Zwanger
alle pijlers
Zwanger willen worden en je relatie/huwelijk
vrijdag 25 mei 2012 om 11:07
Ik zou graag ervaringen horen van andere dames hier over hun ervaringen met zwanger willen worden in combinatie met je relatie/huwelijk. Veranderde er iets? Bracht het jullie nader tot elkaar, of juist niet? Kwamen er nieuwe dingen aan het licht (positief of negatief)?
Mijn man en ik zijn nu bijna een jaar aan het proberen zwanger te worden, en ik merk dat het best wel een aanslag is op onze relatie. Eerst was er de beslissing om met elkaar een kind te willen; dat was natuurlijk heel romantisch, maar ook heftig. Je toekomstperspectief ziet er ineens heel anders uit. Daarna was er al vrij snel een miskraam, die we heel verschillend hebben beleefd en waardoor er een tijd best wel onbegrip was naar elkaar toe.
Omdat mijn cyclus anders was na mijn miskraam, ben ik sinds 2 maanden begonnen met ovulatietesten. Ik kwam er daardoor achter dat mijn cyclus langer is dan gemiddeld (volgens de gyn zit ik met een gemiddeld 30-35 dagen net op het randje van 'normaal' en 'te lang'). Een langere cyclus betekent ook minder kansen. En als ik dan een kans heb, dan wil ik die ook wel benutten zeg maar.
Mijn man wilde ook graag dat ik die testen bleef doen, want naar eigen zeggen wil hij ook graag een kind. Dit blijkt echter niet uit zijn gedrag. Ik merk dat ik hem echt moet aansporen om seks te hebben; niet alleen tijdens mijn vruchtbare dagen, maar eigenlijk de hele maand. Ik doe daarbij erg mijn best om het luchtig en leuk te houden. Ik kan er zelf ook echt nog wel de grap van inzien dat als we een baby willen maken, we dan op bepaalde momenten seks 'moeten' hebben. Ik vind het juist wel iets hebben om de droom die je samen hebt actief waar te kunnen maken. En aangezien man herhaaldelijk instemde met die testen, ga ik er vanuit dat hij er ook geen problemen mee heeft.
Ik vind dat ik me erg kwetsbaar opstel als steeds maar ik degene ben die seks moet initiëren. Hij wijst mij steeds botter af, en doet soms ook alsof hij niet begrijpt wat de bedoeling is (terwijl hij dan wel weet dat mijn ovulatie eraan komt). Ik vind dat heel erg pijnlijk.
Ook in andere opzichten merk ik dat hij eigenlijk niet echt actief meewerkt. Hij drinkt bijvoorbeeld best wel wat (iedere dag 2-3 flesjes bier). Nu hadden we eigenlijk afgesproken dat hij het voortaan zou houden bij max. 2 flesjes, anders is het gewoon niet goed voor zijn zaad, maar ook niet voor zijn gezondheid in het algemeen (nog afgezien van het zwanger willen worden). Het komt nu echter regelmatig voor dat hij weer naar de koelkast loopt, en ik hem moet tegenhouden om er nog 1 te nemen.
Ik voel me al met al soms net zijn moeder. Het lijkt wel of het hele zwanger willen worden enkel van mij af komt. Terwijl hij toch volhoudt zelf ook echt een kind te willen.
Door het hele gebeuren ben ik eerlijk gezegd gaan twijfelen over ons huwelijk. Ik hou van hem, maar als dit al zoveel moeilijkheden met zich meebrengt, hoe gaat dat dan als er straks wel kinderen zijn?
Mijn man en ik zijn nu bijna een jaar aan het proberen zwanger te worden, en ik merk dat het best wel een aanslag is op onze relatie. Eerst was er de beslissing om met elkaar een kind te willen; dat was natuurlijk heel romantisch, maar ook heftig. Je toekomstperspectief ziet er ineens heel anders uit. Daarna was er al vrij snel een miskraam, die we heel verschillend hebben beleefd en waardoor er een tijd best wel onbegrip was naar elkaar toe.
Omdat mijn cyclus anders was na mijn miskraam, ben ik sinds 2 maanden begonnen met ovulatietesten. Ik kwam er daardoor achter dat mijn cyclus langer is dan gemiddeld (volgens de gyn zit ik met een gemiddeld 30-35 dagen net op het randje van 'normaal' en 'te lang'). Een langere cyclus betekent ook minder kansen. En als ik dan een kans heb, dan wil ik die ook wel benutten zeg maar.
Mijn man wilde ook graag dat ik die testen bleef doen, want naar eigen zeggen wil hij ook graag een kind. Dit blijkt echter niet uit zijn gedrag. Ik merk dat ik hem echt moet aansporen om seks te hebben; niet alleen tijdens mijn vruchtbare dagen, maar eigenlijk de hele maand. Ik doe daarbij erg mijn best om het luchtig en leuk te houden. Ik kan er zelf ook echt nog wel de grap van inzien dat als we een baby willen maken, we dan op bepaalde momenten seks 'moeten' hebben. Ik vind het juist wel iets hebben om de droom die je samen hebt actief waar te kunnen maken. En aangezien man herhaaldelijk instemde met die testen, ga ik er vanuit dat hij er ook geen problemen mee heeft.
Ik vind dat ik me erg kwetsbaar opstel als steeds maar ik degene ben die seks moet initiëren. Hij wijst mij steeds botter af, en doet soms ook alsof hij niet begrijpt wat de bedoeling is (terwijl hij dan wel weet dat mijn ovulatie eraan komt). Ik vind dat heel erg pijnlijk.
Ook in andere opzichten merk ik dat hij eigenlijk niet echt actief meewerkt. Hij drinkt bijvoorbeeld best wel wat (iedere dag 2-3 flesjes bier). Nu hadden we eigenlijk afgesproken dat hij het voortaan zou houden bij max. 2 flesjes, anders is het gewoon niet goed voor zijn zaad, maar ook niet voor zijn gezondheid in het algemeen (nog afgezien van het zwanger willen worden). Het komt nu echter regelmatig voor dat hij weer naar de koelkast loopt, en ik hem moet tegenhouden om er nog 1 te nemen.
Ik voel me al met al soms net zijn moeder. Het lijkt wel of het hele zwanger willen worden enkel van mij af komt. Terwijl hij toch volhoudt zelf ook echt een kind te willen.
Door het hele gebeuren ben ik eerlijk gezegd gaan twijfelen over ons huwelijk. Ik hou van hem, maar als dit al zoveel moeilijkheden met zich meebrengt, hoe gaat dat dan als er straks wel kinderen zijn?
vrijdag 25 mei 2012 om 14:07
Misschien heb je gelijk en scheelt het wel. Hoewel ik me ook kan voorstellen dat de onrust alleen maar groter wordt als ik niet precies weet wat er allemaal gebeurt in mijn lichaam (dat was ook de reden dat ik met die testen ben begonnen; ik dacht dat na die miskraam de boel niet meer werkte en ging twijfelen over of ik uberhaupt nog wel ovuleerde, etc.).
Maar anyway, die testen zijn ook maar voor een deel het probleem het denk ik. Het is meer dat ik in z'n algemeenheid het gevoel heb er alleen in te staan.
Maar anyway, die testen zijn ook maar voor een deel het probleem het denk ik. Het is meer dat ik in z'n algemeenheid het gevoel heb er alleen in te staan.
vrijdag 25 mei 2012 om 14:12
vrijdag 25 mei 2012 om 14:15
Ja, dat snap ik wel. Maar zijn gedrag is natuurlijk deels ook een reactie op jouw gedrag. Dus als jij je iets anders opstelt, dan zou het best kunnen dat hij dat ook doet, zonder dat ie het zelf door heeft.
Ik denk dat het, zoals hier boven ook al is gezegd, voor een man ook best moeilijk is. Hij zal gerust wel twijfelen aan zijn eigen zaad bijvoorbeeld. Sommigen (mijn man bijvoorbeeld) gaan met die onzekerheid om door er gewoon niet aan te denken en situaties te vermijden waardoor je er aan moet denken. Misschien helpt het als hij het laat testen, je kunt ook een thuistest kopen, geen idee hoe betrouwbaar die is hoor. Ik heb een collega die heeft dit wel gedaan en voor hem was het een opluchting toen het goed bleek te zijn, toen kon hij ook veel beter meeleven met zijn vriendin.
vrijdag 25 mei 2012 om 14:30
TO, hier even een arm om je heen 
Misschien wordt het eens tijd voor een openhartig gesprek. Het is, zoals hier eerder gezegd, ook moeilijk voor een man als het te lang duurt. Geen man wil verminderd vruchtbaar zijn en misschien is dat ook de angst van je man. Zoals Vlinder zegt, dat hij wegduikt in situaties waarin hij zich niet hoeft te bewijzen.
Jullie zijn bijna een jaar bezig, bezoek de huisarts eens voor een gesprek. Dan kan er ook gericht gehandeld worden, wat misschien meer lucht geeft thuis.
En probeer er in de tussentijd zelf ook minder mee bezig te zijn, dat is moeilijk! Maar maak het ook leuk voor elkaar. Mijn vriend en ik zijn deze maand begonnen en hoewel hij nu heel erg graag wil, ben ik ook voorbereid op die onzekere tijden. Ik benoem het niet als ik mijn eisprong heb of over tijd ben. Dat zijn toch bijzaken die (vind ik) niet bij de man thuis horen.
Misschien wordt het eens tijd voor een openhartig gesprek. Het is, zoals hier eerder gezegd, ook moeilijk voor een man als het te lang duurt. Geen man wil verminderd vruchtbaar zijn en misschien is dat ook de angst van je man. Zoals Vlinder zegt, dat hij wegduikt in situaties waarin hij zich niet hoeft te bewijzen.
Jullie zijn bijna een jaar bezig, bezoek de huisarts eens voor een gesprek. Dan kan er ook gericht gehandeld worden, wat misschien meer lucht geeft thuis.
En probeer er in de tussentijd zelf ook minder mee bezig te zijn, dat is moeilijk! Maar maak het ook leuk voor elkaar. Mijn vriend en ik zijn deze maand begonnen en hoewel hij nu heel erg graag wil, ben ik ook voorbereid op die onzekere tijden. Ik benoem het niet als ik mijn eisprong heb of over tijd ben. Dat zijn toch bijzaken die (vind ik) niet bij de man thuis horen.
vrijdag 25 mei 2012 om 14:31
Daar heb je wel gelijk in. Wat me dan eigenlijk wel stoort, is dat de verandering dan wéér van mij af moet komen, het initiatief/de verantwoordelijkheid wéér bij mij ligt. Het zal er wel op uitdraaien hoor, dat het zo gaat.
Of hij onzeker is of twijfelt aan zijn eigen kunnen, daar hebben we het nog nooit over gehad. Ik ging er eigenlijk vanuit dat hij wel erg zeker moet zijn van zijn zaadkwaliteit aangezien hij het zich denkt te kunnen permitteren om schijnbaar onbeperkt alcohol te kunnen drinken zonder dat dit schadelijk is. Je zou denken dat als je daar onzeker over bent je er juist toch alles voor over hebt om het zo goed mogelijk te laten zijn.
vrijdag 25 mei 2012 om 14:35
:
TO, hier even een arm om je heen
Ik benoem het niet als ik mijn eisprong heb of over tijd ben. Dat zijn toch bijzaken die (vind ik) niet bij de man thuis horen.
Zo dacht ik er in het begin ook over. Totdat ik een keer aan hem vroeg of hij op de hoogte gehouden wilde worden (het voelde toch wel als stiekem gedoe als ik wist dat ik ovuleerde en hem 'spontaan' ging verleiden) en hij aangaf dat hij dat wel graag zou willen.
Over het naar de huisarts gaan; vanaf een miskraam schijn je weer opnieuw te moeten gaan tellen, en als je op die manier telt zitten we momenteel pas in de 5e ronde.
vrijdag 25 mei 2012 om 14:39
Hoi anoniem,
Ik ben nu zwanger, het heeft echter wel bijna een jaar geduurd.
Mijn ervaring is toch wel anders omdat we toch al best vaak sex hadden/hebben, en ik dus ook geen ovulatietesten gebruikte. We deden het toch al genoeg, en ik wilde het ook bewust niet, omdat ik het gevoel had er dan nog meer mee bezig te zijn.
Een jaar voelt soms wel heel lang, maar zo lang is het echt niet, als je ziet wat de kansen per maand zijn, de huisarts en vk gaven dat ook aan.
Je hoort de meeste verhalen van mensen die binnen 1 maand zwanger waren, maar waar het langer duurde hoor je vaak niet, en dat kan ook een vertekend beeld geven.
Na 11 maand was ik ineens zwanger, terwijl ik/wij niets anders hadden gedaan als de maanden daarvoor.
Je moet natuurlijk wel sex hebben wil je zwanger worden, en als je het maar 1 keer per week doet word die kans natuurlijk minder. Wij hadden gewoon het ''geluk'' dat we het toch al vaker deden, en er dus zo geen druk op stond.
Maar heeft je man/vriend nu ineens minder zin omdat het ''moet'' of verschilt het helemaal niet met anders?
Sja, en over die biertjes; Ik snap best dat zijn zaad er niet beter op wordt, maar 2 'a 3 per dag maakt volgensmij niet het verschil of je zwanger word of niet, als je verder redelijk gezond leeft. Stel dat je nog een tijd bezig bent (hoop het niet voor je hoor!) dan komt mijns inziens er teveel nadruk op te liggen, het is ook belangrijk ''gewoon'' door te leven en te genieten.
Misschien nog eens praten met je man? Anders blijf je er alleen mee zitten, en hij wil ook een kind, dus het is wel iets wat je moet delen denk ik.. Ik hoop dat je snel meer geluk mag hebben en zwanger mag raken!
Ik ben nu zwanger, het heeft echter wel bijna een jaar geduurd.
Mijn ervaring is toch wel anders omdat we toch al best vaak sex hadden/hebben, en ik dus ook geen ovulatietesten gebruikte. We deden het toch al genoeg, en ik wilde het ook bewust niet, omdat ik het gevoel had er dan nog meer mee bezig te zijn.
Een jaar voelt soms wel heel lang, maar zo lang is het echt niet, als je ziet wat de kansen per maand zijn, de huisarts en vk gaven dat ook aan.
Je hoort de meeste verhalen van mensen die binnen 1 maand zwanger waren, maar waar het langer duurde hoor je vaak niet, en dat kan ook een vertekend beeld geven.
Na 11 maand was ik ineens zwanger, terwijl ik/wij niets anders hadden gedaan als de maanden daarvoor.
Je moet natuurlijk wel sex hebben wil je zwanger worden, en als je het maar 1 keer per week doet word die kans natuurlijk minder. Wij hadden gewoon het ''geluk'' dat we het toch al vaker deden, en er dus zo geen druk op stond.
Maar heeft je man/vriend nu ineens minder zin omdat het ''moet'' of verschilt het helemaal niet met anders?
Sja, en over die biertjes; Ik snap best dat zijn zaad er niet beter op wordt, maar 2 'a 3 per dag maakt volgensmij niet het verschil of je zwanger word of niet, als je verder redelijk gezond leeft. Stel dat je nog een tijd bezig bent (hoop het niet voor je hoor!) dan komt mijns inziens er teveel nadruk op te liggen, het is ook belangrijk ''gewoon'' door te leven en te genieten.
Misschien nog eens praten met je man? Anders blijf je er alleen mee zitten, en hij wil ook een kind, dus het is wel iets wat je moet delen denk ik.. Ik hoop dat je snel meer geluk mag hebben en zwanger mag raken!
vrijdag 25 mei 2012 om 14:45
Oh, dat wist ik niet TO dat een miskraam mee telt. :(
Ik kan je helaas geen tips geven verder, maar de dames die hier al schrijven kunnen je vast meer tips geven. Veel sterkte.
PS: er is hier op de zwanger pijler een topic 'kletsen tot de tijd rijp is!', misschien heb je zin om mee te kletsen? Het is geen echt zwanger worden topic met tabel, maar kun je wel meepraten over van alles en nog wat omtrent zwanger worden. Het is allemaal heel luchtig en vrijblijvend. Je bent uitgenodigd!
vrijdag 25 mei 2012 om 14:53
Kan het zijn dat je man (en andere mannen uit de voorbeelden hier) doet alsof het hem allemaal niet zo intereseert, terwijl hij eigenlijk onzettend baalt dat ie je niet 'hopla, zwanger' maakt?
Volgens mij zijn mannen reuze gevoelig waar het op hun viriliteit aankomt. Dat geven ze echter voor geen goud toe natuurlijk..en nochalant 'kinderachtig' gedrag is misschien alleen maar een facade. Hopen dat jij dan ook denkt, 'nou laat anders maar' zodat zijn vruchtbaarheid niet onderaocht hoeft te worden.
(zou een domme tactiek zijn, maar goed
)
Hoe voelt hij zich dat het niet snel raak is, wordt hij er onzeker van? (hebben jullie het daar over?)
Volgens mij zijn mannen reuze gevoelig waar het op hun viriliteit aankomt. Dat geven ze echter voor geen goud toe natuurlijk..en nochalant 'kinderachtig' gedrag is misschien alleen maar een facade. Hopen dat jij dan ook denkt, 'nou laat anders maar' zodat zijn vruchtbaarheid niet onderaocht hoeft te worden.
(zou een domme tactiek zijn, maar goed
)Hoe voelt hij zich dat het niet snel raak is, wordt hij er onzeker van? (hebben jullie het daar over?)
vrijdag 25 mei 2012 om 15:14
We hebben het daar alleen over gehad in de zin dat er gesproken is over dat ik heel graag wil, en dat hij vindt dat ik ongeduldig ben. Verder heeft hij gezegd dat we wat hem betreft geen haast hebben, en dat het niet uitmaakt of dat het nu raak is, of pas over een jaar.
Mijn man is niet zo van de spelletjes/poppenkast dus ik kan me bijna niet voorstellen dat hij van alles verzint om zijn eigen vruchtbaarheid maar niet te hoeven onderzoeken.
Zoveel alcohol drinken vindt ik bijna nog eerder getuigen van arrogantie/zelfoverschatting dan van onzekerheid.
Wat dat ovulatietest-gedoe betreft, vind ik het nog het ergste dat hij mij die testen laat doen (die ik dus niet alleen doe omdat ik het zelf wil, maar ook omdat hij dat wil) en vervolgens geen seks wil als het moment daar is. Volgens mij heeft hij echt geen idee hoeveel pijn hij mij hiermee doet.
vrijdag 25 mei 2012 om 15:18
Dat van die ovulatietesten begrijp ik volkomen. Ik gebruik ze ook (wegens lange cyclus, ik weet niet wanneer eisprong is), en heb dus ook al het geval gehad dat hij geen zin had.
Ik was toen even boos, maar heb dan een paar dagen later gewoon rustig uitgelegd waarom het beter dan de kans te benutten. Vooral omdat je met een lange cyclus al minder kans hebt en altijd lang moet wachten. Dat lijkt geholpen te hebben, hij snapt het nu ook wel goed.
Dat van die alcohol, volgens mij focus je er wat te erg op. Misschien heeft hij een beetje het gevoel dat het hij niet meer gewoon kan relaxen. De focus ligt misschien te veel op zwanger worden, en dat gaat bij mannen wel eens omgekeerd werken.
Ik was toen even boos, maar heb dan een paar dagen later gewoon rustig uitgelegd waarom het beter dan de kans te benutten. Vooral omdat je met een lange cyclus al minder kans hebt en altijd lang moet wachten. Dat lijkt geholpen te hebben, hij snapt het nu ook wel goed.
Dat van die alcohol, volgens mij focus je er wat te erg op. Misschien heeft hij een beetje het gevoel dat het hij niet meer gewoon kan relaxen. De focus ligt misschien te veel op zwanger worden, en dat gaat bij mannen wel eens omgekeerd werken.
vrijdag 25 mei 2012 om 15:21
O, dat is wel lastig (dat zijn libido gewoon laag is)..moeilijk omdat je niet wil ''forceren'' , maar ja, zwanger worden gebeurt niet (zo snel) als je niet vaak sex hebt..Moeilijk hoor.
Dan hoef je idd net zo goed geen ovulatietesten te doen, als hij dan toch niet wil..
Weet hij wel goed hoe je je hierover echt voelt? Want kan me voorstellen dat dit gaat frustreren, en het laatste wat je nodig hebt als je samen een kindje wil, is dat je van elkaar verwijderd raakt.
Dan hoef je idd net zo goed geen ovulatietesten te doen, als hij dan toch niet wil..
Weet hij wel goed hoe je je hierover echt voelt? Want kan me voorstellen dat dit gaat frustreren, en het laatste wat je nodig hebt als je samen een kindje wil, is dat je van elkaar verwijderd raakt.
vrijdag 25 mei 2012 om 15:24
vrijdag 25 mei 2012 om 15:28
Dat is wel wat er nu aan het gebeuren is, helaas.
Tja wat betreft het erover hebben, dat vind ik ook weer zo dubbel. Aan de ene kant moet je dus eigenlijk doen alsof het allemaal leuk en spontaan is, en dat je er helemaal niet mee bezig bent. Maar aan de andere kant moet je er dus ook veel over praten met elkaar.
Naar mijn idee gaan die 2 dingen niet zo goed samen, en daarom hou ik meestal mijn mond maar en ga ik zeker niet zeggen hoe erg ik het vind dat het nog steeds niet is gelukt, of hoe pijn het me doet dat hij geen zin maakt als dat nodig is. Als ik dat namelijk wel zou doen dan zou de druk naar mijn mening alleen nog maar groter worden.
Gevolg is dat mijn verdriet, teleurstelling en frustratie alleen maar steeds groter wordt natuurlijk, juist omdat het er eigenlijk niet mag zijn. Zucht.
vrijdag 25 mei 2012 om 15:31
Bij ons heeft het ruim 2 jaar geduurd voordat ik zwanger was. Zelf vermoed ik dat er een bepaalde reden was, dat ik er eerder nog niet klaar voor was, maar dat is mijn gevoel.
Ik merkte ook, sex moet niet gepland worden. Maar, wanneer ik vruchtbaar was en begon aan een vrijpartij, kon hij die eigenlijk niet weigeren. Wat ook helpt, is als je je cyclus weet, en je vriend niet heel vaak zin heeft, een dag of 5 voor de ovulatie al geen sex meer hebben, grotere kans dat hij dan wel sex wil.
Op een gegeven moment heb ik ook via internet een spermatest besteld, want was dat misschien niet goed? Hij deed er wat lacherig om, maar heeft het wel gedaan. En natuurlijk was hij erg blij met een goede uitslag. Misschien dat jij je vriend deze ook kan laten doen? Zelf had ik namelijk ook iets van: als het nog lang duurt, dan wil ik naar een dokter. Zeker voor een man is een testje thuis waarschijnlijk een beter alternatief dan bij de huisarts.
Wel is hij vlak voor die tijd begonnen om bepaalde vitaminen/ mineralen te slikken, die mogelijk de vruchtbaarheid van de man verbeteren. Het gaat dan om de combinatie van Q-10, vitamine E, selenium. Je hebt dure pillen daarvoor (bijv. B-Daddy), maar ik heb toen uitgezocht welke supplement goed is. Het potje wat we gekocht hadden was toevallig halve prijs.
En misschien dat het af en toe helpt om er eens een maandje niet te serieus mee bezig te zijn. Zelf ben ik zwanger geraakt tijdens een weekeindje weg. Dus als je nog vakantieplannen hebt, misschien dat dat helpt?
De onzekerheid, van gaat het wel lukken, dat is natuurlijk erg vervelend.
Ik merkte ook, sex moet niet gepland worden. Maar, wanneer ik vruchtbaar was en begon aan een vrijpartij, kon hij die eigenlijk niet weigeren
. Wat ook helpt, is als je je cyclus weet, en je vriend niet heel vaak zin heeft, een dag of 5 voor de ovulatie al geen sex meer hebben, grotere kans dat hij dan wel sex wil.Op een gegeven moment heb ik ook via internet een spermatest besteld, want was dat misschien niet goed? Hij deed er wat lacherig om, maar heeft het wel gedaan. En natuurlijk was hij erg blij met een goede uitslag. Misschien dat jij je vriend deze ook kan laten doen? Zelf had ik namelijk ook iets van: als het nog lang duurt, dan wil ik naar een dokter. Zeker voor een man is een testje thuis waarschijnlijk een beter alternatief dan bij de huisarts.
Wel is hij vlak voor die tijd begonnen om bepaalde vitaminen/ mineralen te slikken, die mogelijk de vruchtbaarheid van de man verbeteren. Het gaat dan om de combinatie van Q-10, vitamine E, selenium. Je hebt dure pillen daarvoor (bijv. B-Daddy), maar ik heb toen uitgezocht welke supplement goed is. Het potje wat we gekocht hadden was toevallig halve prijs.
En misschien dat het af en toe helpt om er eens een maandje niet te serieus mee bezig te zijn. Zelf ben ik zwanger geraakt tijdens een weekeindje weg. Dus als je nog vakantieplannen hebt, misschien dat dat helpt?
De onzekerheid, van gaat het wel lukken, dat is natuurlijk erg vervelend.
vrijdag 25 mei 2012 om 15:33
Ja, is ook heel dubbel. Maar ik denk dat het alleen maar lastiger wordt als jij er in je eentje zo mee blijft zitten, met de gevoelens die je hebt, het is voor hem soms vast ook te merken/of gaat het nog merken? Dan kun je het volgensmij beter uitspreken..en dan zou ik het idd niet teveel over die biertjes hebben,maar wel dat een kind maken/ krijgen niet vanzelf gaat.
Want anders maakt het ook niet veel uit hoeveel hij drinkt, even heel zwart-wit gezegd..
Maar het is idd moeilijk..
Want anders maakt het ook niet veel uit hoeveel hij drinkt, even heel zwart-wit gezegd..
Maar het is idd moeilijk..
vrijdag 25 mei 2012 om 15:38
@xxxfamke Mijn man heeft vanaf het begin af aan aangegeven dat het zwanger worden geen circus mag worden. Met spermatesten en vitaminepillen hoef ik dus al helemaal niet aan te komen.
Tja en wat dat 'niet ermee bezig zijn' en op vakantie gaan betreft...ik vind dat altijd een beetje een dooddoener (hoewel je het vast lief bedoelt!). Het is niet zo dat als je er in je hoofd niet mee bezig bent, het sperma harder gaat zwemmen ofzo
. Als dat echt zo was dan was, dan zou iedereen zwanger terug komen van vakantie en was het merendeel van de gynaecologen werkloos .
Tja en wat dat 'niet ermee bezig zijn' en op vakantie gaan betreft...ik vind dat altijd een beetje een dooddoener (hoewel je het vast lief bedoelt!). Het is niet zo dat als je er in je hoofd niet mee bezig bent, het sperma harder gaat zwemmen ofzo
. Als dat echt zo was dan was, dan zou iedereen zwanger terug komen van vakantie en was het merendeel van de gynaecologen werkloos .
vrijdag 25 mei 2012 om 15:39
vrijdag 25 mei 2012 om 16:03
Wat nou als je hem even niet verteld ( of zoals hij het mischien ziet lastig valt) over het tijdstip van je Vruchtbare periode en dit voor jezelf houd. En dan de seks wat spannender maakt met evt speeltjes leuk ondergoed etc dan voelt hij zich niet gepushed en zal zijn libido om hoog schieten en mischien ook zijn zaad ![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif)
. Het is wetenschappelijk bewezen dat hoe vaker je gemeenschap heb hoe hoger het lubido .
. Het is wetenschappelijk bewezen dat hoe vaker je gemeenschap heb hoe hoger het lubido .
