Werk & Studie
alle pijlers
Oke, toch een nieuw onderwerp wat betreft schrijven...
vrijdag 8 februari 2008 om 22:14
...van artikelen en columns. Ik weet van Mastermind en Lindy dat zij op dit gebied succesvol zijn, en hoewel ik erg lang in het ongewisse ben gebleven betreffende wat nu toch te willen worden, kom ik toch terug op mijn jeugdwens: schrijfster worden.
Ten tijde van de digiwebstrijd (tweede plaats, grmbl) hebben enkele mensen mij over de streep moeten trekken om mee te doen. Alleen had ik het nooit aangedurfd, faalangst en vermeende onkunde. Nu ben ik best een leuk schrijvertje hoor, en kan ik behoorlijk goed argumenteren. Maar ik ben niet meer dan een middelmootje, en zie dat graag veranderen. In mijn zelfmedelijdende act van vandaag heb ik -tot mijn schaamte- insgeschreven voor een cursus schrijven bij de LOI. Staat iig best leuk op je CV, denk ik dan maar.
Ook heb ik veel magazines gecontacteerd, waaronder Psychologie Magazine en damesbladen. Columns, stukken met een bepaald thema, het maakt me niet uit, zolang ik maar een soort van schrijversportfolio kan samenstellen. Uiteindelijk, na afstuderen, wordt er natuurlijk ook wel een beetje verwacht een filosofisch getint boekje te schrijven. Ook heb ik plannen om een boek over mijn leven te schrijven, over hoereren en over de rest van mijn roerig leven. Probleem is, dat ik niet durf. Tips, schoppen onder mijn bevallige derriere of andersoortige posts zijn van harte welkom. Ik wil hier niet klagen over mijn onkunde, maar vooruit kijken. Al is dat toch een beetje lastig, omdat ik mij tov velen minderwaardig voel (en dat voor iemand die erg knap is en buitengewoon intelligent en avontuurlijk).
Wie helpt mij op weg?
Ten tijde van de digiwebstrijd (tweede plaats, grmbl) hebben enkele mensen mij over de streep moeten trekken om mee te doen. Alleen had ik het nooit aangedurfd, faalangst en vermeende onkunde. Nu ben ik best een leuk schrijvertje hoor, en kan ik behoorlijk goed argumenteren. Maar ik ben niet meer dan een middelmootje, en zie dat graag veranderen. In mijn zelfmedelijdende act van vandaag heb ik -tot mijn schaamte- insgeschreven voor een cursus schrijven bij de LOI. Staat iig best leuk op je CV, denk ik dan maar.
Ook heb ik veel magazines gecontacteerd, waaronder Psychologie Magazine en damesbladen. Columns, stukken met een bepaald thema, het maakt me niet uit, zolang ik maar een soort van schrijversportfolio kan samenstellen. Uiteindelijk, na afstuderen, wordt er natuurlijk ook wel een beetje verwacht een filosofisch getint boekje te schrijven. Ook heb ik plannen om een boek over mijn leven te schrijven, over hoereren en over de rest van mijn roerig leven. Probleem is, dat ik niet durf. Tips, schoppen onder mijn bevallige derriere of andersoortige posts zijn van harte welkom. Ik wil hier niet klagen over mijn onkunde, maar vooruit kijken. Al is dat toch een beetje lastig, omdat ik mij tov velen minderwaardig voel (en dat voor iemand die erg knap is en buitengewoon intelligent en avontuurlijk).
Wie helpt mij op weg?
anoniem_60552 wijzigde dit bericht op 08-02-2008 22:15
Reden: nou, mijn eerste typo is alweer binnen
Reden: nou, mijn eerste typo is alweer binnen
% gewijzigd
woensdag 13 februari 2008 om 21:48
Digitalis,
Doe je dat nu expres, twee teksten over zelfmoord posten? Weet je, ik wil best feedback geven op je teksten, maar dan wil ik van jou wel wat terug. En dat is dat doodgaan, zelfmoord, psychiatrie, automutilatie of prostitutie verboden onderwerpen zijn.
Ik snap het ook niet goed, eerlijk gezegd. Het allerfijnste aan schrijven is dat je kunt zijn wie je wil, de avonturen kunt beleven die je wil, dat je een dikke ouwe man kunt zijn of juist een onbevangen kind van 4. anything is possible. En dan zit je al zo slecht in je vel, en wat ga je doen? In plaats van in je schrijvelarijen lekker op vakantie te gaan naar Ibiza, met je leuke vriend die je helemaal begrijpt, op handen draagt en er ook nog eens uit ziet als Brad Pitt, sluit je je op in een kamer waar je zelfmoord pleegt.
Come on Digi, doe nou eens iets constructiefs. Als je dan toch wil schrijven om iets te bereiken, bereik er dan op zijn minst dat mee. Dat wat irl niet lukt, je op papier wél lukt.
Dus ja, ik wil feedback geven op je teksten. Maar niet op deze teksten.
Ik heb voor jou een individuele opdracht: Schrijf een stukje, ongeveer net zo lang als je laatste stukje over Hans, over de liefde.
Doe je dat nu expres, twee teksten over zelfmoord posten? Weet je, ik wil best feedback geven op je teksten, maar dan wil ik van jou wel wat terug. En dat is dat doodgaan, zelfmoord, psychiatrie, automutilatie of prostitutie verboden onderwerpen zijn.
Ik snap het ook niet goed, eerlijk gezegd. Het allerfijnste aan schrijven is dat je kunt zijn wie je wil, de avonturen kunt beleven die je wil, dat je een dikke ouwe man kunt zijn of juist een onbevangen kind van 4. anything is possible. En dan zit je al zo slecht in je vel, en wat ga je doen? In plaats van in je schrijvelarijen lekker op vakantie te gaan naar Ibiza, met je leuke vriend die je helemaal begrijpt, op handen draagt en er ook nog eens uit ziet als Brad Pitt, sluit je je op in een kamer waar je zelfmoord pleegt.
Come on Digi, doe nou eens iets constructiefs. Als je dan toch wil schrijven om iets te bereiken, bereik er dan op zijn minst dat mee. Dat wat irl niet lukt, je op papier wél lukt.
Dus ja, ik wil feedback geven op je teksten. Maar niet op deze teksten.
Ik heb voor jou een individuele opdracht: Schrijf een stukje, ongeveer net zo lang als je laatste stukje over Hans, over de liefde.
Am Yisrael Chai!
woensdag 13 februari 2008 om 21:53
Het Centrum ter preventie van zelfmoord heeft interesse in een evnetuele schrijver voor hun site. Vandaar zelfmoord als keuze. Dat was niet vanuit mijn persoonlijke ervaring, ik wilde me juist distancieeren van mijn eigen sores. Anders had ik Hans wel vervangen door Digi. Was niet bedoeld als autobiografisch iets of als provocatie, maar de aanleiding was dus schrijven voor het Centrum ter preventie van zelfmoord.
woensdag 13 februari 2008 om 21:57
Nou, gelukkig dan maar, dat is dan in ieder geval iets. Maar ik raad je ten sterkste af om voor die site te gaan schrijven. Ik meen het, in jouw conditie lijkt het me zinvoller om dan iig op papier lol te hebben. Als je dat irl dan niet hebt, laat het iig dan in je werk of je hobby zo zijn dat je daar wel lol hebt.
Dus als je mijn mening wil weten: leuk dat ze een schrijver zoeken, maar dat moet dan maar fijn iemand anders zijn.
Ik heb je teksten niet aandachtig gelezen en ik wil dat ook niet doen, maar vluchtig bekeken is met name de tweede een stuk beter. Zie je dat "show, don't tell" werkt?
Kom op, schrijf eens een stukje over de liefde?
Dus als je mijn mening wil weten: leuk dat ze een schrijver zoeken, maar dat moet dan maar fijn iemand anders zijn.
Ik heb je teksten niet aandachtig gelezen en ik wil dat ook niet doen, maar vluchtig bekeken is met name de tweede een stuk beter. Zie je dat "show, don't tell" werkt?
Kom op, schrijf eens een stukje over de liefde?
Am Yisrael Chai!
woensdag 13 februari 2008 om 21:59
Drank:
[...]
Hier moest ik gewoon even om lachen, FVIk onderschrijf je tekst overigens volledig.
En Digi, even heel eerlijk en niet meteen op de kast graag: heb je een pil op? Ik lees dat namelijk feilloos terug in hoe je schrijft. Er zijn schrijvers en andere kunstenaars die het leuk doen op enige drogerende dan wel bewustzijnsverruimende middelen maar je bent William S. Burroughs (nog) niet.
woensdag 13 februari 2008 om 22:02
Des te groter de uitdaging. Kom op, je kan het. Gewoon een korte scene over de liefde. Mag van alles zijn, een gesprekje, een huwelijksaanzoek, een lome zondagochtend in bed van twee ouders van wie de kinderen even niet in de picture zijn, een ontmoeting met je droomvent, een korte flirt in de trein, anything goes. Als het maar over de liefde gaat. Het mag zelfs over de liefde voor schoenen, een huisdier of een kind gaan.
(P.S. Wie mee wil doen, kom maar op. Dan schrijf ik zelf ook iets waar jullie op mogen schieten).
Deadline: morgenavond om 21.00 uur.
fashionvictim wijzigde dit bericht op 13-02-2008 22:06
Reden: rare kromme zin aangepast, maar hij is nog steeds nogal krom.
Reden: rare kromme zin aangepast, maar hij is nog steeds nogal krom.
% gewijzigd
Am Yisrael Chai!
woensdag 13 februari 2008 om 22:12
Lastig FV. Ze weten daar trouwens nog niet wat ze exact van me willen hoor, maar ze waren erg geinteresseerd. Dat is toch wel leuk dan. Ik denk niet dat ik opeens mezelf voor de trein werp als ik over suicide schrijf, en als het mensen kan helpen (het is een vrijwilligersorg.), waarom niet?
Ok, liefde, eens denken:
Hand in hand lopen ze over het strand. De wereld om hen heen bestaat niet meer. Het elkaar in de ogen kijken terwijl ze het zand tussen hun tenen voelen kriebelen, zegt alles. Een klein gebaar van grootse liefde. Zachtjes dirigeert hij haar naar een verlaten strandhut, waar zij hun lichamen laten samensmelten. Eenmal aangekleed, begeven zij zich naar een overvol terras. Niet dat zij de anderen opmerken, want hun vrijpartij -de ultieme verbinding tussen twee zielen- zindert nog na. Nadat de ober het paar driemaal heeft gevraagd of ze wat willen eten, bestellen ze achteloos een pannenkoek. Het is een prachtige dag en de zon schijnt zowel buiten als in hun harten. De tijd vliegt voorbij, en nog steeds hebben zij geen woord tegen elkaar gezegd. Terwijl de zon haar laagste punt bereikt, slenteren zij terug naar de parkeerplaats. De man en de vrouw stappen elk in een andere auto, want thuis wacht hun partner op hen.
Ok, liefde, eens denken:
Hand in hand lopen ze over het strand. De wereld om hen heen bestaat niet meer. Het elkaar in de ogen kijken terwijl ze het zand tussen hun tenen voelen kriebelen, zegt alles. Een klein gebaar van grootse liefde. Zachtjes dirigeert hij haar naar een verlaten strandhut, waar zij hun lichamen laten samensmelten. Eenmal aangekleed, begeven zij zich naar een overvol terras. Niet dat zij de anderen opmerken, want hun vrijpartij -de ultieme verbinding tussen twee zielen- zindert nog na. Nadat de ober het paar driemaal heeft gevraagd of ze wat willen eten, bestellen ze achteloos een pannenkoek. Het is een prachtige dag en de zon schijnt zowel buiten als in hun harten. De tijd vliegt voorbij, en nog steeds hebben zij geen woord tegen elkaar gezegd. Terwijl de zon haar laagste punt bereikt, slenteren zij terug naar de parkeerplaats. De man en de vrouw stappen elk in een andere auto, want thuis wacht hun partner op hen.
woensdag 13 februari 2008 om 22:13
:
Knap he? Nou, het is eigenlijk meer dat Digi dan opeens hele vreemde spellingsfouten maakt die ze anders niet maakt, en doorgaans post ze dan even later ergens anders dat ze drank en/of Xanax op heeft. Het zijn dan ook consequent dezelfde type fouten, alleen worden ze per posting meer.
Zat trouwens ook een antipsychoticum bij, dat zal er ook iets mee van doen hebben. En oververmoeidheid. Maar ik kon die fles Martini Rosato toch niet slecht laten worden?
woensdag 13 februari 2008 om 22:18
DIt vind ik dus al veel beter dan je vorige stuk! FIjn dat je alle informatie zo in je opzuigt. Ben wel benieuwd voor wie je deze tekst geschreven hebt overigens.
Menselijk leed naast de deur.
U kent ze wel, die mensen die altruistisch genoeg zijn om een halfjaar in Kenia vrijwilligerswerk te gaan: kan weg doen. Weeshuizen opzetten, huizen bouwen, erg nuttig. Vol trots kloppen zij zichzelf op de borst, want die arme hongernegers zijn mooi geholpen. Bij thuiskomst vertellen zij grootse verhalen aan iedereen die het maar horen wil. Bewondering alom, en men gelooft werkelijk een goeddoener te zijn.
Het kan korter en daardoor krachtiger. Je herhaalt jezelf nog steeds. Als ik kijk naar wat je exact zegt is dat: Het is nuttig. Ze zijn trots. Het was nuttig want het hielp. Ze uiten hun trots en krijgen bevestiging. ---> Maar dan natuurlijk in mooiere bewoordingen.
Hoe het ook kan: Weeshuizen opzetten, huizen bouwen. Thuis kloppen ze zich vol trots op de borst, want ze hebben die arme negertjes mooi geholpen.
Dat zal best zo zijn. Vrijwilligerswerk is bewonderenswaardig, maar wat mij volkomen tegen de borst stuit, is dat persoonlijke ellende een stuk dichterbij te vinden is dan in donker Afrika. Zwervers met psychische problemen of alcoholverslavingen, oude mensen die ontzettend eenzaam zijn, mensen die kampen met suicidale neigingen: ook zij hebben hulp nodig. Maar dat doet het niet goed op feestjes, helaas.
De onderstreepte stukken kunnen wat mij betreft weg. Waarom? Het gaat om voorbeelden en je lezer weet best dat er verschillende categorieën zwervers zijn. Ik denk dat je bij een opsomming beter verschillende voorbeelden kunt geven - en kort: een zwerver met alcoholproblemen, een eenzame oude vrouw en een tiener met zelfmoordneigingen. Dat maakt duidelijk dat er in allerlei categoriën mensen zijn die ongelukkig zijn.
En wat zal best zo zijn? Dat men werkelijk een goeddoener gelooft te zijn? Het draagt niet echt bij aan je betoog.
En dan: ook zij hebben hulp nodig. Dat spreekt voor zich. Maar ze kunnen nu nog overal leven. Het lijkt me voor je verhaal sterker als je daarvan zou maken: maar zij wonen bij je in de straat.
Ik heb veel meer bewondering voor mensen die hun hulpbehoevende buurman een handje helpen, of na drie dagen hem niet te hebben gezien eens even gaan posten of hij niet aan een hartaanval is overleden en al aan het ontbinden is. Waarom?Mensen met zelfmoordgedachten, nog zo'n categorie die weleens wordt overgeslagen als het om hulp aanbieden gaat. Wat wil je met deze zin zeggen? Meer en meer wordt gedacht door wie?Je kunt ook zeggen: Het lijkt wel of we allemaal denken...dat dit soort problematiek de eigen verantwoordelijk is van de personen in kwestie. Dus laat men Men = lelijk, gebruik dat het liefst zo min mogelijk. hen links liggen om via een (betaald) programma hutjes te gaan bouwen in India of Afrika. Wat doet dat betaald ertoe in deze context? En ipv Afrika en India zou ik kiezen voor: in een ver oord. Ik vind dat je vanaf deze alinea inhoudelijk weer meer gaat zwabberen.
Een schrijnend voorbeeld van de individualistische maatschappij. Waarom? De mensen helpen toch? Dat zou je dus moeten toelichten...Zelfde geldt voor de volgende zin. Misschien zou je het kunnen opbouwen als: Als het om het leed van onze buren gaat zijn we onverschillig maar als we er een mooie reis bij mogen maken willen we best helpen, een schrijnend voorbeeld van de individualistische maatschappij.
Als snap ik dan nog niet helemaal waarom het persé om individualisme gaat dan. En van verregaande onverschilligheid van de naaste medemens. Ikzelf zet mij liever in voor mensen die te maken hebben met suicideneigingen Het beste voorbeeld daarvan vind ik het Centrum ter preventie van zelfmoord. Want zeg nu zelf: hulp bieden begint toch met liefde voor naasten?
Oké, ik snap wat je wilt zeggen: waarom naar Afrika gaan als je buurman ook hulp nodig heeft. Maar je zult in je tekst toch moeten uitleggen waarom jij dan liever je buren helpt. Waarom jij dat centrum voor preventie van zelfmoord uit zou kiezen (als je daar geen uitleg over wilt geven.. dan zou ik het houden op : ik help liever mijn buurman). Maar dan nog... je opbouw begon goed maar dan gaat het rommelen. Je hebt geen krachtig kernpunt op het eind.
Ik ben een beetje chaotisch bezig ondertussen dus ik merk dat ik het niet helder verwoord. Ik ga er even over nadenken hoe je het zou kunnen oplossen.
Menselijk leed naast de deur.
U kent ze wel, die mensen die altruistisch genoeg zijn om een halfjaar in Kenia vrijwilligerswerk te gaan: kan weg doen. Weeshuizen opzetten, huizen bouwen, erg nuttig. Vol trots kloppen zij zichzelf op de borst, want die arme hongernegers zijn mooi geholpen. Bij thuiskomst vertellen zij grootse verhalen aan iedereen die het maar horen wil. Bewondering alom, en men gelooft werkelijk een goeddoener te zijn.
Het kan korter en daardoor krachtiger. Je herhaalt jezelf nog steeds. Als ik kijk naar wat je exact zegt is dat: Het is nuttig. Ze zijn trots. Het was nuttig want het hielp. Ze uiten hun trots en krijgen bevestiging. ---> Maar dan natuurlijk in mooiere bewoordingen.
Hoe het ook kan: Weeshuizen opzetten, huizen bouwen. Thuis kloppen ze zich vol trots op de borst, want ze hebben die arme negertjes mooi geholpen.
Dat zal best zo zijn. Vrijwilligerswerk is bewonderenswaardig, maar wat mij volkomen tegen de borst stuit, is dat persoonlijke ellende een stuk dichterbij te vinden is dan in donker Afrika. Zwervers met psychische problemen of alcoholverslavingen, oude mensen die ontzettend eenzaam zijn, mensen die kampen met suicidale neigingen: ook zij hebben hulp nodig. Maar dat doet het niet goed op feestjes, helaas.
De onderstreepte stukken kunnen wat mij betreft weg. Waarom? Het gaat om voorbeelden en je lezer weet best dat er verschillende categorieën zwervers zijn. Ik denk dat je bij een opsomming beter verschillende voorbeelden kunt geven - en kort: een zwerver met alcoholproblemen, een eenzame oude vrouw en een tiener met zelfmoordneigingen. Dat maakt duidelijk dat er in allerlei categoriën mensen zijn die ongelukkig zijn.
En wat zal best zo zijn? Dat men werkelijk een goeddoener gelooft te zijn? Het draagt niet echt bij aan je betoog.
En dan: ook zij hebben hulp nodig. Dat spreekt voor zich. Maar ze kunnen nu nog overal leven. Het lijkt me voor je verhaal sterker als je daarvan zou maken: maar zij wonen bij je in de straat.
Ik heb veel meer bewondering voor mensen die hun hulpbehoevende buurman een handje helpen, of na drie dagen hem niet te hebben gezien eens even gaan posten of hij niet aan een hartaanval is overleden en al aan het ontbinden is. Waarom?Mensen met zelfmoordgedachten, nog zo'n categorie die weleens wordt overgeslagen als het om hulp aanbieden gaat. Wat wil je met deze zin zeggen? Meer en meer wordt gedacht door wie?Je kunt ook zeggen: Het lijkt wel of we allemaal denken...dat dit soort problematiek de eigen verantwoordelijk is van de personen in kwestie. Dus laat men Men = lelijk, gebruik dat het liefst zo min mogelijk. hen links liggen om via een (betaald) programma hutjes te gaan bouwen in India of Afrika. Wat doet dat betaald ertoe in deze context? En ipv Afrika en India zou ik kiezen voor: in een ver oord. Ik vind dat je vanaf deze alinea inhoudelijk weer meer gaat zwabberen.
Een schrijnend voorbeeld van de individualistische maatschappij. Waarom? De mensen helpen toch? Dat zou je dus moeten toelichten...Zelfde geldt voor de volgende zin. Misschien zou je het kunnen opbouwen als: Als het om het leed van onze buren gaat zijn we onverschillig maar als we er een mooie reis bij mogen maken willen we best helpen, een schrijnend voorbeeld van de individualistische maatschappij.
Als snap ik dan nog niet helemaal waarom het persé om individualisme gaat dan. En van verregaande onverschilligheid van de naaste medemens. Ikzelf zet mij liever in voor mensen die te maken hebben met suicideneigingen Het beste voorbeeld daarvan vind ik het Centrum ter preventie van zelfmoord. Want zeg nu zelf: hulp bieden begint toch met liefde voor naasten?
Oké, ik snap wat je wilt zeggen: waarom naar Afrika gaan als je buurman ook hulp nodig heeft. Maar je zult in je tekst toch moeten uitleggen waarom jij dan liever je buren helpt. Waarom jij dat centrum voor preventie van zelfmoord uit zou kiezen (als je daar geen uitleg over wilt geven.. dan zou ik het houden op : ik help liever mijn buurman). Maar dan nog... je opbouw begon goed maar dan gaat het rommelen. Je hebt geen krachtig kernpunt op het eind.
Ik ben een beetje chaotisch bezig ondertussen dus ik merk dat ik het niet helder verwoord. Ik ga er even over nadenken hoe je het zou kunnen oplossen.
woensdag 13 februari 2008 om 22:20
Omdat je niet echt in de gelegenheid bent om anderen te helpen. Help nu eerst jezelf maar eens. Je hebt het geld niet nodig, en dat is er bij een vrijwilligersorganisatie waarschijnlijk ook niet, dus dan kan je net zo goed hier stukjes schrijven waar je in ieder geval blij van wordt. Dus nee, slecht idee. Gewoon niet doen. Case closed.
Ghe. Ik moet er vreselijk om lachen. Eigenlijk vind ik alleen de laatste zin een leuke vondst. De rest is nogal boeketreekserig en kinderachtig. Maar wel weer aandoenlijk. Om "de ultieme verbinding tussen twee zielen" heb ik zelfs hardop gelachen. en het is trouwens verbintenis, niet verbinding.
Jouw huiswerk voor morgen is om meer stukjes over dit onderwerp te schrijven en te zorgen dat er morgen om uiterlijk 9 uur een betere versie op me ligt te wachten, goed?
Thumbs up dat je er wel direct mee aan de slag bent gegaan! En nogmaals: het uitgangspunt is idd leuk, maar nu werken aan originaliteit en het vermijden van clichés.
Moeten ze seks hebben? Of kunnen ze ook alleen flirten? Is dat niet sterker? Moet het per se op het strand plaatsvinden? Of is een setting op kantoor, op een doodgewone dinsdagochtend niet veel krachtiger? Denk over dat soort dingen na, en schrijf dan nog een paar versies. Succes!
Am Yisrael Chai!
woensdag 13 februari 2008 om 22:22
Bedankt Raaf. Ik heb mezelf al beperkt in wolligheid, maar het valt lastig af te leren. Het had inderdaad krachtiger en meer tot the point gekund. Dit was een proeftekst voor het Centrum ter preventie van Zelfmoord. En ja, men staat lelijk. Ook aan denken dus. Maar ik heb iig echt iets aan jullie tips, bedankt!
woensdag 13 februari 2008 om 22:27
Ja, die cliche's komen bij mij altijd in me op als het over liefde gaat. Stom he? Die pannenkoeken, ach, dat bedacht ik me omdat ik zelf altijd pannenkoeken at op het strand. De spelfouten zijn ernstig, ik ben dus duidelijk niet helder. Geen verdediging overigens. Fash, 't is inderdaad verbintenis, stom stom stom. En dat voor een cliche ;) Als ik helderder zou zijn geweest was het iets beter geweest, maar nog steeds te veel sfeer en te wollig.
woensdag 13 februari 2008 om 22:28
In de tijd dat ik probeerde te corrigeren ben je alweer geswitched van zelfmoord naar liefde zag ik: goed zo! En nou ga ik mezelf dwingen het forum af te sluiten (in ieder geval voor even). Heb morgenochtend een deadline waarvoor ik er nog even 1000 woorden uit moet persen. Alleen is 't vrij droog werk en schuif ik het dus stiekem steeds voor me uit.
