Kinderen
alle pijlers
oma en opa, wat doen jullie nu?
maandag 2 juni 2008 om 09:37
Afgelopen weekend zijn er een aantal dingen voorgevallen bij mijn schoonouders, waar ik erg van ben geschrokken. Aangezien onze band al niet zo geweldig is en mijn man vindt dat ik me "ook overal druk over maak", wil ik graag weten wat jullie hiervan denken.
Het begon met het feit dat ze vertelde dat we geen bedje meer mee hoefden te nemen, want dat hadden ze zelf geregeld. Helemaal fijn, scheelt weer gesjouw en ruimte in de auto. Komen we daar, blijkt het een heel laag bedje te zijn met spijltjes van zo'n 15cm hoog. Daar kruipt onze man dus zo uit! Er zijn geen traphekjes daar dus ik begon al een beetje te sputteren. Geen probleem zei oma: we leggen hem vast in een spanlakentje! kent iemand dit? Dat is een laken met mouwen eraan en dat bind je dan vast (!!!!!!!!) aan het bed. Ik dacht dat ik gek werd. Wie bindt er nu een kind vast? Ze beweerde dat er echt helemaal niets kon gebeuren, dit had ze altijd met haar kinderen gedaan. Het is dus wel gebeurd en ook allemaal goed gegaan, maar ik heb geen oog dicht gedaan. Manneke lag de hele tijd te wurmen omdat ie graag op z'n zij wilde liggen, wat dus niet kon. Ik zit hier zo erg mee. ook al logeren we we er maar een paar keer per jaar. Elke keer vastbinden vind ik er 1 teveel.
's morgens aan het ontbijt, voorval 2. Welliswaar niet mega-ernstig, maar wel weer iets waar ik van schrok. Zoon gooit stukje boterham op de grond. ik zeg dus dat dat niet mag (maar ja kereltje is 16 maanden en vindt dat het leukste spelletje ter wereld). 2 stukje gaat er dus gelijk achter aan en wat doet opa?Geeft hem meteen een ferme tik op z'n vingers. Ik weet dat allemaal niet zo dramatisch is, maar ik ben gewoon van mening dat je andermans kinderen niet zomaar een tik geeft, of dat nu corrigerend is of niet. Mijn man was hier niet bij, dus die heeft het niet gezien en ik heb het hem ook niet verteld. Ik wil niet de hele tijd ruzie over zijn ouders maken en misschien leg ik inderdaad wel op alle slakken zout.
Wat zouden jullie hiermee doen?
Het begon met het feit dat ze vertelde dat we geen bedje meer mee hoefden te nemen, want dat hadden ze zelf geregeld. Helemaal fijn, scheelt weer gesjouw en ruimte in de auto. Komen we daar, blijkt het een heel laag bedje te zijn met spijltjes van zo'n 15cm hoog. Daar kruipt onze man dus zo uit! Er zijn geen traphekjes daar dus ik begon al een beetje te sputteren. Geen probleem zei oma: we leggen hem vast in een spanlakentje! kent iemand dit? Dat is een laken met mouwen eraan en dat bind je dan vast (!!!!!!!!) aan het bed. Ik dacht dat ik gek werd. Wie bindt er nu een kind vast? Ze beweerde dat er echt helemaal niets kon gebeuren, dit had ze altijd met haar kinderen gedaan. Het is dus wel gebeurd en ook allemaal goed gegaan, maar ik heb geen oog dicht gedaan. Manneke lag de hele tijd te wurmen omdat ie graag op z'n zij wilde liggen, wat dus niet kon. Ik zit hier zo erg mee. ook al logeren we we er maar een paar keer per jaar. Elke keer vastbinden vind ik er 1 teveel.
's morgens aan het ontbijt, voorval 2. Welliswaar niet mega-ernstig, maar wel weer iets waar ik van schrok. Zoon gooit stukje boterham op de grond. ik zeg dus dat dat niet mag (maar ja kereltje is 16 maanden en vindt dat het leukste spelletje ter wereld). 2 stukje gaat er dus gelijk achter aan en wat doet opa?Geeft hem meteen een ferme tik op z'n vingers. Ik weet dat allemaal niet zo dramatisch is, maar ik ben gewoon van mening dat je andermans kinderen niet zomaar een tik geeft, of dat nu corrigerend is of niet. Mijn man was hier niet bij, dus die heeft het niet gezien en ik heb het hem ook niet verteld. Ik wil niet de hele tijd ruzie over zijn ouders maken en misschien leg ik inderdaad wel op alle slakken zout.
Wat zouden jullie hiermee doen?
maandag 2 juni 2008 om 09:45
maandag 2 juni 2008 om 09:45
Ehh...toch gewoon zelf bedje meenemen volgende keer en duidelijk maken dat jij/jullie degenen zijn die je zoon corrigeren als hij iets doet wat niet mag lijkt me een goed begin. En zorgen dat je op een lijn komt met je man, dat is ook heel handig, zeker omdat het zijn ouders zijn...
Ik zou mijn kind ook niet in een spanlaken leggen tenzij hij het gewend is en nodig heeft of prettig vind ofzo...niet omdat het makkelijk is als ie bij opa en oma logeert in ieder geval.
sterkte!
Ik zou mijn kind ook niet in een spanlaken leggen tenzij hij het gewend is en nodig heeft of prettig vind ofzo...niet omdat het makkelijk is als ie bij opa en oma logeert in ieder geval.
sterkte!
maandag 2 juni 2008 om 09:50
maandag 2 juni 2008 om 09:50
Gewoon zeggen hoor, weet dat dat moeilijk is maar het is wel jouw kind. Mijn schoonouders denken heel snel dat een kind/baby het te koud heeft en hangen bijv. over d eleuning van het campingbedje een paar dekens om de tocht te weren zeg maar. Het zijn twee geweldige grootouders en 't is allemaal natuurlijk supergoed bedoeld en het is bij henzelf vroeger ook allemaal goed gegaan, maar ìk heb daar geen goed gevoel bij dus gebeurt het niet.
maandag 2 juni 2008 om 09:52
maandag 2 juni 2008 om 09:52
Je hebt gelijk.
Ik zou ook erg kwaad zijn. Sommige opa's en oma's denken ook echt alles te kunnen maken zeg.
Ik zou mijn kind niet in een spanlakentje leggen, en als opa hem een tik zou geven zou de maat helemaal vol zijn voor mij.
Ik zou wel nog van die tik vertellen aan je man, gewoon rustig proberen te vertellen wat opa deed, end at jij dat echt niet wil accepteren. Ook zou ik nog even bellen om je onvrede uit te spreken. Probeer dat rustig te doen, zonder gelijk in de aanval te gaan, maar wel bijv:
" wij zouden het op prijs stellen als jullie de opvoeding aan ons overlaten, en niet zelf ons kind een tik te gaan geven"
Mss nog beter als je man dat doet, het zijn zijn ouders.
Succes.
Ik zou ook erg kwaad zijn. Sommige opa's en oma's denken ook echt alles te kunnen maken zeg.
Ik zou mijn kind niet in een spanlakentje leggen, en als opa hem een tik zou geven zou de maat helemaal vol zijn voor mij.
Ik zou wel nog van die tik vertellen aan je man, gewoon rustig proberen te vertellen wat opa deed, end at jij dat echt niet wil accepteren. Ook zou ik nog even bellen om je onvrede uit te spreken. Probeer dat rustig te doen, zonder gelijk in de aanval te gaan, maar wel bijv:
" wij zouden het op prijs stellen als jullie de opvoeding aan ons overlaten, en niet zelf ons kind een tik te gaan geven"
Mss nog beter als je man dat doet, het zijn zijn ouders.
Succes.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
maandag 2 juni 2008 om 09:53
Eigen bedje weer meenemen en hem absoluut niet meer in zo'n spanlakentje laten slapen (die dingen zijn toch hartstikke verboden tegenwoordig, of vergis ik me nou?). Het klinkt als een dwangbuis 
en dat lijkt me niet nodig voor zo'n kleintje.
En wij hebben ook wel eens "last" van mensen die zich met opvoeding bemoeien als wij er bij zijn. Ik zeg dan iets van "als ik erbij ben, regel ik het wel". Daarbij zou ik ook direct tegen opa zeggen, dat een tik niet nodig is/dat jullie dat niet doen.
Opa's en oma's hebben nog wel eens de neiging dingen te roepen als "vroeger deden we dat ook" (spanlaken). Zeg dan maar, dat de inzichten veranderd zijn, gelukkig maar, want dat er nu veel minder kindjes op jonge leeftijd doodgaan dan vroeger.
En mijn ervaring is, dat mannen vaak vinden dat je niet op alle slakken zou moet leggen en dat je dan maar je mond moet houden bij opa en oma. Deels vind ik dat ook. Verschillende aanpak laat ik dan maar gaan. Maar de dingen die er ECHT toe doen, daar zeg ik wat van. En dat is als het gaat om veiligheid (lage bedjes, geen hekjes, tuin aan het water enzo), of als het echt tegen je manier van opvoeden ingaat (tik, als je dat zelf nooit zou doen/ hard straffen voor kleine dingen). Het blijft een lastig evenwicht, dat wel.
en dat lijkt me niet nodig voor zo'n kleintje.En wij hebben ook wel eens "last" van mensen die zich met opvoeding bemoeien als wij er bij zijn. Ik zeg dan iets van "als ik erbij ben, regel ik het wel". Daarbij zou ik ook direct tegen opa zeggen, dat een tik niet nodig is/dat jullie dat niet doen.
Opa's en oma's hebben nog wel eens de neiging dingen te roepen als "vroeger deden we dat ook" (spanlaken). Zeg dan maar, dat de inzichten veranderd zijn, gelukkig maar, want dat er nu veel minder kindjes op jonge leeftijd doodgaan dan vroeger.
En mijn ervaring is, dat mannen vaak vinden dat je niet op alle slakken zou moet leggen en dat je dan maar je mond moet houden bij opa en oma. Deels vind ik dat ook. Verschillende aanpak laat ik dan maar gaan. Maar de dingen die er ECHT toe doen, daar zeg ik wat van. En dat is als het gaat om veiligheid (lage bedjes, geen hekjes, tuin aan het water enzo), of als het echt tegen je manier van opvoeden ingaat (tik, als je dat zelf nooit zou doen/ hard straffen voor kleine dingen). Het blijft een lastig evenwicht, dat wel.
maandag 2 juni 2008 om 09:53
Vind het weer wat overdreven om direct maar je biezen te pakken. Als je dat doet is de relatie met je schoonouders natuurlijk helemaal tot een nulpunt gedaald en dat is, lijkt mij, ook niet wat je wilt. Gewoon iets sterker in je schoenen staan en op duidelijk etoon zeggen dat je zoiets niet wilt. (haha, het lijkt de omgekeerde wereld; kind voedt ouders op)
maandag 2 juni 2008 om 09:56
Dat was ook mijn eerste reactie mschicken en fleurtje: gebeurt niet, klaar! Ik ben weg. Maar het zijn behoorlijk dominante figuren en ik ben er gewoon niet tegen opgewassen als ze me dan vol overtuiging melden dat ik me enorm aanstel.
Ben ook hard op zoek naar de jusite manier om duidelijk te maken dat dit eens maar nooit meer was.
Probleem is ook dat ze op ruim 2 uur rijden wonen, dus effe op en neer voor een kopje koffie isd eiegenlijk niet te doen. Heeft als voordeel dat je er niet te vaak komt...Dat roept meteen het volgende probleem op: zoontje kent ze niet echt goed en moet altijd even wennen. oma wil natuurlijk meteen een dikke knuffel, maar als ie dan gaat huilen, brult opa meteen dat is niet van huilkinderen houdt. Ja, echt gezellige bezoekjes krijg je dan!!!!
Ben ook hard op zoek naar de jusite manier om duidelijk te maken dat dit eens maar nooit meer was.
Probleem is ook dat ze op ruim 2 uur rijden wonen, dus effe op en neer voor een kopje koffie isd eiegenlijk niet te doen. Heeft als voordeel dat je er niet te vaak komt...Dat roept meteen het volgende probleem op: zoontje kent ze niet echt goed en moet altijd even wennen. oma wil natuurlijk meteen een dikke knuffel, maar als ie dan gaat huilen, brult opa meteen dat is niet van huilkinderen houdt. Ja, echt gezellige bezoekjes krijg je dan!!!!
maandag 2 juni 2008 om 09:59
Sjeee, klinkt niet heel leuk, nee. Hoe dominant ze ook zijn: het is JOUW kind, hou dat in je achterhoofd. Jij moet voor hem opkomen, want wie doet het anders... Klinkt misschien zwaar, maar die gedachte heeft mij wel geholpen om 'op mijn strepen te staan'.
Overigens wonen mijn schoonouders ook zo ver weg, maar dochter kent ze wel goed. Komt misschien ook omdat ze tot voor kort bijna elke week met haar vader naar ze toe ging...
Overigens wonen mijn schoonouders ook zo ver weg, maar dochter kent ze wel goed. Komt misschien ook omdat ze tot voor kort bijna elke week met haar vader naar ze toe ging...
maandag 2 juni 2008 om 10:00
Dat is iets algemeens.
Mijn dreumes ( 22 maanden ) is al ruim een jaar eenkennig. Gaat vast wel eens over, maar mensen moeten hem gewoon met rust laten. Zeker als we ergens net binnen komen moeten ze niet gelijk aan hem gaan plukken ( wat opa en oma wel vaak doen + nog wat tante's enzo ) Dan gaat ie bleren en blijft hij de rest van het bezoek angstvallig op mijn schoot zitten.
Als ik nu ergens binnenkom heb ik de Dreumes op mijn arm en zeg ik gelijk duidelijk " hij moet eerst even wennen dus laat hem maar even bij mij zitten " dan gaat het na een kwartiertje meestal over, en begint hij rond te scharrelen.
Duidelijkehid is erg belangrijk denk ik. Jij bent zijn opvoeder, dus jij beslist ( samen met je man natuurlijk )
Mijn dreumes ( 22 maanden ) is al ruim een jaar eenkennig. Gaat vast wel eens over, maar mensen moeten hem gewoon met rust laten. Zeker als we ergens net binnen komen moeten ze niet gelijk aan hem gaan plukken ( wat opa en oma wel vaak doen + nog wat tante's enzo ) Dan gaat ie bleren en blijft hij de rest van het bezoek angstvallig op mijn schoot zitten.
Als ik nu ergens binnenkom heb ik de Dreumes op mijn arm en zeg ik gelijk duidelijk " hij moet eerst even wennen dus laat hem maar even bij mij zitten " dan gaat het na een kwartiertje meestal over, en begint hij rond te scharrelen.
Duidelijkehid is erg belangrijk denk ik. Jij bent zijn opvoeder, dus jij beslist ( samen met je man natuurlijk )
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
