Kinderen
alle pijlers
Niet dom of vervelend maar hoogsensitief of bijzonder
vrijdag 23 mei 2008 om 14:55
Het valt me echt op de laatste tijd (maar het kan ook zijn dat het me nu pas opvalt) dat er hier zo snel met termen als ADD, hoogsensitief, hoog begaafd etc. wordt gegooid.
Slaapt een kind niet? Hoogsensitief!
Is een kind anders dan andere kinderen? Hoogbegaafd!
Luistert hij of zij nooit? ADHD
Ik ben echt benieuwd of ik nou de enige ben met een kind dat normaal is maar:
*Tot haar derde jaar meer bij haar ouders sliep dan op haar eigen kamer. (Zij hield er niet van om alleen te slapen en wij waren te lui om concequent te zijn.)
* Bezig is met leren lezen, andere landen, en zeer goed is wat spraak betreft maar absoluuuuuuuut niet hoogbegaafd.
* Bij tijd en wijlen zo druk is dat ze tot 23.00 in haar bed zit te zingen maar toch geen ADD heeft?
* Geen groente wil eten en soms een week hongerstaking kan houden maar geen anorexia heeft....
Ik weet terwijl ik dit schrijf dat er velen over me heen zullen komen buitelen hier maar ik word er echt een beetje moe van...
Waar zijn de normale kinderen gebleven?
Slaapt een kind niet? Hoogsensitief!
Is een kind anders dan andere kinderen? Hoogbegaafd!
Luistert hij of zij nooit? ADHD
Ik ben echt benieuwd of ik nou de enige ben met een kind dat normaal is maar:
*Tot haar derde jaar meer bij haar ouders sliep dan op haar eigen kamer. (Zij hield er niet van om alleen te slapen en wij waren te lui om concequent te zijn.)
* Bezig is met leren lezen, andere landen, en zeer goed is wat spraak betreft maar absoluuuuuuuut niet hoogbegaafd.
* Bij tijd en wijlen zo druk is dat ze tot 23.00 in haar bed zit te zingen maar toch geen ADD heeft?
* Geen groente wil eten en soms een week hongerstaking kan houden maar geen anorexia heeft....
Ik weet terwijl ik dit schrijf dat er velen over me heen zullen komen buitelen hier maar ik word er echt een beetje moe van...
Waar zijn de normale kinderen gebleven?
zaterdag 24 mei 2008 om 09:50
:
Sunemom, ik werk ook in het onderwijs en ik denk er precies zo over als jij.
Toevallig is het mij in mijn jeugd ook overkomen (godzijdank niet met zoveel labeltjes als jij): toen ik op de middelbare school een depressieve blow- en spijbelperiode had kwam het in niemand op dat de moeilijke thuissituatie ermee te maken zou kunnen hebben. Het kwam in niemand op dat het een schreeuw om aandacht was door die moeilijke thuissituatie. Nee, ik haalde goede cijfers, kreeg wat tests voor m'n kiezen en was 'hoogbegaafd'.
Op school grappen we er regelmatig over dat een superslim kind zonder problemen nooit als 'hoogbegaafd' wordt aangemerkt. Die kinderen zijn gewoon 'slim'. De briljante leerlingen die slagen met allemaal negens en tienen en verder normaal gedrag vertonen heten nooit 'hoogbegaafd'. 'Hoogbegaafd' betekent 'kind met problemen en het zit toevallig op het VWO, of de ouders denken dat het kind naar het VWO had gekund'
....
Maar je hoeft niet per se problemen te hebben om hoogbegaafd te zijn. Je kunt ook hoogbegaafd zijn en helemaal geen problemen hebben. Voor zover ik weet is hoogbegaafdheid geen stoornis of handicap, het geeft gewoon aan dat een kind/persoon uitzonderlijk intelligent is.
Juist daarom vind ik het niet gek dat er tegenwoordig meer mensen zijn met etiketjes. Zoals je zegt zijn onze normen veranderd, maar de samenleving eist ook veel meer van ons. Ook kinderen moeten aan steeds meer eisen voldoen, het is dan toch niet gek dat hun draagkracht eerder wordt overschreden?
Vroeger werd er een stuk minder van mensen verwacht, maar er waren ook minder keuzes. Wat je in je leven ging doen was vaak vrij voor de hand liggend, nu wordt er én veel van kinderen en jongeren verwacht (denk niet alleen aan de maatschappij, ouders, docenten, maar ook hun leeftijdsgenoten) en er zijn zoveel mogelijkheden. Zij krijgen veel meer verantwoordelijkheid.
Dus, ik vind het helemaal niet gek dat er meer mensen in de problemen komen dan vroeger. Er wordt gewoon meer van je verwacht en er zijn ook veel meer keuzemogelijkheden. Van meer keuze is bewezen dat mensen ongelukkiger worden. Als er bijvoorbeeld één merk pindakaas is, dan neem je die en is het altijd goed, je kon immers niet anders. Maar hoe meer merken er zijn, hoe meer je gaat twijfelen, "welke moet ik nou nemen? welke is beter/gezonder?" en als je er één neemt kan het altijd zo zijn dat een ander beter was geweest, maar dat weet je niet...en zo heb je je al een stuk drukker gemaakt dan als er maar één merk was geweest.
Maar goed, dit gaat toch wat meer over jongeren en jong-volwassenen dan echt kleine kinderen. Maar je ziet dat steeds meer jongeren in de problemen komen.
zaterdag 24 mei 2008 om 10:12
Mmm, poging om Nippo's verhaal samen te vatten, of ik 't snap 
:
door oorzaak $ (nog onbegrepen) ontstaan symptomen X, Y en Z. Dat totale beeld van symptomen wordt 'samengevat' en gelabeld als ADHD.
Er zit dan een oorzakelijk verband tussen $ en Y: hij heeft last van Y omdat hij $ heeft. ADHD is "slechts" een samenvatting van het totale beeld aan symptomen.
Zoiets??
:door oorzaak $ (nog onbegrepen) ontstaan symptomen X, Y en Z. Dat totale beeld van symptomen wordt 'samengevat' en gelabeld als ADHD.
Er zit dan een oorzakelijk verband tussen $ en Y: hij heeft last van Y omdat hij $ heeft. ADHD is "slechts" een samenvatting van het totale beeld aan symptomen.
Zoiets??
zaterdag 24 mei 2008 om 10:31
Ik denk dat dat maar heel beperkt kan. De maatschappij is veranderd vergeleken met 30-40 jaar geleden. Individuele ontplooiing is veel belangrijker geworden. Individuele keuzes, eigen mening, allemaal heel leuk, maar voor sommigen zo overweldigend. Ik denk dat die mensen het 'vroeger' makkelijker hadden. Maar ik denk dat al die veranderingen voor heel veel mensen een vooruitgang zijn, dus ik zou ze absoluut niet willen terugdraaien.
Wel valt het steeds meer op als je niet mee kunt draaien in het huidige systeem. Daarom meer labels.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 24 mei 2008 om 11:24
We hebben het nu over kinderen. Die moeten inderdaad opgroeien tot individuen die zich staande kunnen houden in een keuzesamenleving. Maar dat wil niet zeggen dat ze dat nú al moeten kunnen. Dat ze met 6 jaar al in staat moeten zijn om te kiezen of ze op school willen leren lezen of willen rekenen (à la het Iederwijsverhaal). Kinderen zijn kinderen en daar hoort een zekere drukte, en chaos bij. Kinderen horen niet al in een mal te passen, althans niet in een dermate strakke mal als tegenwoordig voor "normaal" doorgaat. De bandbreedte waarbinnen kinderen nog kind kunnen zijn, is sterk teruggebracht, niet zozeer omdat er straks andere eisen aan kinderen worden gesteld maar omdat we als samenleving liever brave kinderen op een stoel zien dan schreeuwerige kinderen op een trapveldje.
Het stille kind op de stoel wordt dan tot normaal bestempeld. Het schreeuwerige kind op het trapveldje niet. Die heeft vast ADHD en krijgt pillen zodat het ook rustig op een stoel gaat zitten. Terwijl je het ook gewoon kan laten rennen, wellicht.
zaterdag 24 mei 2008 om 11:32
dat is waar ja van die maatschappij die steeds meer eisen stelt, ik woon naast 2 contactgestoorde banketbakkers die al jaren goed leven van hun bakkerij en men neemt hun gebreken voor lief omdat hun gebak lekker is, ik irriteerde me altijd enorm aan de tandarts van mijn ouders met nogal vreemde trekken en een hoge onhandigheidsfactor, mijn ouders accepteren de man zoals hij is en gaan er graag heen,
die generaties is inderdaad minder van de labels, de bovengenoemde personen gelden gewoon als beetje anders, maar wel goed in hun vak.
het lijkt er soms inderdaad op dat elke imperfectie benoemd moet worden, vroeger hadden mensen die gewoon en werden ze tot op zekere hoogte aanvaard ( zie zelf ook wel in dat dit generaliserend is ).
die generaties is inderdaad minder van de labels, de bovengenoemde personen gelden gewoon als beetje anders, maar wel goed in hun vak.
het lijkt er soms inderdaad op dat elke imperfectie benoemd moet worden, vroeger hadden mensen die gewoon en werden ze tot op zekere hoogte aanvaard ( zie zelf ook wel in dat dit generaliserend is ).
zaterdag 24 mei 2008 om 11:38
Met je eens dat kinderen tegenwoordig heel snel een stempel krijgen als ze "afwijken" van wat normaal gevonden wordt. Maar een kind is pas hoogbegaafd, heeft pas adhd als het getest is door bijv. een ortho-pedagoog. Er zijn zat normale kinderen maar in elke klas zitten wel 1 of 2 kinderen die anders zijn. Als daar op een goede manier mee wordt omgegaan zonder dat het kind zich heel anders voelt dan de rest is het geen probleem.
Een hoogbegaafd kind heeft meer uitdaging nodig dan een kind dat goed mee komt met de stof. Maar dat kan je als leerkracht goed inkleden zonder dat het kind enorm opvalt.
Een hoogbegaafd kind heeft meer uitdaging nodig dan een kind dat goed mee komt met de stof. Maar dat kan je als leerkracht goed inkleden zonder dat het kind enorm opvalt.
zaterdag 24 mei 2008 om 11:40
mijn ex is marokkaan en die dacht er ook zo over, ik heb nogal wat vreemde trekken en ja ook een etiketje maar voor hem was ik gewoon zijn vrouw, die net als iedereen niet perfect was/is.
daar bestaat adhd niet, jammer genoeg voor een broer van ex-man, zijn leven is echt een puinhoop geworden, zelfs ik kan zien dat hij adhd heeft, hoewel diegene een geweldig groot hart heeft en een heel lief karakter, met hulp en evt medicatie en een etiketje dat dat mogelijk zou maken zou hij erg gebaat zijn.
het mes snijdt dus aan 2 kanten, teveel etiketjes is niet goed en geen etiketjes ook niet.
daar bestaat adhd niet, jammer genoeg voor een broer van ex-man, zijn leven is echt een puinhoop geworden, zelfs ik kan zien dat hij adhd heeft, hoewel diegene een geweldig groot hart heeft en een heel lief karakter, met hulp en evt medicatie en een etiketje dat dat mogelijk zou maken zou hij erg gebaat zijn.
het mes snijdt dus aan 2 kanten, teveel etiketjes is niet goed en geen etiketjes ook niet.
zaterdag 24 mei 2008 om 13:18
Precies goed.:
Mmm, poging om Nippo's verhaal samen te vatten, of ik 't snap
door oorzaak $ (nog onbegrepen) ontstaan symptomen X, Y en Z. Dat totale beeld van symptomen wordt 'samengevat' en gelabeld als ADHD.
Er zit dan een oorzakelijk verband tussen $ en Y: hij heeft last van Y omdat hij $ heeft. ADHD is "slechts" een samenvatting van het totale beeld aan symptomen.
Zoiets??
zaterdag 24 mei 2008 om 13:26
Een orthopedagoog mag toch alleen een vermoeden uitspreken ? Dat begreep ik iig toen de autist door een op onderzocht was zei zij "ik vermoed mcdd en adhd, maar voor een officiele diagnose moet je bij een kinder psygiater zijn "
En zijn we dus idd naar sophia geweest met hem, waar ze hem officieel een diagnose hebben gegeven.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
voorlijk ??
zaterdag 24 mei 2008 om 23:06
Een ortho-pedagoog stelt meestal niet de diagnose adhd, omdat een kinderarts ook de lichamelijke kant kan meenemen in het onderzoek. Daar is een pedagoog natuurlijk niet voor opgeleid. Ik had me daar even in vergist, excuses. Ik weet niet precies wat een ortho-pedagoog wel en niet mag doen, ik studeer hbo-pedagogiek en ik hou me daar dus niet bezig. Zal nog eens op internet zoeken!
zaterdag 24 mei 2008 om 23:14
Ik heb destijds van een orthopedagoog te horen gekregen dat een serie tests om hoogbegaafdheid aan te tonen steeds na enkele jaren herhaald moet worden, waarbij het resultaat ook steeds bevestigd moet blijven, wil je een kind officieel hoogbegaafd kunnen noemen.
Het kind moet daarbij dan ook nog intelligent zijn op verschillende gebieden, het voorbeeld van het supermuzikale kind is geen hoogbegaafdheid als hij op andere gebieden gemiddeld scoort. In dat geval heeft hij een groot muzikaal talent.
zondag 25 mei 2008 om 00:21
Mijn autist had idd bij zijn 1ste iq test een score van 135+ . Hoe noemen ze dat, royaal begaafd ofzo. Anyway, hij was nog maar 5 toen dat getest werd. Inmiddels is duidelijk dat zijn rekenen + ruimtelijk inzicht en muziek heel goed is. Taal e.d. daarintegen is bar slecht. Opzich logisch, want hij, als autist , snapt veel dingen van de taal gewoon niet. Spreekwoorden en gezegdes enzo, gaan er niet in bij hem.
Pas nog: thuis noemen wij de keuken altijd "achter, achteren" . En na het eten zei ik tegen hem: Breng je bordje maar naar achter. Waarop hij zich verdwaasd omdraaide en zijn bord achter zijn stoel neerzette
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
zondag 25 mei 2008 om 09:25
Ik weet niet of het een slechte ontwikkeling is dat kinderen een label krijgen. Met de wetenschap in mijn achterhoofd dat ad(h)d erfelijk is, zou het me niet verbazen als zoon 2 ook adhd heeft. Maar zoon 2 zit in tegenstelling tot zoon 1 heerlijk in zijn vel. Stuitert vrolijk door, is pienter, kan zich focussen en voelt zich heerlijk op school. Uitdaging en stuitervriendjes, meer wil hij niet. Hem zal ik dus niet laten testen zolang het niet nodig is. Niet kunnen functioneren, zoals zoon 1, zou voor mij een reden zijn.
Bij Mootje (zoon 1 dus) is het probleem namelijk niet zijn gedrag of dat beetje hyperactiviteit, maar zijn leerproblemen. Vroeger zou hij gewoon als lui (want je merkt wel dat hij pienter genoeg is) of als dom worden gelabeld. Nou, dan heb ik liever dit etiketje. Want nu kunnen we hem proberen te helpen zijn leven te ordenen, zijn concentratievermogen te verbeteren en hem zo beter voor te bereiden op de toekomst. In plaats van dat hij over 1 of 2 jaar op een SBO-school terecht komt en vervolgens bij de plantsoendienst (waar niks mis mee is, als je aspiraties op plantsoendienstgebied liggen...).
Bordini, knap slim? Hoewel royaal begaafd ook wel mooi klinkt. Dan ben ik ook royaal begaafd. Niet hoogbegaafd, ben geloof ik niet echt multigetalenteerd. Tenzij je chaos scheppen tot een talent bestempeld.
Bij Mootje (zoon 1 dus) is het probleem namelijk niet zijn gedrag of dat beetje hyperactiviteit, maar zijn leerproblemen. Vroeger zou hij gewoon als lui (want je merkt wel dat hij pienter genoeg is) of als dom worden gelabeld. Nou, dan heb ik liever dit etiketje. Want nu kunnen we hem proberen te helpen zijn leven te ordenen, zijn concentratievermogen te verbeteren en hem zo beter voor te bereiden op de toekomst. In plaats van dat hij over 1 of 2 jaar op een SBO-school terecht komt en vervolgens bij de plantsoendienst (waar niks mis mee is, als je aspiraties op plantsoendienstgebied liggen...).
Bordini, knap slim? Hoewel royaal begaafd ook wel mooi klinkt. Dan ben ik ook royaal begaafd. Niet hoogbegaafd, ben geloof ik niet echt multigetalenteerd. Tenzij je chaos scheppen tot een talent bestempeld.
zondag 25 mei 2008 om 09:38
:
Mmm, poging om Nippo's verhaal samen te vatten, of ik 't snap
door oorzaak $ (nog onbegrepen) ontstaan symptomen X, Y en Z. Dat totale beeld van symptomen wordt 'samengevat' en gelabeld als ADHD.
Er zit dan een oorzakelijk verband tussen $ en Y: hij heeft last van Y omdat hij $ heeft. ADHD is "slechts" een samenvatting van het totale beeld aan symptomen.
Zoiets??
Nippo, maar maakt het ontbreken van de oorsprong van $ dan werkelijk uit? Even als hypothetisch voorbeeld, ik weet de medische stand van zaken niet meer uit mijn hoofd: Stel een kind heeft Rettsyndroom. Die diagnose werd lange tijd gesteld zonder dat de genetische afwijking was gevonden, men wist niet waar het probleem precies zat. De diagnose kon worden gesteld omdat de meisjes aan aantal kenmerken hadden die leidden naar dat bepaalde syndroom. Je kunt als ouder dan toch zeggen: mijn meisje heeft een knik in haar ontwikkeling want ze heeft Rettsyndroom? Net zoals ik Mootjes concentratieprobleem kan verklaren doordat hij ADHD heeft (of anders gezegd: doordat hij een verzameling kenmerken heeft die wijzen op ADHD). Hoe relevant is het dat ze de pathologische oorzaak voor iets kennen?
Tegenwoordig weten ze overigens welk genetisch foutje het Rettsyndroom veroorzaakt. (En nu maar hopen dat ik het over het 'goede' syndroom heb, heb het niet nagezocht). Dat maakt het voor de ouders en de patiëntjes toch niet anders? Hooguit dat in de toekomst diagnoses zekerder te stellen zijn. Of dmv bloed- of dna-onderzoek aantoonbaar.
Is het in dit geval niet gewoon zo dat $ ADHD is? Mootje heeft last van X, Y, Z en dat betekent dat hij ADHD heeft. $ dus. De achterliggende pathologische oorzaak van ADHD/$ zijn alleen (nog?) niet bekend.
zondag 25 mei 2008 om 09:50
Weet je wat het zo moeilijk maakt allemaal? Mootje heeft hele reële problemen. Nu hij op school zit worden ze steeds zichtbaarder, maar ze zijn er al van kleins af aan. Te weten dat die problemen onder de noemer adhd vallen (ik formuleer het maar voorzichtig ) maakt het makkelijker die problemen aan te pakken. Mootje is niet lui, hij is niet dom, hij heeft een informatieverwerkingsprobleem. Door middel van - hopelijk tijdelijk - ritalin, ouderbegeleiding, begeleiding op (en van) school en in de toekomst welllicht een rugzakje van waaruit we gespecialiseerde ambulanten begeleiding kunnen inschakelen hopen we te kunnen werken aan zijn leerproblemen.
Ik had het er toevallig gister met iemand van mijn werk over, zij is ambulant begeleider van voornamelijk cluster 2-kinderen maar weet heel veel van de andere clusters, met name cluster 4. Het zou veel fijner zijn voor Mootje als zijn IQ in overeenstemming zou zijn met zijn informatieverwerking/verwerkingssnelheid. Daar zit namelijk een enorm gat tussen. Ook met alle begeleiding die hij kan krijgen is de verwachting dat Mootje nooit optimaal gebruik zou kunnen maken van zijn IQ. Ik bedoel te zeggen dat ik dus liever zou hebben dat Mootjes IQ ook lager zou zijn, dan dat hij met dat hele grote verschil blijft zitten. Hij heeft het namelijk wel goed in de gaten en dat frustreert hem enorm. Bovendien, ik ken eigenlijk weinig 'domme' mensen die hele hoge toekomstverwachting/dromen hebben. Mijn schoonzusje heeft een laag IQ, zij droomt er bijvoorbeeld niet van om hersenchirurg te worden, of zelfs docent middelbare school. Haar droom is kapster. Misschien iets te hoog gegrepen, maar met de juiste begeleiding misschien wel haalbaar.
Mijn dromen over de toekomst zitten meer in de creatieve hoek denk ik. En als de omstandigheden ideaal zouden zijn, dan zou dat ook wel haalbaar zijn. Ik ben eh... royaal begaafd maar heb dan weer andere beperkingen waardoor ik niet zo goed kan leren, in elk geval niet de exacte vakken. Ik heb dus ook nooit gedroomd van een carriere als wiskundige of eh... toppoliticus. Mijn verstandelijk gehandicapte broers dromen van werk in een asiel (de ene) en koffie schenken op 'echt werk' (de andere). En beide dromen zijn waargemaakt, zei het met wat aanpassingen.
Ik zou het heel erg vinden als Mootje doordat hij gewoon normaal begaafd is bepaalde dingen uit het leven zou willen halen, die niet kunnen omdat hij die leerproblemen heeft. Nou zit het leven vol teleurstellingen, die vallen natuurlijk ook niet altijd te voorkomen, maar toch... werk/carrière is wel een enorm deel van je leven.
) maakt het makkelijker die problemen aan te pakken. Mootje is niet lui, hij is niet dom, hij heeft een informatieverwerkingsprobleem. Door middel van - hopelijk tijdelijk - ritalin, ouderbegeleiding, begeleiding op (en van) school en in de toekomst welllicht een rugzakje van waaruit we gespecialiseerde ambulanten begeleiding kunnen inschakelen hopen we te kunnen werken aan zijn leerproblemen. Ik had het er toevallig gister met iemand van mijn werk over, zij is ambulant begeleider van voornamelijk cluster 2-kinderen maar weet heel veel van de andere clusters, met name cluster 4. Het zou veel fijner zijn voor Mootje als zijn IQ in overeenstemming zou zijn met zijn informatieverwerking/verwerkingssnelheid. Daar zit namelijk een enorm gat tussen. Ook met alle begeleiding die hij kan krijgen is de verwachting dat Mootje nooit optimaal gebruik zou kunnen maken van zijn IQ. Ik bedoel te zeggen dat ik dus liever zou hebben dat Mootjes IQ ook lager zou zijn, dan dat hij met dat hele grote verschil blijft zitten. Hij heeft het namelijk wel goed in de gaten en dat frustreert hem enorm. Bovendien, ik ken eigenlijk weinig 'domme' mensen die hele hoge toekomstverwachting/dromen hebben. Mijn schoonzusje heeft een laag IQ, zij droomt er bijvoorbeeld niet van om hersenchirurg te worden, of zelfs docent middelbare school. Haar droom is kapster. Misschien iets te hoog gegrepen, maar met de juiste begeleiding misschien wel haalbaar.
Mijn dromen over de toekomst zitten meer in de creatieve hoek denk ik. En als de omstandigheden ideaal zouden zijn, dan zou dat ook wel haalbaar zijn. Ik ben eh... royaal begaafd
maar heb dan weer andere beperkingen waardoor ik niet zo goed kan leren, in elk geval niet de exacte vakken. Ik heb dus ook nooit gedroomd van een carriere als wiskundige of eh... toppoliticus. Mijn verstandelijk gehandicapte broers dromen van werk in een asiel (de ene) en koffie schenken op 'echt werk' (de andere). En beide dromen zijn waargemaakt, zei het met wat aanpassingen. Ik zou het heel erg vinden als Mootje doordat hij gewoon normaal begaafd is bepaalde dingen uit het leven zou willen halen, die niet kunnen omdat hij die leerproblemen heeft. Nou zit het leven vol teleurstellingen, die vallen natuurlijk ook niet altijd te voorkomen, maar toch... werk/carrière is wel een enorm deel van je leven.
zondag 25 mei 2008 om 09:54
hmm ik zie dat mn laatste post niet is geplaatst 
Ik wilde na mn LOL over de opmerking van borodini en het verhaal over het bevallen met dolfijnen nog wel even zeggen dat ik het zoeken naar een medisch probleem van ouders ook best ver vindt gaan zoals andere al beschreven. Ik heb een monsterlijke bijna 2 jarige thuis, maar hij heeft gewoon temperament that's it. Een vriendin van me, zonder kinderen notabene waar ik mn beklag deed raadde me aan goed op te letten want misschien heeft hij wel ADHD... duidelijke gevalletje van de klok en de klepel, ik heb haar heeel verbaasd aangekeken en aangeraden niet met die termen te smijten als ze niet weet hoe of wat.
En als je als ouder wél een kind hebt met een probleem of handicap is dat natuurlijk verschrikkelijk, en dan te lezen dat zoals bij borodini het al 3 jaar duurt en er niet eens een plan is
Ik wilde na mn LOL over de opmerking van borodini en het verhaal over het bevallen met dolfijnen nog wel even zeggen dat ik het zoeken naar een medisch probleem van ouders ook best ver vindt gaan zoals andere al beschreven. Ik heb een monsterlijke bijna 2 jarige thuis, maar hij heeft gewoon temperament that's it. Een vriendin van me, zonder kinderen notabene waar ik mn beklag deed raadde me aan goed op te letten want misschien heeft hij wel ADHD... duidelijke gevalletje van de klok en de klepel, ik heb haar heeel verbaasd aangekeken en aangeraden niet met die termen te smijten als ze niet weet hoe of wat.
En als je als ouder wél een kind hebt met een probleem of handicap is dat natuurlijk verschrikkelijk, en dan te lezen dat zoals bij borodini het al 3 jaar duurt en er niet eens een plan is
anoniem_26937 wijzigde dit bericht op 25-05-2008 09:56
Reden: haastige spoed is...
Reden: haastige spoed is...
% gewijzigd
zondag 25 mei 2008 om 10:22
Dit is misschien een beetje off-topic, maar wat je heb je aan het labeltje "hoogbegaafd"? ADHD snap ik wel, dat is gewoon een stoornis, autisme ook, je hebt met bepaalde beperkingen te maken en zo'n kind heeft gewoon een heel andere aanpak nodig. Maar als je kind superslim is hoef je toch geen labeltje nodig om het kind op een betere/andere manier te begeleiden? Ik ben zelf niet hoogbegaafd, maar vroeger werd er altijd "boven gemiddeld" gezegd. Op mijn school werd ervoor gezorgd dat er dan extra activiteiten waren, extra lessen, ik kon uit een ander boek werken...misschien is het anders als je echt hoogbegaafd bent ofzo, maar ik snap eigenlijk niet waar die label voor nodig is...Oké je bent op alle gebieden superslim....en?
(Ik wil hiermee absoluut niet de indruk wekken dat ik zo slim ben, dat is namelijk niet zo haha, ik kan zelfs best "blond" zijn af en toe
maar ik leer wel heel makkelijk/snel en dat werd op mijn basisschool (overigens was dat niet in NL) opgepikt)
zondag 25 mei 2008 om 10:28
Dyslectie zegt niets over je intelligentie op taalgebied. Ik ben zelf dyslectisch, kan redelijk normaal schrijven juist doordat ik wel een goed taalgevoel heb, maar sommige fouten blijf ik maken. En niet omdat ik ze niet weet, maar je ziet ze gewoon letterlijk niet als dyslect. Als ik 100 keer het woordje ehct schrijf is het minimaal 90 keer fout en de andere keren is puur mazzel. Maar ik zie niet of die c en die h goed staan ja of nee.
Toch scoor ik op taalgebied altijd heel hoog, de taal aanvoelen, gezegdes, betekenissen enzovoorts kan ik prima. 1 keer iets lezen is weten over het algemeen. En ik schrijf vaak verhalen en gedichten, met beiden ook meerdere wedstrijden gewonnen dus taalgevoel bezit ik wel ondanks dyslectie.
Daar is trouwens bij het onderzoek naar hoogbegaafdheid ook nooit een punt van gemaakt. Ik ben 'gewoon' een dyslectische hb-er.
