Kinderen
alle pijlers
Geen kraamcadeaus???
donderdag 13 maart 2008 om 10:04
Mijn vriend en ik verwachten binnenkort onze tweede dochter. Zijn dus al voorzien van veel kleertjes en speelgoed. Denken er over om op het geboortekaartje een tekst te zetten dat we het leuk vinden om visite te krijgen, maar dat cadeaus niet nodig zijn. Wie heeft hier ervaring mee of weet een leuke tekst voor op het kaartje?
Groetjes, Olivia
Groetjes, Olivia
vrijdag 14 maart 2008 om 20:35
vrijdag 14 maart 2008 om 20:37
:
[...]
Eensch!!
Volgens mij merken kinderen dat wel degelijk trouwens, later in hun leven, als ze alleen afdankertjes krijgen.
Voor een gezin waarvan ik wist dat er niet veel geld is, heb ik een lekkere creme voor de moeder gekocht, een klein knuffeltje en een cadeau-bon van de Kruitvat. Voor achter de hand als er luiers of voeding gehaald moet worden. Waren ze heel erg blij mee!
Dat is een leuk kraamcadeau, Minny, heel attent van je. Misschien heb ik er trouwens ook wel moeite mee omdat mijn moeder dat altijd zwaar afkeurde, die kwam uit een gezin van 10 kinderen en zei altijd "als mijn kinderen iets niet krijgen, zijn het wel afdankertjes". Mijn broertje kreeg zelfs mijn afdankertjes niet, qua speelgoed enzo. Mijn moeder had daar echt een trauma van, die moesten als kind dan krantenpapier in de schoenen van grote zus die 2 maten groter had proppen enzo, want ze waren toch nog niet versleten?
En zelf vind ik het nu nog steeds fijn dat we bij ons thuis echt twee verschillende individuen waren, maar goed, mijn ouders hadden ook bewust voor een redelijk groot leeftijdsverschil gekozen om dezelfde reden, dus wij hebben beide ook echt een "eigen" babytijd gehad. Ik vond als kind mijn nichtjes ook heel erg zielig, die schelen maar 11 maanden en ik vond het zo klein als ik was altijd zoooo zielig dat ze altijd alles samen moesten doen en dat iedereen zei "lekker, da's bijna een tweeling, ben je in 1 klap overal vanaf". Zo van "smijt maar op de grote hoop allemaal".
Am Yisrael Chai!
vrijdag 14 maart 2008 om 20:41
Mijn hemel... zoon moet wel een heel trauma oplopen en heel zielig zijn als ik dit zo hoor. Ik vind het gewoon zonde dat heel veel kinderkleding bijna ongedragen weg gaat, idem voor meubels e.d. Niet alles hoeft toch altijd nieuw? Zoon hier is de eerste, maar zijn nichtje is een meisje, de jongste van een vriendin ook (haar oudste is een zoon). En ja, het aller ergste roze en jurkjes heb ik er wel uitgevist, maar verder heeft zoon gewoon in de kleren van zijn nichtje e.d. gelopen hoor. Zijn eerste pakje e.d. heb ik wel zelf gekocht, maar ik heb verder nog erg weinig nieuwe kleding voor zoon gekocht en echt niet omdat ik het niet kan betalen.
Ik vind het wel een mooi idee, een cadeautje voor novib bijvoorbeeld. We hebben het hier ook overwogen (voor de eerste dus), maar het uiteindelijk gelaten omdat mensen voor een baby toch graag echt zelf iets uitzoeken. Voor ons huwelijk doen we waarschijnlijk wel zo iets, daar speelt dat gewoon minder.
vrijdag 14 maart 2008 om 20:43
Nogmaals, het heeft niks met materialisme te maken maar juist met aandacht. Het feit dat je voor de eerste alles in stoere jongensprints koopt of in lieve meisjesprints, geeft aan dat je het bij die baby al voor de geboorte belangrijk vond dat het speciaal voor déze baby was. Of in ieder geval daarna, in geval van het geslacht niet weten. Als het je niet uitmaakte dan had je daar bij de eerste ook niet zoveel aandacht aan besteed, immers. Het is dus geen materialisme kwestie maar een aandachtskwestie.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 14 maart 2008 om 20:45
Het heeft vind ik niets met materialistisch ingesteld zijn te maken. Het gaat er m.i. ook niet om of een kind wel of geen 2de hands kleding draagt. Ik heb voor mijn 2de best wat tweedehands kleding gekocht. Omdat ik het nieuw te duur vind, maar het wel leuk vind dat hij ook wat 'eigen' kleding heeft. Dat heeft dus niets met bezit of veel geld te maken.
Ik vind het lastig uit te leggen, maar ik ben het wel met een aantal anderen hier eens, dat je een 2de net zo 'nieuw' als de 1ste moet benaderen. En dan niet 'nieuw' in de zin van dat hij alles nieuw moet krijgen, maar dat het weer een ánder kindje is en dat dat ook weer speciaal en nieuw is.
Nu ik er langer over nadenk, kan ik mij best voorstellen dat je als tip geeft om geld te schenken aan een goed doel, om te voorkomen dat je ontzettend veel meuk krijgt wat je toch al op zolder hebt liggen te verstoffen. Maar om dan maar helemáál geen kraamkado's te krijgen, dat vind ik wel te ver gaan. Het is zo bijzonder om later, als je groot bent ;), nog dingen te hebben die jij als babietje gekregen hebt. En dat hoeft niet duur te zijn en niet groot te zijn, maar gewoon, iets wat speciaal voor jou gekocht is. Ik denk dat dat de essentie van deze discussie is.
Ik vind het lastig uit te leggen, maar ik ben het wel met een aantal anderen hier eens, dat je een 2de net zo 'nieuw' als de 1ste moet benaderen. En dan niet 'nieuw' in de zin van dat hij alles nieuw moet krijgen, maar dat het weer een ánder kindje is en dat dat ook weer speciaal en nieuw is.
Nu ik er langer over nadenk, kan ik mij best voorstellen dat je als tip geeft om geld te schenken aan een goed doel, om te voorkomen dat je ontzettend veel meuk krijgt wat je toch al op zolder hebt liggen te verstoffen. Maar om dan maar helemáál geen kraamkado's te krijgen, dat vind ik wel te ver gaan. Het is zo bijzonder om later, als je groot bent ;), nog dingen te hebben die jij als babietje gekregen hebt. En dat hoeft niet duur te zijn en niet groot te zijn, maar gewoon, iets wat speciaal voor jou gekocht is. Ik denk dat dat de essentie van deze discussie is.
vrijdag 14 maart 2008 om 20:47
hm... ik weet niet of het aandacht is fashionvictom. Als ik kleren voor mijn zoon koop dan koop ik natuurlijk jongens kleding, simpelweg omdat hij nu eenmaal een jongen is, en dan is het nogal ridicuul om meisjes kleding te kopen. Dat heeft voor mij echt niets met aandacht te maken of omdat ik het belangrijk vind dat het speciaal voor hem is. Zoals al geschreven doe ik hem net zo makkelijke kleding van zijn nichtje aan, en als een tweede een meisje is doe ik haar net zo makkelijk kleding van zoon aan.
vrijdag 14 maart 2008 om 20:49
Eens, het is geen materialisme, maar aandacht, een kind een uniek individu laten zijn.
Maar toch wordt het hier keer op keer opgevat alsof ik het alleen belangrijk vind dat een kind veel spullen heeft.
Natuurlijk is liefde het belangrijkst, hallo, zo gek ben ik ook niet.
Maar een kind een eigen persoon te laten zijn en het ook zo behandelen, vind ik minstens zo belangrijk. Los van materialisme.
Maar toch wordt het hier keer op keer opgevat alsof ik het alleen belangrijk vind dat een kind veel spullen heeft.
Natuurlijk is liefde het belangrijkst, hallo, zo gek ben ik ook niet.
Maar een kind een eigen persoon te laten zijn en het ook zo behandelen, vind ik minstens zo belangrijk. Los van materialisme.
vrijdag 14 maart 2008 om 20:50
Tuurlijk kabouter, maar zijn die dingen die je later nog hebt vaak niet de wat grotere cadeaus die je van je opa en oma of oom en tante of zo gekregen hebt? Of van je ouders zelf? Ik neem aan dat het niet de bedoeling is om dát soort cadeaus achter wegen te laten. Meer de cadeaus van gewoon vrienden e.d.
vrijdag 14 maart 2008 om 20:53
maar zo'n kraamkado als van minny (wat ik overigens ook heel leuk vind) is toch ook niet iets wat je je later als kind kan herinneren of wat nou zo speciaal en persoonlijk is? het gaat erom dat je iets geeft waar de ontvanger blij mee is, is mijn mening en voor de een is dat een kruidvat bon, voor de ander een mooi boek en voor de derde een schenking aan een goed doel, alles kan met even veel aandacht en liefde gegeven worden.
vrijdag 14 maart 2008 om 20:53
Ik ben echt een beetje verbaasd over de reacties hier. Waarom zou een kind 'minder speciaal' zijn als het in prima kleren van z'n oudere broer of zus loopt?? Het gáát toch helemaal niet om de spullen. Het gaat erom dat je het liefde en warmte geeft, en het opvoedt tot een zelfstandige en weerbare volwassene. Heb het idee dat het op die manier een beetje verwende prinsjes en prinsesjes worden. Ik denk dat ik iets heb fout gedaan als mijn eventuele volgende kind ongelukkig is omdat hij ineens tot het besef komt dat hij vroeger in de kleding van z'n broer heeft moeten lopen, of omdat ik geen commode voor hem geverfd heb. Ik denk dat ik de neiging zou hebben om te zeggen: "Stel je asjeblieft niet zo aan. Wees blij dat je door de leukste ouders ter wereld bent opgevoed, en dat je je gezondheid, humor en intelligentie hebt (of wat dan ook)!"
Overigens slaapt mijn zoon bij ons op de kamer, in het oude bed van z'n neef van nu twaalf. Wat was hij trots van de week toen het bezorgd werd! Prima bed overigens. Dood- en doodzonde om het weg te gooien en voor een paar honderd euro iets nieuws te kopen.
Overigens slaapt mijn zoon bij ons op de kamer, in het oude bed van z'n neef van nu twaalf. Wat was hij trots van de week toen het bezorgd werd! Prima bed overigens. Dood- en doodzonde om het weg te gooien en voor een paar honderd euro iets nieuws te kopen.
vrijdag 14 maart 2008 om 20:54
Maar daar ben ik juist bang voor Lika, dat als je dat op een kaartje zet, dat ook familie zich bezwaard voelt om een gewoon kado te geven.
Buiten dat ik het alsnog niet leuk zou vinden dat er op mijn kaartje (als voorbeeld) zou staan dat er geen kado's hoeven te komen terwijl dat bij mijn eventuele broer of zus niet staat. Zou ik later niet leuk vinden denk ik...
Buiten dat ik het alsnog niet leuk zou vinden dat er op mijn kaartje (als voorbeeld) zou staan dat er geen kado's hoeven te komen terwijl dat bij mijn eventuele broer of zus niet staat. Zou ik later niet leuk vinden denk ik...
vrijdag 14 maart 2008 om 21:02
vrijdag 14 maart 2008 om 21:02
Vandaar dat kleine knuffeltje
Ik probeer trouwens altijd iets te geven wat de ouders ook echt nodig hebben, dat kan een pak luiers zijn of een bijdrage aan een kinderwagen.
Een schenking aan novib uit naam van het kind zou ik niet leuk vinden eigenlijk...geef liever iets aan het kind zelf. Die schenking doe ik sowieso wel. Via het WNF kun je een dier adopteren vanaf 20 euro. Dan krijg je een foto en een knuffel er bij, die kun je dan aan de baby geven. Iedereen blij, er is een goed doel gesteund en je hebt een cadeau.
vrijdag 14 maart 2008 om 21:04
Zo kregen wij bij de geboorte van onze zoon van mijn schoonouders een plant??!! Nee, geen knuffelplant.
Het deed me toch op een of andere manier pijn dat ze niet de moeite hebben genomen om iets voor hem te kopen waar hij wat aan heeft. Bij de geboorte van mijn dochter kregen we van hen een mand vol kadootjes daar hebben ze veel aandacht aan besteedt.
In dit geval vind ik het verschil gewoon erg groot en was de 30e knuffel van harte welkom.
Het deed me toch op een of andere manier pijn dat ze niet de moeite hebben genomen om iets voor hem te kopen waar hij wat aan heeft. Bij de geboorte van mijn dochter kregen we van hen een mand vol kadootjes daar hebben ze veel aandacht aan besteedt.
In dit geval vind ik het verschil gewoon erg groot en was de 30e knuffel van harte welkom.
vrijdag 14 maart 2008 om 21:04
vrijdag 14 maart 2008 om 21:04
ik ben het helemaal met Kabouters reactie eens. En mijn eigen zoon ligt ook in een tweedehands gekregen bedje. Maar dat bedje heb ik wel schoongemaakt en geverfd en weet ik veel wat, zodat het nu ZIJN bedje is en niet het bedje dat speciaal voor een ander kindje was uitgezocht.
Laten we eerlijk zijn, de meesten van ons maken van het eerste babykamertje behoorlijk wat werk, of niet dan? Dat deed ik in ieder geval wel en als ik de topics hier moet geloven zijn de meeste mensen bij een eerste zwangerschap zo'n beetje vanaf de blauwe streep tot aan de bevalling bezig met alles eraan doen om het wondertje te verwelkomen. Of het nu om de luiers gaat, of het kamertje, of het merk flesjes, of de kleertjes, elke aankoop wordt zorgvuldig gewikt en gewogen en er wordt uitgezocht of het 1 beter is dan het ander, want alleen het beste is goed genoeg voor Het Grote Wonder.
Ik vind het gewoon gek dat ik dat in mijn omgeving bij tweede kinderen echt nauwelijks zie, en niet alleen nauwelijks in de praktische zaken zoals bijvoorbeeld merken luiers (sja, die waren bij nummer 1 ook prima) wat ik me kan voorstellen, maar ook niet bij de emotionele dingen. Dat kamertje waar bij de eerste stad en land voor werd afgelopen en waar opa speciaal de muurstickers moest komen helpen plakken en waar op het forum van gevraagd werd of er wel met wasmiddel X of Y gewassen mocht worden, of die wandelwagen waar bij de eerste 83 testrits mee gemaakt moesten worden en waar weken gediscusieerd werd of ie nu zandkleurig met oranje of pimpelpaars met groene stippen moest zijn, die gaat soms bij de tweede met de vlekken van de eerste er nog 1 zo weer een tweede ronde in.
Alsof de tweede helemaal geen wonder is, maar een soort noodzakelijk kwaad die nu eenmaal vervoerd moet worden, maar meer ook niet.
Dat verbaast me gewoon.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 14 maart 2008 om 21:15
:
Maar FV je koopt een kinderwagen toch niet speciaal voor dat ene kind maar om je kind(eren) te vervoeren. Daarom maak je zoveel testritten: hij moet het minimaal 1,2,3 of meer ronden doen
Ja, dat is me inmiddels duidelijk. Maar toen ik een kinderwagen uitzocht dacht ik niet zo, maar goed, ik heb ook maar 1 kind en wist toen al dat als er al een tweede zou komen dat pas heel wat jaren later zou zijn als de toen hippe wagen toch al weer hopeloos ouderwetsch zou zijn.
Ik heb gewoon geen enkele ervaring met recyclen, niet van toen ik zelf kind was en niet bij mijn eigen kind. En daar ben ik eigenlijk ook wel blij om, dat mijn spullen ook altijd alleen van mij geweest zijn, ik hecht veel emotionele waarde aan spullen. Niet vanwege hun financiële waarde, maar omdat alles wat ik ooit bezeten heb dus altijd speciaal voor mij gekocht is, door mijzelf of door anderen. Ik bewaar ook veel en weet van alles wat ik heb ook precies wanneer het gekocht is, en waarom, en hoe blij ik ermee was enzo.
Am Yisrael Chai!
