Psyche
alle pijlers
Hoe vertel ik mijn ouders dat ze moeten stoppen met roken
vrijdag 6 juni 2008 om 12:36
Dit is het probleem. Net kwam ik er door mijn oom achter dat mijn oma is overleden doordat ze te veel gerookt heeft in haar leven. Ik vroeg of ze net zo veel rookte als mijn moeder. Ja dus en hij probeert haar te waarschuwen. Ik heb ook wel eens gezegd dat ik wil dat ze stopt, maar ze reageert altijd aanvallend. 'Laat maar dat is haar probleem', dacht ik altijd. Nu wordt de situatie ernstiger doordat ik heb gehoord dat het risico groot. Ik moet er niet aan denken. Het maakt mij bang. Hetzelfde geldt voor mijn vader, hij drinkt erbij nog 8 glazen alcohol per dag. Ik wil niet dat ze op hun 50/60ste overlijden. Het liefst wil ik dat ze stoppen of tenminste proberen te minderen.
Ik wil dat mijn ouders mij serieus nemen als ik mijn bezorgdheid uitspreek. Ik ben bang dat ze alles wegwuiven of aanvallend reageren.
Hebben jullie advies over hoe ik dit moet aanpakken?
Ik wil dat mijn ouders mij serieus nemen als ik mijn bezorgdheid uitspreek. Ik ben bang dat ze alles wegwuiven of aanvallend reageren.
Hebben jullie advies over hoe ik dit moet aanpakken?
vrijdag 6 juni 2008 om 14:26
vrijdag 6 juni 2008 om 14:31
:
[...]
Mijn moeder is ook een behoorlijk stuk korter dan ik, dus die riep dat ook altijd. Meestal voorafgegaan met: Je bent nooit te oud om een draai om je oren van me te krijgen. LOL
Hahaha, geweldig! Inderdaad, offe, je mag dan 1.85m zijn, maar je kan nog steeds een klap op je kop krijgen. Al moet ik...
vrijdag 6 juni 2008 om 14:35
CL2, ik roep het nu ook tegen mijn kinderen. Ernstig maar waar. Die roepen tegenwoordig dat ze willen dat ze 18 zijn, want dan mogen ze alles zelf bepalen. En dan geef ik dus als antwoord: Je bent nooit te oud om een draai om je oren (klap voor je kop, buts om je oren, whatever) te krijgen, al moet ik....!
vrijdag 6 juni 2008 om 14:36
Ik snap dat je je bezorgd maakt, maar je kunt er weinig aan doen. Persoonlijk zou ik me nog meer zorgen maken over het alcoholgebruik van je vader, omdat van alcoholmisbruik op den duur ook je hele persoonlijkheid verandert.
Even ter relativering: ik heb een vriend gehad die zich ook altijd erg bezorgd maakte over de ongezonde leefwijze van zijn vader - man was veel te zwaar en rookte als een ketter.
Nu, 25 jaar later, is die vriend dood, evenals zijn moeder en broer. Vader leeft nog, nog altijd te zwaar en rookt nog altijd als een ketter.
Even ter relativering: ik heb een vriend gehad die zich ook altijd erg bezorgd maakte over de ongezonde leefwijze van zijn vader - man was veel te zwaar en rookte als een ketter.
Nu, 25 jaar later, is die vriend dood, evenals zijn moeder en broer. Vader leeft nog, nog altijd te zwaar en rookt nog altijd als een ketter.
vrijdag 6 juni 2008 om 14:38
Gek zeg, dat je moeder het niet nodig vindt opgevoed te worden door haar dochter.
Ehh, hoe oud ben je? Je komt er nu pas achter dat roken errug ongezond is? Tenzij je 11 bent, of de afgelopen 10 jaar onder een steen hebt geleefd, vind ik dat best opmerkelijk.
Begrijpelijk. Het vooruitzicht je ouders te verliezen is voor veel mensen best onprettig.
Misschien willen ze zelf ook serieus genomen worden. Er bestaan mensen die vinden dat als ze volwassen zijn, ze binnen redelijke grenzen zelf mogen bepalen wat ze doen. En heel gek, maar dan is je dochter ongeveer wel de laatste door wie je betutteld wil worden.
Ja. Leer er mee leven dat je ouders dood gaan, en vermoedelijk eerder dan jij. En accepteer dat jij je ouders niet hoeft op te voeden.
vrijdag 6 juni 2008 om 14:53
@qwertu: ik snapte je pointe best. Maar ik vind dat je bepaalde dingen nu eenmaal niet met elkaar kan vergelijken. Ik bedoel maar, als je niets doet en gewoon thuis in je zetel blijft zitten, kan er nog steeds een vliegtuig op je huis vallen...
Maar wanneer je van de dokter te horen krijgt dat je behandeling enkel effect heeft als je stopt met roken en drinken. Dat je dat dan enkele maanden volhoudt, maar nog voordat de behandeling helemaal is afgelopen weer begint... Dan wil je toch dood?! Zeker wanneer de dokter je dan nog eens zwart op wit bewijst dat wanneer je mond- en keelkanker hebt gehad en je opnieuw begint te roken de kans op herval supergroot is, en je begint dan al opnieuw terwijl de etterwonden van de behandeling in je mond nog staan te branden...?! En het deed zoveel pijn, maar toch niet stoppen.
En die pa is anderhalve maand langer in het ziekenhuis gehouden omdat ie moest afkicken van de drank, ondertussen kreeg ie ook nicotinepleisters. Hoeveel heeft dat de maatschappij niet gekost?! Ok, dat is geen gevaar voor de maatschappij, maar wel heel oneerlijk vind ik! Zeker omdat ie zelf niet werkt en dus geen zak bijdraagt aan onze 'sociale zorgverzekering' (woon in België, weet niet hoe het er in Nederland aan toe gaat).
Als je dan thuiskomt en meteen weer begint, is dit dan niet méér een kwestie van respect?! Ik bedoel maar, had ie die behandeling toch evengoed niet kunnen laten doen? Als ie er toch niet om maalt...
Moeder idem dito: wenen tegen de sterren op dat haar man stervende is, en ze zelf zo snel mogelijk wil stoppen met roken, alleen dat die pleisters zo duur zijn... (Niks in vergelijking met de prijs van 2 pakjes sigaretten per dag, maar swoit.) Maar als je kinderen dan aan de deur staan met pakjes nicotinepleisters en deze toch weigeren... Wie kan mij dit uitleggen? (Echt, want ik snap er geen snars van!)
En als je inderdaad graag met de moto rijdt, geen probleem, daar hangen idd risico's aan vast. Maar het verschilt weer een pak wanneer je tegen 200 over de baan gaat scheuren, dan wanneer je je braaf aan de verkeersregels houdt...
Misschien ff off-topic, maar het zit me (duidelijk) heel hoog...
PS: Ik ben inderdaad verre van perfect! Het gaat trouwens om mijn (toekomstige) schoonouders. Maar ik ben wel meteen gestopt met roken toen mijn vader me zag roken en ik een megapreek van m'n ouders kreeg. En nee, niet omwille van die preek, maar wel omdat ik zag hoeveel verdriet ik m'n ouders ermee deed. -M'n vader nog nooit zien wenen, behalve toen.- Maar ik was/ ben misschien gewoon te braaf?!
Maar wanneer je van de dokter te horen krijgt dat je behandeling enkel effect heeft als je stopt met roken en drinken. Dat je dat dan enkele maanden volhoudt, maar nog voordat de behandeling helemaal is afgelopen weer begint... Dan wil je toch dood?! Zeker wanneer de dokter je dan nog eens zwart op wit bewijst dat wanneer je mond- en keelkanker hebt gehad en je opnieuw begint te roken de kans op herval supergroot is, en je begint dan al opnieuw terwijl de etterwonden van de behandeling in je mond nog staan te branden...?! En het deed zoveel pijn, maar toch niet stoppen.
En die pa is anderhalve maand langer in het ziekenhuis gehouden omdat ie moest afkicken van de drank, ondertussen kreeg ie ook nicotinepleisters. Hoeveel heeft dat de maatschappij niet gekost?! Ok, dat is geen gevaar voor de maatschappij, maar wel heel oneerlijk vind ik! Zeker omdat ie zelf niet werkt en dus geen zak bijdraagt aan onze 'sociale zorgverzekering' (woon in België, weet niet hoe het er in Nederland aan toe gaat).
Als je dan thuiskomt en meteen weer begint, is dit dan niet méér een kwestie van respect?! Ik bedoel maar, had ie die behandeling toch evengoed niet kunnen laten doen? Als ie er toch niet om maalt...
Moeder idem dito: wenen tegen de sterren op dat haar man stervende is, en ze zelf zo snel mogelijk wil stoppen met roken, alleen dat die pleisters zo duur zijn... (Niks in vergelijking met de prijs van 2 pakjes sigaretten per dag, maar swoit.) Maar als je kinderen dan aan de deur staan met pakjes nicotinepleisters en deze toch weigeren... Wie kan mij dit uitleggen? (Echt, want ik snap er geen snars van!)
En als je inderdaad graag met de moto rijdt, geen probleem, daar hangen idd risico's aan vast. Maar het verschilt weer een pak wanneer je tegen 200 over de baan gaat scheuren, dan wanneer je je braaf aan de verkeersregels houdt...
Misschien ff off-topic, maar het zit me (duidelijk) heel hoog...
PS: Ik ben inderdaad verre van perfect! Het gaat trouwens om mijn (toekomstige) schoonouders. Maar ik ben wel meteen gestopt met roken toen mijn vader me zag roken en ik een megapreek van m'n ouders kreeg. En nee, niet omwille van die preek, maar wel omdat ik zag hoeveel verdriet ik m'n ouders ermee deed. -M'n vader nog nooit zien wenen, behalve toen.- Maar ik was/ ben misschien gewoon te braaf?!
vrijdag 6 juni 2008 om 15:37
Bedankt voor jullie reacties.
Ten eerste wil ik laten weten dat ik er bewust van ben dat het vreselijk moeilijk is te stoppen met roken. Ik heb geluk dat ik niet gevoelig ben voor verslaving, dus het is ook moeilijk te interpreteren. In mijn familie zijn er vijf mensen gestopt met roken na wat er met mijn oma is gebeurd. Ik hoorde al deze dingen voor het eerst. Natuurlijk wist ik dat roken ongezond is, maar je hoort zat verhalen van mensen die tot hun 90ste roken. Door het verhaal van mijn oma dacht ik dat het misschien erfelijk was en de kans groter werd. Haar man, mijn opa, heeft ook longkanker gehad (hij rookte minder). Ik kon er verder geen informatie over vinden. Het idee van het verhoogde risico liet me schrikken.
Zoetigheid is ook ongezond, maar er is toch verschil wanneer een diabetespatient of 'gewoon iemand' het eet.
Ik wil mijn moeder of vader de les niet lezen of opvoeden. Het is niet betuttelend bedoeld. Ik wil alleen laten weten dat ik bang ben en hoe zij daar tegen aankijken. Stiekem hoop ik dat ze kritisch naar hun levenstijl kijken. Ik houd van ze en wil ze lang om me heen hebben. Offers kun je soms toch maken? Mijn vader werd razend toen ik zei dat ik vegetariër wilde worden. Niet gedaan dus. Nu doe ik het alleen bij mij thuis. Mijn moeder wilde een paar jaar geleden niet dat ik op vakantie naar Israel ging. Ik weet dat ze ongerust kan zijn dus neit gedaan. Mijn longen kunnen zwart zijn door twintig jaar meeroken.
Een aantal reacties klinken nogal beschuldigend. Is het zo gek dat ik wil dat mijn ouders lang blijven leven omdat ik van ze houd en zij van mij houden? En ik ben heus niet de enige. Ik kom uit een grote familie. Tsja, ze kunnen ook een ongeluk krijgen, maar feit is dat hart en vaatziektes en kanker de grootste doodoorzaken in Nederland zijn.
Maar zoals ik opmerk, moet diegene het zelf willen. Anders houdt het op.
Ten eerste wil ik laten weten dat ik er bewust van ben dat het vreselijk moeilijk is te stoppen met roken. Ik heb geluk dat ik niet gevoelig ben voor verslaving, dus het is ook moeilijk te interpreteren. In mijn familie zijn er vijf mensen gestopt met roken na wat er met mijn oma is gebeurd. Ik hoorde al deze dingen voor het eerst. Natuurlijk wist ik dat roken ongezond is, maar je hoort zat verhalen van mensen die tot hun 90ste roken. Door het verhaal van mijn oma dacht ik dat het misschien erfelijk was en de kans groter werd. Haar man, mijn opa, heeft ook longkanker gehad (hij rookte minder). Ik kon er verder geen informatie over vinden. Het idee van het verhoogde risico liet me schrikken.
Zoetigheid is ook ongezond, maar er is toch verschil wanneer een diabetespatient of 'gewoon iemand' het eet.
Ik wil mijn moeder of vader de les niet lezen of opvoeden. Het is niet betuttelend bedoeld. Ik wil alleen laten weten dat ik bang ben en hoe zij daar tegen aankijken. Stiekem hoop ik dat ze kritisch naar hun levenstijl kijken. Ik houd van ze en wil ze lang om me heen hebben. Offers kun je soms toch maken? Mijn vader werd razend toen ik zei dat ik vegetariër wilde worden. Niet gedaan dus. Nu doe ik het alleen bij mij thuis. Mijn moeder wilde een paar jaar geleden niet dat ik op vakantie naar Israel ging. Ik weet dat ze ongerust kan zijn dus neit gedaan. Mijn longen kunnen zwart zijn door twintig jaar meeroken.
Een aantal reacties klinken nogal beschuldigend. Is het zo gek dat ik wil dat mijn ouders lang blijven leven omdat ik van ze houd en zij van mij houden? En ik ben heus niet de enige. Ik kom uit een grote familie. Tsja, ze kunnen ook een ongeluk krijgen, maar feit is dat hart en vaatziektes en kanker de grootste doodoorzaken in Nederland zijn.
Maar zoals ik opmerk, moet diegene het zelf willen. Anders houdt het op.
vrijdag 6 juni 2008 om 15:56
Ik vind de reacties ook nogal beschuldigend.
Tuurlijk hoef je een ander niet de les te lezen maar je mag toch wel tegen je ouders zeggen dat je je erg ongerust maakt om hun verslaving en aangeven hoe je ermee zit. Vanuit jezelf gesproken. Het zijn wel je ouders. Als ze er niet mee kunnen stoppen kun je ze inderdaad niet dwingen.
Roken én drinken ( zeker samen) is gewoon een ontzettend groot gevaar voor je gezondheid en ik vind dat je dat best kunt bespreken met je ouders. Is toch ook een teken dat je veel om ze geeft dat je je zorgen maakt dat ze vroeg dood gaan.
Tuurlijk hoef je een ander niet de les te lezen maar je mag toch wel tegen je ouders zeggen dat je je erg ongerust maakt om hun verslaving en aangeven hoe je ermee zit. Vanuit jezelf gesproken. Het zijn wel je ouders. Als ze er niet mee kunnen stoppen kun je ze inderdaad niet dwingen.
Roken én drinken ( zeker samen) is gewoon een ontzettend groot gevaar voor je gezondheid en ik vind dat je dat best kunt bespreken met je ouders. Is toch ook een teken dat je veel om ze geeft dat je je zorgen maakt dat ze vroeg dood gaan.
vrijdag 6 juni 2008 om 16:03
vrijdag 6 juni 2008 om 16:14
Toch vind ik het wel apart. Iedereen wil z'n ouders zo lang mogelijk om zich heen hebben, maar op de één of andere manier maak ik uit jouw verhaal een beetje op dat je je angsten op hen projecteert. Ook nog eens omdat je angsten gebaseerd zijn op een erfelijkheidskwestie je zelf hebt verzonnen en waarvan helemaal niets is bewezen. Het heeft iets naiefs, al weet ik niet goed hoe ik het moet uitleggen. Ja, ik weet het eigenlijk wel; kinderen van een jaar of 8 zeggen tegen hun ouders dat ze moeten stoppen met roken omdat ze er anders dood aan gaan. Jij bent een volwassen vrouw, je ouders zijn volwassen, laat ze hun eigen keuzes maken. Ze weten heus wel hoe slecht het is. Als ze willen stoppen, dan doen ze dat en anders niet. En maak ook je eigen keuzes!! Als jij naar Israel wil, dan ga je toch gewoon? Ouders zijn altijd ongerust, al ga je in een hutje op de hei zitten....
vrijdag 6 juni 2008 om 16:16
Ik vind dat je altijd tegen je familie moet kunnen zeggen als je het ergens niet mee eens bent. Maar dan is het altijd slimmer om het als een ik-boodschap te brengen, inderdaad, "ik heb gehoord over de nare manier waarop oma is doodgegaan, en nu maak ik me zorgen dat dat jullie ook overkomt..."
Maar ik moet ook zeggen dat ik denk dat het hoogstwaarschijnlijk verloren moeite is. Mijn zusje rookt al een paar jaar (nu even iet omdat haar amandelen net geknipt zijn omdat ze zo vaak keelontstekingen had. Ik dacht zelf eigenlijk dat ze eerst beter had kunnen stoppen met roken om te kijken of dat uitmaakte, maar ja, wie ben ik....) maar iedere keer als ik een opmerking maakte die neigde naar 'roken is slecht voor je' (in geval van naar hoestje) of 'misschien zou je moeten stoppen' (bij klagen over geldgebrek bijvoorbeeld), dan was ze daar niet blij mee. Nu is ze mijn zus, dus dat vergeeft ze me dan ook wel weer.
Maar mijn point is dat ik niet verwacht dat ze naar me luistert, het moet toch uit haar komen, de wil om te stoppen. Ik zeg die dingen omdat ik die mening toegedaan ben, en ook omdat ik vind dat het moet (het gaat om de gezondheid van een van de belangrijkste mensen in mijn leven!), en omdat ik gewend ben om vrijuit te kunnen spreken tegen mijn familie.
Maar ik moet ook zeggen dat ik denk dat het hoogstwaarschijnlijk verloren moeite is. Mijn zusje rookt al een paar jaar (nu even iet omdat haar amandelen net geknipt zijn omdat ze zo vaak keelontstekingen had. Ik dacht zelf eigenlijk dat ze eerst beter had kunnen stoppen met roken om te kijken of dat uitmaakte, maar ja, wie ben ik....) maar iedere keer als ik een opmerking maakte die neigde naar 'roken is slecht voor je' (in geval van naar hoestje) of 'misschien zou je moeten stoppen' (bij klagen over geldgebrek bijvoorbeeld), dan was ze daar niet blij mee. Nu is ze mijn zus, dus dat vergeeft ze me dan ook wel weer.
Maar mijn point is dat ik niet verwacht dat ze naar me luistert, het moet toch uit haar komen, de wil om te stoppen. Ik zeg die dingen omdat ik die mening toegedaan ben, en ook omdat ik vind dat het moet (het gaat om de gezondheid van een van de belangrijkste mensen in mijn leven!), en omdat ik gewend ben om vrijuit te kunnen spreken tegen mijn familie.
vrijdag 6 juni 2008 om 16:40
Overigens is mijn moeder jarenlang alcoholist geweest, hoeveel zin denk je dat 't had als ik haar zei dat ze moest stoppen? En dan hebben we 't nog wel even over iets ernstigers dan roken, d'r zijn tijdens geweest dat ze zichzelf bijna dood heeft gedronken. En dan niet dood over een jaar of 30, maar binnen een uur of 24. Godsamme, ik was blij geweest als ze die tijd twee pakjes shag per dag had gerookt, als dat betekende dat ze maar niet zou drinken....
Hoe dan ook, ik vind dat je, zelfs als je veel om elkaar geeft, niet altijd alles maar moet zeggen. Als ik een roker was geweest, dan had ik 't strontvervelend gevonden als mijn broer daar zo nu en dan iets van had gezegd zoals countessa doet. Van elkaar houden, betekent ook accepteren dat de ander keuzes maakt die jij niet zou maken. Dat je vader kwaad werd omdat jij vegetarisch wilde worden, vind ik om eerlijk te zijn dan ook behoorlijk idioot.
Hoe dan ook, ik vind dat je, zelfs als je veel om elkaar geeft, niet altijd alles maar moet zeggen. Als ik een roker was geweest, dan had ik 't strontvervelend gevonden als mijn broer daar zo nu en dan iets van had gezegd zoals countessa doet. Van elkaar houden, betekent ook accepteren dat de ander keuzes maakt die jij niet zou maken. Dat je vader kwaad werd omdat jij vegetarisch wilde worden, vind ik om eerlijk te zijn dan ook behoorlijk idioot.
vrijdag 6 juni 2008 om 17:02
Het klopt inderdaad dat iedereen z'n eigen keuzes maar moet maken, maar daar dan ook de consequenties van draagt. En dan laat ik het verdriet dat je kinderen hebben wanneer je (te vroeg) sterft na een heuse kwelperiode -sterven aan kanker is geen pretje-, in het midden. Want dat is dan wel een consequentie voor je kinderen van jouw keuze, maar swoit.
Maar dan pik ik het weer niet dat schoonouders razend worden wanneer wij hen meedelen dat de consequenties van hun gedrag ook zijn dat zij niet op hun kleinkinderen zullen letten. Straffer zelfs, ik ben zelfs niet van plan om daar met m'n kinderen later nog langs te gaan. Ik wil, als ik het enigszins kan vermijden, voorkomen dat m'n kinderen opgroeien in een rookwolk...
Of is dat nou weer te hard doorgedramd van mij?
@celeone: je had zelf toch ook liever gewild dat je moeder stopte met drinken? Ik snap wat je schrijft over elkaars keuzes accepteren. Maar ik zie het als een teken van 'houden van' als je iemand probeert ergens af te houden dat slecht is voor z'n gezondheid... Ook al is het maar een poging...
En als jouw moeder nu effectief gestorven was, dan had jij daar wel mooi de gevolgen van gedragen... Je had dan geen moeder meer gehad, en ik kan me moeilijk voorstellen dat je het dan makkelijk zou gevonden hebben om die keuze te respecteren?!
PS: alcoholisme is inderdaad nog een pak erger! Gaat vaak gepaard met liegen etc. Maar combi is al helemaal geen pretje! --> Hoe maak ik het snelste een einde aan m'n leven?!
Maar dan pik ik het weer niet dat schoonouders razend worden wanneer wij hen meedelen dat de consequenties van hun gedrag ook zijn dat zij niet op hun kleinkinderen zullen letten. Straffer zelfs, ik ben zelfs niet van plan om daar met m'n kinderen later nog langs te gaan. Ik wil, als ik het enigszins kan vermijden, voorkomen dat m'n kinderen opgroeien in een rookwolk...
Of is dat nou weer te hard doorgedramd van mij?
@celeone: je had zelf toch ook liever gewild dat je moeder stopte met drinken? Ik snap wat je schrijft over elkaars keuzes accepteren. Maar ik zie het als een teken van 'houden van' als je iemand probeert ergens af te houden dat slecht is voor z'n gezondheid... Ook al is het maar een poging...
En als jouw moeder nu effectief gestorven was, dan had jij daar wel mooi de gevolgen van gedragen... Je had dan geen moeder meer gehad, en ik kan me moeilijk voorstellen dat je het dan makkelijk zou gevonden hebben om die keuze te respecteren?!
PS: alcoholisme is inderdaad nog een pak erger! Gaat vaak gepaard met liegen etc. Maar combi is al helemaal geen pretje! --> Hoe maak ik het snelste een einde aan m'n leven?!
vrijdag 6 juni 2008 om 17:07
Ik ben trouwens ook van mening dat roken en drinken verslavingen zijn. Die mensen hebben een (al dan niet groot) probleem. Ik kan me daarom ook erg moeilijk voorstellen dat mensen daarvoor echt 'kiezen'...
Ok ja, je kiest voor je eerste sigaret of je eerste glas, maar ik kan me erg moeilijk voorstellen dat je voor een verslaving kiest... Dat je echt voor de volle honderd procent blij bent dat je rookt of drinkt...?! Of laat die 'volle honderd procent' ook maar weg.
Als iemand al beseft/wil beseffen dat ie een verslaving heeft natuurlijk! -Ligt moeilijker bij alcoholisme dan bij roken.-
Maar daar kan ik me helemaal in vergissen! Zijn hier verslaafden die me aan een antwoord kunnen helpen?
Ok ja, je kiest voor je eerste sigaret of je eerste glas, maar ik kan me erg moeilijk voorstellen dat je voor een verslaving kiest... Dat je echt voor de volle honderd procent blij bent dat je rookt of drinkt...?! Of laat die 'volle honderd procent' ook maar weg.
Als iemand al beseft/wil beseffen dat ie een verslaving heeft natuurlijk! -Ligt moeilijker bij alcoholisme dan bij roken.-
Maar daar kan ik me helemaal in vergissen! Zijn hier verslaafden die me aan een antwoord kunnen helpen?
vrijdag 6 juni 2008 om 17:07
Longkanker is deels erfelijk
vrijdag 04 april 2008 |
NIJMEGEN - Onderzoek heeft voor het eerst feitelijk aangetoond dat longkanker deels erfelijk is bepaald.
De helft van de Europeanen is drager van een gen dat de kans op het krijgen van longkanker vergroot. De dragers hebben ook een grotere kans op aderverkalking in de benen. Dat blijkt uit een IJslandse studie waarvoor gegevens van tweeduizend inwoners van Nijmegen zijn gebruikt. Zij behoren tot een groep van tienduizend inwoners die sinds 2002 vragenlijsten invullen over gezondheid en leefstijl. Ook gaven ze voor de zogeheten Nijmegen Biomedische Studie bloed voor een DNA-databank. Wetenschappelijk onderzoekers kunnen hier uit putten.
Met de IJslandse studie is bewezen dat ongeveer de helft van de Europeanen 20 tot 30 procent meer kans op longkanker en aderverkalking in de benen heeft.
vrijdag 04 april 2008 |
NIJMEGEN - Onderzoek heeft voor het eerst feitelijk aangetoond dat longkanker deels erfelijk is bepaald.
De helft van de Europeanen is drager van een gen dat de kans op het krijgen van longkanker vergroot. De dragers hebben ook een grotere kans op aderverkalking in de benen. Dat blijkt uit een IJslandse studie waarvoor gegevens van tweeduizend inwoners van Nijmegen zijn gebruikt. Zij behoren tot een groep van tienduizend inwoners die sinds 2002 vragenlijsten invullen over gezondheid en leefstijl. Ook gaven ze voor de zogeheten Nijmegen Biomedische Studie bloed voor een DNA-databank. Wetenschappelijk onderzoekers kunnen hier uit putten.
Met de IJslandse studie is bewezen dat ongeveer de helft van de Europeanen 20 tot 30 procent meer kans op longkanker en aderverkalking in de benen heeft.
vrijdag 6 juni 2008 om 17:18
Natuurlijk wilde ik dolgraag dat ze stopte. Maar er valt simpelweg niet in te praten op iemand die verslaafd is. Ik heb alles gedaan, gejankt, gevloekt en de rest van het gezin met mij, maar dat is echt niet wat mijn moeder uiteindelijk de streep over heeft gehaald. Het kwam van binnen en dat is de enige manier waarop het zal lukken.
Mijn vriend rookt ook, had ik liever ook niet gewild. Maar ik hou van hem, val hem niet lastig met verhalen over hoe slecht het wel niet is want ik weet dat hij dat ook allemaal weet. En als hij uiteindelijk wellicht longkanker krijgt en een lang sterfbed heeft, dan draag ik de consequenties daarvan. Simpelweg omdat ik van 'm houd. En als hij straks thuiskomt met de mededeling dat 'ie gaat stoppen, dan steun ik hem waar ik kan. Ik ga hem er niet vanaf proberen te praten en al helemaal niet omdat het later voor mij gevolgen zou kunnen hebben. So be it.
vrijdag 6 juni 2008 om 17:23
Dat van die angst klopt ja. Ik ben een paar jaar geleden bijna mijn broer kwijtgeraakt aan hersenvliesontsteking. Sindsdien besef dat het zo voorbij kan zijn. Het is dus mijn angst tegen hun levenstijl. Wellicht moet ik accepteren dat ze eenmaal een destructieve levenstijl hebben die hen gelukkig maakt. Ik begrijp niet waarom jullie de hele tijd zeggen het zijn volwassenen. Ja en? Dan kan ik ze nog als volwassen aanspreken en dan reageren zij weer met hun volwassen mening en dan zeg ik op een heel volwassen manier wat ik er van vind.
vrijdag 6 juni 2008 om 17:29
Tja, je kunt je ouders moeilijk dicteren wat goed of slecht is voor hen, andersom kunnen ze dat op een gegeven moment ook niet meer doen. Ik begrijp wel dat je bezorgd bent en dat je graag zou willen dat ze naar je luisterden, maar ik ben bang dat je daarmee niets bereikt. Ik zie om mij heen ook wel dingen waarvan ik denk: "Wat doen mensen zichzelf aan?" Maar wie ben ik om daar iets van te zeggen? Mijn buurvrouw is 45, heeft nog maar een longcapaciteit van 40 %. Haar ouders zijn niet ouder geworden dan een jaar of 60. Haar dochters hebben ook kans op de aandoening die zij heeft. Maar ja, toch door blijven roken en aan de andere kant behandeld worden voor de longaandoening ze hebben. Dat doet verslaving met je, denk ik. Deed het maar meteen pijn als je een sigaret opsteekt. Dan zou je het wel laten, denk ik. Maar het is ook met drinken zo. Mijn vader heeft jarenlang gedronken, veel te veel, is pas gestopt toen hij echt pijn kreeg in de leverstreek(hij had al een beginnende levercirrose).. Zo gaat dat, dan wordt iemand ineens "wakker". Ik snap je zorg wel om je ouders. Maar ja, het zijn volwassen mensen. Jij kunt hooguit in je eigen huis op een gegeven moment instellen dat je liever niet hebt dat er gerookt wordt. En in het geval van kinderen kun je ook stellen dat je het op prijs stelt dat er in hun aanwezigheid niet gerookt wordt, anders zien ze opa en oma helaas niet meer zolang die in hun bijzijn roken.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
