De Viva-leesclub

Hebben jullie trouwens boeken gelezen die Bill aan Charlie voorstelt?

quote:Cheery schreef op 31 juli 2013 @ 22:08:

Hebben jullie trouwens boeken gelezen die Bill aan Charlie voorstelt?Ja, To Kill a Mockingbird, The Catcher in the Rye, en L'Étranger

vraag 1.

Waarom is er voor brieven gekozen?



Ik denk dat er voor de brieven is gekozen, omdat je dan een meer persoonlijk en diepe kijk in de persoon Charlie krijgt. Een verhaal vanuit de 3e persoon is toch op afstand. In dit geval krijg je juist te lezen waar hij mee zit of tegenaan loopt. Je kunt aan het papier ( en vooral aan een relatief onbekende) je diepste geheimen toe vertrouwen net als een dagboek, die je in een gewoon boek misschien niet zou tegenkomen. En omdat dit boek in mijn optiek echt draait om hoe Charlie in elkaar zit en de schrijver het belangrijk vindt dat je nog niet weet wat er met hem gebeurd is, laat ie het hem in briefvorm beschrijven. Op die manier leer je ook dat Charlie niet onderkent wat er gebeurd is vroeger en wat hem toch zo enorm heeft getekend.



Zo, dat was vraag 1

2. Who do you think Charlie was writing to? Does it ultimately matter whom, or even if he is, writing to someone? Why or why not?



Ik heb geen idee naar wie hij schreef. Maar ik denk dat dat voor het verhaal ook niet van belang is. Ik denk dat hij het gebruikte als uitlaadklep, de ideale 'non-tracable-diary' en dat het voor hem vooral belangrijk was dat het idee er was dat iemand las wat hij te vertellen had.



3. Who did you identify with the most? Did you see parts of yourself in any one specific character?



Ik vond Charlie, Sam en Patrick alledrie erg leuk. En ik herkende in alle 3 wel iets van mezelf.





Of gewoon wie vond je het leukst?



4. Discuss Charlie’s character. Is he sympathetic? Would you be friends with Charlie? Why or why not?



Ik vond hem heel erg sympathiek. Maar dat was in de brieven. Dat is anders dan hoe hij in werkelijkheid overgekomen zou zijn. Dus ik weet niet of ik vrienden met hem zou zijn geworden. Puur om die reden..



5. What do you think kept Charlie from “participating” when he entered high school? What held him back? Have you ever felt this way before?



De angst om op te vallen, om anders te zijn dan de rest. Terwijl hij dat juist op die manier was. Nee, ik heb dat nooit ervaren.



6. Who is Charlie’s greatest ally? Who is his worst influence?

Ik denk dat de leraar zijn beste vriend was. Duidelijk zag wat er aan de hand was, maar niet goed wist waar het vandaan kwam. Maar wel ervoor wilde zorgen dat hij hem erdoor heen zou helpen door hem de boeken te geven.



Slechtste invloed: zijn tante Helen natuurlijk.



7. From Naked Lunch by William S. Burroughs to Harold and Maude to The Beatles’ song “Dear Prudence,” Charlie references numerous pieces of literature, film, and music. How did these references shape your reading? Why are they so important to Charlie?



Ik heb de muziek geluisterd en gelezen over de boeken die ik nog niet kende. Ik denk dat het heel duidelijk de toon zet bij hoe Charlie op dat moment in het leven stond. Hoe zijn gevoelens waren en waar hij op dat moment steun uit kreeg. Bevestiging in ieder lied/ boek van hoe hij zich voelde.



8. When Bill invites Charlie over for lunch Charlie observes, “He was talking for real. It was strange.” (p. 181) What do you think Charlie means by “real”? How does he discern between what is real and what is not real? [/fgcolor]



Ik denk dat hij bedoelde dat de leraar echt tégen hem sprak. Als een volwassene. Iemand die hem serieus nam en luisterde naar wat hij zei en zag wie hij was. De rest keek misschien niet écht naar de persoon die hij was en waardoor hij zo geworden was. En ik denk dat Bill hem doorzag.



Ik vond het een mooi boek. Erg mooi verteld en eigenlijk ook heel erg zielig.



Op naar de volgende!

quote:Cheery schreef op 31 juli 2013 @ 22:08:

Hebben jullie trouwens boeken gelezen die Bill aan Charlie voorstelt?Een paar boeken had ik ooit al eens gelezen en ik ben speciaal door dit boek De eeuwige bron gaan lezen van Ayn Rand. Aanvankelijk vond ik het een geweldig boek. Mooie schrijfstijl, pakkende personages, maar met een bladzijde of 500 had ik het wel gehad met dat boek. En vooral met die personages. Ik heb het niet uitgelezen. Bij bladzijde 500 moet je er nog ruim 300.

1) Aan het begin moest ik heel erg wennen aan de briefvorm, ik persoonlijk vond het ook niet zo fijn lezen. Het boek is denk ik toch vooral bedoeld voor jongeren in de leeftijd van Charlie en doordat het boek dan naar je toegeschreven wordt, kunnen deze jongere zich goed intificeren met hem. Het is in dat opzicht misschien ook wel een beetje als informatief boek bedoelt.



Later de rest van mijn antwoorden!

Ik dacht dat ik net wat meer tijd had om te antwoorden maar dat was niet zo.



2) Aan het begin vroeg ik me steeds af voor wie zijn brieven bedoeld waren, verder in het verhaal kwam ik er wel achter dat ze echt aan mij als lezer van het boek gericht waren. Maar wat Tyche zegt klopt, hij benoem sowiezo een keer dat hij de brief op de post gaat doen. Maar het lijkt wel alsof hij toch naar iemand schrijft die hij niet '' echt '' kent en ze dus ook niet op de post kan doen. Gewoon als een soort dagboek maar omdat hij super slim is hij liever aan een persoon schrijft. Denk jij echt dat hij naar een bekende schrijft Cheery? Daar is het allemaal wel heel persoonlijk voor lijkt me..



3) Ik kon me niet echt met personen identificeren, de meeste zijn ook niet heel duidelijk naar voren gekomen waardoor ik het lastig vind om dit te bepalen. Alles is natuurlijk geschreven vanuit Charlie's oogpunt waardoor personen ook heel anders in werkelijkheid kunnen zijn als wat hij verteld.



4) Charlie lijkt me wel een interessant persoon, ik zou wel eens een gesprek met hem willen voeren. Hij kwam echt over als een echte lieve jongen voor zijn vrienden. Toch zou ik niet snel vrienden met hem worden, hij is toch erg op zichzelf en maakt lastiger contact. Ik dacht ook wel eens zou hij geen stoornis hebben, zoals PPD-nos??



5) Hij is toch anders als anders, hij heeft dit zelf ook wel door en ik denk dat hij daardoor niet zo makkelijk naar zijn school ging. Hij voelde zich echt een buitenstaander.



6) Mijn idee hierover is heel anders als wat ik bij Tyche lees, ik denk juist dat hij naar heel veel mensen opkeek en ook veel dingen leerde. Hij bestudeerd mensen en haalt hier heel veel persoonlijks uit. Zijn leraar, zus, zijn vrienden en zelfs zijn tante. Hij spreekt over iedereen erg positief. Met zijn vader lijkt hij niet heel veel te hebben.



7) Leuk om zoveel muziek en boeken voorbij te zien komen. Dat is zijn veilige wereldje waarin hij zich kan verschuilen.



8) Het verbaasde hem dat hij uitgenodigd werd bij zijn leraar, in zijn ogen een erg belangrijk persoon.



9) Ik snap wat Sam bedoel. Persoonlijk hou ik er ook niet van als iemand erg afwachtend is en alles maar goed vind. Dat is ook niet goed voor Charlie, ze bedoeld het goed.



10) Verast was ik!! Ik dacht al wel tijdens het lezen dat er iets met hem gebeurd was of nog steeds gebeurde. Steeds dacht ik weer aan zijn psychiater maar nog meer aan zijn leraar, waar hij zo tegenop keek en dingen van kreeg dat deze hem ook misbruikte. Maar zijn tante nee!



11) Nee, ik hoef me niet perse anders te voelen. Als ik me anders voel wil wel zeggen dat ik echt echt een goed boek of film heb gezien. Dit komt niet zo vaak voor. Maar zonder dat kan ik iets ook erg leuk vinden. Na dit boek had ik geen ander gevoel, kort erna zetten het me wel even aan het denken.



12) Je kon wel merken dat hij door het verhaal heen veranderde en ook zichzelf beter leerde kennen.



13) Aan mijn leven heeft dit boek niet heel veel toegevoegd, boeiend om te lezen wat zijn gedachten zijn. Maar hij denkt heel anders als ik.



Denken jullie dat hij naast dat hij hoogbegaaft is ook nog een andere stoornis, PDD-nos of een andere aan autisme verwante stoornis?

quote:xtulp schreef op 02 augustus 2013 @ 12:32:

Denken jullie dat hij naast dat hij hoogbegaaft is ook nog een andere stoornis, PDD-nos of een andere aan autisme verwante stoornis?

Dat heb ik vaker naar voren zien komen in besprekingen van het boek, en ik vind het een lastige vraag. Ten eerste omdat je als leek bij een echte persoon al geen diagnose kan geven, laat staan bij een fictief persoon die door iemand anders bedacht is en dus ook niet 100% realistisch hoeft te zijn.

Daarnaast denk ik dat een stoornis toeschrijven afleidt van de kern van het boek. Als je gedrag verklaart met een stoornis, is het gevaar dat er verder niet wordt nagedacht over waarom iemand zich zo gedraagt. En volgens mij wil het boek juist aan het denken zetten over hoe mensen elkaars ontwikkeling beïnvloeden.

En juist in het geval van Charlie denk ik dat omgevingsfactoren hem hebben gemaakt tot hoe hij is. Als zijn sociaal-emotionele problemen bij een stoornis horen, zou hij denk ik niet binnen het tijdsbestek van het verhaal zoveel ontwikkeling kunnen doormaken.



Dit is een beetje gechargeerd natuurlijk, want mensen met een stoornis kunnen zich best ontwikkelen. Maar in het geval van Charlie denk ik dat het weinig toevoegt om hem te bestempelen als autistisch o.i.d.

In de vragen wordt de zus helemaal niet genoemd, maar dat vond ik één van de meest realistische personages. Egoïstisch zoals pubers nu eenmaal zijn, proberen zelfstandiger en volwassener te zijn dan ze is, maar ook heel lief voor haar broertje als het erop aankomt.

Ik begrijp wat je bedoelt en het is verder ook niet belangrijk om te weten voor het verhaal. Doordat ik in het dagelijks leven veel te maken hebben met verschillende stoornissen kijk ik ook te snel met een ''andere bril''. Vanaf het begin af aan vroeg ik me al af of er meer speelde.. Ik vind het lastig om dit los te laten en met een open blik ernaar te kijken. Maar omdat we hier alles onderdelen van het boek bespreken wilde ik het toch eens opgooien.

Als je veel ervaring hebt met autisme e.d. kan het voor jou misschien iets toevoegen aan het boek, als je weet dat hij dat heeft. Maar voor mezelf vind ik het juist fijner om daar geen antwoord op te hebben.

Up!



In augustus hebben we Een schitterend gebrek van Arthur Japin gelezen. Wat vonden we ervan?



Ik heb de volgende discussievragen van internet gehaald:



1. De titel Een schitterend gebrek houdt uiteraard primair verband met het gesprek van de broers Casanova over Lucia (p. 52). Heeft de titel volgens u ook verder betrekking op de romaninhoud? Hoe verklaart u bijvoorbeeld dat Een schitterend gebrek nog eens voorkomt als titel van deel II?



2. Lucia zegt al vroeg in de roman (p. 17): 'Ik kan niet anders dan aanvaarden dat achter sommige rampspoed een bedoeling schuilt'. Wat vindt u van die visie?



3. Casanova staat in de geschiedenis te boek als een ontembare rokkenjager, een onverzadigbare versierder. Bespreek in uw leeskring aan de hand van enkele romanfragmenten in welk opzicht Japin een ander beeld van hem schetst.



4. Een van de recensenten (Thomas van den Bergh in Elsevier) meende dat de enigszins gedragen, ouderwetse taal er mede de oorzaak van is, dat de personages 'levenloze zetstukken' blijven. Klopt dat met uw leeservaring?



5. Een andere recensent (Max Pam in HP/De Tijd) stuitte op nogal wat ongeloofwaardigheden. (Als voorbeeld noemt hij de onstuimige vrijpartij van Galathée en Giacomo waarbij haar sluier keurig op z'n plaats blijft.) Waren er voor u ook ongeloofwaardige voorvallen/gebeurtenissen in het boek? Zo ja, welke?



6. Als de Franse gravin de ravage ziet die de pokken hebben aangericht, zegt ze: 'Nu doet het pijn, straks ben je er dankbaar voor. Schoonheid is een kerker waarin wij wegkwijnen en vergeten worden. Jij bent eraan ontsnapt' (p. 114). Hoe zou u in Lucia's plaats op deze woorden reageren?



7. In Amsterdam constateert Lucia/Galathée 'dat tolerantie iets anders is dan acceptatie, ja eerder het tegenovergestelde, en dat zulke verdraagzaamheid tegelijk een slim middel tot onderdrukking is' (p. 169). Wat vindt u van de stelling dat deze constatering eerder in de eenentwintigste dan in de achttiende eeuw past? Hoe beargumenteert u uw mening?



8. Japin strooit heel wat mooie aforismen door zijn verhaal, zoals: 'Waarom zou een wonder geen wonder zijn alleen omdat een ander het niet ziet?' (p. 62 en 74). Bent u ook dit soort levenswijsheden tegengekomen die u bijzonder troffen?



9. De meest essentiële conclusie die Lucia aan het eind uit haar levensverhaal trekt, is: liefde geven is belangrijker dan liefde ontvangen (p. 225-226). Wat vindt u van die opvatting? En: kun je volgens u zeggen, dat Japin met die levensles van Lucia aan zijn roman een moralistische draai geeft?



10. Ook op het verhaalniveau wordt de roman op een ongewone manier afgerond (de envelop met geld, de boot naar Amerika). Hoe waardeert u die ontknoping?

Ik heb lang nagedacht over de antwoorden, ook omdat ik niet heel erg van het boek gecharmeerd was (en steeds in slaap viel )



Lastige vragen heb je overigens van internet gehaald. Hier mijn interpretatie van het boek.



1. De titel Een schitterend gebrek houdt uiteraard primair verband met het gesprek van de broers Casanova over Lucia (p. 52). Heeft de titel volgens u ook verder betrekking op de romaninhoud? Hoe verklaart u bijvoorbeeld dat Een schitterend gebrek nog eens voorkomt als titel van deel II?

Deel 2 verklaart waarom Lucia haar minnaar heeft verlaten en waarom zij haar naam veranderd heeft, ze loopt daar haar tweede gebrek- de littekens van de pokken- op.



2. Lucia zegt al vroeg in de roman (p. 17): 'Ik kan niet anders dan aanvaarden dat achter sommige rampspoed een bedoeling schuilt'. Wat vindt u van die visie?



Volgens deze visie zou rampspoed bedoeld zijn om iemand er sterker van te laten worden. Het is bekend dat dit gebeurt, maar ik denk niet dat iemand rampspoed hoeft te ondergaan om iets te hoeven leren.



3. Casanova staat in de geschiedenis te boek als een ontembare rokkenjager, een onverzadigbare versierder. Bespreek in uw leeskring aan de hand van enkele romanfragmenten in welk opzicht Japin een ander beeld van hem schetst.



Japin schetst eerder het beeld van de man die vrouwen versiert, maar er dan met eerbied mee omgaat. Hij wil de vrouwen geen pijn doen en wil als vrienden uit elkaar kunnen.



4. Een van de recensenten (Thomas van den Bergh in Elsevier) meende dat de enigszins gedragen, ouderwetse taal er mede de oorzaak van is, dat de personages 'levenloze zetstukken' blijven. Klopt dat met uw leeservaring?

Ik moet zeggen dat ik flink veel moeite had met het taalgebruik van Japin. Ik kan me wel voorstellen dat andere mensen het wel mooi vonden, maar ik vond het zelf nogal langdradig beschreven.



5. Een andere recensent (Max Pam in HP/De Tijd) stuitte op nogal wat ongeloofwaardigheden. (Als voorbeeld noemt hij de onstuimige vrijpartij van Galathée en Giacomo waarbij haar sluier keurig op z'n plaats blijft.) Waren er voor u ook ongeloofwaardige voorvallen/gebeurtenissen in het boek? Zo ja, welke?

Ik vond het sowieso al bijzonder dat zij zo dicht bij elkaar konden verblijven, zonder dat Giacomo door de sluier heen kon kijken en dat hij niet door had dat Lucia en Galathee een en dezelfde persoon zijn.



6. Als de Franse gravin de ravage ziet die de pokken hebben aangericht, zegt ze: 'Nu doet het pijn, straks ben je er dankbaar voor. Schoonheid is een kerker waarin wij wegkwijnen en vergeten worden. Jij bent eraan ontsnapt' (p. 114). Hoe zou u in Lucia's plaats op deze woorden reageren?

Ik zou het lastig vinden om deze opmerking te horen, omdat aan de ene kant zij gelijk heeft, maar aan de andere kant schoonheid wel voordelen heeft.



7. In Amsterdam constateert Lucia/Galathée 'dat tolerantie iets anders is dan acceptatie, ja eerder het tegenovergestelde, en dat zulke verdraagzaamheid tegelijk een slim middel tot onderdrukking is' (p. 169). Wat vindt u van de stelling dat deze constatering eerder in de eenentwintigste dan in de achttiende eeuw past? Hoe beargumenteert u uw mening?

Het is een stelling van aller tijden.



8. Japin strooit heel wat mooie aforismen door zijn verhaal, zoals: 'Waarom zou een wonder geen wonder zijn alleen omdat een ander het niet ziet?' (p. 62 en 74). Bent u ook dit soort levenswijsheden tegengekomen die u bijzonder troffen?

-



9. De meest essentiële conclusie die Lucia aan het eind uit haar levensverhaal trekt, is: liefde geven is belangrijker dan liefde ontvangen (p. 225-226). Wat vindt u van die opvatting? En: kun je volgens u zeggen, dat Japin met die levensles van Lucia aan zijn roman een moralistische draai geeft?

Zonder liefde is er geen leven. Voor mij is het belangrijker om het te kunnen geven, hoewel het ontvangen ervan voor mij ook essentieel is.



10. Ook op het verhaalniveau wordt de roman op een ongewone manier afgerond (de envelop met geld, de boot naar Amerika). Hoe waardeert u die ontknoping?

De ontknoping geeft een bijzondere draai aan het verhaal, waardoor je door kunt blijven fantaseren wat er daarna gebeurt.

Ja ik vind ze ook lastig. Wat mij betreft kiest iedereen gewoon de vragen die haar aanspreken.



1. De titel Een schitterend gebrek houdt uiteraard primair verband met het gesprek van de broers Casanova over Lucia (p. 52). Heeft de titel volgens u ook verder betrekking op de romaninhoud? Hoe verklaart u bijvoorbeeld dat Een schitterend gebrek nog eens voorkomt als titel van deel II?

In de eerste verwijzing is het gebrek Lucia's leeftijd, terwijl het in deel twee gaat om het ontstaan en de gevolgen van haar lichamelijke gebrek. Door deel twee deze titel te geven legt Japin de nadruk op het belang van schoonheid én hij suggereert dat juist het aantasten van die schoonheid 'schitterend' is. Dat komt overeen met de opvatting van de Franse gravin Zélide.



2. Lucia zegt al vroeg in de roman (p. 17): 'Ik kan niet anders dan aanvaarden dat achter sommige rampspoed een bedoeling schuilt'. Wat vindt u van die visie?

Ik kan me voorstellen dat het zo voelt als je sterker tevoorschijn komt uit rampspoed, maar gezien de hoeveelheid mensen die erdoor verslagen worden, kan ik het er niet mee eens zijn.



3. Casanova staat in de geschiedenis te boek als een ontembare rokkenjager, een onverzadigbare versierder. Bespreek in uw leeskring aan de hand van enkele romanfragmenten in welk opzicht Japin een ander beeld van hem schetst.

Hier ben ik het half met je een JohannaE, dat hij zich gedraagt als een gentleman. Ik denk alleen niet dat dat is om vrouwen geen pijn te doen, maar om te voorkomen dat zij hem pijn doet. Hij hecht zich niet echt dus het afscheid doet geen zeer, en hij is er eerlijk over dus als zijn romances toch tot verdriet lijden is dat de verantwoordelijkheid van de vrouw die ondanks zijn duidelijke bedoelingen toch meer om hem gaat geven.



4. Een van de recensenten (Thomas van den Bergh in Elsevier) meende dat de enigszins gedragen, ouderwetse taal er mede de oorzaak van is, dat de personages 'levenloze zetstukken' blijven. Klopt dat met uw leeservaring?

Het taalgebruik is wennen en in het begin wat statisch. Maar gaandeweg vond ik het juist passen bij het verhaal. Ik vond Lucia niet heel geloofwaardig, zeker haar laatste jaren niet, maar dat lag meer aan de manier waarop ze haar leven tot een kant-en-klare les in liefhebben wist te verwoorden, terwijl levens in het echt niet compleet zijn, zonder losse eindjes.

Het was niet echt makkelijk om je in te leven, maar 'levenloze zetstukken' vind ik te sterk geformuleerd.



5. Een andere recensent (Max Pam in HP/De Tijd) stuitte op nogal wat ongeloofwaardigheden. (Als voorbeeld noemt hij de onstuimige vrijpartij van Galathée en Giacomo waarbij haar sluier keurig op z'n plaats blijft.) Waren er voor u ook ongeloofwaardige voorvallen/gebeurtenissen in het boek? Zo ja, welke?

Sowieso de effectiviteit van de sluier, eens met JohannaE dus.



6. Als de Franse gravin de ravage ziet die de pokken hebben aangericht, zegt ze: 'Nu doet het pijn, straks ben je er dankbaar voor. Schoonheid is een kerker waarin wij wegkwijnen en vergeten worden. Jij bent eraan ontsnapt' (p. 114). Hoe zou u in Lucia's plaats op deze woorden reageren?

Beleefd mompelend. Ik zou de intentie waarderen maar niet goed begrijpen wat ze bedoelt. Ja, schoonheid is niet alles en kan zelfs nadelig zijn, maar weegt verminking op tegen die nadelen?

De manier waarop de Venetiaanse cultuur beschreven wordt maakt deze opmerking wel logischer voor mij.



7. In Amsterdam constateert Lucia/Galathée 'dat tolerantie iets anders is dan acceptatie, ja eerder het tegenovergestelde, en dat zulke verdraagzaamheid tegelijk een slim middel tot onderdrukking is' (p. 169). Wat vindt u van de stelling dat deze constatering eerder in de eenentwintigste dan in de achttiende eeuw past? Hoe beargumenteert u uw mening?

Geen idee, zoveel weet ik niet van de 18e eeuw. Ik denk dat onbekend altijd onbemind maakt en dat destijds de handelsbelangen een algemeen soort tolerantie afdwong. Maar daaronder zat vast nog achterdocht en vreemdelingenhaat, net als nu. Ik vind het wel goed dat Japin laat zien dat tolerantie helemaal niet zo positief is, dat het feit dat je iets tolereert al laat zien dat je het in de eerste plaats liever niet had gehad.



8. Japin strooit heel wat mooie aforismen door zijn verhaal, zoals: 'Waarom zou een wonder geen wonder zijn alleen omdat een ander het niet ziet?' (p. 62 en 74). Bent u ook dit soort levenswijsheden tegengekomen die u bijzonder troffen?

Jawel, maar die ben ik weer vergeten. Ik verzamel geen quotes.



9. De meest essentiële conclusie die Lucia aan het eind uit haar levensverhaal trekt, is: liefde geven is belangrijker dan liefde ontvangen (p. 225-226). Wat vindt u van die opvatting? En: kun je volgens u zeggen, dat Japin met die levensles van Lucia aan zijn roman een moralistische draai geeft?

Ik vind het makkelijk gezegd maar ik denk dat geen mens weet hoe hij liefde moet geven als hij het niet eerst zelf ontvangen heeft. Ik vind het ook overbodig om die twee dingen tegen elkaar af te wegen: beide zijn belangrijk en in een gezonde situatie leidt het een tot het ander.

Voor moralisme ligt het er bijna té dik bovenop. Het is nu meer een statement om over te discussiëren, niet de enige en belangrijkste boodschap die er uit te halen valt.



10. Ook op het verhaalniveau wordt de roman op een ongewone manier afgerond (de envelop met geld, de boot naar Amerika). Hoe waardeert u die ontknoping?

Een beetje gekunsteld, alweer een vlucht naar een nieuw land.

En dat zeg je nu pas, nu ik me door alle vragen heb geworsteld

quote:tyche schreef op 11 september 2013 @ 15:13:



3. Casanova staat in de geschiedenis te boek als een ontembare rokkenjager, een onverzadigbare versierder. Bespreek in uw leeskring aan de hand van enkele romanfragmenten in welk opzicht Japin een ander beeld van hem schetst.

Hier ben ik het half met je een JohannaE, dat hij zich gedraagt als een gentleman. Ik denk alleen niet dat dat is om vrouwen geen pijn te doen, maar om te voorkomen dat zij hem pijn doet. Hij hecht zich niet echt dus het afscheid doet geen zeer, en hij is er eerlijk over dus als zijn romances toch tot verdriet lijden is dat de verantwoordelijkheid van de vrouw die ondanks zijn duidelijke bedoelingen toch meer om hem gaat geven.



Hier geef ik je wel gelijk in, zo had ik het niet bekeken, maar het klopt natuurlijk wel. Was vast in slaap gevallen bij de uitleg van Cassanova

quote:JohannaE schreef op 11 september 2013 @ 18:29:

[...]



Hier geef ik je wel gelijk in, zo had ik het niet bekeken, maar het klopt natuurlijk wel. Was vast in slaap gevallen bij de uitleg van Cassanova quote:tyche schreef op 11 september 2013 @ 15:13:



8. Japin strooit heel wat mooie aforismen door zijn verhaal, zoals: 'Waarom zou een wonder geen wonder zijn alleen omdat een ander het niet ziet?' (p. 62 en 74). Bent u ook dit soort levenswijsheden tegengekomen die u bijzonder troffen?

Jawel, maar die ben ik weer vergeten. Ik verzamel geen quotes.

Haha

quote:JohannaE schreef op 11 september 2013 @ 18:27:

En dat zeg je nu pas, nu ik me door alle vragen heb geworsteld

Sorry.



Maar er komt zo weinig reactie op het boek dat ik dacht, ik zet gewoon wat vragen neer. Ben nog steeds wel benieuwd wat de rest ervan vindt.



Als ik mijn antwoorden teruglees klink ik niet echt positief, terwijl ik het toch best een mooi boek vond. Maar misschien ga ik er toch een ster afhalen.