Relaties
alle pijlers
Begrafenissen/ crematies en schoonfamilie
vrijdag 25 mei 2012 13:51
Ok, het is een non-probleem, maar roch.. Ik ben benieuwd naar de meningen..
Het volgende;
Mijn familie is niet zo van het hoppen naar begrafenissen of crematies.
Alleen als het echt goede bekenden zijn, kennissen, vrienden of familie, vinden wij het belangrijk om naar een begrafenis of crematie te gaan. Idem met een concoleance of avondwake. Ik hou al niet van de aparte sfeer die er hangt tijdens deze diensten en al helemaal niet als de persoon ( of familie) geen bekende van mij is geweest.
Vriend en zijn ouders kijken hier heel anders tegen aan. Zij willen het liefst naar iedere begrafenis/crematie van iemand die ze ook maar een beetje kennen. Ook al is het de achternicht van de neef van de buurman, die ze misschien een keer hebben gezien op een verjaardag ( ok, erg gechargeerd, maar toch). Ik doe dit niet en dat zorgt voor kleine botsingen. Nu is afgelopen woensdag iemand in vriend's verre familie overleden.
Het gaat om de geadopteerde nicht van de vader van mijn vriend. Tja, hoe ingewikkeld kun je het maken-;). De vrouw heb ik 1x heel vluchtig gezien, handje geschud en dat was het ( let wel, 3 jaar geleden en sindsdien nooit gezien op verjaardagen o.i.d). Haar man ken ik niet, kinderen ook 1x gezien. Nu vindt vriend dat ik mee moet condoleren, begrafenis hoeft dan weer niet, omdat ik vrij zou moeten nemen, omdat het nu eenmaal hoort en er iemand in zijn familie is doodgegaan. Vriend heeft zelf niet zo'n fantastische band met overledene, maar voelt zich verplicht. Ik heb dat dus niet.
Bovendien erger ik me eraan dat wanneer het in zijn familie ( hoe ver dat ook mag gaan) gebeurt ik wel direct paraat moet staan, of het nu sterfte of verjaardagen zijn, maar zijn mijn oma en vader jarig, dan kan dit zo overgeslagen worden.
Ik ga denk ik wel hoor, ik hoor er nu eenmaal bij, maar ik ben het niet gewend van huis uit. Mijn ouders gaan gerust apart naar een begrafenis of crematie.
Hoe doen jullie dat? Ga je mee voor de lieve vrede? Of blijf je thuis? Ik hoop toch niet dat ik de enige ben die alleen naar begrafenissen en condoleances gaat van mensen die ik echt heb gekend ( of de familie goed heb gekend). Ben ik nu echt zo raar?
Nu ik het zo terug lees ben ik net een klein kind, maar toch-;) Het is vrijdag, ik ben toe aan weekend en dit zit me dwars.
Het volgende;
Mijn familie is niet zo van het hoppen naar begrafenissen of crematies.
Alleen als het echt goede bekenden zijn, kennissen, vrienden of familie, vinden wij het belangrijk om naar een begrafenis of crematie te gaan. Idem met een concoleance of avondwake. Ik hou al niet van de aparte sfeer die er hangt tijdens deze diensten en al helemaal niet als de persoon ( of familie) geen bekende van mij is geweest.
Vriend en zijn ouders kijken hier heel anders tegen aan. Zij willen het liefst naar iedere begrafenis/crematie van iemand die ze ook maar een beetje kennen. Ook al is het de achternicht van de neef van de buurman, die ze misschien een keer hebben gezien op een verjaardag ( ok, erg gechargeerd, maar toch). Ik doe dit niet en dat zorgt voor kleine botsingen. Nu is afgelopen woensdag iemand in vriend's verre familie overleden.
Het gaat om de geadopteerde nicht van de vader van mijn vriend. Tja, hoe ingewikkeld kun je het maken-;). De vrouw heb ik 1x heel vluchtig gezien, handje geschud en dat was het ( let wel, 3 jaar geleden en sindsdien nooit gezien op verjaardagen o.i.d). Haar man ken ik niet, kinderen ook 1x gezien. Nu vindt vriend dat ik mee moet condoleren, begrafenis hoeft dan weer niet, omdat ik vrij zou moeten nemen, omdat het nu eenmaal hoort en er iemand in zijn familie is doodgegaan. Vriend heeft zelf niet zo'n fantastische band met overledene, maar voelt zich verplicht. Ik heb dat dus niet.
Bovendien erger ik me eraan dat wanneer het in zijn familie ( hoe ver dat ook mag gaan) gebeurt ik wel direct paraat moet staan, of het nu sterfte of verjaardagen zijn, maar zijn mijn oma en vader jarig, dan kan dit zo overgeslagen worden.
Ik ga denk ik wel hoor, ik hoor er nu eenmaal bij, maar ik ben het niet gewend van huis uit. Mijn ouders gaan gerust apart naar een begrafenis of crematie.
Hoe doen jullie dat? Ga je mee voor de lieve vrede? Of blijf je thuis? Ik hoop toch niet dat ik de enige ben die alleen naar begrafenissen en condoleances gaat van mensen die ik echt heb gekend ( of de familie goed heb gekend). Ben ik nu echt zo raar?
Nu ik het zo terug lees ben ik net een klein kind, maar toch-;) Het is vrijdag, ik ben toe aan weekend en dit zit me dwars.
vrijdag 25 mei 2012 14:53
Doordat we kinderen hebben is mijn schoonfamilie familie geworden voor me. Dus dat is anders dan in jouw geval.
Toen de vader van de man van mijn vriends zus overleed leek het mij ook niet logisch om naar de begrafenis te gaan. Ik had de man een paar keer ontmoet. Maar mijn vriend wilde het graag, bruiloften en begrafenissen doe je samen vindt hij.
Toen ik er eenmaal was schaamde ik mij eerlijk gezegd dat ik eerst niet wilde.
Toen de vader van de man van mijn vriends zus overleed leek het mij ook niet logisch om naar de begrafenis te gaan. Ik had de man een paar keer ontmoet. Maar mijn vriend wilde het graag, bruiloften en begrafenissen doe je samen vindt hij.
Toen ik er eenmaal was schaamde ik mij eerlijk gezegd dat ik eerst niet wilde.
vrijdag 25 mei 2012 15:04
Beetje respect maar je verplicht voelen om naar een begrafenis te gaan van de achterneef van de vader van je vriend vind ik te ver gaan. Zeker als het niet eens direct familie is en je die weinig ziet.
Dat vind ik te veel gevraagd. Je gaat niet voor de lol naar een begrafenis dus ik zou die verre familieleden niet bezoeken.
Vind het ook niet gepast als er onbekende bij zijn.
vrijdag 25 mei 2012 15:08
Ik ga er alleen heen, als ik de persoon wiens familie is overleden heel goed ken. Bijv. de moeder van mijn allerbeste vriendin, man van collega (met wie ik veel en goed contact heb), etc.
Wildvreemde mensen of mensen die ik amper ken, ga ik niet heen. Dan heb ik elke week wel een begrafenis...
Vandaag zag ik bijv. een rouwadvertentie van een meisje wiens moeder ik vluchtig ken. Uiteraard vind ik het erg voor die vrouw, dat ze haar dochter is verloren, maar ik heb haar al 5 jaar niet meer gezien/gesproken, dus ik ga dan niet naar een crematie o.i.d.
Wildvreemde mensen of mensen die ik amper ken, ga ik niet heen. Dan heb ik elke week wel een begrafenis...
Vandaag zag ik bijv. een rouwadvertentie van een meisje wiens moeder ik vluchtig ken. Uiteraard vind ik het erg voor die vrouw, dat ze haar dochter is verloren, maar ik heb haar al 5 jaar niet meer gezien/gesproken, dus ik ga dan niet naar een crematie o.i.d.
vrijdag 25 mei 2012 15:10
vrijdag 25 mei 2012 15:49
vrijdag 25 mei 2012 16:40
Ik ben wel eens meegegaan naar een condoleance van iemand die ik helemaal niet kende (en nog steeds niet ken dus).
De nabestaanden ken ik intussen een beetje, maar toen nog niet.
Mijn vriend kende ze wel, wilde liever niet alleen want hij vindt dat soort dingen niks. Ik ben daarom voor hem meegegaan.
Maar goed... ik heb niet per se een hekel aan begrafenissen. Klinkt raar misschien, maar het hoort bij het leven.
Een tijdje terug was er een jonge vrouw overleden die ik ken van vroeger. Had haar al jaren niet gesproken. Toch ga ik voor haar nabestaanden naar die condoleance.
De begrafenis op zich niet. Bij mensen die verder van me afstaan neem ik daar geen vrij voor.
De nabestaanden ken ik intussen een beetje, maar toen nog niet.
Mijn vriend kende ze wel, wilde liever niet alleen want hij vindt dat soort dingen niks. Ik ben daarom voor hem meegegaan.
Maar goed... ik heb niet per se een hekel aan begrafenissen. Klinkt raar misschien, maar het hoort bij het leven.
Een tijdje terug was er een jonge vrouw overleden die ik ken van vroeger. Had haar al jaren niet gesproken. Toch ga ik voor haar nabestaanden naar die condoleance.
De begrafenis op zich niet. Bij mensen die verder van me afstaan neem ik daar geen vrij voor.
vrijdag 25 mei 2012 16:50
Natuurlijk, ik ga ook als mijn vriend een begrafenis zou hebben van een familielid die niet direct heel dicht bij hem staat. Dat doe je voor elkaar, vriend zou het ook voor mij doen. Maar als vriend zich verplicht zou voelen om te gaan (als het gaat om iemand die ver van hem af staat), zou hij tegen mij zeggen dat ik maar iets anders ging doen die dag en dat zou andersom ook zo zijn.
vrijdag 25 mei 2012 17:02
Ik ga alleen naar begrafenissen en crematies van mensen die ik ken. Of het moet een direct familielid zijn van een vriend of vriendin. Dan ga ik om de nabestaande te steunen.
Toen mijn moeder overleed kon ik het niet echt waarderen dat er mensen kwamen die mijn moeder niet of nauwelijks kenden. (mijn vrienden kenden haar allemaal) Die mensen hadden geen kaart gehad maar kwamen toch..Condoleren was na de uitvaart. Maar ik had dus echt geen behoefte aan condoleances van mensen die haar niet of nauwelijks kende.
Toen mijn moeder overleed kon ik het niet echt waarderen dat er mensen kwamen die mijn moeder niet of nauwelijks kenden. (mijn vrienden kenden haar allemaal) Die mensen hadden geen kaart gehad maar kwamen toch..Condoleren was na de uitvaart. Maar ik had dus echt geen behoefte aan condoleances van mensen die haar niet of nauwelijks kende.
Je hoeft niet bang te zijn voor de dood. Als jij er bent is de dood er niet, ben jij er niet dan is de dood er.
Dat zou ik persoonlijk dus nooit doen...
vrijdag 25 mei 2012 18:04
Vaak staan er advertenties in kranten, waarin je ook wordt uitgenodigd, zonder kaart. Mijn moeder is ook wel eens naar een uitvaart gegaan zonder uitgenodigd te zijn
Ik ga naar de condoleance. Dat lijkt me voldoende. Vriend staat niet dichtbij de overledene en het gaat meer om er heen 'moeten' omdat het nu eenmaal zo hoort, dan dat hij kapot gaat van verdriet. Had hij mijn steun hard nodig gehad dan had ik niet getwijfeld en was ik meegegaan. Nu vind ik condoleren voldoende.
Ik ga naar de condoleance. Dat lijkt me voldoende. Vriend staat niet dichtbij de overledene en het gaat meer om er heen 'moeten' omdat het nu eenmaal zo hoort, dan dat hij kapot gaat van verdriet. Had hij mijn steun hard nodig gehad dan had ik niet getwijfeld en was ik meegegaan. Nu vind ik condoleren voldoende.
vrijdag 25 mei 2012 22:03
Ik zat een tijdje geleden met het geval dat mijn stiefvader overleed (meer dan 20 jaar niet gezien).
Mijn moeder wilde graag dat we zouden komen, familiekamer en condoleancerijtje. Uit respect voor haar hebben we het gedaan.
Ik denk dat het goed is dat we daar zijn geweest, zelfs al hadden we het gevoel dat we er niets te zoeken hadden.
Mijn moeder wilde graag dat we zouden komen, familiekamer en condoleancerijtje. Uit respect voor haar hebben we het gedaan.
Ik denk dat het goed is dat we daar zijn geweest, zelfs al hadden we het gevoel dat we er niets te zoeken hadden.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
