Werk & Studie
alle pijlers
Psychische klachten en bijstand. Hoe vertel ik dit?
donderdag 10 april 2008 om 10:19
Ik zit met een probleem en kom er even niet meer uit.
Een paar jaar geleden kwam ik in de ziektenwet terecht i.v.m ernstige psychische klachten. Er werd door een psycholoog en psychiater een ernstige depressie en een angststoornis vastgesteld. Behandeling volgde. In eerste instantie werd er dagbehandeling geadviseerd maar daar was ik zou bang voor dat er uiteindelijk een op een behandeling en groepstherapie werd gestart. Door de psychiater kreeg ik AD en angstremmers voorgeschreven.
Na ongeveer twee jaar (waarvan het grootste gedeelte uit wachten bestond) werd ik daar een UWV arts goedgekeurd. Ik vond zelf dat de therapie helemaal geen effect had gehad, ik was zelfs erg ontevreden, maar heb dit nooit durven te zeggen. Ik ging dus solliciteren. Ondertussen nog steeds erg depressief en na verschillende AD voor langere tijd te hebben geprobeerd, die uiteindelijk allemaal niet afdoende werkten, ben ik op advies van de huiarts met de AD gestopt en "moet" ik nu weer in therapie bij een andere kliniek.
Ondertussen nog steeds aan het solliciteren (ik werk maar een paar uur per week en dat is financieel niet afdoende) en in de bijstand. En ik voel me maar slechter en slechter.
Nu heb ik binnenkort een gesprek met de sociale dienst (heb een oproep gekregen) en ik zie er heel erg tegen op. Ik zie het niet zitten om tijdens therapie en beginnen aan weer nieuwe medicatie te solliciteren, zo kan ik toch niet bij een nieuwe werkgever binnenkomen? Ik wil echt heel erg graag dat het dit keer wel gaat werken en dat ik me uiteindelijk wel beter ga voelen maar besef ook dat dit me weer tijd gaat kosten.
Hoeveel tijd kun je hier voor krijgen? Is de sociale dienst welwillend wanneer je al eerder ivm psychische problemen in de ZW hebt gezeten? Kun je bijvoorbeeld voor een aantal maanden uit je sollicitatieplicht worden gezet (pfff, hoe zeg je dat?). Hoe gaat dit in zijn werk bij de sociale dienst?
Sorry voor dit warrige verhaal maar ik zie het even allemaal niet meer helder.
Dank jullie wel!
Een paar jaar geleden kwam ik in de ziektenwet terecht i.v.m ernstige psychische klachten. Er werd door een psycholoog en psychiater een ernstige depressie en een angststoornis vastgesteld. Behandeling volgde. In eerste instantie werd er dagbehandeling geadviseerd maar daar was ik zou bang voor dat er uiteindelijk een op een behandeling en groepstherapie werd gestart. Door de psychiater kreeg ik AD en angstremmers voorgeschreven.
Na ongeveer twee jaar (waarvan het grootste gedeelte uit wachten bestond) werd ik daar een UWV arts goedgekeurd. Ik vond zelf dat de therapie helemaal geen effect had gehad, ik was zelfs erg ontevreden, maar heb dit nooit durven te zeggen. Ik ging dus solliciteren. Ondertussen nog steeds erg depressief en na verschillende AD voor langere tijd te hebben geprobeerd, die uiteindelijk allemaal niet afdoende werkten, ben ik op advies van de huiarts met de AD gestopt en "moet" ik nu weer in therapie bij een andere kliniek.
Ondertussen nog steeds aan het solliciteren (ik werk maar een paar uur per week en dat is financieel niet afdoende) en in de bijstand. En ik voel me maar slechter en slechter.
Nu heb ik binnenkort een gesprek met de sociale dienst (heb een oproep gekregen) en ik zie er heel erg tegen op. Ik zie het niet zitten om tijdens therapie en beginnen aan weer nieuwe medicatie te solliciteren, zo kan ik toch niet bij een nieuwe werkgever binnenkomen? Ik wil echt heel erg graag dat het dit keer wel gaat werken en dat ik me uiteindelijk wel beter ga voelen maar besef ook dat dit me weer tijd gaat kosten.
Hoeveel tijd kun je hier voor krijgen? Is de sociale dienst welwillend wanneer je al eerder ivm psychische problemen in de ZW hebt gezeten? Kun je bijvoorbeeld voor een aantal maanden uit je sollicitatieplicht worden gezet (pfff, hoe zeg je dat?). Hoe gaat dit in zijn werk bij de sociale dienst?
Sorry voor dit warrige verhaal maar ik zie het even allemaal niet meer helder.
Dank jullie wel!
donderdag 10 april 2008 om 10:31
Ik heb niet veel verstand van uitkeringen maar wel van psychiatrische stoornissen.
Het is belangrijk dat je opnieuw met je HA gaat praten en heel erg duidelijk bent in wat er niet goed met je gaat. Leg vooral je klachten goed uit. Dat betekent dat je waarschijnlijk voor je gevoel in herhaling valt maar dat heeft heeft je HA nodig om te bepalen wat je huidige symptomen zijn.
Geef pas daarna aan waar het mis ging in de vorige hulp die je gekregen hebt, zodat je samen met je HA een nieuw plan kunt maken met betrekking tot medicatie en therapie.
Het is belangrijk dat je opnieuw met je HA gaat praten en heel erg duidelijk bent in wat er niet goed met je gaat. Leg vooral je klachten goed uit. Dat betekent dat je waarschijnlijk voor je gevoel in herhaling valt maar dat heeft heeft je HA nodig om te bepalen wat je huidige symptomen zijn.
Geef pas daarna aan waar het mis ging in de vorige hulp die je gekregen hebt, zodat je samen met je HA een nieuw plan kunt maken met betrekking tot medicatie en therapie.
donderdag 10 april 2008 om 10:47
Het lijkt me dat je gewoon moet vertellen wat je hier ook vertelt. Je kunt ontheffing van de sollicitatieplicht krijgen als je je ziek meldt en dat moet je in dit geval doen.
Leg het gewoon voor tijdens je gesprek en vraag hun hoe het werkt. Het zijn echt geen onmensen bij de sociale dienst. Hopelijk komt Branwen nog even buurten, die kan je er ongetwijfeld meer over vertellen.
Sterkte en beterschap!
Leg het gewoon voor tijdens je gesprek en vraag hun hoe het werkt. Het zijn echt geen onmensen bij de sociale dienst. Hopelijk komt Branwen nog even buurten, die kan je er ongetwijfeld meer over vertellen.
Sterkte en beterschap!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 10 april 2008 om 10:56
Ik vertelde dat omdat het mij uit je post niet duidelijk werd of je nu al adequate behandeling krijgt. Krijg je nu behandeling? Medicatie? (Gespreks)therapie?
Dat heb je sowiezo nodig. Ik weet dat concrete trajecten op weg naar genezing en dus op weg naar uiteindelijk de arbeidsmarkt verplicht zijn bij het krijgen van een uitkering. Je moet duidelijk (aantoonbaar) bezig zijn met een proces waarbij het uitgangspunt is dat jij uiteindelijk naar maximale potentie weer aan de slag kunt.
Dat heb je sowiezo nodig. Ik weet dat concrete trajecten op weg naar genezing en dus op weg naar uiteindelijk de arbeidsmarkt verplicht zijn bij het krijgen van een uitkering. Je moet duidelijk (aantoonbaar) bezig zijn met een proces waarbij het uitgangspunt is dat jij uiteindelijk naar maximale potentie weer aan de slag kunt.
donderdag 10 april 2008 om 11:30
Ik ben zo bang en ik schaam me zo. Ik weet gewoon echt niet hoe het te zeggen. Ik ben bang dat ze me een aansteller vinden of vinden dat ik onder werk wil uit komen. En dat is het helemaal niet. Ik was juist weer een studie begonnen die ik nu heb moeten staken omdat het simpelweg niet meer ging. Ik was bezig met (open) sollicitaties maar het gaat gewoon allemaal niet.
Bedankt voor je reactie.
donderdag 10 april 2008 om 11:35
Mijn huiarts heeft me doorverwezen naar een kliniek voor systeemtherapie. Hier sta ik nu op een wachtlijst, ik heb echt dat ze snel een plekje zullen hebben. Hoe die therapie verder gaat weet ik uiteraard nog niet.
Verder moet ik naar fysiotherapie ivm chronische hyperventilatie en naar een reumatoloog voor pijnklachten. De reumatoloog is gelukkig aanstaande dinsdag al. Fysiotherapie werkt ook met een wachtlijst dus daar moet ik nog even op wachten.
Medicatie zijn geen concrete afspraken over gemaakt. Ik doe het nu zonder omdat ik zoveel ad's heb geprobeerd en niets hielp.
Het typische is dat mijn huiarts niet verbaasd was dat het nog steeds niet goed met me gaat. De kliniek waar ik voorheen in therapie was staat niet echt goed aangeschreven (voormalig RIAGG). Ik heb ook echt zo het gevoel dat die jaren in de ZW zo voor niets en verloren zijn geweest en dat ik weer helemaal van vooraf aan moet beginnen.
donderdag 10 april 2008 om 15:04
Tja, eerlijk gezegd twijfel ik ook aan mijn huisarts op het gebied van medicatie.
Ik stond al die tijd (twee jaar en nog wat) onder behandeling van een psychiater ivm de medicatie. Op een gegeven moment is dit via de huisarts gaan lopen, nog maar kort geleden hoor, een maand of 4. Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe dit is ontstaan. O ja, omdat ik met depressieve en lichamelijke klachten weer bij haar terecht kwam (ik was klaar met therapie). Zij zette me toen van fluoxetine op uuuuhhhh....O ja, Lexapro. Werkte niet en toen vond ze dat ik maar moest stoppen.
Ik stond al die tijd (twee jaar en nog wat) onder behandeling van een psychiater ivm de medicatie. Op een gegeven moment is dit via de huisarts gaan lopen, nog maar kort geleden hoor, een maand of 4. Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe dit is ontstaan. O ja, omdat ik met depressieve en lichamelijke klachten weer bij haar terecht kwam (ik was klaar met therapie). Zij zette me toen van fluoxetine op uuuuhhhh....O ja, Lexapro. Werkte niet en toen vond ze dat ik maar moest stoppen.
donderdag 10 april 2008 om 16:40
Om bij een psychiater te komen moet je je wel altijd laten doorverwijzen door de huisarts.
Je huisarts is de grote poort waar je doorheen moet om bij 2e lijns hulp (GGZ's, 2e lijnspsychologen, psychiaters, etc.) terecht te komen.
Met de klachten die ij hebt moet hij je gewoon doorverwijzen. Doet hij dat niet dan wordt het misschien eens tijd voor een andere huisarts.
Succes!
Je huisarts is de grote poort waar je doorheen moet om bij 2e lijns hulp (GGZ's, 2e lijnspsychologen, psychiaters, etc.) terecht te komen.
Met de klachten die ij hebt moet hij je gewoon doorverwijzen. Doet hij dat niet dan wordt het misschien eens tijd voor een andere huisarts.
Succes!
donderdag 10 april 2008 om 19:53
Ietwat lastig, want ik ben geen bestandsbeheerder (beoordeel enkel aanvragen WWB - heb dus alleen instroom en zie het verdere traject nauwelijks), maar als jij nu bij mij een aanvraag zou komen doen en gewoon dit verhaal zou vertellen, dan zou er zeker wel begrip voor je situatie zijn. Ik zou voor jou een AOB-advies aanvragen, waarbij jouw psychische situatie door een arts beoordeeld wordt en aan de hand daarvan een mogelijk traject wordt uitgestippeld.
Wij hanteren bijvoorbeeld de norm dat als mensen met psychische en/of lichamelijke klachten komen, wij die in ieder geval serieus nemen als mensen onder behandeling staan, en in zo'n geval dus ook minder of helemaal niet letten op solliciteren, en idd mogelijk een tijdelijke ontheffing van de arbeidsplicht.
Vertel gewoon je verhaal zoals je dit hier verteld hebt. Zet het desnoods op papier. Je OP is heel duidelijk verwoord en er komt duidelijk uit naar voren dat je met serieuze klachten te maken hebt. De meeste consulenten zien echt wel het verschil tussen niet willen en niet kunnen.
Overigens, ik snap dat je je schaamt, maar echt, dat hoeft echt niet.
Wij hanteren bijvoorbeeld de norm dat als mensen met psychische en/of lichamelijke klachten komen, wij die in ieder geval serieus nemen als mensen onder behandeling staan, en in zo'n geval dus ook minder of helemaal niet letten op solliciteren, en idd mogelijk een tijdelijke ontheffing van de arbeidsplicht.
Vertel gewoon je verhaal zoals je dit hier verteld hebt. Zet het desnoods op papier. Je OP is heel duidelijk verwoord en er komt duidelijk uit naar voren dat je met serieuze klachten te maken hebt. De meeste consulenten zien echt wel het verschil tussen niet willen en niet kunnen.
Overigens, ik snap dat je je schaamt, maar echt, dat hoeft echt niet.
donderdag 10 april 2008 om 19:56
Overigens nog een praktisch punt. Je geeft aan je studie te hebben moeten staken vanwege je psychische klachten. Je komt hierdoor mogelijk in aanmerking voor een Wajong uitkering. Ik weet niet of je er studiefinanciering voor ontving? Je bent gestopt met de opleiding en bent daarna WWB gaan ontvangen?
zaterdag 12 april 2008 om 16:58
Mijn vriend heeft een angst/paniekstoornis die zich uit in chronische hyperventilatie, bij hem werkt lexapro heel goed, hij heeft amper klachten meer en het heeft bij hem veel minder bijwerkingen dan bijv seroxat. Hij heeft ook de cursus 'angst de baas' gedaan bij de geestgronden, beviel ook goed. Hopelijk gaat t gauw beter met je, ik weet hoe allesoverheersend het is!
Als je een verklaring meeneemt dat je op de wachtlijst staat voor therapie en dat je daarheen verwezen bent, lijkt me dat je je niet heel veel zorgen hoeft te maken ivm je uitkering.
Als je een verklaring meeneemt dat je op de wachtlijst staat voor therapie en dat je daarheen verwezen bent, lijkt me dat je je niet heel veel zorgen hoeft te maken ivm je uitkering.
maandag 14 april 2008 om 15:33
Ik heb vanmorgen het gesprek gehad. Het was een aardige mevrouw en een prettig gesprek. Toch, bij nader inzien, voel ik me niet helemaal goed. Ik krijg namelijk een onderzoek naar mijn belastbaarheid. De dame zei dat ze in principe wel zou kunnen zeggen ; ik zie je over een paar maanden, maar dat er dan ook niets gebeurd en met zo een onderzoek maken we een start, een klein stapje, zo zei ze.
Is het niet zo dat zo een onderzoek er is om je gewoon (gedeeltelijk) weer aan het werk te krijgen? Ik voel me nu enigszins niet geloofd, terwijl het wel een prettig gesprek was hoor. De dame in kwestie zei: ik heb het idee dat je met therapie enzo nog wel een flink aantal maanden kwijt bent dus vandaar zo een onderzoek. Ze zei wel duizend keer dat ik er niet te zwaar aan moest tillen en dat we gewoon een klein stapje maakten. Ze deed eigenlijk alsof het helemaal in mijn voordeel was, het onderzoek, en bijna dat ik godsdankbaar mag zijn dat ik aan het onderzoek mag meedoen. (want het kost de gemeente heel veel geld en dat allemaal speciaal voor mij).
Ik voel me er toch niet helemaal goed bij. Heb inmiddels gelezen op het internet over dit onderzoek en veel negatieve verhalen.
Is er misschien nog iemand die zijn visie zou willen geven en tips voor dit naderende onderzoek?
Thanks!
Is het niet zo dat zo een onderzoek er is om je gewoon (gedeeltelijk) weer aan het werk te krijgen? Ik voel me nu enigszins niet geloofd, terwijl het wel een prettig gesprek was hoor. De dame in kwestie zei: ik heb het idee dat je met therapie enzo nog wel een flink aantal maanden kwijt bent dus vandaar zo een onderzoek. Ze zei wel duizend keer dat ik er niet te zwaar aan moest tillen en dat we gewoon een klein stapje maakten. Ze deed eigenlijk alsof het helemaal in mijn voordeel was, het onderzoek, en bijna dat ik godsdankbaar mag zijn dat ik aan het onderzoek mag meedoen. (want het kost de gemeente heel veel geld en dat allemaal speciaal voor mij).
Ik voel me er toch niet helemaal goed bij. Heb inmiddels gelezen op het internet over dit onderzoek en veel negatieve verhalen.
Is er misschien nog iemand die zijn visie zou willen geven en tips voor dit naderende onderzoek?
Thanks!
maandag 14 april 2008 om 18:26
Een dergelijk onderzoek is heel normaal als mensen aangeven niet te kunnen werken. Het zou ook idd in je voordeel kunnen werken, want uit het onderzoek kan bijvoorbeeld blijken dat je tijdelijk een ontheffing van de arbeidsverplichting krijgt. Zo'n onderzoek is enkel bedoeld om te kijken wat jij wel en niet kan. Een klantmanager is geen arts en kan geen diagnose stellen, vandaar dat dit door een speciaal (ander) bedrijf wordt gedaan. Ik vind zo'n onderzoek niet meer dan normaal; gezien de rechten en plichten van een WWB-uitkering is dit niet meer dan logisch.
maandag 14 april 2008 om 19:54
Je vraagt "Is het niet zo dat zo'n onderzoek er is om je gewoon(gedeeltelijk) weer aan het werk te krijgen?"
Het antwoord is ja. Bij een belastbaarheidsonderzoek wordt onderzocht wat je mogelijkheden en onmogelijkheden zijn. Aan de hand daarvan wordt bekeken op welke wijze en op welke termijn je weer een de slag zou kunnen.
Het antwoord is ja. Bij een belastbaarheidsonderzoek wordt onderzocht wat je mogelijkheden en onmogelijkheden zijn. Aan de hand daarvan wordt bekeken op welke wijze en op welke termijn je weer een de slag zou kunnen.
donderdag 17 april 2008 om 14:07
Beste Tjilla,
Ik voel je verhaal dat je niet lekker voelt in je vel en dat je moet solliciteren herkenbaar.
Ikzelf heb angsten en zelfs voor die casemanager. Laat staan dat je dan nog normaal moet functioneren in een baan. Ik wil je even zeggen dat ze je niet mogen dwingen om te solliciteren als je geestelijk nog niet in orde bent. Heeft de casemanager de medicijnen van jou gezien? En is het misschien niet beter om ook de maatschappelijke dienst te benaderen. Van de ggz weet ik dat ze verder niets meer doen dan je helpen met medicijnenen en therapie. Ze werken ook niet echt samen met de sociale dienst.
De maatschappelijke dienst begeleid je ook meer. Misschien slaan de medicijnen niet zo goed aan en moet je het even doorgeven aan ggz dat je nog steeds NIET
beter bent.
Ik slik de medicijnen lexapro mijn angsten zijn wel weg. ze komen alleen soms abrupt weer terug. En de sociale dienst kan je wel in fases opdelen. dat je in fase 4 zit. dat je moeilijk bemiddelbaar bent. Ik zou je angst opzij zetten. En dit gewoon vragen. Kan je niet iemand meenemen naar het gesprek? Ik deed dit ook. en daar wordt je ook rustiger van.
Ik wens je veel sterkte toe.
Ik voel je verhaal dat je niet lekker voelt in je vel en dat je moet solliciteren herkenbaar.
Ikzelf heb angsten en zelfs voor die casemanager. Laat staan dat je dan nog normaal moet functioneren in een baan. Ik wil je even zeggen dat ze je niet mogen dwingen om te solliciteren als je geestelijk nog niet in orde bent. Heeft de casemanager de medicijnen van jou gezien? En is het misschien niet beter om ook de maatschappelijke dienst te benaderen. Van de ggz weet ik dat ze verder niets meer doen dan je helpen met medicijnenen en therapie. Ze werken ook niet echt samen met de sociale dienst.
De maatschappelijke dienst begeleid je ook meer. Misschien slaan de medicijnen niet zo goed aan en moet je het even doorgeven aan ggz dat je nog steeds NIET
beter bent.Ik slik de medicijnen lexapro mijn angsten zijn wel weg. ze komen alleen soms abrupt weer terug. En de sociale dienst kan je wel in fases opdelen. dat je in fase 4 zit. dat je moeilijk bemiddelbaar bent. Ik zou je angst opzij zetten. En dit gewoon vragen. Kan je niet iemand meenemen naar het gesprek? Ik deed dit ook. en daar wordt je ook rustiger van.
Ik wens je veel sterkte toe.
