Kinderen
alle pijlers
Het drama dat peuterspeelzaal heet...
woensdag 21 mei 2008 om 11:33
Mijn zoontje (wordt in juli 3 jaar) gaat sinds januari 2 ochtenden naar de psz, ruim 5 maand nu dus.
Vanaf dag 1 is het een groot drama.
Hij begint te snikken als we het gebouw binnenlopen en tegen de tijd dat we in de klas komen stromen de tranen rijkelijk: hij wil mee naar huis. Hij lijkt echt intens verdrietig. Ook als ik weg ben, begint hij regelmatig te huilen omdat hij naar mama wil.
Eens hij weer thuis is, is hij vrolijk en vertelt hij honderduit over wat ie gedaan heeft op de psz, welke kinderen er waren, hij zingt liedjes en ik merk dat hij echt heel wat leert op de psz. Hij zegt dan ook vaak: ik hoef niet te huilen want mama komt altijd terug.
1 van de redenen dat hij niet naar de psz wil, is volgens mij dat zijn tweelingbroertjes van 16 maanden wel gewoon thuis 'mogen' blijven. Leg hem dat maar eens uit.
Het afscheid houd ik al zo kort mogelijk. We hebben al vanalles geprobeerd: opbouwen van de tijd dat hij naar psz gaat/dagritmekaarten (dat hij weet wat er gaat komen),...
Helaas zonder resultaat.
Dus...wat is wijsheid? Wel of niet naar psz?
Ik ben enerzijds geneigd te zeggen laat thuis, maar omdat ik in mijn werk (ben onderwijzeres in groep 1/2) toch een verschil merk tussen kinderen die geen psz/kdv gehad hebben tov. zij die wel gegaan zijn, wil ik eigenlijk dat hij gewoon gaat. Ook omdat er in de buurt weinig kinderen van zijn leeftijd zijn en hij zo met anderen kan spelen (wat hij wel leuk vindt).
Thuishouden tot na de zomervakantie lijkt me ook geen goed idee, want dan gaat het feest dan gewoon weer verder. (Hij is wel zo snugger dat hij, als hij nu mag thuisblijven, in de gaten heeft dat hij gewonnen heeft.)
Dus iemand die eens even een ander licht op deze zaak wil werpen? :-)
Vanaf dag 1 is het een groot drama.
Hij begint te snikken als we het gebouw binnenlopen en tegen de tijd dat we in de klas komen stromen de tranen rijkelijk: hij wil mee naar huis. Hij lijkt echt intens verdrietig. Ook als ik weg ben, begint hij regelmatig te huilen omdat hij naar mama wil.
Eens hij weer thuis is, is hij vrolijk en vertelt hij honderduit over wat ie gedaan heeft op de psz, welke kinderen er waren, hij zingt liedjes en ik merk dat hij echt heel wat leert op de psz. Hij zegt dan ook vaak: ik hoef niet te huilen want mama komt altijd terug.
1 van de redenen dat hij niet naar de psz wil, is volgens mij dat zijn tweelingbroertjes van 16 maanden wel gewoon thuis 'mogen' blijven. Leg hem dat maar eens uit.
Het afscheid houd ik al zo kort mogelijk. We hebben al vanalles geprobeerd: opbouwen van de tijd dat hij naar psz gaat/dagritmekaarten (dat hij weet wat er gaat komen),...
Helaas zonder resultaat.
Dus...wat is wijsheid? Wel of niet naar psz?
Ik ben enerzijds geneigd te zeggen laat thuis, maar omdat ik in mijn werk (ben onderwijzeres in groep 1/2) toch een verschil merk tussen kinderen die geen psz/kdv gehad hebben tov. zij die wel gegaan zijn, wil ik eigenlijk dat hij gewoon gaat. Ook omdat er in de buurt weinig kinderen van zijn leeftijd zijn en hij zo met anderen kan spelen (wat hij wel leuk vindt).
Thuishouden tot na de zomervakantie lijkt me ook geen goed idee, want dan gaat het feest dan gewoon weer verder. (Hij is wel zo snugger dat hij, als hij nu mag thuisblijven, in de gaten heeft dat hij gewonnen heeft.)
Dus iemand die eens even een ander licht op deze zaak wil werpen? :-)
woensdag 21 mei 2008 om 11:36
Niet, als hij het zo erg vindt zou ik het niet doen.
Mijn kinderen zijn ook nooit gegaan, en konden altijd vanaf groep 1 prima mee komen op school. Moet ik er wel bij zeggen dat ik altijd oppas kinderen heb gehad, en in een buurt met heel veel kinderen woon, dus spelen met andere kinderen deden ze toch wel.
Mijn kinderen zijn ook nooit gegaan, en konden altijd vanaf groep 1 prima mee komen op school. Moet ik er wel bij zeggen dat ik altijd oppas kinderen heb gehad, en in een buurt met heel veel kinderen woon, dus spelen met andere kinderen deden ze toch wel.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
woensdag 21 mei 2008 om 11:41
Ik zou doorzetten, je ziet hoeveel hij er van leert, en hij heeft het altijd leuk gehad als je hem komt halen.
Heb je het al eens gebracht niet op een manier van moeten maar mogen? Jij mag al naar de grote jongens speelzaal, en je broertjes zijn nog te klein. Jij mag al lekker daar liedjes gaan zingen en spelen.
En dat moeilijke afscheid nemen gaat heus over, als ie 18 is huilt ie niet meer
Heb je het al eens gebracht niet op een manier van moeten maar mogen? Jij mag al naar de grote jongens speelzaal, en je broertjes zijn nog te klein. Jij mag al lekker daar liedjes gaan zingen en spelen.
En dat moeilijke afscheid nemen gaat heus over, als ie 18 is huilt ie niet meer
woensdag 21 mei 2008 om 11:41
Tja moeilijk, hij verteld dus wel enthousiast over de speelzaal nadat hij terug is. Ik zou nog eens overleggen met de juffies. misschien mag je er een keer wat langer blijven. Ik zou toch proberen vol te houden, het is idd erg goed voor de kindjes, ik zou toch volhouden, het gaat vanzelf wat beter denk ik.
succes! (mijn kleine huilt ook altijd bij het weggaan, weet dat je hart breekt!)
succes! (mijn kleine huilt ook altijd bij het weggaan, weet dat je hart breekt!)
woensdag 21 mei 2008 om 11:43
woensdag 21 mei 2008 om 11:51
Mijn kinderen vonden het net zo'n groot drama als die van jou nu .... hartverscheurend vond ik dat .
Het ging bij mijn oudste over toen hij " vaste vriendjes " kreeg ; dat zou je kunnen proberen aan te moedigen door ( met moeders erbij ) speelafspraakjes te maken .
Mijn jongste was gered met een politiepet oid opzetten ; " politiemannen huilen niet he mam , die gaan gewoon zwaaien en spelen " .... nadeel was wel dat hij zich niet liet aanspreken bij zijn voornaam
Het ging bij mijn oudste over toen hij " vaste vriendjes " kreeg ; dat zou je kunnen proberen aan te moedigen door ( met moeders erbij ) speelafspraakjes te maken .
Mijn jongste was gered met een politiepet oid opzetten ; " politiemannen huilen niet he mam , die gaan gewoon zwaaien en spelen " .... nadeel was wel dat hij zich niet liet aanspreken bij zijn voornaam
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 21 mei 2008 om 11:55
Ik zou toch doorzetten, hij heeft de pech dat hij ook nog een lastige leeftijd heeft om te wennen..Maar er is hoop.. Mijn zoontje huilde tranen met tuiten de eerste 2 maanden op het kdv (hij was bijna een jaar), we zijn herhaaldelijk gebeld of we hem op konden halen, maar met de liefde, zorg en aandacht van de fijne leidsters (die nooit de hoop hebben opgegeven) is hij nu al zo ver dat hij niet meer de hele tijd in een stoel wil zitten/ bijna niet meer huilt als we hem brengen of ophalen en niet meer gepaaid hoeft te worden met eten (jaja, de liefde van de man..).
wat zegt zijn juf/leidster? vind ze ook dat het niet goed gaat? wat adviseert zij?
wat zegt zijn juf/leidster? vind ze ook dat het niet goed gaat? wat adviseert zij?
woensdag 21 mei 2008 om 11:57
Respect my authoritaah.. (Cartman)
Negeer het huilgedrag, zet hem gewoon daar af, zeg duidelijk gedag en vraag ook niet meelevend naar zijn huilen, of hij mama gemist heeft etc, maar vraag alleen leuke dingen. Nog ene liedje geleerd? met wie heb je gespeeld? Was juf XX er ook?
Ik geloof 100$ dat contact met zo veel mogelijk verschillende kinderen en volwassenen heel gezond is.
(Cartman)Negeer het huilgedrag, zet hem gewoon daar af, zeg duidelijk gedag en vraag ook niet meelevend naar zijn huilen, of hij mama gemist heeft etc, maar vraag alleen leuke dingen. Nog ene liedje geleerd? met wie heb je gespeeld? Was juf XX er ook?
Ik geloof 100$ dat contact met zo veel mogelijk verschillende kinderen en volwassenen heel gezond is.
woensdag 21 mei 2008 om 12:11
woensdag 21 mei 2008 om 12:13
Ik dacht hetzelfde hoor Calvijn
TO, ik denk dat ik nog even zou doorzetten, en zoals eerder geschreven is, vooral op een positieve manier benadrukken dat hij al zo groot is dat hij al naar de psz mag, en vragen naar de leuke dingen. Maar het blijft moeilijk, dat begrijp ik, als je kind zo huilt en naar mama wil......
TO, ik denk dat ik nog even zou doorzetten, en zoals eerder geschreven is, vooral op een positieve manier benadrukken dat hij al zo groot is dat hij al naar de psz mag, en vragen naar de leuke dingen. Maar het blijft moeilijk, dat begrijp ik, als je kind zo huilt en naar mama wil......
woensdag 21 mei 2008 om 12:15
Mijn oudste ging altijd heel graag naar de speelzaal, tót ze er eens de boel anders neer hadden gezet omdat ze een poppenkast en clown hadden ter ere van een feestje. Hij is er maanden van overstuur geweest en wilde er niet meer heen. Peuterspeelzaal betekende in zijn hoofd lekker crossen met de fietsjes door het zaaltje en van de glijbaan, en dat kon met dat feestje niet. Maar ook toen hij zo overstuur was hebben we hem gewoon laten gaan.
(later werd duidelijk dat hij autistisch is, dat verklaart het weer een beetje hahaha)
(later werd duidelijk dat hij autistisch is, dat verklaart het weer een beetje hahaha)
woensdag 21 mei 2008 om 12:56
hi laluna,
ik herken veel in je verhaal. Mijn zoontje is met 2,5 naar de psz gegaan en kon ook heel moeilijk wennen. Veel grote kindjes, drukte, hij vond het niets. Huilen bij afscheid en niet mee willen doen aan bijv kring of spelletjes. Maar als ik hem kwam halen had hij het toch wel leuk gehad en grote verhalen.
Wanneer bij ons de omslag kwam was toen ik beviel van mijn dochtertje. In de eerste periode heeft opa hem toen naar school gebracht en die was wat "strenger". Knuffel, kus even zwaaien en weg. Ik was toch geneigd wat meer op hem in te gaan als hij ging huilen. Nog even knuffel geven etc.
Sinds opa hem dus brengt is het over. En hij vind het ook fantastisch dat opa hem brengt, heel stoer.
Ik vertel hem duidelijk wat er die dag gaat gebeuren en wie hem haalt of brengt. Hij heeft nu ook wat vaste vriendjes op school en staat s ochtends te springen om te gaan. Ik zou dus toch nog even proberen, en hem misschien door iemand anders laten brengen, mits je die mogelijkheid hebt. Je hebt wel kans dat als het nu wat beter gaat dat het na de schoolvakantie weer van voren af aan begint, dat heeft mijn zoontje ook steeds na de vakanties.
ik herken veel in je verhaal. Mijn zoontje is met 2,5 naar de psz gegaan en kon ook heel moeilijk wennen. Veel grote kindjes, drukte, hij vond het niets. Huilen bij afscheid en niet mee willen doen aan bijv kring of spelletjes. Maar als ik hem kwam halen had hij het toch wel leuk gehad en grote verhalen.
Wanneer bij ons de omslag kwam was toen ik beviel van mijn dochtertje. In de eerste periode heeft opa hem toen naar school gebracht en die was wat "strenger". Knuffel, kus even zwaaien en weg. Ik was toch geneigd wat meer op hem in te gaan als hij ging huilen. Nog even knuffel geven etc.
Sinds opa hem dus brengt is het over. En hij vind het ook fantastisch dat opa hem brengt, heel stoer.
Ik vertel hem duidelijk wat er die dag gaat gebeuren en wie hem haalt of brengt. Hij heeft nu ook wat vaste vriendjes op school en staat s ochtends te springen om te gaan. Ik zou dus toch nog even proberen, en hem misschien door iemand anders laten brengen, mits je die mogelijkheid hebt. Je hebt wel kans dat als het nu wat beter gaat dat het na de schoolvakantie weer van voren af aan begint, dat heeft mijn zoontje ook steeds na de vakanties.
woensdag 21 mei 2008 om 12:58
:
Respect my authoritaah..
Negeer het huilgedrag, zet hem gewoon daar af, zeg duidelijk gedag en vraag ook niet meelevend naar zijn huilen, of hij mama gemist heeft etc, maar vraag alleen leuke dingen. Nog ene liedje geleerd? met wie heb je gespeeld? Was juf XX er ook?
Is precies zoals wij het vanaf dag 1 aanpakken. En dan vertelt hij na enige tijd (eerst zegt ie zo'n tig keer dat hij het klasje niet leuk vindt) dus in geuren en kleuren wat hij gedaan heeft
Ook benadrukken we dat de psz alleen voor grote jongens is en hij dus mag gaan. En wat voor leuke dingen ze daar wel niet doen. (Dingen die hij echt wel leuk vindt, maar niet als hij op de psz is.)
Door mijn werk weet ik dat het positief benaderen in de meeste gevallen al veel helpt. Helaas zonder resultaat in dit geval.
En de topictitel... Drama zit 'm vooral in hysterisch brullende zoon ter plaatse krijgen, bepakt en bezakt met tweeling in wandelwagen, die dan staan te krijsen in de gang van psz omdat wagen niet mee in de klas mag/kan.
En het is gewoon niet leuk, wetende dat je kind al 5 maanden lang 2 hele ochtenden per week huilt omdat hij naar huis wil.
woensdag 21 mei 2008 om 13:28
Ik zou hem wel laten gaan. Allereerst krijg je dit anders ook als hij naar school toe gaat wanneer hij vier is. Verder lijkt het erop dat hij het toch wel naar zijn zin heeft. Ben je al een gesprek aangegaan met de leidsters, om te vragen hoe hij gedurende de dag/het dagdeel is?
Ik lees nu dat je al wel een gesprek(je) met ze hebt gehad. Misschien nog eens een (goed) gesprek aanvragen, op een moment dat ze echt de tijd voor je hebben. Desnoods een andere psz in de buurt benaderen en daar een gesprek aanvragen en eventueel overplaatsen?
Ik lees nu dat je al wel een gesprek(je) met ze hebt gehad. Misschien nog eens een (goed) gesprek aanvragen, op een moment dat ze echt de tijd voor je hebben. Desnoods een andere psz in de buurt benaderen en daar een gesprek aanvragen en eventueel overplaatsen?
Life is like a pipe and I\'m a tiny penny rolling up the walls inside
woensdag 21 mei 2008 om 13:45
En de topictitel... Drama zit 'm vooral in hysterisch brullende zoon ter plaatse krijgen, bepakt en bezakt met tweeling in wandelwagen, die dan staan te krijsen in de gang van psz omdat wagen niet mee in de klas mag/kan.
En het is gewoon niet leuk, wetende dat je kind al 5 maanden lang 2 hele ochtenden per week huilt omdat hij naar huis wil.
Pfff.. kan het me heel goed voorstellen.
Zou niet met je willen ruilen.
Hebben de leidsters geen goede methode om hem afteleiden. Neem aan dat dit wel vaker voorkomt met andere kindertjes?
En het is gewoon niet leuk, wetende dat je kind al 5 maanden lang 2 hele ochtenden per week huilt omdat hij naar huis wil.
Pfff.. kan het me heel goed voorstellen.
Zou niet met je willen ruilen.
Hebben de leidsters geen goede methode om hem afteleiden. Neem aan dat dit wel vaker voorkomt met andere kindertjes?
Frankly my dear, I don"t give a damn
woensdag 21 mei 2008 om 14:12
Ik zou er eerlijk gezegd niet mee doorgaan denk ik. Mijn dochter is pas 1,5 maar gaat (sinds kort) met extreem veel plezier naar het kdv. Die éne ochtend dat ze niet helemaal fit was en huilde toen ik wegging viel me al zwaar! Natuurlijk moeten kinderen leren dingen te doen die ze niet leuk vinden, en moeten ze soms wennen, maar ik vind dat je ook naar je kind moet 'luisteren'. Het is ook een persoon, hoe klein ook, die volkomen machteloos is wanneer hij al vijf maanden iets moet wat hij zeer duidelijk niet wil. Dat genegeerd worden is volgens mij niet goed. Eventueel kun je inderdaad een andere psz zoeken, of twee dagdelen naar een kdv (woe-mi en vr-mi hebben zelfs de kdv met de langste wachttijden wel plek), en anders gewoon niet. Ook kinderen die met misschien een tikje minder voorbereiding in groep 1 komen redden zich wel in het leven. Dat je zoon het gevoel heeft dat hij kan zijn wie hij is, en enige controle heeft in het leven, lijkt me belangrijker.
Maargoed, ervaring met die leeftjd heb ik niet, al moet mijn peuter natuurlijk ook wel eens dingen die ze per se niet wil (en ik pleit hier dus niet voor altijd toegeven! alleen als het al zo lang en zo sterk is, gaat het volgens mij niet meer om winnen). Succes!
Maargoed, ervaring met die leeftjd heb ik niet, al moet mijn peuter natuurlijk ook wel eens dingen die ze per se niet wil (en ik pleit hier dus niet voor altijd toegeven! alleen als het al zo lang en zo sterk is, gaat het volgens mij niet meer om winnen). Succes!
woensdag 21 mei 2008 om 14:33
Ik zou doorzetten. Mijn zoontje heeft ook bijna een half jaar gehuild bij het wegbrengen naar de peuterspeelzaal. Ik vond het toch erg belangrijk dat hij leerde spelen/delen/wachten op en met andere kinderen.
Ik ging naar binnen, bracht hem naar de juf en ging meteen weer. Soms bleef ik even wachten op de gang om te horen of het huilen zou stoppen. Na ongeveer een half jaar, werd hij rustiger als ik hem bracht en merkte ik dat hij het niet meer vervelend vond.
Nu zit hij sinds een half jaar op de basisschool en daar heeft hij nooit een traan hoeven laten. Had er vanaf het begin zin in. Ik denk dat het kwam omdat hij de psz al gewend was.
Ik ging naar binnen, bracht hem naar de juf en ging meteen weer. Soms bleef ik even wachten op de gang om te horen of het huilen zou stoppen. Na ongeveer een half jaar, werd hij rustiger als ik hem bracht en merkte ik dat hij het niet meer vervelend vond.
Nu zit hij sinds een half jaar op de basisschool en daar heeft hij nooit een traan hoeven laten. Had er vanaf het begin zin in. Ik denk dat het kwam omdat hij de psz al gewend was.
