Werk & Studie
alle pijlers
Is het Woe-Hoe-forum uit de lucht?
Gelukkig, het is er weer! Ik dacht, moet ik nou die rare hamster gaan mailen, of zal ik het even afwachten... gelukkig zijn anderen proactiever in deze!
zondag 1 juni 2008 om 17:50
woensdag 4 juni 2008 om 00:57
Het afscheid was super! De hele week veel leuke uitjes, borrels, etentjes - ik was helemaal schor aan het eind! De reis viel mee, geen gedoe met overgewicht/douane, maar helaas kwam de bagage wel pas anderhalve dag te laat aan (met verhalen dat het kwijt was, wat net iets minder prettig is als daar je ganse huisraad, garderobe, werkbibliotheekje, etc inzit).
Nu nog opruimen... zucht. Maar het is goed om weer in 't land te zijn!
Nu nog opruimen... zucht. Maar het is goed om weer in 't land te zijn!
Dank je, Marie!
woensdag 4 juni 2008 om 21:35
Snap ik Nijn. Het is ook niet makkelijk he? Juist die kleine dingetjes die je mist, en de relatief beperkte sociale context in je nieuwe land maken je toch een beetje ontworteld. Ik besefte in het buitenland pas goed hoe sterk ik me hier thuisvoel, in Europa, in NL, in mijn woonplaats en buurt, en op mijn werk. En de hartelijke ontvangst hier bevestigt dat weer. Hou je taai meid, zolang het nog duurt. Later herinner je je vast vooral de mooie dingen - net als met je bevallingen! 
woensdag 4 juni 2008 om 23:39
Haha, nou, zo erg is het leven hier nou ook weer niet hoor, dat je het met een bevalling zou moeten vergelijken. 
We hebben het altijd erg naar onze zin gehad, maar het is gewoon genoeg, na 11,5 jaar. En het terugkeerproces hangt niet van onszelf af, maar van de baan die PP krijgt aangeboden. Tenminste, dat is hoe we het besloten hebben te doen.
Als we geen kinderen hadden gehad, had het minder uitgemaakt en waren we gewoon op de bonnefooi teruggegaan. Maar nu wil ik toch liever eerst weten waar hij gaat werken, voordat ik de kinderen ergens op school doe. Als we eenmaal gesetteld zijn wil ik zo min mogelijk meer veranderen voor ze.
We hebben het altijd erg naar onze zin gehad, maar het is gewoon genoeg, na 11,5 jaar. En het terugkeerproces hangt niet van onszelf af, maar van de baan die PP krijgt aangeboden. Tenminste, dat is hoe we het besloten hebben te doen.
Als we geen kinderen hadden gehad, had het minder uitgemaakt en waren we gewoon op de bonnefooi teruggegaan. Maar nu wil ik toch liever eerst weten waar hij gaat werken, voordat ik de kinderen ergens op school doe. Als we eenmaal gesetteld zijn wil ik zo min mogelijk meer veranderen voor ze.
donderdag 5 juni 2008 om 09:54
Jee Nijn, ik wist niet dat je al zo lang weg was. Zal ook wel weer een hele stap zijn om terug te komen. Ik moet er vooral aan wennen dat we hier veel meer geclaimd worden: vrienden, buren, familie, iedereen verwacht dat we op heel korte termijn tijd voor ze vrijmaken. Vriendjes van mijn zoon moeten afspraakjes met hem want dat is zo leuk voor hen - terwijl hij nog best moe is. Er MOET hier veel meer, en ondanks dat ik mijn sociale leven erg gemist heb, vond ik de vrijheid en de relatief lege agenda (lees: veel tijd voor het gezinsleven) ook wel erg lekker. Het wordt nu de kunst om weer een balans te vinden en mijn grenzen aan te geven.
donderdag 5 juni 2008 om 15:41
Ja, dat kan ik me voorstellen, MissM. Mensen zijn natuurlijk ook blij dat je er weer bent. Over een tijdje zal het wel weer iets rustiger worden misschien.
Ons sociale leven is hier prima; niet te druk en niet te rustig. Als we in NL zijn op vakantie is het altijd enorm passen en meten, want dan proppen we ons hele NLse leven in zeg 2 a 3 weken (de andere tijd zijn we echt op vakantie). Dus dan ga je bbqs plannen met 6 andere stellen, om maar zoveel mogelijk mensen te zien. Dat is altijd onwijs leuk maar ook heel chaotisch. Het lijkt me heerlijk om dat soort dingen weer een beetje uit te kunnen smeren over het jaar.
Gisteravond was ik ineens een beetje ongeduldig; ik wil potjepee gewoon naar huis!! Als het niet opschiet met solliciteren, dan moeten we een plan B verzinnen.
Ons sociale leven is hier prima; niet te druk en niet te rustig. Als we in NL zijn op vakantie is het altijd enorm passen en meten, want dan proppen we ons hele NLse leven in zeg 2 a 3 weken (de andere tijd zijn we echt op vakantie). Dus dan ga je bbqs plannen met 6 andere stellen, om maar zoveel mogelijk mensen te zien. Dat is altijd onwijs leuk maar ook heel chaotisch. Het lijkt me heerlijk om dat soort dingen weer een beetje uit te kunnen smeren over het jaar.
Gisteravond was ik ineens een beetje ongeduldig; ik wil potjepee gewoon naar huis!! Als het niet opschiet met solliciteren, dan moeten we een plan B verzinnen.
