Vragen over eiceldonatie en IVF

Wij hebben kort geleden vernomen dat onze wens voor een tweede kindje niet zo vanzelfsprekend is. Ons eerste kindje heeft een stofwisselingsziekte. Hoewel het nu redelijk goed met hem gaat is zijn toekomst erg onzeker (1 op de 3 wordt volwassen).



Toch hebben we ondanks alle zorg wel een kinderwens, dwz we willen graag een broertje of zusje, een kindje erbij. Maar nog een keer alle slopende onderzoeken en angsten, dat is iets wat ik niet zou trekken. Ik weet wel dat een gezond kindje krijgen een wonder is, maar deze ziekte zouden we toch graag uitbannen. Nu staan we op de wachtlijst voor een afspraak bij de klinisch geneticus, maar onze metabolenarts heeft ons al verteld dat de kansen op herhaling enorm worden verkleint als we gebruik maken van eiceldonatie. (nadat ik dat zelf had gevraagd). Omdat bij dit type ziektes, de meest voorkomende fouten zijn de combinatiefout van beide ouders, en een soort eicelfout die alleen bij dit type ziekte hoort. Bovendien is het trouwens helemaal niet zeker dat het erfelijk is omdat er simpelweg geen fout is gevonden, wat niet wil zeggen dat hij er niet zit, maar het is zo zeldzaam dat het zoeken is naar een speld in de hooiberg. Maar daarom is het moeilijk te bepalen waar de fout zit en is prenatale screening ook niet mogelijk.



Nu moeten we dat gesprek wel afwachten bij de KG (kan weer 2 maanden duren, zucht), maar ondertussen ben ik er steeds over aan het denken. Ons zoontje is nu 2,5 en ik ben 34. Toen hij net 1 was begonnen we al voorzichtig te plannen over een tweede, maar toen kreeg hij de eerste verschijnselen en nu we dit weten zijn we alweer anderhalf jaar verder (want alle onderzoeken duren zooooo lang). En om me heen veel zwangeren en babies. Dus ik kijk er gewoon heel erg naar uit als het hopelijk toch weer zou kunnen...! Zou het gewoon heerlijk vinden om weer zo'n lief klein wurmpje te kroelen en lekker de borst te geven. Hoewel ik verdrietig ben soms dat ik dna-technisch niet meer een eigen kindje kan krijgen, weet ik van mezelf dat mijn liefde er niet minder om zal zijn. En omdat het wel 50% mijn man is is het toch een echt broertje/zusje.



Ik vraag me af hoe het allemaal in zijn werk gaat. Moet je zelf een donor vinden, of heeft het zkhs donoren, zijn daar lange wachtlijsten voor. Is het slagingspercentage net zo als bij een normale IVF poging, ik ben van de eerste vrij snel in verwachting geraakt, zegt dat iets over de slagingskans. Moet je, als je zelf geen eicellen afstaat, ook hormonen toedienen rondom een IVF poging. Kortom, ik zoek ervaringsdeskundigen! alle hulp/verhalen zijn welkom.

Ik denk idd niet dat 1 van mijn zussen een optie is, ik ben de jongste en ze zijn 39 en 41. En misschien ook niet vrij van het foute dna. In de omgeving zoeken is vaak toch wel lastig denk ik. Een vriendin van mij riep spontaan aan de telefoon, dat wil ik wel doen! En toen zei ik dat ze het medische en emotionele aspect wel goed moest meenemen in haar overweging, maar toen zei ze al heel snel dat ze dat niet zou kunnen, om toch een soort van 'gepaste' afstand te houden. Ik zou er trouwens zelf helemaal geen moeite mee hebben om de donor op de hoogte te houden van het reilen en zeilen, en op de juiste leeftijd zou ik het kindje ook wel inlichten over waarom we dat zo hebben gedaan.

werkt het eigenlijk andersom ook zo? dat een donor een kind mag zoeken vanaf dat die 18 is?

Yamuna schreef op 14 juni 2008 @ 14:36:

[...]





als het emotionele afstand aspect de doorslaggever is ...

er is een "eicel ruilbank" als je zelf een donor hebt die moeite vreest te gaan hebben als het kind van jullie ontsproten is uit haar eicel dan kan dat verwisseld worden met een "anonieme" donor

Nou, in hetzelfde gesprek dat we hadden vertelde ze aan het einde dat ze net zwanger is. Fijn voor haar! Ik vond het wel een beetje moeilijk na alles wat we daarvoor bespraken. Maar ja, that's life! En ik hoop dat het er voor mij nog wel inzit uiteindelijk. Alleen zal zij ongeveer 8 maanden + minimaal 6 maanden BV, dus niet beschikbaar zijn, dus dit voorleggen heeft niet zoveel zin.

Net de hele site doorgespit, maar ik word er wel een beetje stil van. het is toch wel heel heftig wat je moet vragen van een ander....

Freya, het is een beetje moeilijk uit te leggen, maar bij dit type ziekte is er een zeldzame, alleen door moeders overdraagbare eicelfout mogelijk. En omdat de fout niet gevonden is weten de artsen dan niet of ons zoontje de combinatiefout-ziekte heeft of de eicelfout-ziekte. En dan neem je met alleen sperma vervangen een behoorlijk risico.

Dat denk ik niet, want prenatale screening is ook niet mogelijk als ze de dna fout niet kennen. Maar dat zullen we verder wel van de KG horen binnenkort.