Kinderen
alle pijlers
Hoe moet ik het aanpakken?
woensdag 27 februari 2008 om 10:48
Ik hoop door dit topic tips/advies te krijgen. Ik ben ontzettend moe, en ben het beu! Ik hou heel veel van mn dochtertje (10,5 maand) maar ik trek het even niet meer.
Ik wil graag stoppen met de borstvoeding. Dit wil ik al een paar maanden maar het lukt me gewoon niet. Het is een pittige tante die heel erg hard kan krijsen waar mn haren recht van overeind gaan staan en ik toch weer toe geef.
Wat ik graag wil voor haar is een uitgeruste moeder en haar een meer dagritme geven. Het CB adviseerde me in dagdelen te stoppen dus eerst de ochtend dan de middag enz. Maar dit gaat niet, ik denk dat het beter is in één keer.
Binnenkort moet ik weer aan het werk dus overdag moet het zowiezo gestopt worden. Het liefst geef ik nog savonds en sochtends maar het is er nu al ingeslopen dat ze snachts bij ons in bed slaapt, soms wakker word om de borst te pakken en dat breekt me ook op. Het is allemaal een gewoonte geworden en laten huilen lukt me zooo moeilijk.
Het enige wat ik zeker wil weten is dat ik haar met deze aanpak niet te kort ga doen! Ze wil natuurlijk lichamelijk contact met mij en zeker snachts maar het breekt me nu op.
Ze drinkt uit een flessespeen maximaal 50 ml opvolgmelk (wat ik eens geprobeerd heb) en dan weigert ze. Pap weigert ze van een bordje, wel fruit , sap en vast voedsel.
Hoe moet ik het aanpakken. Als ik nou vandaag begin moet ik weten wat het dagritme is van een baby van bijna 11 maanden. Ik ga zo weer opvolgmelk kopen (1blik is helemaal opgegaan aan proberen)
zonder succes en nu wil ik het doorzetten!!!
Dus dat betekent ook dat ik haar moet laten huilen in haar eigen bed savonds. Tot een week geleden sliep ze wel lekker na de borstvoeding van 19.30 tot 23.00 (dat wij naar bed gaan) in haar eigen bedje maar nu wil ze al gelijk vanaf het begin bij mij in bed en dat kan natuurlijk niet. Ik heb zo geen tijd voor mezelf en heb het gevoel 24 uur per dag met haar bezig te zijn.
Ik kan haar niet langer dan 10 minuten laten huilen en ga er dan weerin mee. Heeft ze honger denk ik dan en haal haar weer en leg haar aan, op bed sus ik haar in slaap en dan leg ik haar terug. Dit voelt ze gelijk en gelijk weer huilen en zo ga ik de hele avond door tot ze echt zoooo moe is.
Ik ben het nu beu en wil 1 aanpak hebben van hoe ik het ga doen en me daaraan houden en consequent blijven! en vooral zeker weten dat ik haar niet te kort doe.
10,5 maand is natuurlijk ook een leeftijd waar ze verlatingsangst ontwikkelen en dat ik ook vaak de reden dat ik haar weer uit bed haal en bij mij leg. Ik ben bang dat ze zich niet geborgen voelt.
Maar dit alles gaat ten koste van mij en daardoor ook van haar.
Ik hoop dat jullie me kunnen helpen. Ik wil er vandaag mee beginnen!!
Ik wil graag stoppen met de borstvoeding. Dit wil ik al een paar maanden maar het lukt me gewoon niet. Het is een pittige tante die heel erg hard kan krijsen waar mn haren recht van overeind gaan staan en ik toch weer toe geef.
Wat ik graag wil voor haar is een uitgeruste moeder en haar een meer dagritme geven. Het CB adviseerde me in dagdelen te stoppen dus eerst de ochtend dan de middag enz. Maar dit gaat niet, ik denk dat het beter is in één keer.
Binnenkort moet ik weer aan het werk dus overdag moet het zowiezo gestopt worden. Het liefst geef ik nog savonds en sochtends maar het is er nu al ingeslopen dat ze snachts bij ons in bed slaapt, soms wakker word om de borst te pakken en dat breekt me ook op. Het is allemaal een gewoonte geworden en laten huilen lukt me zooo moeilijk.
Het enige wat ik zeker wil weten is dat ik haar met deze aanpak niet te kort ga doen! Ze wil natuurlijk lichamelijk contact met mij en zeker snachts maar het breekt me nu op.
Ze drinkt uit een flessespeen maximaal 50 ml opvolgmelk (wat ik eens geprobeerd heb) en dan weigert ze. Pap weigert ze van een bordje, wel fruit , sap en vast voedsel.
Hoe moet ik het aanpakken. Als ik nou vandaag begin moet ik weten wat het dagritme is van een baby van bijna 11 maanden. Ik ga zo weer opvolgmelk kopen (1blik is helemaal opgegaan aan proberen)
zonder succes en nu wil ik het doorzetten!!!
Dus dat betekent ook dat ik haar moet laten huilen in haar eigen bed savonds. Tot een week geleden sliep ze wel lekker na de borstvoeding van 19.30 tot 23.00 (dat wij naar bed gaan) in haar eigen bedje maar nu wil ze al gelijk vanaf het begin bij mij in bed en dat kan natuurlijk niet. Ik heb zo geen tijd voor mezelf en heb het gevoel 24 uur per dag met haar bezig te zijn.
Ik kan haar niet langer dan 10 minuten laten huilen en ga er dan weerin mee. Heeft ze honger denk ik dan en haal haar weer en leg haar aan, op bed sus ik haar in slaap en dan leg ik haar terug. Dit voelt ze gelijk en gelijk weer huilen en zo ga ik de hele avond door tot ze echt zoooo moe is.
Ik ben het nu beu en wil 1 aanpak hebben van hoe ik het ga doen en me daaraan houden en consequent blijven! en vooral zeker weten dat ik haar niet te kort doe.
10,5 maand is natuurlijk ook een leeftijd waar ze verlatingsangst ontwikkelen en dat ik ook vaak de reden dat ik haar weer uit bed haal en bij mij leg. Ik ben bang dat ze zich niet geborgen voelt.
Maar dit alles gaat ten koste van mij en daardoor ook van haar.
Ik hoop dat jullie me kunnen helpen. Ik wil er vandaag mee beginnen!!
woensdag 27 februari 2008 om 10:58
Beste Thirza,
Ik heb precies hetzelfde met mijn zoon gehad, met het verschil dat borstvoeding bij ons verplicht werd tot 11 maanden: hij had koemelkallergie. Hij reageerde op hypoallergenische melk ook en het cb weigerde om andere melk voor te schrijven (het zat tussen mijn oren, dachten ze). Toen ben ik via de huisarts naar de kinderarts gegaan. Hij kon toen eindelijk van de borst af, maar dat gewoonte om bij mij te slapen, bleef. Zijn ritme was precies zoals je het beschrijft. Een paar maanden later, was ik uiteindelijk ziek van de vermoeiheid geworden. Ik ben toen naar Spanje gegaan, bij mijn ouders. Daar heb ik met de steun van mijn moeder hem laten huilen. Het was vrezelijk moeilijk, maar ik zou het weer zo doen. Hij werd makkelijker en ik vrolijker. En hij zag gezonder uit.
Ik heb precies hetzelfde met mijn zoon gehad, met het verschil dat borstvoeding bij ons verplicht werd tot 11 maanden: hij had koemelkallergie. Hij reageerde op hypoallergenische melk ook en het cb weigerde om andere melk voor te schrijven (het zat tussen mijn oren, dachten ze). Toen ben ik via de huisarts naar de kinderarts gegaan. Hij kon toen eindelijk van de borst af, maar dat gewoonte om bij mij te slapen, bleef. Zijn ritme was precies zoals je het beschrijft. Een paar maanden later, was ik uiteindelijk ziek van de vermoeiheid geworden. Ik ben toen naar Spanje gegaan, bij mijn ouders. Daar heb ik met de steun van mijn moeder hem laten huilen. Het was vrezelijk moeilijk, maar ik zou het weer zo doen. Hij werd makkelijker en ik vrolijker. En hij zag gezonder uit.
woensdag 27 februari 2008 om 11:08
Wij zijn op een gegeven moment ook begon met laten huilen. Inderdaad heel moeilijk, maar het duurt echt maar een paar dagen!! En het minderen van voeding bleek meer een probleem in mijn hoofd dan een probleem voor mijn zoontje... Ik ben als volgt met het huilen omgegaan, pak tijdschriften naast het bed, manlief verbannen naar de logeerkamer (het is nog moeilijker om dit door te zetten als er iemand commentaar heeft of konstant ligt te zuchten naast je) en dan las ik een heel artikel als hij 's nachts begon te huilen, meestal sliep hij na het artikel al. Als hij stopte met huilen, dan begon de tijd opnieuw (nog een bladzijde!!). Op een gegeven moment heb je ook door of het mopperen of echt paniek huilen is.
Het klinkt alsof het gewoonte is voor je dochtertje om de borst te krijgen en die gewoonte moet je nu breken. Net als het sussen trouwens, dat kan je tegengaan door een heel duidelijke avondroutine in te lassen. Hier is het bad, nachtkleding aan, dag zeggen tegen zijn schilderijtjes aan de muur en dan vertellen hoe moe zijn knuffel is en hoe graag knuffel wil slapen. Dan gaat hij het bed in en lopen wij de kamer uit. In het begin was het huilen, nu kletst hij met knuffel en valt in slaap. Het is moeilijk, vraagt doorzetting, maar het zal echt lukken. Heel veel succes!
Het klinkt alsof het gewoonte is voor je dochtertje om de borst te krijgen en die gewoonte moet je nu breken. Net als het sussen trouwens, dat kan je tegengaan door een heel duidelijke avondroutine in te lassen. Hier is het bad, nachtkleding aan, dag zeggen tegen zijn schilderijtjes aan de muur en dan vertellen hoe moe zijn knuffel is en hoe graag knuffel wil slapen. Dan gaat hij het bed in en lopen wij de kamer uit. In het begin was het huilen, nu kletst hij met knuffel en valt in slaap. Het is moeilijk, vraagt doorzetting, maar het zal echt lukken. Heel veel succes!
woensdag 27 februari 2008 om 11:10
En ik weet dat het vaak zielig lijkt en dat je bang bent dat ze zich niet geborgen voelt. Je geeft je kindje alle liefde en zoals gezegd, sometimes you have to be cruel to be kind. Het is beter om nu samen deze gewoontes te doorbreken dan dat ze straks cold turkey moet gaan omdat je terug gaat naar je werk..
woensdag 27 februari 2008 om 11:11
Mefs,
Hoe is dat gegaan met het laten huilen? Hoe lang duurde het en ben je zoals het cb ook vaak adviseerd af en toe naar hem gegaan om hem (zonder oogcontact) weer in de lighouding te leggen?
Ik vraag me ook af als ik nou zo melk ga kopen welke ik het beste kan doen na de borstvoeding. Nu had ik nutrilon maar misschien is hypoallergene beter? Nan 2 geloof ik. En is ze niet te groot voor een flessespeen? Ik lees ook veel dat baby's met 11 maanden melk uit een tuitbeker drinken.
Ik weet dat in 1 keer stoppen met de bv niet aardig zou zijn voor haar maar ik ben gewoon even ten einde raad. Ik heb ook het idee dat als ik deels stop dat de melkproduktie omlaag gaat en ze daardoor avonds en sochtends weer niet genoeg binnen krijgt.
En toen ik probeerde sochtends te stoppen ging het 1 ochtend goed en nada ze savonds en smiddgs kreeg snapte ze de volgende dag weer niet waarom ze sochtends ineens niks meer kreeg.
Hoe is dat gegaan met het laten huilen? Hoe lang duurde het en ben je zoals het cb ook vaak adviseerd af en toe naar hem gegaan om hem (zonder oogcontact) weer in de lighouding te leggen?
Ik vraag me ook af als ik nou zo melk ga kopen welke ik het beste kan doen na de borstvoeding. Nu had ik nutrilon maar misschien is hypoallergene beter? Nan 2 geloof ik. En is ze niet te groot voor een flessespeen? Ik lees ook veel dat baby's met 11 maanden melk uit een tuitbeker drinken.
Ik weet dat in 1 keer stoppen met de bv niet aardig zou zijn voor haar maar ik ben gewoon even ten einde raad. Ik heb ook het idee dat als ik deels stop dat de melkproduktie omlaag gaat en ze daardoor avonds en sochtends weer niet genoeg binnen krijgt.
En toen ik probeerde sochtends te stoppen ging het 1 ochtend goed en nada ze savonds en smiddgs kreeg snapte ze de volgende dag weer niet waarom ze sochtends ineens niks meer kreeg.
woensdag 27 februari 2008 om 11:18
Je lijf past zich aan dus als je alleen 's avonds en 's morgens geeft dan heb je genoeg voor die voedingen. Ik voed hier alleen nog een vroege morgen voeding.
Het is misschien makkelijker om gewoon de overdag voedingen te stoppen omdat ze dan al ander eten en drinken krijgt. Avond en morgen voedingen zijn vaak ook knuffelvoedingen die ze sneller missen..
Het is misschien makkelijker om gewoon de overdag voedingen te stoppen omdat ze dan al ander eten en drinken krijgt. Avond en morgen voedingen zijn vaak ook knuffelvoedingen die ze sneller missen..
woensdag 27 februari 2008 om 11:19
Als je naar je werk gaat snapt ze tenminste dat mama er niet is. Als mama er wél is en ze mag tóch niet drinken snapt ze er minder van.
En je kind laten huilen omdat jíj het zat bent vind ik nogal cru. Ik zou eerder zorgen dat ik minder moe werd op een andere manier dan mijn kind daarvoor te laten opdraaien.
Ik denk namelijk dat er echt wel andere oplossingen zijn. Thirza vertelde een tijdje terug dat haar man niet met haar dochter kon/wilde omgaan en zij niet weg durfde. Dáár zou ik eerst eens wat aan gaan doen. Laat je man haar een fles geven als jij weg bent. Misschien wordt dat ook huilen, maar dat vind ik wat anders dan je kind laten huilen terwijl je gewoon in de buurt bent terwijl ze nog zo klein zijn.
En je kind laten huilen omdat jíj het zat bent vind ik nogal cru. Ik zou eerder zorgen dat ik minder moe werd op een andere manier dan mijn kind daarvoor te laten opdraaien.
Ik denk namelijk dat er echt wel andere oplossingen zijn. Thirza vertelde een tijdje terug dat haar man niet met haar dochter kon/wilde omgaan en zij niet weg durfde. Dáár zou ik eerst eens wat aan gaan doen. Laat je man haar een fles geven als jij weg bent. Misschien wordt dat ook huilen, maar dat vind ik wat anders dan je kind laten huilen terwijl je gewoon in de buurt bent terwijl ze nog zo klein zijn.
woensdag 27 februari 2008 om 11:25
De eerste keer deed ik het volgens het boekje, maar dat hielp niet. Na drie dagen ben ik ermee gestopt. Ik was kapot en had niet genoeg steun van mijn man. Daarom ging ik naar mijn moeder toe. Daar ging ik naar een bevriende therapeute. Ze vertelde dat het niet altijd volgens het boekje werkt. Ik moest dat 3 keer om de 5 minuten proberen en daarna de tussentijd steed langer maken (15-20-30-40 minuten). De eerste twee dagen huilsde hij uren lang achter elkaar. De 4de dag werd een stuk minder en tegen het einde van de week kon hij eindelijk in zijn bedje slapen. Daarna heb ik de middagslaap volgens dit methode gedaan: dat ging veel sneller: even huilen en dan slapen, in één dag.
Over de tuitbeker, hij dronk zijn melk uit de fles. Hij was al drie jaar oud toen hij eindelijk melk uit een gewone beker dronk. Een tuitbeker heeft ie nooit willen gebruiken.
Over de tuitbeker, hij dronk zijn melk uit de fles. Hij was al drie jaar oud toen hij eindelijk melk uit een gewone beker dronk. Een tuitbeker heeft ie nooit willen gebruiken.
woensdag 27 februari 2008 om 11:29
Het is ook goed voor het kind. Niet met bv stoppen, maar haar laten huilen om te leren alleen te slapen. Het is niet veilig bij de ouders in bed. En later kan ze veel problemen krijgen. Ze leert bijvoorbeeld niet dat als mama er niet is, ze niet verdwenen is. Later kunnen ze zelfs leer- en gedragsproblemen krijgen. Toen ik een lijst onder ogen zag van alles wat mijn zoon kon overkomen, heb ik uitgeprint en voor mij gehouden toen ik hem moest laten huilen. Ik merkte ook direct dat hij zelfstandiger en minder eenkennig werd. Hij durfde ook veel meer en was tevredener. Hij was altijd te mager geweest; nadat hij geleerd had alleen te slapen was zijn gewicht ook beter.
woensdag 27 februari 2008 om 11:31
Eowynn,
Wat wij willen is haar structuur, ritme en duidelijkheid bieden. Wat erg moeilijk is zoals het nu gaat! Denk jij dat het goed is voor een (oudere) baby dat ze leren bij elk huiltje uit bed te worden gehaald? Diep van binnen weet ik dat het niet goed is ze toch uit bed te halen maar in mn hart wil ik er wel voor haar zijn en haal ik haar dus elke keer weer uit bed. En je weet toch ook dat een vermoeide moeder niet goed is voor een kind.
Je hebt goed mijn vorige topic onthouden. hahaha
Daar schreef ik ook dat ze van mijn man al helemaal geen fles accepteerd, die fase zijn we dus al lang voorbij en werkt niet. Daarnaast trekt ze ontzettend naar mij toe en wil ze alleen maar mama. Met papa speelt ze ook wel graag maar wel met mij in de buurt. Je kunt je voorstellen dat dit voor mijn man ook niet makkelijk is als hij haar wilt troosten en hij merkt dat ze door mij getroost wil worden.
Hij doet ook zijn best maar weet soms ook niet meer hoe te handelen omdat ik zelf niet eens weet hoe en wat. Als ik nou een vast schema heb van hoe we het gaan aanpakken kan manlief zich misschien ook wat beter vasthouden daaraan en me steunen.
Wat wij willen is haar structuur, ritme en duidelijkheid bieden. Wat erg moeilijk is zoals het nu gaat! Denk jij dat het goed is voor een (oudere) baby dat ze leren bij elk huiltje uit bed te worden gehaald? Diep van binnen weet ik dat het niet goed is ze toch uit bed te halen maar in mn hart wil ik er wel voor haar zijn en haal ik haar dus elke keer weer uit bed. En je weet toch ook dat een vermoeide moeder niet goed is voor een kind.
Je hebt goed mijn vorige topic onthouden. hahaha
Daar schreef ik ook dat ze van mijn man al helemaal geen fles accepteerd, die fase zijn we dus al lang voorbij en werkt niet. Daarnaast trekt ze ontzettend naar mij toe en wil ze alleen maar mama. Met papa speelt ze ook wel graag maar wel met mij in de buurt. Je kunt je voorstellen dat dit voor mijn man ook niet makkelijk is als hij haar wilt troosten en hij merkt dat ze door mij getroost wil worden.
Hij doet ook zijn best maar weet soms ook niet meer hoe te handelen omdat ik zelf niet eens weet hoe en wat. Als ik nou een vast schema heb van hoe we het gaan aanpakken kan manlief zich misschien ook wat beter vasthouden daaraan en me steunen.
woensdag 27 februari 2008 om 11:37
Ik denk inderdaad dat het goed is voor een kind als er altijd gereageerd wordt op huilen. Zo heb ik het wel altijd gedaan. En MEFS, sorry, maar wát een onzin. Kinderen krijgen echt geen gedragsproblemen als ze bij de ouders in bed slapen en als ze wat groter zijn is het ook niet per defnitie gevaarlijk.
Kinderen leren vanzelf dat mama niet weg is als ze niet in de buurt is, dat hoef je niet met grof geweld af te dwingen.
Mijn kind is bijna 2, heb haar nooit laten huilen, altijd opgepakt en als ze wil mag ze bij ons in bed. Dus ze huilt vrijwel nooit, slaapt altijd in haar eigen ben en is helemaal niet verwend. Ze weet namelijk dat ze ons niet uit hoeft te proberen, want we reageren altijd.
Kinderen leren vanzelf dat mama niet weg is als ze niet in de buurt is, dat hoef je niet met grof geweld af te dwingen.
Mijn kind is bijna 2, heb haar nooit laten huilen, altijd opgepakt en als ze wil mag ze bij ons in bed. Dus ze huilt vrijwel nooit, slaapt altijd in haar eigen ben en is helemaal niet verwend. Ze weet namelijk dat ze ons niet uit hoeft te proberen, want we reageren altijd.
woensdag 27 februari 2008 om 11:51
Hij sliep niet voldoende, was vaak moe. Daar kan een kind van afvallen.
Het is niet zo dat alle kinderen die bij de ouders slapen alle problemen krijgen. Ze KUNNEN problemen krijgen. Dat heb ik bij bevriende mensen gezien: zij slaapt bij hun dochter en hij bij hun zoon. De jongen is al 7 jaar oud. Omdat hij slecht slaapt, kan hij niet op school goed presteren en heeft concentratie problemen. Hij raakt snel geïrriteerd, waardoor hij soms wat "heftiger" op de andere kinderen kan reageren.
Het is niet zo dat alle kinderen die bij de ouders slapen alle problemen krijgen. Ze KUNNEN problemen krijgen. Dat heb ik bij bevriende mensen gezien: zij slaapt bij hun dochter en hij bij hun zoon. De jongen is al 7 jaar oud. Omdat hij slecht slaapt, kan hij niet op school goed presteren en heeft concentratie problemen. Hij raakt snel geïrriteerd, waardoor hij soms wat "heftiger" op de andere kinderen kan reageren.
woensdag 27 februari 2008 om 11:55
Helemaal mee eens. Oudste (14 mnd) hebben we nooit zelfs langer dan een minuut laten huilen. Ik geloof zeker niet dat je een kind verwend door meteen ernaartoe te gaan als het huilt. Ik denk juist dat dat geborgenheid en vertrouwen geeft. Dochter huilt dus alleen maar als er écht iets is.
Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat we jongste (1 maand) wel soms lager laten huilen, ten eerste is het een behoorlijke driftkikker en ten tweede ben ik soms net even met oudste bezig en kan ik niet à la minute naar jongste.
woensdag 27 februari 2008 om 12:02
woensdag 27 februari 2008 om 12:05
En ik denk echt dat ouders onbewust een enorme invloed op hun kind hebben. Wij zijn als ouders heel relaxed, niet van de structuur en regelmaat en onze kinderen zijn net zo. We maken ons vrijwel nooit zorgen over onze kinderen, niet over hun gewicht, niet over het eten, niet over het slapen. Tuurlijk zijn wij ook weleens moe en hebben onze kinderen ook weleens irritante en vermoeiende fases, maar dat gaat vanzelf weer over.
En ik zie gewoon érg vaak dat ouders die heel erg graag controle over álles willen, vinden dat alles volgens schema's moet, zelf erg gespannen en gestressed zijn, krampachtig proberen om te zorgen dat het volgens het boekje gaat ook onrustige kinderen hebben.
Dat is niet altijd zo, er is soms ook echt iets aan de hand, maar in veel gevallen zie ik gewoon de gemoedstoestand van de ouders overslaan op het kind.
En ik zie gewoon érg vaak dat ouders die heel erg graag controle over álles willen, vinden dat alles volgens schema's moet, zelf erg gespannen en gestressed zijn, krampachtig proberen om te zorgen dat het volgens het boekje gaat ook onrustige kinderen hebben.
Dat is niet altijd zo, er is soms ook echt iets aan de hand, maar in veel gevallen zie ik gewoon de gemoedstoestand van de ouders overslaan op het kind.
woensdag 27 februari 2008 om 12:18
Ik ben moeder van twee verschillende kinderen. Ik heb het bij beide alles ongeveer hetzelfde gedaan, behalve bij ons slapen. Mijn zoon heeft bijna een anderhalf jaar bij ons geslapen (en ik bedoel bij ons in bed, niet alleen in onze slaapkamer). Mijn dochter niet. Ik denk dat het afhankelijk van het kind is. Mij zoon heeft een angststoornis en ik denk dat die de reden is dat hij niet alleen wilde slapen (zijn bed was trouwens bij ons in de slaapkamer: hij wilde het lichamelijk contact met mij; ik ging even van hem af en dan begon hij te huilen).
Over het afvallen: als je niet genoeg slaapt, verbruik je meer caloriën. Hij sliep niet langer dan drie uur achter elkaar en overdag niet langer dan een half uur. In totaal sliep hij zeker geen 8 uur.
Over het afvallen: als je niet genoeg slaapt, verbruik je meer caloriën. Hij sliep niet langer dan drie uur achter elkaar en overdag niet langer dan een half uur. In totaal sliep hij zeker geen 8 uur.
woensdag 27 februari 2008 om 12:24
Dat zeg ik MEFS, soms is er gewoon meer aan de hand, een angststoornis is iets anders dan 'gewoon' een 'lastig' kind. En ik zeg ook niet dat mijn aanpak bij alle kinderen werkt, sommige kinderen hebben meer structuur en regelmaat nodig, daar ben ik me wel van bewust. Maar laten huilen vind ik weer iets heel anders. Dan maak je als ouders een fout door steeds toe te geven, en je kind wordt daar de dupe van als de ouders het opeens toch zat zijn en dan mag hij urenlang krijsen.
woensdag 27 februari 2008 om 12:29
Eigenlijk zij we met elkaar eens. Dat urenlag late huilen was de aanpak die hij nodig had. Nadat het bekend werd dat hij anders is, kon ik het plaatsen. Hij moet gedwongen worden om te durven, anders worden zijn angsten steeds groter, maar dat dwingen kan niet zo maar en hij moet altijd veel complimenten en een prijs krijgen (een sticker of zo). Hij was bijvoorbeeld ook bang op de kermis. Ik moest eerst een rondje met hem lopen voor de deur, een paar keer. Volgende dag binnen lopen. De laatste dag heb ik hem een rondje laten doen en hij vond het leuk! Kermis is niet zijn favoriete bezigheid, maar hij raakt niet meer in paniek als we in onze tuin de kermis horen.
woensdag 27 februari 2008 om 12:29
Wat ik hier op die leeftijd gemerkt heb, was dat als ik overdag haar al tegemoet kwam in haar huidhonger, dat het dan 's nachts beter ging. Zeker op werkdagen, ze 'moest' gewoon zoveel uur per dag aan mij vastgeplakt zitten.
Mijn redding is de draagdoek geweest. Iedere avond in de draagdoek. Na het eten ging ze erin, afruimen en de boel schoonmaken, en daarna (van de nood een deugd gemaakt) gingen man en ik samen buiten wandelen. Minimaal een uur. Het was gelukkig zomer. Ook voor het eten koken deed ik haar vaak in de draagdoek.
Als het er eens een dagje niet van kwam, dan kon ik dat gelijk 's nachts merken: wakker en niet meer in eigen bed willen slapen, alleen tegen mij aan.
Mijn redding is de draagdoek geweest. Iedere avond in de draagdoek. Na het eten ging ze erin, afruimen en de boel schoonmaken, en daarna (van de nood een deugd gemaakt) gingen man en ik samen buiten wandelen. Minimaal een uur. Het was gelukkig zomer. Ook voor het eten koken deed ik haar vaak in de draagdoek.
Als het er eens een dagje niet van kwam, dan kon ik dat gelijk 's nachts merken: wakker en niet meer in eigen bed willen slapen, alleen tegen mij aan.
woensdag 27 februari 2008 om 12:31
Is dat iets Nederlands, hoe dan? Valt wel mee volgens mij. Ik woon niet in NL, maar wat betreft de meningen wel niet bij ouders in bed is het hier niet anders dan in NL.
Persoonlijk vind ik het prettiger om de kinderen in hun eigen bed te hebben. Daarbij ken ik een stel en die hebben nog steeds moeite om hun dochter van zeven in haar eigen bed te laten slapen en daar zou ik dus voor passen. Bij ziekte of zo zijn ze van harte welkom en het is natuurlijk best knus (vooral in het weekend als we dan nog ietsje langer kunnen blijven liggen), maar verder vind ik het fijner slapen met Vent alleen!
