Seks
alle pijlers
Sterilisatie onbespreekbaar
woensdag 7 mei 2008 om 20:08
Ik ben nu zo'n 20 jaar samen met mijn man, en al die tijd (behalve in de tijd dat we kinderen wilden) heb ik de pil geslikt.
Daar heb ik nu genoeg van.
Om me heen, bij bevriende stellen, laat de een na de andere mannelijke helft zich steriliseren.
Er zijn erbij die zelf vonden dat het hun beurt nu eens was, want zij had tenslotte met pijn en moeite de kinderen gebaard en tegen een aantal werd gezegd: maak die afspraak nou maar, dan zijn we daar ook een keer van af.
Die van mij grapt lekker mee wanneer het zo uitkomt, maar een serieus gesprek erover tussen ons loopt steeds uit niks.
Kunnen we eens praten over andere anticonceptie? Ik ben die pil zo zat, er is voor ons vast wel een andere oplossing, geeft als antwoord:
Jij denkt zeker dat ik in me ga laten snijden? Dan heb je't mooi mis.
Geef ik hem vervolgens de bijsluiter van de pil om te laten lezen wat het nou allemaal inhoudt, maar daar stap hij vrij luchtig overheen.
Ik had zelf al een beetje rondgekeken naar de mogelijkheid om mijzelf dan te laten steriliseren, maar heb dat niet eens meer ter sprake gebracht, omdat hij meteen zo op de kast ging zitten.
Ik weet zeker dat ik geen kinderen meer wil krijgen, aan de andere kant kan ik me voorstellen dat in het geval hij ooit een andere relatie zou krijgen (je weet maar nooit) en zijn nieuwe vrouw wil kinderen..nou ja, in dat geval, ik zie ook wel op tegen zo'n ingreep, maar heb het er voor mezelf wel voor over als het er op aan komt, maar niet omdat hij zo reageert.
Voor mijn gevoel maak ik het hem dan wel erg makkelijk, en bovendien vind ik het de verantwoordelijkheid van beiden, dus moet je ook beiden je steentje bijdragen.
Is mijn man nou de enige die zo reageert als je serieus de anticonceptie wil bespreken? Er is op deze manier niet eens een discussie mogelijk.
We spraken trouwens wel af dat we een poosje condooms zullen gebruiken zolang we er nog niet uit zijn, (hij zou ze kopen) maar die haalt hij steeds maar niet.
Ik slik nu dus noodgedwongen nog steeds de pil.
Ik kan: 1. ze zelf gaan halen, 2. toch maar blijven slikken, 3. stoppen met de pil en met seks zolang hij geen condooms haalt.
Wat zouden jullie doen?
Daar heb ik nu genoeg van.
Om me heen, bij bevriende stellen, laat de een na de andere mannelijke helft zich steriliseren.
Er zijn erbij die zelf vonden dat het hun beurt nu eens was, want zij had tenslotte met pijn en moeite de kinderen gebaard en tegen een aantal werd gezegd: maak die afspraak nou maar, dan zijn we daar ook een keer van af.
Die van mij grapt lekker mee wanneer het zo uitkomt, maar een serieus gesprek erover tussen ons loopt steeds uit niks.
Kunnen we eens praten over andere anticonceptie? Ik ben die pil zo zat, er is voor ons vast wel een andere oplossing, geeft als antwoord:
Jij denkt zeker dat ik in me ga laten snijden? Dan heb je't mooi mis.
Geef ik hem vervolgens de bijsluiter van de pil om te laten lezen wat het nou allemaal inhoudt, maar daar stap hij vrij luchtig overheen.
Ik had zelf al een beetje rondgekeken naar de mogelijkheid om mijzelf dan te laten steriliseren, maar heb dat niet eens meer ter sprake gebracht, omdat hij meteen zo op de kast ging zitten.
Ik weet zeker dat ik geen kinderen meer wil krijgen, aan de andere kant kan ik me voorstellen dat in het geval hij ooit een andere relatie zou krijgen (je weet maar nooit) en zijn nieuwe vrouw wil kinderen..nou ja, in dat geval, ik zie ook wel op tegen zo'n ingreep, maar heb het er voor mezelf wel voor over als het er op aan komt, maar niet omdat hij zo reageert.
Voor mijn gevoel maak ik het hem dan wel erg makkelijk, en bovendien vind ik het de verantwoordelijkheid van beiden, dus moet je ook beiden je steentje bijdragen.
Is mijn man nou de enige die zo reageert als je serieus de anticonceptie wil bespreken? Er is op deze manier niet eens een discussie mogelijk.
We spraken trouwens wel af dat we een poosje condooms zullen gebruiken zolang we er nog niet uit zijn, (hij zou ze kopen) maar die haalt hij steeds maar niet.
Ik slik nu dus noodgedwongen nog steeds de pil.
Ik kan: 1. ze zelf gaan halen, 2. toch maar blijven slikken, 3. stoppen met de pil en met seks zolang hij geen condooms haalt.
Wat zouden jullie doen?
woensdag 7 mei 2008 om 21:38
Ik heb me een aantal weken geleden laten steriliseren (omdat idd IK absoluut geen kinderen meer wil, vriend is 5 jaar jonger, begin 30 en je weet nooit hoe het leven verder loopt, dus hij mag dat voor zichzelf beslissen) via een kijkoperatie.
En het stelde echt niks voor, 1 dag wat slaperig en misselijk van de narcose,2 minuscule sneetjes (1 in de navel, 1 boven het schaambeen) met in totaal 3 hechtingen, 2 dagen licht gevloeid, 1 week een wat kramperige buik, ik ken mannen die 2 weken krom hebben gelopen na hun sterilisatie!
Dus mijn mening: maak er niet zo'n punt van, laat jezelf steriliseren, ben je van alle gezeur af.
En het stelde echt niks voor, 1 dag wat slaperig en misselijk van de narcose,2 minuscule sneetjes (1 in de navel, 1 boven het schaambeen) met in totaal 3 hechtingen, 2 dagen licht gevloeid, 1 week een wat kramperige buik, ik ken mannen die 2 weken krom hebben gelopen na hun sterilisatie!
Dus mijn mening: maak er niet zo'n punt van, laat jezelf steriliseren, ben je van alle gezeur af.
anoniem_10207 wijzigde dit bericht op 07-05-2008 21:39
Reden: woordje vergeten
Reden: woordje vergeten
% gewijzigd
woensdag 7 mei 2008 om 21:41
Of je neemt gewoon de Mirena spiraal.... en je hebt last van
onregelmatig bloedverlies (en dan geen druppeltjes) gepaard met kramp
hoofdpijn terwijl je dat anders nooit had
slechte huid (puistjes op kaaklijn en rug)
vermindert libido
En je laat hem verwijderen en dan heb je nergens meer last van. De mirena is niet het wondermiddel voor iedereen. Al vindt je bijna geen enkele gyneacoloog die dat wil toegeven.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
woensdag 7 mei 2008 om 21:57
Traincha, deed het inbrengen geen pijn? Meeeen, ik ging door de grond, wat deed dat zeer! Ze pakken je baarmoedermond beet met een soort tang, alsof er een stroomstoot doorheen ging. Ik heb gegild en gevloekt van ellende.
De gyneacoloog wist er zelf ook geen raad mee, dat had ie nog nooit meegemaakt. Hij zei meteen dat ik bij verwijdering onder een roesje zou gaan.
Na het inbrengen ben ik dagenlang ziek geweest, een buikkramp, niet te geloven. Af en aan, af en aan, ik werd gek.
De gyneacoloog wist er zelf ook geen raad mee, dat had ie nog nooit meegemaakt. Hij zei meteen dat ik bij verwijdering onder een roesje zou gaan.
Na het inbrengen ben ik dagenlang ziek geweest, een buikkramp, niet te geloven. Af en aan, af en aan, ik werd gek.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
woensdag 7 mei 2008 om 22:06
Het was meer een ongemakkelijk gevoel dan dat het echt pijn deed. Nu heb ik vantevoren wel een ibrobrufen ingenomen, wellicht dat dat van invloed is geweest. Ik heb daarna verder ook geen last gehad van klachten. De eerste drie maanden heb ik wel wat last gehad van doorbraakbloedingen, maar dat was het wel zo'n beetje.
woensdag 7 mei 2008 om 22:44
Mijn vriend is nogal een watje wat operaties enz betreft en zou zich echt niet laten steriliseren (nu willen we ook graag nog een kind maar hij is heel stellig en trekt wit weg als het over dit soort dingen gaat haha).
Als iemand niet geopereerd wil worden dan ga ik hem echt niet lopen pushen of erover doorzeuren, dat werkt sowieso niet bij hem. Dan maar een angsthaas met dit, met andere dingen is hij wel weer dapper
Ik heb het zelf ook wel eens even bedacht dat hij ook wel eens mag, maar ik vind het eigenlijk wel fijner zo om de anticonceptie in eigen hand te houden.
De pil werd ik ook zat op een gegeven moment maar ik heb al een paar jaar de Mirena en ben er erg blij mee! Hoef nergens aan te denken, minder hormonen en ik word niet meer ongesteld, alleen in het begin zoals normaal en steeds minder. Dus die blijf ik gebruiken denk ik (deed ook helemaal geen pijn met plaatsen) of ik laat mezelf steriliseren ooit. Condooms vind ik veel te irritant en onbetrouwbaar maar er zijn nog aardig veel andere anticonceptiemiddelen.
Over dit onderwerp zou ik zelf dus eerlijk gezegd niet mijn poot stijf gaan houden en zelf op zoek gaan naar wat bij jou past.
Als iemand niet geopereerd wil worden dan ga ik hem echt niet lopen pushen of erover doorzeuren, dat werkt sowieso niet bij hem. Dan maar een angsthaas met dit, met andere dingen is hij wel weer dapper
Ik heb het zelf ook wel eens even bedacht dat hij ook wel eens mag, maar ik vind het eigenlijk wel fijner zo om de anticonceptie in eigen hand te houden.
De pil werd ik ook zat op een gegeven moment maar ik heb al een paar jaar de Mirena en ben er erg blij mee! Hoef nergens aan te denken, minder hormonen en ik word niet meer ongesteld, alleen in het begin zoals normaal en steeds minder. Dus die blijf ik gebruiken denk ik (deed ook helemaal geen pijn met plaatsen) of ik laat mezelf steriliseren ooit. Condooms vind ik veel te irritant en onbetrouwbaar maar er zijn nog aardig veel andere anticonceptiemiddelen.
Over dit onderwerp zou ik zelf dus eerlijk gezegd niet mijn poot stijf gaan houden en zelf op zoek gaan naar wat bij jou past.
donderdag 8 mei 2008 om 11:59
er is trouwens een verschil tussen een operatie en een ingreep.
sterilisatie man is ingreep die alleen plaatselijk verdoofd wordt, een kwartiertje duurt en that's it.
ik snap niet dat mensen roepen: niet afhankelijk zijn van je man enzo..
komaan zeg, overdreven doorgeschoten feminisme...
anticonceptie is iets wat je sámen oplost aangezien je ook sámen seks en dus ook sámen risico loopt...
sterilisatie man is ingreep die alleen plaatselijk verdoofd wordt, een kwartiertje duurt en that's it.
ik snap niet dat mensen roepen: niet afhankelijk zijn van je man enzo..
komaan zeg, overdreven doorgeschoten feminisme...
anticonceptie is iets wat je sámen oplost aangezien je ook sámen seks en dus ook sámen risico loopt...
donderdag 8 mei 2008 om 12:56
Doorgeschoten feminisme? Huh? Je neemt toch zélf de verantwoordelijkheid voor je lijf en je leven of niet? Het is jouw lijf, daar hou je toch zelf de regie over?
Ik zou er niet over piekeren om de verantwoordelijkheid voor mijn lijf en mijn leven bij een ander te leggen. Dat doe ik niet als het om mijn gezondheid gaat, niet als het om mijn werk gaat en niet als het om anticonceptie gaat.
Tuurlijk neuk je met z'n 2en, so what? Ík wil niet zwanger worden en wat dat betreft heb ik nu eenmaal de pech dat het wel zomaar zou kunnen dus neem ik zelf alle voorzorgsmaatregelen om het te voorkomen.
Ik zou er niet over piekeren om de verantwoordelijkheid voor mijn lijf en mijn leven bij een ander te leggen. Dat doe ik niet als het om mijn gezondheid gaat, niet als het om mijn werk gaat en niet als het om anticonceptie gaat.
Tuurlijk neuk je met z'n 2en, so what? Ík wil niet zwanger worden en wat dat betreft heb ik nu eenmaal de pech dat het wel zomaar zou kunnen dus neem ik zelf alle voorzorgsmaatregelen om het te voorkomen.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 8 mei 2008 om 13:28
donderdag 8 mei 2008 om 13:45
2 snelle sterilisatiemethodes (15-30 minuten) poliklinisch, zonder snijwerk, zonder narcose en zonder lange herstelperiode:
essure:
http://www.essure.nl/
ovabloc:
http://www.ovabloc.com/ovabloc-nl/
essure:
http://www.essure.nl/
ovabloc:
http://www.ovabloc.com/ovabloc-nl/
donderdag 8 mei 2008 om 13:46
Grayburn, ik snap heel goed dat je hier een punt van maakt. Jullie zijn 20 jaar samen, gaan er neem ik aan (nu )vanuit dat je samen blijft. Als je dan klaar bent met het krijgen van kinderen, dan is anticonceptie toch ook de verwantwoordelijkheid van jullie beiden? En ik vind ook dat hij nu aan de beurt is. Wat zijn eigenlijk zijn argumenten om het niet te doen?
Mijn man gaat wel onder het mes, we hebben de verwijzing al in huis. Het moet nog wel gebeuren, hij heeft er ook wat moeite mee geloof ik, maar hij doet het wel. Inderdaad, ik heb 15 jaar de pil geslikt, nu mag hij een keer.
Verder, dat argument dat je niet weet wat er gebeurd en dat mannen tenslotte later nog ev. kinderen zouden willen. Mocht ik overlijden dan ben ik blij dat mijn man geen nieuw gezinnetje gaat stichten maar z'n energie steekt in de kinderen die hij al heeft. Jammer dan voor die ev. nieuwe jonge vrouw die hij dan misschien zou hebben. Om daar nou rekening mee te gaan houden....
Mijn man gaat wel onder het mes, we hebben de verwijzing al in huis. Het moet nog wel gebeuren, hij heeft er ook wat moeite mee geloof ik, maar hij doet het wel. Inderdaad, ik heb 15 jaar de pil geslikt, nu mag hij een keer.
Verder, dat argument dat je niet weet wat er gebeurd en dat mannen tenslotte later nog ev. kinderen zouden willen. Mocht ik overlijden dan ben ik blij dat mijn man geen nieuw gezinnetje gaat stichten maar z'n energie steekt in de kinderen die hij al heeft. Jammer dan voor die ev. nieuwe jonge vrouw die hij dan misschien zou hebben. Om daar nou rekening mee te gaan houden....
donderdag 8 mei 2008 om 13:57
Heb ik het alleen over mijn lijf dan Spinster? Ik heb het ook over mijn leven.
Jaja, tuurlijk hebben we samen de verantwoordelijkheid, maar als puntje bij paaltje komt zal mijn leven het meest overhoop kunnen gaan liggen door een ongewenste zwangerschap. Ik zou moeten kiezen voor een abortus (met alle eventuele nasleep van dien) of een kind krijgen. (met alle nasleep vandien)
Hoe je het ook wend of keert, een kind heeft meer invloed op mijn leven dan op het zijne.
Wat als we uit elkaar gaan? In bijna alle gevallen blijft het kind bij de moeder, hoeveel pa ook van de kleine houdt. Wat als Meneer Nilsson zegt 'bekijk het maar met je kind'?
Die gezamenlijke verantwoordelijkheid is allemaal leuk hoor, maar ik neem mijn eigen verantwoordelijkheid wel.
Jaja, tuurlijk hebben we samen de verantwoordelijkheid, maar als puntje bij paaltje komt zal mijn leven het meest overhoop kunnen gaan liggen door een ongewenste zwangerschap. Ik zou moeten kiezen voor een abortus (met alle eventuele nasleep van dien) of een kind krijgen. (met alle nasleep vandien)
Hoe je het ook wend of keert, een kind heeft meer invloed op mijn leven dan op het zijne.
Wat als we uit elkaar gaan? In bijna alle gevallen blijft het kind bij de moeder, hoeveel pa ook van de kleine houdt. Wat als Meneer Nilsson zegt 'bekijk het maar met je kind'?
Die gezamenlijke verantwoordelijkheid is allemaal leuk hoor, maar ik neem mijn eigen verantwoordelijkheid wel.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 8 mei 2008 om 14:23
Uiteraard neem je je eigen verantwoordelijkheid.
Betekent niet dat ik nooit met een kerel zou willen gaan die de zijne niet zou nemen, laat staan er niet eens voor open zou staan om erover te praten.
Stel dat je alles doet op de manier die jij betoogt, dan ben je op alle problemen voorzien en dan ben je een zelfstandige vrouw..maar waar blijft dat stukje sámen?
Betekent niet dat ik nooit met een kerel zou willen gaan die de zijne niet zou nemen, laat staan er niet eens voor open zou staan om erover te praten.
Stel dat je alles doet op de manier die jij betoogt, dan ben je op alle problemen voorzien en dan ben je een zelfstandige vrouw..maar waar blijft dat stukje sámen?
