Kinderen
alle pijlers
de TV als oppas
maandag 9 juni 2008 om 15:09
OK, niks mis als je je kind voor de tv zet, daar gaat het me niet om. Maar ik was best verbaasd te lezen dat sommige mensen lijken te zeggen dat ze niet kunnen koken zonder hun kind voor de tv te planten.
Ik gebruik de tv eigenlijk nooit als oppas, en toch kook ik vrij zorgeloos, slaap ik in het weekend redelijk uit, en kan ik een telefoongesprek voeren waar de kinderen bij zijn.
Ik weet zeker dat ik geen enorm talent heb, dus aan mij ligt het niet. Heb ik extreem brave kinderen, of vat ik uitspraken over de tv-als-oppas iets te serieus op?
Ik gebruik de tv eigenlijk nooit als oppas, en toch kook ik vrij zorgeloos, slaap ik in het weekend redelijk uit, en kan ik een telefoongesprek voeren waar de kinderen bij zijn.
Ik weet zeker dat ik geen enorm talent heb, dus aan mij ligt het niet. Heb ik extreem brave kinderen, of vat ik uitspraken over de tv-als-oppas iets te serieus op?
maandag 9 juni 2008 om 15:24
Ik kán natuurlijk wel koken als de tv uitstaat, maar dan duurt het twee keer zo lang omdat ik steeds heen en weer moet lopen. Peuters vermogen om lief alleen te spelen is om half zes niet op z'n best. Als Peuter meehelpt is dat wel heel gezellig, maar ook een hele onderneming. Als ze moe is (bijv na een dag kdv) en ik haast heb, zet ik haar inderdaad voor de tv. Meestal is dat precies het moment dat sesamstraat komt. Maar als je geweldige alternatieven hebt, tips zijn natuurlijk welkom! :-D
maandag 9 juni 2008 om 15:32
Nou nee, ik zei al, ik heb er echt geen bijzonder talent voor ofzo. Maar bij geen van de kinderen is dat ooit een punt geweest. Je zegt ze uit de buurt van het fornuis te blijven, klaar. Als de telefoon gaat weten ze dat ze stil moeten zijn, achteraf de hemel in prijzen helpt. En uitslapen is volgens mij echt gewoon geluk.
Gekker kan ik het niet maken eigenlijk. (En echt, ik ben niet anti-tv ofzo, het is gewoon verbazing van me, verder niets)
maandag 9 juni 2008 om 15:37
Gewoon zeggen dat ze uit de buurt van het fornuis moeten blijven, jaaaa, dat helpt hier nog niet echt. Bovendien moet ik dan wel ondertussen in de gaten houden wat ze dán doet, want ze heeft bijvoorbeeld net uitgevonden dat ze een stoel ergens heen kan schuiven en er dan bovenop klimmen. Als ik niet oplet hangt ze in de boekenkast ofzo..
Verder kijkt ze trouwens ook weinig tv, maar soms is het gewoon handig! En ook lekker, even tot rust komen voor haar. Uitslapen kunnen wij ook redelijk, en anders ik in elk geval want man is een vroege vogel...
Verder kijkt ze trouwens ook weinig tv, maar soms is het gewoon handig! En ook lekker, even tot rust komen voor haar. Uitslapen kunnen wij ook redelijk, en anders ik in elk geval want man is een vroege vogel...
maandag 9 juni 2008 om 15:40
Dus als je aan het koken bent vragen ze nooit om aandacht?!
Ik vind het wel fijn hoor als je kind even lekker rustig voor de tv zit en ach, dat hele idee van de tv als oppas vind ik sowieso een beetje overtrokken. Zolang een kind genoeg andere dingen doet op een dag, vind ik er niks mis mee, af en toe een half uurtje tv kijken....
Ik vind het wel fijn hoor als je kind even lekker rustig voor de tv zit en ach, dat hele idee van de tv als oppas vind ik sowieso een beetje overtrokken. Zolang een kind genoeg andere dingen doet op een dag, vind ik er niks mis mee, af en toe een half uurtje tv kijken....
maandag 9 juni 2008 om 15:41
Ligt er misschien ook een beetje aan hoe oud je kinderen zijn. Mijn zoontje is bijna anderhalf, en loopt nog niet zo stabiel bijvoorbeeld. Ik kan niet om de tien seconden van de keuken naar de woonkamer lopen om te kijken of alles nog steeds goed gaat, en ik laat hem niet 'stuiteren' omdat ik nu eenmaal even 'geen tijd' voor hem heb. Hij is nog druk bezig met leren dat íe de katten niet op mag jagen, dus als we niet opletten, heeft íe zo'n een krabbel te pakken.
In dat geval voelt het (in zijn belang) veel veiliger om hem even in zijn stoeltje voor de tv te parkeren, zodat ik hem vanuit de keuken kan zien, hij niet kan vallen én de katten met rust laat...
Ik heb wel geprobeerd te koken met hem 'los', zeg maar, maar dan eindig ik met flinke koppijn na het koken; eten koken, steeds controleren of íe niet iets doet wat niet mag, of íe niet bijna valt e.d., of hem steeds weer terug in de keuken zetten als ie weer komt 'hangen' (is nogal aanhankelijk kind, zeg maar)en als íe aan mijn been bengelt, vind ik dat doodeng..er zal een pan naar beneden komen....
Nee, hoor, als ie wat ouder is en iets zelfstandiger is en wat meer begrijpt, kan het ook wel zonder tv, maar nu nog ff niet!
In dat geval voelt het (in zijn belang) veel veiliger om hem even in zijn stoeltje voor de tv te parkeren, zodat ik hem vanuit de keuken kan zien, hij niet kan vallen én de katten met rust laat...
Ik heb wel geprobeerd te koken met hem 'los', zeg maar, maar dan eindig ik met flinke koppijn na het koken; eten koken, steeds controleren of íe niet iets doet wat niet mag, of íe niet bijna valt e.d., of hem steeds weer terug in de keuken zetten als ie weer komt 'hangen' (is nogal aanhankelijk kind, zeg maar)en als íe aan mijn been bengelt, vind ik dat doodeng..er zal een pan naar beneden komen....
Nee, hoor, als ie wat ouder is en iets zelfstandiger is en wat meer begrijpt, kan het ook wel zonder tv, maar nu nog ff niet!
maandag 9 juni 2008 om 15:43
Hou oud zijn je kinderen, Rider?
Niet alle kinderen luisteren even goed en zijn even goed in zichzelf vermaken. Heeft niet perse (kan wel uiteraard) met de opvoeding door de ouders te maken. Ik ben alng alleenstaand geweest met dochter van bijna 3 en er waren periodes waarin ze heel moe was na een dag kdv en dan lukte koken niet goed als ze niet even zichzelf kon vermaken, wat jhaar vaak na een hele dag met veel spelen niet lukte. Dan bracht de tv wel eens uitkomst. Kon ze lekker even op de bank liggen en uitrusten voor het eten en ik lekker rustig koken. We deden het overigens ook vaak met een boekje op de bank liggen of iets anders rustig zoals even tekenen ofzo.
Nu helpt ze veel mee met 'snijden' (met plastic mesje de schillen te lijf gaan ) en heeft ze haar eigen keukentje bij de mijne (niet te dichtbij natuurlijk ) en dat is nu de manier. Sinds ik een partner heb is het sowieso weer makkelijker trouwens.
Ik heb er ook niets op tegen overigens, TV als soort van 'oppas', als het niet te vaak gebeurt en het niet de enige manier is. Vind wel dat mensen hun kinderen soms te lang en te vaak voor de TV zetten, misschien om wat eigen rust te creeëren. Daar let ik zelf wel goed op. Ze kijkt hooguit een half uur per dag. Toen zij nog kleiner was en ik 'alleener', deed ik het ook weleens langer hoor, vooral als ik erg moe was na een balnacht en wat bij moest slapen of als ik ziek was. Maar niet standaard heel erg veel en elke dag.
Niet alle kinderen luisteren even goed en zijn even goed in zichzelf vermaken. Heeft niet perse (kan wel uiteraard) met de opvoeding door de ouders te maken. Ik ben alng alleenstaand geweest met dochter van bijna 3 en er waren periodes waarin ze heel moe was na een dag kdv en dan lukte koken niet goed als ze niet even zichzelf kon vermaken, wat jhaar vaak na een hele dag met veel spelen niet lukte. Dan bracht de tv wel eens uitkomst. Kon ze lekker even op de bank liggen en uitrusten voor het eten en ik lekker rustig koken. We deden het overigens ook vaak met een boekje op de bank liggen of iets anders rustig zoals even tekenen ofzo.
Nu helpt ze veel mee met 'snijden' (met plastic mesje de schillen te lijf gaan ) en heeft ze haar eigen keukentje bij de mijne (niet te dichtbij natuurlijk ) en dat is nu de manier. Sinds ik een partner heb is het sowieso weer makkelijker trouwens.
Ik heb er ook niets op tegen overigens, TV als soort van 'oppas', als het niet te vaak gebeurt en het niet de enige manier is. Vind wel dat mensen hun kinderen soms te lang en te vaak voor de TV zetten, misschien om wat eigen rust te creeëren. Daar let ik zelf wel goed op. Ze kijkt hooguit een half uur per dag. Toen zij nog kleiner was en ik 'alleener', deed ik het ook weleens langer hoor, vooral als ik erg moe was na een balnacht en wat bij moest slapen of als ik ziek was. Maar niet standaard heel erg veel en elke dag.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
maandag 9 juni 2008 om 15:44
Hier idem dito als bij elev. Als dochter echt een lastige bui heeft gaat ze letterlijk aan me hangen, en dat is echt niet veilig tijdens het koken.
Verder parkeer ik m'n dochtertje (16 mnd) inderdaad wel eens voor de tv, als zij ziek is, of ik (helaas de laatste maand nogal wat ervaring). Dan is ze afgeleid, en is het even rustig. Het is trouwens (op deze leeftijd) niet zo dat ze dan stil gaat zitten kijken of zo, meestal op d'r hobbelpaardje, en anders op een andere manier ondertussen aan het spelen, of meedansen op de muziek.
Verder parkeer ik m'n dochtertje (16 mnd) inderdaad wel eens voor de tv, als zij ziek is, of ik (helaas de laatste maand nogal wat ervaring). Dan is ze afgeleid, en is het even rustig. Het is trouwens (op deze leeftijd) niet zo dat ze dan stil gaat zitten kijken of zo, meestal op d'r hobbelpaardje, en anders op een andere manier ondertussen aan het spelen, of meedansen op de muziek.
maandag 9 juni 2008 om 15:45
ok, nog een keer: ik heb NIETS tegen de tv. Ik kreeg alleen de indruk uit het topic over debiliserende peutertv, dat er mensen zijn die de tv gewoon nodig hebben als ze even niet de volle aandacht voor de kinderen kunnen hebben.
Ik wil daar helemaal geen oordeel over geven, ik was alleen verbaasd, verrast, dat soort dingen, omdat ik die ervaring niet heb. Nooit gehad ook, en met vier kinderen (de jongste is nu 2) durf ik toch te beweren dat ik enige ervaring heb met 1,5-jarigen.
En echt, echt, echt, ik bedoel niets van "kijk mij nou geweldig zijn met mijn kinderen" want ik kan me heel goed voorstellen dat ik gewoon heel veel geluk heb ofzo en ik weet vrij zeker dat ik geen bijzondere dingen doe of een natuurtalent voor kinderen heb (in tegendeel ). Het was alleen maar verbazing, en daardoor nieuwsigierigheid naar hoe dat bij andere ouders gaat.
Ik wil daar helemaal geen oordeel over geven, ik was alleen verbaasd, verrast, dat soort dingen, omdat ik die ervaring niet heb. Nooit gehad ook, en met vier kinderen (de jongste is nu 2) durf ik toch te beweren dat ik enige ervaring heb met 1,5-jarigen.
En echt, echt, echt, ik bedoel niets van "kijk mij nou geweldig zijn met mijn kinderen" want ik kan me heel goed voorstellen dat ik gewoon heel veel geluk heb ofzo en ik weet vrij zeker dat ik geen bijzondere dingen doe of een natuurtalent voor kinderen heb (in tegendeel ). Het was alleen maar verbazing, en daardoor nieuwsigierigheid naar hoe dat bij andere ouders gaat.
maandag 9 juni 2008 om 15:58
Ja, dat soms wel, maar meestal is hij gewoon op straat aan het spelen met de buurtkinderen. En toen hij zelf 1,5 was werkte het ook. Nu was hij ook wel extreem braaf realiseer ik me nu. Echt bijna eng: één keer zeggen "blijf van de video af" en hij blééf er ook af.
mm, misschien heb ik dus inderdaad gewoon geluk
maandag 9 juni 2008 om 16:00
Mijn zoontje kijkt niet eens tv. Sesamstraat, bumba werkelijk niks interesseert hem... (soms zou ik wel eens willen dat ie 5 minuten tv kon kijken hoor). Maar goed dit resulteerd in het feit dat ik dus gewoon kook terwijl hij aan mijn benen hangt en als het te riskant wordt, zet ik hem in z'n kinderstoel.
maandag 9 juni 2008 om 16:08
Wij hebben de vaste regel dat de tv alleen aanmag als ik (of mijn man) begin met koken, maar dat is vooral omdat het steeds een gezeur was wanneer-ie aan mocht, en nu is er een soort ritme. Uit het kdv kan hij dan even lekker ontspannen. Ik leg hem altijd lekker op de bank met een dekentje en alvast wat rauwkost, wat hij door de honger altijd helemaal opeet! Kind blij, ouders blij!
Oja, hij mag in het weekend ook 's ochtends heel even tv kijken voor het ontbijt. Met een doosje rozijntjes. Helaas betekent dit vaak dat we rond 6:30 een heel opgewonden kind aan ons bed hebben: Is het weekend? Mag ik tv kijken?! Hmmm... moeten we misschien toch maar veranderen dan in: tv kijken als beloning voor het laten slapen van papa en mama tot minstens 9:00...
Oja, hij mag in het weekend ook 's ochtends heel even tv kijken voor het ontbijt. Met een doosje rozijntjes. Helaas betekent dit vaak dat we rond 6:30 een heel opgewonden kind aan ons bed hebben: Is het weekend? Mag ik tv kijken?! Hmmm... moeten we misschien toch maar veranderen dan in: tv kijken als beloning voor het laten slapen van papa en mama tot minstens 9:00...
maandag 9 juni 2008 om 16:10
You could have fooled me, Rider. Ik noem dat FV-eriaanse verbazing. Eerst zeggen hoe geweldig jij het doet en dan "verbaasd zijn" want je dacht dat dat normaal was en dat iedereen dat zo deed. :-)
Anyway. Ik zet mijn kinderen wel degelijk voor de buis als ze me boven het hoofd groeien.
En dan komen ze terug en hebben ze van Barney geleerd dat je "alsjeblieft" en "dankjewel" moeten zeggen, en gaan ze spontaan hun speelgoed opruimen.
maandag 9 juni 2008 om 16:10
Hier ook nooit tv tijdens het koken (dochter is net 4); als ze in de keuken blijft hangen en ik ben het zat zeg ik dat ze moet wieberen en zichzelf maar moet vermaken omdat ik bezig ben.
Ik heb het ook nooit gegaan. Heb een heel goed voorbeeld in de naaste familie zoals ik het absoluut NIET wil. Zie daar wel dat het alleen maar contra-productief werkt.
Ik heb het ook nooit gegaan. Heb een heel goed voorbeeld in de naaste familie zoals ik het absoluut NIET wil. Zie daar wel dat het alleen maar contra-productief werkt.
maandag 9 juni 2008 om 16:12
Groente onder het tv kijken doe ik ook , gekookte wortelrondjes (uit de magnetron) zijn favoriet. Gelukkig slaapt mijn dochter normaal meestal lang (tot acht uur/ half negen), maar als ze een keer heel vroeg wakker is zet ik haar naast me in bed en doe de tv aan *bloos* om zelf nog even verder te dommelen. De tv als oppas- dus toch!
maandag 9 juni 2008 om 16:19
Het spijt me, maar ik moet echt een beetje lachen om dat brave politiek correcte gedoe hier. Wel buizen maar dan een wortel erbij, dan is het niet zo erg.
Ik word altijd een beetje recalcitrant van dit soort dingen. Ik ga ze vanmiddag anderhalf uur voor de buis zetten (japanse vechtcartoons) met een roze koek in elke vuist.
Ik word altijd een beetje recalcitrant van dit soort dingen. Ik ga ze vanmiddag anderhalf uur voor de buis zetten (japanse vechtcartoons) met een roze koek in elke vuist.
maandag 9 juni 2008 om 16:20
Nijntje, ik moet bij jouw stukjes vaak aan Sylvia Witteman denken. Zo heerlijk relativerend over de opvoeding!
Rider, ik denk dat je het inderdaad getroffen hebt met je kinderen. Mijn oudste kan zich moeilijk alleen vermaken, wil steeds aandacht en samen spelen (niet alleen met mij, andere kindjes is ook goed). En nu ik een tweede heb, merk ik dat dat geen kwestie is van opvoeding, maar van karakter. De tweede (bijna 1 jaar) leg ik op de grond en zie ik eerst komende uur niet meer terug. Mijn oudste hing op die leeftijd (en nu vaak nóg) continue aan m'n broekspijpen.
Dus ja, hier gaat ook de tv aan als ik ga koken.
Rider, ik denk dat je het inderdaad getroffen hebt met je kinderen. Mijn oudste kan zich moeilijk alleen vermaken, wil steeds aandacht en samen spelen (niet alleen met mij, andere kindjes is ook goed). En nu ik een tweede heb, merk ik dat dat geen kwestie is van opvoeding, maar van karakter. De tweede (bijna 1 jaar) leg ik op de grond en zie ik eerst komende uur niet meer terug. Mijn oudste hing op die leeftijd (en nu vaak nóg) continue aan m'n broekspijpen.
Dus ja, hier gaat ook de tv aan als ik ga koken.
maandag 9 juni 2008 om 16:24
Ze krijgt die wortels niet omdat tv kijken dan minder erg is! Het is gewoon een slimme truc om te zorgen dat ze groente binnen krijgt, en dan houdt ze het langer vol tot we eten omdat ze alvast iets heeft! En 's morgens tv kijken zodat ik langer kan slapen ben ik eigenlijk tegen, maar ik doe het soms toch, vandaar *bloos*.