Werk & Studie
alle pijlers
Oke, toch een nieuw onderwerp wat betreft schrijven...
vrijdag 8 februari 2008 om 22:14
...van artikelen en columns. Ik weet van Mastermind en Lindy dat zij op dit gebied succesvol zijn, en hoewel ik erg lang in het ongewisse ben gebleven betreffende wat nu toch te willen worden, kom ik toch terug op mijn jeugdwens: schrijfster worden.
Ten tijde van de digiwebstrijd (tweede plaats, grmbl) hebben enkele mensen mij over de streep moeten trekken om mee te doen. Alleen had ik het nooit aangedurfd, faalangst en vermeende onkunde. Nu ben ik best een leuk schrijvertje hoor, en kan ik behoorlijk goed argumenteren. Maar ik ben niet meer dan een middelmootje, en zie dat graag veranderen. In mijn zelfmedelijdende act van vandaag heb ik -tot mijn schaamte- insgeschreven voor een cursus schrijven bij de LOI. Staat iig best leuk op je CV, denk ik dan maar.
Ook heb ik veel magazines gecontacteerd, waaronder Psychologie Magazine en damesbladen. Columns, stukken met een bepaald thema, het maakt me niet uit, zolang ik maar een soort van schrijversportfolio kan samenstellen. Uiteindelijk, na afstuderen, wordt er natuurlijk ook wel een beetje verwacht een filosofisch getint boekje te schrijven. Ook heb ik plannen om een boek over mijn leven te schrijven, over hoereren en over de rest van mijn roerig leven. Probleem is, dat ik niet durf. Tips, schoppen onder mijn bevallige derriere of andersoortige posts zijn van harte welkom. Ik wil hier niet klagen over mijn onkunde, maar vooruit kijken. Al is dat toch een beetje lastig, omdat ik mij tov velen minderwaardig voel (en dat voor iemand die erg knap is en buitengewoon intelligent en avontuurlijk).
Wie helpt mij op weg?
Ten tijde van de digiwebstrijd (tweede plaats, grmbl) hebben enkele mensen mij over de streep moeten trekken om mee te doen. Alleen had ik het nooit aangedurfd, faalangst en vermeende onkunde. Nu ben ik best een leuk schrijvertje hoor, en kan ik behoorlijk goed argumenteren. Maar ik ben niet meer dan een middelmootje, en zie dat graag veranderen. In mijn zelfmedelijdende act van vandaag heb ik -tot mijn schaamte- insgeschreven voor een cursus schrijven bij de LOI. Staat iig best leuk op je CV, denk ik dan maar.
Ook heb ik veel magazines gecontacteerd, waaronder Psychologie Magazine en damesbladen. Columns, stukken met een bepaald thema, het maakt me niet uit, zolang ik maar een soort van schrijversportfolio kan samenstellen. Uiteindelijk, na afstuderen, wordt er natuurlijk ook wel een beetje verwacht een filosofisch getint boekje te schrijven. Ook heb ik plannen om een boek over mijn leven te schrijven, over hoereren en over de rest van mijn roerig leven. Probleem is, dat ik niet durf. Tips, schoppen onder mijn bevallige derriere of andersoortige posts zijn van harte welkom. Ik wil hier niet klagen over mijn onkunde, maar vooruit kijken. Al is dat toch een beetje lastig, omdat ik mij tov velen minderwaardig voel (en dat voor iemand die erg knap is en buitengewoon intelligent en avontuurlijk).
Wie helpt mij op weg?
anoniem_60552 wijzigde dit bericht op 08-02-2008 22:15
Reden: nou, mijn eerste typo is alweer binnen
Reden: nou, mijn eerste typo is alweer binnen
% gewijzigd
woensdag 13 februari 2008 om 23:06
Dan zijn we elkaars juf
In Utrecht heb je een schrijfopleiding, aan de HKU. Daar leer je voornamelijk drama schrijven voor toneel, televisie en film. Ik heb meegedaan aan de oriëntatiecursus en dat was hartstikke leuk. Ze hanteerden overigens dezelfde methode als op de schrijversvakschool, als in elkaars werk beoordelen en becommentarieëren. En denk maar niet dat het er gezellig aan toeging, tijdens die twee dagen cursus
Iedereen was ontzettend streng voor elkaar, maar met zuivere intenties. Ik heb er erg veel geleerd, met name dat die methode gewoon wérkt. Als één iemand zegt dat er iets niet aan je tekst klopt, dan kun je dat nog naast je neerleggen. Maar als twintig mensen een discussie beginnen over jouw tekst en wat er dan allemaal niet goed aan is, oef, dan haast je je wel om er goed over na te denken. Bovendien voel je je dan ook serieus genomen als aspirant-schrijver.
Helaas ben ik net niet aangenomen voor de opleiding, haha, ik stond op de reservelijst. Maar dat vond ik uiteindelijk niet zo erg, m'n huidige studie afronden bleek ook een nuttig plan.
Anyway, ik ben enthousiast.
woensdag 13 februari 2008 om 23:09
ik zal het proberen uit te leggen maar ik ben dus totaal niet geschoold kundig op dit gebied, ik lees gewoon graag boeken. Ik reageer dus vanuit mijn gevoel.
De laatste dag van je leven, als ik dat lees wordt ik overvallen door allemaal wilde beelden die door jou niet worden afgemaakt, slangen in je lijf en in de amazone, een collage met foto's van alle dagen van je leven. En dan ineens de kille pil van drion die je met mineraalwater neemt. Geen idee wat ik moet denken. Je roept heel veel beelden tegelijk op door al je woorden waardoor je al snel de draad van je verhaal verliest. Ik word tijdens het lezen bijna moe van al die informatie.
Het stukje over Valentijn is rustiger en kalmer, door hoe je hier schrijft vormen zich automatisch beelden in mijn hoofd (buro met ieder jaar die kaart die steeds smoezeliger wordt) maar geeft ook ruimte voor mijn eigen invulling omdat ik me niet door al die wollige zinnen hoef heen te worstelen.
Nou je leest het al kort en bondig is niet een van mijn kwaliteiten. Hoop dat je er iets van begrijpt.
De laatste dag van je leven, als ik dat lees wordt ik overvallen door allemaal wilde beelden die door jou niet worden afgemaakt, slangen in je lijf en in de amazone, een collage met foto's van alle dagen van je leven. En dan ineens de kille pil van drion die je met mineraalwater neemt. Geen idee wat ik moet denken. Je roept heel veel beelden tegelijk op door al je woorden waardoor je al snel de draad van je verhaal verliest. Ik word tijdens het lezen bijna moe van al die informatie.
Het stukje over Valentijn is rustiger en kalmer, door hoe je hier schrijft vormen zich automatisch beelden in mijn hoofd (buro met ieder jaar die kaart die steeds smoezeliger wordt) maar geeft ook ruimte voor mijn eigen invulling omdat ik me niet door al die wollige zinnen hoef heen te worstelen.
Nou je leest het al kort en bondig is niet een van mijn kwaliteiten. Hoop dat je er iets van begrijpt.
woensdag 13 februari 2008 om 23:10
Daysi,
Je ziet het in dit topic ook. De kritiek die Digi krijgt is redelijk eensluidend, vrijwel iedereen zegt ongeveer hetzelfde. Vooral als je eigenwijs bent (zoals ik, haha) is dat een goede les. Als iederéén hetzelfde stukje niet snapt, dan kan je er niet meer onderuit dat je die darling echt moet killen. Ook al doet het pijn.
Je ziet het in dit topic ook. De kritiek die Digi krijgt is redelijk eensluidend, vrijwel iedereen zegt ongeveer hetzelfde. Vooral als je eigenwijs bent (zoals ik, haha) is dat een goede les. Als iederéén hetzelfde stukje niet snapt, dan kan je er niet meer onderuit dat je die darling echt moet killen. Ook al doet het pijn
.
Am Yisrael Chai!
woensdag 13 februari 2008 om 23:11
"Wat liefde nu precies is, is mij niet duidelijk. Beter is : Maar ik weet niet wat liefde is. Ik hou van mijn ouders, mijn kat krijgt enkel Whiskas en ik verwen mijn vrienden tot en met. Ik zou schrijven: Ik hou van mijn ouders, ik hou van mijn kat en ik hou van mijn vrienden, maar een relatie heb ik niet."
Bovenstaande wijzigingen vind ik geen verbetering, alleen maar saaier. Juist die zin 'Ik hou van mijn ouders, mijn kat krijgt enkel Whiskas enz., vind ik minder cliché en wekt interesse. Die whiskas voor de kat geeft mij als lezer een bevestiging dat zij niet precies weet wat liefde is.
Bovenstaande wijzigingen vind ik geen verbetering, alleen maar saaier. Juist die zin 'Ik hou van mijn ouders, mijn kat krijgt enkel Whiskas enz., vind ik minder cliché en wekt interesse. Die whiskas voor de kat geeft mij als lezer een bevestiging dat zij niet precies weet wat liefde is.
woensdag 13 februari 2008 om 23:15
woensdag 13 februari 2008 om 23:15
:
[...]
Die 5 W's moet je me eventjes uitleggen hoor. Jargon denk ik
Moet wel zeggen dat ik dankzij jullie echt zin heb in de schrijverscursus.
Wie, Wat, Waar, Wanneer en Waarom. Dat zijn ze. Dat moet je vantevoren bedenken.
in jouw Valentijnsverhaal is het antwoord:
Wie = ik-figuur
Wat = ?
Waar = studeerkamer/huis/gedachten (monologue interieure) van ik-figuur
Wanneer = valentijnsdag
Waarom = ik-figuur heeft een hekel aan Valentijn omdat ze geen relatie heeft
Je wat is me niet helemaal duidelijk, dus daar kan je aan werken. Is de wat: verzin een list om valentijn draaglijk te maken (de vergeelde kaart op het bureau) of is je wat "schaf valentijn af" of is het iets anders?
Am Yisrael Chai!
woensdag 13 februari 2008 om 23:23
en HOE... de vijf W's en de H.
En DIgi: ja ik vind die laatste zin ook cliché. Waarom? In het echt zou het ironisch zijn als dat zou gebeuren.. maar een schrijver verzint een verhaal en dus is het geen toeval: zelfmoord bij zelfmoord zou ik niet bepaald origineel noemen. Als ik Hans op een song zou laten sterven dan zou dat 'oh happy day' kunnen zijn (ook al vind ik dat het cliche van niet cliche willen zijn;-)) of teruggrijpen naar iets in de tekst.... 'man in the mirror' of I see your smile van Gloria Estefan.
Leuk om te zien dat je in je Valentijntekst je lezer maffe situaties voorschetst.
En volgens mij heb ik zelden op één avond zo veel geschreven als jij nu produceert!!
En DIgi: ja ik vind die laatste zin ook cliché. Waarom? In het echt zou het ironisch zijn als dat zou gebeuren.. maar een schrijver verzint een verhaal en dus is het geen toeval: zelfmoord bij zelfmoord zou ik niet bepaald origineel noemen. Als ik Hans op een song zou laten sterven dan zou dat 'oh happy day' kunnen zijn (ook al vind ik dat het cliche van niet cliche willen zijn;-)) of teruggrijpen naar iets in de tekst.... 'man in the mirror' of I see your smile van Gloria Estefan.
Leuk om te zien dat je in je Valentijntekst je lezer maffe situaties voorschetst.
En volgens mij heb ik zelden op één avond zo veel geschreven als jij nu produceert!!
woensdag 13 februari 2008 om 23:24
@FV: wil even zeggen dat ook ik ontzettend blij ben met jouw postings hier. Mijn vader heeft gewerkt als copywriter (advertenties pensioen- en verzekeringsbranche) en is later meer de kant op gegaan van columns, lange verklarende vakartikelen, en interviews (allen in de verzekeringswereld). Misschien ken je zijn naam wel, hoewel... ik geloof niet dat jij een branchegenootje van hem bent, of wel soms?
Anyway, ik heb veel van hem geleerd, maar voor veel dingen was ook gewoon geen tijd. Ik was 23 toen hij stierf, en net weer interesse aan het tonen voor de schrijfwereld- de volwassen schrijfwereld dus, itt het (middelbare) schoolniveau van weleer. Ik schrijf op dit moment voornamelijk vakinhoudelijke artikelen (moeilijke droge stof dus
) en human interest verhalen, wat heel interessant klinkt voor sommigen, maar er eigenlijk gewoon op neerkomt dat ik iemands (levens)verhaal uitwerk en vastleg. Ouwehoeren op papier dus .
Kortom, ook bij mij is er nog volop de wil en de ruimte om weer nieuwe dimensies aan het schrijven te geven, alleen heb ik er weinig gelegenheid toe. Ja, om te schrijven, die gelegenheid heb ik volop, maar feedback..? En juist feedback, daar leer je zoooo ontzettend veel van!
Voor mijn werk in loondienst (ambtenaar-achtig gebeuren) moet ik vaak zo "wollig" mogelijk schrijven lijkt het wel, een hele lap tekst vol met opgeklopt taalgebruik, moeilijke woorden en eindeloze bijzinnen. Vind ik niet leuk, en op een bepaalde manier "verpest" het me ook- het is een manier van schrijven die, eenmaal aangeleerd, moeilijk(er) is los te laten.
Binnenkort begin ik met een internetcolumn, onder pseudoniem. Niet betaald, maar wel een mooie gelegenheid om weer op een "andere" manier te schrijven. Ik krijg complete vrijheid, kan dus zelf kiezen hoe, wat en waarover. De eerste gaat over een reboundbedrijf waar je dus gewoon nooit meer van af komt . En verder heb ik nog een paar (= 2) potentiële opdrachtgevers in de planning staan, maar ik verkoop de huid liever niet voordat de beer geschoten is. Voor mezelf schrijf ik weleens wat "filosofischer" columns, en héél af en toe een gedicht. Maar ja, dat is voor mezelf. "The other side of me" zeg maar, en ja, ik laat het wel aan sommige familieleden lezen. Maar dat zijn geen van allen schrijvers, dus die staan al gauw himmelhochjauchend klaar. Kortom: blij met dit schrijftopic enne Digi, vind het heel fijn te lezen dat je zo enthousiast en positief bezig bent! (En ja, ik vind jouw Valentijnstuk ook veel leuker dan dat zelfmoordgedoe.)
Anyway, ik heb veel van hem geleerd, maar voor veel dingen was ook gewoon geen tijd. Ik was 23 toen hij stierf, en net weer interesse aan het tonen voor de schrijfwereld- de volwassen schrijfwereld dus, itt het (middelbare) schoolniveau van weleer. Ik schrijf op dit moment voornamelijk vakinhoudelijke artikelen (moeilijke droge stof dus
) en human interest verhalen, wat heel interessant klinkt voor sommigen, maar er eigenlijk gewoon op neerkomt dat ik iemands (levens)verhaal uitwerk en vastleg. Ouwehoeren op papier dus . Kortom, ook bij mij is er nog volop de wil en de ruimte om weer nieuwe dimensies aan het schrijven te geven, alleen heb ik er weinig gelegenheid toe. Ja, om te schrijven, die gelegenheid heb ik volop, maar feedback..? En juist feedback, daar leer je zoooo ontzettend veel van!
Voor mijn werk in loondienst (ambtenaar-achtig gebeuren) moet ik vaak zo "wollig" mogelijk schrijven lijkt het wel, een hele lap tekst vol met opgeklopt taalgebruik, moeilijke woorden en eindeloze bijzinnen. Vind ik niet leuk, en op een bepaalde manier "verpest" het me ook- het is een manier van schrijven die, eenmaal aangeleerd, moeilijk(er) is los te laten.
Binnenkort begin ik met een internetcolumn, onder pseudoniem. Niet betaald, maar wel een mooie gelegenheid om weer op een "andere" manier te schrijven. Ik krijg complete vrijheid, kan dus zelf kiezen hoe, wat en waarover. De eerste gaat over een reboundbedrijf waar je dus gewoon nooit meer van af komt
. En verder heb ik nog een paar (= 2) potentiële opdrachtgevers in de planning staan, maar ik verkoop de huid liever niet voordat de beer geschoten is. Voor mezelf schrijf ik weleens wat "filosofischer" columns, en héél af en toe een gedicht. Maar ja, dat is voor mezelf. "The other side of me" zeg maar, en ja, ik laat het wel aan sommige familieleden lezen. Maar dat zijn geen van allen schrijvers, dus die staan al gauw himmelhochjauchend klaar. Kortom: blij met dit schrijftopic enne Digi, vind het heel fijn te lezen dat je zo enthousiast en positief bezig bent! (En ja, ik vind jouw Valentijnstuk ook veel leuker dan dat zelfmoordgedoe.)
woensdag 13 februari 2008 om 23:27
Wie: ik-figuur
Wat: de vaststelling dat Valentijn bon ton is en een overgewaaide hype uit AMerika is. Dat was dus niet duidelijk. En dat ik niet weet wat liefde nu eigenlijk is
Waar: mijn eigen gedachten, de winkelstraat eventueel
Wanneeer: Valentijnsdag
Waarom = ik-figuur heeft een hekel aan Valentijn omdat ze geen relatie heeft
Is misschien onduidelijk, maar als ik die 'wat' uit ga leggen, dan klinkt het belerend, toch? Had ik gewoon moeten zeggen dat ik er een hekel aan heb omdat ik nooit aan Valentijn doe, of dat ik het een commercieel gedoe vind?
woensdag 13 februari 2008 om 23:27
En daar ben ik het dus weer mee oneens. Gok dat we hier te maken hebben met een kwestie van smaak;-).
Waarom ik ik hou van... sterker vind: omdat het anders de aandacht erg afleidt van wat ze wil zeggen: dat ze geen vriend heeft. Of het moet allemaal pittig in stijl van de whiskas:
Ik ben gek op mijn vader ondanks zijn flauwe grapjes, mijn kat krijgt enkel whiskas en desnoods fiets ik door de regen naar een vriendin met liefdesverdriet.
woensdag 13 februari 2008 om 23:34
Ik zou die wat houden op "ik weet eigenlijk niet wat liefde is". Je hinkt nu op twee gedachten: een stelling deponeren aan de ene kant, of een persoonlijk verhaal vertellen aan de andere kant. Dat botst, dat is waarschijnlijk de reden dat ik die middelste alinea vervelend vond. Lindy zei het goed: less is more, en jouw persoonlijke insteek had me al gegrepen. Die stelling leidt dus af van het interessante verhaal, en dat irriteert alleen maar. Eigenlijk wil je dus zeggen: ik weet niet wat liefde is, en die liefde waar ik voor moet betalen, die helpt me niet om dat te ontdekken, die maakt de zoektocht alleen maar moeilijker.
Je zou dus in je tweede alinea dat kunnen uitwerken, door te schetsen hoe die kaarten het alleen maar moeilijker maken om de liefde te ontdekken. De lezer krijgt dan zelf wel door dat je het een vervelende commerciele hype vindt, dat hoef je niet voor te kauwen.
Heb je daar wat aan?
Am Yisrael Chai!
woensdag 13 februari 2008 om 23:43
Oh, ik zie inderdaad dat je in de winkelstraat was. Dat was ik alweer vergeten, omdat die kaart op je bureau sterker was. Maar aangezien je antwoord op "waar" een winkelstraat met valentijn is, waar je in de eerste zin doorheen loopt, zou ik die in de tweede alinea terug laten komen.
Laat iets gebeuren in die winkelstraat waaruit blijkt dat je niet weet wat liefde is, of waaruit blijkt dat dat valentijn aan jou niet besteed is.
Als je dan weer eindigt met "ik zou toch niet weten waar ik die bloemen moet laten" dan is je cirkel rond.
Je loopt in een winkelstraat, het is valentijn, je weet zelf niet wat liefde is, vandaar dat er al jaren een vergeelde kaart op je bureau staat. Een kaart die je niet eens met valentijn gekregen hebt. Dan gebeurt er in die straat iets, iets wat jou in verwarring brengt, of iets wat jouw idee over liefde doet wankelen, maar aan het eind van die gebeurtenis besluit je: neuh, aan mij niet besteed. ik zou toch niet eens weten waar ik die bloemen moet laten.
Dat lijkt mij een logische opbouw.
Laat iets gebeuren in die winkelstraat waaruit blijkt dat je niet weet wat liefde is, of waaruit blijkt dat dat valentijn aan jou niet besteed is.
Als je dan weer eindigt met "ik zou toch niet weten waar ik die bloemen moet laten" dan is je cirkel rond.
Je loopt in een winkelstraat, het is valentijn, je weet zelf niet wat liefde is, vandaar dat er al jaren een vergeelde kaart op je bureau staat. Een kaart die je niet eens met valentijn gekregen hebt. Dan gebeurt er in die straat iets, iets wat jou in verwarring brengt, of iets wat jouw idee over liefde doet wankelen, maar aan het eind van die gebeurtenis besluit je: neuh, aan mij niet besteed. ik zou toch niet eens weten waar ik die bloemen moet laten.
Dat lijkt mij een logische opbouw.
Am Yisrael Chai!
woensdag 13 februari 2008 om 23:53
Ik ben een teksthoer, Mastermind. Ik heb dus heel lang gewerkt als copywriter, dus toen schreef ik van alles. Ik ben al heel lang bezig met een roman (alhoewel, bezig, bezig, ik was er ooit mee bezig en nu ben ik al heel lang aan het bedenken dat ik er weer eens mee aan de slag moet gaan, haha). Op dit moment schrijf ik even niet meer, ik werk nu voor televisie. Ik heb een tijd scenarios voor een serie geschreven, maar ik ontwikkel nu programmas. Dat is dus niet concreet gaan zitten en teksten schrijven, maar ik ben wel de hele dag bezig met storytelling. Alleen doe ik dat nu met behulp van bewegend beeld ipv zwarte letters op een witte achtergrond.
Am Yisrael Chai!
woensdag 13 februari 2008 om 23:58
Aanvulling: sinds ik voor televisie schrijf, word ik trouwens ook steeds beter in story telling. Wat op papier werkt, werkt niet per se ook voor een camera. En een camera dwingt je om goed na te denken over de W's, met name de setting is enorm belangrijk. Waarom staan we hier, en niet daar? Ik zie nu echt voor me wat ik op papier bedenk en dat helpt enorm in tot de kern komen, schrappen, plaats en tijd bepalen, dat soort dingen.
Am Yisrael Chai!
