Kinderen
alle pijlers
Constant uit bed komen / in de nacht wakker worden , HELP
donderdag 22 mei 2008 om 13:25
Natuurlijk is het zielig dat een kleintje van 3 zegt dat ze zo alleen is... Maar zij weet ook dondersgoed dat ze daarmee haar zin krijgt. Lekker bij papa en mama slapen. Jullie zijn niet concequent en daarmee werken jullie het probleem in de hand.
Ik zou haar zonder iets te zeggen weer in bed leggen. Steeds weer. Dan maar een aantal nachten echt kut, maar wellicht ben je er daarna van af. Nu slaap je ook niet.
Ik zou haar zonder iets te zeggen weer in bed leggen. Steeds weer. Dan maar een aantal nachten echt kut, maar wellicht ben je er daarna van af. Nu slaap je ook niet.
donderdag 22 mei 2008 om 13:29
Zusje van 14 maanden is helaas niet oud genoeg om bij Loekie te slapen want dan liggen ze de halve nacht keet te trappen, vooral die van 14 maanden wordt constant wakker ook en dan gaat Loekie terugpraten. We hebben er juist voor moeten kiezen om Iris van 11 jaar haar eigen kamertje te geven ( 11 jaar, pubert erg ,,,,,dan weet je het wel ) en daarnaast slaapt Bo ( iris oordopjes in ), dus we hebben echt geen andere optie dan loekie in het kamertje naast ons te zetten. Campingbedje .....tja....is wel de tijd terugzetten allemaal... Toen we nog maar 1 dochtertje hadden konden we al onze energie richten op die ene kleine meid. Maar 3 dochters is toch wel een andere zaak.....heel anders zelfs.
donderdag 22 mei 2008 om 13:31
Mag ik vragen hoeveel kinderen je hebt ? Slapen die allemaal als doornroosje ? Dan heb je superkids
bij ons werkt het helaas anders. Ik dacht dat we elkaar zouden helpen met goede tips op deze site, niet elkaar onderuit halen en de vinger wijzen of roepen dat we niet consequent genoeg zijn. We hebben 3 dochters al opgevoed en de 4e komt eraan, dus ervaring genoeg en helaas zijn alle kinderen anders qua gedrag !
donderdag 22 mei 2008 om 13:38
Joh, doe eens even rustig? De tip is dus consequent zijn. Als je dat niet wilt wezen heb ik er verder niet zo veel. Alles wat iedereen aandraagt kan niet, wil niet, lukt niet. Dan denk ik dat ze er vanzelf overheen moet groeien.
Ik heb geen kinderen. Mijn zwangerschap is in december geëindigd in een miskraam, en sindsdien is er zoveel aan de hand in mijn buik dat ik maandag weer bij de gynacoloog zit voor onderzoeken en wellicht een operatie. Zo heeft iedereen zijn problemen. Wél heb ik heel veel opgepast, ook weken achter elkaar. Dus enige ervaring met peuters die grenzen opzoeken en de boel elke nacht bij elkaar bléren heb ik wel.
Het was niet de bedoeling om je onderuit te halen, maar als je zo overtuigd bent van het correcte van je eigen handelen heeft een topic niet veel zin, dan doe je toch daarna gewoon awt je eerst ook deed.
Ik heb geen kinderen. Mijn zwangerschap is in december geëindigd in een miskraam, en sindsdien is er zoveel aan de hand in mijn buik dat ik maandag weer bij de gynacoloog zit voor onderzoeken en wellicht een operatie. Zo heeft iedereen zijn problemen. Wél heb ik heel veel opgepast, ook weken achter elkaar. Dus enige ervaring met peuters die grenzen opzoeken en de boel elke nacht bij elkaar bléren heb ik wel.
Het was niet de bedoeling om je onderuit te halen, maar als je zo overtuigd bent van het correcte van je eigen handelen heeft een topic niet veel zin, dan doe je toch daarna gewoon awt je eerst ook deed.
donderdag 22 mei 2008 om 13:46
:
[...]
Mag ik vragen hoeveel kinderen je hebt ? Slapen die allemaal als doornroosje ? Dan heb je superkids
Hee, niet zo snibbig tegen Allis, die bedoelt het goed en legt m.i. de vinger op de zere plek. Jullie zijn niet consequent. Al leg je haar 10 keer terug, als ze de 11e keer dus bij jullie in bed mag, dan weet ze wat ze moet doen om haar zin te krijgen: volharden.
En kindjes van drie kunnen dat heel goed. En hysterisch krijsen hoort daar ook bij. Kan mijn dochter van 3 1/2 ook heel goed.
Je zei net dat het campingbedje al in gebruik is: dan koop je er toch eentje bij? Ga je heus nog wel gebruiken. misschien een speciale Grote-Meisjes-knuffel erbij, die ze mag als ze op haar kamertje gaat slapen. Is ze niet meer alleen, en ze hoeft ook niet meer bang te zijn, want die knuffel houdt al het engs buiten de deur.
donderdag 22 mei 2008 om 14:09
Hier zit het um in volgens mij, net als in je opmerking een paar postings terug dat je er zelf niet zoveel vertrouwen in hebt.
Dat komt allemaal ongetwijfeld door de vermoeidheid, maar echt je/jullie moeten een knop omzetten en zelf ook geloven dat je haar in haar eigen bed wilt laten slapen.
Denk zo: Vanaf vandaag gaan we het anders doen, we houden vol, zetten door, zijn consequent. We beloven haar een Dorapop voor mijn part als ze in haar eigen bedje blijft slapen. Als ze 's nachts uit bed komt zeg je: Wil je geen Dorapop krijgen? en brengt haar weer terug, stopt haar even lekker toe en gaat naar je eigen bed.
En sta er zelf achter, neem je voor dat je het zo gaat doen de komende week en houd je daar aan!
(En ja, ik heb zelf ook een kind, van 3, die 's nachts bij ons wilde slapen. En dit veranderen lukte pas toen we het zelf ook echt wilden en er voor gingen. Binnen een paar dagen was het geregeld)
donderdag 22 mei 2008 om 14:11
donderdag 22 mei 2008 om 14:20
Als ik snibbig heb gereageerd was dat niet mijn bedoeling, komt echt door de oververmoeidheid en mijn zorgen om mijn vrouw. Anyway, ik zou dolgraag consequent zijn qua Loekie niet in ons bed laten liggen.....en ik blijf daarvoor gaan, maar het is gewoon best lastig om altijd vol te houden. De Juf van Loekie heeft trouwens gezegd dat ze nog NOOIT zo'n sensitief en gevoelig meisje hebben meegemaakt als Loekie, ze troost constant andere kindjes in de klas als die verdriet hebben, ze voert hele gesprekken met ons ouders en kids die veel ouder zijn over hoe ze zich voelen en ze merkt heel goed als iemand niet goed in zijn of haar vel zit. Dit om aan te geven dat Loekie toch niet de allermakkelijkste is, en best erg anders dan al onze andere kids en die van onze familie. Komt ook nog bij dat mijn vrouw nu al 8 keer zwanger is geweest in 10 jaar tijd en we 3 levende meiskes hebben thuis......dus tel maar na :( Ik zal proberen jullie tips aan te houden en niet meer snibbig te reageren . Greetings Jaap
donderdag 22 mei 2008 om 14:22
En inderdaad, in die 2 weken consequent volhouden. Hoe moe je ook bent, hoe moeilijk het ook is. En voordat je iets gaat roepen over eigen ervaring: wij hebben het moeten doen bij onze jongste die ons maandenlang maar enkele uren slaap per nacht liet krijgen.
Je moet erachter staan, er vooral ook allebei achterstaan en jezelf ertoe brengen om het echt consequent vol te houden.
Je moet erachter staan, er vooral ook allebei achterstaan en jezelf ertoe brengen om het echt consequent vol te houden.
donderdag 22 mei 2008 om 14:23
Jaap, ik lees van jou alleen maar postings steeds waarin je je eigen handelen verdedigt en het gedrag van je dochter verdedigt.
Snap ik wel hoor, maar volgens mij moet je dat niet meer doen want je dochter voelt heel sterk aan, zeker als ze zo sensitief is, hoe jullie je eronder voelen.
Geef haar het vertrouwen dat ze het wel kan, in haar eigen bed slapen. Als ze dat voelt van jullie uit, zal het vast makkelijker gaan!
Ik ben heel benieuwd, succes!
Snap ik wel hoor, maar volgens mij moet je dat niet meer doen want je dochter voelt heel sterk aan, zeker als ze zo sensitief is, hoe jullie je eronder voelen.
Geef haar het vertrouwen dat ze het wel kan, in haar eigen bed slapen. Als ze dat voelt van jullie uit, zal het vast makkelijker gaan!
Ik ben heel benieuwd, succes!
donderdag 22 mei 2008 om 14:33
Juist (ook) voor een sensitief kind lijkt het me zaak om te weten waar je aan toe bent; een eenduidige en heldere aanpak van de ouders. Kinderen kunnen zich (ogenschijnlijk) heel sterk verzetten tegen bepaalde regels, maar vinden het diep in hun peuterhartje over het algemeen maar al te fijn dat ze weten waar ze op kunnen rekenen.
Bij ons is juist ook onze jongste niet bepaald de makkelijkste in huis. Bij onze oudste, een echte joris goedbloed, kun je nog weleens schuiven met de regels, terwijl de jongste metéén de ruimte opzoekt, inpikt en van slag raakt.
Bij ons is juist ook onze jongste niet bepaald de makkelijkste in huis. Bij onze oudste, een echte joris goedbloed, kun je nog weleens schuiven met de regels, terwijl de jongste metéén de ruimte opzoekt, inpikt en van slag raakt.
donderdag 22 mei 2008 om 14:48
Beste Jaap,
Als ik zo jouw topic lees vallen me een paar dingen op. Het feit dat jullie al drie dochters hebben en dat je vrouw wederom zwanger is. Geen idee of het gepland is maar dat het erg druk is met drie is al duidelijk,met vier wordt dat niet minder natuurlijk. Verder dat je schrijft dat Loekie zo sensitief is, is dat een excuus om niet duidelijk en consequent te zijn? Geen persoonlijke ervaringen of tips, ja neem het advies om consequent te zijn zeer serieus!
Als ik zo jouw topic lees vallen me een paar dingen op. Het feit dat jullie al drie dochters hebben en dat je vrouw wederom zwanger is. Geen idee of het gepland is maar dat het erg druk is met drie is al duidelijk,met vier wordt dat niet minder natuurlijk. Verder dat je schrijft dat Loekie zo sensitief is, is dat een excuus om niet duidelijk en consequent te zijn? Geen persoonlijke ervaringen of tips, ja neem het advies om consequent te zijn zeer serieus!
Mijn mening, mijn keuze.
donderdag 22 mei 2008 om 15:09
Duidelijk en consequent zijn is belangrijk, maar je moet het ook kunnen en er de energie voor hebben. Ik ben zelf best wel consequent, maar toen mijn middelste maandenlang amper sliep 's nachts was ik veel te moe en labiel om consequent te zijn. We hebben de 'strenge' aanpak een paar keer een nacht of 4 volgehouden, maar dat was voor mij persoonlijk echt het maximum (en verbetering zagen we in die 4 nachten ook niet).
Als je vrouw echt zo moe is, lijkt me het beter dat ze eerst zorgt dat ze slaap inhaalt. Dit door bijvoorbeeld, zoals al eerder gesuggereerd, ergens anders te gaan slapen. Een strenge en duidelijke aanpak is okay, kan prima werken, maar je moet er zelf als ouder wel volledig achter staan. Het is mijn eigen ervaring dat dat voor mezelf lastig zoniet bijna onmogelijk was toen ik van vermoeidheid niet meer op mijn benen kon staan.
Acceptatie dat zoon slecht sliep was bij mij toen het enige dat echt hielp. En bijslapen, door hulp van mijn vriend en anderen. Ik had het geluk dat het probleem zich bij ons vanzelf oploste (mijn zoon was wel een stuk jonger). Sterkte! (ik moet soms nog steeds huilen als ik terugdenk aan die periode, dus ik weet hoe zwaar het is en hoe wanhopig je kan zijn als ouder).
Als je vrouw echt zo moe is, lijkt me het beter dat ze eerst zorgt dat ze slaap inhaalt. Dit door bijvoorbeeld, zoals al eerder gesuggereerd, ergens anders te gaan slapen. Een strenge en duidelijke aanpak is okay, kan prima werken, maar je moet er zelf als ouder wel volledig achter staan. Het is mijn eigen ervaring dat dat voor mezelf lastig zoniet bijna onmogelijk was toen ik van vermoeidheid niet meer op mijn benen kon staan.
Acceptatie dat zoon slecht sliep was bij mij toen het enige dat echt hielp. En bijslapen, door hulp van mijn vriend en anderen. Ik had het geluk dat het probleem zich bij ons vanzelf oploste (mijn zoon was wel een stuk jonger). Sterkte! (ik moet soms nog steeds huilen als ik terugdenk aan die periode, dus ik weet hoe zwaar het is en hoe wanhopig je kan zijn als ouder).
donderdag 22 mei 2008 om 15:20
Eindelijk een morele ondersteuning van iemand die weet hoe een ouder zich moet voelen als alle consequente handelingen GEEN enkel positief resultaat tot gevolg hebben . Dank je !!!! We zijn echt al een paar keer HEEL STRENG geweest , maar dat werkte echt averechts bij Loekie, misschien dat het bij de meeste andere kids wel goed helpt, maar helaas bij Loekie vooralsnog niet. Het belangrijkste punt wat jij aandraagt ( en wat ik ook probeer te benadrukken) is dat we simpelweg TE MOE zijn om elke keer maar weer haar naar bedje terug te brengen. Een vermoeid hoofd heeft soms geen energie meer. is dat nou werkelijk zo moeilijk te begrijpen? Ja, we zijn DOLBLIJ met alle kids, ook de 4e die er aankomt is zeer welkom ! We zijn gewoon erg verrast dat Loekie van een goede slaapster ineens totaal veranderd is naar een zeeeer moeilijke slaapster. Ik zou voor de gein wel eens willen weten hoeveel van de reagerende vrouwen 3 of meer kids hebben
donderdag 22 mei 2008 om 15:24
Maar Jaap, als je te moe bent om er iets aan te doen en alleen maar morele ondersteuning wilt, waarom vraag je dan om gouden tips?
Tuurlijk snappen de meeste van ons dat je moe bent, wij zijn ook ouders. Maar je vraagt om tips, en die worden gegeven. Dat wil niet zeggen dat mensen niet snappen dat je moe bent of dat het moeilijk is!
Tuurlijk snappen de meeste van ons dat je moe bent, wij zijn ook ouders. Maar je vraagt om tips, en die worden gegeven. Dat wil niet zeggen dat mensen niet snappen dat je moe bent of dat het moeilijk is!
donderdag 22 mei 2008 om 15:35
Ik zou de angst trouwens wel serieus nemen. Ik ben zelf altijd bang geweest 's nachts. Tot ik ging samenwonen eigenlijk.
Ik heb mijn ouders er zover ik weet niet teveel mee lastig gevallen omdat ze heel consequent waren in het op de eigen kamer slapen maar ik heb er later op school best veel problemen mee gekregen door slaapgebrek.
Ik vond het ook heel frustrerend dat ik daarin niet serieus werd genomen.
Geen idee hoe je die angst aan moet pakken trouwens. Kan ze overdag aangeven waar ze 's nachts zo bang voor is?
Ik vond het zelf altijd prettig om een besloten bed te hebben dus met hoge en dichte zijkanten en zover mogelijk van de deur en het raam af.
Als je op korte termijn het slaapgebrek van jezelf en natuurlijk dat van je zwangere vrouw wil verbeteren is het misschien nog een idee om zelf bij haar op de kamer te gaan slapen als ze 's nachts wakker wordt.
Ze kan je vrouw dan niet wakker houden en ze slaapt dan ook meteen in haar eigen bed.
Dat betekend dan dus waarschijnlijk wel dat je de halve nacht niet in je eigen bed ligt maar als het werkt kan je over een tijdje met een wat uitgeruster hoofd het probleem volledig op proberen te lossen.
Door steeds sneller weer terug te gaan naar jullie eigen kamer bijvoorbeeld, eerst bij haar blijven de rest van de nacht, daarna weggaan als ze weer slaapt zodat ze niet alleen in hoeft te slapen, tot je haar alleen nog maar terug hoeft te leggen.
Ik hoop dat jullie een oplossing kunnen vinden en vindt het stiekem ook best dapper dat je als man hier je problemen neerlegt op een echt vrouwenforum.
Misschien moet ik ook maar eens op een voetbal of auto forum gaan beurten
.
Ik heb mijn ouders er zover ik weet niet teveel mee lastig gevallen omdat ze heel consequent waren in het op de eigen kamer slapen maar ik heb er later op school best veel problemen mee gekregen door slaapgebrek.
Ik vond het ook heel frustrerend dat ik daarin niet serieus werd genomen.
Geen idee hoe je die angst aan moet pakken trouwens. Kan ze overdag aangeven waar ze 's nachts zo bang voor is?
Ik vond het zelf altijd prettig om een besloten bed te hebben dus met hoge en dichte zijkanten en zover mogelijk van de deur en het raam af.
Als je op korte termijn het slaapgebrek van jezelf en natuurlijk dat van je zwangere vrouw wil verbeteren is het misschien nog een idee om zelf bij haar op de kamer te gaan slapen als ze 's nachts wakker wordt.
Ze kan je vrouw dan niet wakker houden en ze slaapt dan ook meteen in haar eigen bed.
Dat betekend dan dus waarschijnlijk wel dat je de halve nacht niet in je eigen bed ligt maar als het werkt kan je over een tijdje met een wat uitgeruster hoofd het probleem volledig op proberen te lossen.
Door steeds sneller weer terug te gaan naar jullie eigen kamer bijvoorbeeld, eerst bij haar blijven de rest van de nacht, daarna weggaan als ze weer slaapt zodat ze niet alleen in hoeft te slapen, tot je haar alleen nog maar terug hoeft te leggen.
Ik hoop dat jullie een oplossing kunnen vinden en vindt het stiekem ook best dapper dat je als man hier je problemen neerlegt op een echt vrouwenforum.
Misschien moet ik ook maar eens op een voetbal of auto forum gaan beurten
.
donderdag 22 mei 2008 om 15:44
Het probleem is dat jij om oplossingen vraagt, en boos wordt als mensen die aandragen. Dan ga je zitten mopperen dat niemand het begrijpt en niemand het zo zwaar heeft als jullie. Dat al die oplossingen toch niet werken endat niemand zo'n dochter heeft als jij.
Nou klopt dat wel, want geen kind is hetzelfde. Maar toch werken dingen bij veel kinderen wel, als je het consequent volhoudt. Dat is nu even geen optie voor jullie, want jullie zijn te moe om zo'n regime vol te houden, en ook denk je ergens dat jou dochter dit om een andere reden doet als al die andere driejarigen die het hele huis wakker houden. Dat kan best eens waar zijn, jij kent je dochter het beste. Maar als jullie niet in staat zijn het consequent vol te houden je dochter weer in bed te stoppen, dan kun je niet stellen dat het niet werkt bij jou dochter. Je hebt het immers nog niet goed geprobeert, elke avond ligt ze toch weer bij jullie in bed.
Ik wil je niet veroordelen, natuurlijk is dit loodzwaar en jullie zijn ook maar mensen. Maar het lijkt me gewoon wel goed om de verschillende elementen die meespelen uit elkaar te houden, zodat je je probleem helder hebt. Nu is het zo'n brei dat je neit weet waar te beginnen.
Je vrouw moet slaap inhalen, en dat kan niet in jullie huis. Of wel, als ze met oordoppen in een nacht kan doorslapen. Wat je ook kunt overwegen is, de andere kinderen een tijdje uit logeren te doen, of al de andere kinderen een weekje met mama mee 's avonds. Dan kan jij al je aandacht op Loekie richten en een goed slaapritme proberen te ontwikkelen met haar.
Nou klopt dat wel, want geen kind is hetzelfde. Maar toch werken dingen bij veel kinderen wel, als je het consequent volhoudt. Dat is nu even geen optie voor jullie, want jullie zijn te moe om zo'n regime vol te houden, en ook denk je ergens dat jou dochter dit om een andere reden doet als al die andere driejarigen die het hele huis wakker houden. Dat kan best eens waar zijn, jij kent je dochter het beste. Maar als jullie niet in staat zijn het consequent vol te houden je dochter weer in bed te stoppen, dan kun je niet stellen dat het niet werkt bij jou dochter. Je hebt het immers nog niet goed geprobeert, elke avond ligt ze toch weer bij jullie in bed.
Ik wil je niet veroordelen, natuurlijk is dit loodzwaar en jullie zijn ook maar mensen. Maar het lijkt me gewoon wel goed om de verschillende elementen die meespelen uit elkaar te houden, zodat je je probleem helder hebt. Nu is het zo'n brei dat je neit weet waar te beginnen.
Je vrouw moet slaap inhalen, en dat kan niet in jullie huis. Of wel, als ze met oordoppen in een nacht kan doorslapen. Wat je ook kunt overwegen is, de andere kinderen een tijdje uit logeren te doen, of al de andere kinderen een weekje met mama mee 's avonds. Dan kan jij al je aandacht op Loekie richten en een goed slaapritme proberen te ontwikkelen met haar.
donderdag 22 mei 2008 om 15:50
Misschien was ik vergeten dit duidelijk neer te zetten, maar Loekie heeft in al die weken dat ze zo moeilijk doet ineens pas 2 keer in ons bed mogen slapen, dat was dus gisteren en 2,5 week geleden. Dus ze mag zeker niet elke nacht bij ons slapen, godzijdank nee. Ik ga misschien de volgende keer dat ze constant weer uit bed komt gewoon in haar kamer slapen met een matras , ik moet nog ff nadenken of dat een slimme move zou zijn. Ben ik trouwens ECHT de enige man die op dit forum berichten plaatst ?
donderdag 22 mei 2008 om 16:02
Jaap, ik snap als geen ander dat jullie moe moeten zijn. Na bijna een half jaar slaapgebrek denk ik wel dat ik erover kan meepraten.
En tóch krijg ik uit je postings keer op keer het idee dat je die knop, waar Morrie al over schrijft, niet omzet. Je noemt "een paar keer streng zijn". Je geeft aan dat je dochter in enkele weken tijd toch al een paar keer bij jullie in bed heeft mogen slapen. En je bent zo te zien erg blij dat de aanpak van een ander in 4 nachten ook niet erg hielp.
Consequent zijn zodanig dat je dochter er iets aan heeft, dat is echt wat anders dan een paar keer streng zijn, of haar na een week van consequente aanpak toch maar 'voor een keertje' in je bed leggen.
Dan rijst bij mij de vraag wat je dan wilt. Een gouden oplossing is er niet, anders zouden er niet zoveel topics met soortgelijke problemen worden geopend.
En tóch krijg ik uit je postings keer op keer het idee dat je die knop, waar Morrie al over schrijft, niet omzet. Je noemt "een paar keer streng zijn". Je geeft aan dat je dochter in enkele weken tijd toch al een paar keer bij jullie in bed heeft mogen slapen. En je bent zo te zien erg blij dat de aanpak van een ander in 4 nachten ook niet erg hielp.
Consequent zijn zodanig dat je dochter er iets aan heeft, dat is echt wat anders dan een paar keer streng zijn, of haar na een week van consequente aanpak toch maar 'voor een keertje' in je bed leggen.
Dan rijst bij mij de vraag wat je dan wilt. Een gouden oplossing is er niet, anders zouden er niet zoveel topics met soortgelijke problemen worden geopend.
donderdag 22 mei 2008 om 17:21
Ik heb het ook meegemaakt.Mijn 2 zoons wilden altijd bij elkaar op de kamer slapen totdat de oudste ,destijds 10 jaar ,aangaf ook op zijn eigen speelkamer te willen slapen.Prima.Zijn bed op zijn eigen kamer gezet.Toen wou de jongste,destijds 4 jaar,niet meer naar bed,hij wou niet alleen slapen.Gewoon gezegt dat zijn broer nu zo oud is dat hij op zijn eigen kamer wil slapen en dat hij,jongste,nu gewoon alleen in zijn eigen kamer moet gaan slapen.Lag in bed en huilen,huilen,want hij wilde niet alleen slapen.Kwam uit bed naar beneden,weer naar bed gestuurd,hij sliep,na 4 uur weer wakker en naar beneden.Hem weer in bed gelegd,sliep hij weer .Na 3 dagen had ik er genoeg van,de slaapkamer van zijn broer was tegenover de zijne.Ik heb de deuren van beide kamers open gelaten,bedden zo gezet,dat hij zijn broer kon zien liggen in zijn bed.En toen was het goed,gelukkig heeft mijn jongste weinig slaap nodig en de oudste veel,dus ze gingen beiden om 2030 naar bed.
Misschien een idee voor jullie,als die mogelijkheid er is?
Misschien een idee voor jullie,als die mogelijkheid er is?
donderdag 22 mei 2008 om 18:18
Je kan twee dingen doen in een dergelijk geval:
1) consequent zijn. En consequent zijn is niet 'ik ben een paar nachten streng en daarna geef ik op omdat ik moe ben'. Nee consequent zijn is 'vanaf nu gaat het zoals ik het wil, wat er ook gebeurd. Al loop ik op mijn tandvlees, al duurt het 4 maanden voordat ze doet wat ik wil, ik blijf consequent.
2) besluiten dat je voor optie 1 echt niet de puf, de moed, de zin, de energie hebt en je dochter haar zin geven. En dan kan je dus of accepteren dat ze voorlopig nog tig keer per nacht wakker wordt of een extra bed bij jullie op de kamer zetten (of bij haar).
Ik ben bij mijn dochter redelijk consequent geweest. Een paar dagen na haar eerste verjaardag was ik de nachtvoedingen spuugzat en heb haar laten huilen. Na 3 nachten was het gedaan en sliep ze de hele nacht door. Tot we 8 weken later op skivakantie gingen. Toen kwam ze weer 's nachts. En ik heb echt geprobeerd weer zo consequent te zijn, maar ik ben een watje. Zo veel werd me wel duidelijk. En dus krijgt ze nu weer een nachtvoeding. Soms slaapt ze wel door en dat beschouw ik als cadeautje. En verder heb ik gewoon maar geaccepteerd dat het is zoals het is.
Dus... Of echt consequent zijn, hoe moe je ook bent, hoe zielig je het ook vind voor je dochter, hoeveel 'goede' redenen je ook kunt verzinnen om haar gedrag goed te praten. Of accepteren dat het gaat zoals het gaat en een bed bij jullie op de kamer erbij zetten.
Sterkte! Ik slaap al 2 jaar in onderbroken nachten en dat is zwaahaar.
1) consequent zijn. En consequent zijn is niet 'ik ben een paar nachten streng en daarna geef ik op omdat ik moe ben'. Nee consequent zijn is 'vanaf nu gaat het zoals ik het wil, wat er ook gebeurd. Al loop ik op mijn tandvlees, al duurt het 4 maanden voordat ze doet wat ik wil, ik blijf consequent.
2) besluiten dat je voor optie 1 echt niet de puf, de moed, de zin, de energie hebt en je dochter haar zin geven. En dan kan je dus of accepteren dat ze voorlopig nog tig keer per nacht wakker wordt of een extra bed bij jullie op de kamer zetten (of bij haar).
Ik ben bij mijn dochter redelijk consequent geweest. Een paar dagen na haar eerste verjaardag was ik de nachtvoedingen spuugzat en heb haar laten huilen. Na 3 nachten was het gedaan en sliep ze de hele nacht door. Tot we 8 weken later op skivakantie gingen. Toen kwam ze weer 's nachts. En ik heb echt geprobeerd weer zo consequent te zijn, maar ik ben een watje. Zo veel werd me wel duidelijk. En dus krijgt ze nu weer een nachtvoeding. Soms slaapt ze wel door en dat beschouw ik als cadeautje. En verder heb ik gewoon maar geaccepteerd dat het is zoals het is.
Dus... Of echt consequent zijn, hoe moe je ook bent, hoe zielig je het ook vind voor je dochter, hoeveel 'goede' redenen je ook kunt verzinnen om haar gedrag goed te praten. Of accepteren dat het gaat zoals het gaat en een bed bij jullie op de kamer erbij zetten.
Sterkte! Ik slaap al 2 jaar in onderbroken nachten en dat is zwaahaar.
