Psyche
alle pijlers
En nu even eerlijk....
vrijdag 8 februari 2008 om 21:56
Dus ik wil geen politiek correcte antwoorden, gedachten ingegeven door Oprah Winfrey of God (al worden die vaak als eenheid gezien), geen Moeder Theresa-achtige zalvende woorden of onrealistische benaderingen.
Mijn vraagstelling luidt als volgt: zijn er mensen die absoluut nergens goed in zijn, die eigenlijk niets kunnen, mislukt zijn op sociaal gebied, a-muzikaal zijn, een voorgebakken lasagneschotel als hoogtepunt van hun kookkunst beschouwen, niet kunnen studeren en een te slap karakter hebben om naar de sportschool te gaan om de bierbuik/vetrollen weg te trainen?
Ik denk persoonlijk van wel.
En helaas schaar ik mijzelf ook onder die categorie. Maar het gaat om meningen, dus ik ben benieuwd.
Mijn vraagstelling luidt als volgt: zijn er mensen die absoluut nergens goed in zijn, die eigenlijk niets kunnen, mislukt zijn op sociaal gebied, a-muzikaal zijn, een voorgebakken lasagneschotel als hoogtepunt van hun kookkunst beschouwen, niet kunnen studeren en een te slap karakter hebben om naar de sportschool te gaan om de bierbuik/vetrollen weg te trainen?
Ik denk persoonlijk van wel.
En helaas schaar ik mijzelf ook onder die categorie. Maar het gaat om meningen, dus ik ben benieuwd.
zondag 10 februari 2008 om 12:33
Maar er zijn zoveel vrouwen die het doen Minny, ik heb het niet over één specifiek hier 
Ik vind het ook geen schande of zo, maar ik vind het wel interessant wáárom we dat toch doen.
Ik herken het ook van mezelf; als ik me rot voel kan ik mezelf wel eens vreselijk dik ende lelijk voelen (wat ik niet ben), en dan post ik dat ook - inclusief mijn kledingmaten en lengte en gewicht en zo. Om vervolgens een stroom aan berichten te krijgen dat ik daarmee toch écht niet dik kan zijn.
En het stomste is, het maakt niet eens dat ik me nu echt heel veel beter voel. Ik voel me eerder Onbegrepen.
Maar een paar dagen later is het dan wél weer lekker, al die berichtjes
Waarom doen we dat toch !!!
Ik vind het ook geen schande of zo, maar ik vind het wel interessant wáárom we dat toch doen.
Ik herken het ook van mezelf; als ik me rot voel kan ik mezelf wel eens vreselijk dik ende lelijk voelen (wat ik niet ben), en dan post ik dat ook - inclusief mijn kledingmaten en lengte en gewicht en zo. Om vervolgens een stroom aan berichten te krijgen dat ik daarmee toch écht niet dik kan zijn.
En het stomste is, het maakt niet eens dat ik me nu echt heel veel beter voel. Ik voel me eerder Onbegrepen.
Maar een paar dagen later is het dan wél weer lekker, al die berichtjes
Waarom doen we dat toch !!!
zondag 10 februari 2008 om 12:35
Tangerine, inderdaad, veel vrouwen doen dat. Maar als je je bewust wordt van je eigen gedrag dan zal die onderbewuste irritante neiging echt de kop niet meer opsteken. Ik vind dergelijk gedrag niet getuigen van innerlijke rijkdom.
Nog zoiets: veel vrouwen gaan met een veel hoger kinderlijker stemmetje praten als ze iets van een man gedaan moeten krijgen. Als je niet beter weet, dan is dat onbewust en misschien zelfs wel logisch, als je wel beter weet dan weet je ook dat je door je anders op te stellen veel meer bereikt.
Iedereen die hier je hierop aanspreekt gaat met haar hakken in het zand, totdat het kwartje valt.
Nog zoiets: veel vrouwen gaan met een veel hoger kinderlijker stemmetje praten als ze iets van een man gedaan moeten krijgen. Als je niet beter weet, dan is dat onbewust en misschien zelfs wel logisch, als je wel beter weet dan weet je ook dat je door je anders op te stellen veel meer bereikt.
Iedereen die hier je hierop aanspreekt gaat met haar hakken in het zand, totdat het kwartje valt.
zondag 10 februari 2008 om 12:37
zondag 10 februari 2008 om 12:37
Ik heb een paar sneetjes brood, 2 eieren en 2 plakjes bacon in huis, niet veel maar genoeg voor een lekker gebakken eitje met spek op toast. En als ik meer van alles had gehad dan had ik nog steeds alleen maar dat gemaakt.
Zo is het ook met je IQ denk ik, als je niet perse hoog hoeft te presteren maar gelukkig kan zijn met iets met minder status waar je van geniet...wat heb je dan aan die overige IQ puntjes? Die kunnen dan best in de weg gaan zitten lijkt mij.
Zo is het ook met je IQ denk ik, als je niet perse hoog hoeft te presteren maar gelukkig kan zijn met iets met minder status waar je van geniet...wat heb je dan aan die overige IQ puntjes? Die kunnen dan best in de weg gaan zitten lijkt mij.
zondag 10 februari 2008 om 12:37
Nou, ik kan de slimmen en minder slimmen wel van elkaar onderscheiden:
Het valt me ook op dat iedereen hier zichzelf slimmer vindt dan gemiddeld
Lopen er op viva nu zo ontzéttend veel slimme mensen rond, of heeft de helft een niet helemaal kloppend zelfbeeld?
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 10 februari 2008 om 12:45
Erg he?:
[...]
Dit is heel herkenbaar...en dan ben ik nog verbaasder als ik het voor de 10e keer uit moet leggen omdat sommigen het gewoon niet vatten en steeds denken dat ik iets anders bedoel...en dat vind ik nog irritant ook...
Mijn werk bestaat voor een groot deel uit discussiëren en zien te overtuigen, en ik moet er altijd bewust bij stilstaan dat ik vaak reuzestappen maak in mijn redeneringen, maar dat ik voor de overtuigingskracht de tussenliggende 'babysteps' óók moet benoemen. Wat ik op zich dan weer onzin vind "want dat is toch duidelijk" maar ja, als ik 't niet doe, verlies ik...
zondag 10 februari 2008 om 12:47
Janken, daar ben ik ook heel goed in.
Hmm, dat kan positiever. Ik kan gevoelens van 16 jaar terug zonder problemen weer herbeleven. En ik kan me heel goed inleven in andermans verdriet. Tel dat bij elkaar op en je hebt een huilbui als een zondvloed.
Zo, daar knapt een mens van op. Al kan ik me weer helemaal opnieuw gaan opmaken.
Hmm, dat kan positiever. Ik kan gevoelens van 16 jaar terug zonder problemen weer herbeleven. En ik kan me heel goed inleven in andermans verdriet. Tel dat bij elkaar op en je hebt een huilbui als een zondvloed.
Zo, daar knapt een mens van op. Al kan ik me weer helemaal opnieuw gaan opmaken.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zondag 10 februari 2008 om 12:47
zondag 10 februari 2008 om 12:48
Herkenbaar. Ik ben altijd 10 stappen voor de muziek uit en dan moet je tijd gan besteden aan het benoemen van die 10 stappen. Pffffff.:
[...]
Erg he?
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zondag 10 februari 2008 om 12:50
zondag 10 februari 2008 om 12:50
Ik herken ook heel veel in wat jij zegt.:
[...]
Mooi omschreven
Best lastig soms, voor mij althans, want daardoor komen dingen vaak anders/harder over dan ik het bedoel. Ik ben heel feitelijk ingesteld, zeg gewoon de dingen precies zoals ik ze zie, zonder een mooi suikerlaagje eromheen. En dan ben ik compleet verbaasd als men dan begint over mijn toon, want voor mij gaat het om wat ik zeg. Wat vervolgens compleet genegeerd wordt...
zondag 10 februari 2008 om 12:53
Ook herkenbaar! Dat vond ik met wiskunde altijd zo vervelend, dat je moest opschrijven hoe je aan een antwoord gekomen was. Ik had vaak een slecht cijfer terwijl ik wel de juiste uitkomst had berekend. Puur omdat ik niet goed ben in uitleggen.:
[...]
Nee
Vb met wiskunde: als we op school de een of andere ingewikkelde berekening kregen, sprong ik vaak gelijk door naar het antwoord omdat de tussenliggende berekeningen en formules 'vanzelf' gingen. Het kostte meer moeite om die berekeningen te expliciteren, dan om het juiste antwoord te geven.
zondag 10 februari 2008 om 12:54
Yas, je storten op anderen is heerlijk veilig. Werkt ook lang goed, heel lang goed zelfs als je hierin kunt uitblinken (damned, talent gevonden 
). Het fuckerige is alleen dat de rekening oploopt en je die ooit gepresenteerd krijgt. Je krijgt hem nu volop en mijn god wat zul je er NU klaar mee willen zijn. Hopelijk wordt het snel minder schraal. Gebruik jouw kracht, het iq dat je hebt en de compassie om te voorkomen dat je jezelf ooit nog eens zo lang voorbij loopt. Lukt je dat nog niet om jezelf (lastige materie, als je het mij vraagt), doe het dan voor nu om de moeder van Mirlo en Yaszoon. Doe het om de partner van jouw eigenste negert etc. Hen gun je immers ábsoluut het beste. Voor jou en Mirlo; 
Digi, lees mijn 'oude' topic eens door. Zul je ongetwijfeld een hoop in herkennen. Je komt op mij over als een meid die geen idee heeft van wie ze eigenlijk is. Niet wat anderen van haar denken, maar wie en wat ze diep van binnen is. Gevolg; je speelt toneel voor iedereen en jezelf, raakt jezelf nog meer kwijt en bent als de dood dat je ooit ontmaskerd wordt als 'the worst person on the planet'. Maar in alle pijnlijke eerlijkheid, wat is erger? Jezelf zo kut voelen of jezelf leren kennen en god verhoed er de 'second worst person on the planet' ontdekken? De eerste vreet je levend op, vroeg of later. Jij wilt zelfvertrouwen, maar dat komt pas als er een stuk zelfacceptatie is, en verdomd daarvoor moet je weer enige clue hebben wie je bent.
Weet je, dit proces eindigt nooit. Pas als je dood bent. Al die mensen waarvan je denkt 'die hebben het leuk voor elkaar', ook zij moeten de vinger aan de pols houden. Allemaal voelen ze zich wel eens 'the most useless person on the planet'. Er is geen 'een oplossing' en als dat lampje gaat branden dan wordt het al een stuk makkelijker om te accepteren dat je zelf ook 'maar' work in progress bent.
En pssst. Talent in jezelf herkennen is een stap, maar accepteren dat je daar niet altijd volop het beste haalt óók!
PS; Yas een kaart kan geregeld worden, maar dan verwacht ik er wel een terug tijdens mijn verbouw-annex-logeer-sessie.
). Het fuckerige is alleen dat de rekening oploopt en je die ooit gepresenteerd krijgt. Je krijgt hem nu volop en mijn god wat zul je er NU klaar mee willen zijn. Hopelijk wordt het snel minder schraal. Gebruik jouw kracht, het iq dat je hebt en de compassie om te voorkomen dat je jezelf ooit nog eens zo lang voorbij loopt. Lukt je dat nog niet om jezelf (lastige materie, als je het mij vraagt), doe het dan voor nu om de moeder van Mirlo en Yaszoon. Doe het om de partner van jouw eigenste negert etc. Hen gun je immers ábsoluut het beste. Voor jou en Mirlo; Digi, lees mijn 'oude' topic eens door. Zul je ongetwijfeld een hoop in herkennen. Je komt op mij over als een meid die geen idee heeft van wie ze eigenlijk is. Niet wat anderen van haar denken, maar wie en wat ze diep van binnen is. Gevolg; je speelt toneel voor iedereen en jezelf, raakt jezelf nog meer kwijt en bent als de dood dat je ooit ontmaskerd wordt als 'the worst person on the planet'. Maar in alle pijnlijke eerlijkheid, wat is erger? Jezelf zo kut voelen of jezelf leren kennen en god verhoed er de 'second worst person on the planet' ontdekken? De eerste vreet je levend op, vroeg of later. Jij wilt zelfvertrouwen, maar dat komt pas als er een stuk zelfacceptatie is, en verdomd daarvoor moet je weer enige clue hebben wie je bent.
Weet je, dit proces eindigt nooit. Pas als je dood bent. Al die mensen waarvan je denkt 'die hebben het leuk voor elkaar', ook zij moeten de vinger aan de pols houden. Allemaal voelen ze zich wel eens 'the most useless person on the planet'. Er is geen 'een oplossing' en als dat lampje gaat branden dan wordt het al een stuk makkelijker om te accepteren dat je zelf ook 'maar' work in progress bent.
En pssst. Talent in jezelf herkennen is een stap, maar accepteren dat je daar niet altijd volop het beste haalt óók!
PS; Yas een kaart kan geregeld worden, maar dan verwacht ik er wel een terug tijdens mijn verbouw-annex-logeer-sessie.
vandaag ga ik van alles kunnen
zondag 10 februari 2008 om 12:54
Inderdaad, ga lekker veel blowen en je wordt vanzelf minder intelligent. Heb ook geblowd in mijn leven en heb nog wel eens moeite eraf te blijven, al staat het in geen verhouding tot járen geleden maar ik kon op zeker veel beter leren dan ik nu kan.:
Aan dat slim zijn kun je ook wat doen, hoor. Veel drank, veel drugs, breken je hersencellen vanzelf in gestaag tempo af.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
zondag 10 februari 2008 om 12:55
Minny, het is nu eenmaal zo dat de manier waarop een boodschap gebracht wordt zo´n 80% bepaalt hoe het overkomt. En dat is voor directe personen die het graag over de feiten hebben heel lastig. Ik weet er alles van.
Om te bereiken wat je wilt zul je die toon moeten aanpassen, anders kom je echt nergens. En dat is lastig, maar wel te leren.
Om te bereiken wat je wilt zul je die toon moeten aanpassen, anders kom je echt nergens. En dat is lastig, maar wel te leren.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zondag 10 februari 2008 om 12:58
Hey jij hebt hetzelfde toetsenbord probleempje als Shining gisteren...!
Ja klopt, en het zit me nog meer in de weg omdat ik graag het onderwijs in zou willen. Gaat 'm dus niet worden, geen talent voor. Gelukkig kan ik nog wel iets anders doen in de richting waar ik anders les in zou hebben gegeven. Alles is niet verloren, als een weg geblokkeerd blijkt te zijn, dan neem je gewoon een zijweggetje. Duurt wat langer, maar je kan wel genieten van het uitzicht.
