Werk & Studie
alle pijlers
Durf mijn baan niet op te zeggen uit medelijden
zondag 3 februari 2008 om 22:47
Waarschijnlijk klinkt dit heel stom. Maar ik ben dus in een paar maanden geleden gaan werken als kinderoppas bij een gezin met 2 hele jonge kids.
Dit was echt een tussenoplossing, ik wilde gewoon geld verdienen.
En aangezien ik nog niet wist of ik een baan wilde zoeken of toch verder wilde studeren heb ik dit gedaan. Ik ben hierover niet eerlijk geweest tegen hun, omdat ik de baan wilde hebben. Ik heb gezegd dat ik hoogstwaarschijlijk wilde gaan studeren en dit makkelijk kon combineren met het oppassen.
Deze mensen werken beide 40 uur en zijn heel blij dat ik er ben.
Maar ik heb nu een baan gevonden die ik leuk vind. En ik wil dus stoppen. Maar ik zie er heel erg tegenop om dit tegen hun te vertellen. Ik ben van nature (karakter) nogal een "pleaser" en vind het moeilijk om mensen teleur te stellen.
Nu snap ik wel dat ik het hoe dan ook tegen ze zal moeten zeggen. Maar ik zie er echt tegenop.
Dit was echt een tussenoplossing, ik wilde gewoon geld verdienen.
En aangezien ik nog niet wist of ik een baan wilde zoeken of toch verder wilde studeren heb ik dit gedaan. Ik ben hierover niet eerlijk geweest tegen hun, omdat ik de baan wilde hebben. Ik heb gezegd dat ik hoogstwaarschijlijk wilde gaan studeren en dit makkelijk kon combineren met het oppassen.
Deze mensen werken beide 40 uur en zijn heel blij dat ik er ben.
Maar ik heb nu een baan gevonden die ik leuk vind. En ik wil dus stoppen. Maar ik zie er heel erg tegenop om dit tegen hun te vertellen. Ik ben van nature (karakter) nogal een "pleaser" en vind het moeilijk om mensen teleur te stellen.
Nu snap ik wel dat ik het hoe dan ook tegen ze zal moeten zeggen. Maar ik zie er echt tegenop.
dinsdag 5 februari 2008 om 09:50
Zeg het nou maar zo snel mogelijk aan die mensen, dan hebben ze tenminste tijd om een vervanger te zoeken.
Verder denk ik dat de topic titel misleidend is, jij hebt helemaal geen medelijden met die mensen, maar met jezelf omdat je het niet durft te vertellen.
Maar wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten...
Verder denk ik dat de topic titel misleidend is, jij hebt helemaal geen medelijden met die mensen, maar met jezelf omdat je het niet durft te vertellen.
Maar wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten...
dinsdag 5 februari 2008 om 10:24
Wat sneu is, is dat jij doet alsof je "uit medelijden" niet durft op te zeggen, terwijl je gewoon niet durft omdat je weet dat je je naar binnen gelogen hebt. Wat sneu is, is dat je vervolgens de ouders in kwestie gaat lopen beschuldigen. Wat sneu is, is dat je vervolgens mensen die je er op wijzen dat je je nogal onvolwassen opstelt gaat beschuldigen. Wat sneu is, is dat je nog even een belediging achterlaat voor mensen die niet precies zeggen wat jij wenst te horen en dan nuffig je uit het topic terug trekt.
Echt sneu, ben je dus vooral zelf. Sneu, en onvolwassen. Maar goed, dat was de meeste mensen hier al direct duidelijk zo te lezen.
dinsdag 5 februari 2008 om 20:08
Suikervrij, nu heb je me toch op de kast. HEt heeft lang geduurd, ik ben van nature een geduldig persoon, en ik heb dus enkel meegelezen. Maar nee, ik heb me nog nooit ergens naar binnengelogen nee. Ik denk dat er heel véél mensen zijn die zichzelf niet naar binnen liegen. DUs om nu maar en passant iedereen hier te beschuldigen van liegen, sja, zoals de waard is vertrouwt ie zn gasten zullen we maar zeggen...
dinsdag 5 februari 2008 om 21:10
donderdag 7 februari 2008 om 11:46
Gewoon vertellen dat je een leuke baan bent tegen gekomen en dat je daar voor kiest.
Zeg dat je je nog een poos blijft oppassen zodat ze de tijd hebben om iemand anders te zoeken en als je iemand kent die dit werk graag wilt doen dan kun je die voordragen.
Later we er ook niet een erger drama van maken dan nodig is zeg!
Zeg dat je je nog een poos blijft oppassen zodat ze de tijd hebben om iemand anders te zoeken en als je iemand kent die dit werk graag wilt doen dan kun je die voordragen.
Later we er ook niet een erger drama van maken dan nodig is zeg!
zondag 17 februari 2008 om 10:56
Oeps, heb ik weer, ik lieg mij altijd een bedrijf binnen. Geen grote grove leugens, maar kleintjes om wat onperfectheden te verdoezelen. 
Nu zou ik niet zo snel doen wat Suikervrij heeft gedaan omdat er kinderen bij betrokken zijn, maar tja, we zijn ook maar mensen... En mensen liegen, dat ligt in onze aard en de grootste leugenaars zijn diegene die zeggen nooit te liegen 
Nu zou ik niet zo snel doen wat Suikervrij heeft gedaan omdat er kinderen bij betrokken zijn, maar tja, we zijn ook maar mensen... En mensen liegen, dat ligt in onze aard en de grootste leugenaars zijn diegene die zeggen nooit te liegen
maandag 17 maart 2008 om 12:18
@Suikervrij: je kunt wel zo verontwaardigd doen, maar ik vind wel dat je bepaalde reacties zelf een beetje over je hebt afgeroepen. Afgezien van het gegeven dat je niet een kleine leugen hebt opgehangen, maar over iets nogal essentieels binnen de overeenkomst die je aanging (en dus wat mij betreft niet echt te vergelijken met het 'verdoezelen' van je zwakkere kanten binnen een sollicitatiegesprek), ging bij mij de irritatie-modus aan toen je begon over dat je een 'pleaser' bent. Dat kan natuurlijk wel zijn, maar het komt wel ietwat vreemd over als je net daarvoor hebt verteld dat je in je eigen belang over een nogal belangrijk punt gelogen hebt. Ik vind het niet zo gek dat je dan de reacties krijgt die je gekregen hebt. En als je daarna ook nog gaat aangeven dat het feitelijk hun probleem is, terwijl zij gewoon afgegaan op informatie waarvan zij verwachten dat die juist is. Nee, dan maak je jezelf niet echt populair. Ik snap dat dat je teleurstelt, zeker als je zelf dat verband dat ik hierboven noemde nog niet gelegd had, maar om dan zo te reageren is wel een beetje jammer te noemen.
dinsdag 18 maart 2008 om 20:16
Er zullen zat mensen zijn die (kleine) leugentjes vertellen bij een sollicitatie. Maar bij een baan waarin je de verantwoording hebt voor kleine kinderen vind ik dat eerlijk gezegd niet kunnen. Ouders zoeken m.i. juist een gastouder, omdat ze willen dat er een constante factor in het leven van hun kindjes is, qua oppassen. Ik vind het nogal wat dat je nu dingen gaat aanhalen dat de ouders allebei fulltime werken, terwijl ze 2 kindjes hebben. Je kunt niet in die mensen hun portomonnee kijken..misschien kunnen ze niet anders dan beiden fulltime werken om hun kindjes een goede toekomst te geven...
In ieder geval goed dat je het inmiddels hebt verteld en dat je een maand blijft om mee te zoeken naar vervanging voor je!
In ieder geval goed dat je het inmiddels hebt verteld en dat je een maand blijft om mee te zoeken naar vervanging voor je!
dinsdag 18 maart 2008 om 20:47
Dit soort mensen als suikervrij is nou precies de reden waarom ik geen gastouder heb, maar een kinderdagverblijf. Gastouders komen en gaan, (ook de goede die er niet over liegen kunnen na een tijd besluiten een ander carrierepad te kiezen ofzo) maar met een kdv heb je gewoon garanties.
Overigens suikervrij: zou je zelf als je (later?) kinderen hebt ooit een gastouder nemen en waarom wel of niet? Zou je niet bang zijn dat jou overkomt wat je nu bij die ouders geflikt hebt? Ben nieuwsgierig naar het antwoord.
Overigens suikervrij: zou je zelf als je (later?) kinderen hebt ooit een gastouder nemen en waarom wel of niet? Zou je niet bang zijn dat jou overkomt wat je nu bij die ouders geflikt hebt? Ben nieuwsgierig naar het antwoord.
dinsdag 18 maart 2008 om 22:37
Grappig dat het topic nog steeds "leeft"
Ik dacht altijd dat ik voor een gastouder zou kiezen. En al helemaal voor een gastouder aan huis, wat ik nu ben. Heerlijk voor de kids omdat ze lekker in hun eigen omgeving zijn, en 's avonds staat het eten voor ons klaar.
Maar het is nu eenmaal zo dat gastouders gaan en komen.
En een KDV biedt daarin denk ik meer stabiliteit. En er is ook wat meer controle op wat er gebeurt. Een gastouder kan ook gewoon boodschappen gaan doen met jouw kind, ipv leuke spelletjes met ze te doen.
Dus nu zou ik voor een KDV kiezen.
Ik dacht altijd dat ik voor een gastouder zou kiezen. En al helemaal voor een gastouder aan huis, wat ik nu ben. Heerlijk voor de kids omdat ze lekker in hun eigen omgeving zijn, en 's avonds staat het eten voor ons klaar.
Maar het is nu eenmaal zo dat gastouders gaan en komen.
En een KDV biedt daarin denk ik meer stabiliteit. En er is ook wat meer controle op wat er gebeurt. Een gastouder kan ook gewoon boodschappen gaan doen met jouw kind, ipv leuke spelletjes met ze te doen.
Dus nu zou ik voor een KDV kiezen.
