Kinderen
alle pijlers
Ambitieus zijn en een kind krijgen, hoe is het nou echt?
woensdag 4 juni 2008 om 10:25
Hallo moeders,
Ik zit met een dilemma en ik hoop dat jullie ervaringen mij iets verder zullen helpen bij het nadenken.
Mijn vriend en ik hebben afgesproken dat we volgend jaar de knoop gaan doorhakken of we een kind willen krijgen of niet. Ik word dan 32 en wil dan niet langer wachten. Ik hoop dat ik voor mijn 35ste zwanger ben (vooropgesteld dát we überhaupt vruchtbaar zijn natuurlijk).
Maar nu het dilemma. Zeven jaar geleden studeerde ik af, tegelijkertijd met 9 vriendinnen. Van hen zijn 7 binnen 1 á 3 jaar na afstuderen moeder geworden. Het leven dat ze leiden is voor mij eerlijk gezegd best een schrikbeeld. De meeste van hen waren vrij ambitieus tijdens hun studie en vlak erna. Sinds ze kinderen hebben is dat echter helemaal verdwenen. Een paar werken helemaal niet, één vriendin die heel erg ambitieus was en heel doelgericht op zoek was naar dé ideale baan op haar vakgebied is deeltijd (24 uur) gaan werken in de (saaie) baan die ze had.... Allemaal zeggen ze dat zodra je kinderen hebt je al het andere in het leven (zoals carriere of leuk werk) niet meer zo belangrijk vindt.
Mijn vriendin die geen kinderen heeft gekregen en ik hebben behoorlijk carriere gemaakt de afgelopen jaren en werken met veel plezier. De andere meiden hebben nauwelijks interesse in onze werkperikelen en het gesprek gaat al heel snel weer over de kinderen (wat ik trouwens helemaal niet erg vind).
Ik hou veel van kinderen en zou ook graag moeder willen zijn. Ik ben alleen zo bang dat ik net zo'n soort reflex zal hebben als mijn vriendinnen. Dat ik zo veel van mijn kind zal houden dat alles er om heen niet meer belangrijk is. Mijn vriend zegt dat hij zich dat niet kan voorstellen. Hij denkt dat ik hoogstens het eerste jaar me zo zal gedragen, maar dat het daarna weer zo gaat kriebelen dat ik 101 nieuwe (werk)plannen heb en weer als een bezetene aan het werk ga. Werken is voor mij belangrijker dan voor hem en hij wil ook best weinig werken en veel vaderen. Voorlopig zou dit trouwens niet echt een optie zijn. Ik ben een half jaar geleden voor mezelf begonnen. Het begint allemaal steeds beter te lopen, maar ik verwacht dat het nog wel een jaartje of 3 gaat duren voordat mijn salaris hoog genoeg is als hoofdinkomen.
Is er iemand die zich herkent in mijn verhaal? Ik weet niet zo goed of het toevallig of 'natuurwet' is dat veel van mijn vriendinnen veranderd zijn van ambitieuze meiden in vrouwen voor wie het moederschap veel belangrijker is dan werk. Ik ben eerlijk gezegd in mijn werk ook maar weinig vrouwen tegengekomen die meer dan drie dagen per week bleven werken nadat ze kinderen kregen. De andere ambitieuze vrouwen die ik ken zijn (nog) kinderloos.
Ik zou het fijn vinden om ervaringen te horen van moeders voor wie werken ook heel belangrijk is.
NB. Ik zie overigens wel dat mijn vriendinnen gelukkig zijn met hun leven en daar ben ik blij om voor ze...
Ik zit met een dilemma en ik hoop dat jullie ervaringen mij iets verder zullen helpen bij het nadenken.
Mijn vriend en ik hebben afgesproken dat we volgend jaar de knoop gaan doorhakken of we een kind willen krijgen of niet. Ik word dan 32 en wil dan niet langer wachten. Ik hoop dat ik voor mijn 35ste zwanger ben (vooropgesteld dát we überhaupt vruchtbaar zijn natuurlijk).
Maar nu het dilemma. Zeven jaar geleden studeerde ik af, tegelijkertijd met 9 vriendinnen. Van hen zijn 7 binnen 1 á 3 jaar na afstuderen moeder geworden. Het leven dat ze leiden is voor mij eerlijk gezegd best een schrikbeeld. De meeste van hen waren vrij ambitieus tijdens hun studie en vlak erna. Sinds ze kinderen hebben is dat echter helemaal verdwenen. Een paar werken helemaal niet, één vriendin die heel erg ambitieus was en heel doelgericht op zoek was naar dé ideale baan op haar vakgebied is deeltijd (24 uur) gaan werken in de (saaie) baan die ze had.... Allemaal zeggen ze dat zodra je kinderen hebt je al het andere in het leven (zoals carriere of leuk werk) niet meer zo belangrijk vindt.
Mijn vriendin die geen kinderen heeft gekregen en ik hebben behoorlijk carriere gemaakt de afgelopen jaren en werken met veel plezier. De andere meiden hebben nauwelijks interesse in onze werkperikelen en het gesprek gaat al heel snel weer over de kinderen (wat ik trouwens helemaal niet erg vind).
Ik hou veel van kinderen en zou ook graag moeder willen zijn. Ik ben alleen zo bang dat ik net zo'n soort reflex zal hebben als mijn vriendinnen. Dat ik zo veel van mijn kind zal houden dat alles er om heen niet meer belangrijk is. Mijn vriend zegt dat hij zich dat niet kan voorstellen. Hij denkt dat ik hoogstens het eerste jaar me zo zal gedragen, maar dat het daarna weer zo gaat kriebelen dat ik 101 nieuwe (werk)plannen heb en weer als een bezetene aan het werk ga. Werken is voor mij belangrijker dan voor hem en hij wil ook best weinig werken en veel vaderen. Voorlopig zou dit trouwens niet echt een optie zijn. Ik ben een half jaar geleden voor mezelf begonnen. Het begint allemaal steeds beter te lopen, maar ik verwacht dat het nog wel een jaartje of 3 gaat duren voordat mijn salaris hoog genoeg is als hoofdinkomen.
Is er iemand die zich herkent in mijn verhaal? Ik weet niet zo goed of het toevallig of 'natuurwet' is dat veel van mijn vriendinnen veranderd zijn van ambitieuze meiden in vrouwen voor wie het moederschap veel belangrijker is dan werk. Ik ben eerlijk gezegd in mijn werk ook maar weinig vrouwen tegengekomen die meer dan drie dagen per week bleven werken nadat ze kinderen kregen. De andere ambitieuze vrouwen die ik ken zijn (nog) kinderloos.
Ik zou het fijn vinden om ervaringen te horen van moeders voor wie werken ook heel belangrijk is.
NB. Ik zie overigens wel dat mijn vriendinnen gelukkig zijn met hun leven en daar ben ik blij om voor ze...
woensdag 4 juni 2008 om 17:38
5 dagen creche betekent echt niet dat je kind er van 7 tot 7 zit hoor. Lijkt me ook wel erg veel. Mijne gaat dus wel 5 dagen omdat er geen andere oplossing voor handen was maar dan wel vanaf half negen-negen uur tot maximaal half 6. Manlief en ik zijn juist van werk veranderd om dichterbij te zijn zodat hij niet van 7 tot 7 zit. En dan zijn er nog al die keren dat we hem eerder halen. Maar de meesten hebben wel een regeling dat ze 4 dagen of 3 dagen gaan en 1 of 2 dagen naar opa oma papa weet ik veel wie. Vaak lukt dat wel, bij ons nu nog niet maar straks wel gelukkig bso wise! Dus dan gaat hij max 3 dagen bso-en en hopelijk zelfs maar 2.
Oh, het ging ook om jonger dan een jaar. Die van mij ging eerst 4 dagen en vanaf 9 maanden 5 omdat ik natuurlijk precies op die ene dag colleges had enzo. Nog inderdaad los van het feit dat hij wel zeker 2 dagen per week doordeweeks thuiswas vanwege ziekzijn enzo. Dus feitelijk heb ik het ook niet gedaan maar dat was meer door omstandigheden.
woensdag 4 juni 2008 om 17:48
woensdag 4 juni 2008 om 17:52
zooooo ik ben weer bijgelezen. Vraag aan de thuisblijfmoeder: hoe kan je gelukkig zijn als je alleen maar de hele dag mama bent en er voor de rest niets naast hebt wat van jezelf is, dan wel het grootste gedeelte niets van jezelf? (en natuurlijk komt de kleine voor elke ouder op 1!De een vult het gewoon iets anders in dan de ander) Je ontleent dan je gehele bestaan aan je kind, lijkt me ook nogal rot voor de kleine om te weten dat mama alles heeft moeten opgeven voor haar/hem.
woensdag 4 juni 2008 om 17:55
Je hebt gelijk, mijn eigen waarden kleuren waarschijnlijk zeker wat ik lees. Ik had toch niet moeten quoten, dat maakt het meteen zo persoonlijk. Excuus!
Maar, dan een vraag terug aan jou sunlight! Deze geldt trouwens alleen als je een partner hebt. En als die partner meer dan drie dagen werkt. Want wat zegt hij (of zij) als je vraagt waarom hij (of zij) jullie kind niet leuker vind dan het werk?
woensdag 4 juni 2008 om 18:33
Countessa, ik snap wel dat dingen gekleurd kunnen overkomen hoor, maar zo zijn ze iig geenszins bedoeld. Ik dacht dat mijn vraagstelling duidelijk was. Maar niet helemaal dus 
Maar goed, antwoord op je vraag:
Er kan er maar eentje minder werken bij ons, financieel gezien.
En ik won wat dat betreft ruimschoots
Bij ons heeft het financiele plaatje meegewogen ( Man had doorgroeimogelijkheden die hij in de toekomst ook wilde gaan benutten, ik niet. En daarbij financieel gezien: hij zou er belachelijk veel meer erop achteruit gaan dan ik ) Dus dat was eigenlijk de doorslag. Ik ben nu zwanger van de tweede, en als ik eenmaal die wteede naar school heb, ga ik misschien ook wel weer gewoon vier dagen werken, dat zie ik dan wel.
BIj ons is eigenlijk de vierdaagse werkweek standaard, 36 uur (9 uurs dienstverbanden) of 32 dus bij 8 urige dagen, eigen keuze.
Mijn man zou met alle liefde minder gaan werken,( zelfs liever stoppen haha) Hij is wel al meer onregelmatig gaan werken om hem op dagen dat hij moet werken meer te kunnen zien, dus zo hebben we het enigszins opgelost.
Ik vind overigens, ook al is de definitie fulltime dan ook 32 uur werken, nog steeds dat 4 dagen per week een ander verhaal is dan 5 dagen werken, hetgeen ik in mijn stelling bedoelde. Ik bedoel dus echt 5 dagen opvang nodig hebben voor de hele dag, niet vier.
Maar goed, antwoord op je vraag:
Er kan er maar eentje minder werken bij ons, financieel gezien.
En ik won wat dat betreft ruimschoots
Bij ons heeft het financiele plaatje meegewogen ( Man had doorgroeimogelijkheden die hij in de toekomst ook wilde gaan benutten, ik niet. En daarbij financieel gezien: hij zou er belachelijk veel meer erop achteruit gaan dan ik ) Dus dat was eigenlijk de doorslag. Ik ben nu zwanger van de tweede, en als ik eenmaal die wteede naar school heb, ga ik misschien ook wel weer gewoon vier dagen werken, dat zie ik dan wel.
BIj ons is eigenlijk de vierdaagse werkweek standaard, 36 uur (9 uurs dienstverbanden) of 32 dus bij 8 urige dagen, eigen keuze.
Mijn man zou met alle liefde minder gaan werken,( zelfs liever stoppen haha) Hij is wel al meer onregelmatig gaan werken om hem op dagen dat hij moet werken meer te kunnen zien, dus zo hebben we het enigszins opgelost.
Ik vind overigens, ook al is de definitie fulltime dan ook 32 uur werken, nog steeds dat 4 dagen per week een ander verhaal is dan 5 dagen werken, hetgeen ik in mijn stelling bedoelde. Ik bedoel dus echt 5 dagen opvang nodig hebben voor de hele dag, niet vier.
woensdag 4 juni 2008 om 19:29
Als ik echt alleen maar thuis met de kinderen zou zitten, zou ik het thuismoederen ook niet zo leuk vinden. Ik snap ook nooit waarom mensen die thuis zitten, hun wereld geheel beperkt vinden, daar niet iets aan doen.
Ik ben thuismoeder. Maar ik heb een leuk vrijwilligersbaantje: ik run een speelgroep voor peuters, één keer per week. Daar komt eenplanning bij kijken, financien, en een hoop sociale contacten. Ik ben (was, officieel, vanwege verhuizing heb ik het opgezegd) vrijwilliger bij het Rode Kruis en heb me ingezet voor een borstvoedingsorganisatie. Van die laatste twee dingen waren veel activiteiten in het weekend of 's avonds, maar ook een deel doordeweeks. Dat is prima te combineren met kinderen.
Als je je wereld thuis zo beperkt vindt, waarom doe je daar dan niet wat aan? In plaats van alleen maar naar de kinderboerderij te gaan, kan je je er ook nuttig maken. In plaats van alleen maar thuis knutselen, kun je je ook actief inzetten in het plaatselijke buurthuis met knutselmiddagen, peutertoneel/muziek/ etc. Je laat je kinderen zien dat mama ook wel eens wat doet (
), en ze je dus anders zien dan alleen maar hun privé-verzorger, je leert mensen kennen, en op bijna elk vakgebied valt er wel iets te vrijwilligen dat je kunt combineren met je kinderen. Ik voel me niet beperkt nu ik geen betaalde baan meer heb. Juist omdat ik die baan niet heb, heb ik van veel meer 'vakgebieden' dingen geleerd, die ik in een normale baan waarschijnlijk niet was tegengekomen of had aangedurfd.
woensdag 4 juni 2008 om 19:40
Cherrytomaatje, heb je het er al met je man/vriend over gehad, hoe hij het ziet? Een kennis van mij heeft dat niet gedaan, en kwam er pas toen ze zwanger was achter, dat haar vriend helemaal niet, zoals zij dacht, 4 dagen per week wilde gaan werken. Allebei wilden ze niet dat hun kind meer dan 3 dagen naar de opvang gaat, dus werkt zij nu maar 3 dagen, terwijl ze dat eigenlijk niet wilde.
Als je nu je carriere belangrijk vindt, blijft dat vast ook zo als je een kind hebt, maar zorg dan wel dat je ook met je partner goede afspraken maakt, voor je zwanger wordt.
Ik wilde graag een kind, omdat ik graag wil meemaken hoe een kind zich ontwikkelt van baby tot zelfstandige volwassene, maar ik wil ook interessant werk om mijzelf te blijven ontwikkelen. We werken nu allebei 4 dagen, zijn 2 dagen (in het weekend) samen thuis, en zijn elk 1 dag in de week alleen met onze zoon van nu 5 maanden thuis, en dat bevalt prima. Wij wilden allebei graag dat ons kind meer dagen thuis dan in een KDV zou zijn, al voor hij geboren werd, en we wilden allebei inhoudelijk interessant werk blijven doen. Tot nu toe gaat dat heel goed.
Door de hormonen ben ik wel meer sentimentele muts geworden dan ik was, maar een moederkloek ben ik er niet van geworden.
Als je nu je carriere belangrijk vindt, blijft dat vast ook zo als je een kind hebt, maar zorg dan wel dat je ook met je partner goede afspraken maakt, voor je zwanger wordt.
Ik wilde graag een kind, omdat ik graag wil meemaken hoe een kind zich ontwikkelt van baby tot zelfstandige volwassene, maar ik wil ook interessant werk om mijzelf te blijven ontwikkelen. We werken nu allebei 4 dagen, zijn 2 dagen (in het weekend) samen thuis, en zijn elk 1 dag in de week alleen met onze zoon van nu 5 maanden thuis, en dat bevalt prima. Wij wilden allebei graag dat ons kind meer dagen thuis dan in een KDV zou zijn, al voor hij geboren werd, en we wilden allebei inhoudelijk interessant werk blijven doen. Tot nu toe gaat dat heel goed.
Door de hormonen ben ik wel meer sentimentele muts geworden dan ik was, maar een moederkloek ben ik er niet van geworden.
woensdag 4 juni 2008 om 19:41
Wat had je precies in gedachten Tila? Ik solliciteer me suf, ga elke dag iets doen met de kinderen als ze beide thuis zijn (dochter gaat 2 dagen naar KDV en zoon gaat nu wennen), heb me opgegeven voor de sportschool, ben opnieuw begonnen in mijn studieboeken zodat ik straks voorbereid ben als ik mijn studie weer oppak, ga regelmatig wat met vriendinnen drinken in het weekend, enzovoorts. Meer zit er gewoon niet in.
woensdag 4 juni 2008 om 19:46
Wow, enorm interessant deze discussie. Ben nog (lang) niet aan kinderen toe, maar het houdt mij erg bezig. Zelf lijkt mij allebei vier dagen werken ook ideaal, zo is het kind 4 dagen per week bij papa en/of mam en 3 dagen bij opvang.
Wat ik mij echter afvraag: denken/weten jullie of het een slechte move is om bijv. 4 jaar te stoppen/drastisch te minderen met werk, dan je kinderen te krijgen, rustig je lichaam de tijd gunnen etc. en daarna weer aan de bak te gaan? Of lig je dan zolang uit de arbeidsmarkt, dat je niet meer interessant bent en met geen mogelijkheid meer een goede baan krijgt? Ervaringen hiermee/meningen?
Wat ik mij echter afvraag: denken/weten jullie of het een slechte move is om bijv. 4 jaar te stoppen/drastisch te minderen met werk, dan je kinderen te krijgen, rustig je lichaam de tijd gunnen etc. en daarna weer aan de bak te gaan? Of lig je dan zolang uit de arbeidsmarkt, dat je niet meer interessant bent en met geen mogelijkheid meer een goede baan krijgt? Ervaringen hiermee/meningen?
woensdag 4 juni 2008 om 19:46
Wat ik mij oprecht afvraag is hoe mensen het in vredesnaam doen: beiden 5 dagen werken en aangeven dat zij voor de overgebleven tijd 100% ter beschikking staan van het kind. Ik zelf werk 2,5 dagen, maar moet na een dag werken echt mijn best doen om het lollig en gezellig te houden met mijn twee kids. Ben dan bekaf! Daarom moet ik er in mijn geval echt niet aan denken om 5 dagen per week te werken. Ik spreek voor mezelf wanneer ik zeg dat ik juist dan mijn kids veel te kort zou doen. Maar petje af voor de moeders die het wel kunnen!
woensdag 4 juni 2008 om 19:47
Oh ja, en vrijwilligerswerk, daar ben ik ook naar op zoek. Maar bij de meeste vrijwilligersbanen moet je flexibel inzetbaar zijn en dat ben ik dus niet, want heb maar 2 dagen opvang voor de kinderen. Oppas in mijn omgeving heb ik niet, iedereen werkt, opa's en oma's werken full-time en de oma die part-time werkt woont 1,5 uur verderop. Daarbij vind ik het behoorlijk lullig om aan een vrijwillgersbaan te beginnen terwijl ik aan het solliciteren ben, want zodra ik werk heb ben ik vertrokken.
Vriendinnen werken full-time en hebben niets met kinderen en kunnen dus ook niet oppassen. Ik spreek gewoon de hele dag niemand. Woon in een flat, de buren zie ik af en toe voorbij lopen, maar spreken óf geen Nederlands óf werken ook full-time.
Vriendinnen werken full-time en hebben niets met kinderen en kunnen dus ook niet oppassen. Ik spreek gewoon de hele dag niemand. Woon in een flat, de buren zie ik af en toe voorbij lopen, maar spreken óf geen Nederlands óf werken ook full-time.
woensdag 4 juni 2008 om 19:52
Tila, ik weet heus de activiteiten wel te vinden, maar dat geeft me geen voldoening. Ik wil graag iets zinnigs met mijn tijd doen en mijn hersens gebruiken. Mijn kinderen meenemen naar het voorleesuurtje in de bieb of de peuterochtend op de kinderboerderij is hartstikke leuk, maar wel graag náást een zinnige dagbesteding.
woensdag 4 juni 2008 om 20:00
Eowynn, veel vrijwilligersdfingen zijn in het weekend of s avonds. Overdag kun je je voorbereiden, inlezen, etc, en dat kan best samen met je kinderen. Als de jongste slaapt, kan je oudste zelf spelen en kan jij je inlezen of dingen plannen.
Kijk, ik weet niet precies wat jij een zinnige dagbesteding vindt. Als dat per sé een betaalde baan is, prima, dan is dat zo. Maar actief worden in een huurdersvereniging (of een vve, ligt er maar aan hoe je woont), of in het buurthuis een 'club' opzetten voor hoogopgeleide solliciterende moeders met kinderen (en als je elkaar dan beter kent kun je een oppas-cirkel opzetten, zodat je ook eens weg kunt zonder kinderen, bijvoorbeeld naar een sollicitatiegesprek), etc. Er is altijd wel iets te vinden (of te bedenken) waar je je hersens bij kunt gebruiken.
Kijk, ik weet niet precies wat jij een zinnige dagbesteding vindt. Als dat per sé een betaalde baan is, prima, dan is dat zo. Maar actief worden in een huurdersvereniging (of een vve, ligt er maar aan hoe je woont), of in het buurthuis een 'club' opzetten voor hoogopgeleide solliciterende moeders met kinderen (en als je elkaar dan beter kent kun je een oppas-cirkel opzetten, zodat je ook eens weg kunt zonder kinderen, bijvoorbeeld naar een sollicitatiegesprek), etc. Er is altijd wel iets te vinden (of te bedenken) waar je je hersens bij kunt gebruiken.
woensdag 4 juni 2008 om 20:02
