin heb in sex (een stijve is immers niet te forceren!). Dan vind ik wel (als gelijkwaardige partners) dat je ook aan je vrouw moet denken en samen iets moet ondernemen. Ik kan haar natuurlijk altijd beffen, genieten van haar borsten, haar kussen en strelen etc. Zelf neemt ze ook initiatief door een speeltje te nemen en zelf te vingeren. Ze komt vaak meerdere keren klaar en ik lig er dan bij/naast. In die zin: Ik zorg wel dat ik er niet als een dooie naast lig maar gun haar de orgasmes, ik geniet er van dat zij geniet en dan een lekker slaapmutsje heeft. Nou, dit was dan hoe het bij ons gaat. Hoop dat ik iets nuttigs bijgedragen heb aan het "leed" wat ik hierboven gelezen heb.
.
donderdag 7 februari 2008 om 11:34
Ik heb het hier met hem over gehad en hij vindt het absurd dat ik hem dan bijna zou dwingen/tegen zijn zin in, seks van hem verwacht. En tja dat lijkt me ook niet bepaald opwindend.
Volgens hem moet ik er niet meer over praten maar gewoon doen. Hij geeft wel toe dat de sfeer eromheen (afwijzing) door zijn schuld is ontstaan maar dat wij dit beiden nu moeten doorbreken.
Allemaal hele mooie woorden maar aangezien ik gister weer werd afgewezen denk ik maar dat ik of blijf rondlopen als een geil lekker ding of ik doe 40 dagen zonder seks* (programma EO).
Zucht..
donderdag 7 februari 2008 om 13:02
Lotte: wat zijn precies de verwijten die je over je heen krijgt, als ik vragen mag? En heb jij, op jouw beurt ook nog even wat verwijten ertegenaan gegooid? Of in ieder geval iets geroepen van "ik heb het nodig en ik verwacht van jou dat jij het me gaat geven".
Hij heeft trouwens wel gelijk als hij zegt dat jullie deze impasse samen zullen moeten doorbreken. Toch zal hij in eerste instantie moeten gaan aangeven wat hij van jou nodig heeft om weer bij zijn seksuele gevoelens te kunnen.
Zijn er dingen die hij superopwindend vindt of wordt hij bijvoorbeeld opgewonden van een romantische sfeer (of juist niet!). Alleen op die manier zou jij kunnen bijdragen aan het doorbreken van deze situatie. Jij hébt namelijk al zin.
Het valt mij op dat er toch veel stellen zijn waarvan één van de twee vindt dat dit soort dingen allemaal spontaan en vanzelf goed moeten gaan/komen. Ik denk echt dat dat onmogelijk is. Er zal gewoon af en toe expliciet over gesproken moeten worden want je kunt nu eenmaal niet in elkaars hoofd kijken.
Gek ook dat velen het belang van een goede seksuele verstandhouding tussen partners niet inzien. Je kunt wel zeggen dat seks misschien niet het állerbelangrijkste is in een relatie maar ik zie gewoon heel veel stellen om me heen die uit elkaar gaan. Als je dan doorvraagt, blijkt elke keer weer dat één van de twee (of allebei) niet echt tevreden was over dat deel van de relatie.
Hij heeft trouwens wel gelijk als hij zegt dat jullie deze impasse samen zullen moeten doorbreken. Toch zal hij in eerste instantie moeten gaan aangeven wat hij van jou nodig heeft om weer bij zijn seksuele gevoelens te kunnen.
Zijn er dingen die hij superopwindend vindt of wordt hij bijvoorbeeld opgewonden van een romantische sfeer (of juist niet!). Alleen op die manier zou jij kunnen bijdragen aan het doorbreken van deze situatie. Jij hébt namelijk al zin.
Het valt mij op dat er toch veel stellen zijn waarvan één van de twee vindt dat dit soort dingen allemaal spontaan en vanzelf goed moeten gaan/komen. Ik denk echt dat dat onmogelijk is. Er zal gewoon af en toe expliciet over gesproken moeten worden want je kunt nu eenmaal niet in elkaars hoofd kijken.
Gek ook dat velen het belang van een goede seksuele verstandhouding tussen partners niet inzien. Je kunt wel zeggen dat seks misschien niet het állerbelangrijkste is in een relatie maar ik zie gewoon heel veel stellen om me heen die uit elkaar gaan. Als je dan doorvraagt, blijkt elke keer weer dat één van de twee (of allebei) niet echt tevreden was over dat deel van de relatie.
